ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തിയെട്ടാം ഭാഗം നിലാവ് നിറഞ്ഞ ആകാശത്തേക്ക് അവനങ്ങനെ നോക്കി നിന്നു...... അവൾ പറഞ്ഞത് ശെരിയാണ്.....ഉറക്കം വരുന്നില്ല..... യാത്ര ചെയ്ത ക്ഷീണത്തിന്റെ ലാഞ്ചന പോലുമില്ലാ..... ഇത്ര നേരം പേരറിയാൻ പറ്റാത്ത എന്തോ ഉന്മേഷമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇപ്പോഴതിന് പകരം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഒരു വിങ്ങലാണ് നെഞ്ചിന്റെ യുള്ളിൽ........ അപ്പോഴും അവളുടെ ഗന്ധമുള്ള ആ സ്വേട്ടറായിരുന്നു അവനെ പിടിച്ച് നിർത്തിയതെന്ന് അവനു തോന്നി........ ഇനിയുള്ള നിമിഷങ്ങൾ കൂടി അവന്റെ ശബ്ദം കേട്ടിരിക്കാൻ അവൾക്ക് തോന്നി...... അതേയ്..... ഇനിയും എന്തെങ്കിലും പറയാൻ ബാക്കിയുണ്ടെങ്കിൽ പറഞ്ഞോളൂ ട്ടോ..... നേരമിപ്പോ വെളുക്കും.... അവൾ പിറകിൽ നിന്നത് പറഞ്ഞത് ഒരു ചിരിയോടെയായിരുന്നെങ്കിലും അതിൽ കലർന്നിരുന്ന വിങ്ങൽ അവളിലേക്ക് നോക്കാതെ തന്നെ അലക്സിനറിയുന്നുണ്ടായിയുന്നു...... പറയാനുള്ളതൊന്നും പറഞ്ഞു തീർക്കാൻ ഈ രാത്രി മതിയാവില്ലെങ്കിലോ...... അവൻ പതിയെ തലയൊന്ന് ചെരിച്ചവളോടത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകളൊന്ന് പിടച്ചു..... പിന്നേ.... എത്ര രാത്രി വേണ്ടി വരും........ അവളുടെ ചോദ്യം പതിഞ്ഞതായിരുന്നെങ്കിലും അതിൽ ഒത്തിരി വികാരങ്ങൾ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് അവനറിഞ്ഞു....... അവൻ അവളുടെ മിഴികളിലേക്കൊന്ന് നോക്കി........ അവന്റെ നോട്ടം അത്ര മേൽ തീവ്രമായിരുന്നെങ്കിലും അവൾ അവനിൽ നിന്ന് മിഴികൾ പറിച്ചില്ല..... അവന്റെ മറപടിക്കായി അവളുടെ ഹൃദയം കാത്ത് നിൽക്കുകയാണ്........ ഈയൊരു ജന്മം തന്നെ വേണ്ടി വന്നേക്കും..... തനിക്ക് പറ്റുമോ..... അവൻ അവളെ കളിയാക്കി യെന്ന വണ്ണമാണ് അത് ചോദിച്ചതെങ്കിലും ആ ശബ്ദം അവളിലൂടെ ഒരു വിറയലായി കടന്ന് പോയി..... അവളുടെ തൊണ്ട ക്കുഴിയിൽ എന്തോ ഒന്ന് തടഞ്ഞു നിന്നു....... മറുപടി പറയാൻ ഹൃദയം വല്ലാതെ മിടിക്കുന്നത് പോലെ.... അവന്റെ ചിരിയിലുള്ള കളിയാക്കൽ ആ മിഴികളിളില്ല..... അവയിൽ തികഞ്ഞ ഗൗരവമുണ്ട്..... ഏറെ ആത്മാർഥമായുള്ള ചോദ്യം പോലെ..... അവൾ ഒരു നിമിഷം അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു...... ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അതിനെ തള്ളി കളയുകയാണ് ആ നിമിഷം ചെയ്യേണ്ടതെന്ന് അവൾക്കറിയാമെങ്കിലും സാധിക്കുന്നില്ല...... അലക്സ്....... ഒരു ഹാഫ് ആൻ ഹവറിൽ ഡോർ റെഡിയാകും കേട്ടോ....... ആളിപ്പോ എത്തുമെന്നാ പറഞ്ഞത്...... പെട്ടെന്ന് വാതിലിൽ മുട്ടി കൊണ്ട് ജോണിയത് പറഞ്ഞതും ഇരുവരുടെയും ഉള്ളിലേക്കെന്തോ ഒന്ന് തറഞ്ഞു കയറിയത് പോലെ........ ജോണി അവനേ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണമാണ് അത് പറഞ്ഞതെങ്കിൽ വാതിലിനിപ്പുറം കടന്നാ ശബ്ദം തറഞ്ഞു കയറിയത് ഇരുവരുടെയും ഹൃദയത്തിലേക്കായിരുന്നു.... ഭദ്ര പെട്ടെന്ന് ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവനെ നോക്കി..... അവളുടെ നോട്ടത്തിലെ ഞെട്ടലും വെപ്രാളവും അതേ പടി അവനിലും നിറഞ്ഞെങ്കിൽ കൂടി അത് പുറത്ത് വരാതെ അവൻ അടക്കി പ്പിടിച്ചു...... ഗൗരവം നിറഞ്ഞ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ഭദ്രക്കുള്ളിൽ ഒരു തേങ്ങൽ തടഞ്ഞു നിന്നത് പോലെ..... അവന്റെ മിഴികളിലേക്ക് നോക്കും തോറും അത് പുറത്തേക്ക് വരാൻ വെമ്പി നിന്നു....... ഏതായാലും നമ്മളിപ്പോ പുറത്തിറങ്ങും..... അതിനു മുമ്പേ ഒരുമിച്ചൊരു ചൂട് ചായ കുടിക്കാം..... അവളുടെ ഭാവം പാടെ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു അവനതും പറഞ്ഞു കെറ്റിലിൽ ചായ തിളപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴും അവൾ അതേ യിരിപ്പായിരുന്നു..... അസ്ഥി തുള ക്കുന്ന ആ തണുപ്പിലും ആ ശബ്ദം അവളെയേറെ ചുട്ട് പൊളിക്കും പോലെ..... എന്തോ അത്ര മേൽ അവളാ രാത്രിയെയും അതിലെ നിലാവിനെയും പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു..... അച്ഛൻ പോയതിനു ശേഷം താനും ഒന്ന് മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിച്ചത് ഇന്നാണ്.... മനസ്സിലെ ഭാരങ്ങളൊക്കെ നീക്കി വെച്ച അതേ രാത്രി അതിനേക്കാൾ ഭാരമുള്ളൊരു പൂർണ ചന്ദ്രൻ മനസ്സിലുധിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്........ അവൾ ദയനീയമായി അവനെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ അവൻ ചായ ഗ്ലാസ്സിലേക്കോഴിക്കുകയാണ്...... പതിയെ അവൻ മിഴികളൊന്നുയർത്തി അവളെ നോക്കി...... ഗോതമ്പ് നിറമുള്ള ആ മുഖത്ത് പരന്ന ഇരുട്ട് തന്നെ പിരിയുന്നതിന്റെയാണെന്നോർക്കേ അവന്റെ ഉള്ളിലെന്തോ ഒരു ആനന്ദം മൊട്ടിട്ടു...... ആദ്യം അവൾ കയറി പറ്റിയത് തന്റെ ഉള്ളിലാണെങ്കിലും ഇന്ന് തന്നേക്കാളേറെ അവളിൽ താൻ പതിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്ന് അവനു തോന്നി...... ഈയൊരു രാത്രി യില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അവൾക്ക് അലക്സെന്നും ദേഷ്യക്കാരനായോ ഒരു മുരടനായോ അവശേഷിച്ചിരിക്കാം...... ചിലതങ്ങനെയാണ്.... നാം ചിന്തിക്കുന്നതിനേക്കാൾ മുന്പേ മറ്റേതോ ഒരു ശക്തി എല്ലാം പ്ലാൻ ചെയ്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും.... പിന്നെ ഒന്നുകിൽ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിലേക്ക്.... അതുമല്ലെങ്കിൽ തീരാ ദുഖത്തിലേക്ക്...... ഓർക്കും തോറും അവനൊരു നിർവികാരത തോന്നിയിരുന്നു...... അവൻ രണ്ട് കപ്പ്‌ ചായയെടുത്തു വന്നു ഒന്നവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി മറ്റേതുമായി ആ കട്ടിലിൽ തന്നെയിരുന്നു..... അവനിരിക്കാൻ വേണ്ടിയെന്ന വണ്ണം അവൾ കാല് ചുരുക്കി വെച്ചു........ ചായ ചുണ്ടോടു ചേർക്കുമ്പോൾ അവനവളെയൊന്ന് നോക്കി...... ഇത് വരെ കണ്ട തെളിച്ചം ആ മുഖത്തില്ല...... പകരം വലിഞ്ഞു മുറുകിയിരിപ്പാണ്...... അവനവളെ നോക്കിയ നിമിഷം അവളും അവനിലേക്കൊന്ന് മിഴികളുയർത്തി..... മിഴികൾ തമ്മിലിടഞ്ഞോരാ നേരം അവൾ പരിഭവത്തോടെ മിഴികൾ നീക്കുമ്പോൾ അവനിലോരു കുഞ്ഞ് പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..... ആരോരുമല്ലാതിരുന്ന തന്നോടവൾ പരിഭവം കാണിക്കാൻ മാത്രം അടുപ്പം തങ്ങൾക്കിടയിൽ വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ഈ രാത്രിക്കേന്തോ മാന്ത്രികതയുണ്ടെന്നോർത്ത് പോയവൻ....... എന്തിനാ മുഖം വീർപ്പിചിങ്ങനെ യിരിക്കുന്നത്..... ഈ രാത്രി തീർന്നു പോകുന്നതിലാണോ...... അവനൊരു കുസൃതിയോടെ അതും ചോദിച്ചു കൊണ്ട് ചായ സിപ് ചെയ്യുമ്പോൾ അവൾ കണ്ണുകൾ ചുരുക്കിയവനെയൊന്ന് നോക്കി........ ഏറെ പരിഭവങ്ങൾ നിറച്ചു കൊണ്ട്........ ഈ രാത്രി തീർന്നാൽ എനിക്കെന്താ...... ഒന്നുമില്ല.... അവളും വിട്ട് കൊടുക്കില്ലെന്ന വണ്ണമത് പറയുമ്പോൾ വാക്കുകൾ ഇടരാതിരിക്കാൻ അവൾ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു....... ഓഹോ...... അപ്പൊ ഈ രാത്രി യേ താനിഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല......? അവൻ കുസൃതി നിറഞ്ഞൊരു ചോദ്യ ഭാവത്തോടെ അത് ചോദിച്ചതും അവളവന്റെ മിഴികളിലേക്കൊന്ന് നോക്കി...... ഈ രാത്രിയെക്കാളേറെ ഉദിച്ചു നിന്നൊരു പൂർണ ചന്ദ്രനെയാണ് എനിക്കിഷ്ടം...... അവൾ അവന്റെ മിഴികളിൽ നോക്കി വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തോടെ അത് പറയുമ്പോൾ ഒരു നിമിഷം ചായ പോലും കുടിക്കാൻ മറന്നവൻ നിശ്ചലനായി....... ഒരു നിമിഷം അവളുടെയാ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നതും വാതിലിലുള്ള മുട്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു... അവളുടെ മിഴികൾ പെട്ടെന്നാ വിൻഡോ യിലേക്ക് നീങ്ങി..... അതോടോപ്പം അവന്റെ മുഖത്തേക്കും...... അതേ...... തന്റെ ചന്ദ്രൻ മാഞ്ഞു തുടങ്ങി...... അവളുടെ ഉള്ളിലൊരു വിങ്ങൽ തടഞ്ഞു നിന്നത് അവനു വ്യക്തമായറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... ഒരു വേള അതവനിലേക്കും പടരുമോയെന്ന ഭയത്താൽ അവൻ വേഗം കണ്ണുകൾ അവളിൽ നിന്നും പറിച്ചെടുത്താ ചായ കുടിച്ചു തുടങ്ങി.......... 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 വാതിലിനിപ്പുറം എല്ലാവരും നിൽപ്പുണ്ട്...... പലരിലും പല ഭാവങ്ങളാണ്...... ജൂലി അക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നത് അവനൊന്നു പുറത്ത് വന്നു കിട്ടാണാണെങ്കിൽ വല്യമ്മച്ചിക്ക് ഭദ്രയെ ഓർത്താണ് ഏറെ ദുഃഖം... അവൻ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുമെന്ന ഭയത്തിലാണ് ജോണിയും ട്രീസയും...... ഡോർ ശെരിയാക്കാൻ ആള് വന്ന സ്ഥിതിക്ക് നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോളൂ..... അവർക്കിടയിലായി നിന്നിരുന്ന ആ റിസോർട്ടിന്റെ കെയർ ടെക്കേഴ്സിനോട് ജോണിയത് പറഞ്ഞത് അകത്തു കിടക്കുന്ന അലെക്സിനെ പേടിച്ചു തന്നെയായിരുന്നു.... അവന്റെ സ്വഭാവം വെച്ച് അവനവരോട് എങ്ങനെ പ്രതി കരിക്കുമെന്ന കാര്യത്തിൽ അയാൾക്ക് നല്ല ഭയമുണ്ടായിരുന്നു.... ഇത്ര നേരത്തെ ഫ്രസ്ട്രേഷൻ അവനവരോട് തീർക്കുമെന്ന് അയാൾക്കറിയാമായിരുന്നു...... സംഭവം അവരുടെ ഭാഗത്ത് തെറ്റുണ്ടെങ്കിലും അരിഞ്ഞു കൊണ്ടല്ലല്ലോ.....മാത്രവുമല്ല..... നേരം അഞ്ചു മണിയായപ്പോഴേക്കും ആളുകളെ കൂട്ടി വന്നതുമാഞ്..... ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്ന അവന്റെ കണ്ണുകളും ഗാംഭീര്യമേറിയ അവന്റെ ശബ്ദവും അയാളുടെ മനസ്സിൽ മിഞ്ഞി മാഞ്ഞു..... ഇട്സ് ഓക്കേ സർ..... ഞങ്ങളിത് സെറിയായി സാറിനെ പാത് അപ്പോളോജൈസ് സെയ്തിട്ട് പോകാം..... ഇത് ഞങ്ങളുടെ മിസ്റ്റേക്കല്ലേ..... സാറിനെ പാത് സോറി കേക്കണം........ അയാളത് പറഞ്ഞതും ജോണി ട്രീസയെയും അമ്മച്ചിയേയും ഒന്ന് നോക്കി..... ആ.... കിട്ടാനുള്ളത് അവര് കൂടി വാങ്ങി പോട്ടെടാ.... വല്യമ്മച്ചി അടക്കി പ്പിടിച്ച ശബ്ദത്തിലത് പറഞ്ഞതും ജോണി അവരെ കണ്ണുകൾ കൂർപ്പിച്ചോന്ന് നോക്കി...... എല്ലാവരും വാതിലിലേക്ക് മിഴികളിൽ നട്ട് നിൽപ്പാണ്..... റിസോർട്ടിന്റെ ആളുകളെ കാണുമ്പോൾ ജൂലിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു..... താനാണ് ഓൺലൈനിൽ ഈ റിസോർട് ബുക്ക്‌ ചെയ്തത്..... അവരുടെ ഒരു പൊട്ട വാതിൽ..... അലക്സൊന്ന് പുറത്ത് വന്നോട്ടെ..... അവന്റെ വായിലിരിക്കുന്നത് മുഴുവൻ അവറ്റകൾ കേൾക്കുന്നതെനിക്ക് കാണണം..... ഇത്ര നേരം ആ പെണ്ണിന്റെ കൂടെ നിൽക്കേണ്ടി വന്നതിനു അടങ്ങാത്ത ദേഷ്യം കൊണ്ടാവും അവൻ പുറത്തേക്ക് വരിക... അവൾ മനസ്സിൽ പിറു പിറുത്തു കൊണ്ട് വാതിലിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു...... അലക്സൊന്ന് പുറത്ത് വന്നാൽ അവളുടെ പാതി ജീവൻ തിരികെ കിട്ടുമായിരുന്നെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു........ (തുടരും) Aysha Akbar #📙 നോവൽ #കിസ്സകൾ #✍ തുടർക്കഥ #📔 കഥ