അല്ലി... അല്ലി... ഈ കുട്ടി ഇതെവിടെ പോയി എന്റെ ഭഗവതി.. " ഭാനുമതി വടക്കേ നാലുകെട്ട് ചുറ്റിനടന്ന് വിളിച്ചു. "പെണ്ണെ തുളസി, നീ അല്ലിയെ കണ്ടോ? " "ഇല്ല വല്യമ്മേ, ഞാൻ കണ്ടില്ല. " "ഈ പെണ്ണിനെ കൊണ്ട് തോറ്റു.ഏട്ടൻ ലാളിച്ച് വഷളാക്കിയിട്ട് ഇണ്ട്. അല്ലാണ്ടെ ഈ നേരത്ത് ഇങ്ങനെ ഒരു പണി ഒപ്പിക്കുമോ?" "എന്താ ഭാനു.. എന്താ കാര്യം!" അകത്തമ്മ വാതിൽക്കൽ വന്ന് നിന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "അമ്മേ, അല്ലിയെ കാണാൻ ഇല്ല. പൂമുഖത്തു വരാന്തയിൽ മേലെടത്ത് തിരുമേനി വന്നിട്ടുണ്ട്. അവളെ അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്. ഈ പെണ്ണെവിടെ പോയോ എന്തോ? തിരുമേനി വരുമ്പോ ഇവിടെ ഉണ്ടാവണംന്ന് ഞാൻ കാലത്തു കൂടി പറഞ്ഞതാ.. ആ തലയിലോട്ട് ഒന്ന് കേറണ്ടേ? പ്രായമായ പെണ്ണ്, ഏത് ഉമ്മറം നിരങ്ങാൻ പോയോ എന്തോ?" "ഓ.. ന്റെ ഭാനു, അവളിങ്ങട്ട് വന്നോളും. മേലെടത്തോട് ഇരിക്കാൻ പറയു. വിശ്വൻ ഇല്ലേ അവിടെ. അവൻ നോക്കിക്കോളും." "ഹ്മ്മ്... അമ്മാമ്മ തന്നെയാ അനന്തരവളെ വിളിച്ചോണ്ട് വരാൻ എന്നെ പറഞ്ഞു വിട്ടത്. ഇനി അവളില്ലാണ്ട് അങ്ങോട്ട് പോയാൽ എന്റെ നേരെ ചാടി കടിക്കും. ഞാൻ ഇപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ??" ഭാനുമതി നടുമുറ്റത്തെ തിണ്ണയിൽ ഇരുന്നു. "എന്നാലും ഈ പെണ്ണ് എങ്ങോട്ട് പോയി എന്റെ ദേവി..." "ഭാനു... അല്ലിയെവിടെ?" ഉമ്മറത്തു നിന്ന് വിശ്വൻ കാരണവരുടെ വിളി ഉച്ചത്തിൽ മുഴങ്ങി. "അകത്തമ്മേ, ഒന്ന് ചെല്ലൂ.. അവളിവിടെ ഇല്ലെന്നു പറയു. ഞാൻ പോയാൽ ശെരി ആവില്ല." "ഹ്മ്മ്... ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം അവനോട്. തുളസി......എന്നെ ഒന്ന് ഉമ്മറം വരെ കൊണ്ട് പോവൂ.." വടക്കേ പുറത്തെ ഊണുമുറി തുടക്കുകയായിരുന്നു വേലക്കാരി തുളസി. "ദാ വരാണ്.." അവൾ ഓടിവന്ന് അകത്തമ്മയെ പിടിച്ച് ഉമ്മറത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. "ആഹ്.. അമ്മ എന്തിനാ ഈ വയ്യാത്തോടത് എണിറ്റു വന്നേ.. ഭാനു ഇല്ലേ അവിടെ?" "ഇണ്ട്.. ഭാനു ഇണ്ട്. പക്ഷെ അല്ലി ഇല്ല." "അല്ലിമോൾ എങ്ങോട്ട് പോയി?" "അറിയില്ല വിശ്വ! ." "എന്താ ഈ പറയണേ? മോൾ എവിടെ??" "ആവോ.. ആരോടും എങ്ങോട്ടും പോവും എന്ന് പറഞ്ഞതായിട്ട് ഓർക്കണില്ല. ഒന്ന് അന്വേഷിക്കാ.." അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവർ തുളസിയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു തിരികെ പോയി. "ഭാനു.... എന്താ കേൾക്കണേ!! ഒന്നിനൊന്നു പോന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി,. അതും വലിയമനക്കലെ സർവ്വ ഐശ്വര്യത്തിന്റെയും ആൾരൂപം. എങ്ങോട്ട് പോയി എന്റെ മോള്!" "വിശ്വാ... എല്ലാരേം വിളിക്ക്, നാലു ദിക്കും പോയി തിരയാൻ പറയ്.. പണ്ടത്തെ കാലം ഒന്നും അല്ല." തിരുമേനി പറഞ്ഞു. വിശ്വൻ തെക്കേ നാലുകെട്ടിലേക്ക് കയറി. മുകളിലേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു. "അരവിന്ദാ..." "എന്താ അച്ഛാ..?" "ഒന്നിങ്ങോട്ട് വന്നേ.. അല്ലിയെ കാണാൻ ഇല്ല. ഒന്ന് അന്വേഷിക്ക്!" അരവിന്ദൻ കോണി പടികൾ ഓടിയിറങ്ങി താഴോട്ട് വന്നു. "അല്ലി വടക്കേ തൊടിയിലെ കുളത്തിലേക്ക് പോണത് കണ്ടല്ലോ?" "കുളത്തിലേക്കോ....?????" "ആഹ്.. ചോദിച്ചപ്പോ ചെലമ്പിക്കാ പൊട്ടിക്കാൻ പോവാണ് എന്നു പറഞ്ഞു." "നീ എന്തൊരു വിഡ്ഢിയാ.. കുളത്തിലേക്ക് കുട്ടിയെ തനിച് ആണോ വിടുക?" "പിന്നല്ലാതെ, പെണ്ണുങ്ങൾ കുളിക്കാൻ വരുന്നേടത്ത് ഞാൻ എന്തിനാ പോണേ?" "ഈ നേരത്ത് തർക്കുത്തരം പറയാ.. നീ? പോയി അവൾ അവിടെ ഉണ്ടോ നോക്ക്. ഞങ്ങൾ ഇവിടെ നോക്കാം " ആഹ് അച്ഛാ! "എന്താ പിന്നെ നോക്കി നിൽക്കണേ. തിരുമേനി വന്നിട്ട് നേരം എത്ര ആയിന്നാ". "തിരുമേനി വന്നോ? ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല." "ഹ്മ്മ്... പറഞ്ഞു നിൽക്കാതെ ഒന്ന് തിരയ്.." വിശ്വൻ മൂത്ത മകനെ ശാസിച്ചു. വിശ്വൻ കാരണവർ, ഭാര്യ ഭാനുമതി, വേലക്കാരി തുളസി, മൂത്തമകൻ അരവിന്ദൻ, ഡ്രൈവർ ബാലൻ, എല്ലാവരും അല്ലിയെ തിരഞ്ഞു കൊണ്ട് ആ എട്ടു കെട്ടിന് ചുറ്റും നടന്നു. അരവിന്ദൻ കുളക്കടവിലേക്ക് പാഞ്ഞു. പക്ഷെ, അവൾ അവിടെ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു... "ഭഗോതി.. എന്റെ മോള്!!" വിശ്വൻ നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ച് കണ്ണടച്ചു തൊഴുതു. വലിയ മനക്കലെ ഉഗ്ര ശക്തി രൂപീണിയായ ദേവി അവളെ കണ്ടെത്തും എന്ന് അയാൾ ഉറച്ച് വിശ്വസിച്ചു. "അല്ലി... അല്ലി..." അരവിന്ദൻ കുളക്കടവ് കഴിഞ്ഞുള്ള ഇടവഴിയിലേക്ക് കയറി. അവിടെ മതിലിന്മേൽ കയറി ഇരിക്കുന്നുണ്ട്, അനിയൻ അച്യുതൻ. "ഡാ.. അച്ചു.. അല്ലിയെ കാണാൻ ഇല്ല." "ഏഹ്???" "കാണാൻ ഇല്ല എന്ന്." "ഏട്ടന്റെ കണ്ണിൽ എന്താ.. ആ നിൽക്കുന്ന അല്ലിയെ കാണാൻ ഇല്ലേ?" അരവിന്ദൻ അച്ചു ചൂണ്ടികാണിച്ച ഭാഗത്തേക്ക്‌ നോക്കി. മതിലിനപ്പുറം ഉള്ള പുറംപറമ്പിൽ കൈ നിറയെ വെള്ള ആമ്പൽ പൂക്കളുമായി അവൾ നിൽക്കുന്നു. "ടി പെണ്ണെ! അച്ഛൻ നിന്നെ അന്വേഷിക്കിനിണ്ട്! ഇവിടെ എന്തെടുക്കാ നീ?" "അരവിന്ദേട്ടാ.. അമ്മാമ തന്നെയാ പറഞ്ഞെ പൂജക്ക്‌ള്ള ആമ്പൽ പറിച്ചോണ്ട് വരാൻ... അതാ ഞാൻ.." അവൾ അവിടെ നിന്ന് കറങ്ങി. "ഓഹ്... ആയിക്കോട്ടെ, നീ തന്നെ നേരിട്ട് പോയി ചോദിക്ക്. അച്ഛൻ ആണോ പറഞ്ഞെ എന്ന്. അവിടെ ആകെ പുകിൽ ആയിരിക്കാണ്.." "എന്ത്‌ പുകില്? ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് തന്നെയാ വന്നേ." "അതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല. നീ ആദ്യം ഇങ്ങോട്ട് കയറി വാ." അരവിന്ദൻ അവളെ കൈപിടിച്ച് ഇപ്പുറത്തു കടത്തി. അവൻ മുന്നിലും അവൾ പുറകിലും ആയി ആ ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു. "അച്ചു... നീ വരണില്ലേ?" "ഏട്ടൻ നടന്നോ... തിരുമേനിയും ഞാനും ചേരില്ല. അങ്ങേര് പോയിട്ടേ ഞാൻ ആ വഴിക്കുള്ളൂ." അവൻ മതിലിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. അല്ലി തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവൻ അവളെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി. അവളും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല. "അയ്യേ... പോത്തുങ്ങളെ പോലെ വളർന്നു രണ്ടും. ഇപ്പോഴും കുട്ടിക്കളി തന്നെ." അരവിന്ദൻ അല്ലിയെ വലിച്ചു കൊണ്ട് ഉമ്മറത്തേക്ക് പോയി. ഉമ്മറത്ത് എല്ലാവരും ഉണ്ട്. കാരണവർ, ഭാര്യ, അമ്മ, ഇളയമ്മ,... തുളസി ഉൾപ്പെടെ. തിരുമേനി പലകയും കവടിയും നിരത്തി പ്രശ്ന പരിഹാരത്തിനു ഇരിപ്പാണ്. "ദാ.. അച്ഛാ.. ആളെ കിട്ടി. പുറംപറമ്പിൽ ഉണ്ടാർന്നു. കൈയിൽ ഈ ആമ്പലും ആയിട്ട്!" അരവിന്ദൻ അവളെ ഒരു കുറ്റവാളിയെ എന്ന പോലെ വരാന്തയിലേക്ക് നീക്കി നിർത്തി. "ഓഹ്... നേരാ.. ഞാൻ തന്നെയാ കുട്ടിയെ വിട്ടത്. ശേ... മറന്നു. കണ്ടോ തിരുമേനി, മറവി കൂടാണ് ഇപ്പൊ." വിശ്വൻ കാരണവർ ആ ആമ്പൽ പ്പൂക്കൾ അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങി. "നോക്ക് അമ്മാമേ, അരവിന്ദേട്ടൻ എന്നെ പിടിച്ചു വലിച്ചിട്ട് കൈയിലെ കുപ്പിവള പൊട്ടി മുറിവായി." അവൾ ചെറുതായി ചോര പൊടിഞ്ഞ കൈ ഉയർത്തി കാണിച്ചു. "എന്താടാ.. ഇത്??" "അത് പിന്നെ, വിളിച്ചിട്ട് വരണ്ടേ! അവിടെ തന്നെ നിന്ന് ദിവാസ്വപ്നം കണ്ടാൽ പിന്നെ വലിച്ചു കോണ്ട്രണ്ടേ?" "എന്താ നുണ! വിളിച്ച അപ്പൊ തന്നെ ഞാൻ വന്നതാ. സംശയം ഉണ്ടേൽ അച്ചുവേട്ടനോട് ചോയ്ക്ക്. അച്ചുവേട്ടൻ പുറം പറമ്പിന്റെ മതിലിന്മേ ഇണ്ട്." "അത് ശെരി, തിരുമേനി വന്ന് നില്കുമ്പോ അവൻ അവിടെ പോയിരിക്കാണോ? കുഞ്ഞാ.. അച്ചുനെ വിളിച്ചോണ്ട് വാ.." അകത്തമ്മ പണിക്കാരൻ കുഞ്ഞനെ ചട്ടം കെട്ടി. കുഞ്ഞൻ ഇടവഴിയിലേക്ക് ഓടി. "തിരുമേനി.. എല്ലാം വിസ്‌തരിച്ച് അങ്ങ് പറയാ.. തറവാട്ടിൽ ഇപ്പൊ ഉള്ളവരും പുറം നാട്ടിൽ ഉള്ളോരും തട്ടകത്തിൽ ഉള്ളോരും ഒക്കെ പെടണം". വിശ്വൻ പറഞ്ഞു. തിരുമേനി തലയാട്ടി. "അകത്തമ്മേ അച്ചുമോൻ ഇപ്പൊ വരണില്ല എന്ന് പറയാൻ പറഞ്ഞു." കുഞ്ഞൻ പോയത് പോലെ മടങ്ങി വന്നു. "ഇവനെ കൊണ്ട് ഞാൻ തോറ്റു!" ഭാനുമതി അരിശത്തോടെ പറഞ്ഞു. "സാരല്ല, ഉള്ളോരു മതി." തിരുമേനി കവടി തിരുമ്മി മന്ത്രം ഉരുവിട്ട് തുടങ്ങി. എല്ലാവരും തറവാടിന്റെ ഗ്രഹനില അറിയാൻ ചുറ്റും കൂടി. "വിശ്വാ... മനക്കലെ വടക്കേ കെട്ടിലെ ദേവിയ്ക്ക് കുടിയിരിക്കാൻ പുതിയ ഒരു ഉറവിടം വേണം. അത് നീ കണ്ടെത്തണം". തിരുമേനി ഓരോരുത്തരുടെ ആയി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. അല്ലിക്ക് അതിൽ ഒന്നും ഒരു ഉത്സാഹവും തോന്നിയില്ല. എല്ലാർക്കും നല്ലത് വരാൻ ഉണ്ട് എന്ന് പറയും തിരുമേനി. കുറെ വഴിപാടുകളും പൂജകളും ചെയ്യാൻ പറയും. അത്ര തന്നെ. അവൾ വിചാരിച്ചത് തന്നെ സംഭവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. തിരുമേനി പുതിയതായി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പതിവ് പോലെ വിശ്വമ്മാമയുടെ കൂടെ വടക്കിനിയിൽ പോയി സംസാരിക്കാൻ ഇരുന്നു. അല്ലി അവിടെ നിന്നും അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. "കേട്ടോ അല്ലി, അരവിന്ദന്റെ കല്യാണം ഉറപ്പിക്കാൻ പോണു. അകത്തമ്മ അടുക്കള വരാന്തയിലെ ചാരുകസാരയിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു." "ഹേ?? എപ്പോ??" "തിരുമേനി പറയണത് നീ കേട്ടില്ലേ കുട്ടി??" "ഇല്ല്യ. എപ്പോ പറഞ്ഞു?? ഇത്രേം നേരം ഞാൻ അവിടെ തന്നെ ഇണ്ടാർന്നല്ലോ". "നീ വല്ല പകൽ കിനാവും കണ്ട് നിന്ന് കാണും. പോട്ടെ, നിന്റെ സ്വന്തം കാര്യം പറഞ്ഞത് നീ കേട്ടില്ലെന്നു ഇണ്ടോ?" ഭാനുമതി അകത്തമ്മയുടെ കാലിൽ തൈലം തേക്കുകയാണ്. അവർ അവളെ നോക്കി ഒരു കള്ളചിരി ചിരിച്ചു. "എന്ത്‌ കാര്യം! എന്റെ ദേവി! ഇത്രേം നേരം കല്ലുപോലെ നിന്നിട്ടും ഞാൻ പുതുതായി ഒന്നും കേട്ടില്ലല്ലോ?" "എന്റെ പൊട്ടി പെണ്ണെ! അരവിന്ദന്റെയും നിന്റെയും കല്യാണകാര്യം ആണ് പറഞ്ഞത്. രണ്ടും ഈ ഉത്സവത്തിന് മുൻപ് വേണമത്രേ." "ഒന്ന് പോ അമ്മായി. എനിക്ക് പഠിക്കണം. അത് കഴിഞ്ഞേ ഉള്ളൂ കല്യാണോം കളവാണോം ഒക്കെ." "അതൊക്കെ നീ നിന്റെ അമ്മാമോട് പറഞ്ഞാൽ മതി. എന്നോട് പറയണ്ട". ഭാനുമതി കൈ കഴുകാൻ എണിറ്റു പോയി. "ആച്ചിമ്മേ.. ആച്ചിമ്മ പറ. അല്ലിക്ക് പഠിച്ചൂടെ.." അവൾ അകത്തമ്മയുടെ തോളിൽ കൂടി കയ്യിട്ടു കൊണ്ട് കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു. "ആവാം.. ഇഷ്ടം പോലെ പഠിച്ചോ. പക്ഷെ.. പാതിരാ വരെ പഠിക്കുമ്പോ ബാക്കി എല്ലാരും ഉറക്കാവും. അപ്പൊ മാടനും മറുതയും യക്ഷിയും വന്ന് പോവും.ഒന്നും പറ്റാണ്ടേ ഇരുന്നു പഠിക്കണേൽ കണ്ണ് ചിമ്മാണ്ട് കൂടെ തുണ ഇരിക്കാൻ ഒരാള് ഇണ്ടാവണത് ഒരു രസാണ്.." "ആണോ?" "ആണ്. അലോയിച്ചു നോക്ക്. നീ പഠിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞാലും കല്യാണം കഴിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞാലും.. അമ്പിളിമാമനെ പിടിക്കണംന്ന് പറഞ്ഞാലും ഒക്കെ നടത്തി തരും നിന്റെ അമ്മാമ. അത്രക്ക് ജീവനാ അവന് എന്റെ കുട്ടിനെ". അവർ അവളുടെ നീണ്ടു ചുരുണ്ട തലമുടിയിൽ തഴുകി. അല്ലി ആച്ചിമ്മയുടെ വാക്കുകൾ വീണ്ടും ഓർത്തു. അവളുടെ മനസ്സിൽ ആ ദൃശ്യം തെളിഞ്ഞു. പാതിരാത്രി.. പഠിക്കാൻ പുസ്തകവും തുറന്ന് അവൾ ഇരിക്കുന്നു. ചുറ്റിലും മാടനും മറുതയും യക്ഷിയും ഒന്നും വരാതെ കാക്കാൻ, ഒരാൾ... മുഖം വ്യക്തമാകാത്ത ആ ചെറുപ്പക്കാരൻ അവളെ കണ്ണിമാക്കാതെ നോക്കിയത് ഓർത്തപ്പോൾ അവളുടെ കവിളുകൾ ചുവന്നു. "ഈ.. ആച്ചിമ്മേടെ ഒരു കാര്യം!" അവൾ മുറിയിലേക്ക് ഓടി പോയി. പോകുന്ന വഴിയിലും അവൾ അതു തന്നെ മനസ്സിൽ ഓർത്തു, എന്നാലും ആരായിരിക്കും അവൻ?? രാത്രി അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് കിടക്കാൻ പോകുമ്പോഴാണ് തുളസി അല്ലിയെ വിളിക്കാൻ മുകളിലേക്ക് കയറി വന്നത്. "കുട്ടീനെ തമ്പുരാൻ വിളിക്കണുണ്ട്." അല്ലി മുടി പിന്നിയിടുകയായിരുന്നു. "ഇപ്പൊ വന്നേക്കാം തുളസിച്ചേച്ചി .. അമ്മാമയോട് ഒന്ന് ചെന്ന് പറയോ?" "ഓ.. പറയാലോ.." തുളസി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് താഴോട്ട് പോയി. എന്തൊരു നല്ല കുട്ടി! വല്യ മനക്കലെ എല്ലാരുടേം പൊന്നോമന ആണ്.ആഞ്ജാപിക്കാനും ശാസിക്കാനും അധികാരം ഉണ്ട്. എന്നിട്ടും അപേക്ഷരൂപത്തിലെ എന്തും പറയൂ... ഗുരുത്വം ഉണ്ട് അതിന്. തുളസി മനസ്സിൽ ഓർത്തു. അല്ലി അകത്തേക്ക് കടന്നു വന്നപ്പോൾ എല്ലാവരും ഉണ്ട് അവിടെ. "ഇതെന്താ.. മനക്കല് കുടുംബയോഗം ആണോ?" അച്ചു അല്ലിയോട് പതിയെ ചോദിച്ചു. പുറത്ത് നിന്നും അപ്പോൾ കയറി വന്നതാണ് ആശാൻ. അടുത്ത് വന്ന് നിന്നപ്പോൾ സിഗിരറ്റിന്റെ മണം ചെറുതായി വരുന്നുണ്ട്. അല്ലി അവനെ ഒന്ന് തറപ്പിച്ചു നോക്കി. "എന്താടി ഉണ്ടക്കണ്ണി.. നോക്കുന്നെ, നീയടക്കം ഒന്നിനും ഉറക്കം ഇല്ലേ ഇവിടെ? പാതിരാത്രിക്ക് ഒരു സഭ കൂടൽ...." "സിഗരറ്റ് വലിച്ചിട്ടുണ്ട്ല്ലേ അച്ചുവേട്ടാ...?" അവൻ വേഗം വാ പൊത്തി. "അയ്യോ... സ്മെല്ല് കിട്ടുന്നുണ്ടോ??" "ഇല്ലാണ്ട് പിന്നെ. ഞാൻ അരവിന്ദേട്ടനോട് പറയാൻ പോവാ." "ഓഹ്.. ഏട്ടനോട് പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് ഒരു പുല്ലും ഇല്ല. അവൻ വലിച്ചു തീർന്ന കുറ്റി എടുത്ത് വലിച്ചാണ് ഞാൻ തുടങ്ങിയത്. അല്ല പിന്നെ!!" "ഓഹോ.. അപ്പൊ അമ്മാമയോട് പറഞ്ഞാലോ?" "ദേ.. പെണ്ണെ ചതിക്കല്ലേ! പച്ചക്ക് തിന്നും എന്നെ. സ്വന്തം തന്തയാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യം ഇല്ല. എന്നോടുള്ള പ്രേത്യേക വാത്സല്യം അറിയാലോ നിനക്ക്. വേണ്ടാത്ത പണിക്ക് നിക്കല്ലേ." അവൻ അവളെ തടഞ്ഞു. വിശ്വൻ കാരണവർ കയറി വന്നതും എല്ലാവരും നിശബ്ദരായി. അകത്തമ്മയുടെ ചാരുകസാരയ്ക്ക് അരികിൽ ഇട്ടിരുന്ന വലിയ കസാരയിൽ അദ്ദേഹം വന്നിരുന്നു. "ഇന്നത്തെ പ്രശ്നം വെപ്പിൽ നിന്നും ഉരുത്തിരിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളിൽ സുപ്രധാനമായ ചില തീരുമാനങ്ങൾ എടുത്തു കഴിഞ്ഞു. എല്ലാം തറവാടിന്റെ മഹിമയ്ക്ക് വേണ്ടി ആണ്. പറഞ്ഞു തുടങ്ങട്ടെ അമ്മേ?" കാരണവർ അകത്തമ്മയുടെ നേരെ നോക്കി. "പറഞ്ഞോളൂ വിശ്വാ.." അകത്തമ്മ, ഭാനുമതി, വിശ്വൻ കാരണവരുടെ മക്കൾ ആയ അരവിന്ദൻ, അച്യുതൻ, പിന്നെ അല്ലിയും ,പണിക്കാരും അടക്കം എല്ലാവരും പുതിയ തീരുമാനങ്ങൾ കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്നു. "ഇത്തവണ ക്ഷേത്രത്തിലെ ഉത്സവം കേങ്കേമമായി നടത്തണം, അധികം ദിവസമില്ല. ഉത്സവത്തിന് കൃത്യം ഒരാഴ്ച മുൻപ് അരവിന്ദന്റെ വിവാഹം.." എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് സന്തോഷം അലതല്ലി. "അല്ല, അപ്പൊ പെണ്ണ്??" അരവിന്ദൻ പതിയെ അച്ചുവിനോട് ചോദിച്ചു. "പെണ്ണ് ഉണ്ടാകും. അല്ലാതെ ഏട്ടൻ മാത്രം ഇണ്ടായാൽ കല്യാണം ആവില്ലലോ?" അച്ചു അരവിന്ദനെ കാളിയാക്കി. "നീ പോടാ.. അല്ലിമോളെ നീ ഒന്ന് ചോദിക്ക്!" "ഒന്ന് അടങ്ങ് അരവിന്ദേട്ടാ.. അമ്മാമ പറയും." "വിവാഹത്തിനും ഇത്തവണത്തെ ഉത്സവത്തിനും തറവാട്ടിലെ എല്ലാ ബന്ധു ജനങ്ങളും വേണം. പാലക്കാട്‌ നിന്ന് മഹാദേവൻ കുടുംബത്തോടെ നാളെ എത്തും. ഞാനും അവനും കൂടെ ഇനി ഈ കാര്യങ്ങളുടെ തിരക്കിൽ ആവും. നിങ്ങളും വേണം കേട്ടോ!" "കേട്ടില്ലേ.. ഊരുതെണ്ടൽ നിർത്തി കാര്യങ്ങൾ കൊറച്ചൂടെ ഗൗരവമായി എടുക്കണം. ഉത്സവത്തിനും കല്യാണത്തിനും ഒരു മാസം തികച്ച് ഇല്ല." ഭാനുമതി മക്കളോട് പറഞ്ഞു. "ഞാൻ ഇവിടെ ഇണ്ടാവും അമ്മേ!" അരവിന്ദൻ കള്ളചിരിയോടെ അമ്മയെ നോക്കി. "ഞാൻ നിന്നെയല്ല ഉദേശിച്ചേ.. വേറെ ചിലർ ഇണ്ടല്ലോ ഇവിടെ." അച്ചു അമ്മയെ നോക്കി പല്ലിളിച്ചു. "വിശ്വാ...ആരാ പെൺകുട്ടി?ആരെ എങ്കിലും നോക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ടോ?" "ഉണ്ടോ??" അല്ലിയും അച്ചുവും അരവിന്ദനോട് ഒരേ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു. അവർ മൂന്നുപേരും നടുമുറ്റത്തിന്റെ ഓരത്തുള്ള തിണ്ണയിൽ കയറി ഇരിപ്പാണ്. "അങ്ങനെ ആരും ഇല്ല. പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലേ ഗംഗ.. അവൾക്ക് ഇപ്പൊ ഒരു കുഞ്ഞ് ഇണ്ട്. അതല്ലാതെ വേറെ ആരും..." അരവിന്ദൻ ഓർത്തു. "നിന്റെ കൂടെ പഠിക്കണ ആരേലും ഇണ്ടോ?" അച്ചു അല്ലിയോട് ചോദിച്ചു. "അങ്ങനെ ഇപ്പൊ...??" അല്ലി ആലോചിച്ചു. "അല്ല, നമ്മുടെ ബാലൻ ചേട്ടന്റെ ഇളയമോൾ ഇല്ലേ, ഒരു സുന്ദരിക്കുട്ടി. അവളെ ആയാലോ?" "എന്റെ അച്ചുവേട്ടാ.. അവളുടെ നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞതാ.." "അതെപ്പോ? ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ലാലോ?" "അതാണോ ഇപ്പൊ ഇവിടുത്തെ വിഷയം?" "എന്നാലും അതല്ലലോടി.. ഞാൻ എങ്ങനെ അതറിയാതെ പോയി?" "എന്താടാ.. നിനക്ക് അവളെ നോട്ടമുണ്ടായിരുന്നോ?" "ഹേയ് ഇല്ല ഏട്ടാ .. എനിക്ക് അവളോട് ഒരു താല്പര്യവും ഇല്ല." "പിന്നെ?" "അച്ചുവേട്ടന് വേറെ ഏതോ കുട്ടിയോടാ താല്പര്യം." "അത് നിനക്ക് എങ്ങനെ അറിയാം?" "അപ്പൊ ശെരി ആണല്ലേ?" "ദേ പെണ്ണെ! വേണ്ട നീ...." "എന്താ മൂന്നും കൂടി കുശുകുശുക്കണേ? എന്തേലും ഉണ്ടങ്കിൽ തുറന്നു പറയൂ.." "ഒന്നുമില്ല ആച്ചിമ്മേ.. ഞങ്ങൾ വെറുതെ...." അരവിന്ദൻ ചമ്മിയ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു. "വിശ്വാ.. നീ തന്നെ പറ ആളെ കണ്ടുവെച്ചിട്ടുണ്ടോ?" "ഓ.. അച്ഛനോട് ആണോ ചോദിക്കണേ, കെട്ടാൻ പോകുന്നത് ഏട്ടൻ അല്ലെ. അതിനു അച്ഛൻ എന്തിനാ കണ്ടുവെക്കണെ." "എന്റെ അച്ചുവേട്ടാ ഒന്ന് മിണ്ടാതിരി." "അതല്ല പെണ്ണെ, അച്ഛൻ കണ്ട് വെച്ചവരെ ഒന്നും ഏട്ടന് കെട്ടാൻ പറ്റില്ലാലോ.. നല്ല പ്രായം കാണില്ലേ?" "ഈ അച്ചുവേട്ടനെ കൊണ്ട് തോറ്റു! എന്തൊക്കെയാ പറയണേ." "പെൺകുട്ടിയെ ഒക്കെ നിശ്ചയിച്ചു കഴിഞ്ഞു.ബന്ധത്തിൽ നിന്ന് തന്നെ വേണം എന്ന് നിർബന്ധം ഇണ്ട് അമ്മേ.." "ആരാ കുട്ടി?" എല്ലാവരും അത് കേൾക്കാൻ കാത് കൂർപ്പിച്ചു. അരവിന്ദൻ ശ്രദ്ധയോടെ ഇരുന്നു. "മറ്റാരും അല്ല, നമ്മുടെ സുഭദ്രയുടെ മകൾ.. മാളവിക!" എല്ലാവരും ആ വാർത്ത സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചു. അരവിന്ദന്റെ മുഖത്ത് നാണം. "ഓ... മാളുവോ! അത് കൊള്ളാം... അവൾ എന്റെ ഏടത്തി അമ്മയായി വന്നാൽ നന്നായിരിക്കും. അല്ലെ കല്യാണചെക്കാ..." അച്ചു അരവിന്ദനെ കെട്ടിപിടിച്ചു. അകത്തമ്മയുടെ മുഖത്തു പക്ഷെ വലിയ ഒരു വെളിച്ചം ഉണ്ടായില്ല. 📖 കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾ ഇവിടെ വായിക്കാം: 👉 https://app.aksharathalukal.in/series/47590/view വായിച്ചിട്ട് അഭിപ്രായം പറയണേ 🥰 #💞 പ്രണയകഥകൾ #📔 കഥ #📙 നോവൽ