പേരിനൊരു താലി💫❣️ തൊട്ട് പുറകിൽ ടിഫിൻ ബാഗുമായി നിൽക്കുന്നവളെ കാണെ അവൻ അലസമായൊന്ന് നോക്കി... "ഉച്ചത്തേക്ക്... ഭക്ഷണം..." ആദിയുടെ നേരെ നോക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ ലക്ഷ്മിയമ്മയോട് പറഞ്ഞു... "എനിക്ക് ലഞ്ച് വേണമെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലല്ലോ...?" "ആശമ്മ പറഞ്ഞതാ..." "എനിക്ക് വേണ്ട... തിരിച്ചു കൊണ്ട് വെച്ചേക്ക്..." അത് കേട്ടതും ഭദ്രയുടെ മുഖം മങ്ങി... ആദിയത് ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെങ്കിലും ലക്ഷ്മിയമ്മ അത് വ്യക്തമായി കണ്ടു... "അവരുണ്ടാക്കി കൊണ്ടു വന്നതല്ലേ ആദി... കൊണ്ട് പൊയ്ക്കോ... അല്ലെങ്കിൽ നീ ഉച്ചക്ക് വരുമോ...?" അവളെ ബോധിപ്പിക്കാൻ എന്നോണം ആശ ചോദിച്ചു... "എനിക്ക് വേണ്ടമ്മേ... ഞാൻ പുറത്ത് നിന്ന് കഴിച്ചോളാം... ശരി, ലേറ്റ് ആകുന്നു.. ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ..." അമ്മയോടും അമ്മമ്മയോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് തന്നെയൊന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ ഇറങ്ങി പോകുന്നവനെ കാണെ ഭദ്രയുടെ മുഖം വീർത്തു... അതേ പരിഭവത്തോടെ തന്നെയവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു... സീത വടക്കേ പുറത്തിരുന്നു ചായ കുടിക്കുകയാണ്... ഭദ്ര വേഗം ആ ഭക്ഷണം മുഴുവൻ പാത്രത്തിലേക്ക് മാറ്റി... "കോഴി കൂവുന്നേന് മുൻപേ എഴുന്നേറ്റ് വെച്ചൊരുക്കിയതാ... എന്ത് മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടാ ഞാനീ ചോറും കറികളും ഒരുക്കിയേന്ന് അറിയോ... ഒന്നെടുത്തു കൊണ്ട് പോകാൻ എന്തായിരുന്നു പാട്... തലയിൽ ചുമക്കുവൊന്നും വേണ്ടല്ലോ... ആ വണ്ടിയിൽ വെച്ചാൽ പോരെ... ന്നോട് ഇഷ്ടല്ല വെച്ചിട്ട് അത് ആഹാരത്തോട് കാണിക്കണോ... അന്നം ദൈവമാ... എന്നോടുള്ള അനിഷ്ടം എന്തിനാ അതിനോട് കാണിക്കണേ... വക്കീലിന് നല്ല അടി കിട്ടാത്തതിന്റെ കുറവാ... ഹ്മ്മ്..." അവളോരോന്ന് പിറുപിറുക്കുമ്പോഴാണ് സീത കഴിച്ച് എഴുന്നേറ്റു വന്നത്... "എന്താ ഭദ്രേ... എന്തൊക്കെയാ നീ പറയണേ... അല്ല... ആദിക്കുഞ്ഞ് ചോറ് കൊണ്ട് പോയില്ലേ...?" അവളുടെ കയ്യിലെ ടിഫിൻ ബാഗിലെക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു സീത... "പുറത്തു നിന്ന് കഴിച്ചോളാമെന്ന്...കഴിച്ചോട്ടെ.. നിക്കെന്താ... അവിടെന്നും ഇവിടെന്നും കഴിച്ചിട്ട് എന്തെങ്കിലും സൂക്കേട് വന്നാൽ നോക്കാൻ ആൾക്കാരുണ്ടല്ലോ...നിക്കല്ലേ ആരും ഇല്ലാത്തത്..." പരിഭവത്തോടെ തന്നെ പറയുന്നവളെ കണ്ട് സീതക്ക് ചിരി വന്നു... "ആഹ്.. കൊണ്ട് പോയില്ലെങ്കിൽ വേണ്ട... ന്റെ മോളുടെ കയ്യോണ്ട് വെച്ചൊരുക്കിയത് കഴിക്കാൻ ആ ചെറുക്കന് യോഗമുണ്ടാവില്ല... നീ പോയി കാപ്പി കുടിക്ക് മോളെ... ഇനി ഇതോർത്തു വിഷമിക്കാൻ നിക്കണ്ട..." പയ്യിനെ തൊടിയിൽ കൊണ്ട് പോയി കെട്ടാനുള്ളതാണ്...അതോർത്തു കൊണ്ട് അവൾ വേഗം കാപ്പിയെടുത്തു കുടിച്ചു... രാവിലത്തെ പണികൾ ഒന്നൊതുങ്ങിയപ്പോൾ സീത വടക്കേ പുറത്തെ മുറ്റത്ത് വന്നിരുന്നു ഭദ്രയുടെ മുടി മുഴുവൻ ചീകി പിന്നിയിട്ട് കൊടുത്തു... രണ്ടു കൈകൊണ്ട് പിടിച്ചാലും ഒതുങ്ങാത്ത മുടിയാണ് പെണ്ണിന്...അതങ്ങനെ ഇടുപ്പ് വരെ നീണ്ടു കിടക്കുകയാണ്... സീത ഇടക്കൊന്നു പിന്നിയിട്ട് കൊടുക്കും എന്നല്ലാതെ അവളായിട്ട് നേരാംവിധം ശ്രദ്ധിക്കാറില്ല... കുളിച് വൃത്തിയിൽ നടക്കണം എന്നല്ലാതെ സൗന്ദര്യ പരിചരണത്തിന് നേരം കിട്ടാറില്ല ഭദ്രക്ക്... ഒരുകണക്കിന് സൗന്ദര്യത്തിന് മാറ്റ് കൂട്ടേണ്ട കാര്യവുമില്ല...കുഞ്ഞു വട്ടമുഖമാണ് അവൾക്... അഴകുള്ള പുരികകൊടികളും വിടർന്ന കണ്ണുകളും... നീണ്ടു കൂർത്ത മൂക്കും തുടുത്ത ചുണ്ടുകളുമായിട്ട് കണ്ണെടുക്കാൻ തോന്നാത്ത വിധം ചന്തമുള്ള പെണ്ണാണ്... താടിയിൽ ചേലുള്ളൊരു ചുഴിയുണ്ട്... കണ്ണ് തട്ടാതിരിക്കാൻ എന്നോണം ചുണ്ടിന് താഴെയൊരു കുഞ്ഞ് മറുകും... എപ്പോഴുമങ്ങനെ ചിരിച്ചു കളിച്ച്  കാണാറില്ലെങ്കിലും.. ആ പെണ്ണിന്റെ ചിരിക്കൊരു പ്രത്യേക ചേലാണ്... സീത മുടി മുഴുവൻ പിന്നിയിട്ട് കയ്യിലെ പഴയ വാൽക്കണ്ണാടി അവൾക്ക് നീട്ടി... കണ്ണാടിയിൽ മുഖം നോക്കിയവൾ കുഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ സീതമ്മയെ നോക്കി... പെട്ടന്നാണ് കഴുത്തിൽ ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന മഞ്ഞ ചരട് അവൾ പതിയെ പുറത്തേക്ക് എടുത്തത്... മാറിനോളം നീണ്ടു കിടക്കുന്ന ആ ചരടിന്റെ അറ്റത്തൊരു നേർത്ത ആലിലതാലി ആ നെഞ്ചുയരത്തിൽ പറ്റി ചേർന്ന് കിടക്കുന്നത് കണ്ടതും... അത്ര നേരം ചെറു ചിരിയോടെ നിന്ന സീതയുടെ മുഖം മങ്ങി.... പേരിനൊരു താലി... അത്രയേ ഉള്ളൂ.... കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന താലിയുടെ അവകാശങ്ങളൊന്നും തന്നെയില്ലാതെ എന്നെങ്കിലും ഇത് ചാർത്തി തന്നവൻ അംഗീകരിക്കുമെന്ന് കരുതി തന്റെ മകൾ ഇവിടെ കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ... അവളെ നേരെയൊന്ന് കണ്ടിട്ട് പോലുമില്ലാത്തവൻ പിന്നെയും അവഗണിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു... "എല്ലാം ശരിയാവും സീതമ്മേ...ആദിയേട്ടന് എന്നെ അംഗീകരിക്കാൻ സമയം എടുക്കുമെന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്... സമയം എടുത്തോട്ടെ... എന്നെങ്കിലും ഒരു ദിവസം ന്നോട് ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറയും... സീതമ്മ നോക്കിക്കോ..." സീതയുടെ മനസ്സിൽ എന്താണ് തിരിച്ചറിഞ്ഞതും ഭദ്ര തന്റെ മുഖത്തെ വിഷമം അതിസമർഥമായി മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ് പ്രതീക്ഷയുടെ മുഖാവരണം അണിഞ്ഞു... "ഭദ്രേ.....!!!" അകത്ത് നിന്ന് ആശ വിളിച്ചതും അവൾ വേഗം എഴുന്നേറ്റു ചെന്നു... ആശയുടെ മുറിയിൽ അവരെ കൂടാതെ ജയശ്രീയുമുണ്ട്... ഭദ്ര വന്നപാടെ ജയശ്രീ അവളെ അകത്തേക്ക് വിളിച്ചു.. "ഇന്നലെ ഞാൻ അങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത് നിനക്ക് വിഷമമായോ...?" ഭദ്ര ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല... വിഷമമായില്ലെന്ന് പറഞ്ഞാൽ കള്ളമാകും... "അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിന് ഞാൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് പോയി... ആ മോതിരം കിട്ടിയില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ നീ കട്ടത് തന്നെയാണെന്ന് കരുതിയേനെ ഞാൻ..." അപ്പോഴും അവരുടെ മനോഭാവത്തിൽ മാറ്റമില്ലെന്നത് അവളെ വേദനിപ്പിച്ചു.. "ദാ... ഇത് പിടിക്ക്..." ജയശ്രീ ബെഡിൽ നിന്നൊരു കവർ എടുത്തവൾക്ക് നീട്ടി... "എന്താ.. ഇത്...?" മടിച്ചു മടിച്ചത് വാങ്ങുന്നതിനൊപ്പം ഭദ്ര ചോദിച്ചു.. "അഞ്ജു മോളുടെ പഴയ കുറച്ച് പാവാടയും കുപ്പായവുമൊക്കെയാ.... ഇന്നലത്തെ വിഷമം മറക്കാൻ നിനക്കെന്തെങ്കിലും തരാമെന്ന് ഓർത്തിട്ടാ... ഞാനിപ്പോ ഇതൊക്കെ അവളുടെ അലമാരയിൽ നിന്ന് തിരഞ്ഞെടുത്തുകൊണ്ട് വന്നത്... അവളിനി ഇതൊന്നും ഇടില്ല... നീയിട്ടോ..." അതുപറഞ്ഞപ്പോഴുള്ള അവരുടെ സ്വരത്തിലെ പരിഹാസം ഭദ്രക്ക് മനസിലായി... അവൾ ആശയെ ഇടം കണ്ണിട്ട് നോക്കി... ജയശ്രീ എന്തോ വലിയ കാര്യം ചെയ്ത മട്ടിലാണ് ആശയുടെ നോട്ടം...അതോടെ ഭദ്ര ഒന്നും മിണ്ടാതെ ആ കവറുമായി തന്റെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു... നല്ലതൊന്നും വാങ്ങി തരാറില്ല... സീതമ്മക്ക് തുണി വാങ്ങാനുള്ള കാശ് കൊടുക്കാറുണ്ട്.. അതിൽ നിന്ന് പിശുക്കി വെച്ചിട്ട് സീതമ്മയാണ് എന്തെങ്കിലും വാങ്ങി തരാറുള്ളത്... തന്നെയിവിടെ ഒരു മനുഷ്യജീവിയായിട്ട് പോലും പരിഗണിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് അറിയാം... ഭദ്ര കഴിച്ചോ... ഭദ്ര ഉടുത്തോ... ഭദ്ര ഉറങ്ങിയോ... ഇന്നേവരെ ഇങ്ങനെയൊരു ചോദ്യം ആരിൽ നിന്നും കേട്ടിട്ടില്ല... സീതമ്മയോട് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ആരേലും ചോദിക്കും... ആദിയേട്ടൻ പോലും ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ട്.. അപ്പോഴും താനൊരാൾ ആ അടുക്കളപുറത്തുണ്ടെന്ന് ഓർക്കാറില്ല.... വേണ്ട... മോഹിച്ചാൽ അല്ലെ കിട്ടീലാന്ന് പരാതി പറയൂ... ഞാനൊന്നും മോഹിക്ക്ണില്യ... പക്ഷെ... ഒരേയൊരു മോഹം മാത്രം ഉള്ളിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്നുണ്ട്... ഒരു ദിവസം.. എന്നെങ്കിലും ഒരു ദിവസം... ഇഷ്ടമാണെന്ന് ഒരു വാക്ക്... ആ വായിൽ നിന്ന്... അത് മാത്രം കേട്ടാൽ മതി ഭഗവാനെ... തുടരും... #💞 പ്രണയകഥകൾ #📙 നോവൽ #📔 കഥ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #💌 പ്രണയം