#📙 നോവൽ -ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി 💜💜 🔻 പാർട്ട്_ 102 ✍️ രചന - ജിഫ്ന നിസാർ ❤️ കോളിംഗ് ബെല്ലിൽ വിരലമർത്തി കാത്തുനിൽക്കുമ്പോൾ അതിനേക്കാളെത്രയോ ഉച്ചത്തിലും വേഗത്തിലുമാണ് തന്റെ ഹൃദയം മിടിക്കുന്നതെന്ന് തമ്പി തിരിച്ചറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വാതിൽ തുറക്കുന്നത് നോക്കി ആകാംക്ഷയോടെ നിൽക്കുന്നതിനൊപ്പം തന്നെ.. അയാൾ നന്നായി വിറക്കുന്നുണ്ട്. ആ കാത്തിരിപ്പ് ഇത്തിരി നേരം നീളുന്നതിനനുസരിച്ച് അയാൾക്കും പരവേശം കൂടുകയാണ്. അകത്താളുണ്ടെന്ന് വ്യക്തമാണ്. പക്ഷേ അത് തുറക്കാത്തത് മനപ്പൂർവമാണോ എന്നതിലാണ് തമ്പിക്കൊരു സംശയം. ആണെന്നോ അല്ലെന്നോ വ്യക്തമായ ഒരു നിഗമനത്തിലെത്താൻ കഴിയുന്നില്ല. ഇനി അത് മനഃപൂർവം തുറക്കാതിരിക്കുന്നതാണെങ്കിൽ.. തുറക്കാൻ വൈകിക്കുന്നതാണെങ്കിൽ കൂടിയും അത് ശ്രീദേവ് തന്നോട് ചെയ്യേണ്ടത് തന്നെയാണ്. ഇതുപോലെ...അല്ലെങ്കിൽ ഇതിനേക്കാൾ ക്രൂരമായിട്ട് എത്രയോ തവണ താനും തന്റെ വീടിന്റെ വാതിൽക്കൽ അവനെ കാത്തുനിർത്തിയിട്ടുണ്ട്.. മനഃപൂർവം. അവന്റെ കൂടപ്പിറപ്പിനെ കാണാൻ വരുമ്പോഴും അവന്റെ അമ്മയെ കാണാൻ വരുമ്പോഴുമെല്ലാം.. അവൻ വരുന്നത് വ്യക്തമായും കണ്ടിട്ട് വീടിന്റെ അകത്തേക്ക് ധൃതിയിൽ കയറി പോയിട്ട് ആ വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ട് പുറത്ത് അവൻ കോളിംഗ് ബെൽ അടിച്ചു കാത്തുനിൽക്കുന്നത് ഓർക്കുമ്പോൾ തനിക്ക് കിട്ടുന്ന ഒരു ഹരമുണ്ടായിരുന്നു.. ഇന്നവന്റെ വീടിനു മുന്നിൽ വാതിൽ തുറക്കപ്പെടാൻ കാത്തുനിൽക്കുമ്പോൾ അന്നവൻ അനുഭവിച്ച മാനസിക സംഘർഷങ്ങളും പ്രയാസങ്ങളും തമ്പി തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു... ഇനി ഒരിക്കലും തിരികെ നടന്നു പോയി പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്തു തിരികെ വരാൻ കഴിയാത്ത ആ ക്രൂരത അയാൾക്ക് മുന്നിലങ്ങനെ മികവോടെ നിൽക്കുന്ന നേരം തന്നെയാണ് ആ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വാതിൽ തമ്പിക്ക് മുന്നിൽ തുറക്കപ്പെട്ടത്.. ❣️❣️ ഹാളിലേക്ക് ധൃതി യിൽ കടന്ന് വന്ന ബാല അവിടെ ശ്രീക്കൊപ്പം ഡെവിയെ കൂടി കണ്ടതോടെ കാലിൽ ചങ്ങല വീണത് പോലെ അവിടെ തന്നെ നിന്ന് പോയി.. തലേന്നവൻ പറഞ്ഞു തീർത്ത വാക്ക്.. അതിലവൻ ചേർത്തു വെച്ച എന്റെയെന്നുള്ള ആ വാക്ക്..അത് കേട്ടത് മുതൽ അവളത്രയും നേരം ഭയപ്പെട്ട ആ വാക്ക്... അവനെ കണ്ട നിമിഷം ബാലക്കത് തന്നെ വീണ്ടും ഓർമ വന്നു.. "ബാല..." തിരിച്ചു പോകാൻ തുടങ്ങും മുന്നേ ശ്രീയുടെ വിളിയെത്തി.. അവൾക്ക് മുന്നോട്ടു നടക്കുകയെ നിവൃത്തിയുണ്ടായിരുന്നോള്ളൂ.. തന്നെ നോക്കി മനോഹരമായൊരു ചിരിയോടെ നിൽക്കുന്ന ഡെവിയെ നോക്കില്ലെന്ന വാശിയുള്ളത് പോലെ ബാല അച്ചുവിന്റെ അരികിൽ പോയി നിന്നു. അച്ചു അവളെ ചുറ്റി പിടിച്ചു.. "പുറത്ത് തമ്പി വന്നിട്ടുണ്ട്.." ശ്രീ പറയുമ്പോൾ ബാല അവനെ പകച്ചു നോക്കി. "പേടിക്കേണ്ട... അയാൾ വന്നത് നിങ്ങളുടെ സഹായം തേടിയാണ്.." ശ്രീ എന്തെങ്കിലും പറയും മുന്നേ ആ ഭയ മറിഞ്ഞത് പോലെ ഡെവി അച്ചുവിന്റെ പിന്നിലൊളിച്ചെന്ന പോലെ നിൽക്കുന്ന അവളെ കാണാൻ കുറച്ചു മുന്നോട്ടു നീങ്ങി നിന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.. "തല കുനിക്കാതെ.. ചിരി മായാതെ അയാൾക്ക് മുന്നിൽ നിൽക്കണം നമ്മൾ.. അതാണ്‌ അയാൾക്കിപ്പോ കൊടുക്കാൻ കഴിയുന്ന ഏറ്റവും വലിയൊരു ശിക്ഷ.." ബാലയെ നോക്കി അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ശ്രീ ജയ ഗോപന് വാതിൽ തുറക്കാനുള്ള നിർദ്ദേശം കൊടുത്തു... ബാലയപ്പോഴും ഡെവി കാണാതെ മറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു... ❤‍🔥❤‍🔥 ഒരു പ്രാവശ്യം.. വാതിൽ തുറന്നു വന്ന അയാളിൽ കണ്ണുകൾ പതിഞ്ഞതും ശ്വാസം നിലച്ചത് അയാലൊന്നു വിറച്ചു.. നെറുകയിൽ അടി കിട്ടിയത് പോലെ അയാൾ നിന്നാടി... ഇളം മഞ്ഞ കളർ ഷർട്ട്.. അതിനൊപ്പിച്ച കരയുള്ള മുണ്ട്.. കണ്ണിൽ നേരെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നയാളെ കൊന്ന് കളയാൻ പാകത്തിനൊരു തീ കനൽ..നിറച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്.. ചുണ്ടിൽ ചിരിക്ക് പകരം.. വിവേചിച്ചറിയാൻ കഴിയാത്ത ഏതൊക്കെയോ വികാരങ്ങളുടെ സമ്മിശ്രമായൊരു ഭാവം.. തന്റെ വീടിനും വാതിൽ പടിയിൽ കൈ രണ്ടും ചേർത്തുവെച്ചിട്ട് ജയഗോപനങ്ങനെ തമ്പിയുടെ മുന്നിൽ വിടർന്നു നിന്നു.. ആ കാഴ്ചയിലേക്ക് നോക്കിനിൽക്കെ തമ്പി അയാൾ വന്ന കാര്യം മറന്നു.. മകനെ മറന്നു..അവന്റെ ഗുരുതരമായ അവസ്ഥ മറന്നു.. അവന്റെ ജീവൻ മറന്നു.. തന്റെ നിലനിൽപ്പ് മറന്നു.. തനിക്കെതിരെയുള്ള കേസിനെ മറന്നു..എല്ലാം... എല്ലാം മറന്നു.. എങ്ങോട്ടെങ്കിലും ഇറങ്ങിയോടിയാലോ എന്നത് മാത്രമായി അയാളുടെ ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരേയൊരു കാര്യം ... "തമ്പി അളിയോ.. എന്താ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ.. മനസ്സിലായില്ലേ എന്നെ..." ക്രൂരമായ ഒരു ചിരിയൊളിപ്പിച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ട് ജയഗോപന്റെ ആ ചോദ്യം കൂടി.. അതോടെ തമ്പി അപ്പാടെ തകർന്ന് തരിപ്പണമായതുപോലെയാ ഉമ്മറപ്പടിയിലേക്ക് തളർന്നിരുന്നു.. " അളിയൻ ഇതെന്താണ് ഒരുമാതിരി പിച്ചക്കാരെ പോലെ ഉമ്മറപ്പടിയിലിരിക്കുന്നത്.. ഇങ്ങോട്ട് കയറി വാ അളിയാ.. ഇരിക്കാനും കിടക്കാനുമെല്ലാം എന്റെ വീട്ടിൽ ഇഷ്ടം പോലെ സ്ഥലമുണ്ടെന്ന് അളിയന് അറിയാവുന്നതല്ലേ... " നിന്നിടത്തു നിന്നും തനിക്കരികിലേക്ക് നടന്നുവന്നു പറയുന്ന ജയഗോപനെ തമ്പി വെപ്രാളത്തോടെയാണ് നോക്കിയത്.. " നീ നിന്റെ പെങ്ങളെ കൂടെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടില്ലേ അളിയാ...അല്ല എങ്ങോട്ട് പോയാലും വാല് പോലെ നിനക്ക് പിറകിൽ അവളുമുണ്ടാകുമെന്നറിയാവുന്നതു കൊണ്ടാണ് ഞാനിത് ചോദിക്കുന്നത്.." തമ്പി ഒന്നും മിണ്ടാതെ മുഖം കുനിച്ചു.. ജയഗോപനെ ആ വീടിനുള്ളിൽ കണ്ടതോടെ തമ്പി തന്റെ പതനം ഏറെക്കുറെ ഉറപ്പിച്ച മട്ടാണ്.. ശ്രീയോട് പറയാൻ കരുതി കൊണ്ടുവന്ന കാര്യങ്ങൾ പോലും അയാൾക്കുള്ളിലിരുന്ന് തണുത്ത് മരവിച്ചു.. ഒരക്ഷരം പോലും ആ മരവിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ മടിച്ചു.. " ഉപേക്ഷിച്ചു പോയ ഭർത്താവ് തിരികെ വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് നീ നിന്റെ പെങ്ങളോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ അളിയാ.. ഓഓഓ... അതിന് നീയത് അറിഞ്ഞില്ലല്ലോ.. അല്ലേ. അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ വേറെ എന്തെങ്കിലും കുരുക്കൊപ്പിക്കുമായിരുന്നല്ലോ.. അത് ഞാനോർത്തില്ല കേട്ടോ... തമ്പി ഒരക്ഷരം പോലും മറുപടി പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും ജയഗോപന് അയാളോട് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാൻ വല്ലാത്തൊരു ഉത്സാഹം ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഇതൊന്നുമായില്ല.. ഇതൊക്കെ ഒരു തുടക്കം മാത്രമായുള്ള ചോദ്യങ്ങളാണ്.. ഇതിനേക്കാൾ വലിയ ഭീകരസത്വം പോലുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ തനിക്ക് നേരെ ഉയർന്നു വരാൻ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന് തമ്പിക്കറിയാമായിരുന്നു.. അത് തന്നെയായിരുന്നപ്പോൾ അയാളുടെ ഏറ്റവും വലിയ വിറയലും.. "അളിയന് കുടിക്കാൻ വെള്ളം വല്ലതും വേണോ..നന്നായി വിറക്കുന്നുണ്ടല്ലോ.. പനി വല്ലതുമുണ്ടോ.." തമ്പികരികിൽ കിടപ്പുണ്ടായിരുന്ന വലിയൊരു കസേരയിലേക്ക് വിസ്തരിച്ചിരുന്നു കൊണ്ട് ജയഗോപൻ ചോദിക്കുമ്പോൾ തമ്പി അയാളെ ദയനീയമായി നോക്കി. പക്ഷേ ജയഗോപന്റെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന ഭാവം... അയാളുടെ നോട്ടത്തിലെ രൂക്ഷത.. അതെല്ലാം അയാൾക്കുള്ളിൽ തിളച്ചു മറിയുന്ന വലിയൊരു കനലിന്റെ തിളയ്ക്കുന്ന ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രമായിരുന്നു. " അളിയൻ എന്നെ ഇവിടെ തീരെ പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. അതിന്റെയൊരു ഞെട്ടലുണ്ടല്ലേ..എന്ത് ചെയ്യാനാ അളിയാ.. ഒരു ചതിയും അധിക കാലം മറച്ചു വെക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നൊരു പ്രപഞ്ചസത്യമില്ലേ... അത് തന്നെ ഇവിടെയും നടന്നു.. അന്ന് ഭാര്യയെയും മക്കളെയുമൊക്കെ ഉപേക്ഷിച്ച ഞാൻ ഒരു പോക്കങ്ങ് പോയെന്ന് ലോകത്തെ മുഴുവനും വിശ്വാസിപ്പിച്ചു..എന്റെ മക്കളെ പോലും അത് പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചു..പക്ഷേ എനിക്കൊരു മകനുണ്ടായിരുന്നല്ലോ ദിവാകരൻ തമ്പി... താനൊരുപ്പാട് ഇല്ലാതാക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ദൈവം എന്റെ മകനെ എനിക്ക് വേണ്ടി കാത്ത് സൂക്ഷിച്ചു.. " ജയഗോപന്റെ ചിരി മായുന്നത് തമ്പി ഭയത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നു.. " അന്ന്...അന്നൊരു ദുർബല നിമിഷത്തിൽ...അന്നങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചു പോയി ജയഗോപാ..നീ അതൊന്നും മനസ്സിൽ വച്ചേക്കല്ലേ.എല്ലാം എന്റെ വിവരക്കേടും വിഡ്ഢിത്തവുമായി തന്നെ എനിക്കിപ്പോൾ ബോധ്യമാകുന്നുണ്ട് പക്ഷേ ആത്മാർത്ഥമായിട്ട് പശ്ചാത്തപിക്കാനല്ലാതെ എനിക്കിപ്പോൾ ഒന്നിനും കഴിയില്ല.. അത്രമേൽ ദയനീയമാണ് എന്റെ അവസ്ഥ... " അതേയിരിപ്പിൽ തന്നെ തമ്പി ജയഗോപന് നേരെ കൈകൾകൂപ്പി കൊണ്ടത് പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ ചുണ്ടിലെ ചിരിയിൽ താൻ ഒരു പുഴുവിനെപ്പോലെയാണെന്ന് തമ്പിക്ക് തോന്നി. " അപ്പൊ അന്നെന്നെ ചതിച്ചതടക്കം ഒരു ദുർബല നിമിഷത്തിൽ അളിയന് സംഭവിച്ച തെറ്റാണ്... അല്ലേ.. " തമ്പി പറഞ്ഞതുപോലെതന്നെ ജയഗോപൻ ആ വാക്കുകൾ ഒന്നും കൂടെ ഒരുമിട്ടു.. " ശരി..അന്നങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചത് ഒരു ദുർബല നിമിഷത്തിൽ അളിയന് പറ്റിയത് തെറ്റ് തന്നെയാണെന്ന് ഞാനും അംഗീകരിക്കുന്നു. ഇനിയിപ്പോ എന്താ വേണ്ടത്.അതിനെക്കുറിച്ച് പറ അളിയൻ ഏതായാലും കഷ്ടപ്പെട്ടുകൊണ്ട് ഇത്രയും ദൂരം എന്നെ കാണാൻ വന്നതല്ലേ... " ജയഗോപൻ തമ്പിയെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. "എന്നോട്.. പൊറുക്കണം.. എനിക്ക്... എനിക്ക് മാപ്പ്.. തരണം..ഞാനും എന്റെ മകനും..." ജയ് ഗോപന് നേരെ നോക്കി തമ്പിക്കാ വാക്കുകൾ പറയാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല..അയാളുടെ തല താണ് പോയി. "ഓ.മാപ്പ് വേണമല്ലേ..."അയാളോന്നു ചിരിച്ചു.. പക്ഷേ തമ്പിക്കത് കൊല ചിരി പോലാണ് തോന്നിയത്.. ശ്രീകുട്ടാ... അകത്തേക്ക് നോക്കി അയാൾ ഉറക്കെ വിളിക്കുമ്പോൾ തമ്പി പൊള്ളിയത് പോലെ ഇരിക്കുന്നിടത്തുനിന്നും പിടഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു.. " അളിയനെങ്ങോട്ടാ എഴുന്നേറ്റോlടുന്നത്.. അവിടിരിക്ക്.. ഞാൻ ശ്രീക്കുട്ടനെയല്ലേ വിളിച്ചത്.. " ആ വെപ്രാളം കണ്ടിട്ട് ജയഗോപനൊരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. ഗൂഡമായൊരു ചിരിയോടെ... ജയഗോപൻ തമ്പിയെ തന്നെ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്.. ശ്രീ വരുന്ന കാഴ്ച കാണാൻ നിൽക്കാതെ അയാൾ ഇറങ്ങി ഓടിക്കുമോ എന്നൊരു സന്ദേഹം പോലും ജയഗോപന് തമ്പിയുടെ നിൽപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. വല്ലാത്തൊരു നിർവൃതിയോടെ അയാളാ കാഴ്ച ആസ്വദിക്കുകയാണ്.. ഏറെ നേരമൊന്നും കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നില്ല,അച്ചുവിനെയും ബാലയെയും ചേർത്തു പിടിച്ചു കൊണ്ടുതന്നെയാണ് ശ്രീ ഇറങ്ങിവന്നത്... വീണ്ടും നടുക്കം... തമ്പി വീഴാതിരിക്കാൻ ചുവരിൽ കൈ കൊണ്ട് പരതി..അച്ചുവിന്റെ നെറ്റിയിലെ സിന്ദൂരചുവപ്പ്.. ബാലയുടെ ചുണ്ടിലെ ചിരിയുടെ തിളക്കം.. തമ്പി വിശ്വാസം വരാതെ അവരെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. "ആഹാ.. അമ്മാവൻ.. എപ്പോ വന്നു..." അങ്ങേയറ്റം പുച്ഛം നിറച്ചു കൊണ്ടുള്ള ശ്രീയുടെ ചോദ്യം.. കഴുത്തൊടിഞ്ഞത് പോലെ തമ്പിയുടെ തല താണ് പോയി. " വന്ന കാലിൽ നിൽക്കാതെ ഇങ്ങോട്ട് അകത്തോട്ട് കയറിയിരിക്കമ്മാവാ..അച്ഛനൊന്നും പറഞ്ഞില്ലേ അമ്മാവനോട് കയറിയിരിക്കാൻ... ഇങ്ങനെ പുറത്തു നിർത്തി സംസാരിക്കേണ്ട ആളൊന്നുമല്ല ഇത്..നമുക്ക് ഒരുപാട് ഉപകാരം ചെയ്തതെന്ന് വ്യക്തിയാണ്... അത് നമ്മൾ മറക്കാൻ പാടുണ്ടോ അച്ഛാ.. " ശ്രീയുടെ പരിഹാസം.. അതെല്ലാം അമ്പുകൾ പോലെ തമ്പിയിൽ തുളച്ചു തറഞ്ഞു കയറിയിറങ്ങി.. " അല്ല....നിങ്ങളുടെ പെങ്ങളെ കൊണ്ടുവന്നില്ലേ..അതല്ലേ അമ്മാവാ അമ്മാവന്റെ മെയിൻ ആയുധം..ആയുധമില്ലാതെ അമ്മാവൻ എങ്ങനെയാണ് യുദ്ധഭൂമിയിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പോരാടുന്നത്..തോറ്റുപോകും കേട്ടോ. പിന്നെ അതു പറഞ്ഞിട്ട് നിലവിളിച്ചിട്ട് യാതൊരു കാര്യവുമുണ്ടാവില്ല... " അച്ചുവിന്റെയും ബാലയുടെയും തോളിൽ നിന്ന് കൈയെടുത്ത് മാറ്റിയിട്ട് ശ്രീ തമ്പിയുടെ നേരെ മുന്നിൽ പോയി നിന്നു. അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നുയരുന്ന തീ ജ്വാലകൾക്ക് തന്നെ ഉരുക്കി കളയാനുള്ള ശക്തിയുണ്ടെന്നു പോലും തമ്പിക്കാ നിമിഷം തോന്നി.. " ഭാര്യയെയും മക്കളെയും ഉപേക്ഷിച്ച് പോയ എന്റെ അച്ഛൻ തിരികെ വന്നിട്ടുണ്ടമ്മാവാ..അങ്ങനെ തിരികെ വരുന്ന അച്ഛനെ എന്തോക്കെയോ ചെയ്യുമെന്നൊക്കെ അമ്മാവൻ പെങ്ങൾക്ക് വാക്ക് കൊടുത്തിരുന്നതായി എനിക്കറിയാമല്ലോ.. ദാ എന്റച്ഛൻ...ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ലേ നിങ്ങള്... അമ്മാവൻ വെറുതെ വാക്ക് പറഞ്ഞു പറ്റിക്കരുത് കേട്ടോ.. അത് നിങ്ങൾക്ക് ചേരില്ല.. പറഞ്ഞതൊക്കെ അങ്ങോട്ട് ചെയ്തേക്കമ്മാവാ ഇങ്ങനെ നോക്കി നിൽക്കാതെ... " പല്ല് കടിച്ചു കൊണ്ട് ശ്രീ പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ തമ്പി ഭയത്തോടെ അവനെ നോക്കി..ശേഷം പിന്നിലേക്കൊരടി വെച്ചു.. "മോനെ... അത്.." അയാളെന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങി.. ശ്രീയുടെ കത്തികൊണ്ട് കുത്തും പോലുള്ള ആ നോട്ടം.... തമ്പി വീണ്ടും പിന്നിലേക്ക് നീങ്ങി.. " വെറും മോനേ എന്ന് വിളിക്കല്ലേ...എന്നെ വിളിക്കുമ്പോ അതിനുമുന്നിൽ ഇയാൾ ചേർക്കാറുള്ള വേറെ കുറെ വാക്കുകളൊക്കെയില്ലേ...അതൊക്കെ ചേർത്തിട്ട് ഒന്നുകൂടി വിളിക്കങ്ങോട്ട്...ഇപ്പൊ കുറെയായി ഞാനതൊക്കെ കേട്ടിട്ട്.. " ശ്രീ പുച്ഛത്തോടെ തമ്പിയെ നോക്കി.. " എന്റെ പൊന്നു ശ്രീക്കുട്ടാ നീ അളിയനെ നിർത്തിയിങ്ങനെ അപമാനിക്കല്ലേ...എന്തിന്റെയോ മാപ്പ് എടുത്തോണ്ട് പോകാന്‍ വന്നതാ മൂപ്പര്.. നിന്റെ കയ്യിലുണ്ടെങ്കിൽ അത് കൊടുത്തു വിട്ടേക്ക്...അളിയൻ പോയ്ക്കോട്ടേ ഡാ..അളിയന്റെ പെങ്ങള് കുട്ടി കാത്തിരുന്നു മുഷിയുന്നുണ്ടാവും.." വീണ്ടും ജയഗോപന്റെസ്വരം... തമ്പി വീണ്ടുംമുഖംകുനിച്ചു.. " താൻ എന്താടോ അമ്മാവാ വിചാരിച്ചിരുന്നത്..എന്നും എക്കാലത്തും എല്ലാവരെയും ദ്രോഹിച്ചും പറ്റിച്ചു കൊണ്ട് ജീവിക്കാമെന്നോ. എന്റെ അച്ഛനെ കൊണ്ടുപോയി ചെയ്യാത്ത കുറ്റത്തിന് ജയിലിലടച്ചിട്ട് അച്ഛൻ ഞങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയെന്ന് ഞങ്ങൾ മക്കളെയടക്കം പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിച്ച ദുഷ്ടനാണ് താൻ.. ആ തനിക്ക് ഞങ്ങൾ മാപ്പ്തരണമല്ലേ.. " ശ്രീയയാളെ തല്ലിയെക്കുമോ എന്നൊരു തോന്നലുണ്ട് കണ്ടുനിൽക്കുന്നവർക്ക്.. " ഒന്നും മറന്നിട്ടില്ല ഞാൻ..നീ എന്നോട് കാണിച്ച എല്ലാ ക്രൂരതകളും ഇവിടെ എന്റെ നെഞ്ചിലുണ്ട്.. ശ്രീ സ്വന്തംനെഞ്ചിലൊന്ന്തട്ടി.. " ഇപ്പൊ നീ കിടന്നോടുന്ന ഈ കുരുക്കില്ലേ, ഇതൊരു സാമ്പിളാണ്. ഇതൊന്നുമല്ല, എന്നോടും എന്റെ കൂടെപ്പിറപ്പിനോടും എന്റെ അച്ഛനോടും താൻ ചെയ്തതിനുള്ളതെല്ലാം പകരം ചോദിക്കാൻ തന്നെയാണ് ശ്രീദേവ് തിരിച്ചുവന്നിട്ടുള്ളത്.. " തമ്പി അവനെ നോക്കിഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു. " താനും തന്റെ കുടുംബവും ഇനി ഓടി ഓടി ച്ചാവും..ഞങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടതിന് ഇതൊന്നും പകരമാവില്ലന്നറിയാം.എന്നായാലും ഞങ്ങൾ അനുഭവിച്ചതെല്ലാം നിങ്ങളെ കൂടി അറിയിച്ചിട്ടെ ഞാനീ കളി നിർത്തൂ.. അതിന് വേണ്ടി ഞാൻ എന്തും ചെയ്യും...എന്നിട്ടേ ഈ ശ്രീദേവിനിനിയൊരു ഒരു വിശ്രമമുള്ളു..ഓടി ഓടി നീ തളരും അമ്മാവാ.. അന്ന്.. അന്ന് ഞാൻ നിനക്കുള്ള അവസാന ആണിയും തറക്കും.. പിന്നെ നീ പുറം ലോകം കാണില്ല.. എന്റച്ഛന്റെ ലൈഫിൽ കയറി കളിച്ച നിന്നോട് ഞാൻ ഇത്രയെങ്കിലും ചെയ്യണ്ടേ അമ്മാ...വാ." ശ്രീയുടെ പല്ലുകൾ ഞെരിഞ്ഞാമർന്നു.. "പെങ്ങൾക്ക്.. എന്നൊരു മന്ത്രം പറഞ്ഞു നടന്നിട്ട് ആ പെങ്ങളോട് പോലും നീതി കാണിക്കാൻ കഴിയാത്ത ചെറ്റയാണ് നീ... ശരിക്കും നിനക്ക് നിന്നോടും നിന്റെ കുടുംബത്തിനോടുമല്ലാതെ ആരോടാണ് സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നത്.. സ്നേഹത്തിന്റെ മറവിൽ എന്റെ അമ്മയെ ഞങ്ങളിൽ നിന്നകറ്റി... അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ജീവിതം തകർത്തു... ഞങ്ങളുടെ ബാല്യം.. കൗമാരം.. എല്ലാം നശിപ്പിച്ചു...അമ്മയുടെ സമ്പാദ്യമെല്ലാം നിന്റെ പേരിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.. ഇത്രയൊക്കെ ക്രൂരത ഞങ്ങളോട് ചെയ്തിട്ടും യാതൊരു ഉളുപ്പുമില്ലാതെ ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിലേക്ക് മാപ്പ് അന്വേഷിച്ചു വരാൻ മാത്രം നാണമില്ലാത്തവനാണോ താൻ..നിനക്ക് മാപ്പ് വേണമല്ലേ.. തരാം.. തന്നിട്ടേ വിടൂ.." ശ്രീയുടെ ചിരിക്ക് കൂടുതൽ ക്രൂരതയേറി.. അതോടെ തമ്പിയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പും വല്ലാതെ ഉയർന്നു.. വിറച്ചിട്ടും വെപ്രാളവും കൊണ്ട് അയാൾക്ക് നിൽക്കാനും ഇരിക്കാനും കഴിയാത്ത ഒരു പരവേശമാണ്. " നോക്ക്...കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്ക്.നീ നശിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചവരെല്ലാം മുന്നിൽ നിവർന്ന് നിൽക്കുന്നു.അവർക്കാർക്കും ഒന്നും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല..പക്ഷേ നിനക്കോ.നശിപ്പിക്കാൻ നടന്നിട്ടോടുവില് നിനക്കുള്ളതെല്ലാം നഷ്ടം വന്നില്ലേ... നിന്റെ കുടുംബം...നീയുണ്ടാക്കിയെടുത്ത പൊള്ളയായ നിന്റെ സൽപ്പേര്..നീ തട്ടിപ്പറിച്ച എന്റച്ഛന്റെ സമ്പാദ്യം...എല്ലാം ഞാൻ തിരികെ മേടിക്കും... നിനക്കിനി സ്വന്തമായി ഒന്നുമില്ല...എന്റെ ഭിക്ഷ സ്വീകരിക്കാൻ വേണ്ടി എന്റെ കാൽ കീഴിലേക്ക് വന്ന വെറുമൊരു പിച്ചക്കാരൻ മാത്രമാണ് ദിവാകരൻ തമ്പി എന്ന നീ.... " ശ്രീ പറയുമ്പോൾ ഒരു നിമിഷം തമ്പിയുടെ കണ്ണുകൾ ജയ ഗോപന് നേരെയും അയാൾക്കരികിൽ തന്നെ നിൽക്കുന്ന അച്ചുവിനെയും ബാലയുടെയും നേരെ നീങ്ങി.. ശരിയാണ് ... അവൻ പറഞ്ഞത് വളരെ ശരിയാണ്. നശിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയിട്ടായിരുന്നു തന്റെ ഓട്ടങ്ങളൊക്കെയും.. പക്ഷേ അവർക്കാർക്കും ഇപ്പോൾ യാതൊരു കുറവുമില്ല. അവരെല്ലാം അവനൊപ്പം തന്നെ തലയുയത്തി നിൽക്കുന്നു. താനോ എല്ലാം നഷ്ടം വന്നിട്ട് തലകുനിച്ചു നിൽക്കുന്നു.. " എന്റെ അച്ഛനെ നാടുകടത്തി.... എന്റെ അമ്മയെ പറഞ്ഞു പറ്റിച്ചു ഞങ്ങളുടെ ജീവിതവും ജീവനും കൂടെ നീ നശിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു...എന്റെ പെങ്ങളുടെ കണ്ണുനീരിന് കുറെ കുടിച്ചു രസിച്ചു.. ഇതിനൊന്നും നിനക്ക് മാപ്പില്ല... നിന്നെക്കൊണ്ട് ഞാൻ ഉത്തരം പറയിപ്പിക്കാതിരിക്കില്ല തമ്പി.. ശ്രീ പല്ല് ഞെരിയിക്കുന്ന ശബ്ദം തമ്പിക്ക് കേൾക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. " എന്ത് സന്തോഷത്തോടെയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം...അതിനിടയിലേക്ക് ഒരു അപശകുനം പോലെ നീ എന്തിനാണ് വന്നത്.. പെങ്ങളോട് സ്നേഹമുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ പെങ്ങളുടെ ജീവിതം തളരാതെ നോക്കണ്ടേ.. അതല്ലേ ഒരാങ്ങള ചെയ്യേണ്ടത്... പക്ഷേ നീ ചെയ്തത് അതല്ലല്ലോ. എന്താ എന്റച്ഛൻ നിന്നോട് ചെയ്തു പോയ തെറ്റ്. നിങ്ങളെ പെങ്ങൾക്കൊരു നല്ല ജീവിതം കൊടുത്തതോ.പറ്റില്ലെങ്കിൽ നീ ആദ്യം തന്നെ നിന്റെ പെങ്ങളെ എന്റച്ഛന് കൊടുക്കേണ്ടായിരുന്നു.. പക തീർക്കാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോ പെങ്ങളെ ജീവിതം നിനക്കൊരു പ്രശ്നമല്ലായിരുന്നു.. അല്ലേ... " തമ്പി ഒന്നും മിണ്ടാനില്ലാതെ ആ വെറും നിലത്ത് തകർന്നിരുന്നു. "മാപ്പും കോപ്പുമൊന്നുമില്ല.. പകരം നിനക്ക് ഞാനൊരു ഓപ്ഷൻ തരും.." ശ്രീയുടെ കടുത്ത സ്വരം. തമ്പി പ്രതീക്ഷയോടെ മുഖമുയർത്തി നോക്കി. "എന്റച്ഛനെ ചതിയിലൂടെ ജയിലിൽ തള്ളി.. നിങ്ങളുടെ പെങ്ങളെ പറഞ്ഞു മയക്കി നിങ്ങൾ നേടിയെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ച എന്റെ അച്ഛന്റെ സമ്പാദ്യം.. ഒരണ പോലും കുറയാതെ.. നാളെ ഇന്നേരത്തിനുള്ളിൽ ഇവിടെ കൊണ്ട് വന്നേൽപ്പിച്ചാൽ..." ശ്രീ പറഞ്ഞു നിർത്തി.. തമ്പി അവനെ തന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി നിൽപ്പുണ്ട്. "നിന്റെയും നിന്റെ മകന്റെയും പേരിലുള്ള കേസ്.. അതിന്റെ കാര്യത്തിലൊന്ന് പരിഗണിക്കാം.അതിന്റെ കാര്യം മാത്രം.." ശ്രീക്ക് വല്ലാത്തൊരു ചിരിയുണ്ട്. "സമ്മതിച്ചോ..." തമ്പിക്ക് മുന്നിൽ കൈ കെട്ടി നിന്നിട്ട് ശ്രീ അത് ചോദിച്ചു. അവന്റെയാ ചിരിയിൽ.. ജയഗോപന്റെ നേരെയാണ് തമ്പിയുടെ നോട്ടം നീങ്ങിയത്. അവരുടെ രണ്ടു പേരിലും കാണുന്ന ആ വിജയചിരി.. അവിടെ മുതൽ താൻ തീർത്തും തോറ്റു പോയെന്ന് തമ്പി ഉറപ്പിച്ചു. ഇനി കീഴടങ്ങി കൊടുക്കുകയേ നിവൃത്തിയൊള്ളു. "ഉത്തരം പറഞ്ഞിട്ട് പോകാൻ നോക്ക് അമ്മാവാ.. എനിക്കുണ്ടല്ലോ.. നിങ്ങളെ ഇങ്ങനെ കാണുമ്പോൾ ഏതാണ്ടൊക്കെ ചെയ്യാൻ തോന്നുന്നുണ്ട്... പ്രവർത്തനം കൊണ്ട് യാതൊരു അർഹതയുമില്ലെങ്കിലും സ്ഥാനം കൊണ്ട് നിങ്ങളെന്റെ അമ്മാവനായി പോയില്ലേ.. എന്നേക്കാൾ വയസ്സിൽ മൂത്തതല്ലേ എന്നൊക്കെ കരുതി ഞാൻ എന്നേ തന്നെ കണ്ട്രോൾ ചെയ്തു നിർത്തിയേക്കുവാ.. ഇനിയും ഇങ്ങനെ നിന്ന് സമയം കൂട്ടി നിങ്ങളാ അനുകൂല്യങ്ങളൊന്നും ഇല്ലാണ്ടാക്കല്ലേ.. അറിയാലോ.. ഒന്നു തുടങ്ങി കിട്ടിയാൽ.. എന്നോട് ചെയ്തതെല്ലാം വെച്ച് നോക്കിയാൽ പിന്നെ നിങ്ങളോടുങ്ങിയിട്ടേ ഞാനത് നിർത്തൂ.. അത് കൊണ്ട് നേരത്തേ ഞാൻ പറഞ്ഞ ഓപ്ഷൻ ഓക്കെയാണെങ്കിൽ അത് പറഞ്ഞിട്ട് പോ.. ഇനിയെങ്ങനെ അല്ലെങ്കിലും ഇവിടെ നിന്നിറങ്ങി പോ...എനിക്ക് തന്നേ കാണുന്നത് വെറുപ്പാണ്.. അറപ്പാണ്.. ശ്രീയുടെ സ്വരം അങ്ങേയറ്റം പരുക്കമായിരുന്നു അത് പറയുമ്പോൾ. എത്രയടക്കി പിടിക്കാൻ അവൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ചിലതൊക്കെ വീണ്ടും വീണ്ടും തികട്ടി വരുന്നത് കൊണ്ട് വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടാണ് അവനങ്ങനെ നിൽക്കുന്നത്.. "സമ്മതിച്ചു..." തീരെ താഴ്ന്ന തമ്പിയുടെ സ്വരം.. ഉന്മാദം നിറഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ ശ്രീ അയാൾ പറയുന്നത് കേട്ടു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ പിന്നിലേക്ക് പാഞ്ഞു. അച്ഛന്റെ മുഖത്തെ നിർവൃതി.. അവനുള്ളം നിറഞ്ഞു.. അത് മതി.. "എങ്കിൽ വിട്ടോ... ഇനി നാളെ ഈ പറഞ്ഞതെല്ലാം.. അതായത് അച്ഛന്റെ പേരിലുള്ള ഓഫീസുകളിൽ താൻ നടത്തിയ ക്രമക്കേടുകൾ അടക്കമുള്ള ഫയൽ.. അതല്ലാതെ അവിടുന്ന് താൻ വെട്ടിച്ചു മാറ്റിയ കാശ്.. അതിന്റെ ലാഭം നീ ഒറ്റയ്ക്ക് വിഴുങ്ങിയത്..എന്റച്ഛന്റെ കാശ് കൊണ്ട് താൻ വാങ്ങി കൂട്ടിയ സ്ഥലത്തിന്റെയും സ്ഥാപനത്തിന്റെയും രെജിസ്റ്റർഡ് പേപോഴ്സ്.. എന്റെ അച്ഛന്റെ കാശ് കൊണ്ട് താൻ തന്റെ മകൾക്ക് കൊടുത്ത സ്ത്രീ ധനം.. മരുമകനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ കൊടുത്ത ബെൻസ് കാർ.. മക്കളെ പേരിൽ പലയിടത്തും വാങ്ങി കൂട്ടിയ സ്ഥലം.. മറ്റ് വസ്തുക്കൾ...എന്നതിന്റെ ഒറിജിനൽ പ്രമാണങ്ങൾ... നിന്റെ ഭാര്യയും മക്കളും ധൂർത്തടിച്ചു കളഞ്ഞതെല്ലാം..ഭാര്യ യുടെ പേരിലുള്ളതിന്റെ പ്രമാണങ്ങൾ...അങ്ങനെ എല്ലാം.. ഒന്നു പോലും മിസ്സാവാതെ എല്ലാം കൊണ്ട് വന്നേക്കണം..നാളെ ഇവിടെ വന്നിട്ട് ബ്ബ ബ്ബ കളിച്ചാൽ.. നേരെ ജയിലോട്ട് എൻട്രി തരും ഞാൻ. പറഞ്ഞേക്കാം.." ശ്രീ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.. ദുർബലമായൊന്ന് മൂളി കൊണ്ട് തമ്പി തിരിഞ്ഞു. "പിന്നൊരു കാര്യം..." ശ്രീ വിളിക്കുമ്പോൾ... തമ്പി വിറയലോടെ തിരിഞ്ഞു.. "താൻ ചെയ്തു കൂട്ടിയതെല്ലാം.. എന്റെ അച്ഛന്റെ ജയിൽവാസം അടക്കം.. താൻ പറഞ്ഞിട്ട് തന്നെ തന്റെ പെങ്ങൾ അറിയണം.. അതറിയിച്ചു കൊടുത്തിട്ട് നാളെ നീ ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോൾ നിന്റെ പെങ്ങളെയും കൂടെ കൂട്ടിക്കോ...അതും മറക്കണ്ട..." ക്രൂരത നിറഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ ശ്രീ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു. വന്നത് മുതൽ അമ്മയെന്ന വാക്ക് ശ്രീ അധികം പറഞ്ഞില്ലെന്നു കൂടി തമ്പി ഓർത്തു..ആ വഴി ഇനിയൊരു രക്ഷയില്ലെന്ന് കൂടി തമ്പി ഉറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു... അവനാ പറഞ്ഞതും തമ്പി മൂളി സമ്മതിച്ചു.. "ഇനിയൊന്നു കൂടി.." ശ്രീ വീണ്ടും ഗുഡമായൊരു ചിരിയോടെ തമ്പിയെ നോക്കി. ഇനിയുമെന്താ അവന്റെ ഉള്ളിലെന്നറിയാതെ തമ്പി അവനെ പകച്ചു നോക്കി.. ഡെവി... അവനുറക്കെ വിളിക്കുമ്പോൾ ആ വിളി കാത്തിരുന്നത് പോലെ ഡെവി പുറത്തേക്കിറങ്ങി വന്നു.. അവനും വല്ലാത്തൊരു ചിരിയുണ്ട്. ബാലയുടെ മുഖം ചുളിഞ്ഞു. ഡെവി വന്നിട്ട് ബാലയുടെ അരികിൽ നിൽപ്പുറച്ചു. ബാല അവനിൽ നിന്നും അൽപ്പം അകന്ന് നിൽക്കുന്ന ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഡെവി അതിന് വിടാതെ പിന്നിൽ കൂടി അവളെ അവനോട് ചേർത്ത് നിർത്തി.. തമ്പിയൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ അവരുടേയാ നിൽപ്പ് നോക്കി നിന്നു. അതേ നിമിഷം തന്നെ ശ്രീയുടെയും ഡെവിയുടെയും നോട്ടമിടഞ്ഞു.. ശേഷം രണ്ടുപേരും ജയഗോപനെ നോക്കി. അവർക്ക് മാത്രം മനസ്സിലാവുന്ന ഒരു സമ്മതം.. അതേ ചിരിയോടെ തന്നെ..ഡെവി പോക്കറ്റിൽ നിന്നൊരു താലിമാല വലിച്ചെടുത്തു.. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ബാലക്ക് പോലും മനസ്സിലാവും മുന്നേ അവളെ തനിക് നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് ഡെവി അവന്റെ അവകാശം അവളുടെ കഴുത്തിൽ കെട്ടി മുറുക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു... തുടരും... സമാധാനം.. സന്തോഷം.. ന്റെ ഡെവി 🥰🥰🥰🥰 പറഞ്ഞതല്ലേ ഞാൻ.. അവനെനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവനാണ്.. അവനെ ഞാനങ്ങനെ നീറാൻ വിടില്ലെന്ന്.. പ്രണയിച്ചവരെയാരെയും ഞാനിന്ന് വരെയും വേർ പിരിച്ചിട്ടില്ല ഗയ്‌സ്.. അതിന്... അതിന് വല്ലാത്ത നോവാണ്.. മുറിച്ചു മുറിച്ചു എഴുതിയാൽ ഇതിന്റെ ഭംഗി പോകും ന്ന് തോന്നി..തമ്പിയോട് പറഞ്ഞിട്ട് എനിക്കും എന്റെ ചെക്കനും കലിപ്പ് തീരാത്തത് കൊണ്ട് തന്നെ പാർട് വല്ലാതെ നീണ്ടു പോയി.. എനിക്കിന്ന് വലിയ റിവ്യൂ വേണം കേട്ടോ.. ഇന്ന് ഞാനത് അർഹിക്കുന്നുണ്ട്.. സ്നേഹത്തോടെ jif #📔 കഥ