പേരിനൊരു താലി💫❣️ അന്ന് രാത്രി അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോഴും ഭദ്രയെ ആരും വിളിച്ചില്ല... അങ്ങനെയൊരു വിവാഹമേ നടന്നിട്ടില്ലെന്ന മട്ടിൽ അവരുടെ കുടുംബകാര്യങ്ങളും കളിയും ചിരിയുമായി എല്ലാവരും അത്താഴം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റ് പോകുമ്പോൾ പതിവ് പോലെ കഴിക്കുകയാണ് അടുക്കളപുറത്തെ വരാന്തയിൽ ഇരുന്നു ഭദ്ര.. അവർക്ക് അത്യാവശ്യം വരുന്നതെന്തെങ്കിലും എടുത്തു കൊടുക്കേണ്ടി വരുമെന്നത് കൊണ്ട് സീത കഴിക്കാൻ ഇരുന്നില്ല... അപ്പോഴും പിന്നാമ്പുറത്തെ ഉമ്മറകോലായിൽ ഇരിക്കുന്നവളുടെ മനോവേദന അവരെ അലട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ആദി പോലും യാതൊന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടിൽ ഇരിക്കുന്നത് കാണെ അവർക്ക് അവനോട് വല്ലാത്ത ദേഷ്യം തോന്നി... എന്നിട്ടും മനസ്സുകൊണ്ട് അവനെ ശപിക്കാതിരിക്കാൻ അവർ ശ്രമിച്ചു... "കഴിച്ചോ സീതമ്മായി...?" കൈ കഴുകി മുകളിലേക്ക് പോകാൻ നേരം അടുക്കളവാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന സീതയോട് അവൻ തിരക്കി... "ഇല്ല..." ഒട്ടും താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത മട്ടിൽ മറുപടി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവർ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു... "താലി കെട്ടിയ ഒരുത്തിയിവിടെ കഴിക്കുന്ന വറ്റ് തൊണ്ടയിൽ നിന്നിറങ്ങാതെ ഇരിക്കുന്നു അപ്പോഴാ അവന്റെയൊരു അന്വേഷണം..." അവർ ദേഷ്യം മറയ്ക്കാൻ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.. എല്ലാവരും കിടക്കാൻ പോയപ്പോൾ സീത വേഗം രണ്ട് ഉരുള വാരി കഴിച്ച് പാത്രങ്ങൾ കഴുകി വെച്ചു.. അപ്പോഴാണ് അടുക്കളവാതിൽക്കൽ ആശ വന്നു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടത്... "ഭദ്ര എവിടെ... അവൾ ഉറങ്ങിയോ...?" ആ ചോദ്യത്തിൽ സീതക്കെന്തോ ഒരു പ്രതീക്ഷ തോന്നി...ഒരുപക്ഷെ അവളെ ആദിയുടെ മുറിയിൽ കിടത്താൻ വേണ്ടിയായിരിക്കുമോ... "മോളെ... ഒന്നിങ്ങു വന്നേ...." സീത വിളിച്ചപാടെ മുറിയിൽ കിടക്കാനൊരുങ്ങിയ ഭദ്ര എഴുന്നേറ്റ് വന്നു...അപ്പോഴാണ് വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന ആശയെ കണ്ടത്... അവളൊരു തണുത്ത ചിരിയോടെ അവരെ നോക്കി... "ആഹ്.. മോളെ... ഞാൻ പറഞ്ഞതൊന്നും മറന്നിട്ടില്ലല്ലോ... അവന് നിന്നെ സ്നേഹിക്കാനും അംഗീകരിക്കാനും സമയം എടുത്തേക്കും.. അതുവരെ നീയൊന്ന് ക്ഷമിക്കണം... ഇന്നലെ വരെ എങ്ങനെയായിരുന്നു അതുപോലെ തന്നെ കഴിയണം... പതിയെ അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കയറി പറ്റി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെയാ ജീവിതത്തിലേക്ക് കയറാനും എളുപ്പമായിരിക്കും...അതുകൊണ്ട് അല്പം സാവകാശം കൊടുക്കണം..കേട്ടോ.. പോയി ഉറങ്ങിക്കോ..." അതും പറഞ്ഞവർ സീതയെ നോക്കാതെ തന്നെ അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു... ഭദ്ര അതേ നിൽപ്പ് നിന്നു... "എന്റെ മോള് വിഷമിക്കണ്ട... കണ്ണിൽ ചോരയില്ലാത്ത വർഗം..! അവന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കയറി പറ്റുന്നത് വരെ ക്ഷമിക്കണം പോലും... രണ്ടിനെയും രണ്ടറ്റത്ത് കൊണ്ടിട്ടാൽ എങ്ങനെ മനസ്സിൽ കയറി പറ്റും... താലി കെട്ടിയവനും കണക്കാ.. ഈ നേരം വരെ നിന്നെയൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ലല്ലോ... ഹൃദയമിരിക്കുന്നിടത്ത്‌ കല്ലാവാനേ വഴിയുള്ളു...ഹ്മ്... നാല് നേരം ഇതുങ്ങൾക്ക് വെച്ചൊരുക്കിയാണല്ലോ എന്റെ കയ്യും നടുവും തളരുന്നത്..." സീതക്ക് ദേഷ്യം വന്നാൽ അതൊന്ന് അടങ്ങും വരെ അവർ പിറുപിറുത്ത്കൊണ്ടിരിക്കും...അതവൾക്ക് അറിയാം... "സാരമില്ല സീതമ്മേ...എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ട് തന്നെയല്ലേ ഞാൻ ഈ വിവാഹത്തിന് സമ്മതിച്ചത്.. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ കാത്തിരുന്നോളാം... നിക്കൊരു പരാതിയും ഇല്ല..." കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയെങ്കിലും അത്രയും പറഞ്ഞവൾ മുറിയിലേക്ക് തിരികെ പോയി... കണ്ണടക്കുമ്പോൾ ഒരേയൊരു കാഴ്ച മാത്രം... തന്റെ നേരെ താലിയുമായി നീളുന്ന ആദിയുടെ കൈകൾ...! തലയിണ നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോൾ എന്തോ വാശി പോലെ കണ്ണുകൾ അമർത്തി തുടച്ചവൾ നിദ്രാദേവിയെ കാത്തു കിടന്നു... ****** "എന്താ നിന്റെ പ്ലാൻ...? ഇനിയങ്ങോട്ട് ഇവിടെ നിൽക്കുകയല്ലേ..എറണാകുളത്തേക്ക് തിരിച്ചു പോകുന്നില്ലല്ലോ..?" രാവിലെ കാപ്പികുടിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഹാളിൽ ഇരുന്നു സംസാരിക്കുകയാണ് ശിവാനന്ദനും ആദിയും... "ഞാൻ ഇനി പോകുന്നില്ല... അമ്മാവൻ പറഞ്ഞ ഓഫർ ഞാൻ സ്വീകരിക്കുകയാ... ഇനിയങ്ങോട്ട് നമ്മുടെ കമ്പനിക്ക് വേണ്ടി വർക്ക്‌ ചെയ്യാമെന്നാ എന്റെ തീരുമാനം..." "മ്മ്ഹ്ഹ്.. എങ്കിൽ നാളെ വന്ന് ജോയിൻ ചെയ്തോ.. കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ മാനേജരോട് പറഞ്ഞേൽപ്പിക്കാം.." അവരുടെ സംഭാഷണത്തിനിടയിലാണ് ഭദ്ര ചൂലും മോപ്പുമായി മുകളിലേക്ക് കയറി പോയത്.. എന്നും രാവിലെ വീട് മുഴുവൻ തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കുന്ന നേരമാണത്... അവൾ കയറി പോകുന്നത് ആദി കണ്ടില്ലായിരുന്നു... മുകളിലെ മുറികൾ എല്ലാം തുടച്ചു കഴിഞ്ഞവൾക്ക് ആദിയുടെ മുറിയുടെ മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു സങ്കോചം തോന്നി... കയറണോ... ഇന്നലെ വരെ ഒരു അടിച്ചുതളിക്കാരിയുടെ കടമ പോലെയാണ് കയറിയിരുന്നത് എങ്കിൽ ഇന്ന് താൻ പേരിനെങ്കിലും ആദിയുടെ ഭാര്യയാണ്...ഒരു ഭാര്യയുടെ അവകാശത്തിൽ കയറാൻ ആവില്ലെങ്കിലും അങ്ങനെ കഴിഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിൽ എന്നൊരു മോഹം അവളുടെയുള്ളിൽ കുമിഞ്ഞു കൂടി... പതിയെ വാതിൽ തുറന്നവൾ അകത്തേക്ക് കയറി... ഒരു ചുളിവ് പോലുമില്ലാതെ വൃത്തിയിൽ വിരിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന ബെഡ്ഷീറ്റ്... പുതപ്പ് മടക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട്.. എന്തിനോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ അതിൽ ഉടക്കി നിന്നു... പിന്നെ പെട്ടന്ന് ചൂലെടുത്തു തറ മുഴുവൻ അടിച്ചു വാരി... കറുത്ത ടൈൽസ് പതിച്ച തറയാണ്... അത് മിനുങ്ങുന്ന വിധം തുടച്ചു കാണണമെന്ന് ആദിക്ക് നിർബന്ധം ഉണ്ട്.. അവനില്ലാത്തപ്പോൾ പോലും ഒന്നിടവിട്ട ദിവസങ്ങളിൽ അവൾ അടിച്ചു തുടക്കാറുണ്ട്... അടിച്ചു വാരി കഴിഞ്ഞ്, ബാത്‌റൂമിൽ നിന്ന് വെള്ളം ബക്കറ്റിൽ എടുത്തു തുടക്കാൻ ഒരുങ്ങുമ്പോഴാണ് ആദി മുറിയിലേക്ക് വന്നത്.. ആദ്യം അവളെ കണ്ടപ്പോൾ അവന്റെ പുരികം ചുളുങ്ങിയെങ്കിലും പിന്നെയവൻ കാര്യമാക്കാതെ അകത്തേക്ക് വന്ന് ടേബിളിനടുത്തുള്ള ചെയറിൽ ഇരുന്നു... ടേബിളിൽ ഇരിക്കുന്ന ലാപ്ടോപ് തുറന്ന് ഒന്ന് രണ്ടു ഫയലുകൾ ഓപ്പൺ ചെയ്യുമ്പോൾ ഭദ്ര വിറയ്ക്കുന്ന കൈകൾ കൊണ്ട് അവിടമെല്ലാം തുടച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്... അവന്റെ സാമിപ്യത്തിൽ തന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് ഏറുന്നതും ഹൃദയം പൊട്ടിപോകും എന്ന നിലയിലൊരു സന്തോഷം വന്നു പൊതിയുന്നതും അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു... ഇടയ്ക്കിടെ മിഴികൾ ഉയർത്തി നോക്കുമ്പോഴും അവൻ എന്തോ തിരക്കിട്ട ജോലിയാണ് എന്ന് കാണുമ്പോൾ അവൾ നോട്ടം മാറ്റും... എന്നാൽ തന്റെ ടേബിളിലെ ചെറിയ മിററിലൂടെ അവൻ ആ ഒളിഞ്ഞു നോട്ടം കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു... തക്കം പാർത്തിരുന്നവൻ അവളുടെ നോട്ടം തന്നിൽ തറഞ്ഞു നിൽക്കുകയാണ് എന്ന് കണ്ടതും പെട്ടന്നൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.... ഭദ്ര ഞെട്ടി...! ഏറെ നാളുകൾക്ക് ശേഷം ആദ്യമായൊരു നോട്ടം... അതും തന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക്... അവരുടെ മിഴികൾ ഒരുവേള കൊരുത്തുപോയി.. ആ മുഖത്ത് നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാനെ തോന്നുന്നില്ല... എന്നിട്ടും ഒരു പിടച്ചിലോടെ അവൾ നോട്ടം മാറ്റിയതും, ആദി തറയിലാകെ കണ്ണോടിച്ചു... "നീയെന്താ ഒളിച്ചു കളിക്കാൻ വന്നതാണോ...?ചെയ്യുന്ന പണി വൃത്തിയായി ചെയ്തിട്ട് വേഗം പോകാൻ നോക്ക്....!!!" അവന്റെ ഉറച്ച സ്വരം കേട്ടതും അബദ്ധം പിണഞ്ഞത് പോലെയവൾ നാക്ക് കടിച്ചു.. പിന്നെ വേഗം ആ മുറി മുഴുവൻ തുടച്ചെടുത്തു പുറത്തേക്കിറങ്ങി... "ആ ഡോർ അടക്ക്...!!!" അവന്റെ ആജ്ഞ കേട്ടയുടൻ വാതിലടച്ചുകൊണ്ട് ഭദ്ര താഴേക്ക് പോയി... "ഹോ.. ഇതെന്തൊരു മുരടനാ ഭഗവാനെ... പണ്ട് എന്തൊരു പാവമായിരുന്നു...വല്ല്യ ആളായപ്പോ ഗമയായി പോയി... വെറുതെയല്ല സീതമ്മ പറയുന്നത്...ഉള്ളിലുള്ളത് ഹൃദയമാവില്ല... കല്ല് തന്നെയാ... അസ്സല് കരിങ്കല്ല്..." ഓരോന്ന് പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് ഇറങ്ങി പോകുന്നവളെ കണ്ടതും കൃഷ്ണാഞ്ജലി അവളെ ചൂഴ്ന്നു നോക്കി... "നീയെന്താ സീതമ്മായിയെ കൂട്ട് പിറുപിറുക്കുന്നത്...?" അഞ്ജു അവളുടെ പുറകെ ചെന്നു... "ഒന്നുല്ല്യ... ഞാൻ നാമം ജപിക്കായിരുന്നു..." "ഈ നട്ടുച്ചക്കോ... നിനക്ക് വട്ട് തന്നെയാ... അല്ലാ...അതുകൊണ്ട് തന്നെയല്ലേ വല്യേട്ടന്റെ താലിക്ക് കഴുത്തു നീട്ടി കൊടുത്തതും... നീയല്ലാതെ വേറെയാരെങ്കിലും ചെയ്യോ ഇങ്ങനെയൊരു കാര്യം...?" അഞ്ജുവിന്റെ ചോദ്യം കേട്ടവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നു... "ഹ്മ്മ്... ഇനിയിപ്പോ വരാനുള്ളത് അനുഭവിച്ചോ..." തികഞ്ഞ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് പോയതും ഭദ്ര ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു... തുടരും... കഥ ഇഷ്ടമായാൽ ഒരു വരി കുറിക്കണേ.. 🥰🥰 #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📔 കഥ #💌 പ്രണയം