പ്രളയം. 12. #Aniprasad. 💢💢💢💢💢 കൊടുവത്തൂർ കടവ് മുതൽ ചെമ്പൻ മലനിരകൾക്ക് താഴെയുള്ള കൃഷിഭൂമിയിലേക്ക് പോകുന്ന പാതയും, അതിന് സമീപത്തായുള്ള പീലിപ്പോസ് മുതലാളിയുടെ പുല്ലാട്ട് വീടും വിവിധ വർണ്ണങ്ങളിലുള്ള വൈദ്യുതപ്രഭയാൽ സർവാലoകൃതമായപ്പോൾഅക്കരെയുള്ള പുല്ലാ മല കടവിൽ നിന്നുള്ള കാഴ്ചയിൽഅവിടം ജ്വലിയ്ക്കുന്ന ഒരു ചെറു ദ്വീപ് പോലെകാണപ്പെട്ടു. കൊടുവത്തൂർ പള്ളിയിൽ വച്ച് ആദ്യമായാണ് ഇത്ര ആഘോഷത്തോടെ ഒരു മനസമ്മത ചടങ്ങ് നടത്തപ്പെടാൻ പോകുന്നത്. അനവധി കല്യാണങ്ങളും, വിളിച്ചു ചൊല്ലലും, മാമോ ദീസയുമൊക്കെ അവിടെ നടത്തപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അതെല്ലാം പേരിന് വേണ്ടിയുള്ള ഒരു ചടങ്ങ് മാത്രം ആയിരുന്നു. കൊടുവത്തൂരിലേക്ക് വരാനും പോകാനുമൊക്കെ പുറത്തുള്ളവർക്കുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് മൂലമാണ് അവിടെ പള്ളിയിൽ വലിയ ചടങ്ങുകളൊന്നും നടത്താൻ കഴിയാതിരുന്നത്. ഷെറിന്റെ മനസ്സമ്മത ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞാൽ കെട്ടു കല്യാണവും റിസപ്‌ഷനുമൊക്കെ വച്ചിരിയ്ക്കുന്നത് കുളമുടി യിലെ പള്ളിയിലും അതിനോടനുബന്ധിച്ചുള്ള ഹാളിലുമാണ്. നാളെ രാവിലെ ഷെറിന്റെ മനസമ്മത ചടങ്ങിൽ പങ്ക് കൊള്ളാനായി കൊടുവത്തൂരിലെ ഒറ്റ വീട് വിട്ടു പോകാതെ പീലിപ്പോസ് മുതലാളിയുടെ ക്ഷണo ഉണ്ട്. എല്ലാവർക്കും തങ്ങളുടെ നാട്ടിൽ വച്ച് ഇങ്ങനൊരു ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കാൻ കഴിയുന്നതിന്റെ സന്തോഷത്തിലും, ആവേശത്തിലും, ആവേശത്തിലും ആണ്. സാധാരണ ഏഴു മണിയോടെ കട അടയ്ക്കുന്ന ഗോപിയാശാൻ ഇന്ന്‌ എട്ടുമണിയായിട്ടും ചായ തട്ടിയിലെ തീ കെടുത്തിയിട്ടില്ല. കൊടുവത്തൂർ നിന്ന് നിമിഷത്തിന് നിമിഷത്തിന് പീലിപ്പോസ് മുതലാളിയുടെ യന്ത്രം ഘടിപ്പിച്ച ചെറു ബോട്ട് അക്കരയിക്കരെ സർവീസ് നടത്തി ആൾക്കാരേ കൊണ്ട് വരികയും പുല്ലാമല കടവിലേക്ക് തിരികെ എത്തിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. വരുന്നതും പോകുന്നതുമൊക്കെ നാളെ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ അസൗകര്യങ്ങളാൽ മനസമ്മത ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കാൻപറ്റാത്തവരാണ്. ഗോപിയാശാന്റെ കടയ്ക്ക് മുൻപിലൂടെ പോകുന്ന പാതയ്ക്ക് ഇരു വശവും മാലകൾ പോലെ വർണ്ണ വിളക്കുകൾ കത്തിയണഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. കടയിൽ ഗോപിയാശാനേ കൂടാതെ കുഞ്ഞച്ഛനും കുട്ടൻ പിള്ളയും, നാരായണനും ഒക്കെ ഇരിപ്പുണ്ട്. അവരുടെയെല്ലാം സംസാരങ്ങൾ നാളെ നടക്കാൻ പോകുന്ന ചടങ്ങിനെ പറ്റി തന്നെയായിരുന്നു. "ഒരു ദിവസം ഒന്ന് മഴമാറിനിന്നെങ്കിലും വൈകുന്നേരത്തോടെ പടിഞ്ഞാറ് നല്ല കോള് കേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. രാത്രിയിലോ, നാളെയോ മഴപെയ്യാതിരുന്നാൽ മതിയായിരുന്നു. മഴ പെയ്താൽ ആകെ അലമ്പാകും.." കുഞ്ഞച്ചൻ കടത്തിണ്ണയിൽ ഇട്ടിരുന്ന കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് പുറത്തെ ക്ക് കാണാവുന്ന പടിഞ്ഞാറൻ മാനത്തേയ്ക്ക് നോക്കി . "മഴ തീർന്നിട്ടൊന്നുമില്ല.. ഇടവപ്പാതി ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്ചകൊണ്ട് പെയ്തു തീരുന്നതാണോ... പ്രതീക്ഷിയ്ക്കാത്ത നേരത്താവും ഇനി മഴയുടെ വരവ്..അല്ലെങ്കിൽ കണ്ടോ.. അത് നാളെയാണോ മറ്റന്നാളാണോ എന്ന് നോക്കിയാൽ മതി." ഗോപിയാശാൻ തന്റെ ചുണ്ടത്തിരുന്നു കെട്ടു പോയ ബീഡി തീക്കനലിൽ കുത്തി തെളിയിച്ചു. അക്കരെ നിന്നും കല്ലാറിലൂടെ ബോട്ട് വരുന്ന ശബ്ദം അവർക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു.നിമിഷനേരം കൊണ്ട് ബോട്ടിന്റെ ഹെഡ് ലൈറ്റിൽ നിന്നുള്ള വെളിച്ചം ഒരു മിന്നൽ പോലെ അവർക്ക് മുൻപിലൂടെ തെളിഞ്ഞു മാഞ്ഞു പോയി. "ആരെങ്കിലും പുല്ലാട്ടേക്ക് പോയിട്ടുണ്ടായിരുന്നോ ഇന്ന്‌..." ഗോപിയാശാൻ അവരോടെല്ലാം ആയി തിരക്കി. "ഓ.. അങ്ങോട്ടേക്കൊന്നും ചെല്ലാൻ പറ്റാത്തോണം തിരക്കാ ആശാനേ.. പീലിപ്പോസ് മുതലാളിയ്ക്ക് ഇത്രേം ബന്ധുക്കാരൊക്കെ എവിടെ കിടക്കുന്നെന്നാ ഞാനോർക്കുന്നത്.. പുല്ലാട്ട് വീടിന്റെ മുമ്പിലൂടെ പോകുമ്പോ എനിയ്ക്ക് കാണാം.." നാരായണൻ പറഞ്ഞു. "അത് ബന്ധുക്കാര് മാത്രം ആയിരിയ്ക്കില്ല നാരായണാ. ഇവിടാ താമസിയ്‌ക്കുന്നതെങ്കിലും മുതലാളിയ്ക്ക് കൂട്ടുകാരും, നഗരത്തിലെ ബിസിനസ് കാരുമൊക്കെയായി നല്ല ബന്ധങ്ങൾ ഉള്ളതല്ലേ. അവരൊക്കെ വരാതിരിയ്ക്കുവോ അദ്ദേഹത്തെ കാണാൻ..." "പെങ്കൊച്ചിന്റെ കല്യാണം കൂടി കഴിയുന്നതോടെ മുതലാളി ഇവിടംവിട്ടു പോകുമെന്നാ പറയുന്നത്. മുതലാളിയുടെ മോൻ ഷാജന് ഇവിടേയ്ക്ക് വരുന്നത്പോലും ഇഷ്ടമല്ലെന്നാ കേൾക്കുന്നത്. ഈ ചടങ്ങ് പോലും ഇവിടെ വച്ച് നടത്താൻ ഷാജന് സമ്മതമേഅല്ലാരുന്നു. മുതലാളി ഒറ്റയാളുടെ പിടിവാശിയാ മനസ്സമ്മത ചടങ്ങ്ഇവിടെ തന്നെ വച്ച് നടത്തുന്നത്. അല്ലെങ്കിലും പീലിപ്പോസ് മുതലാളി പണ്ട് മുതലേ പറയുവാരുന്നു, എന്റെ നാട്ടുകാരേ പങ്കെടുപ്പിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ മോടെ കല്യാണം ഞാൻ നമ്മുടെ പള്ളിയിൽ വച്ചേ നടത്തൂ എന്ന്... അത്രയ്ക്കും നല്ല മനസും, പറഞ്ഞ വാക്കിന് വില കല്പിയ്ക്കുന്നവനും വേറേ ആര് കാണും നമ്മുടെ കൂട്ടത്തിൽ... ഇവിടുള്ള പലരും സൗകര്യം പോരാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പുറത്തുള്ള ആഡിറ്റോറിയത്തിലും, അമ്പലത്തിലും, പള്ളിയിലും ഒക്കെ വച്ചല്ലേ മക്കടെ കല്യാണങ്ങളും വീട്ടിലെ പ്രധാന ചടങ്ങുകളുമൊക്കെ നടത്തുന്നത്.. അക്കാര്യത്തിൽ പീലിപ്പോസ് മുതലാളിയെ അംഗീകരിച്ചു കൊടുക്കാതിരിയ്ക്കാൻ വയ്യ." കുഞ്ഞച്ഛന് ഇപ്പോഴെന്നല്ല എപ്പോഴും പീലിപ്പോസ് മുതലാളിയെ പുകഴ്ത്താൻ നൂറ്‌ നാവാണ്. "എന്നാലും മുതലാളിയും മകളുടെ കല്യാണം നടത്താൻ പോകുന്നത് കൊടുവത്തൂരിന് പുറത്ത് വച്ചല്ലേ കുഞ്ഞച്ചാ..അപ്പോൾ അതും നാട്ടുകാര് വെളിയിൽ കൊണ്ട് വച്ച് കല്യാണം നടത്തുന്നതും തമ്മിൽ എന്താ വ്യത്യാസം കുഞ്ഞച്ചാ." നാരായണൻ ചോദിച്ചു. "നിങ്ങടെ ജാതിയിലെ കല്യാണ നിശ്ചയ ചടങ്ങ് പോലല്ല നാരായണാ ഞങ്ങടെ മനസ്സമ്മത ചടങ്ങ്.. ഒരു കണക്കിന് കല്യാണത്തിന് തുല്യമോ, അതിനും തൊട്ടടുത്തു തന്നെയോ ആണ് മനസ്സമ്മതം.. പ്രതി ശ്രുത വധൂ വരന്മാർക്ക് വിവാഹത്തിന് സമ്മതമാണോ എന്ന് സഭയുടെ അധികാരികൾ സാക്ഷികളുടെ മുൻപിൽ വച്ച് ഉറപ്പ് വരുത്തുന്ന ചടങ്ങാണ് അത്. ആദ്യം വധൂ വരന്മാർ അവരുടെ ഇടവകയിലെ പള്ളി പുരോഹിതനെ വിവാഹത്തിനുള്ള സമ്മതം അറിയിയ്ക്കുന്നു. അതിന് ശേഷം ഇരുവർക്കും സമ്മതമാണെന്ന് ദൈവ നാമത്തിൽ ഉറപ്പിച്ച് പറയുന്നു. അത് കഴിഞ്ഞു പള്ളിയിൽ സൂക്ഷിയ്ക്കുന്ന രേഖയിൽ വധൂ വരന്മാരും രണ്ട് സാക്ഷികളും ഒപ്പ് വയ്ക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മനസ്സമ്മതം വിവാഹത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗമായി തന്നെയാണ് കണക്കാക്കുന്നത്." കുഞ്ഞച്ചൻ അവർക്ക് വിശദമാക്കി കൊടുത്തു. "നാളെ എല്ലാർക്കും കാണാല്ലോ അത്.. എന്നാലും ഞാൻപറഞ്ഞെന്നേയുള്ളൂ." കുഞ്ഞച്ചൻ ഒന്നിളകി ഇരുന്നു. "ആശാനേ.. ഗൗരി എവിടെ. ഞാൻ കുറെ നേരമായി നോക്കുന്നു. കടയടയ്ക്കുന്ന നേരമാകുമ്പോ സാധാരണ ഇവിടെ കാണാറുള്ളതാണല്ലോ അവളെ.." കുട്ടൻപിള്ള അവിടെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അകത്തേയ്ക്ക് പാളി നോക്കികൊണ്ട് തിരക്കി. "അവളകത്ത്‌ കാണും. അല്ലാതെ എവിടെ പോകാൻ.. ഇന്നലെ രാത്രി ആ കാലൻ വന്നു പേടിപ്പിച്ചിട്ട്പോയതിന്റെ ആഘാതം ഇപ്പോഴും അവളിൽ നിന്നും വിട്ടു പോയിട്ടില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു. അതിന്റെ കൂടെയല്ലേ റെയ്ച്ചലും കെട്ടിയോനും കൂടി വന്ന് ഉറഞ്ഞു തുള്ളി ഭീഷണിയും മുഴക്കിയിട്ട് പോയിരിയ്ക്കുന്നത്.. എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചു പോയാൽ ഞങ്ങളെ സഹായിയ്ക്കാൻ അയൽക്കാർ ആരെങ്കിലും എത്തേണ്ടി വരും.. ആ ഒരു പേടി അവളിലും ഉണ്ടെന്നാ എനിയ്ക്ക് തോന്നുന്നത്." ഗോപിയാശാനിൽ നിന്നും നിരാശയും, സങ്കടവും, പ്രതി ഷേധവും എല്ലാം കലർന്ന ഒരു നെടു വീർപ്പുയർന്നു. "ഇന്ന്‌ പകല് മുഴുവൻപിള്ളേര് വടിയും, ആയുധങ്ങളുമായി ഈ കൊടു വത്തൂരിൽആ എസ്തപ്പാൻ എന്ന പിശാചിനെ തിരയാൻ ഒരിടം ബാക്കിയില്ല ആശാനേ.. അവനെ നേരിട്ട് കണ്ടാൽആ നിമിഷം അവൻറെ ഒരു കാൽ അടിച്ചൊടിച്ചിടാനായിരുന്നു കൊച്ചന്മാരുടെ തീരുമാനം. എന്തോ.. അവനിന്നലെ രാത്രി തന്നെ ഇവിടം വിട്ടു പോയിട്ടുണ്ടെന്നാ എനിയ്ക്ക് തോന്നുന്നത്. ഇത്രയൊക്കെ പോക്രിത്തരം കാണിച്ചതിന് ശേഷവും തന്നെ പകൽ വെട്ടത്തിൽആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ സംഗതി വശപ്പെശകാകുംഎന്ന് അവന് തനിയേ തോന്നിയിട്ടുണ്ടാകും." "കാലൻ എവിടെങ്കിലും പോയി ചത്തെന്നു കേട്ടാൽ മതിയാരുന്നു.. മനുഷ്യന്റെ സമാധാനം കളയാനായി പിറവിയെടുത്ത ജന്മം.." നാരായണൻ തലയിൽ കൈ വച്ചു. അവർ സംസാരിച്ചിരിയ്ക്കെ ഒരു സ്റ്റീൽ കപ്പും കയ്യിൽ പിടിച്ചു ശ്രീമയി അവരുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു. ശ്രീമയിയെ ഇപ്പോൾ കാണുമ്പോൾ ഗോപിയാശാന് മനസ്സിൽ ദേഷ്യമാണ് വരുന്നത്. ഇത്രനാളും മായമ്മയോട് മനസ്സ് കൊണ്ട് വലിയ താൽപ്പര്യമൊന്നും അയാൾക്ക് ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലും ഒരു കൊച്ച് പെൺകുട്ടി എന്ന പരിഗണനയിൽ തന്റെ മനസ്സിൽ അവളോട് തോന്നിയിരുന്ന അമർഷം അയാൾ പുറമെ കാട്ടിയിരുന്നില്ല. മായമ്മ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നെങ്കിലും ഗോപിയാശാൻ അവളെ ശ്രദ്ധിയ്ക്കാൻ പോയില്ല. ശ്രീമയി തന്റെ കയ്യിലിരുന്ന കപ്പ് ഗോപിയാശാന് നേരെ നീട്ടി. "പാല് തരാംമ്പ റഞ്ഞു" അവൾ മടിച്ച് മടിച്ചെന്നോണം അയാളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. "പാലോ.. ആർക്ക്.." ഗോപിയാശാൻ അവളെ ശ്രദിയ്ക്കാതെ ഒരു ബീഡിയെടുത്ത്‌ ചുണ്ടിൽവച്ചു കടിച്ചു പിടിച്ചു. "എനിയ്ക്കാ.. ബിസ്ക്കറ്റ് തിന്നാൻ." "ബിസ്കറ്റ് തിന്നാനോ.നീപാലും കൂട്ടിയേ ബിസ്ക്കറ്റ് തിന്നത്തൊള്ളോ.. അല്ലാതെ നിനക്ക് ബിസ്ക്കറ്റ് തൊണ്ടയ്ക്ക് കീഴോട്ട് ഇറങ്ങത്തില്ലേ പെണ്ണേ.. പാല് തീർന്നു. ഞാൻ കലം തേച്ചു കഴുകാൻ പോവാ.. നീ ചെന്ന് ഗൗരിയോട് പറയ്‌ നിനക്ക് ബിസ്കറ്റ് ഞണ്ണാൻ കടും കാപ്പി ഇട്ടു തരാൻ.. പാതിരാത്രി അവൾക്ക് പാലുംകൂട്ടിയേ ബിസ്ക്കറ്റ് വിഴുങ്ങാൻ പറ്റത്തൊള്ളൂ പോലും..." ഗോപിയാശാൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ശ്രീമയി അയാളെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം കപ്പ് കയ്യിൽ തന്നെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് തിരികെ പോയി. "അതിന് സങ്കടം ആയീന്ന് തോന്നുന്നു. ആ പോക്ക്‌ കണ്ടില്ലേ. പാവം." നാരായണൻ പറഞ്ഞു. "എന്തോന്ന് പാവം.. സങ്കടം ആയെങ്കിൽ പോയി സംഘടിച്ചിട്ട് വരട്ടെ.എന്റെ കൊച്ചിന്റെ ജീവിതം പോയത് ഈ നശൂലം കാരണമാ.." "അതെന്ത് പിഴച്ചു ഗോപിയാശാനേ..അറിവുള്ളവർ ചെയ്ത തെറ്റിന് ആ കുഞ്ഞിനോടാണോ പക തോന്നേണ്ടത്." "എന്ത് പക.. ആർക്ക് ആരോട് പക തോന്നിയെന്നാ. എനിയ്ക്കാ പെണ്ണിനോട് ഒരു പകയും ഇല്ല. ഇല്ലാത്ത പാല് ഞാൻ അവൾക്ക് എങ്ങിനെ ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കാനാ. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ രാത്രിയിൽ പിള്ളേര് ബിസ്കറ്റ് തിന്നാണോ വളരേണ്ടത്. നിങ്ങടെയൊക്കെ വീട്ടിൽ അങ്ങിനെയാണോ നാരായണാ." നാരായണൻ അതിനെന്തെങ്കിലും മറുപടിപറയും മുൻപേ മായമ്മ തിരികെ കൊണ്ട് പോയ കപ്പുമായി ഗൗരി അങ്ങോട്ടെത്തി. "അടുപ്പിലെ വെള്ളത്തിനു മീതെ ചൂടാവാൻ പാൽ വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നല്ലോ അച്ഛാ. അതെന്താ ഇത്ര പെട്ടന്ന് തീർന്നു പോയോ... ആര് വന്നു അതിനിടയിൽ ഇവിടെ ചായ കുടിയ്ക്കാൻ.." ഗൗരി ചെന്ന് പാൽ പാത്രത്തിന്റെ മൂടി തുറന്ന് നോക്കി. "ഇതിനെയാണ് അച്ഛാ പാൽ എന്ന് പറയുന്നത്. ഇത്രയും പാൽ കലത്തിൽ ഇരുന്നിട്ടാണോ അച്ഛൻ മായമ്മയോട് പാലില്ലെന്ന് പറഞ്ഞത്.. കഷ്ടം.." ഗൗരി അയാളെ പുച്ഛത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷംകലത്തിൽ നിന്നും തവി കൊണ്ട് പാൽ കോരി കപ്പിലേക്ക് ഒഴിച്ചു. "എന്തോന്ന് കഷ്ടം. ഒരു കഷ്ടവുമില്ല. രാത്രിയിൽ പിള്ളേര് ചോറ് തിന്നാ വളരേണ്ടത്. അല്ലാതെ കുപ്പി പാൽ കുടിച്ചിട്ടില്ല. അച്ഛനെ വെല്ലുവിളി ച്ചും കൊണ്ട് എന്റെ മോള് പാല് കോരി അവൾക്ക് ഊട്ടിക്കൊടുക്ക്.. കിട്ടിയ്ക്കോളും അതിനുള്ള കൂലി അവളുടെ തന്നെ കയ്യിൽ നിന്ന്. പാല് കൊടുക്കുന്ന കൈക്ക് തന്നെ അവൾ കൊത്തിയില്ലെങ്കിൽ നിന്റെ ഭാഗ്യമെന്ന് കൂട്ടിയ്ക്കോ.ഥ്ഭൂ.." അയാൾ ഒറ്റ തുപ്പ് തുപ്പി. ഗൗരി എന്തോ പറയാൻ വന്നിട്ട് മറ്റുള്ളവർ അവിടെ ഇരിയ്ക്കുന്നതിനാൽ അത് മനസിൽ തന്നെ അടക്കി. "ആ.. പോട്ട് മോളേ. നീയങ്ങു ക്ഷമിച്ചു കള. ആശാൻ അത് മനഃപൂർവം ഒന്നും പറഞ്ഞതായിരിയ്ക്കില്ല.. അങ്ങേരെടെ മനസിന്റെ വിഷമം കൊണ്ട് പറഞ്ഞു പോയതാവും. അതങ്ങു വിട്ടേരെ." അവളെ ആശ്വസിപ്പിയ്ക്കാൻ എന്ന മട്ടിൽ കുഞ്ഞച്ചൻ പറഞ്ഞു. "അച്ഛന് മാത്രമേയുള്ളോ കുഞ്ഞച്ചൻ ചേട്ടാ മനസിന്‌ വിഷമം.ബാക്കിയുള്ളവർക്കാർക്കും അതില്ലേ.. അതോ അതൊരു പിഞ്ചു കുഞ്ഞായത് കൊണ്ട് അതിനോട് എന്തും ആകാമെന്നോ.ഇതിത്തിരി കൂടിപ്പോയി അച്ഛാ.." ഗൗരി തിരിഞ്ഞു ഗോപിയാശാനേ നോക്കി. "പോട്ടെ മോളേ. അതങ്ങു വിട്ടേരെ നീ.. നിന്റെ മോളേ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതുമറ്റാരും അല്ലല്ലോ മോളേ...പിന്നെന്താ. നീ പാല് കൊണ്ട് ചെന്ന് കുഞ്ഞിന് കൊടുക്ക്‌. അതിനേ വിശന്നിരിപ്പിയ്ക്കണ്ട.." രംഗം ഒന്ന് ശാന്തമാക്കാനായി കുഞ്ഞച്ഛന്റെ ശ്രമം. "കൂടിപ്പോയോ.. എന്തോന്ന് കൂടിപ്പോയെന്ന്.. കൂടിപ്പോയെന്ന് നിനക്ക് മാത്രം തോന്നുന്നതാ.ഇത്തിരി കുറഞ്ഞു പോയിട്ടുണ്ടെങ്കിലേ ഉള്ളൂ..ഞാനെന്റെ വയസു കാലത്ത്‌ വീട്ടിൽ സമാധാനത്തോടെ കിടന്നുറങ്ങാതിരിയ്ക്കാൻ ഇങ്ങോട്ട് ഇടിച്ചു കേറി വന്നതല്ലേ അത്. അത് വളർന്നു വരുന്നതനുസരിച്ചു ഈ വീട്ടില് ഉണ്ടായിരുന്ന മനസമാധാനം മുഴുവൻപോയിക്കൊണ്ടിരിയ്ക്കുവാ. അതൊന്നും കാണാൻമാത്രം അവൾക്ക് കണ്ണില്ല. അച്ഛന്റെ വായിൽ നിന്നെന്തെങ്കിലും ഒന്ന് വീണാൽ മതി, ഉടൻ അവൾ അതിൽ പിടിച്ചു കയറിക്കോളും.. കിട്ടും മക്കളേ നിനക്ക് ഇതിനുള്ള കൂലി.. അവള് നിനക്കുള്ളത് കയ്യോടെ തന്നിട്ടേ ഇവിടുന്ന് പോവുകയുള്ളു. അക്കാര്യത്തിൽ എന്റെ മോള് പേടിയ്ക്കേണ്ട." "ഒരു പേടിയും ഇല്ല അച്ഛാ. അച്ഛന്റെ മോള് ആരിൽ നിന്നും ഒന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടല്ല ഓരോന്ന് ചെയ്യുന്നത്.. അതുകൊണ്ട് കൂലിക്കണക്കൊന്നും ആരും എന്നോട് പറയാൻ വരില്ല. കിട്ടുന്നത് ലാഭമായാലും, നഷ്ടമായാലും ഗൗരിയ്ക്ക് പരാതിയും ഇല്ല." "സമയം കുറെയായല്ലോ.." അത്രയുംപറഞ്ഞിട്ട് കുഞ്ഞച്ചൻ കൂട്ടുകാരെ നോക്കി. "എന്നാലിനി നമ്മൾക്കും പോയേക്കാം നാരായണാ. ഗോപിയാശാന് കട പൂട്ടാൻ നേരമായി കാണും." കുഞ്ഞച്ചൻ കസേരയിൽ നിന്ന് എണീറ്റതോടെ മറ്റുള്ളവരും കൂടെ എണീറ്റു. പിന്നെ അവർ ഒന്നൊന്നായി പുറത്തെ വേലി വെളിച്ചത്തിലേക്ക് ഇറങ്ങി. ഗൗരി അകത്തേയ്ക്ക് പോയതോടെ ഗോപിയാശാൻ എണീറ്റ് ചായത്തട്ടിന് അരികിലേക്ക് ചെന്നു. പാൽക്കലത്തിൽ കുറച്ച് വെള്ളം ഒഴിച്ചു വച്ച ശേഷം അയാൾ വലിയ കലത്തിൽ തിളച്ച് കിടന്ന വെള്ളം പുറത്ത് കൊണ്ട് പോയി ഒഴുക്കി കളഞ്ഞു. പിന്നീട് വന്ന് കട അടയ്ക്കാനുള്ള ജോലികൾ ഒന്നൊന്നായി ചെയ്തു തുടങ്ങി. (തുടരും.) ഷെറിന്റെ മനസമ്മത ചടങ്ങിനിടയിൽ സംഭവിക്കുന്നത്. കാത്തിരിയ്ക്കുക. ചെറിയൊരു കനൽ അഗ്നിയായി ആളിപ്പടരുന്ന കാഴ്ച. രചന :: അനി പ്രസാദ് #📔 കഥ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📙 നോവൽ