അനുപല്ലവി. 1 aniprasad 🎫🎫🎫🎫🎫 പ്രതാപചന്ദ്രന്റെ കാർ ഗേറ്റിന് വെളിയിൽ നിർത്തി ഹോൺ മുഴക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ വിമലകുമാരിയ്ക്കൊപ്പം സിറ്റൗട്ടിൽ ഇരുന്ന പ്രസന്ന ഇറങ്ങി ചെന്ന് ഗേറ്റ് തുറന്നു കൊടുത്തു. ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ ഇരുന്ന പ്രതാപൻ അവരെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം കാർ ഓടിച്ചു കൊണ്ട് പോയി പോർച്ചിന് വെളിയിൽ നിർത്തിയിട്ടു. വിമല കുമാരി കയ്യിൽ നിവർത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്ന പത്രം താഴ്ത്തിയിട്ട് കട്ടി കണ്ണടയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ മകന്റെ കാറിലേക്ക് നോക്കി. ഈയിടെയായി കണ്ണടയ്ക്കുള്ളിലൂടെ നോക്കുമ്പോഴും അവരുടെ കാഴ്ചകളൊന്നും വ്യക്തമാകുന്നില്ലായിരുന്നു. ജയ പാലനോട് ഒരാഴ്ചയായി അക്കാര്യം ഒന്ന് പറയണമെന്ന് മനസ്സിൽ കാരുതിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അവന്റെ തിരക്ക് കാണുമ്പോൾ അവർ അത് മറന്നു പോകാറാണ് പതിവ്. പ്രതാപ ചന്ദ്രന്റെ ഒപ്പം, സുധാ കുമാരിയും ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടതോടെ അവരുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു ആങ്ങളയും പെങ്ങളും കൂടി ഒരുമിച്ച് ജയപാലനെ കാണാൻ ഇവിടേയ്ക്ക് വരണമെങ്കിൽ അതിന് തക്കതായ എന്തെങ്കിലും കാര്യം കാണുമെന്നുറപ്പാണ്. അല്ലാതെ പ്രതാപൻ മുപ്പതു കിലോമീറ്റർ അപ്പുറം പോയി സുധാകുമാരിയെ കാറിൽ കയറ്റി ഇവിടേയ്ക്ക് കൊണ്ട് വരേണ്ട കാര്യമില്ല. കാറിൽ നിന്നിറങ്ങിയ ശേഷം പ്രതാപനും, സുധാകുമാരിയും സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് കയറി വന്നു. വിലയേറിയ ഒരു കാഞ്ചി പുരം പാട്ടുസാരിയാണ് സുധാകുമാരിയുടെ വേഷം. അമ്പതിന്റെ നിറവിലും അവർക്ക് സ്വർണ്ണത്തോടുള്ള ആസക്തി ഇരു കയ്യിലും, കഴുത്തിലും കാണാനുണ്ടായിരുന്നു. മക്കൾ രണ്ട് പേരും സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് വന്നതോടെ അവിടാകമാനം അത്യപൂർവമായ ഒരു സൗരഭ്യം പരക്കുന്നത് വിമലകുമാരി അറിഞ്ഞു. ഗേറ്റ് അടച്ച ശേഷം തിരികെ വന്ന പ്രസന്നയോട് അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് ശാരദയോട് ചായയിട്ട് കൊണ്ട് വരാൻ പറയാൻ അവർ നിർദേശിച്ചു. കാലൊച്ച കേൾപ്പിയ്ക്കാതെ പ്രസന്ന അവരുടെ മുമ്പിൽ നിന്നും നടന്നു പോയി. അടുക്കളയിൽ വന്ന് പ്രസന്ന വേലക്കാരി ശാരദയോട് അതിഥികൾ വന്നിട്ടുണ്ട് ചായയിട്ടുകൊണ്ട് മുൻവശത്തേയ്ക്ക് വരിക എന്ന് നിർദേശിച്ചപ്പോൾ ആരാ ചേച്ചീ അതിഥികൾ, എന്ന് ശാരദ ഉദ്വേഗത്തോടെ തിരക്കി. "ജയപാലൻ സാറിന്റെ മൂത്ത സഹോദരങ്ങൾ... പ്രതാപചന്ദ്രൻ സാറും, സുധാ മാഡവും." "എന്താ ചേച്ചീ ഇത്ര രാവിലെ രണ്ട് പേരും കൂടി വന്നത്.. സാധാരണ ഇങ്ങനൊരു പതിവില്ലല്ലോ.. അവർ വിമലാമ്മയെ കാണാൻ വന്നാൽ അത് ഉച്ച കഴിഞ്ഞെല്ലാ വരൂ.." "ആവോ എനിയ്ക്കറിയില്ല.. സ്വന്തം വീട്ടിൽ വന്ന് അമ്മയെയും സഹോദരനെയുമൊക്കെ കാണാൻ നേരവും സമയവും നോക്കണമെന്ന് ഞാൻ ആദ്യമായി കേൾക്കുകയാ." പ്രസന്ന അപ്പറഞ്ഞത് തനിയ്ക്കത്ര പിടിച്ചില്ലെന്ന മട്ടിൽ ശാരദ അവരെ ഒരു നോട്ടം നോക്കി. "ചിലപ്പോൾ പ്രസന്ന ചേച്ചി ഇവിടുന്ന് പോകുന്നെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ട് വന്നതാവും അവർ. പ്രസന്ന ചേച്ചി പോയാൽ വിമലാമ്മയെയും, വിനു മോളെയും നോക്കാൻ ആളില്ലല്ലോ. അപ്പോൾ ചേച്ചി പോകുന്ന ഒഴിവിൽ വേറേ ആരെയെങ്കിലും ഇവിടെ തരപ്പെടുത്തണ്ടേ. ജയപാലൻ സാറിനാണെങ്കിൽ ബാങ്കിൽ നിന്ന് വന്നാൽ അതൊന്നും തിരക്കാൻ നേരമില്ലല്ലോ.. അതാവും രണ്ട് പേരും നേരം വെളുക്കും മുമ്പേ വന്നത്." "എന്റെ ശാരദേ.. നിനക്കെന്തൊക്കെയാ അറിയേണ്ടുന്നത്.. നിനക്ക് ഈ വീട്ടിലെ ജോലി നോക്കിയാൽ പോരേടീ. അതിനല്ലേ ജയപാലൻ നിനക്ക് ശമ്പളം തരുന്നത്.. അതോ വിമലാമ്മയുടെ മക്കളുടെ കാര്യമൊക്കെ അന്വേഷിയ്ക്കാൻ നിനക്ക് ജയൻ സാർ പ്രത്യേകം അലവൻസ് വച്ചിട്ടുണ്ടോ.. നീ ആദ്യം അവർക്ക് കൊണ്ടുപോയി ചായ കൊടുക്ക്‌. എന്നിട്ട് അവരോട് നേരിട്ട് ചോദിയ്ക്ക് ഇത്ര രാവിലെ എന്നാത്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നതെന്ന്." "എന്നിട്ട് വേണം സുധാമാഡത്തിന്റെ വായിലിരിയ്ക്കുന്നത് മുഴുവൻ ഞാൻ കേൾക്കാൻ. അല്ലേ.." ശാരദ ചായ അരിച്ചു കപ്പുകളിലേക്ക് പകരുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു. പ്രതാപ ചന്ദ്രനും, സുധാകുമാരിയും തന്റെ അരികിൽ കിടന്ന കസേരകളിലേക്ക് ഇരുന്നപ്പോൾ വിമല കുമാരി ചോദിച്ചു : "നിങ്ങള് വന്നപ്പോൾ കുഞ്ഞുങ്ങളേ കൂടി കൊണ്ട് വരാതിരുന്നതെന്താ മക്കളേ.. എത്ര നാളായി സുധേ നിന്റെ മക്കളേ ഞാനൊന്ന് കണ്ടിട്ട്... എനിയ്ക്കിനി ഈ അവസ്ഥയിൽ അങ്ങോട്ട് വന്ന് അവരെ കാണാൻ പറ്റുവോ മക്കളേ. നിങ്ങള് വരുമ്പോഴെങ്കിലും അവരെ കൊണ്ട് വന്ന് എന്നെയൊന്ന് കാണിയ്ക്കരുതോ.." സുധാകുമാരി അവിടെ ഇരുന്നുകൊണ്ട് സഹോദരനെ നോക്കി. "അമ്മേ, അമ്മ കരുതും പോലെ ഞങ്ങളുടെ മക്കളിപ്പോൾ പൊടി കുഞ്ഞുങ്ങളൊന്നുമല്ല. അവർക്ക് രണ്ട് പേർക്കും ജോലിയായി അമ്മേ... അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതല്ലേ ഞങ്ങൾ അത്.. പിന്നെയുള്ളത് സുധയുടെ മകൾ രോഹിണിയാ. അവളാണെങ്കിൽ മണിപ്പാലിൽ മെഡിസിന് പഠിച്ചുകൊണ്ടും ഇരിയ്ക്കുവാ..." "ഓ.. ഞാനതങ്ങു മറന്നു പോയി മക്കളേ.. ഈയിടെ ഓർമ്മശക്തിയ്ക്കും എന്തോ തകരാറുള്ളത് പോലെയാ.. എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ഓർത്തെടുക്കാൻ നോക്കുമ്പോ അവിടം മുഴുവൻ തിമിരം ബാധിച്ചത് പോലെ ഇരുണ്ടു കിടക്കും.. എത്ര ഓർത്തെടുക്കാൻ നോക്കിയാലും ഒന്നും ഓർമയിലേക്ക് വരില്ല..ങാ..." അവർ ഒരു ദീർഘശ്വാസം വിട്ടു. "ഒരപകടം വരുത്തി വച്ച വിനയല്ലേ എല്ലാം. ഒന്നിനെ ആ വിധമാക്കി.. എന്നേ ഈ വിധവും.അന്നേ അങ്ങ് തീർന്നു പോയിരുന്നെങ്കിൽ മതിയായിരുന്നു.. മറ്റുള്ളവരെ ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചും കൊണ്ട് എന്തിനാണോ ഇങ്ങനൊരു..." ഏതോ ഭീതിദമായ ഓർമയിൽ അവർ ബാക്കി പറയാതെ നിർത്തിക്കളഞ്ഞു. ശാരദ ചായയുമായി വന്ന് ഇരുവർക്കും ഓരോ കപ്പ് ചായ കൊടുത്ത ശേഷം മറ്റൊരു കപ്പ് ചായ വിമലകുമാരിയ്ക്കും എടുത്ത്‌ കൊടുത്തു. "എനിയ്ക്കെന്തിനാടി ചായയെടുത്തത്. ഇപ്പോഴല്ലേ ഞാൻ കാപ്പി കുടിച്ചത്.അത് തൊണ്ടയിൽ നിന്ന് കീഴോട്ട് ഇറങ്ങാൻ സമയമായില്ല." അവർ മടിയോടെ കപ്പ് വാങ്ങി അതേ പോലെ ടീപ്പോയുടെ മേലേക്ക് വച്ചു. പ്രതാപചന്ദ്രനും, സുധാകുമാരിയും ഒന്നോ രണ്ടോ കവിൾ ചായകുടിച്ച ശേഷം കപ്പ് മാറ്റി വച്ചു. രണ്ട് നിമിഷത്തെ മൗനത്തിന് ശേഷം സുധാകുമാരി ജ്യേഷ്ഠനെ നോക്കി കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് 'തുടങ്ങിക്കോളൂ 'എന്ന മട്ടിൽ ആംഗ്യം കാട്ടി. "അവനെവിടെ..ജയൻ.. അവൻ ബാങ്കിലേക്ക് പോയോ..." പ്രതാപചന്ദ്രൻ തിരക്കി. "സമയമായില്ല.. ഇപ്പോൾ വരും.. ഒമ്പതരയ്ക്ക് പോയാൽ മതി അവന്...നിങ്ങൾക്കെന്താ അവനോട് എന്തെങ്കിലും സംസാരിയ്ക്കാനുണ്ടോ.." വിമലകുമാരി രണ്ട് മക്കളെയും മാറി മാറി നോക്കി. "ഞങ്ങൾക്ക് ആദ്യം സംസാരിയ്ക്കാനുള്ളത് അമ്മയോടാ. അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് മതി അമ്മയുടെ സൽപ്പുത്രനെ കാണുന്നത്.." "എന്നോടെന്തെങ്കിലും സംസാരിയ്ക്കാനുണ്ടെങ്കിൽ എന്റെ മക്കൾക്ക് അതിനൊരു മുഖവുരയുടെ ആവശ്യമില്ല." "മുഖവുരയുടെ ആവശ്യമല്ലഇല്ലാത്തത്. അമ്മയ്ക്ക് ഞങ്ങളുടെ ആവശ്യമാ ഇല്ലാത്തതെന്ന് പറയ്‌. അതല്ലേ സത്യം." "നീ എന്തൊക്കെയാ മോനേ ഈ പറയുന്നത്.. നിങ്ങളുടെ ആവശ്യം എനിയ്ക്കില്ലെന്നോ. ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞോ നിങ്ങളോട്.. അല്ലെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് അങ്ങനെ തോന്നാൻ കാര്യമെന്താ." "അത് ഞങ്ങളുടെ തോന്നലൊന്നുമല്ല, അമ്മ ഞങ്ങളോട് കാണിയ്ക്കുന്ന വേർതിരിവാ. അല്ലെങ്കിൽ ഇവിടെന്തെങ്കിലും ഒരു കാര്യം നടക്കുമ്പോ അമ്മ ഞങ്ങളോടും കൂടിയൊന്നു ആലോചിയ്ക്കില്ലേ.. വേണ്ട, ഞങ്ങളെ വിളിച്ചൊന്ന് സൂചിപ്പിയ്ക്കയെങ്കിലും ചെയ്യില്ലേ.." മക്കൾ പറഞ്ഞു വരുന്നത് എന്താണെന്ന് പിടികിട്ടാതെ വിമലകുമാരിയുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു. "ഇവിടെ എന്ത് നടന്നെന്നാകുഞ്ഞുങ്ങളെ നിങ്ങൾ പറഞ്ഞു വരുന്നത്." "ഒന്നും നടന്നില്ലേ അമ്മേ.." അത് വരെ നിശബ്ദയായി ഇരുന്ന സുധാകുമാരി ചോദിച്ചു. "അമ്മ അമ്മയുടെ മകന് രണ്ടാം കെട്ടിനുള്ള പെണ്ണാലോചിയ്ക്കുന്ന വിവരം ഞങ്ങളെ എന്തിനാ മറച്ചു വച്ചത്. ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞാൽ അതെന്താ,,വന്നുമുടക്കി കളയുമെന്ന് പേടിച്ചോ.. അതോ ഞങ്ങളെ അത് അറിയിയ്‌ക്കേണ്ടെന്ന് അമ്മയോട് ജയൻ പറഞ്ഞോ.." "എന്ത് അസംബന്ധമാ കുഞ്ഞുങ്ങളേ നിങ്ങൾ ഈ പറയുന്നത്... അങ്ങനെന്തോ ഒരാലോചന വന്നെന്നത് ശരിയാ. പക്‌ഷേ അത് നിങ്ങളോടോ, മാറ്റാരോടെങ്കിലുമൊ പറയേണ്ട നേരമൊന്നും ആയിട്ടില്ലെടാ പ്രതാപാ." "ആകാഞ്ഞിട്ടാണോ അമ്മേ അച്ഛൻ രണ്ടാം കെട്ടിനൊരുങ്ങുവാ വലിയച്ഛാ, വല്യച്ഛൻ ഇങ്ങോട്ടൊന്ന് വന്ന് അച്ഛനോട് സംസാരിയ്ക്കണേ എന്ന് ജയന്റെ മോൻ നിലവിളിച്ചു കൊണ്ട് ഞങ്ങളെ വിളിച്ച് പറഞ്ഞത്..." "ജയന്റെ മോൻ നിങ്ങളെ വിളിച്ചോ.. ആര്.. ജീവനോ.." "ജീവനല്ലാതെ അമ്മയുടെ ഇളയ മകന് വേറെയും ആൺമക്കളുണ്ടോ.. ഇല്ലല്ലോ.." "അവനൊരാലോചന വന്നാൽ അവന് ചേരുന്ന ബന്ധമാണെങ്കിൽ, അവന് ഒരു കല്യാണത്തിന് കൂടി താൽപ്പര്യമുണ്ടെങ്കിൽ നമ്മൾ അത് നടത്തി കൊടുക്കണ്ടേ മക്കളേ... അവനും ആരെങ്കിലുമൊക്കെ വേണ്ടേ കുഞ്ഞുങ്ങളേ. നിങ്ങളെ പോലെ അവനും എന്റെ മോനല്ലേ." "പിന്നേ.. നടത്തി കൊടുക്കണം.. ഈ അറുപതാം വയസിൽ മോന് വല്ലാത്തൊരു പൂതി തോന്നിയാൽ അമ്മയെന്ന നിലയ്ക്ക് അമ്മ, അമ്മയുടെ കടമ ചെയ്ത് കൊടുക്കുക തന്നെ വേണം." സുധാകുമാരി പരിഹസിച്ചു. "ജയപാലന് അറുപത് വയസ്സോ.. അപ്പോൾ നിനക്ക് എത്രയുണ്ടെടീ.. അവനെക്കാൾ അഞ്ച് വയസിന് മൂത്തതല്ലേ നീ. നിനക്കപ്പോൾ അറുപത്തഞ്ചു കാണുമല്ലോ.. ഈ ഇരിയ്ക്കുന്ന നിന്റെ ജ്യേഷ്ട്ടന് അറുപത്തി യെട്ടും. ശരിയ്ക്കുള്ള കണക്കറിയില്ലെങ്കിൽ കേട്ടോ നീ.. ഇക്കഴിഞ്ഞ മേടത്തിൽ ജയന് നാൽപ്പത്തഞ്ചു വയസ്സ് തികഞ്ഞു.. ഇനി നാൽപ്പത്തിയാറെന്ന് പറ. അത് ഞാൻ സമ്മതിച്ചു തരാം.." "മതി അമ്മേ അമ്മ മക്കളുടെ വയസ്സ് പറഞ്ഞു കളിച്ചത്.. അമ്മയുടെ മകന് ഇരുപത്തി നാലേ ഉള്ളൂ. സമ്മതിച്ചു തന്നിരിയ്ക്കുന്നു. പക്‌ഷേ വീണ്ടും മണവാളൻ വേഷം കെട്ടാൻ പോകുന്ന അമ്മയുടെ മകന് അവന്റെ രണ്ട് മക്കളുടെ പ്രായം എത്ര ആയീന്ന് അറിയുവോ...അതുമോൻ മറന്നു പോയെങ്കിൽ അമ്മ ഒന്ന് ഓർമിപ്പിച്ചേക്ക്. ജീവന് ഇരുപത്.. വിനുമോൾക്ക് പതിനേഴ്... കല്യാണപ്രായം ആയ മോനിയ്ക്കുമ്പോഴാ തന്തയ്ക്ക് വീണ്ടും കല്യാണ പന്തലിൽ കേറാൻ പൂതി. നാണമില്ലല്ലോ അവന് പ്രായം തികഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മക്കളുടെ മുമ്പിൽ പുതിയൊരുത്തിയെ കെട്ടിക്കൊണ്ട് വന്ന് മധുവിധു ആഘോഷിയ്ക്കാൻ..." "അവനെന്തിനാ മോളേ നാണിയ്ക്കുന്നത്.. അവർക്ക് വേണ്ടി കൂടിയല്ലേ അവനിതിനു സമ്മതിച്ചത്.. അവന്റെ മകളെ നോക്കാൻ ഒരാൾ വേണ്ടേ കുഞ്ഞുങ്ങളേ..." "എന്ന് അവര് അമ്മയോട് പറഞ്ഞോ.. അതോ ജയ പാലനോട് പറഞ്ഞോ... മകൻ ഈ വയസ്സ് കാലത്ത്‌ പോയി ഒരു പെണ്ണിനെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വരുന്നതിനെ അമ്മ വെറുതേ ന്യായീകരിയ്ക്കാൻ നിൽക്കല്ലേ... അവന്റെ മകളെയും അമ്മയെയും നോക്കാനല്ലേ ഇവിടെ പ്രസന്ന ചേച്ചി ഉള്ളത്.." 'പ്രസന്ന ഇവിടുന്ന് പോവാ.. അവളെ അവളുടെ മകൾ വന്ന് ഒരാഴ്ചയ്ക്കകം കോയമ്പത്തൂർക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോകും.. പ്രസന്ന പോയിക്കഴിഞ്ഞാൽ ഇരുന്നിടത്ത്‌ നിന്ന് തനിയേ ഒന്ന് എണീൽക്കാൻ പര സഹായം വേണ്ട ഞാൻ എങ്ങിനെ തനിയേ ഒന്ന് എണീറ്റ് നിൽക്കും മക്കളേ.. എന്റെ കാര്യം പോട്ടെന്ന് വയ്ക്കാം.. വിനുമോൾടെ കാര്യമോ.. അതിനേ വീൽ ചെയറിലോട്ട്എടുത്തിരുത്താനും, അതിൽ നിന്നെടുത്ത്‌ ബെഡിലേക്ക് കിടത്താനും ആരെങ്കിലും സഹായി ക്കണ്ടേ.. ഒറ്റയ്ക്ക് അതിനൊന്നും ചെയ്യാൻ ആവതില്ലല്ലോ മക്കളേ.. " "അപ്പോൾ പ്രസന്ന ചേച്ചി പോകുന്നതിനു പകരമാണോ അമ്മേ,അമ്മയുടെ മോൻ പെണ്ണ് കെട്ടാൻ പോകുന്നത്.. അങ്ങനെയെങ്കിൽ ഇവിടുത്തെ അടുക്കളക്കാരി ശാരദ പോകുമ്പോൾ വീണ്ടും തുടങ്ങുവല്ലോ അവന് അടുത്ത പെണ്ണിനെ തിരക്കാനുള്ള പൂതി." "കൊള്ളാം മക്കളേ നിങ്ങളുടെ മനസ്സ്.. കൂടപ്പിറപ്പുകൾ മുൻകയ്യെടുത്ത്‌ നടത്തികൊടുക്കേണ്ട ഒരു കാര്യമാ... നിങ്ങൾ അതിന് മുൻകൈ എടുത്തില്ലെന്നതോ പോട്ട്, വെറുതേ വന്ന് എടങ്ങേറുണ്ടാക്കാൻ കൊള്ളാമോ.. നാൽപ്പത്തഞ്ചു വയസ്സായിട്ടേയുള്ളൂ എന്റെ കുഞ്ഞിന്. ആറു വർഷം ആകുന്നു വിനീത മരണപ്പെട്ടിട്ട്. ഇനിയും അവൻ അവന്റെ ജീവിതം കത്തിയുരുക്കി തീർത്തു കളയണമെന്നാണോ നിങ്ങള് പറയുന്നത്.. അതിനും വേണ്ടേ മോനേ ഇനിയെങ്കിലും ഒരു ജീവിതം." "അവന് ജീവിതം വേണ്ടെന്ന് ആര് പറഞ്ഞമ്മേ.. ഞങ്ങളാരെങ്കിലും പറഞ്ഞോ.. ഞങ്ങളവന്റെ ഒരു കാര്യത്തിലും ഇടപെടാതിരുന്നാൽ അമ്മയ്ക്ക് സന്തോഷം ആകുമല്ലോ അല്ലേ.. എന്നാൽ അമ്മ ധൃതി പിടിച്ചു മോനേ പുതുമണവാളൻ ആക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോ കല്യാണചെക്കന്റെ മക്കളോട് അമ്മ അനുവാദം ചോദിച്ചോ.. മക്കളേ, അമ്മ മരിച്ചു പോയ സ്ഥിതിയ്ക്ക് നിങ്ങളുടെ അച്ഛൻ മറ്റൊരു കല്യാണം കഴിയ്ക്കാൻ പോകയാണെന്ന് എപ്പോഴെങ്കിലും അമ്മയോ, ജയനോ അവരോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ.. അവർക്ക് അതിൽ എന്തെങ്കിലുംഇഷ്ടക്കേടുണ്ടോ എന്നെങ്കിലും തിരക്കിയിട്ടുണ്ടോ നിങ്ങൾ.. അങ്ങനൊരു സാമാന്യ മര്യാദ എന്താ അമ്മയും മകനും മറന്നു പോയത്.." അതോ അതൊന്നും വേണ്ടെന്ന് വച്ചോ രണ്ട് പേരും.. മക്കളുടെ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഇവിടെ മുറപോലെ നടക്കുന്നുണ്ട് ബാക്കി ഒരുകാര്യത്തിലും അവരിടപെടേണ്ട ആവശ്യമില്ല എന്ന നിലപാടാണോ നിങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചിട്ടുള്ളത്.. ആണോ.. ആണെങ്കിൽ പറഞ്ഞേക്കണം. ഞങ്ങളെ ഇവിടെക്ക് വിളിച്ചുവരുത്തിയിട്ടുള്ളത് ജയന്റെ മക്കളാണ്.. അവർക്ക് ഞങ്ങൾക്കൊരു മറുപടികൊടുക്കേണ്ട സാധ്യതയുണ്ട്. " മകന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന് മുൻപിൽ വിമലകുമാരി ഒന്ന് പകച്ചു പോയി. ജയപാലന്റെ മക്കൾ ജീവനും, വിനുവും ചേർന്നാണ് ഇവരെ വിളിച്ച് വരുത്തിയിരിയ്ക്കുന്നതെന്നല്ലേ ഇവർ ഇപ്പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം. വിമല കുമാരി ചിന്തിച്ചിരിയ്ക്കെ ബാങ്കിലേക്ക് പോകാനായി ജയപാലൻ പുറത്തേയ്ക്ക് വന്നു. അമ്മയുടെ അടുത്ത്‌ സഹോദരങ്ങൾ ഇരിയ്ക്കുന്നത് കണ്ടതോടെ അവന്റെ മുഖം വിടർന്നു. (തുടരും) കഥയേ കുറിച്ചുള്ള ആധികാരികമായ അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിയ്ക്കണം. രചന:: അനി പ്രസാദ് #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📖 കുട്ടി കഥകൾ #📔 കഥ