ചുറ്റുവിളക്ക് ഭാഗം 04 മിഥുന് ആ വീട്ടിലേക്ക് കയറി ചെല്ലാൻ വല്ലാത്ത മടി തോന്നി. വാഹനത്തിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് അയാളുടെ കൊച്ചച്ചൻ സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങിവന്നു . ആരിത് മോനായിരുന്നോ ? കയറി വാ.. അയാൾ പറഞ്ഞു. അയാൾ മുഖത്ത് വരുത്തിയ ഒരു ചിരിയോടെ അകത്തേക്ക് കയറി ചെന്നു. എല്ലാവരും എന്തിയെ? മിഥുൻ ചോദിച്ചു. അവളും പിള്ളേരും ഇവിടെ ഇല്ല.വീട്ടിൽ പോയതാ അവളുടെ അമ്മയ്ക്ക് സുഖമില്ല.ഞാനും അവിടെയായിരുന്നു കഴിഞ്ഞദിവസമാ മടങ്ങി വന്നത്. മോൻ ഇരിക്ക്.. അയാൾ സോഫയിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടി അമ്മയെവിടെ കൊച്ചച്ഛാ ? അവൻ ചോദിച്ചു. അമ്മ മുറിയിലുണ്ട്. ഞാൻ അമ്മയെ ഒന്ന് കണ്ടേച്ചു വരാം. ശരി നീ പോയി കണ്ടിട്ട് വാ,അയാൾ പറഞ്ഞു. ആഡ്ഢിത്യം നിറഞ്ഞു പഴയ വീടാണ്, ഉൾഭാഗം ഒക്കെ തടികൊണ്ട് പാനൽ ചെയ്തിരിക്കുന്നു അതുകൊണ്ടാണ് ഉള്ളിൽ കയറുമ്പോൾ ഒരു കുളിർമയാണ്. പഠിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാലത്ത് സ്കൂൾ അവധി ആയാൽ അച്ഛൻ അമ്മയെയും തന്നേയും കൂട്ടി ഇങ്ങോട്ട് വരുമായിരുന്നു. കുറച്ചുദിവസം ഇവിടെ നിൽകും. അച്ഛൻ ജനിച്ച വളർന്ന വീടായത് കൊണ്ട്, ഈ വീടിനോട് അച്ഛന് ഒരു പ്രത്യേക ഇഷ്ടമാണ്. അന്ന് വരുമ്പോള്‍ കിടക്കാറുണ്ടായിരുന്ന അച്ഛന്റെ പഴയ മുറിയിലേക്ക് അയാൾ ചെന്നു. അമ്മ അവിടെ കട്ടിലിൽ ഇരിപ്പുണ്ട്. അയാൾ അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു . അമ്മയൊന്നും മിണ്ടാതെ തലകുനിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അയാളമ്മയുടെ അരികിലിരുന്നു ആ കൈപിടിച്ചു. പറയാതെ പോന്നതിന് നീ അമ്മയെ ചീത്ത പറയുന്നില്ലേ ? അമ്മ പതിയെ ചോദിച്ചു. അയാൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ, ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ അമ്മയുടെ തോളിലേക്ക് തല ചേർത്തുവച്ചു. എനിക്കറിയാം, ഞാൻ അമ്മയെ വേണ്ടത്ര പരിഗണിച്ചില്ല അല്ലേ? അതൊന്നും സാരമില്ല. അമ്മക്ക് ഭയമാണ് മോനെ അവിടെ നിൽക്കാൻ. മരിക്കണമെന്ന് തീരുമാനിച്ചാ അവിടെനിന്നും ഇറങ്ങിയത്. അദ്ദേഹമില്ലാത്ത ആ വീട്ടിൽ ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ പേടിയോടെയാണ് കഴിയുന്നത്. എന്തിനാണ് ജീവിക്കുന്നത് എന്ന് തോന്നലുണ്ടായപ്പോൾ മരിക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെയാ ഇറങ്ങിയത് പക്ഷേ... അയാൾ ഞെട്ടലോടെ അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. പക്ഷെ കഴിഞ്ഞില്ല.ഞാനും കൂടി മരിച്ചാൽ എന്റെ മകന് ആരുമില്ലാതായി പോകില്ലേ, എന്റെ മകന്റെ ദുഃഖങ്ങളിൽ അവനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ഈ ഭൂമിയിൽ ആരുമില്ലാതായി പോകില്ലേ? അതുകൊണ്ട് അമ്മയ്ക്ക് മരിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി... മോൻ വിഷമിക്കേണ്ട. അമ്മ കുറച്ച് ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ അങ്ങോട്ട് വരും. അയാൾ അമ്മയുടെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു. ഒരു കാര്യം മാത്രം ഞാൻ ഉറപ്പു തരാം അമ്മേ, ഇനിയമ്മ ആരെയും ഭയക്കേണ്ടി വരില്ല. അതിന് എന്താ വേണ്ടതെന്ന് എനിക്കറിയാം. അവളെ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് ഇറക്കി വിടണമെങ്കിൽ അങ്ങനെയും ആവാം. അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് മടുത്തു ഞാൻ. അതൊന്നും വേണ്ട മോനെ, അവളുടെ ഉള്ളിൽ സ്വാർത്ഥതയും കുശുമ്പും ഒക്കെ ഇത്തിരി കൂടുതൽ ഉണ്ടെന്നേ ഉള്ളൂ... അവൾ നിന്റെ ഭാര്യയാണ്, അവൾ നമ്മുടെ കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയുമാണ്. അവളെ അങ്ങനെ പാതിവഴിയിൽ ഇറക്കി വിടാൻ ഒക്കുമോ? അതുകൊണ്ട് മാത്രമാണമ്മേ ഞാൻ ഇങ്ങനെ സഹിക്കുന്നത്.എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ മുഖം ഓർക്കുമ്പോൾ,ഒന്നും ചെയ്യാനുള്ള ധൈര്യമില്ലാതെയാകും നിന്റെ അച്ഛനാണ് ആദ്യം പറഞ്ഞത് അവളെ എത്ര സ്നേഹിച്ചിട്ടും കാര്യമില്ല, അവളുടെ ഉള്ളിൽ സ്വാർത്ഥതയാണെന്ന്. അവളെ സൂക്ഷിക്കണം എന്ന് കൂടി അച്ഛൻ പറഞ്ഞിരുന്നു.അച്ഛൻ നല്ല ദീർഘവീക്ഷണമുള്ള ആളാണല്ലോ, ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത് സത്യമാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഒരു കണക്കിന് നോക്കിയാൽ ഇതൊന്നും അനുഭവിക്കാൻ നിൽക്കാതെ അദ്ദേഹം അങ്ങ് പോയത് നന്നായി. മോൻ ഒന്നും ആലോചിച്ച് വിഷമിക്കേണ്ട. അമ്മയുടെ സങ്കടങ്ങൾ അമ്മ അറിയാതെ പറഞ്ഞുപോകുന്നതാ... അതൊന്നും സാരമില്ലമ്മേ... അമ്മയെന്ന മടങ്ങി വരുന്നത്? ഞാൻ വന്നേക്കാം. കുറച്ചു ദിവസം കഴിയട്ടെ. എന്നാൽ ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ അമ്മേ... അവൻ അമ്മയുടെ കൈപിടിച്ചു. ഉം... നീ ഇനി ഇതിന്റെ പേരിൽ രേവതിയോട് വഴക്കുണ്ടാക്കാൻ ഒന്നും പോകണ്ട. നിങ്ങളുടെ വഴക്കും,പിണക്കവും ഒന്നും കണ്ടല്ല ആ കുഞ്ഞു വളരേണ്ടത്... മ്മ്... മോനേ മിഥുനെ... കൊച്ചച്ചൻ അകത്തേക്ക് വന്നു. നീ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും എനിക്കറിയാം, നിന്റെ വിഷമങ്ങളും അവസ്ഥയും ഒക്കെ. മോനെ, ചില പെണ്ണുങ്ങളെ കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ട വിധം മറ്റൊന്നാണ്. അവൻ ഒന്നും മനസ്സിലാകാതെ അയാളെ നോക്കി.. ഒക്കെ ഞാൻ പറഞ്ഞ് തരാം.. എടാ... നിന്നോട് അവൾക്കു സ്നേഹം ഉണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ അവൾ നിന്റെ ഭാര്യയായി, നിന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ അമ്മയായി എന്നും കൂടെയുണ്ടാവണം. അതല്ല നിന്നോട് അവൾക്ക് സ്നേഹമോ ബഹുമാനമോ ഒന്നും തീരെ ഇല്ലെങ്കിൽ അവളെ അവളുടെ പാട്ടിന് അങ്ങ് വിട്ടേക്കുക, ജീവിതം ഇനിയും നീണ്ടു കിടക്കുകയാണെന്ന് മറക്കരുത് എന്നോട് സ്നേഹക്കുറവൊന്നും ഇല്ല. അവൾക്ക് ഞാൻ, അവളും, കുഞ്ഞും മാത്രമുള്ള ജീവിതമാണ് ഇഷ്ട്ടം, മറ്റാരെയും അംഗീകരിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിയില്ല. ഇപ്പോഴത്തെ തലമുറയിലെ മിക്ക പെൺകുട്ടികളും ഇങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയാണ് മോനെ.. അവൾ അവളുടെ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും ഒക്കെ ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടല്ലേ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോന്നത്, അതുപോലെ ഞാനും ബാക്കിയുള്ളവരെയൊക്കെ വേണ്ടെന്നു വെച്ചിട്ട് നമുക്ക് മാത്രമായി ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കാം എന്നാണ് അവൾ പറയുന്നത്. വിവാഹ ജീവിതം തുടങ്ങുമ്പോൾ ഭാര്യയും ഭർത്താവും മാത്രം മതിയെന്നാണ് അവളുടെ പക്ഷം. മോനേ ഒരു തരത്തിൽ നോക്കിയാൽ അതൊക്കെ ശരിയാ. പക്ഷെ പെണ്ണ് സ്വന്തം കാലിൽ നിൽക്കാൻ പ്രാപ്തിയുള്ളവൾ ആണെങ്കിൽ ഒരു പരിധി വരെ സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടാവില്ല.മാറി താമസിക്കുന്നത് നല്ലതുമാണ്. പക്ഷെ ഇതിപ്പോ അമ്മ ഒറ്റക്കായില്ലേ അച്ഛൻ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ആയിരുന്നെങ്കിൽ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു. ഒറ്റക്കായ ഭർത്താവിന്റെ അമ്മയെ സംരക്ഷിക്കാമെന്ന് കരുതാൻ മാത്രം വിശാല മനസ്സൊന്നും അവൾക്കില്ലല്ലോ അവൾക്കതു വേണമെന്ന് നമുക്ക് വാശി പിടിക്കാനും പറ്റില്ല. കാരണം നിന്റെ അമ്മയുടെ ഉത്തരവാദിത്തം നിനക്കാണ്. അതൊരിക്കലും നിന്റെ ഭാര്യയുടെ ബാധ്യതയല്ല. നിന്റെ അമ്മയ്ക്ക് സംരക്ഷണം ഒരുക്കേണ്ട കടമ അത് നിനക്ക് മാത്രമാണ് കാരണം, അവർക്ക് നീ മാത്രമേ ഉള്ളൂ.. ഇക്കണ്ട കാലമത്രയും അവർ അവരുടെതായ എല്ലാ ഇഷ്ടങ്ങളും മാറ്റിവെച്ച് നിനക്കായി ജീവിച്ചു. ഞങ്ങടെ തലമുറയിൽ പെട്ട എല്ലാ മനുഷ്യരും അങ്ങനെയാണ് , ഞങ്ങൾ സ്വയം ജീവിക്കാൻ മറന്നുപോയ തലമുറയാണ്.അതൊന്നും ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യവുമില്ല. നിങ്ങളെ പോലെയുള്ള പുതു തലമുറയിൽ പെട്ടവർ ഒരുപാട് അപ്ഡേറ്റ് ആണ് നിങ്ങൾക്ക് അവനവനുവേണ്ടി കൂടി ജീവിക്കാൻ അറിയാം. നിങ്ങളാണ് ശരി. പക്ഷേ, മോനേ... ഒരു കൈ കൊണ്ട് നമുക്ക് തണലായി നിന്നവരെ കൂടി ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ കഴിയണം. എനിക്കറിയാം കൊച്ചച്ഛ... എങ്കിൽ ഞാൻ പറയുന്ന ഒരു പരീക്ഷണം കൂടി നീ നടത്തി നോക്ക്. ഇതിൽ വിജയിച്ചാൽ നിന്റെ ജീവിതത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ അവസാനിക്കും എന്താ കൊച്ചച്ഛ...? അതൊക്കെ ഞാൻ വഴിയേ പറയാം. ഇപ്പോൾ നീ വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ല്. ശരി.. അയാൾ പോകാനായി ഇറങ്ങി. 🍀🍀🍀🍀🍀 വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകുമ്പോൾ അയാൾക്ക് മനസ്സിന് ഒരല്പം ആശ്വാസം തോന്നി. തന്റെ അമ്മയ്ക്ക് തന്നെ മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട്. കൊച്ചച്ചനും മനസ്സിലാകുന്നുണ്ട്, അവരെങ്കിലും ഉണ്ടല്ലോ തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ... എന്നാലും കൊച്ചച്ചൻ എന്തായിരിക്കും ഉദ്ദേശിച്ചത് ? എന്തോ ഒരു പ്ലാൻ ഒക്കെ കയ്യിലുണ്ട്. ആഹ് എന്തായാലും നോക്കാം. ഇനി എന്തൊക്കെ സംഭവിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞാലും ശരി, തന്റെ അമ്മയെ താൻ പൊന്നുപോലെ സംരക്ഷിക്കും. ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ മകനാണെന്ന് പറഞ്ഞ് ജീവിച്ചിട്ട് എന്ത് കാര്യം. ഇനിയിപ്പോൾ ഭാര്യ കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് തന്റെ ജീവിതത്തിൽ നിന്നിറങ്ങി പോകുമെങ്കിൽ അങ്ങ് പോട്ടെ, അതാണ് വിധി എന്ന് കരുതി ആശ്വസിക്കാൻ ശ്രമിക്കും. ഇനിയും വയ്യ. അത്രക്കും മടുത്തു താൻ. അയാൾ വീട്ടിലെത്തി.. മോൾ വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടതും പിച്ച നടന്ന് അയൽക്കരികിലേക്ക് വന്നു. അയാൾ അവളെ വാരിയെടുത്ത് ഉമ്മ വച്ചു. എന്താ മിഥുൻ താമസിച്ചത്, നിങ്ങടെ അമ്മയെ കാണാൻ പോയോ ? രേവതി അയാളോട് ചോദിച്ചു. പോയി. എന്റെ കുറെ കുറ്റം പറഞ്ഞു കാണും അല്ല? ഇല്ല. അമ്മ ആരോടും, ആരുടെയും കുറ്റം പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഇതുവരെയും കേട്ടിട്ടില്ല. ഓഹ് ഒരു പുണ്യാളത്തി..രേവതി അവജ്ഞയോടെ പറഞ്ഞു. അയാൾക്ക്‌ ദേഷ്യം ഇരച്ചു കയറി.. കൈവീശി ഒരെണ്ണം പൊട്ടിക്കണമെന്നുണ്ട്, പക്ഷെ വേണ്ടാ,ഇതുവരെ ആരെയും ഉപദ്രവിച്ചിട്ടില്ല. മറ്റൊരാളുടെ ദേഹത്ത് കൈവയ്ക്കാൻ നമുക്കെന്താ അവകാശം? അയാൾ കോപം നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയി. അല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ തനിക്ക് തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞെന്ന് വരില്ല. രേവതി മിഥുന്റെ പുറകെ ചെന്നു. നിങ്ങളുടെ അമ്മ എന്നാണ് ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത്? കുറച്ചുദിവസം അവിടെ നിന്നിട്ട് വരുമെന്നാ പറഞ്ഞത്. നീ പോയി ചായ എടുത്തുവയ്ക്ക്. അയാൾ പറഞ്ഞു. ഞാൻ കഴിക്കാൻ ഒന്നും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല. രേവതി പറഞ്ഞു. നിനക്കിവിടെ എന്തായിരുന്നു പണി? ഈ ചെറിയ കുഞ്ഞിനെയും കൊണ്ട് ഞാൻ എന്തൊക്കെ ചെയ്യാനാണ്, കുഞ്ഞാണെങ്കിൽ കണ്ണ് തെറ്റിയാൽ അതിലെയും ഇതിലേയും ഓട്ടമാണ്, എന്നിട്ട് വീഴുകയും ചെയ്യും. കുഞ്ഞുങ്ങളായാൽ നടക്കുകയും വീഴുകയും ഓടുകയും ഒക്കെ ചെയ്യും എല്ലാവരും അങ്ങനെ തന്നെയാ.. മിഥുന് എന്താ കഴിക്കാൻ ഉണ്ടാക്കണ്ടത്. പെട്ടന്ന് എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടാക്ക്..അയാൾ പറഞ്ഞു മിഥുൻ കൂടെ സഹായിക്കാമോ? ആഹ്... ജോലിയും കഴിഞ്ഞ് വന്നിട്ട്, ഇനി ഞാൻ അടുക്കളപ്പണിയും കൂടെ ചെയ്യാം... നിനക്ക് അടുക്കള പണി എങ്കിലും ചെയ്തുകൂടെ, കൊച്ചുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ് അതിനെയും കൊണ്ട് ഏത് നേരവും കിടപ്പ് തന്നെ. നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ജോലിക്ക് പോയി കുടുംബം നോക്ക്. ഞാൻ കുഞ്ഞിനെയും നോക്കി വീട്ടിൽ ഇരുന്നോളാം അയാൾ പറഞ്ഞു. അവൾ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. നേരത്തെ ഒക്കെ മിഥുൻ അടുക്കളയിൽ കയറി സഹായിക്കുമായിരുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അമ്മയായിരുന്നു കൂടുതൽ ജോലികളൊക്കെ ചെയ്തിരുന്നത്. ഇനിയിപ്പോൾ എല്ലാം താൻ ഒറ്റക്ക് ചെയ്യണം. അവൾക്ക് വല്ലാത്ത മടി തോന്നി. അമ്മയെ കാണാൻ പോയിട്ട് വന്നപ്പോൾ മുതൽ മിഥുന് വല്ലാത്ത ദേഷ്യമാണ്. അമ്മ എന്തെങ്കിലും കുറ്റമൊക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുത്തിട്ടുണ്ടാകും. അവൾ വേഗം ഉപ്പ് മാവ് ഉണ്ടാക്കി. പഴവും കൂട്ടി മിഥുന് കൊടുത്തു ഭക്ഷണം രുചികരമാകണം എന്നുള്ള വാശിയൊന്നും മിഥുനില്ല. വിശപ്പിന് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കണം എന്ന് മാത്രമേ അയാൾക്ക് ഉള്ളൂ.. അച്ഛൻ എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു ഭക്ഷണത്തിനു കുറ്റം പറയരുതെന്ന്. നമുക്ക് വേണ്ടി നമ്മുടെ വീട്ടുകാരത്തി എന്ത് ഉണ്ടാക്കി തന്നാലും കഴിക്കണം എന്ന്. അതുകൊണ്ട് രുചി നോക്കി ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ആളല്ല മിഥുൻ. പക്ഷെ പുറത്ത് നിന്നൊക്കെ കഴിക്കുമ്പോൾ അയാൾ നല്ല രുചികരമായ ഭക്ഷണം കിട്ടുന്ന ഇടങ്ങളിൽ മാത്രമേ പോകാറുള്ളു താനും. അയാൾ കുഞ്ഞിനേയും കളിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സമയം നോക്കി, അവൾ കുളിക്കാൻ കയറി. അപ്പോഴാണ് ഫോൺ കൊച്ചച്ഛൻ വിളിക്കുന്നത്‌. അയാൾ കാൾ എടുത്തു. കുറേ നേരം അവർ സംസാരിച്ചു. കാൾ കട്ടാക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മിഥുന്റെ മുഖത്ത് ഒരു ചിരി ഉണ്ടായിരിന്നു. 🍀🍀🍀🍀🍀 തുടരും. രചന :: അഞ്ചു തങ്കച്ചൻ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📙 നോവൽ #📖 കുട്ടി കഥകൾ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📔 കഥ