മാലേയം💛 (copyright protected) മൂന്ന് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമുള്ള ഒരു സായാഹ്നം! സിറ്റിയിലെ വിമൻസ് കോളേജിനു മുന്നിൽ ഒരു BMW കാർ വന്നു നിന്നു....! കോളേജ് സമയം കഴിഞ്ഞതും ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞിറങ്ങി വരുന്ന സ്റ്റുഡന്റ്സിൽ ചിലർ ആ കാറിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് കടന്നു പോകുന്നത് അവൻ കാറിനുള്ളിൽ ഇരുന്നു കണ്ടു... സമയം കഴിഞ്ഞിട്ടും കാത്തിരുന്നവളെ കാണാത്തത് കൊണ്ട് അവൻ ഫോണെടുത്ത് കോൾ ചെയ്തു... അഹ്.. അച്ചുവേട്ടാ... ദാ വരുന്നു...! ഗൗരിയുടെ സ്വരത്തിൽ വല്ലാത്തൊരു ഉത്സാഹം... അവന്റെ ചൊടികൾ വിടർന്നു... ഗൗരിയിപ്പോൾ ബിബിഎ ഫൈനൽ ഇയർ ആണ്... കുഞ്ഞുണ്ടായി ഒരുവർഷം തികയും മുൻപേ ആഞ്ജനേയൻ അവൾക്ക് കോളേജിൽ അഡ്മിഷൻ എടുത്തു കൊടുത്തു... പോസ്റ്റ്‌പോർട്ടം ഡിപ്രെഷനിലേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങിയവൾക്ക് ഒരു മാറ്റം വരാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു അത്.... പുതിയ കോളേജും ക്ലാസും ഫ്രണ്ട്സുമെല്ലാം ആയതോടെ ഗൗരി ഉഷാറായി...ഇടക്കിടെ പഠിപ്പ് നിർത്തി കുഞ്ഞിനെ നോക്കിയാലോ എന്നൊരു ചിന്ത വരുമെങ്കിലും ആഞ്ജനേയന്റെ നിർബന്ധം കൊണ്ടവൾ ഡിഗ്രി പഠനം പൂർത്തിയാക്കി... വീണ്ടും ഗേറ്റിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ കണ്ടു...തോളിലെ ബാഗ് വലിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് ഒപ്പമുള്ള കൂട്ടുകാരികളെ തിടുക്കത്തിൽ ഹഗ് ചെയ്തുകൊണ്ട് കാറിലേക്ക് ഓടിയടുക്കുന്നവളെ...ഒരു സ്കൈ ബ്ലൂ ചുരിദാർ ആണ് വേഷം... ഒതുങ്ങിയ ശരീരത്തിൽ ഷേപ്പിൽ കിടക്കുന്നുണ്ട്... ഷാൾ അലസമായി കഴുത്തിലൂടെ ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്... വെറുതെ അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന മുടിയെല്ലാം ഒരു വശത്തേക്ക് ഒതുക്കി വെച്ചുകൊണ്ട് അവൾ തിടുക്കത്തിൽ വന്നു...കാറിൽ കയറി... പിന്നെ ആഞ്ജനേയനെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മി.. ലാസ്റ്റ് ഡേ അല്ലെ.... എല്ലാവരോടും യാത്ര പറയാൻ നിന്നു...അതാ അവൾ ബാഗ് അഴിച്ചു ബാക്ക് സീറ്റിലേക്ക് വെച്ചു... ഊർജ്ജസ്വലയായി തനിക്ക് മുന്നിലിരിക്കുന്നവളെ ആഞ്ജനേയൻ ഇമ ചിമ്മാതെ നോക്കി... അവനൊരു ബ്ലാക്ക് ഷർട്ടും ഗ്രേ കളർ പാന്റുമാണ് ധരിച്ചിട്ടുള്ളത്... കണ്ണിന് മുകളിൽ വെച്ചിരുന്ന സൺ ഗ്ലാസ്സ് അവളെ കണ്ടപ്പോഴേ എടുത്ത് മാറ്റിയിരുന്നു... എന്താ അച്ചുവേട്ടാ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ..?? ഗൗരി ബോട്ടിൽ എടുത്തു വെള്ളം കുടിക്കുന്നതിനിടെ ചോദിച്ചു... അങ്ങനെ കാത്തിരുന്ന ദിവസം എത്തി... ഇനി എക്സാമിന്റെ ടെൻഷനും പഠിക്കാനുള്ള കണക്കുമൊന്നും പറയാതെ എന്റെ ഭാര്യ ഫ്രീയായി ഇരിക്കാൻ പോകുവല്ലേ...? അവൻ ചിരിച്ചു... ഒപ്പം ടിഷ്യൂ എടുത്തവൾക്ക് നീട്ടിയതും ഗൗരി വിയർപ്പ് ഒപ്പി... ആഞ്ജനേയൻ കാർ സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു... അങ്ങനെ ഫ്രീയായെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല... ആമി മോളുടെ കാര്യം പിന്നെ ആര് നോക്കും... ഇനിയെങ്കിലും എനിക്കെന്റെ മോളുടെ കൂടെ ഇരിക്കണം ഫുൾ ടൈം... ദേ.. പിന്നെ ജോലിക്ക് പോകാൻ ഒന്നും എന്നെ നിർബന്ധിച്ചേക്കല്ലേ... അച്ചുവേട്ടന്റെ നിർബന്ധം കൊണ്ടല്ലേ ഞാനിപ്പോ പഠിച്ചത്... ഇതൊക്കെ മതി.... കള്ളപരിഭവത്തോടെ പറയുന്നവളെ അവൻ ഇടയ്ക്കൊന്ന് നോക്കി... ആഞ്ജനേയന് ചിരി വന്നു.... നീ ജോലിക്കൊന്നും പോകണ്ടടി.. ഇനി അത്ര അത്യാവശ്യം തോന്നുവാണെങ്കിൽ നമ്മുടെ കമ്പനിയിലേക്ക് പോര്... അവിടെ എന്റെ പേഴ്‌സണൽ മാനേജർ ആയിട്ടൊരു ഒഴിവുണ്ട്... അയ്യടാ... നോക്കിയിരുന്നോ... ഓഫീസിൽ അല്ല... വീട്ടിൽ വരുമ്പോ ഞാൻ പേഴ്സണൽ മാനേജർ ആയിക്കോളം... ആദ്യം കുഞ്ഞിനെ മര്യാദക്കൊന്ന് നോക്കി വളർത്തട്ടെ.... ഞാനല്ലേടി നിന്റെ ആദ്യത്തെ കുഞ്ഞ്... ആഞ്ജനേയന്റെ സ്വരത്തിൽ പരിഭവം കലർന്നു... ആണോ...?? ഗൗരി ചിരിയടക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു... മ്മ്ഹ്ഹ്... അതേ.... മുഖത്ത് സങ്കടഭാവം വരുത്തികൊണ്ട് പറയുന്നവനെ കാണെ അവൾ ചിരിച്ചു പോയി... ഒപ്പം ആഞ്ജനേയനും... കാർ നേരെ ചെന്നത് കളരിക്കൽ തറവാട്ടിലേക്കാണ്....! അവിടെ ഉമ്മറത്ത് തന്നെ ഇരിപ്പുണ്ട് വസുന്ധരാമ്മ... ഒപ്പം ഭാമയും.... വസുന്ധരയുടെ കയ്യിലൊരു കുഞ്ഞുവാവയും... ആഞ്ജനേയന്റെയും ഗൗരിയുടെയും പൊന്നോമന... ആത്മിക ആഞ്ജനേയൻ! എല്ലാവരുടെയും പ്രിയപ്പെട്ട ആമികുട്ടി... ഗൗരിയെ കണ്ടതും കുഞ്ഞിപെണ്ണ് കൈനീട്ടി അവൾക്കരികിലേക്ക് പോകാൻ തിടുക്കം കൂട്ടി... ഇളം മഞ്ഞ നിറത്തിലൊരു കുഞ്ഞുടുപ്പ് ഇട്ട്...ചുരുണ്ട കുഞ്ഞു മുടിയെല്ലാം നെറുകിൽ കെട്ടിവെച്ചുകൊണ്ട് ഒരു കൊച്ചു പനിനീർപൂവ് പോലുള്ള കുഞ്ഞ് തന്റെ തിളക്കമേറിയ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് അച്ഛനെയും അമ്മയെയും മാറി മാറി നോക്കി... ഗൗരി കുഞ്ഞിനെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തു നെറുകിൽ ഉമ്മ വെച്ചു.... എത്ര നേരമായിന്ന് അറിയോ.. മ്മേ.. മ്മേ.. ന്ന് വിളിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്.. ഈ കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് കൊല്ലം ഇവളിങ്ങനെ തിടുക്കം കാട്ടിയിട്ടില്ല... വസുന്ധര പറയുമ്പോൾ ഭാമ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അടുത്ത് തന്നെ നിൽപ്പുണ്ട്... അമ്മയുടെ എക്സാം കഴിയുന്ന കാര്യം അവളും അറിഞ്ഞു കാണും... അല്ലേടി കുറുമ്പി... ആഞ്ജനേയൻ അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഗൗരിയുടെ മാറിൽ ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന ആമിയുടെ നെറുകിൽ മുത്തി...ഗൗരി ചമ്മലോടെ അമ്മയെയും ഭാമയെയും നോക്കി...അവർ കണ്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ മറ്റെങ്ങോ നോക്കി... അച്ഛേടെ മോള് വാ... അച്ഛയെടുക്കാം...! ആഞ്ജനേയൻ കൈ നീട്ടി കുഞ്ഞിനെ എടുത്തുകൊണ്ടു അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ എല്ലാവരും പുറകെ കയറിപോയി... ഇന്ന് ഡോക്ടറെ കാണാൻ പോയില്ലേ ഭാമേച്ചി...? പുറകിൽ വരുന്ന ഭാമയോട് സ്വകാര്യമായി ചോദിച്ചു ഗൗരി... മ്മ്ഹ്ഹ്... പോയിരുന്നു.. പതിവ് മരുന്നൊക്കെ തന്നിട്ടുണ്ട്... എന്റെ കുഴപ്പം തന്നെയാന്നാ ഡോക്ടർ പറയുന്നത്... മടുത്തു ഗൗരി...എന്റെ പ്രതീക്ഷയൊക്കെ ഇല്ലാതാവാ... അവളുടെ മുഖമാകെ ശോകാർദ്രമായി...അത് കാണെ ഗൗരിക്കും പാവം തോന്നി... അച്ചുവേട്ടൻ കുഞ്ഞിനേയും കൂട്ടി ഡൈനിംഗ് ടേബിളിലേക്ക് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് അവൾ ഭാമയെ ഹാളിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി... എന്റെ കൂടെ പഠിച്ചിരുന്ന നീഷ്‌മയുടെ ചേച്ചിക്ക് ഇതുപോലെ ആയിരുന്നു... കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് അഞ്ചു വർഷം കഴിഞ്ഞാ കുഞ്ഞുണ്ടായത്... അവര്  കൺസൾട്ട് ചെയ്ത ഡോക്ടറുടെ ഡീറ്റൈൽസ് ഞാൻ വാങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.. ഒന്ന് പോയി നോക്കാം... ചേച്ചി പ്രതീക്ഷ കൈ വിടല്ലേ... അവൾ ഭാമയുടെ കയ്യിൽ കൈ ചേർത്തു... നിരാശ വന്ന് പോകുകയാ ഗൗരി... അഭിയേട്ടനും എന്നോട് അകൽച്ച തോന്നുന്നുണ്ടോ എന്നാ എന്റെ പേടി... അങ്ങനെ ആണെങ്കിൽ ഞാൻ പിന്നെ എങ്ങോട്ടേലും പൊയ്ക്കളയും... ഏയ്‌... ചേച്ചി എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ... അഭിയേട്ടൻ അങ്ങനെയൊന്നും വിചാരിക്കില്ല... ചേച്ചിയോട് ഏട്ടന് അത്രയും സ്നേഹമുണ്ട്...അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ചേച്ചിയുടെ പെരുമാറ്റം കണ്ട് പണ്ടേക്ക് പണ്ടേ ഉപേക്ഷിച്ചേനെ... ഗൗരി കളിയാക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും ഭാമയും അത് ശരി വെച്ചു... കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പിന് നീയെന്നെ കളിയാക്കാ അല്ലെ...? അല്ലെങ്കിലും എന്റെ അഭിയേട്ടൻ നല്ലതാ... ഭാമ വലിയ കാര്യത്തിൽ പറഞ്ഞു... മുൻപ് ഗൗരിയോടുള്ള കുശുമ്പിൽ ഓരോ പാര പണിയാൻ നോക്കുമ്പോഴും വിലക്കിയിരുന്ന അഭി പിന്നെയങ്ങോട്ട് കൈവെച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഭാമ അടങ്ങി തുടങ്ങി...  പിന്നെയൊരു കുഞ്ഞിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു അവളുടെ വാശികൾ... കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞൊരു വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ ആ ആഗ്രഹം തീവ്രമായി തുടങ്ങി... പക്ഷെ ഫലമുണ്ടായില്ല... ഗൗരിക്ക് കുഞ്ഞുണ്ടായപ്പോൾ കുശുമ്പ് തോന്നിയെങ്കിലും അവളെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ ഭാമയുടെ കയ്യിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തു ഗൗരി....! അവിടുന്ന് അങ്ങോട്ട് ആമി മോൾക്ക് രണ്ട് അമ്മമാരായിരുന്നു... ഗൗരി കോളേജിൽ പോകുമ്പോഴെല്ലാം ഭാമ അവളെ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണി പോലെ കൊണ്ട് നടന്നു... ഇതിനിടെ ഭാമയുടെ സ്വഭാവത്തിൽ ഒരുപാട് മാറ്റങ്ങളുണ്ടായി... ചികിത്സ മുറക്ക് നടന്നെങ്കിലും ഫലമൊന്നും കാണാത്തതുകൊണ്ട് അവളിലെ അഹങ്കാരമെല്ലാം പതിയെ കുറഞ്ഞില്ലാതായി...മൂന്ന് വർഷമായി ചികിത്സ തുടരുന്നു... അവളുടെ രൂപത്തിൽ പോലും മാറ്റം വന്നു തുടങ്ങി...എല്ലാ വിഷമവും തുറന്ന് പറയാനുള്ളൊരു അത്താണിയായി നിന്നത് ഗൗരിയാണ്.... നീയിരിക്ക്... ഞാൻ എല്ലാർക്കും ചായയെടുക്കാം.. ഗൗരിയെ അവിടെ പിടിച്ചിരുത്തി ഭാമ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.... ചായയുമായി വരുമ്പോഴേക്കും അഭിയും ഓഫീസിൽ നിന്ന് എത്തി... എല്ലാവരും കൂടി വിശേഷങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞു ചായ കുടിച്ചു.... അച്ചുവേട്ടാ... നാളത്തെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം സെറ്റ് അല്ലെ...? ഇനിയിപ്പോ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലല്ലോ...? ചായ കുടിക്കുന്നതിനിടെ അഭി ആഞ്ജനേയനോട് ചോദിച്ചു... എല്ലാം ശരിയായിട്ടുണ്ടെടാ... പിന്നെ അറിയാലോ പുലർച്ചെ അഞ്ചുമണിക്കാണ് വിഘ്‌നേശ്വര പൂജ... ആറുമണിയോടെ പാല് കാച്ചൽ ചടങ്ങ്... കുടിക്കുന്ന ചായയിൽ നിന്ന് അൽപം മറ്റൊരു കപ്പിലേക്ക് ഒഴിച്ച് ഊതികൊണ്ട് ആമി മോളുടെ ചുണ്ടിലേക്ക് ചേർത്ത് വെച്ചുകൊണ്ട് അവൻ പറയുമ്പോൾ ഗൗരി ആ കാഴ്ച നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്.... ഞാൻ എന്തായാലും നാളെ ലീവ് ആണ്...! അഭി ഉടനെ പ്രസ്താവിച്ചു... ഏഹ്.. ഫങ്ങ്ഷൻ രാവിലെ തീരുമല്ലോ പിന്നെ നീയെന്തിനാ ഫുൾ ഡേയ് ലീവ് എടുക്കുന്നെ...? പ്രഭ കഴിക്കാനുള്ള പലഹാരമെന്തോ കൊണ്ടു വെക്കുന്നതിനിടെ ചോദിച്ചു... അതൊന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല... വീട് പണിത് കൊടുക്കാമെങ്കിലെ ഹൗസ് വാമിങ്ങിന് ഫുൾ ഡേ കൂടെ നിൽക്കാനുള്ള അവകാശം കളരിക്കൽ കൺസ്ട്രക്ഷൻ എം ഡിക്ക് ഉണ്ട്...!! ആഹ് അത് നേരാ അപ്പച്ചി... ഇവന്റെ എല്ലാ വർക്കിലും ഇങ്ങനെ തന്നെയാ...താക്കോൽ കൈമാറിയാലും എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടുകാര് സേഫ് അല്ലെന്ന് നോക്കിയിട്ടേ ഇവൻ മടങ്ങൂ... അല്ലേടാ... അച്ചുവേട്ടാ... അഭിയൊരു താളത്തിൽ വിളിച്ചു... ദേവനാരായണനും രാമചന്ദ്രനും കൂടി വന്നിരുന്നതോടെ എല്ലാവരും കൂടി നാളത്തെ ഫങ്ങ്ഷനെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചങ്ങനെ ഇരുന്നു... എല്ലാവരുടെയും മുഖത്തെ ചിരിയും നിറഞ്ഞ സന്തോഷവുമെല്ലാം കാണെ ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ ലിവിങ് റൂമിലെ ഭിത്തിയിൽ മാലയിട്ട് തൂക്കിയിരിക്കുന്ന രുദ്രന്റെ പഴയൊരു ഫോട്ടോയിലേക്ക് നീണ്ടു...! അങ്ങനെയൊരുത്തൻ ജീവിച്ചിരുന്നുവെന്ന് പോലും ആരുമിപ്പോൾ ഓർക്കാറില്ല...! അവളൊരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ ആമി മോളെ തലോടി... ★★★★★ പിറ്റേന്ന് പുലർച്ചെ തന്നെ എല്ലാവരും കുളിച്ചൊരുങ്ങി രണ്ട് കാറുകളിലായി പുറപ്പെട്ടു... ആഞ്ജനേയനും ഗൗരിയും കുഞ്ഞും വസുന്ധരയും ദേവനാരായണനും അവന്റെ കാറിൽ... അഭിയും ഭാമയും രാചന്ദ്രനും പ്രഭയും ഒരു കാറിൽ... നീണ്ടൊരു ഡ്രൈവിന് ശേഷം കാർ നേരെ ചെന്നു കയറിയത് സിറ്റിയിലേക്ക് എത്തും മുൻപുള്ള മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും തൊട്ടടുത്ത് കാണുന്നൊരു വലിയ വീട്ടിലേക്കാണ്.... വിശാലമായ ഗേറ്റു കടന്ന് കാർ അകത്തേക്ക് ചെന്നു... ഇരുനിലയുള്ളൊരു മനോഹരമായ വീട്! വളരെ ലൈറ്റ് ആയ മഞ്ഞ നിറമുള്ള പെയിന്റാണ് ചുമരിനാകെ...കാർപോർച്ചും വലിയ സിറ്റൗട്ടുമൊക്കെ ആയിട്ട് അതിമനോഹരമായ ആ വീട് കൺകുളിർക്കേ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ് ഗൗരി... അവൾക്കെന്തോ വല്ലാത്തൊരു സംതൃപ്തി തോന്നി... അച്ചുവേട്ടന്റെ നിർബന്ധമായിരുന്നു തറവാട്ടിൽ നിന്ന് മാറിയൊരു വീട് വെക്കണമെന്നത്... തന്റെ പഠിത്തം കഴിഞ്ഞിട്ടേ ഇങ്ങോട്ട് മാറു എന്ന് തീരുമാനിച്ചത് കൊണ്ട് പണിയെല്ലാം സാവകാശത്തിൽ തന്നെയായിരുന്നു... ഇന്നിതാ... തന്റെയും അച്ചുവേട്ടന്റെയും പ്രിയപ്പെട്ട ആദ്യസ്വപ്നം നിറവേറിയിരിക്കുന്നു...! അവൾ അങ്ങനെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് ആഞ്ജനേയൻ വന്നവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് കയറി.. പൂജയ്ക്ക് കുടുംബാംഗങ്ങൾ മാത്രമേ ഉള്ളൂ...പൂജ കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും കൂടി ഹാൾ വൃത്തിയാക്കി... ആറുമണിയോടെ ഗൗരി അടുക്കളയിൽ പാല് തിളപ്പിച്ച്‌ ഐശ്വര്യമായി ആ ചടങ്ങ് പൂർത്തിയാക്കി.... ചായയിട്ട്  എല്ലാവരും കൂടി കുടിച്ചു... പിന്നെ ഭാമയും ഗൗരിയും വീടിനകം നടന്നു കാണാനുള്ള തിടുക്കത്തിൽ ആയിരുന്നു... ഫർണിഷിങ് വർക്ക് എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് കണ്ണഞ്ചിക്കുന്ന ഇന്റീരിയർ വർക്കുകൾ എല്ലാം കണ്ടവർ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെ അവിടെയൊക്കെ നടന്നു... താഴേക്ക് വരുമ്പോൾ ആമി മോള് അഭിയുടെ കയ്യിലാണ്... ഭാമ വന്നവളെ എടുത്തു... എന്താ... നമുക്കും ഇങ്ങനെയൊരു വീട് വേണമെന്നു തോന്നുന്നുണ്ടോ...? മുൻപ് ഗൗരിക്ക് കിട്ടുന്നതെല്ലാം തനിക്കും വേണമെന്ന് പറയുന്നവളെ കളിയാക്കികൊണ്ട് തന്നെ അഭി ചോദിച്ചു... തറവാട് നമുക്കാണെന്നല്ലേ അച്ചുവേട്ടനും അമ്മാവനുമൊക്കെ പറഞ്ഞത്... വേണെങ്കിൽ അതൊന്ന് റിനോവേറ്റ് ചെയ്യിക്കാം... നിങ്ങടെ കമ്പനി അല്ല... അച്ചുവേട്ടന്റെ കമ്പനിയെ കൊണ്ട്... അവൾ തിരിച്ചും ഒന്നാക്കി പറഞ്ഞപ്പോൾ അഭി ചിരിച്ചു... ഏറെക്കുറെ പത്തുമണിയോടെ ക്ഷണിച്ചിരുന്ന ബന്ധുക്കൾ എല്ലാം എത്തി... ജയശങ്കറും രാധികയും വന്നപ്പോൾ മുതൽ ആമിയെ കളിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു... അത് കാണുമ്പോൾ മാത്രം ഭാമയ്ക്ക് ഉള്ളിലൊരു വേദന തോന്നി... ആരും കാണാതെ തന്നെ അഭിയവളെ പതിയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് കടന്നു പോയി... പ്രൊഫസർ രവിശങ്കറും ശ്രീകലയും വന്നിരുന്നു... സഞ്ജയ്‌ വന്നില്ലേ... സർ...? ഗൗരി കാര്യമായി തന്നെ തിരക്കി... അവൾക്ക് ആ പഴയ ദേഷ്യമൊക്കെ മാറിയിരുന്നു... ആഞ്ജനേയനൊപ്പം ഒരിക്കൽ അവനെ കാണാൻ പോയിരുന്നു...ചെയ്ത തെറ്റിന് ക്ഷമ ചോദിച്ചപ്പോൾ ഗൗരി ശരിക്കും അതിശയിച്ചു പോയി... അവൻ ഇപ്പോൾ ശ്രീയുടെ തറവാട്ടിൽ അല്ലെ നിൽക്കുന്നത്... അവിടെ എല്ലാവരും ഉള്ളതുകൊണ്ട് അടങ്ങിയൊതുങ്ങി കഴിയുകയാ... ആഹ്.. പിന്നെ അവന്റെ വിവാഹം ഉടനെ കാണും...ക്ഷണിക്കാൻ ഞങ്ങളൊരു ദിവസം വരുന്നുണ്ട്... പ്രൊഫസർ ആഞ്ജനേയനോടും ഗൗരിയോടുമായി പറഞ്ഞു.... ശ്രീകലയുടെ ആങ്ങളയുടെ ബിസിനസ്സിൽ ചേർന്ന് വർക്ക് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയവൻ പഴയ ശീലങ്ങളിൽ നിന്നെല്ലാം പാടെ മുക്തനായിരുന്നു... അവനെ ഏറ്റവും ഭയപ്പെടുത്തിയത് രുദ്രന്റെ മരണം തന്നെയായിരുന്നു... രുദ്രൻ ആത്മഹത്യ ചെയ്യില്ലെന്നും ആ മരണത്തിന് പിന്നിൽ മറ്റാരുടെയോ കൈയുണ്ടെന്നും സഞ്ചയിന് വ്യക്തമായിരുന്നു അതുകൊണ്ട് തന്നെ അടുത്ത ഇര താനാകുമെന്ന ഭയത്തിൽ അവൻ പാടെയങ്ങു നന്നായി.... ഫങ്ങ്ഷൻ കഴിഞ്ഞ് ഭക്ഷണമെല്ലാം കഴിച്ചുകഴിഞ്ഞ് ബന്ധുക്കൾ എല്ലാം പിരിഞ്ഞു പോയി.... പകൽ നേരത്തൊക്കെ ഗൗരി തനിച്ചാവില്ലേ..പേടിയാവില്ലേ നിനക്ക്...? എല്ലാവരും ഇരുന്ന് സംസാരിക്കുന്നതിനിടെ ഭാമ തിരക്കി... തനിച്ചാണെന്ന് ആര് പറഞ്ഞു... തൽകാലത്തേക്ക് നമ്മുടെ ശാരി ചേച്ചിയെ ഞാൻ കടമെടുത്തിട്ടുണ്ട്... അല്ലെ അമ്മേ... മ്മ്ഹ്ഹ്.. അതെയതെ.... കൊല്ലങ്ങൾ ആയി ഞങ്ങൾ ശീലിച്ചു വന്ന കൈപുണ്യമാ ഭാര്യയും ഭർത്താവും കൂടി അടിച്ചു മാറ്റിയത്... അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ആഞ്ജനേയനും ചിരിച്ചു... അത്താഴം കൂടി കഴിഞ്ഞാണ് എല്ലാവരും ഇറങ്ങിയത്... യാത്ര പറഞ്ഞു പോകാൻ നേരം ഭാമ ആമി മോളെയെടുത്തു കുറെ ഉമ്മയൊക്കെ കൊടുത്തു... മോളെ പിരിയുന്നത് അവൾക്ക് ഏറെ വിഷമമുള്ള കാര്യമായിരുന്നു... പിന്നെ ഗൗരിയുടെ കയ്യിൽ കുഞ്ഞിനെ കൊടുത്തിട്ട് അവൾ വേഗം പോയി കാറിൽ കയറി... ★★★★★ എല്ലാവരും പോയശേഷം ആഞ്ജനേയൻ ആമി മോളെ എടുത്ത് ഗൗരിയെയും കൂട്ടി വാതിൽ അടച്ചു മുകളിലേക്ക് നടന്നു... കുഞ്ഞിപ്പെണ്ണ് പതിയെ ഉറക്കം പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞു.... അവളെ ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി പതിയെ തലോടുമ്പോഴേക്കും ഗൗരി പോയൊന്നു കുളിച്ചു വന്നു... തറവാട്ടിലെ മുറിയെക്കാൾ വലിയ മുറിയും വാഷ്റൂമുമാണ്....കുളി കഴിഞ്ഞ് അവളൊരു സാറ്റിൻ നൈറ്റ്‌ ഗൗൺ അണിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ ആഞ്ജനേയൻ നോക്കിയിരിപ്പുണ്ട്... ആമി മോളുണ്ടായതിൽ പിന്നെ രാത്രിയെല്ലാം നൈറ്റ്‌ ഗൗൺ ആണ് ധരിക്കുന്നത് കുഞ്ഞിന് പാല് കൊടുക്കാനും അതാണ് എളുപ്പം... അവൾ ബെഡിനരികെ വന്നപ്പോൾ ആഞ്ജനേയൻ എഴുന്നേറ്റ് വന്നു അവൾക്കരികിൽ ഇരുന്നു... മോളുറങ്ങിയോ...? ഗൗരി പുതപ്പെടുത്തു കുഞ്ഞിനെ പുതപ്പിച്ചു എസി അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്തു...അപ്പോഴേക്കും ആഞ്ജനേയൻ അവളെ പിടിച്ചു തനിക്ക് അഭിമുഖമായി ഇരുത്തി... ഇനിയെങ്കിലും എന്നോടൊന്നു മനസ് തുറന്ന് സംസാരിക്കെടി ഭാര്യേ... ഇത്ര നേരവും ആളും തിരക്കുമായി നമ്മുടെ സന്തോഷം വേണ്ട വിധത്തിലൊന്ന് പങ്ക് വെക്കാൻ പറ്റിയില്ലല്ലോ... ഗൗരി മുഖം ചുളിച്ചു... അതെന്താ... അച്ചുവേട്ടൻ ഇത്ര നേരവും ഹാപ്പി ആയിരുന്നല്ലോ... ഓ.. അതല്ല പൊട്ടിക്കാളി... എല്ലാവരും ഉള്ളപ്പോഴുള്ള സന്തോഷം പോലെയാണോ നീയും ഞാനും മാത്രമുള്ളപ്പോൾ....? നമ്മൾ മാത്രം നമ്മുടെ മുറിയിലിരുന്ന് നീയെന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന് നമ്മൾ കണ്ട സ്വപ്നമല്ലേടി ഇത്... നീ പറഞ്ഞത് പോലെ... നമുക്ക് മാത്രമായൊരു വീട്.... മുറ്റത്ത് ഇഷ്ടം പോലെ സ്ഥലമുണ്ട്... നമുക്ക് കുറെ ചെടികൾ വെക്കാം.... പിന്നെ അത്രയും തന്നെ പിള്ളേരും... വേണ്ടേ....? അവൻ ആ മുഖം താലോലിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിക്കുമ്പോൾ ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി... അച്ചുവേട്ടൻ അതെല്ലാം ഓർത്തു വെച്ചിരിക്കുന്നു... ഒരുപാട് പിള്ളേരൊക്കെ ആയാൽ ഇതൊരു മാതിരി കിന്റർ ഗാർഡൻ ആയിപോവില്ലേ... തൽക്കാലം നമുക്ക് ആമി മോള് പോരെ...? അയ്യടാ... അതങ്ങു പള്ളിയിൽ പോയി പറഞ്ഞാ മതി... നീ പറഞ്ഞ പോലെ വീടും ചെടി നടാനുള്ള സ്ഥലവുമൊക്കെ ഞാൻ സെറ്റ് ആക്കിയിട്ടുണ്ട്... ഇനി നീയൊന്ന് സമ്മതം മൂളിയാൽ നമ്മുടെ മക്കളെ ഓരോരുത്തരെയായിട്ട് നമുക്ക് ഇങ്ങോട്ട് എത്തിക്കാം... ഗൗരിക്ക് ചിരി വന്നെങ്കിലും അവളത് പുറമെ കാണിച്ചില്ല... ആഞ്ജനേയൻ അത് മനസിലാക്കിക്കൊണ്ട് തന്നെ ആ മൂക്കിൻ തുമ്പിലൊന്ന് നുള്ളി... ആഹ്.. ഇതങ്ങു പറിച്ചെടുക്കുമോ..? ഗൗരി മൂക്കിൽ തിരുമ്മി... ഇപ്പൊ അങ്ങനെയായോ... പണ്ടൊക്കെ എന്തൊരു സ്നേഹമായിരുന്നു... നുള്ളി കയ്യിലോട്ട് എടുത്താലും ഒന്നും പറയില്ലായിരുന്നു.. ഹാ... എന്ത് ചെയ്യാനാ... വലിയ ഡിമാൻഡ് ആയിപോയി... നീങ്ങി കിടക്കെടി മോളെ... അച്ഛയും കിടക്കട്ടെ... കള്ളപരിഭവം നടിച്ചുകൊണ്ട് മോൾക്കരികിലേക്ക് കിടക്കാൻ ഒരുങ്ങുന്നവനെ ഗൗരി പിടിച്ചിരുത്തി.. അച്ചുവേട്ടാ... ഇതെവിടെ പോകുവാ...? ഞാനും എന്റെ മോളും ഉറങ്ങട്ടെ... ഗമയുള്ളവരൊക്കെ അവിടെ ഇരിക്ക്... അവൻ വീണ്ടും കിടക്കാൻ ആഞ്ഞതും ഗൗരിയവനെ ഇറുകെ കെട്ടിപിടിച്ചു... ഇരിക്കവിടെ...! മൂക്ക് നുള്ളിക്കോ... എനിക്കൊരു പരാതിയുമില്ല... ഓ അല്ലെങ്കിൽ ഇപ്പോ എനിക്ക് നിന്റെ സമ്മതം വേണം... നുള്ളുകയല്ല വേണമെന്ന് വെച്ചാൽ ഞാൻ അതിങ്ങു കടിച്ചെടുക്കും... വല്ലാതെ ഗമ കാണിക്കണ്ട പെണ്ണേ...മൂക്ക് മാത്രമല്ല...ഇതെല്ലാം എന്റെയും കൂടെയാ... വലിയ കാര്യത്തിൽ പറയുന്നവനെ നോക്കി ഗൗരി ചിരിച്ചു... ആമി ഉറക്കത്തിൽ ഒന്ന് കുറുകിയപ്പോൾ ഗൗരി ചാഞ്ഞു കിടന്നവളെ പതിയെ തട്ടി കൊടുത്തു... അതോടെ കുഞ്ഞ് ശാന്തമായി ഉറങ്ങി... ആഞ്ജനേയൻ ആ കാഴ്ച നോക്കിയിരുന്നു.... തന്റെ സ്വർഗം! ഈ ലോകത്ത് താനേറെ സ്നേഹിക്കുന്നവളും അവളിലൂടെ... തങ്ങളുടെ പ്രണയസാഫല്യമെന്നപോൽ പിറവിയെടുത്ത കുഞ്ഞ് മാലാഖയും... എത്രയോ രാത്രികളിൽ ഈ കാഴ്ച തന്റെ കണ്ണിന് കുളിരേകിയിട്ടുണ്ട്.... ആഞ്ജനേയൻ അങ്ങനെ നോക്കി കിടക്കെ ഗൗരി അവന് നേരെ തിരിഞ്ഞു കിടന്നു... മ്മ്ഹ്ഹ്?? എന്തായിങ്ങനെ നോക്കുന്നെ...? ഒന്നുമില്ലെടി... ഞാനെന്റെ രണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങളെയും നോക്കി കിടക്കായിരുന്നു... അവനൊരു ചിരിയോടെ അവളുടെ കവിളിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു...പിന്നെ നീണ്ടു നിവർന്നു കിടന്നതും ഗൗരി ആ കൈത്തുടയിൽ തലവെച്ച് കിടന്നു... ആഞ്ജനേയൻ ചാഞ്ഞു വന്നവളെ കെട്ടി പിടിച്ചു... നീയൊന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ ഭാര്യേ....!? എന്ത്...? അല്ല... കിൻഡർ ഗാർഡനിലേക്കുള്ള പിള്ളേര്... മിണ്ടാതെ കിടന്നോ അവിടെ...! ഗൗരിയുടെ ചൂണ്ട് വിരൽ അവന്റെ ചുണ്ടിന് മേൽ സ്ഥാനം പിടിച്ചതും ആഞ്ജനേയൻ ആ വിരലിൽ പതിയെ കടിച്ചു... ആഹ്...! നൊന്തു... കണക്കായി പോയി... അവൻ വീണ്ടുമാ കയ്യിൽ പിടുത്തമിട്ട് തന്റെ ചുണ്ടോട് അടുപ്പിച്ചതും ഗൗരി ചിരിയോടെ കൈ വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... ദേ പെണ്ണേ... കുഞ്ഞുണരും കേട്ടോ... അടങ്ങി കിടക്ക്.... അതും പറഞ്ഞവൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തിയൊരു ചുടു നിശ്വാസമുതിർത്തതും ഗൗരി പുളഞ്ഞു പോയി.... അച്ചുവേട്ടാ... അടങ്ങി കിടന്നില്ലേൽ ഞാൻ തള്ളി താഴെയിടും... ആഹാ... എങ്കിലൊന്ന് കാണട്ടെ... അവൻ ആ കഴുത്തിലും മാറിലും മുഖമുരസുമ്പോൾ ഗൗരി ചിരിയടക്കാൻ പാട് പെട്ടു... അതേ സമയം ഹൃദയമിടിപ്പ് വല്ലാതെയങ്ങു കൂടി ഒച്ച പുറത്ത് കേൾക്കുമെന്ന അവസ്ഥയായി.... അവളെ വശം കെടുത്തികൊണ്ട് അവനും അതാസ്വാധിച്ചു... പിന്നെയൊരു ചിരിയോടെ ആ പെണ്ണിനെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു കിടത്തി.... ഇന്നിപ്പോ ഇങ്ങനെ പോട്ടെ... നാളെ ഞാൻ ശരിയാക്കി തരാമെടി...! പിന്നെ ഒരു കുത്ത് വെച്ചു തരും ഞാൻ....! പറയുന്നതിനൊപ്പം അവൾ ആ നെഞ്ചിൽ ചൂണ്ട് വിരൽ കൊണ്ടൊന്ന് കുത്തി... അപ്പോഴേക്കും അവൻ അവളെ ചുറ്റി പിടിച്ചു വരിഞ്ഞു മുറുക്കി... ഗൗരിയും അവനെ ഇറുക്കെ കെട്ടിപിടിച്ചു.... ഉള്ളിൽ നിറയുന്ന പ്രണയത്തോടെ അതിലേറെ വാത്സല്യത്തോടെ അവൻ ആ നെറുകിലൊന്ന് മുത്തി... എന്നുമീ നെഞ്ചിൽ ഇവളെയിങ്ങനെ ചേർത്ത് പിടിക്കണമെന്നൊരു മോഹം മാത്രം ഉള്ളിൽ തുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..... അതിലേറെ കൊതിയോടെ... പ്രണയത്തോടെ അവൾ അവനെ നോക്കി കിടന്നു.... ഇനി ഏഴു ജന്മവും ഇവന്റെത് മാത്രമായി ജീവിക്കണമെന്നൊരു പ്രാർത്ഥന അവളുടെ ഉള്ളിൽ അലയടിച്ചു... വായി നോക്കി കിടക്കാതെ ഉറങ്ങെടി ഭാര്യേ....! ആഞ്ജനേയൻ അവളെ തന്നിലേക്ക് മാത്രമായി പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു.... അവസാനിച്ചു...!! അവസാനം വരെ വായിച്ചവർക്കും സപ്പോർട്ട് ചെയ്തവർക്കും ഹൃദയത്തിൽ തൊട്ട നന്ദി... നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ എനിക്ക് തന്നിരുന്ന സന്തോഷം ചെറുതല്ല... ഒത്തിരി സ്നേഹം❤️ ജോസഫെയ്ൻ🥀 #💞 പ്രണയകഥകൾ #📙 നോവൽ #📔 കഥ #💌 പ്രണയം #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ