|| एकदा एका मंदिरात पूजेला एक राजा || येणार आहे असे त्या पुजार्‍याला कळले... || त्याने सहा हजार रुपयांचे कर्ज काढले आणि || देऊळ चांगले सजवले रंगवले. || राजा पूजेला आला आणि त्याने दक्षिणा म्हणून || चार आणे ठेवले पुजार्‍याला तिथेच घाम फुटला. || आपण सहा हजार कर्ज काढून मंदीर रंगवले || आणि राजाने फक्त चार आणे दक्षिणा ठेवली... || आता या चवण्णीछाप राजाला अद्दल घडवायचीच. || पुजारी हुशार होता. राजा गेल्यावर पुजार्‍याने ते || चार आणे मुठीत घेतले आणि सगळ्यांना सांगू लागला. || राजाने मंदिरात दान केलेली एक वस्तू आहे. || ती मला झेपणार नाही. म्हणून मी तिचा लिलाव || करतोय आपापली बोली लावा. || आता राजाने वस्तू ठेवलीय म्हणल्यावर साधी || ठेवली असेल का ? पहिलीच बोली दहा हजार || पासून सुरु झाली. पुजारी डोके हालवूनच || 'नाही परवडत' असे म्हणत होता. लिलावातील || बोली वाढत वाढत पन्नास हजारावर पोचली. || तिकडे राजाला पहारेकरी म्हणाला, महाराज, || पुजाऱ्याने आपण मंदीरात दान केलेल्या वस्तूचा || लिलाव सुरु केला आहे आणि ती वस्तू तो || दाखवतही नाही आणि सांगतही नाही, || मुठीत ठेवलीय............ || राजाला घाम फुटला. तो पळत पळत आला || आणि पुजाऱ्याच्या डोक्यावरून हात फिरवून || म्हणाला, "हे माझ्या बाप्पा, सव्वालाख देतो पण || कुणाला ती वस्तू दाखवू नको.... || तेव्हा पासून ही म्हण रुजू झाली.... || झाकली मूठ...... 🤛 सव्वा लाखाची............ || सहज आठवल म्हणून पाठवल...... 😂 🤣 😂 #गंमत जंमत.