#💡 ਜਾਣਕਾਰੀ ਸਪੈਸ਼ਲ ਵਿਆਹ ਮਗਰੋਂ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਘਰ ਦੀ ਚਾਰਦੀਵਾਰੀ ਵਿੱਚ ਸਿਮਟ ਗਈ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਕੇ ਸਾਫ਼ ਸਫਾਈ, ਰਸੋਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ। 10 ਸਾਲ ਹਰ ਦਿਨ ਇਵੇਂ ਹੀ ਗੁਜ਼ਰਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਨੁੰ ਜਾਪਣ ਲੱਗਾ ਮੈੰ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੀ ਜੋ ਮੇਰੀ ਪਸੰਦ ਦਾ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਸਿਖਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਹੀ ਜਾਂਦੀ।ਮੇਰੀ ਸਿਹਤ ਵਿਗੜਨ ਲੱਗੀ। ਐਨੀਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੁਸਤ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਮੇਰਾ ਭਾਰ 25 ਕਿਲੋ ਵੱਧ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਜਿੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਮੈਂਨੁੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਹਰ ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ 5 ਵਜੇ ਜਾਣਾ ਸੱਤ ਵਜੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ। ਕਰੀਬ ਸੱਤ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਭਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਹਾਸਿਲ ਕਰ ਲਿਆ। ਉਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈੰ ਆਪਣਾ ਜਿੰਮ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ।ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਫਲੈਟ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਲ਼ਿਆ। ਤੇ ਇੱਕ ਮਿੰਨੀ ਜਿੰਮ ਖੋਲ੍ਹਿਆ। ਆਪਣੀ ਜਵੈਲਰੀ ਵੇਚ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਲੋਨ ਲਿਆ।ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਡੇ ਆਸ ਪਾਸ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ। #HarjotDiKalam ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਇਹਨੂੰ ਵਧਾਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਵੱਡੀ ਥਾਂ ਲਈ ।ਫਿਰ ਮੈਂਨੁੰ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਮੈਂ ਸਿਕਸ ਪੈਕ ਇਬ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸੋਚੀ। 8 ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਲਗਾਤਾਰ ਮਿਹਨਤ ਕਰਕੇ ਕਮਾਯਾਬ ਹੋਈ। ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਨਵਾਂ ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਆ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਨੇ ਮੇਰੀ ਕਾਰ ਵਿੱਚ ਟੱਕਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੈਂਨੁੰ ਹੀ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਆਖਣ ਲੱਗਾ।ਮੈੰ ਸਾੜੀ ਲਗਾ ਰੱਖੀ ਸੀ, ਤੇ ਆਮ ਔਰਤ ਹੀ ਸਮਝਕੇ ਉਹ ਵਧਦਾ ਹੀ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਜਦੋਂ ਮੈੰ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸਰੀਰਕ ਫਿੱਟਨੈੱਸ ਦੇਖਕੇ ਉਹ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਥੱਪੜ ਜੜੇ ਤੇ ਅੱਗਿਓਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਔਰਤ ਨਾਲ ਗਾਲ ਨਾ ਕੱਢਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਫਿਰ ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੋਈਆਂ ਤੇ ਉਹ ਫੋਟੋਸ਼ੂਟ ਲਈ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਫਿਰ ਇੰਡੀਅਨ ਬੌਡੀ ਬਿਲਡਿੰਗ ਫੈਡਰੇਸ਼ਨ ਨੇ ਮੈਂਨੁੰ ਵਰਲਡ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਲਈ ਬੁਲਾਇਆ। ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਮੈਂ ਤਿਆਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਪਰ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਤੋਂ 15 ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੇ ਸਹੁਰਾ ਸਾਬ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਓਥੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੈਂਨੁੰ ਹਰ ਸਮੇਂ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ਼ ਹੀ ਪਾਉਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਟ੍ਰੇੰਨਿੰਗ ਤੇ ਪ੍ਰੈਕਟਿਸ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ। ਡਾਈਟ ਵੀ ਫ਼ੌਲੋ ਨਾ ਹੋਈ। ਨੌਨਵੈੱਜ ਓਥੇ ਬੰਦ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਮੇਰੇ ਭਤੀਜੇ ਨੇ ਮੈਂਨੁੰ ਉਭਲੇ ਅੰਡੇ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਮੁੜ ਜਿੰਮ ਲਈ ਵੀ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਇੱਕ ਹਫ਼ਤਾ ਰਹਿਣ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲ ਕੇ ਕਿ ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਲਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹਾਂ ਓਥੋਂ ਆ ਗਈ। ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਮੈਂ ਬੁੱਧਾਪੇਸਟ ਜਰਮਨੀ ਪਹੁੰਚੀ। ਤੇ ਮੈਂ ਚੈਂਪੀਅਨਸ਼ਿਪ ਵਿੱਚ ਛੇਵੇਂ ਨੰਬਰ ਤੇ ਰਹੀ। ਉਸ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਮਾਊਂਟਨੀਅਰਿੰਗ ( ਪਹਾੜ ਚੜ੍ਹਨਾ ) ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਡੀਜੇ ਸਿੱਖ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫੀ ਦਾ ਵੀ ਕੋਰਸ ਕੀਤਾ। ਬਹੁਤ ਆਸਾਨ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹ ਸਭ ਕੀਤਾ ਜੋ ਮੈਂਨੁੰ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਵਿੱਚ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਸੀ। ਤਾਂ ਕ਼ੀ ਹੋਇਆ ਮੈੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਦੇਰ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਅੱਜ 45 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਣ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਫਿੱਟਨੈੱਸ ਟਰੇਨਰ , ਡੀਜੇ, ਮਾਊਂਟਨੀਅਰ, ਫੋਟੋਗ੍ਰਾਫਰ ਹਾਂ। ਸਭ ਤੋਂ ਜਰੂਰੀ ਮੈੰ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗ਼ੀ ਦਾ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਭਰਿਆ ਫੇਜ਼ ਵੇਖ ਰਹੀ ਹਾਂ। ਸੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਉਹੀ ਸਲਾਹ ਦੇ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਉਹੀ ਕਰੋ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਫਿੱਟਨੈੱਸ ਟਰੇਨਰ : ਕਿਰਨ ਦੇਬਲਾ ਹਿਊਮਨ ਆਫ ਬੌਂਬੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਵਿੱਚੋ। ਪੰਜਾਬੀਕਰਣ : ਹਰਜੋਤ ਸਿੰਘ