#📙 നോവൽ - മുറ ചെറുക്കൻ... 🔻 ഭാഗം_2 ✍️ രചന - Aysha akbar തനൂജേ....മോളെ....... അവര് വരുന്നുണ്ടെന്നു....... ആ വലിയ തറവാടിന്റെ അകത്തളത്തിൽ സുഭദ്രാമ്മയുടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു കേട്ടു....... ഉള്ളിൽ തികട്ടി വന്ന സന്തോഷത്താൽ അവരുടെ വാക്കുകൾ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു ....... കറിക്കുള്ള വെള്ളരിക്ക നുറുക്കി കൊണ്ടിരുന്ന തനൂജ സംശയത്തോടെ അവരെ നോക്കി...... അമ്മ ആരുടെ കാര്യമാ ഈ പറയുന്നത്...... ഗായത്രി.......... അവളിങ്ങോട്ട് വരുന്നുണ്ടെന്ന്...... മുഖത്തെ കണ്ണട ഒന്ന് കൂടി ശെരിയാക്കി കൊണ്ട് സുഭദ്രാമ്മ അത് പറയുമ്പോൾ തനൂജയിൽ സംശയങ്ങളായിരുന്നു..... എന്തെങ്കിലും കാരണമില്ലാതെ അവൾ വരില്ലെന്നത് വ്യക്തമാണ്..... പക്ഷെ ചോദ്യങ്ങളെ പുറത്ത് കാണിക്കാതെ തനൂജ അവരുടെ സന്തോഷത്തിൽ പങ്ക് ചേർന്നു...... അത് മാത്രവുമല്ല..... ഇഷാനി മോള് കുറച്ചു ദിവസം ഇവിടെ ഉണ്ടാകുമെന്ന് പറഞ്ഞു........ അവർ അതും കൂടി പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ തനൂജ ശെരിക്കും ഞെട്ടിയിരുന്നു....... കാര്യം ഗായത്രി ഗോപിയേട്ടന്റെ പെങ്ങളാണ്..... ഇവിടെ വളർന്നതാണ്...... പക്ഷെ പഠിക്കാൻ കുറച്ചു മിടുക്കുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് വല്യ വീട്ടിലെ ആലോചന വന്നത്.......... അത് വരെ ഏട്ടത്തി എന്നും പറഞ്ഞ് പിറകെ നടന്നിരുന്ന അവളാ വിവാഹത്തോടെ ആകെ മാറി പ്പോയി...... താനൊരു കൂടപ്പിറപ്പിനെ പോലെയല്ല ഒരു മകളെ പോലെ തന്നെ കരുതിയിരുന്ന അവൾ പെട്ടെന്നാണ് ഒരു പരിഷ്കാരി കൊച്ചമ്മയായി മാറിയത്... ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത് കുറഞ്ഞെന്ന് മാത്രമല്ല... പാടേ ഇല്ലാതായി....... ഇനി അമ്മ വിളിച്ചു വരുത്തി യൊന്നു വന്നാൽ തന്നെ തങ്ങളോടൊക്കെ വല്ലാത്തൊരു പുച്ഛമാണ്...... കുട്ടികളെ കൂട്ടിയൊന്നും വരാറേയില്ലായിരുന്നു... അവളുടെ മക്കൾ തന്റെ മക്കളോട് ഇടപഴകുന്നത് പോലും അവൾക്കിഷ്ടമില്ലായിരുന്നു.... ഇഷാനി മോള് ആകെ വിരലിലെണ്ണാവുന്ന അത്രയും തവണ മാത്രമേ ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ടാവുകയുള്ളു...... അതും തീരെ ചെറുതായിരിക്കുമ്പോൾ.... റിതിൻ മോൻ അത്രയും വന്നിട്ടില്ലായിരിക്കും.... അമ്മ അവരെ ഓർത്തോർത്തു പതം പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ ആശ്വസിപ്പിക്കാനല്ലാതെ തനിക്കെന്തിനു കഴിയും...... ഈ വരവിൽ മറ്റെന്തോ ഉദ്ദേശമുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായിരുന്നെങ്കിലും തനൂജ പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല...... കാര്യം എന്റെ മോള് തന്നെയാ..... പക്ഷെ ഈ വരവ് എന്ത് കൊനിഷ്ട്ടുമായിട്ടാണെന്നാ എനിക്ക് പേടി...... അല്ലെങ്കിൽ ഇങ്ങനെയൊരു വരവ് പതിവില്ലാത്തതാണല്ലോ..... തനൂജയുടെ സംശയത്തെ ശെരി വെച്ചെന്ന പോൽ സുഭദ്രാമ്മ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഉമ്മറത്തെ ആ ചൂരൽ കസേരയിലേക്കിരുന്നു...... ഏയ് അങ്ങനെയൊന്നും ഉണ്ടാവില്ല...... അമ്മ വേണ്ടാത്തതൊന്നും ചിന്തിക്കേണ്ട.... ഈ നാടും വീടും മുത്തശ്ശി യെയുമെല്ലാം കാണാൻ മോളാഗ്രഹം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും.... അതാകും ചിലപ്പോൾ..... താനൂജ അവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനെന്ന വണ്ണം അതു പറഞ്ഞതും അവരിൽ അപ്പോഴും സംശയം ബാക്കിയായിരുന്നു... അങ്ങനെ ആയാൽ നന്ന്...... മുത്തശ്ശി അതും പറഞാ കസേരയിലേക്ക് ഒന്ന് കൂടി ചാരുമ്പോഴും മനസ്സിൽ വല്ലാത്തൊരു സന്തോഷം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു...... അവർക്ക് ഊണ് തയ്യാറാക്കണ്ടേ..... നീ ഗോപിയെ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്ക്..... അവൻ വരുമോയെന്നാവോ..... എന്റെ സച്ചു ഇവിടെയില്ലാതായി പ്പോയി..... അല്ലെങ്കിലിപ്പോ ഒന്നും അറിയേണ്ടിയിരുന്നില്ല...... പറമ്പിലാണെങ്കിൽ പണിക്കാരുമുണ്ട്...... മുത്തശ്ശി ഇരിപ്പുറക്കാതെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്....... അമ്മേ..... അമ്മ അതൊന്നും ആലോചിച്ചു വേവലാതി പ്പെടേണ്ട.... അതൊക്കെ ഞാൻ നോക്കി കൊള്ളാം..... അവരുടെ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തിൽ നിന്ന് വരുന്ന ആശങ്കകളെ ഒതുക്കി പ്പിടിച്ചു മനോഹരമായൊരു പുഞ്ചിരിയോടെ യായിരുന്നു തനൂജയത് പറഞ്ഞത്... 🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷🔷 ഇരു വശവും നെൽ വയലുകൾ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആ ടാറിട്ട റോഡിലൂടെ ഒരു ആഡംബര കാറ് വരുന്നുണ്ട്..... പരിചിതമല്ലെന്ന വണ്ണം കാണുന്നവരെല്ലാം ആ കാറിലേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി..... അതിന്റെ പിറകിലിരിക്കുന്ന വളുടെ മിഴികളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്ന വിഷാദമാണ്...... അവൾ പതിയെ മിഴികളിൽ പുറത്തേക്ക് ചലിപ്പിച്ചു....... നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന പച്ച നിറം ഒരു പുതപ്പ് പോൽ തോന്നിയിരുന്നവൾക്ക്..... തങ്ങളെ പോലെ വില കൂടിയ ഡ്രെസ്സുകളിടാത്ത തികച്ചും സാധാരണ ക്കാരായ ആളുകളെ അവളല്പം കൗതുകത്തോടെ നോക്കി....... ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് അവളുടെ സ്വർണ മുടിയിഴകളെ പതിയെ തലോടി കടന്ന് വന്നതും പേരറിയാത്തൊരു അനുഭൂതി അവളിൽ നിറഞ്ഞത് പോലെ..... ആ ഇളം കാറ്റ് അവളുടെ മിനുസമേറിയ മുഖത്ത് കൂടി യങ്ങനെ തട്ടി കളിക്കുമ്പോൾ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നൊരു ആശ്വാസം......... പിറകിലെ ഗ്ലാസ്സ് കയറ്റ് റിതിൻ....... ആകെ ക്കൂടി പൊടിയും ഒരു വീർപ്പു മുട്ടലും....... കോ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിലിരുന്ന ഗായത്രി അല്പം നീരസത്തോടെ തന്നെ ഡ്രൈവ് ചെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്ന റിതിനോടത് പറയുമ്പോൾ അവൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഡോറിലെ സ്വിചിലോന്ന് പ്രെസ്സ് ചെയ്തു........ ആ ഇളം കാറ്റിനെ കയറാൻ അനുവദി ക്കുന്നില്ലെന്ന വണ്ണം ആ ഗ്ലാസ്സ് മുകളിലേക്ക് കയറിയതും വീണ്ടും അവളുടെ മനസ്സതേ വിഷാദത്തിലേക്ക് നീങ്ങി....... ഇത് തന്നെയാണ് തന്റെ ജീവിതത്തിലെ പ്രശ്നം....... അവർ ചുറ്റും വെച്ചു കെട്ടിയ ഒരു മുൾ വേലിക്ക് നടുവിലാണ് താൻ........ ഒന്ന് ശ്വാസമെടുക്കാൻ പോലും അവരുടെ സമ്മതം വേണം.... അതും അവരുടെ പൊങ്ങച്ചതിനു ചേരുന്ന തരത്തിൽ മാത്രം ശ്വാസമെടുക്കണം..... അവൾക്ക് സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി.......... ഇഷാനി......... പറഞ്ഞതെല്ലാം ഓർമയുണ്ടല്ലോ...... നമ്മളെ പോലെയല്ല ഇവിടയുള്ളവർ.... തനി നാട്ടിൻ പുറത്തുകാരാണ്.... നമ്മളെ പോലെ സ്റ്റാറ്റസും കൾചറുമൊന്നും ഉണ്ടായെന്ന് വരില്ല........ അത് കൊണ്ട് കുറച്ചു അകന്ന് നിന്നോളണം..... ഗായത്രിയുടെ വാക്കുകൾ ഒരു താക്കീത് പോലെ ഇഷാനിക്ക് നേരെ വന്നതും അവൾ കേൾക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു....... പരിചയമില്ലാത്ത കാഴ്ചകളിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ടിരിക്കുമ്പോ ഴും മനസ്സ് മുഴുവൻ ഒരു മൂടലിലായിരുന്നു.... തന്നെ കൂട്ടി ഇവിടേക്കൊന്നും വരാറ് പോലുമില്ലാത്തതാണ്...... അത് കൊണ്ട് തന്നെ തനിക്കാരെയും പരിചയവുമില്ല.... അറിയാത്ത ആളുകൾക്കിടയിൽ എങ്ങനെ താൻ ദിവസങ്ങൾ നീക്കും...... പപ്പയും മമ്മയും മനഃപൂർവം തന്നെ ഒഴിവാക്കുകയാണെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു..... റിസൾട്ട്‌ ചോദിച്ചു ആരും അവരെ ഇൻസൾട്ട് ചെയ്യാതിരിക്കാൻ...... താനവർക്ക് ശെരിക്കും ഒരു ഭാരം തന്നെയാണെന്നോർക്കുമ്പോൾ അവൾക്കേറെ വേദന തോന്നി..... അതിലേറെ തീർത്തും അപരിചിതരായ ആളുകൾക്കിടയിൽ തനിച്ചെങ്ങനെ നിൽക്കുമെന്ന ആവലാതിയും അവളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു..... മുത്തശ്ശിയുടെ മുഖം മാത്രം ചെറുതായി ഓർമയുണ്ട്...... എങ്കിലും പരിചയം എന്നൊന്നില്ല..... തനിക്കവിടെ ഒറ്റക്ക് പറ്റില്ലെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് അറിയുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവളങ്ങനെയിരുന്നു...... ആ വലിയ തറവാടിന്റെ മുറ്റത്ത് കാറ് നിന്നതും ഉമ്മറത്തേക്കൊടി വന്നിരുന്നു തനൂജയും സുഭദ്രാമ്മയും..... അമ്മേ..... സുഖമായിരിക്കുന്നോ...... ഗായത്രി ഇറങ്ങി അമ്മയെ കെട്ടി പ്പിടിച്ചു കൊണ്ടായിരുന്നത് ചോദിച്ചത്..... അപ്പോഴും അവർക്കടുത്തായി നിൽക്കുന്ന തനൂജയെ അവൾ മനഃപൂർവം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു....... എനിക്ക് സുഖമാടി....... എവിടെ എന്റെ മക്കളൊക്കെ...... മുത്തശ്ശി നിറഞ്ഞു വന്ന സന്തോഷത്തിൽ അത് ചോദിക്കുമ്പോഴാണ് കാറിൽ നിന്നും ഋതിനിറങ്ങി വന്നത്...... ഋതിനെ കണ്ടതും മുത്തഷി കെട്ടി പ്പിടിച്ചു..... അവരുടെ സ്നേഹ പ്രകടനങ്ങൾ അവന് ചെറിയൊരു അലോസരമുണ്ടാക്കി യെന്ന വണ്ണം അവൻ വരുത്തി തീർത്ത ചിരി നൽകി പെട്ടെന്ന് മാറി നിന്നു.... അവനീട്ടിരുന്ന ബ്രാൻഡഡ് ടി ഷർട്ട്‌ അവനൊന്നു കുടഞ്ഞിട്ടു...... രവി വന്നില്ലേ..... ഇഷാനി മോളോ....... രവിയേട്ടന് തിരക്കാണമ്മേ.... ഇഷാനി........ മുത്തശ്ശി ചോദിച്ചതിന് അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗായത്രി കാറിലേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു...... അവൾ പതിയെ ഡോർ തുറന്നിറങ്ങിയതും ഒരു നിമിഷം തനൂജയുടെയും മുത്തശ്ശിയുടെയും മുഖം ഒരു പോലെ വിടർന്നിരുന്നു..... അത്ര മേൽ കത്തി നിൽക്ക തക്ക സൗന്ദര്യം പതിയെ നടന്നു വരുന്ന ആ പെണ്ണിനുണ്ടായിരുന്നു ..... വെട്ടിയോതുക്കിയ പുരികക്കൊടികളും വിടർന്ന കണ്ണുകളും ഭംഗിയുള്ള ചുണ്ടുകളുമൊക്കെയായായി ഒരു പാവ കുട്ടിയെ പോലെ...... അവൾ അവളുടെ സ്വർണ നിറം കലർന്ന മുടിയിഴകൾ ചെവിക്ക് പിറകിലേക്ക് വേച്ചു കൊണ്ട് പതിയെ അവർക്കരികിലേക്ക് വന്നു...... അവളുടെ നടത്തത്തിന്റെ വേഗത ഭൂമി പോലും അറിയുന്നില്ലെന്ന് തോന്നി പ്പോയവർക്ക് ....... മോളെ...... ഇഷാനി...... ഇവള് വളർന്നൊരു പെണ്ണായല്ലോടി..... എന്നിട്ടും ഇപ്പോഴല്ലേ എനിക്കിവരെ യൊന്നു കാണാൻ പറ്റിയത്...... മുത്തശ്ശി അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടവരുടെ ചുളിവ് വീണ വിരലുകൾ കൊണ്ടവളെ മുറുകെ പിടിക്കുമ്പോൾ ദേഹത്തുള്ള മുറിവുകൾ വേദനിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി മനസ്സിലേക്കെന്തോ ഒരു തണുപ്പിരച്ചെത്തുന്നത് ഇഷാനിയറിഞ്ഞിരുന്നു..... അവൾ പതിയെ അവരെയൊന്നും നോക്കി.... മനസ്സിൽ മുത്തശ്ശി യെന്നൊരു നിഴൽ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു...... ഇപ്പോഴാണ് മുഖം മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞത്..... തീരെ മെലിഞ്ഞതും തീരെ തടിച്ചതുമല്ലാത്ത ശരീരം...... ഇരു നിറത്തിൽ കവിഞ്ഞൊരു വെളുപ്പ് നിറമാണ്...... മുഖത്ത് അത്രയേറെ എന്തോ ഒരു ചൈതന്യം പോലെ....... അവിടുത്തെ തിരക്കുകൾ അമ്മക്കറിയാമല്ലോ...... ഞമ്മങ്ങൾക്കൊന്ന് ഫ്രഷ് ആവണം..... ആകെ ട്ടയേർഡ് ആണ്........ അവരുടെ പരിഭവത്തിന് അത്ര മുൻ‌തൂക്കം കൊടുക്കാതെ ഗായത്രിയത് പറയുമ്പോൾ തനൂജ അവളെയൊന്ന് നോക്കി...... വരു......അകത്തേക്കിരിക്കാം..... ഞാൻ കുളിക്കാൻ ചൂട് വെള്ളം ഉണ്ടാക്കാം..... ഇനി വെള്ളം മാറി ജല ദോഷം വരുത്തേണ്ട...... തനൂജ ഏറെ സ്നേഹത്തോടെ അത് പറയുമ്പോഴും ഗായത്രിയുടെ കണ്ണുകൾ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്ന വണ്ണം ആ വീടിനുള്ളിലൂടെ അങ്ങനെ ഓടി നടക്കുകയാണ്... ഋതിനും ഇഷാനിയും അവിടെയുള്ള സോഫയിലേക്കിരുന്നു ...... ഈ വീടൊന്ന് പൊളിച്ചു മാറ്റാനായില്ലേ അമ്മേ...... ഒരു മാറ്റവുമില്ലല്ലോ.... ഇതിങ്ങനെ മോഡി പിടിപ്പിച്ചിട്ടെന്തിനാ....... ഗായത്രി ഒരു പുച്ഛത്തോടെ അത് ചോദിച്ചതും മുത്തശ്ശിക്കൽപം ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു...... നീ യിവിടെ വന്നു താമസിക്കാനൊന്നും പോകുന്നില്ലല്ലോ .... ഇവിടെ കഴിയുന്നത് ഞങ്ങളല്ലേ.... ഞങ്ങൾക്കിത് മതി... നീ നിന്റെ വീടിന്റെ കാര്യം നോക്കിയാൽ മതി....... ഓഹ്.... ഞാൻ പറഞ്ഞെന്നെ യുള്ളൂ.... അല്ലെങ്കിലും നിങ്ങൾക്കൊന്നും ഇനിയും നേരം വെളുത്തിട്ടില്ലല്ലോ .... മുത്തശ്ശി അല്പം ഗൗരവത്തിൽ തന്നെയത് പറഞ്ഞതും ഗായത്രിയും അതേ പുച്ഛത്തിൽ തന്നെയായിരുന്നു മറുപടി പറഞ്ഞത്... ഇത്ര വർഷം കഴിഞ്ഞ് വന്നു നീ ചോദിക്കേണ്ട ചോദ്യം ഇതാണോ ഗായത്രി ...... ഈ വീട്ടിലുള്ള മറ്റുള്ളവരെ കുറിച് നീയൊന്ന് ചോദിച്ചോ....... മുത്തശ്ശി അല്പം നീരസത്തോടേ തന്നെ യത് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കയ്യിൽ കുടിക്കാനുള്ള വെള്ളവുമായി തനൂജ വന്നിരുന്നു...... ഗോപിയേട്ടനും മക്കളുമൊക്കെ....... മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞതിന്റെ പേരിലെന്ന വണ്ണം തനൂജയോട് ഗായത്രി യത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ഉത്തരം അറിയണമെന്ന് അവർക്കൊരു നിർബന്ധവുമില്ലായിരുന്നു...... ഗോപിയേട്ടൻ കച്ചോടത്തിന് പോയി..... സച്ചു എങ്ങോ യാത്ര പോയിരിക്കയാണ്‌ ...... അമ്മു ആദർഷിന്റെ വീട്ടിലാണ്...... മീനാക്ഷി പിന്നേ ക്ലാസ്സിനും പോയിരിക്കുന്നു....... ഗായത്രി മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ കൂടി അത്ര മേൽ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ തന്നെ യാണ്‌ തനൂജയത് പറഞ്ഞത്...... എങ്കി ഞങ്ങളൊന്നു ഫ്രഷാവട്ടെ അമ്മേ...... അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗായത്രി എഴുന്നേറ്റതും തനൂജ അവർക്ക് മുറു കാണിച്ചു കൊടുത്തിരുന്നു..... അപ്പോഴും താനൂജയുടെ കണ്ണുകൾ ഇഷാനിയിൽ തന്നെയായിരുന്നു...... വിടർന്ന കണ്ണുകളിൽ വിഷാദം നിറച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അവരെയൊന്നു നോക്കി.... അവർക്ക് പിറകെ മുറിയിലേക് നടക്കുമ്പോൾ ചുവന്ന കാവിയിട്ട തണുത്ത നിലം ഇഷാനിക്ക് പുതുമ യുള്ളതായത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ നിലത്തേക്ക് മാത്രം നോക്കിയങ്ങനെ നടന്നു...... (തുടരും) Aysha Akbar #📔 കഥ