#📙 നോവൽ - ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി 💜💜 🔻 പാർട്ട് _64 ✍️ രചന - ജിഫ്ന നിസാർ ❣️ "എന്തേ നിനക്കൊന്നുമിപ്പോ പറയാനില്ലേ " അർജുന്റെ മുഖത്തു കാണുന്നാ ഭാവം. ബാലക്ക് ഒരക്ഷരം പോലും മിണ്ടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എന്ത് പറയണമെന്നോ എങ്ങനെ പറഞ്ഞാലാണ് അവൻ വിശ്വാസിക്കുക എന്നോ അവൾക്കപ്പോൾഅറിയില്ലായിരുന്നു. നേരെ നിൽക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം അവൾ വിറക്കുന്നുണ്ട്. ഒരുവേള ഇവനെ പോലൊരുതന്റെ ജീവനെ തന്റെ ഉള്ളിൽ വളരാൻ അനുവദിക്കണ്ടായിരുന്നു.. അത് മുന്നിൽ കണ്ടിട്ട് ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കരുതായിരുന്നു.. അർജുൻ എന്നൊരു പിശാചിന്റെ ക്രൂരതക്ക് മുന്നിലേക്ക് ഒരു കുഞ്ഞു ജീവനെ കൂടി ഇട്ട് കൊടുക്കണ്ടായിരുന്നു.. നിരവധി ചിന്തകൾ ബാലയെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു. അതിനേക്കാൾ, താനും ഡെവിയും പരസ്പരം കണ്ടതും സംസാരിച്ചതുമെല്ലാം അവൻ അറിഞിയിരിക്കുന്നു.. അതിനും പുറമെ.. തന്റെ വയറ്റിൽ വളരുന്ന ഈ കുഞ്ഞ് ജീവൻ, അത് ഡെവിയുടെതാണെന്ന് അവൻ അടിയുറച്ചു വിശ്വാസിക്കുന്നു.. അതിൽ അവനെയും കുറ്റം പറയാൻ കഴിയില്ലല്ലോ.. ഇങ്ങനെ ഒന്ന് സംഭവിക്കാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി അവന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നും ചെയ്യാവുന്നതെല്ലാം അവൻ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.. താൻ അവനാ തന്ന ഗുളികകൾ മനഃപൂർവം കഴിച്ചിട്ടില്ലന്നും ഈ കുഞ്ഞ് അർജുന്റെത് തന്റെയാണെന്ന് പറഞ്ഞാലും ഇനി അവൻ വിശ്വാസുക്കാനും പോണില്ല.. അന്നാദ്യമായി ബാലക്കവന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും ഓടിയോളിക്കാൻ തോന്നി.. "എനിക്ക് വേണ്ട ഉത്തരം പറയിപ്പിക്കാൻ എനിക്കറിയാം..." അർജുൻ ചിരിയോടെ ബാലയെ ചുഴിഞ്ഞു നോക്കി. അപ്പോഴും ഒന്നും മിണ്ടാതെ അവളവനെ നോക്കി.. "പറയ്യ്... പ്രേമം മൂത്തിട്ട് അവനിൽ നിന്നും നീ സ്വീകരിച്ച ഈ ഗിഫ്റ്റ്.. ഇതിനെ കുറിച്ച് പറയാനല്ലേ നീ അവനെയും വിളിച്ചോണ്ട് പോയത്.." അർജുൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണ് നിൽക്കുന്നത്. ആ ചിരി.. അത് തന്നെയായിരുന്നു ബാലക്ക് ഏറെ ഭയം തോന്നിയതും. "ഉത്തരം പറയെടി...' ഒരൊറ്റ അലർച്ച.. ബാല കൂടുതൽ ചുവരിൽ ചാരി. "നിന്നെ ഞാൻ സമ്മതിച്ചു തന്നിരിക്കുന്നു ശ്രീ ബാല. എത്ര ധൈര്യമുണ്ടായിട്ടാ നീ അവന്റെ കുഞ്ഞിനേം വയറ്റിലിട്ട് എനിക്ക് മുന്നിൽ..." അർജുന്റെ കൈകൾ ബാലയുടെ കവിളിൽ മുറുകി.. ബാല വേദന കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ ഇറുകെ മൂടി. "നീ അവന്റെ വിഴുപ്പാണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ട് തന്നെയാ ഞാൻ നിന്നെ കയ്യേറ്റത്. അത് നിന്നോടുള്ള പ്രേമം മൂത്തിട്ടൊന്നുമല്ലന്ന് ആർക്കറിയില്ലേലും നിനക്കറിയാമായിരുന്നു.. അല്ലേ.." അർജുന്റെ മുഖം വല്ലാത്തൊരു ഭാവ ത്തിലാണ്. ദേഷ്യമാണോ അതോ താൻ ഒഴിഞ്ഞു കിട്ടുന്ന സന്തോഷമാണോ ആ മുഖത്തുള്ളതെന്ന് ബാലക്ക് തന്നെ അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. തന്റെ കൂടെ ഒരായുസ്സ് മുഴുവനുമൊന്നും അവൻ എന്തായാലും തുടരില്ലന്നും അവന് മുന്നിൽ വ്യക്തമായ എന്തോ ഉദ്ദേശമുണ്ടെന്നും അത് നടപ്പാകുന്നത് വരെയേ അവന്റെ ഭാര്യ പദവി തനിക് സ്വന്തമായിട്ടൊള്ളു എന്നും ബാലക്ക് വളരെ മുന്നേ മനസ്സിലായതാണ്. "കെട്ടി കയറി ഇങ്ങോട്ട് വന്നിട്ടും നീയും അവനുമായി ഇടപാട് ഉണ്ടെന്നും എനിക്കറിയാമായിരുന്നു. ഞാനത് പറയുമ്പോൾ നീ ഉറഞ്ഞു ത്തുള്ളത് കാണുമ്പോൾ തന്നെ എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു ഇത് പോലൊരു സമ്മാനവും വാങ്ങിച്ചു കൊണ്ട് നീ എനിക്ക് മുന്നിൽ വന്നു നിൽക്കുമെന്നും.." ഇപ്രാവശ്യം അർജുനൊരു ഉന്മാദ ചിരിയുണ്ട്. പക്ഷേ... അത്രയും പെട്ടന്ന്.. എന്നെ പൊട്ടനാക്കി നിനക്ക് രക്ഷപ്പെട്ടു പോകാമെന്നും ഈ വിഷ വിത്തിനെ ഞാൻ വളരാൻ അനുവദിക്കുമെന്നും നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ.. ഏഹ്.. " അർജുൻ ചോദിക്കുമ്പോൾ ബാലയുടെ കൈകൾ വീണ്ടും ഉദരത്തെ പൊതിഞ്ഞു.. "എനിക്ക് നിന്നെ വേണ്ട... ആദ്യം തന്നെ വേണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ നിന്റെ പേരിലുള്ള സ്വത്തുക്കൾ.. അതെനിക്ക് അന്നും ഇന്നും പ്രധാന പ്പെതതാണ്. അതിന് വേണ്ടി തന്നെയാണ് അന്നും ഇന്നും ഞാൻ നീയെന്ന വിഴുപ്പ് ഭാന്ധം ചുമന്നു കൊണ്ട് നടക്കുന്നത്. അൽപ്പം പോലും അലിവില്ലാത്ത ആ വാക്കുകൾ. പക്ഷേ അതൊന്നും തന്നെയപ്പോൾ ബാലയെ സ്പർശിച്ചത് കൂടിയില്ല. തന്റെ ഉള്ളിലെ കുരുന്നു ജീവനെ കുറിച്ചും അതിന്റെ രക്ഷയെ കുറിച്ചും മാത്രമാണവൾ അപ്പോഴെല്ലാം ഓർത്തത്.. വേവലാതി പെട്ടത്.. "നേടാനുള്ളതെല്ലാം നേടി കഴിഞ്ഞിട്ട്.. ഇപ്പൊ അവനും നിന്നെ വേണ്ടാതായി.. അത് കൊണ്ടല്ലേ അവൻ അമ്മാവന്റെ മോളെയും കെട്ടി കുടുംബമുണ്ടാക്കാൻ തുനിഞ്ഞത്.. ചുരുക്കത്തിൽ നീ എന്നെയും അവൻ ആ പെണ്ണിനേയും വിഡ്ഢികളാക്കി ഇനിയും ഇങ്ങനെ തന്നെ മുന്നോട്ടു പോകാം എന്ന് കരുതി കാണും.. അല്ലേ.." അവൻ ചോദിക്കുന്നതിനൊന്നും ബാല ഒരക്ഷരം മിണ്ടുന്നില്ല. താൻ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ.. അതവനെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ മതിയാവും. അത് പിന്നെ ദേഹോപദ്രവമാവും. അതിനെ അവളപ്പോൾ ഭയക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. "നിന്റെ വിഡ്ഢി തള്ളയെ പറഞ്ഞു പറ്റിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ അച്ഛൻ പിടിച്ചടക്കിയ സ്വത്തുക്കൾ. അത് കൈവിട്ടു പോകാതിരിക്കാൻ അച്ഛൻ കാണിച്ചു തന്ന മാർഗമായിരുന്നു എനിക്ക് നീ.. അത് കൊണ്ട് തന്നെ എനിക്കൊരു കാരണം മാത്രമാണ് ശ്രീ ബാല. ഇന്നത്തോടെ നിന്നെ ഞാൻ ഉപേക്ഷിച്ചു കളയും. പിന്നെ അവന്റെ കൂടെ അഴിഞ്ഞാടി ജീവിതം ആഘോഷമാക്കാം എന്നൊരു ചിന്തയുണ്ടോ നിനക്ക്.. എങ്കിൽ അത് വെറുതെയാണ്. ഇങ്ങനെ ഇഞ്ചിഞ്ചായി വേദനിപ്പിച്ചു രസിക്കാൻ എനിക്ക് നീ കൂടെ വേണം ശ്രീ ബാല.. പക്ഷേ എല്ലാവരേം ഞാൻ അറിയിക്കും.. നിന്റെ വയറ്റിൽ അവന്റെ വിഷ വിത്തുള്ള കാര്യം.. നാറ്റികും നിന്നെ ഞാൻ.. എന്നെ കൊണ്ടാവും വിധമെല്ലാം.. നിന്റെ തള്ള കാർക്കിച്ചു തുപ്പും.. നിന്റെ മുഖം നോക്കി. ഞങ്ങൾ പറയുന്നതല്ലേ ആ പൊട്ടിക്ക് വേദ വാക്യം.. അർജുൻ ഉറക്കെ... ഉറക്കെ ചിരിക്കുമ്പോൾ ബാല ചെവി രണ്ടും പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു.. "ഇനി.. ഇനി ഞാനും കളിക്കും. നീ ഇത് വരെയും കാണാത്ത കളികൾ. അതിൽ നിന്റെ തള്ള യടക്കം നാണം കെടും.. കെടുത്തും ഞാൻ..." അർജുൻ ലഹരി കയറിയത് പോലെ വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട് ബാലക്ക് തല ചുറ്റും പോലെ തോന്നി.. കൈ കൊണ്ട് തലയൊന്ന് താങ്ങി ചുവരിൽ അള്ളി പിടിക്കും മുന്നേ അവൾ പിടി വിട്ട് താഴെ വീണു. കൈ നീട്ടി പിടിക്കാമായിരുന്നിട്ടും അർജുൻ അതിന് ശ്രമിക്കാതെ ക്രൂരത നിറഞ്ഞൊരു ആ കാഴ്ച കൺ നിറയെ കണ്ട് നിന്നു.. അവന് പിന്നിൽ.... മകൾക്ക് താൻ നേടി കൊടുത്തു വെന്ന് അഹങ്കാരത്തോടെ പറയാറുള്ള ആ "മഹാഭാഗ്യ'ത്തിന്റെ മുഖമൂടി അഴിഞ്ഞു വീണിട്ട്, അതിന്റെ നേർ ചിത്രം വെളിവായ നടുക്കത്തിൽ അവരുണ്ടായിരുന്നു.. ദേവിക.. 🥰🥰 രാത്രിയാവുന്നു.. അതിനേക്കാൾ ഇരുട്ട് പടർത്തിയ ഹൃദയത്തോടെ ശ്രീയും കാർത്യായിനിയും കാത്തിരിപ്പാണ്. അവർ മാത്രമല്ല.. അവരോളം ആധിയോടെ തന്നെ.. അവിടെയുള്ള കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കുടുംബവും ബന്ധുക്കളും. ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും പോലീസിൽ അറിയിച്ചതോടെ കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ കൈവിട്ടു പോകുന്നത് പോലാണ് ശ്രീക്ക് തോന്നിയത്. തേനീച്ച കൂട്ടം പോലെ പാഞ്ഞെത്തിയ മാധ്യമ പ്രവർത്തകർ. അവർക്ക് റീച് കിട്ടുന്ന വിധം വാർത്ത വളച്ചൊടിച്ചും ഊഹിച്ചും കൂടുതൽ വഷളാക്കി. അച്ചുവിന്റെ നേരെ നീളുന്ന സംശയത്തിന്റെ കൂർത്ത മുനകൾ.. അതെല്ലാം ശ്രീയുടെ ഇടനെഞ്ചിലാണ് പതിയുന്നത്. "ആ ഭക്ഷണം ഒരുക്കാൻ അവൾക്കൊപ്പം ഞാൻ കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് പറയാൻ അവന് ഭയമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു. പക്ഷേ എന്താണ് അവിടെ സംഭവിച്ചത് എന്നറിയാതെ ഇപ്പൊ അങ്ങനൊരു കാര്യം കൂടി പറയുമ്പോൾ പിന്നെയുള്ള അവസ്ഥ കൂടുതൽ കുഴഞ്ഞു മറിയും.. കൂടുതൽ കഥകൾ പുറത്തിറങ്ങും.. ഒരുപക്ഷെ ഇപ്പോഴുള്ളതിനേക്കാൾ ഭീകരമാവും. അത് കൊണ്ട് മാത്രം.. അച്ചു ഉണരും വരെയും കാത്തിരിക്കാൻ അവൻ നിർബന്ധിതനായി. കുട്ടാപ്പിയും ഉണ്ടായിരുന്നു ആ കുട്ടികളുടെ കൂട്ടത്തിൽ. ശ്രീ മടങ്ങി പോരുമ്പോൾ അവൻ അച്ചുവിന്റെ കൂടെ നിൽക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അവന് പക്ഷേ വൈകുന്നേരത്തോടെ നല്ല കുറവുണ്ട്. അവന് മാത്രമല്ല.. കുറെയേറെ പ്രാവശ്യം ഛർദിച്ചു അവശരായ അൽപ്പം സീരിയസ് നിലയിലെത്തിയ രണ്ടു മൂന്ന് കുട്ടികൾ ഒഴിച്ച് ബാക്കി എല്ലാവരും നേരിയ ആശ്വാസം പടർത്തി കൊണ്ട് പൂർവ്വസ്ഥിതിയിലായിട്ടുണ്ട്. അച്ചുവിന് എങ്ങനെ ഉണ്ടെന്ന് ശ്രീ രണ്ടു മൂന്ന് പ്രാവശ്യം പോയി ഡോക്ടറെ കണ്ട് ചോദിച്ചു. അപ്പോഴെല്ലാം ഓരോഴുക്കൻ മട്ടിലാണ് അവനുള്ള മറുപടി കിട്ടിയത്. അതോടെ അച്ചു നോർമൽ രീതിയിലേക്ക് മാറിയിട്ടിട്ടുണ്ടെന്നും അവളെ മനഃപൂർവം തന്നെ കാണിക്കാത്തതാണെന്നും ശ്രീക്ക് മനസ്സിലായി. എല്ലാം കൂടി തച്ചുടക്കാൻ തോന്നുന്നുണ്ടവനും. പക്ഷേ താനിപ്പോൾ ചെയ്യുന്ന എല്ലാത്തിനും അച്ചു കൂടി ഉത്തരം പറയേണ്ടി വരും എന്നോർക്കുമ്പോൾ അവൻ സ്വയം ഒതുങ്ങി.. കുട്ടാപ്പിയെ പുറത്തേക്ക് മാറ്റിയതോടെ കാർത്യായിനി കൂടിയിട്ടുണ്ട്. അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നാൽ തനിക് ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുമെന്ന് തോന്നിയിട്ടാണ്ശ്രീ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയത്. കാന്റീനിൽ പോയൊരു ചായ കുടിച്ചിട്ട് വരാമെന്ന് കരുതി അവൻ അങ്ങോട്ട്‌ നടന്നു.. "ഏയ്.. ചേട്ടാ.." പിന്നിൽ നിന്നുമാരോ വിളിച്ചു കേട്ടതും ശ്രീ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അജയ്.. അവന്റെ കൂടെ വേറെ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ട്. എന്നിട്ടും ആ സമയം അവനെ കണ്ടപ്പോൾ ഒറ്റപ്പെട്ട അവസ്ഥയിൽ വേണ്ടപ്പെട്ട ആരെയോ. കണ്ടെന്നത് പോലൊരു ആശ്വാസമാണ് ശ്രീക്ക് തോന്നിയത്. 💜💜 കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.. ശ്രീ ബാല ഒക്കെയാണ്. പെട്ടന്നെന്തോ പാനിക്ക് ആയത് കൊണ്ടുള്ള ഷോക്ക്.. അതാണ് ബോധം പോയത്.. ഒരു മണികൂർ കൂടി ഒബ്സെർവേഷൻ കിടക്കട്ടെ എന്നിട്ട് റൂമിലേക്ക് മാറ്റാം " അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഡോക്ടർ ഇറങ്ങി പോയിട്ടും ചലനശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ടത് പോലെ ദേവിക അവിടെ തന്നെ തറഞ്ഞു നിന്നു പോയി. അവളെ ഒന്ന് പുച്ഛത്തോടെ നോക്കിയിട്ട് അർജുനും അവന് പിറകെ തങ്കമണിയും ഇറങ്ങി പോയി.. തമ്പി അത് വരെയും അങ്ങോട്ട്‌ എത്തിയിട്ടില്ല. കുറച്ചു മുൻപേ.. നടന്നതെല്ലാം.. അപ്പോഴും അതൊന്നും വിശ്വാസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല ദേവികക്ക്. പക്ഷേ അതെല്ലാം യാഥാർഥ്യം തന്നെയാണ് തെളിയിക്കും വിധം ബാലയാ ചില്ല് വാതിലിനപ്പുറം കണ്ണടച്ച് കിടപ്പുണ്ട്. ആ കിടപ്പ് നോക്കി നിൽക്കെ.. ദേവികക്ക് വല്ലാത്ത തളർച്ച തോന്നി.. പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ പോലും തനിക്കൊരു താങ്ങില്ല.. ഖേദത്തോടെ ഓർക്കുമ്പോൾ, അതൊന്നും സ്വയം നഷ്ടപ്പെട്ടതല്ല.. സഹോദരസ്നേഹം കൊണ്ട് കണ്ണും ഹൃദയവും മൂടി കെട്ടി താനായിട്ട് നഷ്ടപ്പെടുത്തി കളഞ്ഞതാണ് എന്നുള്ള ഓർമ.. ആ നിമിഷം മുതൽ ദേവിക പൊള്ളി പിടഞ്ഞു. അർജുൻ.. അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ മൂട് പടത്തിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച പോയ് മുഖം. ഒരൊറ്റ കാഴ്ച കൊണ്ട് താൻ തകർന്ന് പോയെങ്കിൽ.. എത്ര നാളായി തന്റെ മകൾ.. അവനെ സഹിക്കുന്നു.. ക്ഷമിക്കുന്നു. ദേവിക ശ്വാസം കിട്ടാത്തത് പോലൊന്നു വിറച്ചു.. ഭയമായിരുന്നു.. ആ നിമിഷം മുതൽ താൻ അർജുന്റെ കൂടെ സേഫ് ആണെന്ന് കരുതിയ ബാലയുടെ ജീവിതം.. അതിനിയും അർജുന്റെ കൂടെ തുടരെണ്ടി വരുന്ന സാഹചര്യം.. ദേവിക അങ്ങേയറ്റം ഭയന്നു. ഇവിടെ നിന്നിറങ്ങിയാൽ അവൻ ഇനിയും അവളെ... തടസ്സം പറയാൻ തനിക്കുള്ള അവകാശം താൻ അവന് തീറെഴുതി കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞു. ഇനിയെന്ത് ചെയ്യും? വെപ്രാളത്തോടെ ദേവികയുടെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും കിടക്കുന്ന ബാലയുടെ നേരെ നീണ്ട് പോയി.. അവളുടെ ആ ദയനീയ അവസ്ഥ.. അർജുന്റെ മുന്നിൽ വിറച്ചു കൊണ്ടുള്ള ആ നിൽപ്പ്.. ദേവികയിലെ അമ്മ മനസ്സ് അന്നാദ്യമായിരുന്നു മകളെ ഓർത്തു പിടയുന്നത്. അവൾക്കൊപ്പം.. ആ കിടപ്പ് കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ നോക്കി നിൽക്കെ തീക്ഷണത നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന മറ്റൊരു ജോഡി കണ്ണുകൾ.. ശ്രീ യുടെ തീ പാറും വിധമുള്ള വാക്കും നോക്കും അവരുടെ ഉള്ളിൽ തികട്ടി വന്നു. ദേവികയുടെ ഭയമേറി. ശ്രീ പറയാറുള്ള ഓരോ വാക്കും അവളുടെ ഉള്ളിലേക്ക് ഇടിച്ചു കയറി വന്നു. അത് വരെയും കാണാത്ത.. അല്ല.. കാണാൻ ശ്രമിക്കാത്ത അവന്റെ പ്രവർത്തികളിലെ ശെരികളെ മാത്രം അന്ന് ദേവിക കണ്ടെത്തി പിടിച്ചു.. അറിയാതെ തന്നെ കയ്യിലുള്ള ഫോണിൽ ശ്രീ എന്നെഴുതിയ നമ്പറിൽ കോൾ ചെയ്തു കൊണ്ട് കാത്ത് നിൽക്കുമ്പോൾ ദേവികയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊലിച്ചു.. നെഞ്ചിൽ വേദന നിറഞ്ഞൊരു തേങ്ങൽ... "ശ്രീ.... അമ്മയാടാ.." അപ്പുറം ഫോണെടുത്ത നിമിഷം തന്നെ അത് പറഞ്ഞിട്ടവർ നിലവിട്ട് കരയുകയായിരുന്നു... തുടരും.. ഒന്ന് ചീഞ്ഞാലെ മറ്റൊന്നിനു വളമാകൂ 😌 മുൻപ് എപ്പഴോ ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ.. തിരിച്ചറിവിന്റെ പാത ദുർഘടമായേക്കാം എന്ന്.. ദേവികയുടെ കാര്യത്തിൽ അത് നൂറല്ല.. ഇരൂന്നൂറ്‌ ശതമാനം ശെരിയാണ്.. പിന്നെ മറ്റൊന്ന്.. കഥയാണ്.. മനഃപൂർവം വേദനിപ്പിക്കാൻ എനിക്കൊരു ഉദ്ദേശവുമില്ല.. ഞാനിത് പറഞ്ഞു തീർക്കുമ്പോൾ നിങ്ങൾക്കത് മനസ്സിലാവും കേട്ടോ.. 🥰 അത് വരെയും ക്ഷമിക്കൂ.. അതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാനില്ല..തിരക്കിനിടയിൽ ഓടി പിടഞ്ഞു എഴുതി ഇടുന്നതാ.. തെറ്റുകൾ കണ്ടേക്കാം.. ക്ഷമിക്കണേ 🥰 റിവ്യൂ ഇട്ടിട്ട് പോണേ..ലൈക്കും കമന്റും ഇല്ലേൽ പരിപാടി നടക്കില്ല ട്ടാ.. സ്നേഹത്തോടെ j❣️f #📔 കഥ