നിഴലാട്ടം ഭാഗം 10 അലീന... എന്റെ ര. ക്തത്തിൽ പിറന്ന ഒരു കുഞ്ഞിനെ ഞാൻ അത്രയേറെ മോഹിക്കുന്നുണ്ട്, എനിക്ക് നിന്റെ കൂടെ നമ്മുടെ കുഞ്ഞിനോടൊപ്പം ജീവിക്കണമായിരുന്നു. അതിന് ഇങ്ങനൊരു ചതി വേണമായിരുന്നോ ഡിയോൺ? അലീന ചോദിച്ചു ഏതെങ്കിലും ഒരു സ്ത്രീയിൽ പിറക്കുന്ന കുഞ്ഞാവരുതെന്റെ കുഞ്ഞെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. ആ കുഞ്ഞ് കഴിവും, സൗന്ദര്യവുമൊക്കെയുള്ള, ആരോഗ്യമുള്ള, ബുദ്ധിയുള്ള ഒരു കുഞ്ഞായിരിക്കണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചു...എനിക്കപ്പോൾ അങ്ങനെ തോന്നി അലീന... അലീന തന്റെ കൈയിലിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ മുത്തങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി. അലീനയുടെ കണ്ണുനീർ കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിലും,കുഞ്ഞിക്കൈകളിലുമൊക്കെപടർന്നു. മ്മേ... കുഞ്ഞ് ഇരുകൈകൊണ്ടും അവളുടെ കവിളിൽ പിടിച്ച്, അവളുടെ മൂക്കിൽ ചുംബിച്ചു. ഇതാ..കൊണ്ടുപൊയ്ക്കോളൂ... അലീന കുഞ്ഞിനെ മിഴിയുടെ നേരെ നീട്ടി. അരുത്. ഡിയോൺ അവളെ തടഞ്ഞു ഇത് നമ്മുടെ കുഞ്ഞാണ്. എല്ലാ രേഖകളിലും കുഞ്ഞിന്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ സ്ഥാനത്ത് അലീനയുടെയും എന്റെയും പേരാണ്. നമുക്ക് ഇവളെ ഒരിക്കലും വിട്ടുകൊടുക്കേണ്ടി വരില്ല,നമ്മുടെ മാത്രം കുഞ്ഞാണിത്. അലീന അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. മനുഷ്യത്വപരമായി അത് ശരിയാണോ ഡിയോൺ? നമ്മുടെ മനസാക്ഷി നമ്മെ കുറ്റപ്പെടുത്തില്ലേ? എനിക്കതൊന്നും അറിയില്ല അലീന, ഒന്നുമാത്രമേ അറിയൂ എനിക്കെന്റെ കുഞ്ഞില്ലാതെ ജീവിക്കാനാവില്ല. അയാൾ മിഴിയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. ഞാൻ ചെയ്തത് തെറ്റാണ് മിഴി, എനിക്കറിയാം. ശപിച്ചോളൂ... എന്നെ എത്ര വേണമെങ്കിലും ശിക്ഷിച്ചോളൂ.. പക്ഷെ എന്റെ കുഞ്ഞിനെ എനിക്ക് തരണം. എനിക്കവളില്ലാതെ ജീവിക്കാനാവില്ല. അയാൾ മിഴിയുടെ മുൻപിൽ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. കരയുന്നോ നിങ്ങൾ??... നിങ്ങൾ എന്നോട് ചെയ്തത് എത്ര വലിയ പാപം ആണെന്നറിയാമോ? ആകാശുമായി ഡിവോഴ്സ് ആകാൻ പറഞ്ഞത് നിങ്ങളല്ലേ, നിങ്ങളുടെ സ്വാർത്ഥതയ്ക്ക് വേണ്ടി എന്നെ ബലിയാടാക്കി. നിങ്ങൾക്കറിയാമോ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ എല്ലാം എനിക്ക് നഷ്ടമായി. ഇനി എനിക്ക് എന്റെ മോൾ മാത്രമേ ഉള്ളൂ,എനിക്ക് അവളെ വേണം. നിങ്ങൾക്ക് നിങ്ങളുടെ പങ്കാളിയുണ്ട്. എനിക്ക് ആരുണ്ട് ? ആരുമില്ല.. ആരും... മിഴി... നിനക്ക് എത്ര കോടി രൂപ വേണമെങ്കിലും ഞാൻ തരാം. പകരം എനിക്ക് എന്റെ മകളെ മാത്രം മതി. ഡിയോൺ പറഞ്ഞു മിണ്ടരുത് നിങ്ങൾ,വിറച്ചുകൊണ്ട് മിഴി അയാളുടെ മുഖത്തിന് നേരെ വിരൽ ചൂണ്ടി. പണംകൊണ്ട് എന്നെ വിലക്കെടുക്കാമെന്ന് നിങ്ങൾ വിചാരിക്കേണ്ട... എന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഇങ്ങ് തരൂ... അവൾ അലീനയുടെ നേരെ കൈ നീട്ടി. അലീന കൈയിലിരിക്കുന്ന കുഞ്ഞിനെ കൊതിതീരാതെ നോക്കി...കുഞ്ഞിനെ നോക്കും തോറും അലീനയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. മ്മേ... കയല്ലേ.. മോക്ക് ചങ്കടം വരും... കുഞ്ഞ് അവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു. അലീന കുഞ്ഞിനെ മിഴിയുടെ നേരെ നീട്ടി.. മേണ്ടാ... മോളെ അമ്മ എടുത്താ മതി. കുഞ്ഞ് ചിണുങ്ങിക്കൊണ്ട് അലീനയുടെ നേരെ കൈനീട്ടി. ഒരിക്കൽ കൂടെ മോളെ നോക്കാൻ ശേഷിയില്ലാതെ അലീന അകത്തേക്ക് ഓടി. അത് കൂടെ കണ്ടതോടെ കുഞ്ഞ് ഉറക്കെ കരയാൻ തുടങ്ങി. മോളെ... കരയല്ലേ... മോളുടെ അമ്മയല്ലേ ഞാൻ. എന്റെ പൊന്നുമോളെ.. മിഴി അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഒതുക്കി പിടിച്ചുകൊണ്ട് കാറിലേക്ക് കയറി മിഴി കുഞ്ഞിനായി കരുതിയ കളിപ്പാട്ടം ആ കുഞ്ഞികൈകളിലേക്ക് വച്ചു കൊടുത്തു.. കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. കൗതുകത്തോടെ അവൾ ഓരോന്നും നോക്കിയ നേരം കൊണ്ട് മിഴി കുഞ്ഞിനെ ബേബി കാർ സീറ്റിലേക്ക് ഇരുത്തി. കുഞ്ഞിനെ കൂടെ കൊണ്ടുപോരുമെന്ന് ഉറപ്പിച്ചിട്ട് തന്നെയാണ് പോന്നത്. അതുകൊണ്ട് കുഞ്ഞിന് വേണ്ടുന്നതൊക്കെ കരുതിയിട്ടുണ്ട്. ഇനി തന്റെ ജീവിതം മകൾക്കായാണ്. മിഴി വണ്ടി തിരിച്ചു. വണ്ടി കടന്നുപോയതും, ഡിയോൺ വെറും നിലത്തേക്ക് ഇരുന്നു. അയാളുടെ കവിളുകൾ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഉള്ളിൽ ഒരു പൊട്ടിക്കരച്ചിൽ അലയടിച്ചുയരുന്നുണ്ട്. ഇത് വിധിയാണ്, താൻ എന്തൊക്കെ മോഹിച്ചു. എന്നിട്ടൊടുവിൽ തനിക് എല്ലാം നഷ്ടമായി. അയാൾ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് അകത്തേക്ക് നടന്നു. അലീന എവിടെ?? അയാൾ ബെഡ്‌റൂമിൽ പോയി നോക്കി. അവൾ അവിടെയില്ല. പ്രാർത്ഥനാമുറിയിൽ കണ്ണുകളടച്ചിരിക്കുകയാണവൾ. അലീനാ... അയാൾ അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു. അവൾ അയാളെ നോക്കിയില്ല. അലീന, ഞാൻ ചെയ്തതൊക്കെ തെറ്റായിരുന്നു. എനിക്കറിയാം. പക്ഷെ എനിക്ക് എന്റെ കുഞ്ഞിനെ വേണമായിരുന്നു അലീന. എത്ര അടക്കിപ്പിടിച്ചിട്ടും അയാളിൽ നിന്നും ഒരു കരച്ചിലിന്റെ ചീള് പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു. അലീന കണ്ണുതുറന്നു. ഡിയോൺ.... അവൾ അയാളുടെ മുഖത്ത് തലോടി. ഒരുമിച്ചു ജീവിതം തുടങ്ങിയിട്ട് ഇത്രയേറെ വർഷങ്ങൾ ആയില്ലേ, എനിക്കറിയാം ഈ മനസ്സ്.വിഷമിക്കരുത്. പെറ്റമ്മയിൽ നിന്നും ഒരു കുഞ്ഞിനെയും പിരിക്കാൻ പാടില്ലഡിയോൺ. ഡിയോൺ.... ഞാൻ മടങ്ങി പോവുകയാണ്. എന്റെ ഡിയോൺ നല്ലൊരു പെൺകുട്ടിയെ വിവാഹം കഴിക്കണം, അതിൽ ഒരുപാട് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ജനിക്കണം. എന്നിട്ട് ഒത്തിരി കാലം സന്തോഷമായിട്ട് ജീവിക്കണം. ഉദരത്തിൽ ഒരു കുഞ്ഞിനെ പേറാൻ കഴിയാത്ത എനിക്കൊപ്പം ജീവിച്ചാൽ ഡിയോൺ എന്നും വിഷമിക്കേണ്ടി വരും. അത് പാടില്ല. ഡിയോൺ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. ശരിയാണ്. കുഞ്ഞിനോടുള്ള എന്റെ മോഹം, വളരെ വലുതാണ്. പക്ഷെ അലീനാ അതിനേക്കാൾ ഏറെ ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു.എനിക്ക് നീ മാത്രം മതി. കുറച്ച് കാലമെങ്കിലും നമ്മൾ അച്ഛനും അമ്മയുമായി ജീവിച്ചില്ലേ അത് മതി, നമുക്കോർക്കാൻ. എനിക്ക് മറ്റെന്തിനേക്കാൾ പ്രിയപ്പെട്ടവളാണ് നീ. നിനക്ക് അമ്മയാകാൻ പറ്റില്ലെന്നത് ഒരു കുറവല്ല. ഇനിയിപ്പോ നിനക്ക് കൈയ്യും കാലും കണ്ണും ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽപോലും എനിക്ക് നിന്നെ മതി അലീന. കാരണം നീയാണ് എന്റെ ജീവൻ. എന്നെവിട്ട് എവിടേക്കും പോവരുത്. പോയാൽ ആ നിമിഷം ഡിയോൺ ഇവിടെ തീരും. ഞാൻ മിഴിയോട് ചെയ്ത തെറ്റിന്റെ ശിക്ഷയായി സ്വയം ഞാനങ്ങു തീരും. അയാൾ പറഞ്ഞു. അലീന അയാളുടെ വായ പൊത്തി.. ഇല്ല.ഡിയോൺ ഞാൻ എങ്ങും പോകില്ല. അവൾ അയാളെ മുറുകെ പിടിച്ചു. 💙💙💙💙💙 കളിപ്പാട്ടവും പിടിച്ച് ഇരുന്ന കുഞ്ഞ്, അല്പസമയം കഴിഞ്ഞതും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു. ഇടക്ക് കുഞ്ഞ് ഉണർന്നപ്പോൾ അമ്മേ.. എന്ന് വിളിച്ചു ചിണുങ്ങിയിരുന്നു. പിന്നെ പുറത്തെ കാഴ്ച്ചകളിലേക്ക് മിഴികൾ നട്ടിരുന്നു. മോളെ അവർ പുറത്ത് കൊണ്ടുപോയി ശീലിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് മിഴിക്കു മനസ്സിലായി. അതാണ്‌ മോൾ വഴക്കൊന്നും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നത്. മിഴി വീട്ട് മുറ്റത്തേക്ക് വാഹനം കയറ്റി. ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ നിന്നിറങ്ങി. മോളെ എടുത്തു. മിഴിയുടെ മുഖത്തേക്കും, അപരിചിതമായ ആ സ്ഥലത്തേക്കും മാറിമാറി നോക്കിയിട്ട് അവൾ ചുണ്ട് പിളർത്തി കരഞ്ഞു... അവൾ വണ്ടിയുടെ നേരെ കൈയ് ചൂണ്ടി മ്മേ... എന്ന് വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. മിഴി അവളെയും കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് ചെന്നു. മ്മ എന്തേ??? കുഞ്ഞ് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി ചോദിച്ചു.. കുഞ്ഞ് കരയുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്കു സഹിക്കാനായില്ല. അവൾ കുഞ്ഞിനെ മാറിൽ ചേർത്ത് തഴുകി. എന്റെ മോള് കരയണ്ട. മിഴി കുഞ്ഞിന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ മാറ്റി, ഇളം ചൂടുവെള്ളത്തിൽ അവളുടെ കുഞ്ഞ് ദേഹം കഴുകി. മറ്റൊരു ഉടുപ്പ് ധരിപ്പിച്ചു. കുഞ്ഞിനെ കൂട്ടാനായി പോകുമെന്ന് തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച ദിവസം കുഞ്ഞിനായി അവൾ പലതും വാങ്ങിക്കൂട്ടിയിരുന്നു. അതിനായി അവസാന തരി സ്വർണ്ണമായ അവളുടെ കമ്മൽ ഊരി വിറ്റ് കാശാക്കിയിരുന്നു. ഇനി കിട്ടുന്ന ചെറിയ റോളുകൾ ആണെങ്കിലും ചെയ്യണം. സീരിയലിൽ നിന്നും ഓഫർ വരുന്നുണ്ട് അതും ചെയ്യണം. സിനിമ മാത്രം നോക്കിയിരുന്നാൽ ഇനി ശരിയാകില്ല. മോളെ നന്നായി നോക്കണം. കുഞ്ഞ് പേടിയോടെ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. മിഴി എത്രയൊക്കെ ശ്രമിച്ചിട്ടും കുഞ്ഞ് ഒന്നും കഴിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല. ആ കണ്ണുകളിൽ മുഴുവൻ ഭയം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ മിഴിക്ക് വേദന തോന്നി. നേരം ഇരുട്ടിയതോടെ കുഞ്ഞ് വിങ്ങിപ്പൊട്ടി കരഞ്ഞു. മിഴി അവളെ എടുക്കാൻ ചെന്നപ്പോൾ, കരച്ചിൽ അടക്കി പേടിയോടെ അവളെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആ ദയനീയതയും, ഭയവും നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ കണ്ടപ്പോൾ മിഴിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. മിഴി കുഞ്ഞിനരുകിൽ നിന്നും മാറി നിന്നു. അവൾക്ക് തന്നെ കാണുമ്പോഴാണ് പേടി കൂടുതൽ. വിങ്ങിവിതുമ്പി കരഞ്ഞ് കുഞ്ഞ് സോഫയിൽ കിടന്ന് ഉറങ്ങിപ്പോയി. മിഴി അവളെ എടുത്ത് കട്ടിലിൽ കിടത്തി. അവളുടെ കൈയിലും കാലിലും പിഞ്ചു നെറ്റിയിലുമൊക്കെ, കുഞ്ഞിനെ ഉണർത്താതെ മെല്ലെ ഉമ്മ വെച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. എത്ര മുത്തിയിട്ടും മതിയാകുന്നില്ല. തന്റെ മകളാണ്. ഒൻപതു മാസം താൻ വയറ്റിൽ കൊണ്ടുനടന്ന കുഞ്ഞ്. ഒരിക്കൽ പോലും തന്റെ കുഞ്ഞിനെ ഒന്നു മു ല യൂട്ടാൻ, ഒന്ന് നെഞ്ചിൽ ചേർക്കാൻ, ഭാഗ്യം ലഭിക്കാത്ത അമ്മയാണ് താൻ.. മിഴി അവളെ തൊട്ട് തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. എന്ത് മിനുസമാണ്... പൂമൊട്ട് പോലെ കുഞ്ഞ് വിരലുകൾ... അവൾ കുഞ്ഞിന്റെ വിരലിൽ ചുംബിച്ചു. അമ്മേടെ മുത്തേ... എത്ര കണ്ടിട്ടും കൊതി മാറുന്നില്ലല്ലോചക്കരെ... എപ്പോഴോ മിഴിയും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു. കുഞ്ഞിന്റെ ഉറക്കെയുള്ള ചിരി കേട്ടാണ് അവൾ ഉണർന്നത്. കുഞ്ഞ് ഉറക്കത്തിൽ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ് ഉറക്കെ ചിരിക്കുന്നു. അമ്മേ... പാപ്പ... ദേ.. എന്നൊക്കെ പറയുന്നുണ്ട്. മിഴിക്ക് അവൾ പറയുന്നതൊന്നും മനസിലായില്ല. പക്ഷെ, ഒന്നുമാത്രം അവൾക്ക് മനസ്സിലായി, ആ ഒന്നര വയസ്സുകാരി പറയുന്നതൊക്കെ അവളുടെ അമ്മയെക്കുറിച്ചാണ്.. പെറ്റമ്മയായ തന്നെക്കാൾ സ്നേഹം കൊടുക്കുണ്ട് അലീനയവൾക്ക്. മിഴിക്ക് പിന്നെ ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഇടക്ക് രാത്രിയിൽ മോൾ ഉണർന്നു കരയാൻ തുടങ്ങി. അവൾക്ക് വിശന്നിട്ടാണെന്ന് മിഴിക്ക് തോന്നി. താൻ കൊണ്ടുവന്നതിൽ പിന്നെ തന്റെ കുഞ്ഞ് അൽപ്പം വെള്ളം മാത്രമേ കുടിച്ചിട്ടുള്ളൂ.. മിഴി വേഗം അവൾക്കുള്ള ഭക്ഷണം എടുത്തു എന്നാൽ കഴിക്കാൻ കൂട്ടാക്കാതെ കുഞ്ഞ് കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. കരഞ്ഞുകരഞ്ഞ് ഇനി കരയാൻ ശേഷിയില്ലാതെ ആ കുഞ്ഞ് തളർന്നിരുന്നു. 💙💙💙💙💙💙 രാവിലെ അലീന മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. പുറത്ത് പാൽക്കടൽ പോലെ മഞ്ഞ് പരന്നൊഴുകുന്നുണ്ട്. വീടിനകത്ത് ഇരിക്കാൻ തോന്നുന്നില്ല അവിടെയെങ്ങും തന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ കളി ചിരികൾ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നതുപോലെ തോന്നും. മോളെ...നീ എവിടെയാ... ഈ അമ്മയ്ക്ക് നിന്നെ കാണാതിരിക്കാനാവില്ല. നീ ഇല്ലാതെ ജീവിക്കാൻ ആവില്ല. അലീന കുളിരുന്ന ആ തണുപ്പിൽ കണ്ണടച്ച് നിന്നു. അലീന.... ഡിയോൺ അവളുടെ ചുമലിൽ പിടിച്ചു. അലീന നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. പെട്ടന്നാണ് ഒരു വാഹനം അവിടെ വന്ന് നിന്നത്. അതിൽ നിന്നും മിഴി കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് ഇറങ്ങി. കുഞ്ഞിനെ അവൾ അലീനയുടെ നേരെ നീട്ടി. അലീന കുഞ്ഞിനെ വാരി എടുത്തു കൊണ്ട് നിലത്തേക്കിരുന്നു. അവളുടെ നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലും പിഞ്ചുടലിലും ആർത്തിയോടെ ഉമ്മ വച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കുഞ്ഞ് വിതുമ്പലോടെ, അവളെ നോക്കി. എന്നെ എവിടെ വിട്ടേക്കുവാരുന്നു അമ്മ, എന്നൊരു പരാതി ആ കുഞ്ഞു മുഖത്ത് നിറഞ്ഞു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അമ്മേടെ പൊന്നേ.... അലീന മെല്ലെ വിളിച്ചു. അതുകേട്ടതും കുഞ്ഞ് ഉറക്കെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച്‌ തോളിലേക്ക് അമർന്നു. ഡിയോൺ അവരുടെ അരികിൽ ഇരുന്ന് കുഞ്ഞിന്റെ കൈയിൽ ഉമ്മ വച്ചു. ആ കാഴ്ച്ച നോക്കി നിൽക്കവേ മിഴിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഒഴുകിയ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ വണ്ടിയിൽ കയറി. മഞ്ഞിലൂടെ ആ വാഹനം മുൻപോട്ട് പോയി. തന്റെ മകൾ അവരുടെ രാജകുമാരിയാണ്. അങ്ങനെ തന്നെ ഇരിക്കട്ടെ. മകൾക്ക് ഈ അമ്മയെ അറിയില്ല. അറിയണ്ട. അവൾ അവിടെയാണ് സന്തോഷമായിരിക്കുന്നത്, അവരുടെ പൊന്നോമനയായി തന്നെ അവൾ വളരട്ടെ. തനിക്കറിയാം അവൾ ഒരിക്കൽ തന്നെ തിരക്കി വരും. അലീന അവളോട്‌ പറയും, ഇങ്ങനൊരു അമ്മ ഉണ്ടെന്ന് ഉറപ്പാണത്. ആ സ്ത്രീക്കുള്ളിൽ നന്മ മാത്രമേ ഉള്ളൂ... തന്റെ കുഞ്ഞ് ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ കൈകളിൽ തന്നെയാണ് . താനീ യാത്ര തുടരുകയാണ്. തോൽക്കാൻ ഈ മിഴിക്ക് മനസ്സില്ല. വിജയിക്കാൻ നിരന്തരം പരിശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. കാരണം തനിക്ക് സ്വന്തമെന്ന് പറയാൻ ഒരു മകൾ ഉണ്ട്. തന്റെ മകൾ എന്നെങ്കിലും തന്നെ തിരക്കി വരുമ്പോൾ താനൊരു പരാജയപ്പെട്ട സ്ത്രീയാണ് ഒരിക്കലുമവൾക്ക് തോന്നരുത്. വിജയിച്ച ഒരു സ്ത്രീയായിരിക്കണം അവളുടെ അമ്മ.. താൻ ഇനിയും ജീവിക്കും തനിക്ക് വേണ്ടി.....തന്റെ മകൾക്ക് വേണ്ടി.... അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി മൊട്ടിട്ടു.. 🍀🍀🍀🍀🍀 അഞ്ചു തങ്കച്ചൻ #📙 നോവൽ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📔 കഥ #📖 കുട്ടി കഥകൾ