#📙 നോവൽ - ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി 💜💜 🔻 പാർട്ട്_ 57 ✍️ രചന - ജിഫ്ന നിസാർ 🥰 അന്ന് ശ്രീ വരുമെന്ന് അറിയിച്ചത് കൊണ്ട് തന്നെ അച്ചുവിന് നല്ല ഉത്സാഹമായിരുന്നു. മൂന്നാലു ദിവസത്തെ ലീവിന് ശേഷം പിന്നെ അന്നാണ് അവൾ അംഗൻവാടിയിലേക്ക് പോയി തുടങ്ങിയിരുന്നത്. ഇനിയും ചെല്ലുന്നില്ലെങ്കിൽ അത് ബുദ്ധിമുട്ടാവുമെന്ന് അവിടുന്ന് അറിയിപ്പ് കിട്ടിയത് ശ്രീയോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ തന്നെയാണ് അന്ന് പോകാൻ പറഞ്ഞത്. അവൻ വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ടുണ്ടാവും എന്നോർത്ത് കൊണ്ട് മൂന്ന് മണി ആവുന്നതും നോക്കിയിരിപ്പാണവളും. വർഷങ്ങളോളം ഇനിയൊരു നോക്ക് കാണുമോ എന്ന് പോലുമറിയാതെ ജീവിച്ചപ്പോഴുള്ളതിനേക്കാൾ വിങ്ങലായിരുന്നു അവളാ മൂന്ന് ദിവസവും അനുഭവിച്ചത്. കുട്ടാപ്പിക്കൊരു ചെറിയ പനിയുള്ളത് കൊണ്ടന്നും കാർത്യമായിനി ലീവെടുത്തിട്ടുണ്ട്. വീട്ടിലേക്ക് എത്തിപെടാനുള്ള ധൃതിയിൽ സ്റ്റെപ്പുകൾ ഓടിയിറങ്ങി റോഡിലേക്കെത്തിയവൾക്ക് മുന്നിൽ പൊട്ടി മുളച്ചത് പോലെ ശ്രീ വന്നു നിൽക്കുമ്പോൾ അച്ചു ഞെട്ടി പോയി.. അവനപ്പോഴും കുസൃതി ചിരിയാണ്.. "യ്യോ.. കൈക്കെന്തു പറ്റി.." അച്ചു ആദ്യം കണ്ടതും അത് തന്നെയാണ്. "അതെന്റെ മ്യാമന്റെ സമ്മാനമാണ് " കൈ ഉയർത്തി അതിലേക്കൊന്നു നോക്കിയിട്ട് ശ്രീ കണ്ണടച്ച് കാണിച്ചു. "അതിന് മാത്രം ഒന്നുല്ലെടി.." കണ്ണ് നിറക്കാൻ തുടങ്ങിയവളെ അവൻ തോളിൽ കയ്യിട്ട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. തമ്പിയുടെ സ്നേഹസമ്മാനമാവാം ആ അപകടമെന്ന് ശ്രീക്കൊരു ഊഹം മാത്രമായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. , പക്ഷേ അത് സത്യമാണെന്ന് തെളിയിച്ചു കൊണ്ട് രോഹിത് അവൻ തിരികെ എത്തും മുന്നേ തന്നെ വിളിച്ചറിയിച്ചു. ഒറ്റക്കോറ്റക്ക് ഒന്നും കൊടുക്കുന്നില്ല.. ഇനി എല്ലാത്തിനും കൂടിയുള്ളത് ചേർത്തിട്ട് ഒന്നായിട്ട് കൊടുക്കാനാണ് തന്റെ തീരുമാനമെന്നും അതിനി ഒരുപാട് വൈകില്ലെന്ന് കൂടി ശ്രീ രോഹിതിനെ അറിയിച്ചു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആ അപകടത്തിനെ കുറിച്ച് പിന്നെ ആരും ഒന്നും അറിഞ്ഞതുമില്ല.. അതിനെ കുറിച്ചാരും അന്വേഷിച്ചു നടന്നതുമില്ല. "പോവല്ലേ.." ശ്രീ ചോദിക്കുമ്പോൾ അച്ചു തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു.. റോഡ് സൈഡിൽ നിർത്തിയിട്ടിരുന്ന ബുള്ളറ്റിനു നേരെ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു കൊണ്ടാണ് ശ്രീ നടന്നത്. അച്ചുവും അവനെ മുറുകെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. "എപ്പഴാ എത്തിയെ...?" അവനു പിറകിലേക്ക് കയറി ഇറുക്കുന്നതിനിടെ അച്ചു ചോദിച്ചു. "ഉച്ചയോടെ... വീട്ടിലെത്തി കുളിച്ചു.. കാർത്തു തന്ന ഭക്ഷണം കഴിച്ചു..അജയെയും കൂട്ടരെയും പറഞ്ഞു വിട്ടു.. ഒരിത്തിരി നേരം കിടന്നുറങ്ങി.. നേരെയെന്റെ അച്ചൂനെ കാണാൻ ഓടി വന്നു " ശ്രീ അക്കമിട്ട് നിരത്തി പറയുന്നത് കേട്ടിട്ട് അച്ചുവിന് ചിരി വന്നു. "പോയ കാര്യം.. ന്തായി.." അത് ചോദിക്കാൻ അവളൊരു ഭയമുണ്ട്. "പറയാം..' കുറച്ചു ദൂരം ചെന്നതും നേരെ പോകാതെ, കാട്ടിലൂടെ തന്നെയുള്ളൊരു നടപ്പ് വഴിയിൽ കൂടി ശ്രീ ബുള്ളറ്റ് ഓടിച്ചു കയറ്റി.. "ശ്രീയേട്ടാ.. ഇതെങ്ങോട്ടാ.." അച്ചു അപ്പോഴാണ് അത് ശ്രദ്ധിച്ചത്.. "എനിക്ക് സംസാരിക്കാനുണ്ട് അച്ചു.." "ഒരുപാട് വല്ല്യ ജന്തുക്കൾ ഉള്ളതാ ഇവിടെ.. ജീവൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചോണ്ട് എന്ത് സംസാരിക്കനാ.. നമ്മുക്ക് വീട്ടിൽ പോയിട്ട് പറഞ്ഞൂടെ.." അച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകൾ ഭയത്തോടെ ചുറ്റും പതറി നോക്കുന്നുണ്ട്. "ഒരു ഫോറസ്റ്റ് ഓഫിസറാ എന്റെ അച്ചു ഞാൻ.. ആ എന്നെ ഇങ്ങനെ അപമാനിച്ചു കൊല്ലാതെടി..." അവൾ പറഞ്ഞു കേട്ടതും ശ്രീ പല്ല് കടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. "പിന്നെ ചാടികടിക്കാൻ വരുന്ന ജന്തുകൾക്കറിയാലോ വന്നിരിക്കുന്നത് ഒരു വല്ല്യ കൊമ്പത്തെ ഓഫിസർ ആണെന്ന്.. എനിക്ക് പേടിയുണ്ട് കേട്ടോ.." അച്ചു അവന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചു. "ഞാനില്ലേ അച്ചു.. പേടിക്കേണ്ട.." അവന്നപ്പോഴും ചിരിയാണ്. കുറച്ചു ദൂരം കൂടി പോയിട്ട് ശ്രീ ബുള്ളറ്റ് നിർത്തി. ആ വഴിയാങ്ങനെ കുറേ കൂടി നീണ്ടു പോകുന്നുണ്ട്. അതിനപ്പുറം വലിയയൊരു പുഴയും അതിന്റെ കരയിൽ വലുതല്ലാത്തൊരു ഡ്രൈബൽ കോളനിയുമുണ്ട്. "ഇറങ്ങിക്കോ.." ഹെൽമെറ്റ്‌ ഊരി മുടിയൊന്ന് കോതി ശ്രീ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു. കാടിന്റെ വന്യത.. പേടിപ്പിച്ചു കൊല്ലുന്നൊരു നിശബ്ദത.. തഴുകി പോകുന്ന കാറ്റിന്റെ തണുപ്പ്..ചുറ്റും കൂറ്റൻ മരങ്ങൾ.. അതിനിടയിലെ മുളം കൂട്ടങ്ങൾക്ക് ചൂളം വിളിയുടെ സ്വരം.. അച്ചു ഇറങ്ങിയിട്ടും ശ്രീയോട് ചേർന്നു തന്നെ ചുറ്റും നോക്കി കൊണ്ടാണ് നിൽക്കുന്നത്. അവനവളുടെ ഭാവം കണ്ടിട്ട് ചിരി വന്നു. "എന്നെ കൊല്ലാതെ ഒരു ജന്തുവും എന്റച്ചുവിനെ തൊടില്ല..അത് പോരെ.." അച്ചുവിന്റെ ഇടുപ്പിലൂടെ കയ്യിട്ട് പിടിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്ത് നിർത്തി പറയുന്നവന് അപ്പോഴും കുസൃതിയാണ്.. അതോടെ അവളുടെ നോട്ടവും ശ്രീയുടെ നേരെയായി.. കാടിന്റെ കുറിച്ചും അവിടെയുള്ള വന്യമൃഗ ങ്ങളെ കുറിച്ചുമെല്ലാം അവളാ നിമിഷം പാടെ മറന്നു പോയി.. അവനെന്ന ഒറ്റയോരാളിലേക്ക് ചുരുങ്ങി പോയി. "മിസ് ചെയ്തിരുന്നോ എന്നെ.." കണ്ണിലേക്ക് നോക്കിയിട്ടാണ് അവന്റെ ചോദ്യം. അച്ചു അതേയെന്ന് തലയാട്ടി.. "എനിക്കും..." പറയുന്നതിനൊപ്പം തന്നെ ശ്രീ അവളുടെ നെറ്റിയിലൊരുമ്മ കൊടുത്തു. കണ്ണടച്ചു കൊണ്ട് അച്ചു അവന്റെ നെഞ്ചിലൊതുങ്ങി.. "നമ്മുക്ക് കല്യാണം കഴിച്ചാലോ അച്ചു.." അവളെ ഉയർത്തി, ബുള്ളറ്റിന്റെ ബോണറ്റിലേക്കിരുത്തി കഴുത്തിൽ കയ്യിട്ടു പിടിച്ചു കൊണ്ടൊരു ചോദ്യം. അച്ചു പിടച്ചിലോടെ ശ്രീയെ നോക്കി.. "സുനിൽ.." മറ്റൊരു കല്യാണഓർമയുടെ പൊള്ളലിൽ അച്ചുവിന്റെ കൈകൾ ശ്രീയിൽ മുറുകി. അവനൊരു കോപ്പും ചെയ്യില്ല.. എന്താ വേണ്ടതെന്ന് എനിക്കറിയാം.. " ശ്രീയുടെ മുഖത്തൊരു ഗൂഡമായ ചിരിയുണ്ട്. അച്ചു അവനെ മുഖം ചുളിച്ചു നോക്കി. "അവൻ തമ്പിയുടെ ഇറക്കുമതിയാണ് അച്ചു. എന്നെ കുരുക്കാൻ.. തളക്കാൻ തമ്പി നിന്റെ അച്ഛനെന്നൊരു നാറിയില്ലേ,അയാളുമായി ചേർന്നിട്ട് നടത്തിയ കല്യാണകുരുക്ക്.. അതാണ്‌ സുനിൽ...അത് നമ്മുക്ക് അഴിച്ചു മാറ്റണ്ടേ.. ഈ അർച്ചനക്ക് ശ്രീദേവ് മാത്രമാണ് അന്നും ഇന്നും അവകാശിയെന്ന് അവരെയൊക്കെ അറിയിച്ചു കൊടുക്കണ്ടേ.. ശ്രീ അവളുടെ മൂക്കിൻ തുമ്പിലൊന്ന് തട്ടി... അത് കേട്ട അച്ചുവിന്റെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു. രാഘവന് തന്നോടുള്ള ദേഷ്യം.. അല്ലാതെ അതിന് പിന്നിൽ തമ്പിയുടെ കറുത്ത കൈകൾ ഉണ്ടായിരിക്കുമെന്നത് അവൾ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും ചിന്തിച്ചു നോക്കിയിട്ടില്ല. "അവരുടെ ഉദ്ദേശം പോലെ തന്നെ നടന്നു.. കഴിഞ്ഞ ഒന്നര വർഷമായി ഞാൻ വേറൊന്നും ചിന്തിച്ചു നോക്കിയിട്ടില്ല.. നിന്നെ കണ്ടു പിടിക്കണം എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു എനിക്ക് മുന്നിലെ ഒരേ ഒരു ആവിശ്യം... അതായിരുന്നു തമ്പിക്കും വേണ്ടത്. അതിന് വേണ്ടി തന്നെയാണ് എന്റെ പഠനം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ജോലിക്ക് കയറുമെന്ന് ഉറപ്പായ ആ സമയത്തു തന്നെ തമ്പി കൃത്യമായി രാഘവനെ പണമെറിഞ്ഞു പിടിക്കുന്നതും നിന്നെ സുനിലിന്റെ കുരുക്കിൽ പെടുത്തി കളഞ്ഞതും.. അത്രയും പറയുമ്പോഴേക്കും ശ്രീയുടെ ഭാവം മാറി.. അവന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു.. പല്ലുകൾ ഞെരിഞ്ഞാമർന്നു.. കേട്ട വാർത് യുടെ ആഘാതത്തിലാണ് അച്ചുവും. "തമ്പി പ്രതീക്ഷിച്ചത് അതോടെ ഞാൻ തളർന്നു പോകും എന്നാണ്. ആ സമയം അയാളുടെ കുരുത്തം കെട്ട മകളെ.. വൈഗ ലക്ഷ്മിയെ കൂടി എന്റെ തലയിലേക് എടുത്തിട്ട് തന്നാൽ അതോടെ ശ്രീദേവ് പൂർണ്ണ മായും അയാളുടെ അടിമയായി മാറും എന്നാണ്..അതിന് വേണ്ടി തന്തയും മോളും കുറച്ചു നാടകവും കളിച്ചു നോക്കി.. പക്ഷേ ഒന്നും.. ഒന്നും നടന്നില്ല.. കുറച്ചു കാലം നിന്നിൽ നിന്നും എന്നെ അകറ്റി നിർത്തി നോവിച്ചു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ദൈവം എന്റെ കൂടെയായിരുന്നു.. എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ കൂടെയായിരുന്നു.. അതിന് പിറകെ.. ചെന്ന എനിക്ക് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ തിരിച്ചു കിട്ടില്ലെന്നുറപ്പിച്ച വലിയൊരു നിധി കിട്ടി.." നേർത്തൊരു ചിരിയോടെ ശ്രീ അച്ചുവിനെ നോക്കി. അവൾക്കവൻ പറയുന്നതിന്റെ പൊരുൾ മനസ്സിലായില്ല. അതിന്റെയുടെ പകപ്പുണ്ട് മുഖം നിറയെ... "എന്റെ.. എന്റെ അച്ഛനുണ്ടച്ചു.. സെൻട്രൽ ജയിലിൽ.." പല്ല് ഞെരിച്ചു കൊണ്ട് ശ്രീ പറയുമ്പോൾ അച്ചു അവനെ മിഴിച്ചു നോക്കി. 'തമ്പിയുടെ മറ്റൊരു ചതി.. നിസ്സാര കാര്യത്തിന്റെ പേരിൽ സ്വന്തം ഭാര്യയെയും മക്കളെയും ഉപേക്ഷിച്ച നീചൻ എന്നൊരു വിളി പേരിട്ടു കൊടുത്തു കൊണ്ട് അയാളെന്റെ അച്ഛനെ ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന്റെ പേരിൽ.. പണമെറിഞ്ഞു കൊടുത്തു കൊണ്ട്.. അതിന്റെ പവറിൽ ജാമ്യം പോലും നിഷേധിച്ചു കൊണ്ട് എന്റച്ഛൻ..ജയിലിൽ.. ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാതെ ഒരായുസ്സിലെ നല്ല പ്രായത്തിൽ...എന്റച്ഛൻ.. ശ്രീയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.. അച്ചു അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്ത് മെല്ലെ തട്ടി കൊടുത്തു.. അത് വരെയും തെല്ലു പോലും ഉലയാതെ നിന്നത്രയും പറഞ്ഞവന്.. അപ്പോൾ മുതലൊരു താങ്ങു വേണമായിരുന്നു. ആ മനസ്സിലെ പിടപ്പൊന്നോതുങ്ങുവോളം അച്ചു അവനെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. "ഏട്ടൻ പറയുന്ന വാക്കുകൾക്കപ്പുറം ഒരു ലോകം തന്നെയില്ലാത്ത എന്റെ.. എന്റെ അമ്മയുണ്ടല്ലോ.. സത്യത്തിൽ അവരാണ് അച്ചു ഇതിനെല്ലാം കാരണം. തേടി ചെല്ലാൻ എന്റച്ഛന് വേറെ ആരും ഇല്ലായിരുന്നു എന്ന് അമ്മയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നല്ലോ.. പിണക്കം മാറിയിട്ട് അമ്മ തേടി തിരഞ്ഞു ചെല്ലുമെന്ന് അവിടെത്തിയ മുതൽ ആദ്യമൊക്കെ എന്റച്ഛൻ കരുതിയിരുന്നു എന്നെന്നോട് പറഞ്ഞു.. ശ്രീയുടെ സങ്കടം തീരുന്നില്ല. "വിധിയാവും ശ്രീയേട്ടാ.. ഇപ്പൊ ശ്രീയേട്ടൻ ചെന്നില്ലേ.. തേടി ചെല്ലാൻ അച്ഛനിപ്പോ ആളായില്ലേ.." അച്ചു അവളെ കൊണ്ടാവും പോലൊക്കെ അവനെ ആശ്വാസിപ്പിച്ചു. "വിധിയോ.. ഇതോ.. അല്ലേടി..ഇതൊന്നും വിധിയല്ല.. ഇതാ രാക്ഷസൻ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ചെയ്തതാ.. പെങ്ങളെ പ്രേമിച്ചു എന്നൊരു കുറ്റം ചാർത്തി എന്റച്ഛനെ മനഃപൂർവം കുരുക്കി കളഞ്ഞതാ.. എന്റച്ഛന്റെ സമ്പാദ്യം തട്ടി എടുക്കാൻ പെങ്ങളെ കൂട്ട് പിടിച്ചിട്ട്... ആ നാറി... ശ്രീ പല്ലുകൾ ഞെരിച്ചു.. കൂടപ്പിറപ്പുകൾ തമ്മിൽ സ്നേഹമാവാം അച്ചു.. അത് പക്ഷേ കൂട്ടത്തിൽ ഒരാളുടെ ജീവിതം തകർത്തു കൊണ്ടുള്ള കപടതയാകരുത്.. ഏട്ടന്റെ കൗശലം കാരണം സ്വന്തം ജീവിതം നശിച്ചു പോയെന്ന് എന്റെ അമ്മക്കിപ്പോഴും അറിയില്ല.. ഭർത്താവിന്റെ യൗവ്വനം.. മക്കളുടെ ബാല്യം. കൗമാരം.പിന്നെ ജീവിതം.. എല്ലാം.. എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടും എന്റെ അമ്മക്കിപ്പോഴും ഒന്നും തിരിച്ചറിവ് വന്നിട്ടില്ല.." ആത്മ രോഷം കൊണ്ടവന്റെ ശരീരം വിറക്കുന്നുണ്ട്.. "വിടില്ല ഞാനവനെ.. തമ്പിയുടെ ജീവിതത്തിൽ സമാധാനം എന്നൊന്ന് ഇനിയുണ്ടാവില്ല അച്ചു.. ആ ജയിലിൽ നിന്നും എന്റെ അച്ഛനെ കണ്ടിട്ട് ഇറങ്ങി പോന്ന നിമിഷം തന്നെ ഞാനത് ഉറപ്പിച്ചത.. എന്നോട് ചെയ്തത് ഞാൻ മറന്നേക്കും. പക്ഷേ എന്റെ അച്ഛൻ.. ബാല.. നീ.. പിന്നെ. പിന്നെയെന്റെ ഡെവി.. ഇവരോടെല്ലാം അയാൾ ചെയ്തു കൂട്ടിയ ക്രൂരതകൾ.. കൊടുത്തിരിക്കും ഞാൻ.പലിശയും.. കൂട്ട് പലിശയും സഹിതം.. കണക്ക് പറഞ്ഞു തന്നെ കൊടുക്കും.." അവന്റെ മുഖം കണ്ടിട്ട് അച്ചുവിന്റെ നെഞ്ചോന്നാളി. എന്നാലും വേണ്ടന്ന് പറയാൻ അവൾക് തോന്നിയില്ല. കാരണം തന്നിലെക്ക് ചേർന്നിരുന്നു പറയുന്നവന്റെ നോവ് അവളുടേത് കൂടിയാണ്. അവന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞത് അവൾക്കും സഹിക്കാൻ വയ്യാത്ത കാര്യം തന്നെയാണ്... കുറച്ചു നേരം കൂടി അവനാ ഇരുപ്പ് തുടർന്നു. "എനിക്ക് ജീവിക്കാനുള്ളത് എന്റെ അച്ഛൻ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അച്ഛനൊപ്പം ഇനി അച്ഛനുണ്ടാക്കിയ വീട്ടിൽ.. അതാണ്‌ എന്റെ തീരുമാനം.." അതാണ്‌ തമ്പിക്ക് ഞാൻ കൊടുക്കുന്ന ശിക്ഷ.. അയാളുടെ കണ്മുന്നിൽ ഞങ്ങൾ അച്ഛനും മക്കളും..വേണം. ഏട്ടൻ ചെയ്തു കൂട്ടിയ അനീതിക്കെതിരെ എന്റമ്മ എന്ത് നിലപാട് സ്വീകരിച്ചാലും അതെന്നെ ബാധിക്കില്ല.. പക്ഷേ തമ്പിക്ക് അത് അങ്ങനെ ആവില്ല. ഉത്തരം കൊടുക്കാനില്ലാത്ത നിരവധി ചോദ്യം.. അതയാൾ ഏറ്റു വാങ്ങേണ്ടി വരും. കൂട്ടത്തിൽ ഇന്ന് വരെയും സ്വന്തം പോലെ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന എന്റെ അച്ഛന്റെ സമ്പാദ്യം.. അതും ഞാൻ തിരികെ പിടിക്കും.. ശേഷിക്കുന്ന കാലം എന്റെ അച്ഛനെ ദ്രോഹിച്ചതിനുള്ള ശിക്ഷയും ഏറ്റു വാങ്ങി.. നരകിച്ചു തീരണം അയാളും അയാളുടെ കുടുംബവും.. " തമ്പിയോടുള്ള ദേഷ്യം കൊണ്ട് ശ്രീയുടെ മുഖം ഉല പോലെ ചുവന്നു വിങ്ങി.. അച്ചു ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു.. അതിന് മുന്നേ എനിക്ക് ചെയ്യുണ്ടുന്ന വേറൊരു കാര്യമുണ്ട്.. " അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ അത് വരെയുമുള്ള ഭാവം മാറി.. പകരമവിടെ അച്ചുവിനോടുള്ള അവന്റെ അടങ്ങാത്ത സ്നേഹം മാത്രം നിറഞ്ഞു.. "നമ്മുടെ കല്യാണം... അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് വേണം എനിക്ക് തമ്പിയുടെ മുന്നിൽ പോയി നിൽക്കാൻ.. അയാളെത്ര അകറ്റാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും നമ്മളൊന്നായി എന്നറിയുന്ന ആ നിമിഷം എനിക്കയാളുടെ മുഖം കാണണം.. അതെന്റെ വാശിയാണ്.. ശ്രീ പറയുയുന്നതിനൊപ്പം തന്നെ അവളുടെ മുഖത്ത് വിരൽ കൊണ്ട് ചിത്രം വരക്കുന്നുണ്ട്. ശ്രീയേട്ടാ... അച്ചു ഇക്കിളി യാവുന്നത് പോലെ മുഖം വെട്ടിച്ചു മാറ്റി. പക്ഷേ ശ്രീ ചിരിയോടെ അവളെ അടക്കി പിടിച്ചു.. അപ്പോഴാവനിൽ ദേഷ്യത്തിന്റെ ചെറിയൊരു ലാഞ്ചന പോലുമില്ല.. അവളോടുള്ള പ്രണയം മാത്രം നിറഞ്ഞു തൂവി കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നവൻ.. അവന്റെ ഭാവങ്ങൾ മാറുന്നു.. കൈകൾ അവളുടെ കവിളിൽ മുറുകി.. അച്ചുവോട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്തൊരു ചുംബനമധുരമായിരുന്നു അപ്പോഴവന്റെ രുചി... തുടരും... ശേ... ഒരു കഥന ഗദ പറഞ്ഞിട്ടോടുവിൽ ഈ പഹയനിത്.. അയ്യേ... എനിക്ക് തന്നെ നാണം വരുന്നു.. കൊടും കാടാണ്.. എഴുന്നേറ്റു വീട്ടിൽ പോടാ.. ഇല്ലേൽ എല്ലാം കൂടി എന്റെ നെഞ്ചിൽ കയറും എന്ന് പറയാൻ കൂടി മറന്നു കൊണ്ട് ഞാൻ കണ്ണടച്ച് നിൽപ്പാണ്.. ശേ..ഇവനിത് വല്ലതും അറിയണോ... 😬 റിവ്യൂ ഇട്ടിട്ട് പോണേ.. ഞാനിപ്പോ നല്ലൂട്ടിയായി ഡെയ്ലി ഇടുന്നുണ്ടല്ലോ... സ്നേഹത്തോടെ.. നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം jif #📔 കഥ