🥹❤️🩹शब्दांनी जखम कमी नाही होत,काही डोळ्यातलं पाणीच बोलत,मनातली वेदना कोणाला कळत नाही,हसू फक्त मुखवटा असतो❤️🩹🥹
शब्दांनी केलेली जखम बाहेरून दिसत नसली, स्पर्श करता येत नसली, तरी तिची करप करणारी आग मनाच्या कोपऱ्यात कायम धगधगत राहते. अनेकदा आपण हसतमुख राहतो, कारण हसू हे स्वतःलाच दिलेलं दिलासा असतं—जगाला दाखवलेला एक मुखवटा. पण त्या हसऱ्या चेहऱ्याच्या मागे, डोळ्यांच्या काठावरून ओघळणारं पाणीच खरी गोष्ट सांगत असतं.
मनातल्या वेदना कोणालाच दिसत नाहीत… कारण त्या दिसण्यासाठी डोळे समोर हवेतच असं नाही, तर मन समोर हव लागतं. आणि प्रत्येकाला ते मन वाचता येतंच असं नाही. म्हणूनच अनेक जण शांत राहतात, स्वतःचा चेहरा मजबूत ठेवतात, हृदयातल्या वादळांना एका स्मितामध्ये बंद करून घेतात.
कधी कधी शब्दांमधून नाही, तर शांततेमधूनच माणूस सर्वात जास्त तुटतो. डोळ्यातलं पाणी बोलत असतं, पण ज्याच्याकरता ते वाहतं… त्यालाच ते दिसत नाही. आणि जीवनाची हीच कटूता—आपण ज्या लोकांना मन देतो, त्यांनाच कधी आपली वेदना वाचता येत नाही.
तरीही, मन शब्दांशिवाय जगत राहते… पाण्यातून सत्य सांगत राहते… आणि हसू हा मुखवटा लावून पुढे चालत राहते. कारण तुटल्यावरही जगायचं असतं, आणि जगताना मनाला समजून घेऊ शकणारी माणसं दुर्मिळच असतात.🥹❤️🩹 #✍🏽 माझ्या लेखणीतून
