#💡 ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਪੈਸ਼ਲ ਮੌ/ਤ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਆਈ ਅਤੇ ਮੁੰਬਈ ਅਚਾਨਕ ਰੁਕ ਗਈ। ਮਸਤਾਨ ਤਾਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਪਰ ਉਹਦੀ ਛੱਡੀ ਕਹਾਣੀ ਅਜੇ ਵੀ ਹਰ ਗਲੀ ਵਿੱਚ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। 25 ਜੂਨ 1994 ਦੀ ਉਸ ਸੁਸਤ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਕੈਂਸਰ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਪਚਾਪ ਉਠਾਇਆ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਚ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹੀ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ: ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਜਾ ਗਵਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਮੁੰਬਈ ਦੀ ਚਹਿਲ ਪਹਿਲ, ਜੋ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੌਂਦੀ ਸੀ, ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੱਠੀ ਪੈ ਗਈ; ਸਟੂਡੀਓ ਦੀ ਚਮਕ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਈ ਅਤੇ ਪੁਲਸ ਵਾਲੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਦੋ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਤੁਰਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਦਿਨ ਓਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਬੋਝ ਸੀ। ਜਨਾਜਾ ਨਿੱਕਲਿਆ, ਤਾਂ ਭੀੜ ਐਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸੜਕਾਂ ਛੋਟੀਆਂ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਮਾਹੌਲ ਐਨਾ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਹਿਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਵਾਜ਼ ਗਵਾ ਦਿੱਤੀ ਹੋਵੇ। ਲੋਕ ਫੁਸਫੁਸਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਕਿ ਉਹ ਕੋਈ ਡੌਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਨਾੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਦੌੜਦਾ ਇੱਕ ਕਿਰਦਾਰ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਿਨ ਚਿੱਟੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਲੀ ਉਸ ਦੀ ਪਛਾਣ ਬੱਦਲਾਂ ਵੱਲ ਗਈ ਜਿਵੇਂ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ। ਮਸਤਾਨ ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਜੇ ਵੀ ਜਿਊੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਰੀ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਸੁਲਤਾਨ ਮਿਰਜ਼ਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਅਜੇ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ, ਇਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਤਨਾਮ ਦੂਹੇਵਾਲਾ