--- *मी कोण?* नोकरी संपली, दिनक्रमही गेला, घरातली गजबजही थांबली, आणि शांततेच्या प्रतिध्वनीत मी स्वतःला शोधायला लागलो. मी कोण? बंगलो बांधले, फार्महाऊस उभारले, मोठी-लहान गुंतवणूक केली, आणि आता? चार भिंतीत अडकून पडलोय. सायकलवरून मोपेड, मोपेडवरून मोटार, मोटारीतून गाडी, गती आणि स्टाईलच्या मागे धावलो, पण आता? हळूहळू पाय रेंगत रेंगत आपल्या खोलीतच फिरतोय. निसर्गाने विचारलं— “कोण आहेस रे मित्रा?” मी म्हणालो, “मी... फक्त मीच.” राज्य, देश, खंड फिरलो, पण आज माझे प्रवास हॉलपासून स्वयंपाकघरापर्यंतच. संस्कृती, परंपरा जाणून घेतल्या, पण आता माझ्या कुटंबाने मला समजून घ्यावं अशी इच्छा आहे. निसर्ग हसून म्हणाला— “कोण आहेस रे मित्रा?” मी उत्तर दिलं, “मी... फक्त मीच.” पूर्वी वाढदिवस, लग्नसमारंभ मोठ्या थाटामाटात केले, पण आज फक्त छान झोप लागली, भूक लागली, हेच साजरं करतो. सोने, चांदी, हिरे, मोती सगळं बँकेत गप्प बसलंय. सूट-बूट कपाटात लटकलेले. आता फक्त मऊ सूताचे कपडे, साधेपणातला आराम. इंग्रजी, फ्रेंच, हिंदी शिकलो, पण आता माझ्या मायबोलीतच सुख मिळतं. व्यवसायासाठी जगभर धावलो, नफा-तोट्यांची गणितं केली, पण आज फक्त आठवणींमध्ये हिशोब करतो. व्यवसाय सांभाळला, कुटुंब जोडलं, खूप नाती केली, पण आता? शेजारचा साधा-सोपा माणूसच माझा जिवलग सोबती आहे. नियम पाळले, शिक्षण घेतलं, पण आता कळतंय— खरं महत्त्वाचं काय आहे. जीवनाचे चढउतार अनुभवून, शांत क्षणी माझ्या आत्म्यानेच मला सांगितलं: “पुरे झालं आता… तयार हो प्रवासी, अंतिम प्रवासासाठी…” निसर्ग पुन्हा हसून विचारतो— “कोण आहेस रे मित्रा?” मी हळूच म्हणतो: “अरे निसर्गा, तूच मी… आणि मीच तू. एकेकाळी आकाशात झेपावलो, आता जमिनीलाही प्रेमाने स्पर्शतो. मला माफ कर… एकदा पुन्हा जगू दे मला— पैशाच्या यंत्रासारखा नव्हे, तर खराखुरा माणूस म्हणून— मूल्यांसह, कुटुंबासह, आणि प्रेमासह.” 🍀 *“वरिष्ठ नागरिकांना समर्पित — प्रेम, बळ आणि शांतीच्या शुभेच्छा.”* #🙏 प्रेरणादायक बॅनर