ഇവൾ മനുഷ്യ സ്ത്രീ അല്ല പിശാചാണ്.. 😭 ഇത്രേം വലിയ ക്രൂരത ചെയ്തിട്ടും ഇവൾ ചിരിക്കുന്നു.. 🥺 2003 ഡിസംബർ 3-ന് ബാംഗ്ലൂരിൽ 27 വയസ്സുകാരനായ ഗിരീഷിന്റെയും 21 വയസ്സുകാരിയായ ശുഭയുടെയും വിവാഹ നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞു. നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞ് മൂന്നു ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ശുഭ, പ്രതിശ്രുത വരനായ ഗിരീഷിനെ ഫോണിൽ വിളിച്ച് അന്ന് രാത്രി അത്താഴത്തിനായി പുറത്തുപോകാമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഗിരീഷ് സന്തോഷത്തോടെ അത് അംഗീകരിക്കുകയും വേഗം വന്ന് ശുഭയെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാമെന്ന് പറയുകയും ചെയ്തു. ​അങ്ങനെ ഇരുവരും ചേർന്ന് ഒരു റെസ്റ്റോറന്റിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. തിരികെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിയിൽ, വിമാനങ്ങൾ ഇറങ്ങുന്നത് കാണാൻ തനിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമാണെന്നും എയർപോർട്ട് റോഡിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യണമെന്നും ശുഭ ഗിരീഷിനോട് പറഞ്ഞു. ഗിരീഷ് സമ്മതിക്കുകയും അവർ എയർപോർട്ട് റോഡ് വഴി കോറമംഗല എന്ന സ്ഥലത്തെത്തുകയും ചെയ്തു. രാത്രി 9:30-ഓടെ വിമാനങ്ങൾ ഇറങ്ങുന്നത് കണ്ടുകൊണ്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ, തനിക്ക് വേണ്ടി മരണം അടുത്തുവരുന്നുണ്ടെന്ന് ഗിരീഷ് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. ​അപ്രതീക്ഷിതമായി ഒരു ബൈക്കിൽ രണ്ടുപേർ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. പിന്നിലിരുന്നയാൾ കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന ഇരുമ്പ് വടി ഉപയോഗിച്ച് ഗിരീഷിന്റെ തലയ്ക്ക് ആഞ്ഞടിച്ചു. ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട് ഗിരീഷ് നിലത്തേക്ക് വീണു. ഗിരീഷ് വീണെന്ന് ഉറപ്പായ ശേഷം അവർ ശുഭയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. എന്നാൽ, ആ സമയത്ത് അതുവഴി ഒന്ന്-രണ്ട് വാഹനങ്ങൾ വന്നതുകണ്ട് ഭയന്ന് അവർ ബൈക്കെടുത്ത് അതിവേഗം ഓടിച്ചുപോയി. നടന്നതെന്താണെന്ന് തിരിച്ചറിയാനാകാതെ വല്ലാത്തൊരവസ്ഥയിൽ നിന്നിരുന്ന ശുഭ, നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് ഗിരീഷിനരികിലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു. ​തലയുടെ പുറകുവശം വലിയ രീതിയിൽ പൊട്ടി ചോര വാർന്നുപോകുന്നത് കണ്ട ശുഭ വല്ലാതെ ഭയന്നുപോയി. ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ആ റോഡിലൂടെ പോകുന്ന വാഹനങ്ങൾക്കെല്ലാം സഹായത്തിനായി കൈ കാണിച്ചെങ്കിലും ആരും നിർത്തിയില്ല. ആ സ്ഥലം കവർച്ചകൾ നടക്കുന്ന ഒരു പ്രദേശമായതുകൊണ്ട് ആളുകൾക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നതാണ് കാരണം. ഒടുവിൽ ഒരു കാർ ശുഭയ്ക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു. അതിലുണ്ടായിരുന്നത് പ്രായമായ ദമ്പതികളായിരുന്നു. ശുഭയുടെ ദയനീയവസ്ഥ മനസ്സിലാക്കിയ അവർ ഗിരീഷിനെ കാറിൽ കയറ്റി ആശുപത്രിയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ​സംഭവം അറിഞ്ഞ് ഗിരീഷിന്റെ മാതാപിതാക്കളും ഉടൻ ആശുപത്രിയിലെത്തി. പോലീസുകാർ കേസ് രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുകയും അന്വേഷണം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ, കുറ്റകൃത്യം നടന്ന സ്ഥലത്ത് കാര്യമായ തെളിവുകളൊന്നും ലഭിച്ചില്ല. തങ്ങളെ ആർക്കും പിടികൂടാൻ കഴിയില്ലെന്നാണ് പ്രതികൾ കരുതിയിരുന്നത്. എന്നാൽ, മിടുക്കനായ ഒരു പോലീസ് ഓഫീസർ പ്രതികളുടെ ബോഡി ലാംഗ്വേജ് അടിസ്ഥാനമാക്കി ഈ കേസ് തെളിയിക്കുകയായിരുന്നു. കർണാടകയിൽ ഇത്തരത്തിൽ ഒരു തെളിവ് ഉപയോഗിച്ച് കേസ് തെളിയിക്കുന്നത് ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു. ​സ്‌പെഷ്യൽ പോലീസ് ഇൻവെസ്റ്റിഗേഷൻ ഓഫീസറായ നാണയ്യയാണ് കേസിന്റെ ചുമതല ഏറ്റെടുത്തത്. ആശുപത്രിയിലെത്തിയ അദ്ദേഹം ശുഭയോട്, അക്രമികളുടെ മുഖമോ വാഹനത്തിന്റെ നമ്പറോ ഓർമ്മയുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചു. മാനസികാവസ്ഥ മോശമായതുകൊണ്ട് താൻ ഒന്നും ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെന്നായിരുന്നു ശുഭയുടെ മറുപടി. തുടർന്ന് ഗിരീഷിന്റെ വീട്ടുകാരോട് ശത്രുക്കളായി ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോൾ, ഗിരീഷിന് ആരുമായും ശത്രുതയില്ലെന്നും ജോലി, വീട് എന്നിങ്ങനെ ഒതുങ്ങിക്കൂടി ജീവിക്കുന്ന സ്വഭാവമാണ് അവന്റേതെന്നും അവർ മറുപടി നൽകി. ​അന്വേഷണം മുന്നോട്ട് പോകുമ്പോൾ, ഇത് കവർച്ച ശ്രമമാകാനാണ് സാധ്യതയെന്ന് ഓഫീസർ നാണയ്യ കരുതി. എന്നാൽ, അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ 8:05-ന് ഗിരീഷ് മരണപ്പെട്ടതോടെ കേസ് കൊലപാതകമായി മാറി. വിവാഹത്തിന് വെറും അഞ്ചുമാസം മാത്രം ബാക്കി നിൽക്കെ മകന്റെ ആകസ്മിക മരണം ഗിരീഷിന്റെ വീട്ടുകാരെയും ശുഭയുടെ കുടുംബത്തെയും ആകെ തളർത്തി. ​സംഭവം നടന്ന് 45 ദിവസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും കാര്യമായ തെളിവുകൾ ഒന്നും ലഭിച്ചില്ല. സിസിടിവി ലഭ്യത വളരെ കുറവായിരുന്ന 2003-ൽ തെളിവ് ശേഖരണം ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു. കൂടെയുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥർ കേസിൽ പുരോഗതി ഉണ്ടാകില്ലെന്ന് കരുതിയപ്പോഴും, ഓഫീസർ നാണയ്യ ഈ കേസിനെ മറ്റൊരു കോണിൽ നിന്ന് നോക്കിക്കണ്ടു. ​അദ്ദേഹം ഗിരീഷിന്റെയും ശുഭയുടെയും വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന്റെ വീഡിയോ കാസറ്റ് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ആ വീഡിയോ ഒന്നിലധികം തവണ കണ്ടപ്പോഴാണ് അദ്ദേഹത്തിന് ചില അസ്വാഭാവികതകൾ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്. നിശ്ചയത്തിൽ പങ്കെടുത്ത ഒരാൾക്ക് ഒട്ടും സന്തോഷമില്ലാതെയും താൽപര്യമില്ലാതെയുമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഈ കാഴ്ച കണ്ട ശേഷം അദ്ദേഹം ശുഭയുടെ വീട്ടിൽ പോയി മൊബൈൽ ഫോൺ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ​ശുഭ ഫോൺ കൈമാറിയതോടെ, ഓഫീസർ നാണയ്യ കോൾ ഡീറ്റെയിൽസ് പരിശോധിച്ചു. ഗിരീഷിനെ ആക്രമിച്ച ഡിസംബർ 3-ന് ശുഭയുടെ ഫോണിൽ നിന്ന് ഒരു നമ്പറിലേക്ക് 73 തവണ കോൾ പോയിരുന്നു. ആ നമ്പർ ലോ കോളേജ് വിദ്യാർത്ഥിയായ അരുൺ വർമ്മയുടേതായിരുന്നു. ഉടൻ തന്നെ നാണയ്യ അരുണിനെ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. ​"ഗിരീഷ് എന്ന ആളെ അറിയുമോ? മൂന്നാം തീയതി എവിടെയായിരുന്നു?" എന്ന ചോദ്യങ്ങൾക്ക് "ഗിരീഷിനെ അറിയില്ലെന്നും അന്ന് താൻ ഔട്ട് ഓഫ് സ്റ്റേഷനായിരുന്നു" എന്നുമായിരുന്നു അരുണിന്റെ മറുപടി. സംശയം തോന്നാത്ത രീതിയിൽ സംസാരിച്ച അരുണിനെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ പോലീസ് അനുവദിച്ചു. സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നിറങ്ങിയ ഉടൻ അരുൺ ഒരാളെ വിളിച്ച് പോലീസിന് തന്നെ സംശയം തോന്നിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. പോലീസുകാർ തന്നോട് ചോദിച്ച കാര്യങ്ങൾ വിശ്വസിച്ചെന്നും വീട്ടിൽ പോകാൻ സമ്മതിച്ചെന്നും അരുൺ കൂട്ടിച്ചേർത്തു. എന്നാൽ, തന്നോട് സംസാരിക്കുന്നത് ആരാണെന്നോ താൻ സംസാരിക്കുന്നതെല്ലാം ഓഫീസർ നാണയ്യ ട്രാക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്നോ അരുണോ, മറുതലയ്ക്കൽ സംസാരിച്ച ശുഭയ്ക്കോ അറിയില്ലായിരുന്നു. ​അതെ, ഈ കൊലപാതകത്തിന് പിന്നിലെ ബുദ്ധികേന്ദ്രം ശുഭയായിരുന്നു. വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന്റെ വീഡിയോയിൽ ശുഭയുടെ മുഖത്ത് ഒട്ടും സന്തോഷമില്ലാതിരുന്നത് കണ്ടപ്പോൾത്തന്നെ ഓഫീസർക്ക് സംശയം തോന്നിയിരുന്നു. ഒരു താൽപര്യവുമില്ലാതെ, ആരോ നിർബന്ധിച്ച് കൊണ്ടുവന്നതുപോലെയാണ് അവർ ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുത്തത്. ശുഭയ്ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇത് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ നാണയ്യ, ശുഭയുടെ ഫോൺ രേഖകൾ ശേഖരിച്ച് അരുണിനെ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വിളിപ്പിക്കുകയും തുടർന്ന് നടന്ന സംഭാഷണം ഒരു തെളിവായി ഉപയോഗിക്കുകയുമായിരുന്നു. ​അരുണിനെയും ശുഭയെയും കൂടുതൽ ചോദ്യം ചെയ്തപ്പോൾ ഞെട്ടിക്കുന്ന വിവരങ്ങളാണ് പോലീസിന് ലഭിച്ചത്. 2003-ൽ ഇത് വളരെ അപൂർവമായ ഒരു കേസായിരുന്നു. ഇന്റൽ കമ്പനിയിൽ നല്ല ജോലിയുള്ള ഗിരീഷിന് വിവാഹാലോചന വന്നപ്പോൾ, 15 വർഷം മുൻപ് അയൽവാസിയായിരുന്ന ശുഭയുടെ അച്ഛൻ ശങ്കരനാരായണൻ വീണ്ടും കുടുംബവുമായി ബന്ധം സ്ഥാപിച്ചു. നിയമ വിദ്യാർത്ഥിനിയായിരുന്ന ശുഭയും ഗിരീഷും തമ്മിലുള്ള വിവാഹം വീട്ടുകാർ ഉറപ്പിച്ചു. ​വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന് ഒരുങ്ങുന്നതിനിടെ, ബ്യൂട്ടീഷ്യനോട് ശുഭ പറഞ്ഞത്, തനിക്ക് ഈ എൻഗേജ്മെന്റിൽ താൽപര്യമില്ലെന്നും ഈ പാവം പോലെയുള്ള ഒരാളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നും, ഒരു സാഹചര്യം വന്നാൽ അവനെ കൊന്നുകളയുമെന്നുമാണ്. താൻ ഈ കാര്യം വീട്ടുകാരോട് ഒരുപാട് പറഞ്ഞെങ്കിലും അവർ സമ്മതിക്കുന്നില്ലെന്നും ശുഭ ബ്യൂട്ടീഷ്യനോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. ശുഭ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന ആൾക്ക് ശുഭയേക്കാൾ രണ്ട് വയസ്സ് പ്രായം കുറവായിരുന്നു. ഈ കാരണം പറഞ്ഞാണ് വീട്ടുകാർ ശുഭയെ പിന്തിരിപ്പിച്ചത്. ​ഒരു പാവപ്പെട്ടവന്റെ ജീവൻ ഇല്ലാതാക്കാൻ ശുഭ പദ്ധതിയിട്ടപ്പോൾ, വിവാഹം തടയാൻ കൊലപാതകം മാത്രമാണ് വഴിയെന്ന് അരുൺ തീരുമാനിച്ചു. കൊലപാതകം നടപ്പിലാക്കിയത് അരുൺ ആണെങ്കിലും ഇതിന്റെ മുഖ്യ സൂത്രധാര ശുഭ തന്നെയായിരുന്നു. അച്ഛനെ എതിർക്കാൻ കഴിയില്ല, എന്നാൽ അരുണിന്റെ കൂടെ ജീവിക്കുകയും വേണം, അതിന് ഗിരീഷ് ഇല്ലാതാവണം എന്നതായിരുന്നു ഒരു ക്രിമിനൽ ലോയർ ആയിരുന്ന ശുഭയുടെ ചിന്ത. ​ശുഭ ഈ കാര്യം അരുണിനോട് പറയുകയും അരുൺ തന്റെ കസിനായ ദിനേഷിനോട് ഒരു വാടക കൊലയാളിയെ പരിചയപ്പെടുത്താൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. എത്ര പണം ചെലവായാലും വേണ്ടില്ല, കാര്യം നടക്കണമെന്ന് അരുൺ ദിനേഷിനോട് പറഞ്ഞു. പണത്തോട് ആർത്തിയുണ്ടായിരുന്ന ദിനേഷ്, അരുണിനെ വെങ്കട് എന്ന കൂലിത്തല്ലുകാരന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. ​ഗിരീഷ് പോകുന്ന സ്ഥലങ്ങളിലെല്ലാം വാടക കൊലയാളി പിന്തുടർന്നെങ്കിലും പലപ്പോഴും കൊലപാതക ശ്രമങ്ങൾ പരാജയപ്പെട്ടു. ക്ഷമ നശിച്ച ശുഭ ഒടുവിൽ നേരിട്ടിറങ്ങി. അതിനുശേഷമാണ് സംഭവം നടന്നത്. ഡിന്നറിന് പുറത്തുപോയ ശുഭ, ഓരോ നിമിഷവും അരുണിനെ വിളിച്ച് അറിയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ വിമാനങ്ങൾ ഇറങ്ങുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക് ഗിരീഷിനെ കൊണ്ടുവരികയും അവിടെ കാത്തുനിന്ന അരുണും വെങ്കടും ചേർന്ന് ഇരുമ്പ് വടി ഉപയോഗിച്ച് ഗിരീഷിനെ ആക്രമിക്കുകയുമായിരുന്നു. അതിനുശേഷം നടന്നതല്ലാം ശുഭയുടെ നാടകമായിരുന്നു. ​"ഇതാണ് അന്ന് യഥാർത്ഥത്തിൽ സംഭവിച്ചത്" എന്ന് അരുൺ പോലീസ് ഓഫീസറോട് സമ്മതിച്ചു. ഗിരീഷ് എന്തിനാണ് മരിച്ചതെന്ന് പോലും അറിയാതെയാണ് മരിച്ചതെന്നത് ഇതിലെ ഏറ്റവും വിഷമകരമായ കാര്യമാണ്. ​കൊലപാതക ശ്രമങ്ങൾക്ക് തെളിവായി ബ്യൂട്ടീഷ്യന്റെ മൊഴിയും, ഗിരീഷിനെ ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ച പ്രായമായ ദമ്പതികളുടെ മൊഴിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അപകടം നടന്ന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് ഗിരീഷിനെ കാറിലേക്ക് കയറ്റിയ ശേഷം ശുഭ ചെയ്തത്, ഭർത്താവിന്റെ അടുത്തിരിക്കാതെ കാറിന്റെ മുൻസീറ്റിൽ വന്നിരിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. ഈ പ്രവൃത്തി ദമ്പതികൾക്ക് അസ്വാഭാവികമായി തോന്നിയിരുന്നു. ​എൻഗേജ്മെന്റ് വീഡിയോ, ശുഭയുടെ കോൾ രേഖകൾ, ബ്യൂട്ടീഷ്യന്റെയും ദമ്പതികളുടെയും മൊഴി എന്നിവയെല്ലാം വെച്ച് ഈ നാലുപേരും കുറ്റം ചെയ്തുവെന്ന് പോലീസ് തെളിയിച്ചു. അക്രമത്തിനായി ഉപയോഗിച്ച ആയുധവും പോലീസുകാർ കണ്ടെടുത്തു. ​സംഭവം നടന്ന് ഏകദേശം 47 ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം, 2004 ജനുവരി 25-ന് ഇവരെല്ലാവരെയും പോലീസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്തു. ഫോൺ കോൾ റെക്കോർഡ്‌സുകളും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട രേഖകളും തെളിവുകളായി ഉപയോഗിച്ച് കർണാടക ക്രൈം ഹിസ്റ്ററിയിൽ ഒരു കേസ് തെളിയിക്കുന്നത് ഇതാദ്യമായിരുന്നു. കുറ്റം ചെയ്ത നാലുപേർക്കുമെതിരെ ഐ.പി.സി. സെക്ഷൻ 302, 120B, 201 എന്നിവ പ്രകാരമാണ് കേസെടുത്തത്. ​ആറു വർഷത്തോളം നീണ്ട കോടതി വ്യവഹാരങ്ങൾക്കൊടുവിൽ, 2010-ൽ എല്ലാവർക്കും ജീവപര്യന്തം തടവും 50,000 രൂപ പിഴയും കോടതി വിധിച്ചു. ഇതിനെതിരെ ശുഭ 2014-ൽ സുപ്രീം കോടതിയിൽ അപ്പീൽ നൽകിയെങ്കിലും അത് തള്ളപ്പെട്ടു. ​2014-ൽ ജാമ്യത്തിൽ പുറത്തുവന്നപ്പോൾ ശുഭയുടെ മുഖത്ത് യാതൊരു കുറ്റബോധവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കൊലപാതകമെന്ന കടുംകൈ ചെയ്യാതെ അരുണിനും ശുഭയ്ക്കും എളുപ്പത്തിൽ ഒളിച്ചോടി പോകാമായിരുന്നിട്ടും, ഗിരീഷിനെ കൊലപ്പെടുത്തിയ ശേഷം മാത്രം ജീവിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതെന്തിനാണെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ചെറിയ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്ക് പോലും കൊലപാതകമെന്ന കടുംകൈയിലേക്ക് തിരിയുന്നത് എന്തിനെന്ന് ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. #vartha #news #അഭിപ്രായം