❣️❤️‍🔥മഴയോളം പ്രണയം❤️‍🔥❣️ 3 അടുത്ത ഒരാഴ്ച, അഞ്ജലിയുടെ ലോകം 'നവഗ്രഹ' പ്രൊജക്റ്റ് സൈറ്റിലേക്ക് ചുരുങ്ങി. എന്നാൽ, ആ ലോകത്ത് അവൾ ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നില്ല. രോഹൻ മേനോൻ, ഒരു സി.ഇ.ഒ. എന്നതിലുപരി, ഒരു തൊഴിലാളിയുടെ ആവേശത്തോടെ സൈറ്റിൽ ചെലവഴിച്ചു. എല്ലാ ദിവസവും ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം അയാൾ സൈറ്റിൽ എത്തും. ഡ്രസ്സിംഗ്, സംസാരം, ഇടപെടലുകൾ... എല്ലാം പ്രൊഫഷണലാണ്, പക്ഷേ ആ കണ്ണുകൾ! ആ കണ്ണുകളിലെ കത്തുന്ന തീവ്രത അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം. കായലിൽ സൂര്യൻ അസ്തമിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. സ്വർണ്ണനിറത്തിലുള്ള രശ്മികൾ ജലത്തിൽ തട്ടി പ്രതിഫലിക്കുമ്പോൾ, ആ കാഴ്ച അതിമനോഹരമായിരുന്നു. അഞ്ജലിയും രോഹനും താൽക്കാലിക ഓഫീസിന് പുറത്തുള്ള പടികളിലിരുന്ന് ഡിസൈൻ മോഡലിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു. ​ “ഈ ടെറസ് ഡിസൈൻ,” രോഹൻ പറഞ്ഞു. അവന്റെ കൈകൾ മോഡലിലെ സൺറൂഫിലൂടെ ഒഴുകി നീങ്ങി. “ഇവിടെ ഒരു ഓപ്പൺ ഷവർ കൂടി സ്ഥാപിച്ചാൽ എങ്ങനെയിരിക്കും? കായലിന്റെ കാറ്റേറ്റ്... ആകാശത്ത് നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ...” ​അഞ്ജലിയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടി. അയാളുടെ ഭാവന പോലും തീവ്രമായിരുന്നു. ​ “മിസ്റ്റർ മേനോൻ, ഇവിടെ തുറന്ന ഷവർ ഉപയോഗശൂന്യമായിരിക്കും. കാരണം, ഇവിടെ കായൽ തിരക്കുകളുള്ള സ്ഥലമാണ്. ഇത് മറ്റ് കാഴ്ചകളിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചു വെക്കേണ്ട ഒരിടമാണ്.” അഞ്ജലി പറഞ്ഞു. ​ “കാഴ്ചകളിൽ നിന്ന് ഒളിച്ചു വെക്കുന്നതിലാണോ ഭംഗി, അഞ്ജലി?” അവൻ ചോദിച്ചു. ആ ചോദ്യം ഡിസൈനിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നില്ല, അവളോടുള്ള തുറന്ന ഒരു ചോദ്യമായിരുന്നു. ​അവൾ തലയുയർത്തി അവനെ നോക്കി. ആ സന്ധ്യയുടെ മങ്ങൽ വെളിച്ചത്തിൽ, രോഹൻ്റെ കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അയാളുടെ മുഖത്തെ ഭാവം തമാശയല്ല, ഗൗരവമായിരുന്നു. ​ “ചിലപ്പോൾ രഹസ്യങ്ങൾക്കാണ് കൂടുതൽ സൗന്ദര്യം,” അവൾ മറുപടി നൽകി. ​അവൻ ചിരിച്ചു. “നിങ്ങൾ ഒരുപാട് രഹസ്യങ്ങൾ ഉള്ള ഒരു വ്യക്തിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ടോക്കിയോയിൽ നിന്ന് ഇത്രയും വലിയൊരു ജോലി ഉപേക്ഷിച്ച് ഇവിടെ വന്ന് കൺസ്ട്രക്ഷൻ കമ്പനി തുടങ്ങിയത് എന്തിനാണ്? നിങ്ങൾക്കൊരു കാമുകൻ ഉണ്ടായിരുന്നു, അവനെ ഉപേക്ഷിച്ചതാണോ, അതോ അവൻ നിങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ചതാണോ?” ​അഞ്ജലി ഞെട്ടിപ്പോയി. “മിസ്റ്റർ മേനോൻ, നിങ്ങൾ അതിർത്തികൾ ലംഘിക്കുന്നു.” ​“ഇതൊരു പുതിയ പ്രൊജക്റ്റാണ്, അഞ്ജലി,” രോഹൻ പറഞ്ഞു. അവൻ്റെ സ്വരം മൃദുവായിരുന്നു. “എൻ്റെ വീടിൻ്റെ ഡിസൈനർ എന്നതിലുപരി, നിങ്ങളെക്കുറിച്ചറിയാൻ എനിക്ക് താൽപ്പര്യമുണ്ട്. എനിക്ക് സ്വന്തമായൊരു വീട് ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ, എൻ്റെ ഡിസൈനറുടെ മനസ്സ് എനിക്ക് അറിയേണ്ടതുണ്ട്.” ​ “എൻ്റെ വ്യക്തിപരമായ കാര്യങ്ങൾ എൻ്റെ ജോലിയെ ബാധിക്കുന്നില്ല,” അഞ്ജലി തീർത്തു പറഞ്ഞു. ​ “ബാധിക്കുന്നുണ്ട്,” അവൻ അവളെ നോക്കി. “നിങ്ങൾ നൽകിയ ഈ ഡിസൈൻ, 'ഏകാന്തയുടെ തീരം'. അത് ഒരുപാട് വേദനയുടെ സൗന്ദര്യമാണ്. ഒറ്റപ്പെടലിൽ നിന്ന് വന്ന ഒരാൾക്ക് മാത്രമേ ഇത്രയും തീവ്രമായൊരു സൗന്ദര്യം സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയൂ.” ​ആ വാക്കുകൾ അഞ്ജലിയെ തളർത്തിക്കളഞ്ഞു. അവളുടെ പഴയ ജീവിതത്തിലെ ചില വേദനിപ്പിക്കുന്ന മുറിവുകൾ ആ ചോദ്യത്തിലൂടെ തുറന്നു. ടോക്കിയോയിലെ ജീവിതം, മുൻ കാമുകൻ്റെ വഞ്ചന... എല്ലാം ഒറ്റ നിമിഷം അവളുടെ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയി. ​അവൾ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റു. “നമുക്ക് ഇന്നത്തെ ചർച്ച ഇവിടെ അവസാനിപ്പിക്കാം, മിസ്റ്റർ മേനോൻ.” ​ അവൾ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, രോഹൻ പിന്നിൽ നിന്ന് അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ മൃദുവായി പിടിച്ചു. ആ സ്പർശം അവളുടെ ശരീരത്തിൽ വൈദ്യുതി പ്രവഹിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി. അവൾക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ​ “ക്ഷമിക്കണം, അഞ്ജലി,” അവൻ പറഞ്ഞു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ആത്മാർത്ഥമായ ക്ഷമാപണമുണ്ടായിരുന്നു. “ഞാൻ നിങ്ങളെ വേദനിപ്പിക്കാൻ ഉദ്ദേശിച്ചില്ല. പക്ഷെ, നിങ്ങൾ ഒളിച്ചു വെക്കുന്ന ആ തീവ്രത... അത് എന്നെ വല്ലാതെ ആകർഷിക്കുന്നു.” ​അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ അവന്റെ വിരലുകൾ അമർന്നു. അവൻ്റെ കൈകളിൽ വിയർപ്പ് പടർന്നിരുന്നു. കായൽ കാറ്റ് അവരുടെ മുടിയിഴകളെ പരസ്പരം കോർത്തു കളഞ്ഞു. ആ നിമിഷം, ആ കായൽ തീരം അവർക്ക് വേണ്ടി മാത്രം സൃഷ്ടിച്ച ഒരു ഏകാന്തമായ ഇടമായി മാറി. ​ “കൈ വിടൂ, രോഹൻ,” അഞ്ജലി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. ആദ്യമായി അവൾ അവന്റെ പേര് വിളിച്ചത് 'മിസ്റ്റർ മേനോൻ' എന്ന ഔപചാരികതയില്ലാതെയായിരുന്നു. ​അവൻ്റെ ഹൃദയം ഒരു നിമിഷം ശക്തിയായി മിടിച്ചതായി അവൾക്ക് തോന്നി. അവൻ ഉടൻ തന്നെ കൈ വിട്ടു. ​ “ശരി,” രോഹൻ പറഞ്ഞു. “നമുക്ക് നാളെ സംസാരിക്കാം. പക്ഷേ... നിങ്ങൾ ഓർക്കണം. നിങ്ങളുടെ മനസ്സിലെ വേദനയുടെ തീവ്രത എനിക്കറിയണം. അത് എൻ്റെ വീട്ടിലുണ്ടാകാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല.” ​അഞ്ജലി അവിടെ നിന്നു. അവൾ തിരിഞ്ഞു രോഹനെ നോക്കിയില്ല. അവന്റെ വാക്കുകൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ വലിയൊരു കൊടുങ്കാറ്റ് ഉണ്ടാക്കിയിരുന്നു. ​ “Good Night, മിസ്റ്റർ മേനോൻ,” അവൾ ഔപചാരികമായി പറഞ്ഞു. ​രോഹൻ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അവന്റെ ഷർട്ടിൻ്റെ കോളർ ഉയർത്തി വെച്ച്, അവൻ കാറിൽ കയറി പോയി. ​ അഞ്ജലി അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. കായൽ തിരകൾ അവളുടെ കാലിനടിയിലേക്ക് അടിച്ചുകയറി. അവളുടെ കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞു. ഈ മനുഷ്യൻ... വെറും മൂന്ന് ദിവസം കൊണ്ട് അവളുടെ പ്രൊഫഷണൽ അതിർത്തികൾ തകർത്തു. അയാളുടെ ആകർഷണം, സംസാരത്തിലെ തീവ്രത... ഇതൊരു വലിയ അപകടമാണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. ​അവൾ കണ്ണുകൾ തുറന്നു. കായലിലേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി. "എൻ്റെ മാത്രം തീരം... ഞാനായി പണിത ഈ തീരം അവനുകൂടി സ്വന്തമാകുമോ?" അവൾ മനസ്സിൽ മന്ത്രിച്ചു. ​ (തുടരും...) അഭിപ്രായം കമൻറ് ചെയ്യാമോ പ്ലീസ്......🙂❣️ #📔 കഥ #📙 നോവൽ #📖 കുട്ടി കഥകൾ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #💞 പ്രണയകഥകൾ