കൃഷ്ണാർജുനം 15 കോളിംഗ് ബെൽ അമർത്തി വേണി കാത്തുനിന്നു. വാതിൽ മലർക്കെ തുറക്കപ്പെട്ടു. "അമ്മ!!!" വാതിൽ തുറന്ന ആളെക്കണ്ട് വേണിയുടെ നാവ് മന്ത്രിച്ചു. അവൾ ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിലോടെ ആ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണു.അവരവളെ കൂട്ടി മുറിക്കകത്തേക്ക് നടന്നു.അവളെപ്പിടിച്ചൊരു സോഫയിലിരുത്തി. അവളുടെ തലയിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. "സാരമില്ലടാ..പോട്ടേ..മോളേ..ഞങ്ങൾടെ പൊന്നുമോള് കരച്ചിൽ നിർത്ത്.." "അമ്മേ, അച്ഛൻ.." "മോളെ..." ഗാംഭീര്യമാർന്ന ആ ശബ്ദം കേട്ട് വേണി ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. ഓടിയമരുകയായിരുന്നു ആ ഇടനെഞ്ചിൽ. നെഞ്ചിൽ മുഖമൊതുക്കി കണ്ണീർതുള്ളികളവിടെ വർഷിച്ചു, മതിയാവോളം, പിന്നെയാ കാലുകളിലേക്ക് തളർന്നു വീണു. ആ കാലുകൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് തേങ്ങാൻ തുടങ്ങി. "ന്നോട്..ഞാൻ..ക്ഷമിക്കാൻ പറ്റാത്ത തെറ്റാണ് ചെയ്തത്.ഒന്നും അറിഞ്ഞോണ്ടല്ലാർന്നു..ഒന്നും ഒന്നിനും ന്യായീകരണം ആവില്ലാന്നറിയാം..ന്നാലും അച്ഛേന്റെ കിച്ചൂനോട് ക്ഷമിച്ചൂടെ അച്ഛേ..അച്ഛേന്റെ ഈ മൗനം ന്നെ കൊല്ലാതെ കൊല്ലുവാണ്..ന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ പറ്റിയില്ലേൽ ന്നെ ങ്ങട് കൊന്നു കളഞ്ഞേക്കച്ഛേ..അല്ലാണ്ട് നിങ്ങളില്ലാണ്ട് എനിക്ക് പറ്റില്ല..പറ്റില്ലെനിക്ക്" അയാൾ വാത്സല്യത്തോടെ അവളെയെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് നിർത്തി. "കിച്ചു കുറുമ്പ് കാട്ടുമ്പോ അച്ഛ ശിക്ഷിക്കാറില്ലേ..ഇതു കൊറച്ചു വല്ല്യ കുറുമ്പായിപ്പോയി..അതുകൊണ്ട് കൊറച്ച് വല്ല്യ ശിക്ഷയായിരുന്നൂന്ന് കരുതിയാ മതി..പോട്ടെടാ..അച്ഛേന്റെ മോളച്ഛയോടും പൊറുത്തുകള ന്റെ മോളെ വേദനിപ്പിച്ചേന്." വേണി അദ്ഭുതത്തോടെ അച്ഛനെ നോക്കി, അമ്മയേയും. അവരവളെ സോഫയിൽ പിടിച്ചിരുത്തി. അവളച്ഛന്റെ കൈ മുറുകെപ്പിടിച്ചു. "ജിത്തൂട്ടൻ വന്നില്ലേ അച്ഛേ.." "അവന് കോളേജിൽ ന്തോ പ്രൊജക്ടാ..വരാൻ പറ്റീല..നീ സ്ഥിരം ഫോണില് സംസാരിക്കണതല്ലേ അവനോട്" "ഉവ്വ്..അവനും അമ്മയും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലെന്നോട് ഇങ്ങനൊരു വരവിനെപ്പറ്റി." "നിനക്കൊരു സർപ്രൈസ് ആവട്ടേന്നു പറഞ്ഞു." "ആര്??" "വേറാരാ..ഞങ്ങൾടെ മരുമോൻ, അല്ല മൂത്ത മോൻ.." വേണിയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. "ഇത്..എങ്ങനെ?വന്നിരുന്നോ നിങ്ങളെ കാണാൻ.." " അവൻ വന്നിരുന്നു, നിങ്ങൾടെ ട്രെയിനിംഗ് തുടങ്ങണതിനു മുന്നേ.. നടന്നതു മുഴുവൻ അവന്റെ തെറ്റാണെന്നു പറഞ്ഞു.അവനോട് ക്ഷമിച്ചില്ലേലും നിന്നോട് ക്ഷമിക്കണംന്ന് പറഞ്ഞു. അവന്റെ ഓരോ വാക്കിലും നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം തെളിഞ്ഞു കണ്ടു മോളേ..പിന്നെ ഞങ്ങളെങ്ങനെയാ.." വേണിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുവന്നു. "മോൻ തന്നെയാ ടിക്കറ്റ് റെഡിയാക്കിയതും ഇവ്ടെ താമസം ശരിയാക്കിയതും. അവൻ നല്ലവനാ മോളേ..ന്റെ മോള് ഭാഗ്യം ചെയ്തവളാ.." അവളുടെ കണ്ണുകൾ പിന്നെയും തൂവിക്കൊണ്ടിരുന്നു. "അയ്യേ..നീ പിന്നേം കരയാണോ..മോൻ ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞതെന്താന്നറിയോ..അവൻ ല്ലാം സഹിക്കും,പക്ഷെ നിന്റെ കണ്ണ് നിറയണ മാത്രം സഹിക്കില്ലാന്ന്..അങ്ങനെയുള്ളപ്പോ നീ കരയാണോ മോളേ.." കണ്ണീരിനിടയിലും വേണി ചിരിച്ചു. അവളച്ഛനേയും അമ്മയേയും ഇറുകെപ്പുണർന്നു.മനസ്സിലവളുടെ അർജുനേയും.അവരുടെ കൂടെ ഉച്ചഭക്ഷണവും കഴിച്ച് കുറേ നേരം വർത്തമാനവും പറഞ്ഞാണ് അവിടുന്നിറങ്ങിയത്. ഇറങ്ങാൻ നേരം അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. "കിച്ചൂനോട് ഒരു കാര്യം പറയാൻ മറന്നു. മോന്റെ അച്ഛൻ വിളിച്ചാര്ന്നു ന്നെ.." "അച്ഛൻ!!എന്താ ച്ഛേ കാര്യം?" "കാര്യമോ..നിങ്ങളിങ്ങനെ രെജിസ്റ്റർ മാരേജിൽ കാര്യം ഒതുക്കാൻ പറ്റില്ലാന്നു പറയാൻ, നാടടച്ച് ക്ഷണിച്ച് ഒരു കല്ല്യാണം വേണംന്നു പറയാൻ..ന്നിട്ടെന്താ നിന്റെ ട്രെയിനിംഗ് കഴിഞ്ഞ ഉടൻ അതങ്ങട് നടത്താന്നു തീരുമാനിച്ചു." വേണിയുടെ മുഖം നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നു. അതുകണ്ട് അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. "കൃഷ്ണാ..ഈ പെണ്ണിന് നാണം ഒക്കെ വരുംല്ലേ..എങ്ങനെ നടന്ന കൊച്ചായിരുന്നു..ല്ലാം മോന്റെ മിടുക്ക്." വേണി അവരെനോക്കി മുഖം വീർപ്പിച്ചു. പിന്നെ രണ്ടാളുടേയും കവിളത്തൊരുമ്മ നൽകി. തിരിച്ചുപോവാൻ അവൾക്ക് മനസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല, എങ്കിലും നിവൃത്തിയില്ലാതെ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി. അവളുടെ മനം സന്തോഷം കൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടുകയായിരുന്നു. പക്ഷെ പെട്ടെന്ന് ഹോട്ടൽ ലോബിയിൽ കണ്ട കാഴ്ച അവളെ ഞെട്ടിച്ചു. തന്റെ കൂട്ടുകാരും രാഘവപ്രസാദ് സാറും കിഷോറും ലോകേഷും സാറും.അവരുടെ കണ്ണിൽപ്പെടാതിരിക്കാനൊരു ശ്രമം അവൾ നടത്തിയെങ്കിലും ദയനീയമായത് പരാജയപ്പെട്ടു. "വേണി!!" മാളുവാണത് പറഞ്ഞത്.എല്ലാവരും അങ്ങോട്ട് നോക്കി. "നീയെന്താ ഇവിടെ?ഹോസ്റ്റലിൽ റെസ്റ്റെടുക്കുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട്" നിക്കിയാണത് ചോദിച്ചത്. "ഹാ..ഞാൻ റെസ്റ്റ് എടുക്കുകയായിരുന്നു. അപ്പൊഴാ ഒരു കാൾ വന്നത്. ന്റെ ഫ്രണ്ട്ന്റെ പാരന്റ്സ് ബദരീനാഥ് വന്നിട്ട് ഇതുവഴി പോവുന്നൂന്നും ഇവ്ടെ ഹാഫ് ഡെ സ്റ്റേ ഉണ്ടെന്നും..അപ്പൊ അവരെ ഒന്ന് കാണാൻ വന്നതാ..നിങ്ങളെന്താ ഇവിടെ.." അതി വിദഗ്ധമായി വേണി കള്ളം പറഞ്ഞ് ഫലിപ്പിച്ചു. "ന്നിട്ട് അവരെവിടെ?" "അവരിപ്പോ ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങീതേ ഉള്ളു..നിങ്ങളെ നേരത്തേ കണ്ടിരുന്നേൽ പരിചയപ്പെടുത്തായിരുന്നു." "ഞങ്ങളിന്നു രാഘവപ്രസാദ് സാറിനേയും കുത്തിപ്പൊക്കി സിറ്റി കറങ്ങാംന്നാ വിചാരിച്ചേ..അതിനിടയിൽ സർ പറഞ്ഞു ഇവിടെ നല്ല ചൈനീസ് ഫുഡ് കിട്ടുംന്ന്..അങ്ങനെ ല്ലാരും കൂടെ വരുമ്പൊഴുണ്ട് കിഷോർ സാറും ലോകേഷ് സാറും ഇവിടെ..ഞങ്ങളെപ്പോലെ ചൈനീസ് തട്ടാനെ..അപ്പോ ല്ലാരും ഫുഡ് അടിക്കാൻ പോവ്വാർന്നു.ഇനിയിപ്പോ നീയും കൂടിക്കോ ഞങ്ങൾടെ കൂടെ" ദേവാനന്ദ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. വേണി പുഞ്ചിരിതൂകി.അവർ ഒരുമിച്ച് റെസ്റ്റോറന്റിലേക്ക് നടന്നു. നടക്കുന്ന വഴിയിൽ അവരുടെ കണ്ണുകൾ വേണിയിൽ പാറി വീണു. ചിരി തൂകുന്ന അവളുടെ മുഖം എല്ലാവരിലും പ്രസാദം പരത്തി "Are you ok now?" ലോകേഷാണത് വേണിയോട് ചോദിച്ചത്. അവൾ അയാളെ നോക്കിപ്പുഞ്ചിരിച്ചു.പിന്നെയെല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ച് അക്കാദമിയിലേക്ക് മടങ്ങി.അന്നവർ തകർത്ത് പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തു.അന്ന് എല്ലാവരും നല്ല കളിയും ചിരിയുമായിരുന്നു. വേണിയുടെ മാറ്റത്തിൽ എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി. പ്രാക്ടീസ് കഴിഞ്ഞ് വേണി അവളുടെ അർജുനെ ഫോൺ ചെയ്തു. അവളുടെ വിളി കാതോർത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു അവനും. "സന്തോഷമായോ" "ഒത്തിരിയൊത്തിരിയൊത്തിരി..എന്റെ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണികളെയാണ് എനിക്ക് തിരിച്ചുതന്നത്..ഇതിന് പകരമായി ഞാനെന്താ തരേണ്ടത്?" "നിന്നെ..നിന്നെ മാത്രം മതിയെനിക്ക്..എന്റെ ഓരോ തുടിപ്പിലും സ്നേഹിക്കാൻ, പ്രണയിക്കാൻ..ഞാനുള്ള കാലത്തോളം എന്റെമാത്രമെന്ന് പറഞ്ഞ് നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് വെക്കാൻ, നിന്റെ ചൂടുപറ്റിക്കൊണ്ടുറങ്ങാൻ നിന്നെയാണെനിക്ക് വേണ്ടത് പെണ്ണേ..നിന്നെ മാത്രം.." "ഞാനെപ്പൊഴേ നിന്റേതു മാത്രമായിക്കഴിഞ്ഞർജുൻ..എന്റെ ഓരോ നിശ്വാസത്തിലുമുയരുന്ന നിന്റെ പേര് നീ കേൾക്കുന്നില്ലേ.." "പിന്നെ എന്തൊക്കെയാണ്?" "യു നോ വാട്ട്..ഞങ്ങൾടെ പിശാച് സി സി എന്നോടിന്ന് സോഫ്റ്റ് ആയിട്ട് സംസാരിച്ചു. ഞാൻ ഓ കെ യാണോന്നു ചോദിച്ചു." അവിടൊരു പൊട്ടിച്ചിരി കേട്ടു "ആഹാ മഞ്ഞുരുകിത്തുടങ്ങി..ഇനി മഴയായി പെയ്യുമോ.." "ഛീ പോടാ..നിന്നെ എന്റെ കൈയിൽ കിട്ടും..അപ്പൊത്തരാം ഇതിനൊക്കെ" "അയ്യോ ദേവീ..ദുശ്ശാസനന്റെ നെഞ്ചുപിളർന്ന പോലെ ഈയുള്ളവനെ ചെയ്യരുതേ..ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങളുള്ളൊരു പാവമാണ്" "ആഹാ..എന്താ ഇത്രേം സ്വപ്നങ്ങൾ" "എന്റെ കൃഷ്ണയുമൊത്തുള്ള മനോഹരമായ ഒരു ജീവിതം..അതല്ലാതെന്താണെനിക്ക് സ്വപ്നം" "ഒരുപാട് പൈങ്കിളിയാവുന്നില്ലേ മോനേ ദിനേശാ..പോയിക്കിടന്നുറങ്ങ്" വളകിലുങ്ങും പോലൊരു പൊട്ടിച്ചിരി അവന് സമ്മാനിച്ച് അവൾ ഫോൺ വച്ചു. അവനൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു, പിന്നെയവന്റെ യാജ്ഞസേനിയുമൊത്തുള്ള ഓർമകളിലേക്കൂളിയിട്ടു. ❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤ ക്യാബിൻ ഡോർ തുറന്നകത്തു കയറിയ വേണിയെക്കണ്ട് അവനിരുന്നിടത്തുനിന്നും എഴുന്നേറ്റു പോയി. വേണിയും അവനെക്കണ്ട് സ്തബ്ധയായി നിന്നുപോയി. ഒരു നിമിഷത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് ശേഷം അവർ ബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നു. അവൻ തന്റെ സീറ്റിലേക്കി ചാരിയിരുന്നു "ഗുഡ് മോണിംഗ് സർ..ഐ ആം കൃഷ്ണവേണി" "ഓ..ഒകെ ലേഖ പറഞ്ഞിരുന്നു. താൻ ലീവ് ആയിരുന്നല്ലേ.." "യെസ് സർ.." "താൻ ഡീൽ ചെയ്യുന്ന ആ മിശ്ര കോർപ്പറേറ്റ്സിന്റെ ഫയൽ എനിക്കൊന്ന് കാണണം..അതിലെന്തൊക്കെയോ പ്രോബ്ലംസ് ഉണ്ടെന്ന് ലേഖ പറഞ്ഞിരുന്നു. "യെസ് സർ..ഞാനത് നോട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.ഫയൽ കൊണ്ടുവരാം സർ.." "ഒകെ യു മേ ഗോ നൗ.." വേണി ഒരു തരത്തിൽ ക്യാബിനു പുറത്തേക്കിറങ്ങി, ഒരു ദീർഘനിശ്വാസമെടുത്തു.പിന്നെയും പിന്നെയും കണ്ണുകൾ ചിമ്മിത്തുറന്നു. ന്റെ കൃഷ്ണാ..ഇയാളല്ലേ അയാൾ..ഇന്നലെ ഞാൻ അടികൂടിയ ആൾ..എന്റെ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി നിന്നയാൾ..പക്ഷെ ഈ വേഷം..ഇന്നലെ കണ്ടപ്പോൾ അലഞ്ഞു നടക്കുന്ന ഒരു ജിപ്സി ലുക് ആയിരുന്നു. ഇന്ന് പെർഫെക്ട് എക്സിക്യൂട്ടീവ് ലുക്.ഒടുക്കത്തെ ജാഡയും, മുമ്പ് കണ്ട ഭാവമേ ഇല്ല. ഇനി എന്താവുമോ ന്തോ..ന്തൊക്കെയാ ഞാൻ കാണണ്ടേ ന്റെ ഗുരുവായൂരപ്പാ..വേണി മനസ്സിൽ ചിന്തിച്ചു. അതേ സമയം ക്യാബിനകത്തും അതേ ചിന്തയായിരുന്നു. ഇന്നലെ കണ്ടവൾ..കണ്ടമാത്രയിൽ എന്റെ ഹൃദയത്തിനകത്ത് കയറിപ്പറ്റിയവൾ..ഇന്നലെ വേഷം കണ്ടപ്പോ വല്ല ഫാഷൻ ഡിസൈനറോ ഐടി പ്രൊഫഷണലോ എന്നു കരുതി. പക്ഷെ ഇന്ന് പക്കാ ഒഫീഷ്യൽ ലുക്കിൽ..സാരി ആന്റ് ആൾ..ആന്റ് ഇത്രയും മെച്വേർഡ് ആയ പെരുമാറ്റം..ഷീ ഈസ് ഡാം അമേസിംഗ് യാർ. അൽപ്പസമയത്തിനു ശേഷം വേണി ഫയലുമായി അകത്ത് കയറി. അവന് ഫയലിലെ കാര്യങ്ങൾ വിശദീകരിച്ചു കൊടുത്തു. രണ്ടാളും പരസ്പരം അറിയാമെന്ന ഭാവമേ കാണിച്ചില്ല. പക്ഷെ ആ ഇന്ററാക്ഷൻ കൊണ്ടുതന്നെ രണ്ടുപേരും പുലികളാണെന്ന് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും മനസ്സിലായി. അന്ന് വൈകുന്നേരവും ജോലി കഴിഞ്ഞ് വേണിയും ഫ്രണ്ട്സും പുറത്ത് പോയി. പക്ഷെ ഗരുഡ വേണ്ടെന്ന് വേണി വാശി പിടിച്ചു. അവനെ വീണ്ടും കാണുമെന്ന പേടി തന്നെയായിരുന്നു കാരണം.അങ്ങനെ അവർ ഓറിയോൺ മാളിലേക്ക് വിട്ടു വഴിയിൽ പുതിയ എ സി യെപ്പറ്റി അവൾ അവരോട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഒരു ജാഡക്കാരൻ പിശാചാണ് പുതിയ എ സി യെന്ന് അവളവരോട് പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ സംസാരിച്ച് സംസാരിച്ച് മാളിലെത്തി. പക്ഷെ വേണി പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെയായിരുന്നില്ല കാര്യങ്ങൾ.. അവിടെ കൃത്യം അവരെ പ്രതീക്ഷിച്ചെന്ന പോലെ മൂന്നുപേർ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. വേണിയുടെ പാതി ജീവൻ അതോടെ പോയെന്നു തന്നെ പറയാം. അവൾ ഇതെന്തെന്ന ഭാവത്തിൽ ഗാഥയെ നോക്കി. "അതേ.. ആ രണ്ട് ചേട്ടൻമാരിൽ ഒരുചേട്ടൻ നമ്മുടെ ഇലക്ട്രോണിക് സിറ്റിയിൽ തന്നെയാണ് വർക് ചെയ്യുന്നതെന്ന നഗ്നസത്യം ഇന്നാണ് ഞങ്ങളറിഞ്ഞത്..അറിഞ്ഞപ്പോൾ അങ്ങേരുടെയാ ഇന്നലത്തെ വെള്ളഷർടുകാരൻ ഫ്രണ്ടിനായി എനിക്കെന്റെ ഹൃദയം കൈമാറാതിരിക്കാനായില്ല, ഹൃദയത്തിനൊപ്പം ഫോൺ നമ്പറും..ഇന്ന് നമ്മളിങ്ങോട്ടാ വരുന്നേന്ന് എനിക്കങ്ങേരോട് പറയേണ്ടി വന്നു. പിന്നേയ് എന്റെ പ്രണയസാഫല്യത്തിന് വേണ്ടി അമ്മ മഹാകാളി ഇന്ന് ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കണം.എന്റെ ജീവിതം കുളം തോണ്ടരുത്" ഗാഥ കൈകൾ കൂപ്പി പറയുന്നതുകേട്ടപ്പോൾ ഒരേ സമയം വേണിക്ക് ചിരിയും ദേഷ്യവും വന്നു.അവരെല്ലാവരും ഒരേ ടേബിളിനു ചുറ്റും ചെന്നിരുന്നു. വേണി അവനെ കാണാത്ത ഭാവം നടിച്ചു. താൻ ഫുഡ് ഓർഡർ ചെയ്യാമെന്ന് പറഞ്ഞ് പിന്നെയവൾ എല്ലാവരോടും അവരവരുടെ ഓർഡർ ചോദിച്ച് കൗണ്ടറിനടുത്തേക്ക് പോയി. ഗാഥയേയും ശ്വേതയേയും നേരത്തെ പരിചയപ്പെട്ടതുകൊണ്ട് അവന്റെ ഫ്രണ്ട്സ് വേണിയുടെ ഫ്രണ്ട്സിനോട് അവളെപ്പറ്റി അന്വേഷിക്കാൻ തുടങ്ങി. "വേണിയോ.. അവളെപ്പറ്റിപ്പറഞ്ഞാലൊന്നും തീരൂല..ഞങ്ങൾടെ ബെസ്റ്റി..അതിനേക്കാളുമുപരി ഞങ്ങൾടെ സിസ്റ്റർ..ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും സ്കൂള് തൊട്ട് ഒരുമിച്ചു പഠിക്കണതാ..പിന്നെ ബി ടെകും. അവളൊരു കട്ടബുജിയാ..ന്നാ കയ്യിലിരുപ്പ് കണ്ടാ ആരും പറയില്ലാട്ടോ..ബി ടെക്.കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ ഇവിടേക്ക് ജോലി കിട്ടി വന്നപ്പോ പുള്ളിക്കാരി ട്രിവാൻഡ്രത്തേക്കാ പോയത്.. പുള്ളിക്കാരീടെ ഡ്രീം ജോബ് ഈസ് സിവിൽ സെർവ്വീസ് , അതിന്റെ കോച്ചിംഗിന്. പിന്നെ സി ജി എൽ കിട്ടി.അങ്ങനെ പോസ്റ്റിംഗ് ആയി ഇങ്ങോട്ട് വന്നു. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ഇണപിരിയാത്ത കുരുവികൾ വീണ്ടും ഒരുമിച്ചായി. ഇപ്പൊ ഇകണോമിക് ഒഫൻസസ് ഇൻവെസ്റ്റിഗേറ്റിംഗ് ഏജൻസീലാ അവൾ വർക് ചെയ്യുന്നെ. സിവിൽ സർവ്വീസ് മെയിൻസ് എക്സാം പാസ്സായിട്ടുണ്ട്.ഇനി ഇന്റർവ്യൂ.അതവൾ ക്ലിയർ ചെയ്യും..ഞങ്ങൾക്കുറപ്പാ..ഷീ ഈസ് ദാറ്റ് ടാലന്റഡ് ആന്റ് ഗുഡ്. ഞങ്ങൾടെ കൂടെ തല്ലുകൊള്ളിയായി നടക്കുമെങ്കിലും ഓഫീസിലവൾ ഷാർപാ.ദാറ്റ് ഇന്റലിജന്റ് ഷീ ഈസ്. ഞങ്ങൾടെ വീട്ടുകാർക്ക് ഞങ്ങളേക്കാൾ പ്രിയം അവളെയാ..ആന്റ് യു നോ വാട്ട്..ഷീ ഈസ് ദ ബെസ്റ്റ്." ഗാഥ അവരോടത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് വേണിയോടുള്ള സ്നേഹം, വാത്സല്യം, ആരാധന തുടങ്ങിയ ഭാവങ്ങൾ അവർക്ക് തെളിഞ്ഞു കാണാമായിരുന്നു. " പ്രേമോ..അവൾക്കോ..നോ വേ..അവളോടടുക്കാൻ തന്നെ ആൾക്കാരൊന്ന് പേടിക്കും, എത്ര പേര് പിറകേ നടന്നിട്ടുണ്ടെന്നറിയോ..പുള്ളിക്കാരി ആരേം പ്രേമിച്ചിട്ടില്ല..അതിനെപ്പറ്റിയൊക്കെ സിവിൽ സർവ്വീസില് കേറിയിട്ട് ആലോചിക്കാംന്നാ അവൾ പറയണെ..ബട് ഒരു കാര്യം പറയും, നമുക്കായി ജനിച്ചവൻ എവിടെയായാലും നമ്മളെത്തേടിയെത്തുമെന്നും അവരെ കണ്ടാൽ നമുക്ക് അറിയാതൊരു സ്പാർക് തോന്നുമെന്നും. ഇവളു പറഞ്ഞില്ലേ ഒരു സ്പെഷ്യൽ ക്യാരക്ടറാ ഞങ്ങൾടെ ചങ്ക്. സ്നേഹിച്ചാലേ ചങ്ക് പറിച്ചുകൊടുക്കുംട്ടോ..പക്ഷെ ദേഷ്യം വന്നാ ഭദ്രകാളീം.." ശ്വേത പറഞ്ഞു. "ന്നിട്ടാ സ്പാർക് ഇവനെ കണ്ടപ്പോ നിനക്ക് തോന്നിയോ ഗാഥ മോളേ.." ഗാഥയുടെ പയ്യനെ ചൂണ്ടി അവൻ പറഞ്ഞു. ഗാഥ നാണത്തോടെ മുഖം കുനിച്ചു. അപ്പൊഴേക്കും ഫുഡ് എടുക്കാനായി വേണി മറ്റുള്ളോരെ കൗണ്ടറിലേക്ക് വിളിച്ചു. അവർ രണ്ടുപേർ ചെന്ന് ഫുഡ് എടുത്തുകൊണ്ട് വന്ന് എല്ലാവരും കഴിപ്പ് തുടങ്ങി. വേണി കുറച്ചുസമയം കൊണ്ടുതന്നെ അവനൊഴിച്ച് മറ്റു രണ്ടുപേരുമായി കമ്പനി ആയി. അവരോട് കലപില വർത്തമാനവും തുടങ്ങി. "അല്ല..ഈ ചേട്ടൻ എവിടാ വർക്ക് ചെയ്യുന്നേന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.." അവനെ ചൂണ്ടി ഗാഥ ചോദിച്ചു. "ആഹാ..അതു പറഞ്ഞില്ലല്ലേ..ഞാൻ സ്പെഷ്യൽ ഇൻവെസ്റ്റിഗേഷൻ ഏജൻസി ഫോർ എകണോമിക് ഒഫൻസസിൽ എ സി ആയിട്ട് കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയാ ജോയിൻ ചെയ്തത്." "എ സി?? അപ്പോ ഇയാളാണോ നിന്റെ എ സി? നീ പറഞ്ഞ ജാഡക്കാരൻ പിശാച്!!" ശ്വേത പെട്ടെന്നൊന്നുമോർക്കാതെ പറഞ്ഞുപോയി. വേണി ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നിടത്ത് വാ പിളർന്നിരുന്നു പോയി. ദയനീയമായി അവൾ അവനെനോക്കി പല്ലിളിച്ച് കാണിച്ചു.അവന്റെ മുഖത്ത് കോപം പടർന്നതുകാണാമായിരുന്നു. അവന്റെ കൂട്ടുകാർ അത് കണ്ട് പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. പിന്നെയന്നവൾ അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കിയില്ല. ഭക്ഷണം കഴിച്ച് പരസ്പരം യാത്ര പറഞ്ഞ് അവർ അവരവരുടെ ഫ്ളാറ്റിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയി. വേണി എ സി യെക്കുറിച്ച് ടെൻഷനടിക്കുകയായിരുന്നു. ഓഫീസിലവനെ കാണണമല്ലോ എന്നാലോചിച്ച് അവൾ തല പുകച്ചു. അപ്പോഴാണ് അവളുടെ ഫോണിൽ ഒരു മെസ്സേജ് നോട്ടിഫിക്കേഷൻ വരുന്നത്.ഫോൺ തുറന്നു. ഏതോ അൺനോൺ നമ്പറിൽ നിന്നുള്ള മെസ്സേജ് ആണ്. അവളതെടുത്തു വായിച്ചു. "കൃഷ്ണാ..എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും ധന്യമായ നിമിഷമേതെന്നറിയുമോ..നിന്നെ ആദ്യമായി കണ്ട ആ ഒരു മാത്ര..നിന്റെ കുസൃതി തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളിൽ ഞാൻ തെളിഞ്ഞ ആ ഒരു മാത്ര..ഒരു ധനുസ്സുമായി വന്ന് നിന്റെ ഹൃദയതടാകത്തിലേക്ക് ഞാനൊരു ബാണം തൊടുക്കട്ടേ, നിന്റെ പ്രണയമാകുന്ന പുഷ്പമാല്യം എന്റെ കഴുത്തിൽ വീഴ്ത്തുമോ..ഉത്തരത്തിനായി കാത്തിരിക്കുന്നു" പെട്ടെന്ന് വേണിക്ക് വന്നത് ദേഷ്യമാണ്..പക്ഷെ പിന്നെ..കാവ്യാത്മകമായ വാക്കുകൾ..എന്തോ ഒരു പ്രത്യേകത, ഹൃദയത്തിൽ തൊടുന്ന പോൽ..ആരാ ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നേ..ഫസ്റ്റഫോൾ ആരുമെന്നെ കൃഷ്ണയെന്നു വിളിക്കാറില്ല, പിന്നെയീ വാക്കുകൾ? ഏതായാലും ആരാണെന്നൊന്നു ചോദിച്ചേക്കാം,ചിലപ്പോ റിപ്ലൈ കിട്ടിയാലോ.. "Who are you.." വേണി മെസ്സേജ് അയച്ചു.ഉടനടി റിപ്ലൈ വന്നു. "ഞാനോ..എന്നെ നിനക്ക് മനസ്സിലായില്ലേ കൃഷ്ണാ..ഞാൻ നിന്റെ അർജുനനാണ്" "അർജുനൻ??" "ഹാ..കൃഷ്ണ പ്രണയിച്ച, കൃഷ്ണയെ പ്രണയിച്ച അർജുനൻ.." വേണി അത് വായിച്ച് ചിരിച്ചു. പുരാണം നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നവനാണല്ലേ..അവൾക്ക് ആ മെസ്സേജുകളിൽ താൽപര്യം കയറാൻ തുടങ്ങി. ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ അവൾ ചോദിച്ചു. "കൃഷ്ണ അർജുനനെ പ്രണയിച്ചതു സത്യം..പക്ഷെ കൃഷ്ണയുടെ പ്രണയത്തിന്റെ ആഴം മനസ്സിലാക്കാതെ സുഭദ്രയെ ജീവനായി കണ്ടവനല്ലേ അർജുനൻ.." വേണിയുടെ ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അപരിചിതമായ ആ നമ്പറിൽ നിന്നാണ് തനിക്കിപ്പോൾ മെസ്സേജ് വരുന്നതെന്നു കണ്ട അവൾ ഫോണെടുക്കണോയെന്ന് ഒരു നിമിഷം അന്തിച്ചുനിന്നു. പിന്നെ ഫോണെടുത്തു. "കൃഷ്ണാ..." ആ ശബ്ദം കേട്ട മാത്രയിൽ അത് തന്റെ ഹൃദയതന്ത്രികളിലെവിടെയോ ചെന്ന് ശ്രുതി മീട്ടി തനിക്കുചുറ്റും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി.അവൾ ഒരു സോഫയിലേക്ക് തളർന്നിരുന്നു. "കൃഷ്ണയോടർജുനനുള്ള പ്രണയം മറ്റാർക്കുമറിയില്ല, അർജുനനല്ലാതെ..വരണമാല്യവുമേന്തി കൃഷ്ണയാ സദസ്സിൽ നമ്രമുഖിയായി നിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ അർജുനന്റെ ഹൃദയത്തിൽ തറച്ചുകയറിയതാണവൾ..മത്സരം വിജയിച്ച് കൃഷ്ണ തന്റെ മാറിൽ വരണമാല്യമണിയിക്കുമ്പോൾ ഇനിയെന്നെന്നും തന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർന്നവൾ തന്റെയുയിരിന്റെ പാതിയായി വേണമെന്നു കരുതിയതുമാണർജുനൻ..അറിയുമോ കുന്തീമാതാവിനടുത്തേക്ക് പോവുമ്പോൾ ഒരു മൺതരിപോലും തന്റെ കൃഷ്ണയുടെ കാലിൽ പതിയരുതെന്ന് കരുതിയതവൻ അർജുനൻ... പക്ഷേ...... കിട്ടിയതെന്തോ അത് അഞ്ചുപേരും തുല്യമായി വീതിച്ചെടുക്കാൻ അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഇല്ലാതായതവന്റെ സ്വപ്നങ്ങളാണ്. അമ്മയുടെ വാക്ക് പാലിക്കപ്പെടുമെന്നു ജ്യേഷ്ഠനും ഒടുവിൽ അഞ്ചുപേരെയും വിവാഹം കഴിക്കാമെന്ന് കൃഷ്ണയും സമ്മതിച്ചപ്പോൾ ഭൂമി പിളർന്നു താഴേക്ക് പോയെങ്കിലെന്നു ചിന്തിച്ചവനാണർജുനൻ..തന്റെ പെണ്ണിനെ പങ്കുവെക്കേണ്ട ഗതികേട് ഏത് പുരുഷൻ സഹിക്കും..വിവാഹശേഷം കൃഷ്ണ ജ്യേഷ്ഠന്റെ കൂടെ ചിലവഴിച്ച നാളുകളിൽ അവിടേക്ക് അനുവാദമില്ലാതെ കടന്നുവന്ന് വർഷങ്ങളുടെ വിരഹം മനസ്സാലെ ചോദിച്ചു വാങ്ങി, കൃഷ്ണയിൽ നിന്നകലാൻ..അർജുനനൊരു സാധാരണക്കാരനാണ് കൃഷ്ണ.. അവന്റെ നെഞ്ച് കല്ലല്ല... സുഭദ്രയെ വിവാഹം കഴിച്ചു,ശരിയാണ്. പിറന്ന രാജ്യത്തിനു വേണ്ടി, കൂടപ്പിറപ്പുകൾക്കു വേണ്ടി. ശക്തരായ യാദവരുടെ പിന്തുണയ്ക്ക് വേണ്ടി..എന്നിട്ടും അർജുനനെന്നും പഴിമാത്രം കേട്ടു. താലി കെട്ടിയ ഭാര്യയെ സഹോദരൻമാർക്കു കൂടി പങ്കിട്ടുനൽകിയവൻ, ദ്രൗപദിയെ മറന്ന് സുഭദ്രയെ സ്നേഹിച്ചവൻ, ദ്രൗപദീപുത്രനു കിട്ടേണ്ട സൗഭാഗ്യങ്ങൾ അഭിമന്യുവിന് നൽകിയവൻ..അർജുനന്റെ പ്രണയം ആരുമറിഞ്ഞില്ല കൃഷ്ണാ..അവന്റെ വിങ്ങൽ ആരുമറിഞ്ഞില്ല...പ്രണയം നിറഞ്ഞ ഹൃദയവും വിരഹം നൽകിയ വേദനയുമായി ഒരായുഷ്കാലം തള്ളി നീക്കിയവൻ... തെറ്റ് പറ്റിയിട്ടുണ്ടർജുനനും..ഇല്ലെന്ന് പറയുന്നില്ല..ജ്യേഷ്ഠനെ എതിർത്ത്, മാതാവിനെ എതിർത്ത് കൃഷ്ണയെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷെ കൃഷ്ണ കൂടി പഞ്ചപാണ്ഡവർക്കു മുന്നിലായി തല കുനിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ തകർന്നു പോയർജുനൻ.കൗരവസഭയിൽ കൃഷ്ണ അപമാനിക്കപ്പെട്ടപ്പോഴും ജ്യേഷ്ഠനെതിർവാക്ക് ഇതേവരെ പറഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നതും സ്വയം പണയപ്പണ്ടമായവന് മറ്റൊരാളെ എങ്ങനെ രക്ഷിക്കാനാവുമെന്ന വ്യർഥമായ നീതിബോധവും കെട്ടിപ്പിടിച്ചിരുന്നർജുൻ..തെറ്റാണ്, മാപ്പർഹിക്കാത്ത തെറ്റ്..പക്ഷെ ഈ ജന്മത്തിലർജുനനോട് ക്ഷമിച്ചു കൂടെ കൃഷ്ണയ്ക്ക്. ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാതെ പുണ്യമായി സംരക്ഷിച്ചു കൊള്ളാം..പണ്ടു ചെയ്ത തെറ്റുകൾക്ക് പ്രായശ്ചിത്തം ചെയ്യാം..പൊറുത്തൂടേ.." " അവന്റെ ഹൃദയം തുറന്നുള്ള, ആത്മാർഥമായ വാക്കുകൾ കേട്ട് തന്റെ മേൽ മഞ്ഞുവന്നു പൊതിഞ്ഞതുപോലെ വേണിക്ക് തോന്നി, അറിയാത്ത ഏതോ ഒരു വികാരത്തിനു താൻ അടിമപ്പെടുന്നതുപോലെ,അവളുടെ ഹൃദയം ശക്തമായി മിടിച്ചു. അവനെയൊന്നു കാണാൻ അവളുടെ മനസ്സ് വെമ്പി. "എനിക്കൊന്നു കാണാൻ പറ്റുമോ നിങ്ങളെ.." വിറക്കുന്ന വാക്കുകളിൽ അവൾ ചോദിച്ചു. മറുപടി ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയായിരുന്നു. "കാത്തിരിപ്പിനു സുഖം കൂടുതലാണെന്റെ യാജ്ഞസേനീ.." ഫോൺ കട്ടായി.അനിർവചനീയമായ ഒരനുഭൂതിയിൽ വേണി ലയിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു അപ്പോഴും. തുടരും... By കൃഷ്ണ.. കുറിപ്പ്: കുട്ടിക്കാലത്ത് മഹാഭാരതം വായിക്കുമ്പോൾ അർജുനൻ തന്നെയാണേറെ ആകർഷിച്ചത്. കുറച്ചു മുതിർന്നപ്പൊഴാണ് അർജുനൻ ദ്രൗപദിയോട് കാണിച്ച അനീതിയും കർണനോട് തോന്നിയ ശത്രുതയുമെല്ലാം മനസ്സിലാവുന്നത്. അതോടെ കുറേ പുതിയ കഥാപാത്രങ്ങളെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു. പക്ഷെ എന്നിട്ടും അർജുനനെ വെറുക്കാനാവുന്നില്ലായിരുന്നു, വായനയിലൂടെയുള്ള ആദ്യ പ്രണയമെന്ന പോലെ..പിന്നീടാണ് പ്രതിഭാ റായ്യുടെ യാജ്ഞസേനി വായിച്ചത്. അർജുനൻ കൃഷ്ണയോട് കാണിച്ച അവഗണനയ്ക്ക് മറ്റൊരു പരിഭാഷ്യം കൂടി കണ്ടത്..പിന്നെ അതങ്ങു ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു.. #📔 കഥ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ