പേരിനൊരു താലി💫❣️ കൺകോണിൽ ഉറക്കം സ്ഥാനം പിടിച്ചപ്പോൾ ഭദ്ര തലകുടഞ്ഞു... മുഖം അമർത്തി തുടച്ചുകൊണ്ട് അവൾ സോഫയിൽ ചാരിയിരുന്നു...സമയം പന്ത്രണ്ട് മണിയാകുന്നു... പുറത്തൊരു വണ്ടി വന്ന് നിൽക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടവൾ ചെവിയോർത്തു... നിമിഷങ്ങൾക്കകം വാതിലിൽ തട്ടുന്നത് കേട്ടു.. ഭദ്ര വേഗം എഴുന്നേറ്റ് പോയി വാതിൽ തുറന്നതും മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നവളെ കണ്ട് ആദിയുടെ കണ്ണുകൾ ചുരുങ്ങി... ഭദ്ര കുഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ അവന് വഴി മാറി കൊടുത്തതും ആദി അകത്തേക്ക് കയറി... "അമ്മയെവിടെ....??" "കിടന്നു..." "മ്മ്ഹ്ഹ്..." അവൻ നേരെ മുകളിലേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും അവൾ വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു.. "അത്താഴം കഴിച്ചതാണോ..!?" മുകളിലേക്ക് കയറി പോകുന്നവനെ നോക്കി അവൾ പതിയെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു... "ഇല്ല..." "ഞാൻ എടുത്ത് തരാം..." പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ആഹാരമൊന്നും ബാക്കിയില്ലല്ലോ എന്നോർത്തത്... ഭദ്ര പരുങ്ങി.. ആദിയാണെങ്കിൽ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി വരുന്നുമുണ്ട്... അവൾ വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു... സാധാരണ ബാക്കി വരുന്നതെല്ലാം, അതിപ്പോ എത്ര നല്ലതായാലും അപ്പോൾ തന്നെ കളഞ്ഞു പാത്രങ്ങൾ എല്ലാം കഴുകി വെക്കണം എന്നാണ് ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ ഓർഡർ... ബാക്കിയായ ആഹാരം ഫ്രിഡ്ജിൽ എടുത്ത് വെക്കുന്നൊരു പതിവൊന്നും കാവുമ്പാട്ടില്ല... ആദിയാണെങ്കിൽ കൈ കഴുകി ഡൈനിംഗ് ടേബിളിൽ വന്നിരിക്കുകയും ചെയ്തു... ഭദ്ര ആകെയൊരു വല്ലായ്മയിൽ അവന്റെ മുന്നിൽ വന്ന് നിന്നു... "അതേയ്...കഴിച്ചിട്ട് വരുമെന്ന് കരുതിയിട്ടാവും ആശമ്മ ഒന്നും കരുതി വെക്കാൻ പറഞ്ഞില്ല... ഞാൻ പെട്ടന്ന് എന്തേലും ഉണ്ടാക്കി തരാം..." "വേണ്ട...!" ആദി എഴുന്നേറ്റു പോയി... ഭദ്രക്ക് വിഷമമായി... കൈകഴുകി വന്നിരുന്നിട്ട്... വിശപ്പില്ലാതെ അങ്ങനെ വന്നിരിക്കില്ലല്ലോ... അവൾ വേഗം സ്റ്റോർ റൂമിൽ കയറി...എളുപ്പത്തിൽ ഉണ്ടാക്കാൻ പാകത്തിന് ചപ്പാത്തി മാവുണ്ട്... ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്ന് ഉരുളകിഴങ്ങും ക്യാരറ്റും ബീൻസുമെല്ലാം എടുത്തു.. പച്ചക്കറികൾ തിടുക്കത്തിൽ അരിഞ്ഞു വേവിച്ചു.. ഒപ്പം വേഗം നാല് ചപ്പാത്തി പരത്തി ചുട്ടെടുത്തു... പത്തിരുപതു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ ചപ്പാത്തിയും വെജിറ്റബിൾ കറിയും തയ്യാറാക്കി... പ്ലേറ്റിൽ ചപ്പാത്തി മടക്കി വെച്ച് അരികിലായി കുഞ്ഞൊരു ബോളിൽ കറിയുമായി മുകളിലേക്ക് ചെന്നു... വാതിലിൽ തട്ടിയപ്പോൾ ആദി സംശയത്തോടെ വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു... വേഷം മാറിയിട്ടുണ്ട്... അവൻ കിടക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പിൽ ആയിരുന്നു.. ഭദ്രയെയും അവളുടെ കയ്യിലെ പ്ലേറ്റിലേക്കും നോക്കി നിൽക്കുമ്പോഴേക്കും അവൾ അധികാരത്തോടെ തന്നെ അകത്തേക്ക് കയറി... പ്ലേറ്റ് ടേബിളിൽ വെച്ചു... "കഴിച്ചിട്ട് പ്ലേറ്റ് ഇവിടെ മൂടി വെച്ചാൽ മതി... ഞാൻ രാവിലെ വന്ന് എടുത്തോളാം..." കൂസലില്ലാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഭദ്ര പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങിയതും ആദിയവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു നിർത്തി... "എന്തായിത്....??" "കണ്ടാൽ അറിഞ്ഞുടെ... ചപ്പാത്തിയും കറിയും..." "ഇതിപ്പോ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവന്നേ എന്നാ ഞാൻ ചോദിച്ചത്...!?" "ഇപ്പൊ അങ്ങനെയായോ... വിശന്നിട്ടല്ലേ കഴിക്കാൻ വന്നിരുന്നത്... ആഹാരത്തിന് വേണ്ടിയൊരാൾ വന്നിരുന്നിട്ട് കഴിക്കാതെ എണീച്ചു പോയാൽ പിന്നെ എനിക്കെങ്ങനെയാ കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വരാ...? അതും ഇയാൾ ആണെങ്കിൽ പിന്നെ എനിക്ക് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല..." അവസാനവാചകം പറഞ്ഞപ്പോൾ അബദ്ധമായോ എന്ന മട്ടിൽ അവൾ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി... അവന്റെ മുഖത്ത് ഭാവമാറ്റമൊന്നും ഇല്ല... "മ്മ്ഹ്ഹ്.. എന്തായാലും കൊണ്ട് വന്നു തന്നതല്ലേ... ആ പ്ലേറ്റ് കൊണ്ട് പോയാൽ മതി.. ഇവിടെ ഇരിക്ക്...!" ആ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഭദ്ര അവനെ അതിശയത്തോടെ നോക്കി... ആദി അപ്പോഴേക്കും ടേബിളിനടുത്തേക്ക് ചെയർ വലിച്ചിട്ടിട്ട് അതിലിരുന്ന് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി...ഭദ്ര നിന്ന് പരുങ്ങി... "എന്റെ കഴിപ്പ് നോക്കി നിക്കാതെ ആ ബെഡിലെങ്ങാനും പോയിരിക്കെടി പെണ്ണേ..." ആദിയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടവൾ വേഗം ബെഡിനരികിലേക്ക് നടന്നു... അത് തട്ടി കുടഞ്ഞു വിരിക്കാറുണ്ട് എന്നല്ലാതെ അനാവശ്യമായി ആ ബെഡിൽ തൊട്ടിട്ടു പോലുമില്ല... ബെഡ് എന്ന് വേണ്ട ആ വീട്ടിൽ ഒരു സാധനത്തിലും അനാവശ്യമായി കൈ തൊടാറില്ല... അപ്പോഴാണ് കാവുമ്പാട്ടെ കൊച്ചുമോന്റെ കിടപ്പറയിൽ ആ മനുഷ്യന്റെ ബെഡിൽ ഇരിക്കാൻ തന്നോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നത്... പതിയെ ആ ബെഡിലേക്ക് ഇരുന്നതും കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവൾ അവിടെ തന്നെയില്ലേന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി... "നീ കഴിച്ചോ...?" ആ ചോദ്യത്തിൽ ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു.. കേട്ടത് തെറ്റി പോയോ...??? ഇനി വല്ല സ്വപ്നവുമാണോ...?? അവളുടെ ഒച്ചയൊന്നും കേൾക്കാത്തത് കൊണ്ട് ആദി വീണ്ടും തിരിഞ്ഞു നോക്കി... "നിനക്ക് ചെവി കേൾക്കാൻ വയ്യേ പെണ്ണേ...??" "ഏഹ്... ആഹ്... കഴിച്ചു..." ഭദ്ര അത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു... "എവിടെ പോകുന്നു...??" "എവിടെയും പോണില്ല... ഞാൻ നിന്നോളാം..." അവൾക്കെന്തോ ആ ബെഡിൽ ഇരിക്കാൻ വല്ലാത്ത ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി... തന്റെ മുറിയിലെ കൊച്ചു തഴ പായയിൽ കിടന്നു ശീലിച്ചവൾക്ക് പതുപതുത്ത മെത്തയിൽ ഇരിപ്പുറച്ചില്ല... ആദിയുടെ താലിയൊഴികെ മറ്റൊന്നിലും തനിക്ക് അവകാശമില്ലെന്ന് അവൾ സ്വയം മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു... അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഭദ്ര വെറുതെ ആ മുറിയിൽ നിന്നു... ആദി വേഗം കഴിച്ച് എഴുന്നേറ്റു... "നിന്റെ കയ്യിൽ id കാർഡ് ഇല്ലേ... നാളെ എനിക്കതൊന്നും കൊണ്ട് വന്നു തരണം..." കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ പ്ലേറ്റ് അവളെ ഏല്പിക്കുമ്പോൾ ആദി പറഞ്ഞതും ഭദ്ര കാര്യം മനസിലാകാതെ നെറ്റി ചുളിച്ചു... "നാളെ രാവിലെ തന്നാൽ മതി... ചായ കൊണ്ട് വരുമ്പോൾ...." "ചായ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട് എന്തിനാ..അടുത്ത കപ്പ് പൊട്ടിക്കാനോ...??" അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി ആദി തറപ്പിച്ചൊന്ന് നോക്കി... "പറയുന്നത് കേട്ടാൽ മതി... മ്മ്ഹ്ഹ് ചെല്ല്...." ഭദ്ര പ്ലേറ്റുമായി താഴേക്ക് നടന്നു... "എന്തൊരു മൊശടനാ.. ഒരു മയമില്ലാത്ത പെരുമാറ്റം... എന്തിനാ ഇപ്പൊ എന്റെ id കാർഡ്...?" അവൾ താഴേക്കിറങ്ങി ചെല്ലുമ്പോൾ സീത മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ നിൽപ്പുണ്ട്... സീതയെ കണ്ടപ്പോൾ ഭദ്ര അബദ്ധം പിണഞ്ഞത് പോൽ നിന്നു പോയി... "കഴിച്ചോ... അതോ വലിച്ചെറിഞ്ഞോ...???" "കഴിച്ചു..." ഭദ്ര പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറയുമ്പോൾ സീതയൊന്ന് മയപെട്ടു... "വിശന്നിട്ടാകും... വല്ലാതെ മോഹിക്കേണ്ട കുട്ട്യേ... ഒടുക്കം വേദനിക്കേണ്ടി വന്നാൽ അമ്മക്ക് കാണാൻ വയ്യ....." ആ വാക്കുകളിൽ ഭദ്രയുടെ നെഞ്ചു പിടഞ്ഞു... അവൾ പതിയെ തലയനക്കിയിട്ട് പ്ലേറ്റ് കൊണ്ട് പോയി കഴുകി വെച്ച് മുറിയിലേക്ക് പോയി... മുറിയിൽ എത്തുമ്പോഴേക്കും കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞിരുന്നു.... ജനാലോരത്തു വെച്ചിരിക്കുന്ന ഭഗവാന്റെ ഫോട്ടോ എടുത്തവൾ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.... എനിക്ക് മോഹിക്കാനും കൂടി അവകാശമില്ലേ ഭഗവാനെ....?? വേറൊന്നുമല്ലല്ലോ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടിയവനിൽ നിന്ന് അൽപം സ്നേഹവും കരുതലുമല്ലേ... അതിനേക്കാൾ ഏറെ ഞാനൊന്നും മോഹിക്കുന്നില്ലല്ലോ....? അങ്ങേക്കറിയോ അമ്മ മരിച്ചേ പിന്നെ ഒന്ന് കെട്ടി പിടിച്ച് കിടക്കാനോ സ്വന്തമെന്ന് പറയാനോ എനിക്കാരും ഉണ്ടായിട്ടില്ല...പിന്നെയും കൂട്ടുള്ളത് സീതമ്മയാ... അങ്ങനെയുള്ള ഞാൻ ഇത്തിരി സ്നേഹം മോഹിച്ചു പോയത് തെറ്റാ??? ആരൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഞാൻ മോഹിക്കും... എനിക്ക് കിട്ടണേന്ന് തന്നെ പ്രാർത്ഥിക്കും... ഇന്നോളം ആരോരുമില്ലാതെ അനുഭവിച്ച വേദനയെക്കാൾ മേലെയല്ല ഇനിയുള്ളതൊന്നും... എന്റെ കൈവെള്ളയിൽ വെച്ചു തന്നിട്ട്... തട്ടി കളയല്ലേ ഭഗവാനെ.... അത്രയും പറഞ്ഞു ഉള്ളിലെ സങ്കടം മുഴുവൻ ഒഴുക്കി കളഞ്ഞവൾ പതിയെ ഉറക്കത്തിനായി തേടി... 💫💫💫💫💫💫💫💫 പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ചായ കൊണ്ട് കൊടുക്കുമ്പോൾ ഭദ്ര തന്റെ id കാർഡ് ആദിക്ക് നീട്ടി... അവൻ അത് വാങ്ങിയൊന്ന് നോക്കി.. "ഇതെന്റെ കയ്യിൽ ഇരിക്കട്ടെ..." "എന്തിനാ  കെട്ടിയത് എന്നെ തന്നെയാണോ ന്ന് അറിയാനാ...??" അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ആദിക്ക് ചിരി വന്നു പോയി... അതേ ഭാവത്തോടെ അവനൊന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.. "മ്മ്ഹ്ഹ് ഒരു തെളിവിന്....പൊയ്ക്കോ..." അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് ചായ വാങ്ങി ശാന്തമായി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ മുറിയിലേക്ക് തിരികെ നടന്നതും ഒന്ന് രണ്ട് സെക്കന്റ് അവിടെ തന്നെ നിന്നിട്ട് ഭദ്ര തിരിച്ചു പോയി... ഇന്നിപ്പോ എന്താ കപ്പ് പൊട്ടിക്കലും കലാപരിപാടിയുമൊന്നും ഇല്ലേ... ഇനി ഇങ്ങേർക്കും കുറച്ച് വട്ടുണ്ടോ...?? പടിയിറങ്ങാൻ നേരം അവളോർത്തു... ചോറിന് അരിയിടാൻ നേരം ആശ അടുക്കളയിലേക്ക് വന്നു... "നാലു പേർക്കുള്ള ആഹാരം അധികം കരുതിക്കോളൂ സീതേ... കേശവേട്ടനും കുടുംബവും വരുന്നുണ്ട്... കുറച്ച് നാള് ഇവിടെ കാണും...." അവരുടെ സംസാരം കേട്ട ഭദ്ര അത് കാര്യമാക്കാതെ തന്നെ അവളുടെ ജോലികൾ ചെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്നു... "ആദി ഇന്നലെ എപ്പോഴാ എത്തിയത് ഭദ്രേ...?" "പന്ത്രണ്ടു മണിയൊക്കെ ആയി..." മറുപടി പറയുമ്പോൾ ഭദ്രക്ക് അൽപം ഗമ തോന്നി...ആദിയേട്ടൻ വന്നതിനെ കുറിച്ച് ആശമ്മ തന്നോട് ചോദിക്കുന്നു.. എന്നും ഇങ്ങനെയായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് കൂടിയവൾ ചിന്തിക്കാതിരുന്നില്ല...എന്നാൽ സീതയുടെ ചിന്തകൾ സഞ്ചരിച്ചത് മറ്റൊരു വഴിക്കായിരുന്നു... വരാൻ പോകുന്നത് ആശയുടെ മൂത്ത ആങ്ങളയും ആദിയുടെ വല്യമാവനുമായ കേശവാനന്ദൻ ആണ്... അയാളുടെ മകൾ എന്ന് വെച്ചാൽ അവന്റെ മുറപ്പെണ്ണ്... ഒരുപക്ഷെ ആ വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം താൻ ഊഹിക്കുന്നത് പോലെയാകുമോ എന്നൊരു ഭയം അവരെ അലട്ടി... ഉച്ചയോടെ വീട്ടിൽ വിരുന്നു കാരെത്തി... കേശാവാനന്ദനും ഭാര്യ നിർമലയും... മകൻ ഋഷികേശും... ഇളയ മകൾ കൃതിയും... അയാളും കുടുംബവും വരുന്നത് പ്രമാണിച്ച് എല്ലാവരും ലീവെടുത്തു വീട്ടിൽ തന്നെയുണ്ട്.... സീതയും ഭദ്രയും കൂടി വിരുന്നുകാർക്ക് ഊണിനുള്ള വിഭവങ്ങൾ എല്ലാം ഒരുക്കി വെച്ചു... പാകമായോ എന്ന് തിരക്കാനല്ലാതെ ഒരു കൈ സഹായത്തിന് ആരും അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക്‌ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല... "അച്ഛമ്മേ......!" കൃതി ഓടി വന്നു ലക്ഷ്മിയമ്മയെ കെട്ടി പിടിച്ചതും അവർ ഏറെ വാത്സല്യത്തോടെ ആ നെറുകിൽ ഉമ്മ വെച്ചു... "വല്യ പെണ്ണായല്ലോ അച്ഛമ്മേടെ സുന്ദരി കുട്ടി..??" അപ്പോഴേക്കും ഋഷി വന്നു അവരുടെ കാലിൽ തൊട്ട് അനുഗ്രഹം വാങ്ങിയിട്ട്, കൃതിയെ മാറ്റി അച്ഛമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു... "സുഖായിരിക്കുന്നോ അച്ഛമ്മേ...?" "ഉവ്വ് കുട്ടാ..." തന്നെക്കാൾ ഏറെ ഉയരമുള്ളവനെ ലക്ഷ്മിയമ്മ അതിശയത്തോടെ നോക്കി...ഒത്ത പുരുഷൻ ആയിരിക്കുന്നു...എല്ലാവരും അവരെ അകത്തേക്ക് സ്വീകരിച്ച് ഇരുത്തി... "ആദി ഇപ്പോ എറണാകുളത്തു നിന്ന് ഇങ്ങോട്ട് മാറിയല്ലേ...?? ശിവന്റെ കമ്പനിയിൽ തുടരാൻ തന്നെയാണോ...?? അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഇവിടെ അത്യാവശ്യം എക്സ്പീരിയൻസ് ആയി കഴിഞ്ഞാൽ അങ്ങോട്ട് പോര്... ലോ ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് ഉള്ളവർക്ക് പറ്റിയ സ്ഥലം ഡൽഹിയാ...." വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനിടെ വല്യമ്മാവന്റെ പറച്ചിൽ കേട്ട് ആദിയൊന്ന് മന്ദഹസിച്ചു... "ഇല്ല അമ്മാവാ... ഞാനിപ്പോ എക്സ്പീരിയൻസ്ന് വേണ്ടി തന്നെയാ നമ്മുടെ കമ്പനിയിൽ കേറിയത്...ഇനി ഇവിടെ തുടരമെന്ന് തന്നെയാ കരുതുന്നെ...കുറച്ച് പ്ലാൻസ് ഉണ്ട്.." "മ്മ്ഹ്ഹ്..." അവർ എല്ലാവരും ഓരോന്ന് സംസാരിക്കുന്നതിനിടെ ആശ അടുക്കളയിൽ വന്നു തയ്യാറാക്കി വെച്ചിരുന്ന ജ്യൂസ് എടുത്തുകൊണ്ടു പോയി.... എല്ലാവരുടെയും സംസാരത്തിനിടെ ഒരുവളുടെ നോട്ടം മുഴുവൻ ആദിയുടെ നേരെയാണ്...ഒരു ഞൊടിയിൽ അവനും അത് കണ്ടിരുന്നു.... "എങ്കിൽ പിന്നെ ഊണ് കഴിച്ചിട്ടാകാം ബാക്കി വിശേഷങ്ങൾ ഒക്കെ.. അല്ലേ...?" ശിവൻ ചോദിച്ചതും അവരെല്ലാം എഴുന്നേറ്റു... "ഭദ്രേ.... ഒന്നിങ്ങു വന്നേ.!!" എല്ലാവരും ഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്കു നടക്കുന്നതിനിടെ ആശ വിളിച്ചപ്പോൾ തിരക്കിനിടയിൽ ഭദ്ര കയ്യും മുഖവും തുടച്ച് അങ്ങോട്ടെത്തി....തന്നെ കടന്നു പോകുന്ന അതിഥികളെ നോക്കാതെ ഭദ്ര അകത്തേക്ക് വരുമ്പോൾ ഋഷിയുടെ നോട്ടം അറിയാതെ അവളുടെ മേൽ പാറി വീണു... കുഞ്ഞൊരു ചിരിയോടെ അവൻ ഡൈനിംഗ് റൂമിലേക്ക് ചെന്നു... "ഈ ഗ്ലാസ്സ് ഒക്കെ അങ്ങോട്ട് എടുത്തോ...!" ആശ ആജ്ഞാപിച്ചുകൊണ്ട് അവിടെ നിന്ന് പോയപ്പോൾ ഭദ്ര വേഗം ട്രെയിൽ കാലിയായ ഗ്ലാസുകൾ നിരത്തി വെച്ചു... അവൾ അതുമായി തിരിയുമ്പോഴാണ് ആദി അവിടെ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടത്... അവൻ അരികിലേക്ക് ചെന്ന് കയ്യിലുള്ള ഗ്ലാസ്സ് ആ ട്രെയിൽ വെച്ചു കൊടുത്തു... ഭദ്ര അവനെ നോക്കുമ്പോഴേക്കും ആദി അവിടെ നിന്ന് നടന്നു കഴിഞ്ഞു.... എല്ലാവരും ഊണ് കഴിക്കുമ്പോൾ ഭദ്ര അങ്ങോട്ട് ചെന്നില്ല... സഹായത്തിനും ആവശ്യമുള്ളത് എത്തിക്കാനും സീതയാണ് നിന്നത്... വിരുന്നുകാർക്ക് മുന്നിൽ അവളെ വേലക്കാരിയാക്കി പ്രതിഷ്ടിക്കാൻ സീതക്ക് മനസ് വന്നിരുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം.... ആഹാരം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് പിന്നെയും കുറച്ചു നേരം വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞിരുന്നിട്ട് എല്ലാവരും വിശ്രമിക്കാനായി അവരവരുടെ മുറികളിലേക്ക് ചെന്നു... ആദി മുറിയിൽ വന്ന് ഓഫീസ് കാര്യങ്ങൾ ചെക്ക് ചെയ്യാൻ ലാപ്ടോപ് എടുക്കുന്നതിനിടെയാണ് പെട്ടന്നാരോ പുറകിൽ നിന്നും അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചത്.... അപ്രതീക്ഷിതമായത് കൊണ്ട് തന്നെ അവനൊന്ന് ഞെട്ടി.... ഞൊടിയിടയിൽ തന്നെ മുറുകെ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കൈകളെ വിടുവിച്ച് അവൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ വിടർന്ന കണ്ണുകളുമായി അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു നിൽക്കുകയാണവൾ.... തുടരും... #💞 പ്രണയകഥകൾ #📙 നോവൽ #📔 കഥ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #💌 പ്രണയം