പേരിനൊരു താലി💫❣️ "ആർക്കും വേണ്ടാത്ത കുറെ പഴയ തുണികൾ കൊടുത്തയച്ചിരുന്നു... ഹ്മ്... അവളെ അങ്ങനെ താഴ്ത്തി കെട്ടാമെന്ന് ആരും വ്യാമോഹിക്കണ്ട... എന്റെ മോൾക്ക് വേണ്ടതൊക്കെ ഞാൻ വാങ്ങി കൊടുത്തോളാം..." സീത പതിവ് പിറുപിറുക്കലോടെ തന്നെ അടുക്കള പണിയിൽ വ്യാപൃതയായി... ഓരോന്ന് എടുത്തിട്ടും പിടിച്ചിട്ടും കയ്യിലേക്ക് പോരുന്നില്ല... വാതത്തിന്റെ അസുഖമുള്ളത് കൊണ്ട് ഇടക്കൊക്കെ ഇങ്ങനെയാണ്... കയ്യിനും കാലിനും ആകെയൊരു കോച്ചിപിടുത്തം... അടുക്കള പണികൾ തിരക്കിൽ ചെയ്ത് തീർത്തവർ അൽപനേരം മുറിയിൽ ചെന്നിരുന്നു... ഇനിയിപ്പോൾ വൈകുന്നേരം കാപ്പിക്ക് വെള്ളം വെച്ചാൽ മതി... അത് ഭദ്ര നോക്കിക്കോളും.... വൈകുന്നേരം ചായ തിളപ്പിക്കാൻ നേരത്താണ് തറവാടിന് മുൻപിൽ ഒരു കാർ വന്നു നിന്നത്... ജയശ്രീയുടെ ആങ്ങളയും ഭാര്യയും വന്നിട്ടുണ്ടെന്നും അവർക്ക് കൂടി ചായ എടുക്കണമെന്നും ആശ വന്ന് നിർദേശിച്ചിട്ട് പോയി.. ഭദ്ര വേഗം ചായ തിളപ്പിച്ചു... സീത എഴുന്നേറ്റ് വന്ന് ബേക്കറി പലഹാരങ്ങൾ പല പ്ലേറ്റിൽ ഒരുക്കി മേശപ്പുറത്ത് കൊണ്ട് വെച്ചു... അഥിതികൾ ആദ്യം കുടിക്കട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു ആശ തന്നെ രണ്ട് കപ്പ്‌ ചായയുമായി ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു... ലക്ഷ്മിയമ്മയും ജയശ്രീയുമെല്ലാം അവിടെയുണ്ട്... ജയശ്രീയുടെ ആങ്ങളയുടെ മകന്റെ കല്യാണം ക്ഷണിക്കാൻ വന്നിരിക്കുകയാണ് അവർ... "അല്ല.... ആദിക്ക് കല്യാണം നോക്കുന്നില്ലേ... അവനും മനുവും ഒക്കെ ഒരേ പ്രായമല്ലേ...?" ജയശ്രീയുടെ ആങ്ങള ചോദിച്ചത് കേട്ട് ആശ ലക്ഷ്മിയമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി... "ആഹ്.. നോക്കണം... അവൻ പ്രാക്ടീസ് കഴിഞ്ഞിപ്പോ കയറിയതേ ഉള്ളൂ.. അതുകൊണ്ട് ഇനിയിപ്പോ നോക്കി തുടങ്ങണം..." എന്തോ കാര്യത്തിന് ഹാളിനരികിലേക്ക് വന്ന് ഭദ്ര അത് വ്യക്തമായി തന്നെ കേട്ടു... അവളൊരു നിമിഷം അവിടെ തറഞ്ഞു നിന്നു... "വൈകിക്കണ്ട... ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ അവരായിട്ട് ഇഷ്ടമുള്ളവരെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു വരും.. അവിടെ തന്നെ മനുവിന്റെ കൂടെ വർക്ക്‌ ചെയുന്ന പെൺകുട്ടിയെയാ അവൻ വിവാഹം ചെയ്യാൻ പോകുന്നത്...അവർ തമ്മിൽ അടുപ്പത്തിൽ ആയിരുന്നെ..." "ഇവിടെയെന്തയാലും അങ്ങനെയുണ്ടാവില്ല... ഞാനും ആശയും പറഞ്ഞ പെൺകുട്ടിയെ മാത്രമേ അവൻ സ്വീകരിക്കു..." ലക്ഷ്മിയമ്മ വലിയ ഗമയിൽ പറയുമ്പോൾ.. തന്റെ കാര്യം പറയുമെന്നൊരു അതിമോഹത്തിൽ അവൾ കാത് കൂർപ്പിച്ചു നിന്നു... കാര്യമുണ്ടായില്ല... അവർ കുടിച്ച ചായഗ്ലാസ്സ് എടുത്തുകൊണ്ടു പോകാൻ വിളിച്ചതല്ലാതെ വേലക്കാരി പെണ്ണ് അതിലൊരു സംഭാഷണവിഷയം ആയതേയില്ല.... ഭദ്രക്ക് ഉള്ളിലേറെ സങ്കടം തോന്നി... ആദിയേട്ടൻ മാത്രമല്ല... ഇവിടെയാരും തന്നെ ആദിയുടെ പെണ്ണായി കണ്ടിട്ടില്ല... അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല.... സീതമ്മ പറഞ്ഞത് പോലെ അവരുടെ ആവശ്യം പോലെ... ആദിയുടെ ജീവന് ആപത്തു വരാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി അവന്റെ താലിക്ക് കഴുത്തു നീട്ടി കൊടുത്തൊരുവൾ... അതിനപ്പുറം ആരുമല്ല... ഒന്നുമല്ല... ഭദ്ര..! ഒരുപക്ഷെ ആദിയേട്ടന് മറ്റാരെയെങ്കിലും ഇഷ്ടമുണ്ടാവുമോ...?അങ്ങനെയെങ്കിൽ തന്റെ കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തുമോ...? ഏയ്‌ ഇല്ല... തോന്നൽ ആകാനെ വഴിയുള്ളു... ഭഗവാനെ വേണ്ടാത്ത ചിന്തകളൊന്നും ആ മനസ്സിൽ തോന്നിപ്പിക്കല്ലേ.... ഭദ്ര വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.... 💫💫💫💫💫💫 അത്താഴത്തിനു വിളമ്പാൻ നിന്നത് ഭദ്രയാണ്... സീതമ്മക്ക് കാലിന് നീര് വന്നിട്ട് നടക്കാൻ വയ്യ...എന്നിട്ടും അവളെ അവിടെ കൊണ്ടു പോയി നിർത്താൻ അവർക്ക് മനസ് വന്നിരുന്നില്ല... എല്ലാവരും കഴിക്കാൻ ഇരിക്കും മുൻപേ വിഭവങ്ങൾ എല്ലാമവൾ മേശപ്പുറത്ത്‌ കൊണ്ട് വെച്ചു... ഒരു നുള്ള് ഉപ്പിന് വേണ്ടി പോലും നിന്നെ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കേണ്ടി വരരുതെന്ന് സീതമ്മ പറഞ്ഞതവൾ അക്ഷരംപ്രതി അനുസരിച്ചു.. കഴിച്ച് എഴുന്നേറ്റു, കൈ കഴുകാൻ നേരം അടുക്കള വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന ഭദ്രയുടെ നേരെ ആദിയുടെ കണ്ണുകൾ നീണ്ടു... "സീതമ്മായി എവിടെ...?" ഗൗരവത്തിൽ ആ സ്വരം കേട്ടതും ഭദ്രയുടെ ഉള്ളം തുടിച്ചു... "കിടക്കുകയാ... വയ്യ.." "എന്ത് പറ്റി...?" അവളെ നോക്കാതെ തന്നെയവൻ അവിടെയിട്ടിരിക്കുന്ന ടവലിൽ കൈത്തുടച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. "കാലു വേദന... വാതത്തിന്റെയാ.." "മ്മ്ഹ്ഹ്.." ഒന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് അവൻ അകത്തേക്ക് പോയി... ഭദ്ര ആ പോക്ക് നോക്കി നിർവികാരയായി നിന്നു... സീതമ്മയെ കുറിച്ച് തിരക്കി... തന്നെ കുറിച്ചൊരു വാക്ക്...അമ്മയോട് ചോദിക്കാറുള്ളത് പോലെ കഴിച്ചോന്നെങ്കിലും. അവൾക്കേറെ പരിഭവം തോന്നി... വീർപ്പിച്ച മുഖവുമായി തന്നെയവൾ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ പാത്രങ്ങൾ ഒക്കെ എടുത്തുകൊണ്ടു പോയി... "ഭദ്രേ...! സീതക്ക് വയ്യെന്ന് ആദി പറഞ്ഞല്ലോ... എന്ത് പറ്റി...?" രാത്രി വാതിൽ അടക്കാൻ നേരം ആശ വന്നു തിരക്കി... "കാലു വേദന... നടക്കാനും നിൽക്കാനുമൊന്നും വയ്യ..." "മ്മ്ഹ്ഹ്... നാളെ കൊണ്ടു പോയി ഡോക്ടറെ കാണിച്ചേക്ക്... കാശ് ഞാൻ തരാം.... ആരെങ്കിലും വരണോ... നീ കൊണ്ടു പോകില്ലേ...?" "ഞാൻ കൊണ്ടു പൊയ്‌ക്കോളാം..." "മ്മ്... ശരി.. ഓട്ടോയ്ക്ക് പോയാൽ മതി... കിടന്നോ..." ആശ വേഗം തിരികെ പോയി...ആദി പറഞ്ഞാണ് അവർ അറിഞ്ഞതെന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ ഭദ്രക്ക് എന്തോ സന്തോഷവും അതേ സമയം നേർത്തൊരു നോവും തോന്നി... പിറ്റേന്ന് രാവിലെ പണികളെല്ലാം ഒരുക്കി കഴിഞ്ഞ് അവൾ സീതയെയും കൂട്ടി ഡോക്ടറുടെ അരികിൽ പോയി... ആയുർവേദമാണ് കാണിക്കാറുള്ളത്... ചില കുഴമ്പും കഷായവുമെല്ലാം ഡോക്ടർ കുറിച്ച് നൽകി... തിരികെ വരും വഴി അതെല്ലാം വാങ്ങി... അവർ ഓട്ടോ കാത്തു നിന്നു... ഒരൊറ്റ വണ്ടി പോലുമില്ല.... അമ്മയ്ക്ക് ഏറെനേരം നിൽക്കാൻ വയ്യെന്നത് കൊണ്ടു ഭദ്ര തിടുക്കത്തിൽ വരുന്ന ഓട്ടോയ്‌ക്കെല്ലാം കൈ കാണിക്കുന്നുണ്ട്... മിക്കതും ആളുകളുമായി പോകുകയാണ്... പെട്ടന്നാണ് ഒരു കാർ മുന്നിൽ വന്നു നിന്നത്... പരിചയമുള്ള കാർ കണ്ടവൾ ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലേക്ക് നോക്കി... ആദിയേട്ടൻ! "വന്ന് കയറ്...!" അവൻ co driving സീറ്റിലെ ഡോർ തുറന്ന് കൊടുത്തു... ഭദ്ര തിടുക്കത്തോടെ സീതമ്മയെ പിടിച്ചു കൊണ്ടു വന്നതും അവർ മുൻപിൽ കയറാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല... "മോളവിടെ ഇരുന്നോ.. ഞാൻ പുറകിൽ കയറാം..." സീതമ്മ വേഗം പുറകിൽ കയറിയതും ഭദ്ര എന്ത് വേണമെന്നറിയാതെ നിന്ന് പരുങ്ങി... "നീയിനി ഓട്ടോ പിടിച്ചു വരാൻ ആണോ..?" ആദിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടവൾ പുറകിൽ കയറാൻ നിന്നതും സീത ഡോർ അടച്ചു കഴിഞ്ഞു... "ഈ പെണ്ണിത്... നിന്ന് താളം ചവിട്ടാതെ കയറിങ്ങോട്ട്...!!" സൈഡിലെ വാഹനങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അൽപം ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞതും ഭദ്ര വേഗം കയറിയിരുന്നു... പതുക്കെ ഡോർ അടച്ചു... "അത് അടഞ്ഞിട്ടില്ല..." അവന്റെ സ്വരം കേട്ടവൾ വീണ്ടും അത് തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചു... പറ്റുന്നില്ല... പെട്ടല്ലോ ഭഗവാനെ... അപ്പോഴേക്കും ആദി തന്നെ സീറ്റ് ബെൽറ്റ്‌ അഴിച്ചു മാറ്റി അവൾക്കരികിലേക്ക് ചാഞ്ഞു വന്ന് ഡോർ തുറന്നു.. തന്റെ മൂക്കിൻ തുമ്പിന് താഴെ അവന്റെ കവിളോരം തൊട്ടു തൊട്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ നിൽക്കുന്നത് കാണെ ഭദ്ര ശ്വാസമടക്കി പിടിച്ചു... പതിയെ..വളരെ പതിയെ അവൾ ശ്വാസമെടുക്കുമ്പോൾ അവനിൽ നിന്നൊരു സുഗന്ധം അവളുടെ നാസികയിലൂടെ അരിച്ചു കയറി... അപ്പോഴേക്കും ഡോർ അടച്ചവൻ തിരികെ സീറ്റിലിരുന്നു...സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇട്ട് അവളെ നോക്കുമ്പോൾ ശില കണക്കെ അനങ്ങാതിരിക്കുകയാണ്... "സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇട്..." ആദി പറഞ്ഞപ്പോൾ ഭദ്ര ചുറ്റും പരതി.. ഇതെവിടെന്നാ എടുക്കുന്നെ...? ഒടുവിൽ അവൾ ഇടുപ്പോരം തപ്പി നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവൻ തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി... ആദി വീണ്ടും അരികിലേക്ക് ചാഞ്ഞു വന്ന് അവളുടെ ദാവണി തുമ്പിൽ പോലും സ്പർശിക്കാത്ത വിധം സീറ്റ് ബെൽറ്റ്‌ എടുത്ത് ഇട്ട് കൊടുത്തു...ഭദ്ര അവനെ ഇടം കണ്ണിട്ടൊന്ന് നോക്കി... അവൻ അപ്പോഴേക്കും വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞു... പുറകിൽ എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടും ഒന്നും അറിയാത്ത മട്ടിലിരിക്കുന്ന സീത ചുണ്ടിൽ തെളിഞ്ഞ പുഞ്ചിരി മറയ്ക്കാൻ എന്നോണം പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു... "ഡോക്ടർ എന്ത് പറഞ്ഞു...?" ഡ്രൈവിങ്ങിനിടെ മിററിലൂടെ സീതയെ നോക്കികൊണ്ട് ആദി ചോദിച്ചു.. "റെസ്റ്റ്‌ എടുക്കാനാ പറഞ്ഞത് മോനെ... അതിപ്പോ നമുക്കെങ്ങനെയാ റെസ്റ്റ്‌ എടുക്കാൻ പറ്റുന്നത്.. നമ്മുടെ പണിയൊക്കെ അങ്ങനെയല്ലേ... ഞാൻ അത് ഡോക്ടറോട് പറയാൻ പോയില്ല..." സീത വയ്യായ്കയുടെ സ്വരത്തിൽ തന്നെ പറഞ്ഞു.. "അത് കാര്യമാക്കണ്ട... റെസ്റ്റ്‌ എടുക്ക് നന്നായിട്ട്... ആദ്യം ആരോഗ്യം.. എന്നിട്ട് മതി ജോലിയൊക്കെ.. അമ്മയോട് ഞാൻ പറയുന്നുണ്ട്..." അതും പറഞ്ഞവന്റെ കണ്ണുകൾ ഇടക്കെപ്പോഴോ തൊട്ടരികിൽ ഇരിക്കുന്നവളുടെ മേൽ പാറി വീണു... സൈഡ് വിൻഡോയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്... ഒരു സ്വപ്നലോകത്തെന്ന മട്ടിൽ ഇരിക്കുന്നവളെ ആദി പിന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ പോയില്ല.. പക്ഷെ അവളുടെ ചെവിയിൽ ഇപ്പോഴും അവൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളാണ്... കരുതലിന്റെ സ്വരം കലർന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി... തന്നോടില്ലെങ്കിലും മറ്റുള്ളവരോട് കരുതലുണ്ടല്ലോ... നല്ലവനാ... നാളെയീ സ്നേഹത്തിൽ നിന്നും...കരുതലിൽ നിന്നുമൊരു പങ്ക്... ഒരു കുഞ്ഞു പങ്ക് ഭദ്രക്കും തന്നാൽ മതി...!! അതേ ചിന്തയോടെ അവൾ ഇടയ്ക്കിടെ അവനെ പാളി നോക്കി... വീട്ടിൽ വന്നിറങ്ങുമ്പോൾ ഉമ്മറത്തൊന്നും ആരുമില്ലായിരുന്നു... അവൾ സീറ്റ് ബെൽറ്റ്‌ അഴിക്കാൻ പാട് പെടുന്നത് കണ്ട് ആദി തന്നെ അഴിച്ചു കൊടുത്തു... പിന്നെ ഡോറും തുറന്നു കൊടുത്തു.. ഭദ്ര തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ വേഗം ഇറങ്ങി പോയി... "ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടാകും ന്റെ കാട്ടികൂട്ടലുകൾ കാണുമ്പോൾ... ഞാനിതൊക്കെ ആദ്യമായിട്ടല്ലേ ഭഗവാനെ..." മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ സീതയെയും കൂട്ടി അകത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ ആദിയുടെ കാർ പടി കടന്ന് പോകുന്നത് കണ്ടു... സീതയെ മുറിയിൽ കൊണ്ടു പോയിരുത്തി കുറച്ച് നേരം അവൾ കാൽ തടവി കൊടുത്തു... പിന്നെ പയ്യിനെ അഴിച്ചു കൊണ്ടു വരാൻ തൊടിയിലേക്ക് ഇറങ്ങി... കുളത്തിൽ കുളിച്ചിട്ട് രണ്ട് ദിവസമായി... വക്കീല് പറഞ്ഞതിൽ പിന്നെ ഈ വഴി വന്നിട്ടില്ല... അവൾ വെറുതെ അങ്ങോട്ടൊന്ന് പോയി... പടവുകളിൽ ഇറങ്ങി വെറുതെ ആ വെള്ളത്തിൽ കാലിട്ടപ്പോൾ കുഞ്ഞ് മീനുകൾ അടുത്തു കൂടി... ഭദ്രയുടെ കാല്പാദങ്ങളിൽ ആ മീൻകൂട്ടം തൊട്ടുരുമ്മിയപ്പോൾ അവൾക്ക് മനസ് കുളിർന്നു... ചിരിച്ചുകൊണ്ടു അവയെ ശല്യപെടുത്താതെ അവൾ കുറച്ചു നേരം അങ്ങനെ നിന്നു... അപ്പോഴാണ് അരമതിലിന്മേൽ കിടക്കുന്ന സിഗരറ്റ് കുറ്റികളിൽ അവളുടെ കണ്ണുടക്കിയത്... "എന്തു മാത്രം സിഗരറ്റാ പുകച്ചു കൂട്ടുന്നത് ഭഗവാനെ... ആയുസ്സിന് നീളം കൊടുത്തേക്കണേ... ന്റെ കൂടെ ജീവിക്കാനുള്ളതാ... ഹ്മ്മ്... ആശമ്മയോട് പറഞ്ഞു കൊടുത്താലോ... വലി അൽപം കൂടുതൽ ആണെന്ന്... അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട... ഒടുക്കം എനിക്കാവും വഴക്ക് കേൾക്കാ..." അവൾ ഏറെയിഷ്ടത്തോടെ ആ സിഗരറ്റ് കുറ്റിയിൽ നിന്നൊരെണ്ണം കയ്യിലെടുത്തു... പിന്നെ പതിയെ അതിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു... ആദിയുടെ ചുണ്ടിൽ ചേർന്നിരുന്ന് ഉരുകി തീർന്ന ആ സിഗരറ്റിനോട് അവൾക്കേറെ കുശുമ്പ് തോന്നി... പതിയെ അത് ചുണ്ടോടടുപ്പിച്ച് തൊടാതെ തന്നെ മുത്തി... പിന്നെ തന്റെയീ ഭ്രാന്തൻ ചെയ്തികൾ ആരെങ്കിലും കണ്ടുവോ എന്ന മട്ടിൽ ചുറ്റും നോക്കി.... അവൾക്ക് തന്നെ ചിരി വന്നു പോയി... ഭദ്ര വേഗം ആ സിഗരറ്റ് കുറ്റികൾ എല്ലാം പെറുക്കി അവിടെ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി... പോകും വഴി അതെല്ലാം കൂടി തൊടിയിലേക്ക് എറിഞ്ഞു കളഞ്ഞു... 💫💫💫💫💫💫 വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ഒരാഴ്ചയായിട്ടും പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ആശയും ലക്ഷ്മിയമ്മയും കൂടി പണിക്കരെയൊന്ന് കാണാൻ പോയി... "വിവാഹം കഴിഞ്ഞതല്ലേയുള്ളു ലക്ഷ്മിയമ്മേ...അല്പം കൂടി ക്ഷമിക്ക്യ..അശുഭലക്ഷണങ്ങൾ ഒന്നും കാണാനില്ല... അതുകൊണ്ട് ഞാൻ കുറിച്ച് തരുന്ന ചില വഴിപാടുകൾ നടത്തിക്കോളൂ തത്കാലം.... അത് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ മറ്റൊരു വിവാഹം നടത്താൻ തടസങ്ങൾ ഒന്നുമുണ്ടാവില്ല..." പണിക്കര് പറഞ്ഞത് കേട്ട് ലക്ഷ്മിയമ്മക്കും ആശക്കും മനസ് നിറഞ്ഞു... വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ വൈകുന്നേരമായിട്ടുണ്ട്... ആദി ഓഫീസിൽ നിന്ന് വന്ന നേരമായത് കൊണ്ട് എല്ലാവരും കൂടിയിരുന്നു ചായ കുടിച്ച് വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞിരുന്നു... ഭദ്ര സീതമ്മയ്ക്ക് ചായ കൊണ്ട് പോയി കൊടുത്ത് അവരുടെ അടുത്തിരുന്നു... "പുറത്ത് നല്ല ബഹളമുണ്ടല്ലോ ഭദ്രേ... എല്ലാവരും ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു...!?" "ആഹ് എല്ലാരുമുണ്ട്..." അവൾ താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത മട്ടിൽ കാൽ മുട്ടിനു മേൽ മുഖം ചേർത്തുവെച്ചിരുന്നു... "എന്താ എന്റെ മോൾക്കൊരു വല്ലായ്മ... ആരെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ..? അതോ പണിയെടുത്തു തളർന്നോ ന്റെ കുട്ടി..." സീത ഏറെ വാത്സല്യത്തോടെ അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടി... ഈ വീട്ടിൽ തന്നോട് കരുതൽ കാണിക്കുന്നൊരാൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ അത് സീതമ്മയാണ്... "ഒന്നൂല്ല്യ അമ്മേ..." അവളൊരു കുഞ്ഞ് ചിരിയോടെ അവരുടെ മേൽ ചാരിയിരുന്നു... "ഭദ്രേ.... മഴ വരാൻ പോണു... ഉണങ്ങിയ തുണികൾ ഇനിയുമെടുത്തില്ലേ നീ....??" ഹാളിൽ നിന്നും ജയശ്രീയുടെ ചോദ്യം കേട്ടവൾ വേഗം എഴുന്നേറ്റ് പോയി...കൂട്ടം കൂടിയിരുന്നവരൊക്കെ ചായകുടിച്ച് കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റു പോയിരിക്കുന്നു... ഗ്ലാസും കപ്പുമൊക്കെ അവിടെ തന്നെയിരിക്കുന്നുണ്ട്... അതിനും ഇനി ഭദ്രേടെ കയ്യെത്തണം...! അവൾ വേഗം ചെന്ന് ഗ്ലാസുകളും കപ്പുമെല്ലാം പെറുക്കി കൂട്ടി അടുക്കളയിലെ സിങ്കിൽ കൊണ്ടിട്ടു...വന്നിട്ട് കഴുകാമെന്ന് കരുതി വേഗം പുറത്തേക്ക് ചെന്നു... മാനം കറുത്തിരുണ്ടു നിൽക്കുകയാണ്... "എന്താപ്പോ പെട്ടന്നൊരു മഴക്കാറ്...!?" അയയിൽ വിരിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന തുണികളെല്ലാം ധൃതിയിൽ എടുക്കുമ്പോൾ പുറകിലൂടെ ആരോ നടന്നു പോയത് പോലെ..അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... ആദിയാണ്... മാറാനുള്ള മുണ്ടും കൈപിടിച്ചു കുളക്കടവിലേക്ക് പോകുകയാണ്... "മഴ വരുന്നത് കണ്ടില്ലേ... ഈ നേരത്താ കുളത്തിൽ കുളിക്കാൻ പോണേ... ന്നോട് അവിടെ കുളിക്കണ്ടാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോകുന്നത് കണ്ടില്ലേ...കള്ളവക്കീല്..." പതുക്കെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പരിഭവം നടിച്ചവൾ  ആ തുണികളുമായി അകത്തേക്ക് പോയി... ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞില്ല മഴ തിമിർത്തു പെയ്യാൻ തുടങ്ങി....പൊടിമണ്ണിനെ ഒന്നാകെ പുല്കുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ പുതുമണ്ണിന്റെ മണം പരത്തുമ്പോൾ ഭദ്ര വടക്കേ പുറത്ത് വന്നു നിന്ന് തൊടിയിലേക്ക് എത്തി നോക്കി... "ഒരെണ്ണം അങ്ങോട്ട് പോയിട്ടുണ്ടല്ലോ ഭഗവാനെ... മഴയത്തു പെട്ട് നിൽക്കുകയാവും..." അവളുടെ മിഴികൾ തൊടിയുടെ അങ്ങേയറ്റത്തെ കുളത്തിന്റെ മതിൽക്കെട്ട് വരെ നീണ്ടു... കാഴ്ച വ്യക്തമല്ല... കൈ നീട്ടിയാൽ വിരൽ മുറിഞ്ഞു പോകുംവിധം ശക്തമായ മഴയാണ്... "സാരമില്ല... മഴ തോരുമ്പോൾ വരും...." അതും പറഞ്ഞാശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് പോയി... ഗ്ലാസും കപ്പുമെല്ലാം കഴുകി വെച്ചിട്ടും മഴ തോർന്നിട്ടില്ല... ഹാളിലേക്ക് ചെന്ന് നോക്കുമ്പോൾ ആരെയും പുറത്ത് കാണുന്നില്ല...എല്ലാവരും അവരവരുടെ മുറികളിൽ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു... ഭദ്ര പിന്നെയും വടക്കേ പുറത്ത് പോയി നിന്നു... "കാണുന്നില്ലല്ലോ ഭഗവാനെ...!" അവൾ നേരെ സീതയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു.. "അമ്മേ... കുടയെവിടെ...?" "ആ കട്ടിലിന്റെ താഴെയുണ്ട് മോളെ... എന്തിനാ കുട... ഈ മഴയത്ത് നീയെങ്ങോട്ടാ...?" "ആദിയേട്ടൻ കുളത്തിൽ കുളിക്കാൻ പോയിട്ടുണ്ട്... മഴയത്ത് പെട്ട് കാണണം... തിരിച്ചു വന്നിട്ടില്ല... ഞാനൊന്ന് പോയി നോക്കിയിട്ട് വരാം..." അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടതും സീതയുടെ ചുണ്ടിലൊരു മന്ദാഹാസം തെളിഞ്ഞു... "ഞാൻ ദേ വരുന്നുട്ടോ അമ്മേ..." അതും പറഞ്ഞവൾ കുടയുമായി പുറത്തേക്ക് നടന്നു... "ഹ്മ്മ്.... കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാൻ അവന് പറ്റുമായിരിക്കും.. പക്ഷെ കഴുത്തിൽ താലി വീണു കഴിഞ്ഞാൽ അത് ചാർത്തിയവനോടുള്ള കരുതലും സ്നേഹവും പെണ്ണിനെന്നുമുണ്ടാകും...കെട്ടിയവനായിട്ട് അതില്ലാതാക്കും വരെ...!!" സീത നേർത്തൊരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു... തുടരും.. ഇപ്പൊ ലെങ്ത് ആയോ കുട്ടികളെ...? 🥰🥰 #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #💌 പ്രണയം #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📔 കഥ