ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി 💜💜 പാർട്ട് 74 ജിഫ്ന നിസാർ ❤‍🔥 "തന്റെ ആരാടോ ഡെവിടെ ശ്രീ ബാല..?" തന്റെ മുന്നിൽ ഉള്ളുരുക്കത്തോടെ ഇരുന്നു പിടയുന്നവനെ നോക്കി നെറ്റി ചുളിച്ചു കൊണ്ട് ഡോക്ടർ ചോദിക്കുമ്പോൾ അവനൊന്ന് കൂടി പിടഞ്ഞു.. "ഞാൻ.. എന്റെ... എന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ പെങ്ങള്.." അത്യാധികം വേദന നിറഞ്ഞൊരു മറുപടി.. ശ്രീ ബാല...അവളെനിക്കെന്റെ എല്ലാമാണ്... അവന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ അവകാശിയാണ്.. അവളെന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശിയാണ്.. അവളെന്റെ സന്തോഷങ്ങളുടെയും സങ്കടങ്ങളുടെയും.. എന്തിന്.. എന്റെ.. സമാധാനത്തിന്റെയും കൂടി അവകാശിയാണ്.. പക്ഷേ അവളെ എനിക്കെന്റെ താലിയുടെ അവകാശിയാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. ഈ ഡേവിഡ് തരകന്റെ ജീവിത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയൊരു നഷ്ടം...അതവൾ മാത്രമാണ്. മുന്നിലിരിക്കുന്ന ഡോക്ടറോട് പറയാൻ കഴിയാത്ത നിരവധി ഉത്തരങ്ങൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ ശ്വാസം മുട്ടി പിടഞ്ഞു.. മരിച്ചു. "വെറുതെ ചോദിച്ചതാ.." അവന്റെയാ പരവേശം കണ്ടിട്ട് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞത് കേട്ടിട്ട് അവന്റെ മുഖം കുനിഞ്ഞു പോയി. താൻ പറഞ്ഞതിൽ നിന്നുമല്ലാതെ ഡോക്ടർക്ക് മുന്നിൽ ഹൃദയം വെളിപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് തന്റെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും വേദന തിങ്ങിയാ മുഖവും ചതിച്ചു കാണുമെന്നു ഡെവിക്കുറപ്പുണ്ട്. ബലയുടെ ഡിസ്ചാർജ് എഴുതി വാങ്ങിക്കാൻ ചെന്നതാണ് ഡെവി ഡോക്ടറുടെ അരികിലേക്. "ഡോക്ടർ.. നിങ്ങൾ.. പറഞ്ഞ കാര്യത്തിന്.. ഒരു.. ഒരു പ്രതിവിധിയില്ലേ.." അത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ഡെവിയുടെ സ്വരം വിറച്ചു. "നോക്ക് ഡെവിടെ... ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞത് ശ്രീ ബാലയുടെ ജീവിതത്തിൽ നടക്കും എന്നുറപ്പുള്ള ഒരു കാര്യമല്ല.. മറിച്ച് നടക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട് എന്നെനിക്ക് തോന്നിയ കാര്യമാണ്.." ഡോക്ടർ ചിരിച്ചു കൊണ്ടവനെ നോക്കി. "ഒരു പേഷ്യന്റെ രോഗാവസ്ഥ അവരെ തന്നെ അറിയിക്കുക എന്നതാ ശരിക്കുള്ള മെഡിക്കൽ എത്തിക്സ്. പക്ഷേ എവിടെ ഞാൻ ആ എത്തിക്സ് നോക്കിയില്ല.. പകരം അൽപ്പം മനുഷ്യത്വം കാണിച്ചതാണ്.. ശ്രീ ബാലയുടെ ബോഡിയും മൈന്റും.. രണ്ടും വളരെ വളരെ വീക്കാണ്.. ഞാനത് അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞതാണ്. അങ്ങനെയുള്ള അവളോട്.. അവൾക്കിനി ഒരിക്കലും ഒരു അമ്മയാവാൻ കഴിയാത്തൊരു സാഹചര്യമുണ്ടെന്ന് ഞാൻ പറയുമ്പോൾ അതാ കുട്ടിയെ തീർച്ചയായും എത്രത്തോളം എഫ്ക്ട് ചെയ്യുമെന്ന് എനിക്കറിയാം. അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് അങ്ങനൊരു വേദനയിലേക്ക് അവളെ തള്ളിയിടാൻ എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ലടോ.." ഡെവി ഡോക്ടർ പറയുന്നത് കേട്ട് ശ്വാസം പിടിച്ചിരിപ്പാണ്. അത് വരെയും അവൻ സംഭാരിച്ച ധൈര്യമൊന്നും അപ്പോഴുണ്ടായിരുന്നില്ല. "അതും ഭാവിയിൽ നടക്കാനും നടക്കാതിരിക്കാനും ഒരു പോലെ സാധ്യതയുള്ളൊരു കാര്യം.. ശ്രീ ബാല ചെറുപ്പമാണ്.ഈൗ അവസ്ഥയൊക്കെ മാറും.. ആരോഗ്യവും മെന്റൽ പവറും തിരിച്ചു കിട്ടുമ്പോൾ ഞാനീ പറയുന്ന കാര്യത്തിനും മാറ്റം വരും.." ഡോക്ടർക്ക് നല്ല ശുഭപ്തി വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു. ഡെവി പക്ഷേ അയാൾക്ക് മുന്നിൽ എരി തീയിൽ എന്നത് പോലാണ് ഇരിക്കുന്നത്. "അർജുൻ ആ കുട്ടിയുടെ ഭർത്താവല്ലേ.. വേണമെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് ലീഗലി മൂവ് ചെയ്യാവുന്ന അത്രേം ക്രൂരത ആ കുട്ടിയോട് അയാൾ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു.. അവളിൽ നിന്നാ കുഞ്ഞിനെ നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു എന്നതിനൊപ്പം തന്നെ ചെറുതല്ലാത്തൊരു ഇഞ്ചുറി ശ്രീ ബാലയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിനു കൂടി സമ്മാനിച്ചത് അർജുന്റെ പ്രവർത്തി തന്നെയാണ് എന്നതിൽ തർക്കമില്ല. എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും വേണ്ട എന്ത് സഹായവും ഞാൻ ഓഫർ ചെയുന്നു.. അവനെ പോലുള്ള ക്രിമിനൽ മൈന്റ് ഉള്ളവർ ശിക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടത് തന്നെയാണ്.." ഡോക്ടർ അർജുനോട് അയാൾക്ക് തോന്നുന്നാ അരിശമാണ് പ്രകടമാക്കുന്നത്. "ഒന്നും വേണ്ട ഡോക്ടർ.. അവനുള്ള ശിക്ഷ.. അതവൻ ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒന്ന് തന്നെ ആവണമെന്ന് എനിക്ക് നിർബന്ധമുണ്ട്. ജയിലിലേ അഴികൾക്കുളിൽ വെച്ചല്ല.. വേദന അറിഞ്ഞു കൊണ്ടവൻ പുറത്ത് തന്നെ വേണം.." ഡെവിയുടെ പല്ലുകൾ ഞെരിഞ്ഞമർന്നു. "ഇട്സ് ഒക്കെ.. നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം.. ഞാൻ എന്റെ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു എന്ന് മാത്രം.. പക്ഷേ ശ്രീ ബാല ജീവിച്ചിരിക്കണം എന്ന് നിങ്ങൾ അൽപ്പമെങ്കിലും ആഗ്രഹിക്കുന്നു എങ്കിൽ ഇനി ഒരിക്കലും ആ കുട്ടിയെ അവന്റെ അരികിലേക്ക് തിരിച്ചു വിടാതിരിക്കാൻ ശ്രദ്ധിക്കുക.. നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയിട്ട് പിന്നെ അലറികൂവി നടന്നിട്ടോന്നും ആരെയും തിരിച്ചു കിട്ടില്ല.. ഇന്ന് വരെയും കിട്ടിയിട്ടില്ല.." ഡോക്ടർ കർശനമായി തന്നെ പറഞ്ഞു. "ഇല്ല.. അർജുൻ ഇനിയൊരിക്കലും ബാലയുടെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാവില്ല.." വല്ലാത്തൊരു ഉറപ്പ് നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന വാക്കുകൾ. ഡോക്ടർക്ക് തൃപ്തിയായി എന്നവനും മനസ്സിലായി. "ഡിസ്ചാർജ് എഴുതി തരാം.. ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട് റെഡിയാവും.." ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു. ഡെവി മുഖമോന്നാമർത്തി തുടച്ചു കൊണ്ട് അയാളെ ഒന്ന് നോക്കി ചിരിച്ചിട്ട് എഴുന്നേറ്റു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.. ബാലയുടെ മുറിയിലെക്ക് പോകുന്നതിനു പകരം, അവിടെ പണിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ബിൽഡിങ്ങിന്റെ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഏരിയയിലേക്കാണ് ഡെവി പോയത്. അത് വരെയും അവൻ തടഞ്ഞു വെച്ചിരിക്കുന്ന കണ്ണീർ ഒന്നൊഴുക്കി വിടാൻ അവനൊരിടം വേണമായിരുന്നു. അത് വരെയും തീയിൽ എന്നത് പോലെ അവനെ പൊള്ളിച്ച വേദകളെ ഉള്ള് തുറന്നു കരഞ്ഞോന്നു തണുപ്പിക്കാൻ അവനും കൊതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കൂടെ ചെല്ലുന്ന ബാലക്കും അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലുമ്പോൾ അവിടെയുള്ള സാന്ദ്രക്കും മാത്രമാണോ സങ്കടം.? അങ്ങോട്ട്.. സ്വന്തമാക്കി അവളെ കൊണ്ട് പോകാൻ കൊതിച്ച തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ജീവിതത്തിൽ അവളേറ്റവും തകർന്ന് നിൽക്കുന്ന ഈ സമയം.. അതും ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞു താൻ താലി കെട്ടേണ്ട പെണ്ണു കൂടി ഉള്ളയിടത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോകേണ്ടി വരുന്ന തന്റെ ഗതികേട്.. നിസ്സഹായവസ്ഥ.. അതെല്ലാം അവനെയും ചുട്ടു പൊള്ളികുന്നുണ്ടെന്ന് ആരറിഞ്ഞു.? ചിരിച്ചു നിൽക്കുമ്പോഴും അവൾക് വേണ്ടി വീറോടെ വാദിക്കുമ്പോഴും ഇനിയങ്ങോട്ട് ശ്രീയേ പോലെ കൂടെ ഉണ്ടാവുമെന്ന് വാക്ക് കൊടുക്കുമ്പോഴും വരണ്ട് പൊട്ടിയ തന്റെ ഹൃദയതടം അവനെത്ര പാട് പെട്ടു കൊണ്ടാണ് മറ്റാരും കാണാതെ ഒളിപ്പിച്ചു പിടിച്ചു നടക്കുന്നതെന്ന് അവന് മാത്രമെ അറിയൂ..! ചുവരിൽ ചാരി നിന്നിട്ടവൻ ഹൃദയം പൊട്ടി കരഞ്ഞു... ദൈവമേ.. എന്നോടൊരു ഇത്തിരി കരുണ കാണിച്ചു കൂടായിരുന്നോ നിനക്ക്? സാന്ദ്രയേ തന്നിലേക്ക് ചേർക്കും മുന്നേ.. തന്റെ പേരിൽ നിരന്തരം സങ്കടം മാത്രം നൽകിയവളെ താൻ തന്നെ വീണ്ടും പ്രതീക്ഷകൾ കൊടുക്കും മുന്നേ.. എന്റെ ബാലയെ ഇത് പോലൊന്ന് മുന്നിലേക്കിട്ട് തന്നിരുന്നെങ്കിൽ... പിന്നെയൊരു ആലോചനക്ക്‌ പോലും ഇടം കൊടുക്കാതെ ഞാനെന്റെ സ്വന്തമാക്കിയേനെയല്ലേ.. സാന്ദ്രയേ ഇടയിലേക്കിട്ട് തന്ന് കൊണ്ട് എന്തിന് നീയെന്റെ പ്രണയത്തെ വീണ്ടും തോൽപ്പിച്ചു..? സാന്ദ്രയേ ബാലയാണ് എന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് വെച്ചത്.. പക്ഷേ അന്നവൾക്ക് മുന്നിൽ അവളായിട്ട് തന്നെ ജീവിക്കാനൊരു കാരണമുണ്ടാക്കിയിരുന്നു. ഇന്നതില്ല.. അവളും അവൾക്ക് മുന്നോട്ടുള്ള വഴിയും ശൂന്യമാണ്. അത് പോലെ തന്നെയാണ് സാന്ദ്രയുടെ കാര്യവും. താനിപ്പോൾ പറഞ്ഞാലും വേദനിച്ചു കൊണ്ടാണെങ്കിൽ പോലും അവൾ മാറി തന്നേക്കും. പക്ഷേ അതിനേക്കാൾ വലിയൊരു ക്രൂരത അവളോട് ചെയ്യാൻ തനിക്കെങ്ങനെ കഴിയും.? രണ്ടു പ്രാവശ്യം താൻ കാരണം അപമാനിക്കപ്പെടാൻ മാത്രം തെറ്റൊന്നും അവളും ചെയ്തിട്ടില്ല.. ഹൃദയമുരുകിയ തീ തുള്ളികൾ ഡെവിയെ പൊള്ളിച്ചു കൊണ്ട് കവിളിലേക്കിരമ്പിയിറങ്ങി.. "ആരെ ഉപേക്ഷിച്ചു കളയും ഞാൻ... ആരെ ചേർത്ത് പിടിക്കും ഞാൻ..ഇത്രയും വലിയൊരു ചക്രവ്യൂഹത്തിൽ കുരുക്കി കളയാൻ മാത്രം ഞാനെന്ത് തെറ്റാണ് ചെയ്തിട്ടിയുള്ളത്.? "എന്നെ സ്നേഹിച്ചു.. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ വന്നത് കൊണ്ട് ആരുമില്ലാതായി തീർന്ന നിന്റെ അമ്മയെ ഒരിക്കലും ഒറ്റപ്പെടുത്തി കളയരുത് കേട്ടോ.." മരിക്കും മുന്നേ അപ്പൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് തന്നോട് ആവിശ്യപ്പെട്ട ഒരേ ഒരുകാര്യം.. മരണത്തിന്റെ കൈ പിടിച്ചിറങ്ങി നടക്കാൻ ഡെവിക്ക് മുന്നിലെ തടസ്സവും ആ വാക്ക് തന്നെയാണപ്പോൾ... 💜💜 അർജുനെ... ആ നാശം പിടിച്ചവൻ പണി തന്നു.. " ഫോൺ എടുത്തയുടനെ തമ്പിയുടെ കിതപ്പടങ്ങിയ, പരിഭ്രാന്തി നിറഞ്ഞ സ്വരമാണ് അർജുൻ കേട്ടത്. "ആര്.. എന്താ പറയുന്നത്..അച്ഛൻ എങ്ങോട്ടാ പോയത്.." അർജുന് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. "നിന്റെ പൊട്ടതലയിലേക്ക് ഇനിയും മനസ്സിലായില്ലേ.." തമ്പി അലറും പോലാണ് ചോദിച്ചത്.. അർജുൻ ചെവിയിൽ നിന്നും അത് സഹിക്കാൻ വയ്യാതെ ഫോൺ മാറ്റി പിടിച്ചു. 'കൂടുതൽ ഇപ്പൊ നിന്നോട് പറയാനൊന്നും എനിക്ക് സമയമില്ല. ജീവൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഓട്ടത്തിലാണ് ഞാൻ.. ഇപ്പൊ നീ ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കണം.. ഇനി ചിലപ്പോൾ നിന്നേ വിളിക്കാനൊന്നും എനിക്ക് പറ്റിയെന്ന് വരില്ല...' അച്ഛന്റെ അത് വരെയുമില്ലാത്ത വിധം ടെൻഷൻ നിറഞ്ഞ സ്വരം.. ആ പറയുന്നതിന്റെ ധ്വനി.. അർജുൻ ആശങ്കയിലാണ്.. "അയാൾക്കുള്ള ആദ്യഘട്ടപണി എന്റെ ചെക്കൻ റെഡിയാക്കി കഴിഞ്ഞു.. " പെട്ടന്നവന് ഡെവി പറഞ്ഞത് ഓർമ വന്നു. ശ്രീ ദേവ്... അർജുന്റെ നെഞ്ചിലൊരു മിന്നലോളി പാഞ്ഞു പോയത് പോലാ പേര് വന്നു ചേർന്നു. "അച്ഛ... ശ്രീ ദേവ്.." "ആ അവൻ തന്നെ.. അവൻ തിരിച്ചു പണി തന്ന് തുടങ്ങി.." പകയോടെ തമ്പിയുടെ വാക്ക്.. അർജുൻ ചുവരിൽ ചാരി നിന്നു കൊണ്ട് ശ്വാസമെടുത്തു. "തത്കാലം എന്നെയാണ് അവന്റെ ലക്ഷ്യം.. അമ്മയെയും കൂട്ടി നീ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടോ.. പോലിസ് വന്നു ചോദിക്കും. ഞാൻ എവിടെ പോയെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയില്ല.. നിങ്ങൾ വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ല.. ഒന്നും നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ല.. ഇങ്ങനെ വേണം ഉത്തരം പറയാൻ.. " തമ്പി വളരെ ധൃതിയിൽ പറഞ്ഞു. "അച്ഛ.. ആന്റിയും ബാലയും.." അർജുൻ വിക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. "അവരെ അവരുടെ പാട്ടിന് വിട്ടിട്ട് പോയി രക്ഷപ്പെടഡാ വിഡ്ഢി.. ഇപ്പോഴും ബാല ബാല ന്നും പറഞ്ഞു മോങ്ങി കൊണ്ട് നിന്നാൽ ഇനിയുള്ളത് നീയാണ്.. ബാല അവന്റെ പെങ്ങളാ.. ശ്രീ ദേവിന്റെ... മറക്കണ്ട.." തമ്പി ഓർമ്മിപ്പിക്കുബോൾ നട്ടെലിൽ കൂടിയൊരു തരിപ്പ് തുളച്ചു കയറി അർജുൻ പിടഞ്ഞു.. "രക്ഷപ്പെട്ടു പോകാനുള്ള വഴി സ്വയം കണ്ടു പിടിച്ചോ.. എന്നെ പ്രതീക്ഷിക്കണ്ടാ.. എന്റെ കാര്യം തന്നെ എനിക്ക് പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.. അത് പോലൊരു കത്രിക പൂട്ടാ അവൻ..." അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തമ്പി ഫോൺ വെച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അർജുൻ വിയർത്തു കുളിച്ചു. "എന്താടാ.. എന്താ അച്ഛൻ പറഞ്ഞത്.. എങ്ങോട്ടാ അങ്ങേര് ഇത്രേം തിരക്കിട്ട് ഓടി പാഞ്ഞു പോയത്.." അവനരികിൽ തമ്പി എങ്ങോട്ട് പോയെന്ന് അറിയാനുള്ള ജിക്ഞ്ഞാസയോടെ നിൽക്കുന്ന. തങ്കമണി അർജുനെ പിടിച്ചുലച്ചു.. "എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ട്.. അച്ഛൻ ഒന്നും വിട്ട് പറഞ്ഞില്ല.നമ്മളോട് ഇവിടുന്ന് മാറാൻ പറഞ്ഞു.." വെപ്രാളത്തോടെ അർജുൻ പറയുമ്പോൾ തങ്കമണി മുഖം ച്ചുളിച്ചു. 'പ്രശ്നമോ.. എന്ത് പ്രശ്നം.. ഇത് വരെയും ഇല്ലാത്ത പ്രശ്നം എങ്ങനെ പെട്ടന്ന് പൊട്ടി മുളച്ചു.. ഇവിടെയുള്ള പ്രശ്നം പോരാഞ്ഞിട്ടാണോ ഇനി പുതിയ പ്രശ്നം.." തങ്കമണിക്ക് അരിശമാണ്. എനിക്കറിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ.. " അർജുൻ അവർക്ക് എന്റെയൊരു ചാട്ടം.. 'വരുന്നുണ്ടെങ്കിൽ വാ.. " കുറച്ചു നേരം കൂടി എന്തോ ഓർത്തു കൊണ്ട് അങ്ങനെ നിന്നിട്ട് അർജുൻ പോകാൻ തിരിഞ്ഞു. "ദേവികയേയും ബാലയെയും ഇവിടെ ഇട്ടോ.." "അവരുടെ കാര്യം അവർ നോക്കി കൊള്ളും.. അവർക്കിപ്പോ അതിനൊക്കെ ആളുണ്ട്..പോലിസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്തു നാറേണ്ടങ്കിൽ എന്റെ കൂടെ പോരെ..." കടുപ്പത്തിൽ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ധൃതിയിൽ മുന്നോട്ടു നടക്കുന്ന അർജുന്റെ കൂടെ പിന്നിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് തന്നെ തങ്കമണിയും ചെന്നു.. പ്രശ്നം എന്തെന്ന് അറിയിലേലും കാര്യമായി എന്തോ സംഭവിച്ചു എന്നുള്ളത് ഇതിനോടകം അവർക്കും മനസ്സിലായത് പോലെ.. ❣️❣️ ശ്രീ തന്നെയാണ് ആദ്യം എഴുന്നേറ്റത്. കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം അത്രയും സമാധാനത്തിൽ, സന്തോഷത്തിൽ താൻ ഉറങ്ങി എണീറ്റിട്ടില്ല എന്നായിരുന്നു അവന്റെ മനസിലപ്പോൾ.. ഏറെ സ്നേഹത്തോടെ അവന്റെ കണ്ണുകൾ അച്ചുവിനെ തിരഞ്ഞു.. ഒരു കൈ കൊണ്ട് തന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുറങ്ങുന്ന അവളെ അവനൊരു നിമിഷം നോക്കി കിടന്നു. പിന്നെയൊരു തോന്നലിൽ എതിരെയുള്ള കട്ടിലിലേക്ക് വെറുതെയൊന്നു നോക്കുമ്പോൾ കാർത്യയിനി അവിടെ കിടന്നുറങ്ങുന്നത് കണ്ടതും അവനൊന്നു മുഖം ചുളിച്ചു.. അച്ചുവിന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു കൊണ്ടവൻ അവളുടെ പിടിയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു മാറി.. മുറിയിൽ തന്നെയുള്ള ബാത്റൂമിൽ കയറി കയ്യും മുഖവുമൊക്കെ കഴുകി ഫ്രാഷായി വന്നതിനു ശേഷം അവൻ തന്നെയാണ് അവരെ ഓരോരുത്തരെയായി വിളിച്ചുണർത്തിയത്. "പെട്ടന്ന് കഴിക്ക്.. വൈകുന്നേരം പോകാമെന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞതാണ്. രാത്രിയിൽ യാത്ര ബുദ്ധിമുട്ടാവും. ശ്രീ ധൃതി പിടിച്ചു.. ഭക്ഷണം വേണ്ടന്ന് പറഞ്ഞ അച്ചുവിനെയും കുട്ടാപ്പിയെയും കാർത്യയിനി വഴക്ക് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കഴിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് നോക്കി ഒരു ചിരിയോടെയാണ് ശ്രീ അവനുള്ളത് കഴിച്ചു തീർത്തത്. കഴിക്കുന്നതിനിടെ അവന് രോഹിത്തിന്റെ ഫോൺ വന്നു. അവിടെ ഇരുന്നു കൊണ്ട് അവൻ ഓരോന്നു പറയുന്നത് കേട്ടതും അച്ചുവിന്റെ മുഖം സംശയങ്ങൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.. കാർത്യായിനി അത് കണ്ടെങ്കിലും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പുറത്ത് നടന്നതൊന്നുംഅവൾ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. ആരും അവളോട് പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല. ഒടുവിൽ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത നിമിഷം തന്നെ അവൾ ശ്രീയെ കൊണ്ടെല്ലാം പറയിപ്പിച്ചു. സുനിൽ ഈ നാട്ടിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നും അവനാണ് ഇതിനെല്ലാം പിന്നിലെന്നും കുട്ടികളെ കൊന്നിട്ടായാലും തന്നെ കുരുക്കി കളയുക എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ ഉദ്ദേശമെന്നും ശ്രീ പറഞ്ഞറിഞ്ഞ അച്ചു വിറച്ചു പോയി.. ആവിശ്വസനീയതയോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി മിഴിച്ചിരുന്നു.. ഒടുവിൽ.. മൊബൈലിൽ ലേറ്റസ് വാർത്ത അവൾക്കിട്ട് കൊടുത്തു കൊണ്ടാണ് ശ്രീ ഡിസ്ചാർജ് എഴുതി വാങ്ങിക്കാൻ പോയത്.. തുടരും... #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ