#📙 നോവൽ - ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി 💜💜 🔻പാർട്ട്_ 97 ✍️ രചന - ജിഫ്ന നിസാർ 💞 തങ്കമണിയേക്കാൾ തകർന്ന് പോയത് തമ്പിയാണെന്ന് തോന്നും..അയാളെ കാണുമ്പോൾ. കണക്ക് കൂട്ടലുകളെല്ലാം ഒരിക്കൽ കൂടി ദയനീയമായി പരാജയപ്പെടുന്നതിന്റ ഭീതി അയാളുടെ കണ്ണിലും മുഖത്തും കല്ലിച്ചു കിടപ്പുണ്ട്. വൈഗക്കും എന്ത് വേണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു. സഹായം ചോദിച്ചു വിളിക്കാൻ പാകത്തിന് ഒരു മുഖം പോലും മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞതുമില്ല. "ഞാൻ.. ഞാൻ ഓടിക്കാം അച്ഛാ.. അച്ഛനിപ്പോ ഒട്ടും വയ്യ.." ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകാനിറങ്ങി വന്ന തമ്പിയുടെ നേരെ വൈഗ ചാവിക്ക് വേണ്ടി കൈ നീട്ടി. എതിർത്തൊരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ അവളുടെ കയ്യിലേക്കത് വെച്ച് കൊടുത്തു കൊണ്ടയാൾ മറുവശത്തേക്ക് പോയി കയറുന്നതു കണ്ടതും വൈഗയൊന്നു വിറച്ചു. തോൽവി അപ്പാടെ അംഗീകരിച്ചത് പോലുള്ള അയാളിലെ തളർച്ച.... ഇനിയൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നില്ല എന്നുള്ളൊരു നിസംഘത മനോഭാവം.. അത് രണ്ടും അവളാ പ്രവർത്തികളിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ടു. "നോക്കി നിക്കാതെ ഇങ്ങോട്ട് കയറി വണ്ടിയെടുക്ക് വൈഗ.. എന്റെ കുഞ്ഞവിടെ.. ദൈവമേ.. എന്തൊരു പരീക്ഷണമാണ്..എന്റെ മോനെന്തു തെറ്റ് ചെയ്തിട്ടാ ഇങ്ങനെ... എനിക്കിത് സഹിക്കാൻ വയ്യേ.." തങ്ക മണി വീണ്ടും കരഞ്ഞു തുടങ്ങി.. തലയൊന്ന് കുടഞ്ഞു കൊണ്ട് വൈഗ ഓടിപ്പോയി കാറിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലേക്ക് കയറി.. കാത്തിരിക്കുന്ന ദുരന്തമറിയാതെ.. അതിന്റെ വ്യാപ്തിയറിയാതെ അവരുടെ കാർ അകന്ന് പോകുന്നതും നോക്കി തന്റെ മുറിയുടെ ജനലിനരികിൽ ദേവിക നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. അവരവളെ അന്വേഷിച്ചതുമില്ല.. എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും അവൾ അവരുടെ കൂടെ പോയതുമില്ല.. ❤‍🔥❤‍🔥 ഏട്ടനെവിടെ പോയതാ അച്ചു..? എന്നും ചോദിച്ചു കൊണ്ടാണ് ബാല അടുക്കള പുറത്തേക് ചെന്നത്. അവരെല്ലാം അവിടുണ്ട്.. "ഡെവിയെ കാണാൻ പോകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോയതാ ബാലെ.." എന്നിട്ടിത് വരേയ്ക്കും വന്നില്ലേ.? " അവൾ കൂടി അച്ചുവിനെ അരികിലേക്കിരുന്നു.. "ഇല്ലന്നേ.. "നീ വിളിച്ചു നോക്കിയോ." അച്ചു ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി. "അവിടെ എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടോ ആവോ.. ഇത്രയും നേരമായിട്ടും ഏട്ടനെന്താ തിരികെ വരാത്തത്.." ബാലയുടെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു.. "ആർക് പ്രശ്നം.. ഏട്ടനോ.. അതോ ഡെവിക്കോ.." അച്ചു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. ബാല അതിന് ഉത്തരമൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.. "ഏട്ടൻ വന്നോളും ബാലെ എന്ന് അച്ചു പറഞ്ഞിട്ടും ബാലയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞില്ല. കുട്ടാപ്പിക്കും കാർത്യായിനിക്കും മുറ്റതെന്തോ പണിയുണ്ട്.. ബാല അവരെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. "ഞാൻ വിളിച്ചു തരണോ..?"അവളുടെ ഭാവം കണ്ടിട്ട് അച്ചു ചോദിച്ചു. ബാല വേണ്ടന്ന് തലയാട്ടി. "നിന്റെ ഫോൺ എവിടെ..?" അച്ചു ബാലയെ നോക്കി. "എനിക്കറിയില്ല... അവിടയുണ്ടാവും... ആ നരകത്തിൽ.." അത് പറയുമ്പോൾ ബാലയുടെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി. "പുതിയൊരു ഫോൺ വേണമെന്ന് നിനക്ക് നിന്റെ ഏട്ടനോട് പറയാമായിരുന്നില്ലേ..? അച്ചു ബാലയുടെ അരികിലേക്ക് കുറച്ചു കൂടി നീങ്ങി ഇരുന്നിട്ട് അലിവോടെ ചോദിച്ചു. "എന്തിനാ അച്ചു.. എനിക്കിപ്പോ അതിനൊന്നും തോന്നുന്നില്ല.. എനിക്കാരെയാ വിളിക്കാൻ.. എന്നേ ആരാ വിളിക്കാൻ.. വേണ്ടപെട്ടവർ എന്റെ അരികിൽ തന്നെയുണ്ടല്ലോ.. എനിക്കൊന്നും വേണമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല..അതിനെന്നല്ല.. ഒന്നിനും തോന്നുന്നില്ല.. എല്ലാവർക്കും ഒരു ഭാരമായി ഞാനിങ്ങനെ..ഇനിയും.." കണ്ണ് നിറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അവളൊരു കരച്ചിൽ തൊണ്ടയിൽ തടഞ്ഞു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.. അച്ചുവിത് മനസ്സിലായി. "ആർക്ക് ഭാരമെന്നാ ബാലെ.. നിന്റെ ഏട്ടനോ.. അതോ അച്ഛനോ.. അവരെയൊക്കെ നീ അങ്ങനാണോ കരുതിയിരിക്കുന്നത്.. നീ ഇപ്പൊ കൂടെ ഉണ്ടെന്നുള്ളതാ അവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷം.. സമാധാനം.. എന്നിട്ടും ഇങ്ങനൊക്കെ പറയുന്നത് കഷ്ടമുണ്ട് കേട്ടോ.." അച്ചു അവളുടെ തോളിൽ കൂടി കയ്യിട്ടു പിടിച്ചു.. അവരുടെ നേരെ ഒന്ന് നോക്കിയെങ്കിലും കാർത്യായിനി അങ്ങോട്ട് വന്നില്ല. ബാല മനസ്സ് തുറന്നൊന്നു സംസാരിച്ചു കാണാൻ അവർക്കും അതിയായ മോഹമുണ്ടായിരുന്നു. "അങ്ങനല്ല അച്ചു ഞാൻ പറഞ്ഞത്.. ഇപ്പൊ തന്നെ എത്ര സന്തോഷത്തോടെ വന്നതാ നിങ്ങള്.. എന്റെ കൂടെ ചേർന്നിട്ട് നിങ്ങളുടെ സന്തോഷം പോലും.." ബാലയൊന്ന് നിർത്തി.. "ഞങ്ങളുടെ സന്തോഷതിനൊന്നും ഒന്നും പറ്റിയിട്ടില്ല. പിന്നെ നിനക്കെന്തൊ പറ്റിയിട്ടുണ്ട് എന്നുള്ള ഈ തണുപ്പാണ്‌ എനിക്ക് പിടിക്കാത്തത്.. എനിക്ക് മാത്രമല്ല..അച്ഛനും ഏട്ടനുമൊക്കെ അത് തന്നെ പറയുന്നുണ്ട്.. നീ ഇങ്ങനൊന്നും ആയിരുന്നില്ലല്ലോ.. ശ്രീയേട്ടൻ പറഞ്ഞു തന്നൊരു ബാലയുണ്ട് എന്റെ മനസ്സിൽ.. ആളിപ്പോ എന്തായി.." "ആ ബാല മരിച്ചു പോയച്ചു..നീ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലേ അത്. താലി എന്ന് പേരിട്ടൊരു കൊല കയർ മുറുക്കി അവരാ ബാലയെ കൊന്ന് കളഞ്ഞു. എല്ലാരും കൂടി കൊന്ന് കൊലവിളിച്ചു..എന്റെ.. എന്റെ അമ്മയടക്കം ആ ബാലയെ കൊല്ലാൻ കൂട്ട് നിന്നു.."എത്രയൊക്കെ അടക്കി പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.. "ആര് പറഞ്ഞു മരിച്ചു പോയെന്ന്.. ഒന്ന് ചെറുതായി ബോധം പോയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ ഇപ്പഴും ശ്വാസമുണ്ട്.. നമ്മുക്കൊന്ന് തിരികെ പിടിക്കണ്ടെ.. നീ വിചാരിച്ച ആ ബാലക്കൊരു പുനർജ്ജന്മം കിട്ടും.. പക്ഷേ നീ തന്നെ വിചാരിക്കണം.. അതൊന്നും ഇനി നടക്കില്ലച്ചു.ഇനിയിപ്പോ എന്തിനാ.. ഈ ലോകത്തിലെ ഒന്നിനോടും എനിക്കിപ്പോ മോഹമില്ല.. സ്നേഹമില്ല.. ഞാൻ സഹിച്ചതൊക്കെ.. എനിക്കത് ഓർക്കാൻ കൂടി ഭയമാണ്.." "എന്തിനാ ഇനിയും ആ ഭയം. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു പോയതാണ്.. ഇനിയൊരിക്കലും നിന്നെ അർജുന് കൊടുക്കില്ല.. അതുറപ്പാണ്.." അച്ചു എത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും ബാലയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നാ നിസംഗതാ ഭാവം മായുന്നില്ല. "നമ്മുക്ക് മുന്നിൽ വന്നു പെടുന്ന കാര്യങ്ങൾ.. അതിനി ചെറുതോ വലുതോ സ്ട്രോങ്ങോ എന്തും ആയിക്കോട്ടെ.. അത് നടക്കുമെന്നും നടത്തുമെന്നും വിചാരിക്കണം.. അപ്പൊ അതിനുള്ള മാർഗവും താനെ നമ്മുക്ക് മുന്നിലേക്ക് തെളിഞ്ഞു വരും.." അച്ചു മൃദുവായി അവളെ തന്നിലെക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു..ബാല അവളെ നോക്കിയതല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല... പക്ഷേ അപ്പോഴും ഒറ്റയൊരാൾക്ക് മാത്രം നികത്താൻ കഴിയുന്ന വലിയൊരു വിടവ് അവളുടെ ഉള്ളിലിരുന്നു വിങ്ങി... ❤‍🔥❤‍🔥 നീ എവിടെ പോയതായിരുന്നു ഡെവി..നിന്റെ ഫോണിൽ എന്തുപറ്റി? എപ്പോ പുറത്തിറങ്ങിയാലും പിന്നെ നിന്നേ വിളിച്ചാലും കിട്ടുന്നില്ല.. കോൾ കണ്ടിട്ടും നീ മനപൂർവ്വം അത് എടുക്കാത്തതാണോ?" കാർ നിർത്തി സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ തന്നെ ഡെവിക്ക് നേരെ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങളാണ്. " ഞാൻ... ഞാൻ ഒരാളെ കാണാൻ വേണ്ടി പോയതാ..കോൾ വന്നതൊന്നും ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ തീർച്ചയായിട്ടും ഞാൻ എടുക്കുമായിരുന്നു... " അവനാ പറഞ്ഞത് തന്നെയായിരുന്നു സത്യം. ഫോൺ ഒന്നും എടുത്തു നോക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു മാനസികാവസ്ഥയിലായിരുന്നില്ല അവൻ.. " രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം കൂടിയുള്ളൂ ഇനി നിന്റെ കല്യാണത്തിന് ഉള്ളൂ.. ആ ഓർമ്മ വല്ലതും നിനക്കുണ്ടോ.. ഇപ്പോഴും ആരെങ്കിലുമൊക്കെ കണ്ടുകൊണ്ട് നടക്കുകയാണ്... അവന്റെ ഒട്ടും കൂസലില്ലാത്ത ഭാവവും അവനെത്തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി നിൽക്കുന്ന സാന്ദ്രയുമെല്ലാം ഇന്ദിരാമ്മയെ കൂടുതൽ ചൊടിപ്പിച്ചു.. പക്ഷേ ഡെവി മനപ്പൂർവം അവരെ നോക്കാതെ അകത്തേക്ക് കയറാൻ ഒരുങ്ങുകയാണ്.. അതോടെ ഇന്ദിരാമ്മയുടെ ദേഷ്യം കൂടുകയാണ് ചെയ്തത്.. " ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചതിന് മര്യാദയ്ക്ക് ഉത്തരം പറയാൻ നിനക്ക് അറിയില്ലേടാ.. നിനക്കൊരു നിഷേധ മനോഭാവം വന്നിട്ടുണ്ടല്ലോ..എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം.. അതെങ്കിലും ഒന്നു പറയൂ നീ.. ശെരിക്കും ആരെ കാണാൻ പോയതാ നീ.. " സാന്ദ്രയുടെ വീർത്തു കെട്ടിവരുന്ന മുഖത്തിന് ഒരു അയവ് വരുത്തുക എന്നും അവളുടെ ഉള്ളിൽ അവൻ ആരെ കാണാൻ പോയതാണ്‌ എന്നുള്ളതിന് ഒരു കൃത്യത വരുത്തുകയെന്നുമായിരുന്നു ഇന്ദിരാമ്മ അവനോട് ആ ചോദ്യം ചോദിക്കുമ്പോൾ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത്.. " എനിക്കങ്ങനെ ഒരുപാട് ആൾക്കാരെ കാണാൻ പോകാനുണ്ടാവും. അതൊക്കെ ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടാണോ പോയിരുന്നത്.. ഇപ്പോഴെന്താ പിന്നെ ഇങ്ങനെ ഒരു മാറ്റം... അവരെയൊന്ന് നോക്കു പോലും ചെയ്യാതെ.. കൂടുതൽ അവരോട് എന്തെങ്കിലും സംസാരിച്ചാൽ നിലവിട്ടെന്തെങ്കിലും താൻ പറഞ്ഞു പോകുമെന്നുള്ളത് ഉറപ്പുള്ളതു കൊണ്ടായിരുന്നു ഒന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തേക്ക് പോകാൻ തോന്നിയത്. പക്ഷേ അതിനവർ സമ്മതിക്കുന്നില്ല എന്ന് കണ്ടതും അവൻ അവർക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞ് നിന്നു... " എന്താ നിനക്ക് ഞാൻ ചോദിക്കുന്നതിനു ഉത്തരം പറഞ്ഞാല്..നീ കാണാൻ പോയ ആൾക്കെന്താ പേരും നാടും ഒന്നുമില്ലേ.. അതോ പറയില്ലെന്ന് വാശിയുണ്ടോ നിനക്ക്..സത്യമാണെങ്കിൽ പിന്നെ നിനക്ക് ഇവിടെ പറഞ്ഞാലെന്താ..? " ഇന്ദിരാമ്മ അവനെ അങ്ങനെ വിടാൻ ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ ചിറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഡെവിയുടെ നേരെ നോക്കി.. " ആളെ അറിയിക്കണമെന്നുള്ളതല്ല നിങ്ങളുടെ രണ്ടുപേരുടെയും പ്രശ്നം... ആ ആള് ബാലയല്ലെന്ന് ഉറപ്പിക്കുകയെന്ന് തന്നെയല്ലേ.." അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ഡെവിയുടെ മുഖത്തൊരു പരിഹാസമാണ്. " അങ്ങനെ ചോദിച്ചാലും അതിൽ തെറ്റൊന്നുമല്ലല്ലോ.. മക്കള് തെറ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ അത് തിരുത്തുക എന്നുള്ളത് അമ്മമാരുടെ കടമയാണ്. നീ അവളെ കാണാൻ പോയതാണ് എന്ന് ഇപ്പഴും പറയുമ്പോൾ അത് തെറ്റല്ലേ.." ഇന്ദിരാമ്മ അവനെ തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. അപ്പോഴും സാന്ദ്രക്കൊരു തെറ്റ് ധാരണ തോന്നരുത് എന്ന് തന്നെയാണ് അവരുടെ മനസ്സിൽ.. " എങ്കിൽ അമ്മായിയും മോളും കാത് തുറന്നു കേട്ടോ.. ഞാൻ കാണാൻ പോയ ആള് ബാലയല്ല... പിന്നെയാര്.." അറിഞ്ഞു തീരുവെന്ന് നിർബന്ധമാണോ..? നിർബന്ധമാണ്..അങ്ങനെ തന്നെ കൂട്ടിക്കോ നീ " കടുപ്പത്തിൽ പറയുന്ന അമ്മയെ ഡെവിയൊരു...വല്ലാത്ത ഭാവത്തിൽ നോക്കി.. "പറഞ്ഞാൽ ആളെ നിങ്ങൾ അറിയും...പക്ഷേ ഞാൻ ആളെ കാണാൻ പോയതൊന്നുമല്ല..ആൾ എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നു കണ്ടിട്ടാണ് ഒരു നാടകവും അതിലെ മികച്ച അഭിനേതാക്കളെയും കുറിച്ച് പറഞ്ഞു തന്നത്.. ഒരു നുണയും അധികകാലം മുടി വെക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് തെളിവുള്ളതുപോലെ അവൻ എന്നെ ഇങ്ങോട്ട് വന്ന് കാണുകയായിരുന്നു.." ഡെവി ചിരിയോടെ സാന്ദ്രയെയും ഇന്ദിരയെയും നോക്കി.. "അതാരായിപ്പോ അങ്ങനെ ഒരാൾ.." ഇന്ദിരാമ്മ സംശയത്തോടെ മുഖം ചുളിച്ചു.. അതല്ലേ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ആളെ നിങ്ങൾ അറിയുമെന്ന്..സന്ദീപ്... അതാണ് ആളുടെ പേര്..നിങ്ങളിറിയുമല്ലോ ..ല്ലേ " ഹാളിൽ നിന്ന് കയറാവുന്ന വാതിൽപ്പടിയിലേക്ക് ചാരി നിന്നിട്ട് കൈകെട്ടി നിന്നുകൊണ്ട് ഡെവി പറയുന്നത് കേട്ടതും നടുങ്ങിക്കൊണ്ട് ഇന്ദിരാമ്മ ഡെവിക്കരികിൽ നിന്നും പിന്നിലേക്ക് മാറി..അവരെയും നോക്കിനിൽക്കുന്ന സാന്ദ്രയുടെയും അവസ്ഥ വിഭിന്നമല്ല. "എന്തേ.. അവനെ അമ്മായിയും മോളും അറിയില്ലന്നുണ്ടോ...?" തന്നെ നോക്കാതെ.. രക്തമയം അൽപ്പം പോലുമില്ലാത്ത മുഖത്തോടെ നിൽക്കുന്നവർക്ക് നേരെ നോക്കി ഡെവി വീണ്ടും ചോദിച്ചു.. അതുവരെയും പോര് കോഴിയെപ്പോലെ അവന് നേരെ നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്ന ഇന്ദിരാമ്മ വെള്ളത്തിൽ വീണതുപോലെ ഒരു അരികിൽ പറ്റി കൂടി.. " മനസ്സിലായില്ല എന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ ഒന്നുകൂടെ തെളിച്ചു പറഞ്ഞു തരാം. സന്ദീപ്..സാന്ദ്രയെ പെണ്ണുകാണാൻ വന്നവൻ.. ഒരു വിശേഷം കൂടിയുണ്ട്.. ഞാനും ഇവളും തമ്മിൽ ഒടുക്കത്തെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അമ്മയും അമ്മാവനും കൂടി ഈ കല്യാണത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറി പോകാൻ കഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്തിയവൻ.. എന്നേ തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ടവൻ... ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായി കാണുമല്ലോ അല്ലേ..? " ഡെവി പുച്ഛത്തോടെ ഇന്ദിരാമ്മയെ നോക്കി. " മനപ്പൂർവം ഒഴിഞ്ഞുമാറിയതാ ഞാൻ.. നിങ്ങളിൽ നിന്നും.ഇപ്പോഴത്തെ എന്റെ മാനസിക നില വെച്ച് നിങ്ങളെ കാണുന്നതുപോലും എനിക്ക് എന്തോ പോലെയാണ്.. നിങ്ങളോട് ഞാൻ സംസാരിച്ചാൽ അതിന്റെ പേരിൽ വല്ലതും പറഞ്ഞു പോകുമെങ്കിൽ... നിങ്ങൾക്കല്ല.. അതെനിക്ക് തന്നെയാണ് സങ്കടം. കാരണം എന്റെ അമ്മ എന്റെ മനസ്സിൽ ദൈവത്തെ പോലെയായിരുന്നു. അമ്മക്ക് അറിയാത്തതൊന്നും എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.. അമ്മ പറഞ്ഞതൊന്നും ഞാൻ കേൾക്കാതിരുന്നില്ല.. എന്നിട്ടും ഇത്രയും വലിയൊരു ചതി എന്റെ അമ്മ എന്നോട് ചെയ്തത് എനിക്ക് ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയാത്ത കാര്യമാണ്.." ഇന്ദിരാമ്മ ദയനീയമായി ഡെവിയെ നോക്കി.. മോനെ.. "മിണ്ടരുത് നിങ്ങൾ..ഇപ്പൊ നിങ്ങൾ അതിനെ കുറിച്ച് എന്നോട് എന്തെങ്കിലും സംസാരിച്ചാൽ അതെനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല. കാരണം ഇനിയും മകന്റെ നന്മയെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് മറ്റൊരു നാടകം കൂടി നിങ്ങൾ എനിക്ക് മുമ്പിൽ കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നത് കണ്ടുതീർക്കാൻ പറ്റിയ ഒരു മാനസികാവസ്ഥയിലല്ല ഞാൻ.. പ്ലീസ് എന്നെ.. ഒന്ന് വെറുതെ വിട്..ഞാനും ഒരു മനുഷ്യനാണ്. എനിക്കും വേദനിക്കുന്നുണ്ട്.." ഡെവി അവർക്ക് നേരെ കൈ കൂപ്പി.. കത്തുന്ന കണ്ണോടെ അവൻ സാന്ദ്രയെ നോക്കി. അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടതും അവൾ കൂടുതൽ ചുവരിൽ ചേർന്നു നിന്നു. " നിനക്കെന്നോട് അല്പം പോലും സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നോടീ... " വെറുപ്പോടെ അവൻ സാന്ദ്രയുടെ അരികിലേക്ക് ചെന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "ഇല്ല.. ഒരല്പം പോലും സ്നേഹം നിനക്ക് എന്നോടുണ്ടായിരുന്നില്ല. അതെനിക്കിപ്പോൾ ബോധ്യമായി. കാരണം സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്നേ ഇത്രയും വേദനിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ചതിക്ക് നീ കൂട്ടുനിൽക്കുമായിരുന്നില്ല... നിനക്ക് എന്നെ നേടണമായിരുന്നു. എന്തായിരുന്നു ഉദ്ദേശം എന്ന് എനിക്കറിയില്ല.. ബാലയോടുള്ള എന്റെ ഇഷ്ടം അതിന്റെ ആഴം അവൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള എന്റെ കാത്തിരിപ്പ് എല്ലാം.. എല്ലാം നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതാണ്.. അതെല്ലാം നീ അംഗീകരിച്ചതുമാണ്..മാറ്റം വന്നു എന്ന് എനിക്ക് മുന്നിൽ അഭിനയിക്കുകയും ചെയ്തതാണ്..ennitt പക്ഷേ.. പക്ഷേ നീ... ഡെവി അവൾക്ക് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി കൊണ്ട് കിതച്ചു.. അവൾ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.. പക്ഷേ ഡെവിയുടെ മുഖം അൽപ്പം പോലും അയഞ്ഞില്ല.. "ഡേവിഡിന് ഇനിയൊരു ബന്ധങ്ങളുമില്ല.. ചതിക്കാൻ കൂട്ടുനിൽക്കുന്നവരും നന്മയെ പേരും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയൊരു നാടകം എനിക്ക് മുന്നിൽ അതിഭയങ്കരമായി അടി തീർത്തവരും.. എന്റെ..ആരുമല്ല.. സ്നേഹവും ഇഷ്ടവും ഒക്കെയുള്ള മനുഷ്യന് നമ്മളെയൊന്ന് നോക്കി വേദനിപ്പിക്കാൻ കൂടി കഴിയാത്ത സ്ഥിതിക്ക് നിങ്ങൾക്കൊന്നും ഞാൻ ആരുമല്ല.. അതെനിക്കിപ്പോ മനസ്സിലായി..നിങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ ഞാൻ നീറി നീറി.. എന്നിട്ടും നിങ്ങൾക്കാർക്കുംഒരു കുറ്റബോധവും തോന്നിയില്ല.. അതിനർഥം നിങ്ങൾക്ക് ഞാൻ.. അതുകൊണ്ട്...ദയവുചെയ്ത് എന്നിലേക്ക് ഇനി നിങ്ങൾ ആരും വരരുത്.. ഞാൻ സമ്മതിച്ചിട്ടാണെങ്കിൽ കൂടിയും ഈ ഒരു ചതിയിലൂടെ ഈ കല്യാണത്തിന് വേണ്ടി നിങ്ങൾ എന്നെ സമ്മതിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു.. എത്ര മനോഹരമായാണ് നിങ്ങളെന്നെ കുരുക്കിയത്. ചങ്ക് പൊട്ടി ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ നിന്നില്ലേ.. ഇവളുടെ ജീവിതം ഞാൻ കാരണം തകർന്ന് പോയെന്നോർത്തു കൊണ്ട് ഞാനെത്ര ഉരുകി തീർന്നു.. ഡെവിയുടെ സ്വരം കടുത്തു.. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഈ കല്യാണം ഇനി നിങ്ങളുടെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ്.. ഇനി എന്തുവേണമെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് തീരുമാനിക്കാം.. ഒരു സഹകരണവും നിങ്ങളാരും എന്നിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത്. നിങ്ങൾ എന്നോട് കാണിക്കാത്തത് ഞാൻ നിങ്ങളോടും കാണിക്കുന്നില്ല.. നിങ്ങൾക്ക് എന്തുവേണമെങ്കിലും തീരുമാനിക്കാം.. പക്ഷേ അതിൽ ഒന്നുപോലും എന്നെ ബാധിക്കരുത്.. അതെനിക്ക് നിർബന്ധമുണ്ട്..." അങ്ങേയറ്റം പരുഷമായ അവന്റെ വാക്കുകൾ.. ഇന്ദിരാമ്മയും സാന്ദ്രയും ശ്വാസം എടുക്കുന്നുണ്ടോ എന്നുപോലും സംശയമാണ്. അത്രമാത്രം മരവിച്ചാണ് അവരുടെ രണ്ടുപേരുടെയും നിൽപ്പ്. ഇനിയും അവിടെ നിൽക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും താനവരെ ദേഷ്യത്തിനപ്പുറം കൂടുതൽ വെറുത്തുപോകും എന്ന് തോന്നിയിട്ടാണ് ഡെവി തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തിരഞ്ഞത്.. "മോനെ.. അമ്മയോന്ന്... ഇന്ദിരാമ്മ പിന്നിൽ നിന്നും വിളിക്കുമ്പോൾ ഡെവി വീണ്ടും അവർക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.. "നിങ്ങളിനി എന്നോട് എന്തു പറയാനാണ് അമ്മേ? ഞാനിത് തിരിച്ചറിയുന്നതിന് മുന്നേ അല്ലെങ്കിൽ സന്ദീപ് എന്നോട് ഇത് പറയുന്നതിനുമുമ്പ് എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു നിമിഷം ഇതുപോലൊരു ചതി ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു എന്നും അമ്മയ്ക്കൊരു തെറ്റ് പറ്റിയതാണെന്നും അമ്മ എന്നോട് പറയുന്നുമായിരുന്നുവെങ്കിൽ എനിക്ക്.. എനിക്കിത്രേം വേദനിക്കില്ലായിരുന്നു.. എന്നെ ചതിച്ചത്.. ചതിക്കാൻ കൂട്ട് നിന്നത്.. അതെന്റെ അമ്മയായിരുന്നെന്ന് അംഗീകരിക്കാനുള്ള എന്റെയൊരു വേദനയുണ്ടല്ലോ.. അത് എത്രമാത്രമാണെന്ന് അമ്മയ്ക്ക് മനസ്സിലാവില്ല.. കാരണം അത് അനുഭവിച്ചാൽ മാത്രം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുന്ന വലിയൊരു നോവാണ്.." ഡെവിയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.. "അച്ഛൻ എന്നെ ഏല്പ്പിച്ചിട്ട് പോയതിൽ പിന്നെ അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ ഞാൻ ഇത്രകാലം ജീവിച്ചത്.. അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടമില്ലാത്തതൊന്നും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല... ആകെയൊരു കാര്യം ബാല.. അവളായിരുന്നു.. അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി അതും ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു കളയാൻ ഒരുങ്ങിയില്ലേ. പക്ഷേ അമ്മയ്ക്ക് ഞാൻ....എനിക്കിനി ആരുമില്ല.. ഞാൻ വേദനിക്കേണ്ടി വന്നാലും അമ്മ വേദനിക്കരുതെന്നും ഞാൻ കാരണം അമ്മയുടെ സഹോദരനും കുടുംബവും അമ്മയിൽ നിന്ന് അകലേണ്ടി വരുരുതെന്നും കരുതിയിട്ടാണ് എന്റെ ഏറ്റവും വലിയൊരു സങ്കടത്തെ പോലും അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അമ്മ പറഞ്ഞത് അനുസരിച്ചത്.. പക്ഷേ അമ്മയോ.. അമ്മ എന്നെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചോ.. എന്റെ വേദനയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചോ.. എന്റെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചെന്ന് അമ്മ പറയുന്നു.. പക്ഷേ ഞാനത് വിശ്വാസിക്കുന്നില്ല.. അമ്മ ചിന്തിച്ചതും മുഴുവനും അമ്മയെക്കുറിച്ചും അമ്മയുടെ സഹോദരനെയും മകളെയും കുറിച്ചും മാത്രമാണ്.. ഞാൻ അവിടെയില്ല.. മകനെ കുറിച്ച് അമ്മയ്ക്കുള്ളിൽ അൽപ്പം പോലും സ്ഥാനമില്ല..ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ എന്റെ.. എന്റെ സങ്കടം ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ അറിഞ്ഞേനെ.. ഡെവി കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചു.. " ഒരിക്കൽ കൂടി ഞാൻ പറയുകയാണ്..എനിക്ക് വേണ്ടി എന്റെ ജീവിതത്തിനെക്കുറിച്ച് ഇനി ആരും ആകുലപ്പെടേണ്ട..ഡേവിഡ് തരകൻ ഇനി പൂർണമായും ശ്രീബാലയ്ക്ക് സ്വന്തമാണ്.. അതിനിടയിലേക്ക് ഇനി ആര് വന്ന് കയറിയാലും ഞാൻ ഈ വിധത്തിലായിരിക്കില്ല പ്രതികരിക്കുന്നത് അത് ഓർമ്മവേണം.." സാന്ദ്ര ക്ക് നേരെ കൂടി അവന്റെ തീവ്രമായ നോട്ടം നീണ്ട് പോയി.. അവർക്കു മുന്നിൽ കരയില്ലെന്ന് വാശിയുള്ളതുപോലെ മുഖം ഒന്നമർത്തി തുടച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് തിരിയുമ്പോൾ ഡെവി പറഞ്ഞു തീർത്ത ആ വാക്കുകൾ.. അതിലുണ്ടായിരുന്നു ഇനിയെന്താണ് അവന്റെ പ്ലാൻ എന്നുള്ളത്... തുടരും.. പിന്നല്ല.. തള്ളയായി പോയി.. അല്ലേൽ ഞാൻ രണ്ടു കൊടുപ്പിച്ചേനെ.. സാന്ദ്രയെ തല്ലായിരുന്നില്ലേ എന്നൊരു ചോദ്യമില്ലേ.. ഓളെല്ലാം അംഗീകരിച്ചു കൊണ്ട് പിന്മാറി പോകാൻ തയ്യാറായിരുന്നു.. ഈ പരട്ട തള്ളയാണ് വിടാതെ പിടിച്ചു വെച്ചത് 😬 സെറ്റല്ലേ.. റിവ്യൂ ഇട്ടിട്ട് പോണേ.. സ്നേഹത്തോടെ jif #📔 കഥ