ചുറ്റുവിളക്ക് ഭാഗം -01 എനിക്കെങ്ങും വയ്യ നിങ്ങടെ തള്ളയെ നോക്കാൻ... മരുമകളുടെ സംസാരം കേട്ട് ഭാനുമതിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. ഭർത്താവിന്റെ ചിത കത്തിയമർന്ന മണ്ണിനരുകിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്ന ഭാനുമതി കണ്ണുകൾ അമർത്തിതുടച്ചു. എന്നെക്കൂടെ കൊണ്ടുപോകാമായിരുന്നില്ലേ? നമ്മൾ ഒരുമിച്ചല്ലേ ഇത്രനാൾ ജീവിതം പങ്കിട്ടത്, എന്നിട്ട് എന്നെ മാത്രം ഭൂമിയിൽ വിട്ടിട്ട് എങ്ങോട്ടാണ് മനുഷ്യാ നിങ്ങൾ പോയത്? എനിക്ക് നിങ്ങളില്ലാതെജീവിക്കാനാവില്ല. അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി ആ മണ്ണിലേക്ക് ഇറ്റ് വീണു. നേരത്തൊരു കാറ്റ് തന്നെ തഴുകുന്നത് പോലെ ഭാനുമതിക്ക് തോന്നി. തന്നെആശ്വസിപ്പിക്കുന്നതാവാം.... എവിടെയെങ്കിലും ഇരുന്ന് അദ്ദേഹം തന്നെ കാണുന്നുണ്ടാകുമോ?? അറിയില്ല...... ദേഹമില്ലാതെ ദേഹിയുണ്ടോ?? ഭാനുമതി വീട്ടുമുറ്റത്തേക്കു കയറിചെന്നു. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച്ച ഭർത്താവിന്റെ ജീവനില്ലാത്ത ശരീരവും കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും വന്നപ്പോഴേക്കും മരുമകൾ, തന്റെ ഭർത്താവിന്റേതായിട്ടുള്ള എല്ലാ വസ്തുക്കളും വീടിന് പുറത്തെടുത്തിട്ടിരുന്നു. അദ്ദേഹം മരിക്കാനായി കത്തിരിക്കുകയായിരുന്നുവോ അവൾ. മുറ്റത്തിന്റെ പടിഞ്ഞാറേ വശത്ത് മഴ നനഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട് അദ്ദേഹം അത്രനാൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന വസ്തുക്കളൊക്കെ അവിടേക്കു നോക്കുമ്പോൾ ഭാനുമതിക്ക് നെഞ്ചം പിടയുന്നത് പോലെ തോന്നി. തന്റെ പുരുഷൻ തനിക്ക്‌ മാത്രമേ പ്രിയപ്പെട്ടവൻ ആയിരുന്നുള്ളോ..??? മിക്കവാറും ദിവസങ്ങളിൽ മരുമകൾക്കുള്ള പലഹാരപൊതിയും കൊണ്ടേ അദ്ദേഹം വൈകുന്നേരം കയറി വരൂ... നമ്മുടെ മകൾ എന്നെ അദ്ദേഹം പറയുമായിരുന്നുള്ളൂ..എന്നിട്ടും... ഓഹ്...ഈ സാധനം കണ്ണുനീരും ഒലിപ്പിച്ചോണ്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് കുറേ ദിവസം ആയല്ലോ മരുമകൾ രേവതി ഭാനുമതിയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് മനസ്സിൽ വിചാരിച്ചു. ഈ പരട്ട തള്ളയും കൂടെ അങ്ങ് ഒടുങ്ങിയാൽ മതിയാരുന്നു. രേവതി പിറുപിറുത്തു കൊണ്ട് കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് മുറിയിലേക്ക് പോയി. അവളുടെ ലോകത്ത് ഭർത്താവും ഒന്നരവയസ്സുകാരി മകളും മാത്രമേ ഉള്ളൂ... മറ്റാരുംകൂടെ വേണ്ടാ എന്ന ചിന്തയാണ് രേവതിക്ക്. എന്താ രേവതി...? ഭർത്താവ് മിഥുൻ അകത്തേക്ക് കയറി വന്നു. ഞാൻ കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് എന്റെ വീട്ടിലേക്കു പൊയ്ക്കോളാം, നിങ്ങൾ നിങ്ങടെ അമ്മയെയും നോക്കി ഇവിടെ നിന്നോ. അതിനും മാത്രം ഇവിടെ എന്താ പ്രശ്നം.? ഒരു പ്രശ്നവും ഇല്ല. മതിയോ?? അവൾ ദേഷ്യപ്പെട്ടു. അയാൾ കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു. കൊച്ചിനെയും കൊണ്ട് അപ്പുറത്തെങ്ങാനും പോ, എനിക്കൊന്നുറങ്ങണം അവൾ പറഞ്ഞു. അയാൾ കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി. രാവിലെ ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് രേവതി ഉറങ്ങാൻ കയറിയാൽ പിന്നെ പന്ത്രണ്ടുമണി ആക്കുമ്പോഴേ എഴുന്നേൽക്കൂ.. ഭാനുമതി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. സിങ്ക് നിറയെ പാത്രങ്ങൾ കൂട്ടി ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. ഭാനുമതി അത് ഓരോന്നായി കഴുകി വച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അവരുടെ പേരക്കുട്ടി മിഥുന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പിച്ചവച്ചങ്ങോട്ട് വന്നു. ഭാനുമതി കുഞ്ഞിനെ വാരി എടുത്തു. തന്റെ ഏക ആശ്വാസം ഈ കുഞ്ഞാണ്. നിഷ്കളങ്കമായ ഒരു ചിരിയിൽ, കൊഞ്ചലിൽ...താൻ തന്റെ ദുഃഖങ്ങളെ അല്പനേരമെങ്കിലും മറക്കാറുണ്ട്. അച്ഛമ്മേടെ മുത്തേ.... അവർ കുഞ്ഞിനെ ചുംബിച്ചു.. ഉറങ്ങാൻ കിടന്ന രേവതി കാതോർത്തു. മിഥുന്റെ കൈയിൽ അല്ലേ കൊച്ച്? അവൾ എഴുന്നേറ്റു. ഭാനുമതി കുഞ്ഞിനെ കൊഞ്ചിക്കുകയാണ് ആ നനഞ്ഞ കൈയ്കൊണ്ടാണോ കൊച്ചിനെ എടുക്കുന്നത്. ഒന്നാമത് അതിന് ജലദോഷമാ.. ഇങ്ങ് കൊണ്ടുവാ.. രേവതി ഭാനുമതിയുടെ കൈയിൽ നിന്നും കുഞ്ഞിനെ എടുത്തു. ഭാനുമതി അവളെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് തന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയി, വാതിൽ അടച്ചതും ഭാനുമതി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. താൻ ഏകയാണെന്ന് അവർക്കു തോന്നി. തന്റെ മകന് പട്ടിയുടെ വില പോലും കൊടുക്കാതെ ഇട്ട് പേടിപ്പിക്കുന്ന മരുമകളെ കാണുമ്പോൾ സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല. സ്വന്തം കുഞ്ഞിനെ ഓർത്ത് മാത്രം ഇത്തരം താടകമാരെ സഹിക്കുന്ന പുരുഷന്മാരെ സിനിമകളിൽ മാത്രേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.. ഇപ്പോഴിതാ ജീവിതത്തിൽ അതറിയുന്നു. തന്റെ പുരുഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ എപ്പോഴും പറയുമായിരുന്നു. ഞാൻ ആദ്യം മരിച്ചാൽ നീ സൂക്ഷിക്കണമെന്ന്. അവൾ നിന്നെ ഏത് വിധത്തിലും ഇല്ലാതാക്കുമെന്ന്. അപ്പോൾ ഞാൻ മരിച്ചാൽ ചേട്ടൻ എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ പറയുമായിരുന്നു. ഞാനേ ആദ്യം പോകൂ... എന്ന്. അതുപോലെ തന്നെ നടന്നു. തന്നെ ഒറ്റക്കാക്കിയിട്ട് അദ്ദേഹം പോയ്മറഞ്ഞു. മക്കൾക്ക്‌ വേണ്ടി മാത്രം ജീവിക്കുന്ന അനേകം മനുഷ്യരിൽ പെട്ടവരായിരുന്നു ഞങ്ങൾ. സ്വന്തം ജീവിതത്തിനു കൂടെ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കണമായിരുന്നു എന്ന് ഞങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കി വന്നപ്പോഴേക്കും കാലം കഴിഞ്ഞു പോയി. ഇന്നിപ്പോൾ താൻ തീർത്തും ഒറ്റക്കായിരിക്കുന്നു. അല്ല...ഒറ്റക്കല്ല, സകല ചിന്തകളിലും തന്റെപുരുഷനുണ്ട്. നോക്കുന്നിടത്തെല്ലാം താൻ കാണുന്നുണ്ട് അത് മതി. 💚💚💚💚💚💚 വൈകുന്നേരം മിഥുൻ കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് സിറ്റിക്ക് ഇറങ്ങി കുറേ ദിവസമായി പുറത്തേക്കൊക്കെ ഇറങ്ങിയിട്ട്.കൂട്ടുകാരെ ഒക്കെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട്. രേവതി അലക്കിയ തുണികൾ വിരിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുമ്പോഴാണ്, ഭാനുമതി കിണറിനരുകിലെ പുല്ല് പറിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടത്. കിണർ ചുറ്റും കെട്ടിയിട്ടില്ല. ഈ തള്ളയെ കിണറ്റിലേക്ക് തള്ളി ഇട്ടാലോ, കഴിഞ്ഞ ദിവസങ്ങളിലെല്ലാം നല്ല മഴ ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് കിണർ നിറയാറായി വെള്ളം ഉണ്ട്. അവൾ ചുറ്റിലും നോക്കി. എങ്ങും ആരുമില്ല. തള്ളി താഴേക്ക് ഇട്ടാൽ ആരും അറിയാൻ പോകുന്നില്ല. ഈ ശല്യം എങ്ങനെയേലും ഒഴിവായി കിട്ടുമല്ലോ. അത് മതി. അവൾ പതിയെപ്പതിയെ കിണറിനരുകിലേക്ക് ചെന്നു. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀 തുടരും. (ബാക്കി വായിക്കാൻ ഫോളോ ചെയ്യണേ..) രചന :: അഞ്ചു തങ്കച്ചൻ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📔 കഥ #📖 കുട്ടി കഥകൾ #📙 നോവൽ