दारू… नाव ऐकताच मनात दोन चित्रं उभी राहतात. एकीकडे मित्रांच्या गप्पा, हास्य, आणि तात्पुरती मजा, तर दुसरीकडे घर उध्वस्त करणारी वेदना, अश्रू आणि तुटलेली नाती. सुरुवातीला ती छोट्या आनंदासाठी घेतली जाते. "फक्त थोडीशी," असं म्हणत माणूस स्वतःलाच फसवतो. पण हळूहळू ती सवय बनते, आणि सवयीचं व्यसन. ज्या हातांनी कुटुंबासाठी कष्ट करायचे होते, तेच हात रिकामे ग्लास भरू लागतात. ज्या डोळ्यांत स्वप्नं होती, ते डोळे आता फक्त नशेत बुडून जातात. दारूमुळे शरीराचं नुकसान तर होतंच, पण त्यापेक्षा जास्त नुकसान होतं ते कुटुंबाचं. आई-वडिलांच्या डोळ्यातला विश्वास मरतो, बायकोच्या चेहऱ्यावरचं हास्य हरवतं, मुलांच्या मनातला बापाविषयीचा अभिमान तुटून जातो. घरातला दिवा पेटलेला असतो, पण त्या दिव्याखाली फक्त अंधार असतो. दारू काही क्षणाचा विसर देते, पण कायमचा आनंद हिरावून घेते. ती वेदना दाबते, पण दु:ख दुप्पट करून परत आणते. खरं तर जीवनातली खरी ताकद ही बाटलीत नाही, तर आपल्या मनात आहे. नशा जर करायचीच असेल, तर ती कष्टाची, आपल्या स्वप्नांची, आपल्या मुलांच्या भवितव्याची असावी. आजही अनेक घरी आई देवाला प्रार्थना करते, "माझ्या लेकराच्या बापाला दारूचं व्यसन सुटू दे." कदाचित त्या प्रार्थनेतूनच कुणाचं आयुष्य वाचेल. कारण दारूची खरी बाजू ही आनंदाची नाही, तर वेदनेची आहे. ती कित्येक घरं उद्ध्वस्त करते, नाती तोडते, आणि आयुष्य अंधारात ढकलते. म्हणूनच आज ही नकारात्मक पण सत्य बाजू तुमच्यासमोर शेअर करत आहे.😢 धन्यवाद 🙏 #🙂Motivation #🎑जीवन प्रवास