ലക്ഷ്മി . ഭാഗം 4 “നിനക്ക് നാളെ മുതൽ സ്കൂൾ തുടങ്ങുവല്ലേ കുട്ടി, എന്ത് വന്നാലും പഠിത്തം മുടങ്ങാൻ പാടില്ല്യ കേട്ടോ, നിനക്കെന്താ പഠിക്കണ്ടേ എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല, പക്ഷെ പഠിക്കണം , ഇന്നു കവലയിൽ വച്ചു നിന്റെ മാഷിനെ കണ്ടിരുന്നു, മാഷാ പറഞ്ഞെ സ്കൂൾ തുറക്കുന്നു മറ്റന്നാൾ എന്ന്, നാളെ തന്നെ അനിയത്തി കുട്ട്യോളേം കൂട്ടി പോയി പുസ്തകമൊക്കെ വാങ്ങിച്ചോളൂട്ടോ, പൈസ വല്ലോം വേണേൽ അമ്മേടെ കൈയിൽ കൊടുത്തേക്കാം ” മഴ പെയ്തു തുടങ്ങിയ മുറ്റത്തു നിന്ന് പടിമേൽ കേറി നിന്നുകൊണ്ട് അച്ഛൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആശ്വാസത്തിന്റെ തണുത്ത കാറ്റ് എന്നിൽ വീശി തുടങ്ങി, മഴ തുള്ളികൾ പോലെ സന്തോഷം എന്നിൽ പെയ്തിറങ്ങി എങ്കിലും ഈയാംപറ്റകൾ പോലെ ഓരോ ചിന്തകൾ എന്നിൽ വലിഞ്ഞു മുറുക്കി,സ്കൂൾ തുറന്നാൽ മനുവേട്ടനെ കാണാൻ പറ്റില്ലായെന്നുള്ള ചിന്ത, ഓരോന്നിനും വേണ്ടി വരുന്ന ചിലവുകൾ, അനിയത്തിമാരുടെ പഠിപ്പ് എല്ലാം എന്നെ വീണ്ടും വരിഞ്ഞു കെട്ടി “അച്ഛാ ഞാൻ ” “നീയെന്ന പറയാൻ വരുന്നത് എന്നെനിക്കറിയാം, അതിന്റെ ആവശ്യമില്ല, നീ പഠിക്കാൻ മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മതി ,നിന്റെ വരുമാനം ഞങ്ങോൾക്കൊരു സഹാമായിരുന്നു, പക്ഷെ ഇത് വരെ അതൊന്നുമില്ലാതെ തന്നെയല്ലേ ഞങ്ങൾ ഇത്രയും കൊണ്ട് വന്നത് വയർ മുറുക്കി കെട്ടേണ്ടി വരുമായിരിക്കും എന്നാലും സാരമില്ല ” “ഡി നിനക്ക് പഠിക്കാൻ താല്പര്യമില്ലെങ്കിൽ പഠിക്കേണ്ട പക്ഷെ വീട് പണിക് എന്നും പറഞ്ഞു എന്റെ കൂടെ അങ്ങോട്ട് വരേണ്ട വേറെ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോക്കോണം ”എല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന അമ്മ കലി തുള്ളി വന്നു പറഞ്ഞു “നീ അതൊന്നും കാര്യമാക്കേണ്ട കുട്ടി, നീ വേണം താഴെയുളത്തുങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കാൻ ചെറുതാണേലും ശരി ഒരു ഡിഗ്രി നീ നേടണം നാളെ ഒരിക്കൽ നീ ഒറ്റക്കായാൽ നീ സമ്പാദിച്ച വിദ്യായായിരിക്കും നിനക്ക് തുണ ”അച്ഛൻ പറഞ്ഞ് നിർത്തി പിറ്റേന്ന് തകര പെട്ടിയിലെ കീറി തുന്നി പിടിപ്പിച്ച പാവാടയും ബ്ലൗസ്മിട്ട് ലക്ഷ്മിക്കും കല്യാണിക്കുമൊപ്പം ഞാൻ സ്കൂളിലെത്തി “പത്താം ക്ലാസ്സ്‌ ആണ്, ഉഴപ്പരുത് കേട്ടോ ലക്ഷ്മി ”കണക്കു പഠിപ്പിക്കുന്ന രാഘവൻ മാഷ് പറഞ്ഞു “നീയാണ് ഞങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷ നിരാശപ്പെടുത്തരുത് ”ദേവി ടീച്ചർ പറഞ്ഞു വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റും, പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴയും വക വക്കാതെ അനിയത്തിമാർക്കും കൂട്ടുകാർക്കുമൊപ്പം ഞാനും പോയി എന്റെ സ്കൂളിലേക്ക് അവർക്കൊപ്പം ഇരിക്കുമ്പോഴും ഞാൻ മൗനമായിരുന്നു, മനുവേട്ടനെ പറ്റിയുള്ള ചിന്തകൾ എന്നെ വലിഞ്ഞു മുറുക്കികൊണ്ടിരുന്നു, ഓരോ പീരിയഡിനും ശേഷം ഹോംവർക്കുക്കൾ അപ്പൊ തന്നെ ചെയ്തു തീർത്തുകൊണ്ടിരുന്നു, വീട്ടിലെ ഒരു മണ്ണെണ്ണ വിളക്കിന്‌ മുന്നിൽ മൂവർക്കും പഠിക്കാനാകില്ല എന്നെനിക്കറിയാമായിരുന്നു, ആഴ്ച്ചയുടെ അവസാനം ശനിയാഴ്ചച്ച ഞാൻ പിന്നെയും മാമ്പള്ളിയിലെത്തി, അന്ന് മാത്രം എനിക്ക് അനുവാദം കിട്ടി “ലക്ഷ്മി നീ വന്നോ, എങ്ങിനെ ഉണ്ട് പഠിക്കാനൊക്കെ? കണ്ട ഉടനെ ആയമ്മ ചോദിച്ചു, വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞു ചൂലുമെടുത്തു ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നീങ്ങി, വീടിന്റെ ഓരോ മുക്കിലും മൂലയിലും നിന്നു ഞാൻ വീക്ഷിച്ചു എന്നെ തേടുന്ന രണ്ട് കണ്ണുകളെ പുറകെ നിന്നുള്ള ആലിംഗനങ്ങളെ ചുംബനങ്ങളെ ഞാൻ കൊതിച്ചു പക്ഷെ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം “നിനക്ക് ദേവനെ കാണണ്ടേ കുട്ടി ” നിലം തുടച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ആയമ്മ ചോദിച്ചു “വേണ്ട എനിക്ക് പേടിയാ ” അലക്കാനുള്ള തുണികൾ വാരികൂട്ടാൻ ഒരു മുറിയിലേക്കു കയറിയപ്പോഴായിരുന്നു കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന ദേവൻ സാറിനെ കണ്ടത്, ഒന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും കഴിയാതെ കിടക്കുന്ന സാറിനെ കണ്ടപ്പോൾ സഹതാപം തോന്നി “ആഹാ ഇതാരാ, അന്നെന്നെ കുളത്തിൽ കുളുപ്പിച് വിട്ട ആളെ പിന്നെ ഈ വഴിക് നിന്നെ കണ്ടില്ലാലോ ലക്ഷ്മിയെ, ഇപ്പോഴാ നിനക്ക് ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തോന്നിയെ ” കാർത്തിയമ്മ പിണക്കം നടിച്ചു, അയ്യോ കാർത്തിയമ്മേ സ്കൂൾ തുടങ്ങി അതാ ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ പറ്റാത്തിരുനെ “അറിയാടി പെണ്ണെ ഞാൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ ” തുണികളെല്ലാം വാരിയെടുത്തു കാർത്തിയമ്മയും എനിക്കൊപ്പം കൂടി കുളപ്പടവിലേക്ക് “കാർത്തിയമ്മേ ഞാൻ അലക്കിക്കോളാം കാർത്തിയമ്മ ഇറങ്ങേണ്ട ” “നിന്നെ കൊണ്ട് തന്നെ കൂട്ടിയാൽ കൂടില്ല ലക്ഷ്മി ”തുണികൾ നനച്ചുകൊണ്ട് കാർത്തിയമ്മ പറഞ്ഞു തിരികെ വീട്ടിൽ എത്തിയപോഴേക്കും ഞങ്ങൾക്ക് പാലൊഴിച്ചു മധുരമിട്ട ചായ ആയമ്മ തയ്യാറാക്കി വച്ചിരുന്നു ഒരു ഗ്ലാസിൽ നിന്നും മറ്റൊരു ഗ്ലാസ്സിലേക് പകർന്നു ചൂട് കളഞ്ഞ ചായ ആയമ്മ എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി എനിക്കു നേരെയിരുന്നു കാർത്തിയമ്മയും ചായകുടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു ആയമ്മക് കേൾക്കേണ്ടത് എന്റെ സ്കൂൾ വിശേഷങ്ങളായിരുന്നു, മാഷുമാരെയും ടീച്ചർ മാരെ പറ്റി, ക്ലാസ്സിലെ കുട്ട്യോളെ പറ്റി ഓരോന്നും ഇടമുറിയാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു ഇടക്കൊക്കെ സന്തോഷവും ചിലപ്പോ ദുഃഖവും ആ മുഖത്തെ മൂടുന്നത് ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു “ഡാ വിഷ്ണു നിനക്ക് സംശയം വല്ലതും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇവളോട് ചോദിച്ചോളൂട്ടോ മിടുക്കിയാണ് പത്താം ക്ലാസിലാ പഠിക്കുന്നെ ” സരസ്വതിയമ്മകൊപ്പം അവിടേക്കു വന്ന മുണ്ടുടുത്ത ചെറുപ്പക്കാരനെ കണ്ടു ആയമ്മ പറഞ്ഞു, ആയമ്മ പറഞ്ഞത് അയാൾക് തീരെ ഇഷ്ടായില്ലെന്നു അയാളുടെ മുഖഭാവം പറഞ്ഞു, എന്നെയൊന്നു അടിമുടി നോക്കിയ ശേഷം അയാൾ തിരികെ പോയി “സരസ്വതിയുടെ മോനാ മൂത്തവൻ, താഴെ രണ്ടെണ്ണം കൂടി ഉണ്ട് ആൺകുട്ട്യോൾ തന്നെ ഇവനും പത്തിലാ പഠിക്കുന്നെ ”ആയമ്മ പറഞ്ഞു പണി കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്കു പോകാൻ ഇറങ്ങും നേരം ആയമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു, കൈയിലെ വെള്ള നിറത്തിലെ വലിയ മൂന്ന് കൂടുകൾ എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി “നോക്കേണ്ട എല്ലാം നിനക്കുള്ളതാ ”സംശയത്തോടെ നിന്ന എന്നെ നോക്കി കാർത്തിയമ്മ പറഞ്ഞു ഓരോ കൂടിലും നിറമുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ, പാവാടയും ബ്ലൗസും പിന്നെ നീണ്ടു നിവർന്നു കിടക്കുന്ന ഷാളും, കണ്ണു നിറഞ്ഞു നിന്നതിനാൽ എന്നിക്കൊന്നു കാണാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല ആദ്യമായിട്ടാണ് സ്വന്തമായി ഒരു ജോഡി പുത്തൻ വസ്ത്രങ്ങൾ എനിക്ക് കിട്ടുന്നത്, മീനാക്ഷി ചേച്ചിയുടെ നിറം മങ്ങി തുടങ്ങിയ വസ്ത്രങ്ങളായിരുന്നു അന്ന് വരെ എന്റ്റെ മാനം മറച്ചിരുന്നത്,അമ്മയുടെ ചേച്ചി ദേവിയമ്മയുടെ മോളാണ് മീനാക്ഷി, വല്യമ്മ തയ്യിക്കും, ആരുടെയൊക്കെയോ തയ്യിച് ബാക്കി വരുന്ന തുണിയെല്ലാം കൂടിവച്ചു വല്യമ്മ ചേച്ചിക് കൊടുക്കും, നിറം മങ്ങി പിഞ്ചി തുടങ്ങും മുന്നേ ചേച്ചി അതെനിക് തരും സ്കൂൾ തുടങ്ങും മുന്നേ തുണിയെടുത്ത് ദാവണി രണ്ടെണ്ണം തയ്യപ്പിക്കണമെന്ന് വിചാരിച്ചു കൂട്ടിവച്ചതൊക്കെ, കുഞ്ഞിന് കൊടുക്കാൻ മുട്ട വാങ്ങാൻ പൈസ തികയാതായപ്പോൾ പൊരുന്ന കോഴിയിം കൂടും വാങ്ങാൻ അമ്മ എടുത്തിരുന്നു മനസിൽ തോന്നിയ സന്തോഷം അധിക നേരം നീണ്ടു നിന്നില്ല, ഇത് കാണുമ്പോൾ കണ്ണ് നിറയുന്ന എന്റെ അനിയത്തമാരെ ഓർത്തു “എന്താ ലക്ഷ്മി ആലോചിക്കുന്നെ അനിയത്തിമാരെ കുറിച്ചാണോ ” മനസു വായിച്ചെന്ന പോൽ ആയമ്മ ചോദിച്ചു “സങ്കടം വേണ്ട, അവർക്കുളത് അമ്മയുടെ കൈയിലുണ്ട് ” കാർത്തിയമ്മ പറഞ്ഞു അമ്മയുടെ കൈയിലും തുണി കൂട് കണ്ടപ്പോൾ മനം നിറഞ്ഞു, കണ്ണ് നിറഞ്ഞു കൈ കൂപ്പിയപ്പോൾ ആയമ്മ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു നെറുകയിൽ തൊട്ട് അനുഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു “നന്മയുള്ള കുട്ടിയ നീ, നന്നായി പടിക്കണം, വലിയ ഉയരങ്ങളിൽ എത്തണം ” മാമ്പള്ളിയിലേക്കുള്ള എന്റെ യാത്ര വിരളമായി, പഠനവും വീട്ടിലെ പണികളും ചെയ്തു തീർക്കേണ്ടിയിരുന്നു, എങ്കിലും ഓരോ രാത്രികളിലും ഞാൻ കണ്ണീരിൽ കുതിർന്നിരുന്നു, എന്തിനോ വേണ്ടി എന്റെ ഹൃദയം കൊതിച്ചിരുന്നു, കൈ പിടിച്ചു എന്നെ ജീവിതത്തിലേക്കു കൊണ്ട് വരാൻ കുതിര പുറത്തു വരുന്ന എന്റെ രാജകുമാരനെ സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉറങ്ങിയിരുന്നു, പുറമെ നോക്കുമ്പോൾ ഞാനും ശാന്തമായിരുന്നു, ഉള്ളേരിഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് കുതിക്കാൻ തിളച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അഗ്നിപർവതം കണക്കെ എന്റെ ഹൃദയവും എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു മാമ്പള്ളിയിലെ എന്റെ എണ്ണപ്പെട്ട ദിവസങ്ങൾ മനോഹരമായിരുന്നു ഓരോ അവധിദിനങ്ങളും എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന നാലു കണ്ണുകൾ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു, അവരോടപ്പമുള്ള നേരങ്ങളിൽ ഞാനും എന്നെ മറന്നു, സ്കൂളിലെ വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചറിയുവാൻ അവർ തിടുക്കം കൂട്ടി, ചായ കുടി വൈകുന്നേരങ്ങൾ പരസ്പരം പറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, പ്രായമോ, ജാതിയോ, മതമോ, നിറമോ, ഞങ്ങളെ വേർതിരിച്ചില്ല, പറക്കാൻ മറന്നു പോയ പെണ്ണും, പറക്കാൻ കൊതിച്ചൊരു പെണ്ണും, ഇനിയും പറന്നു തുടങ്ങിയിട്ടില്ലാത്ത മറ്റൊരു പെണ്ണും മാത്രമായിരുന്നു ഞങ്ങൾ, വെറും പെണ്ണുങ്ങൾ മാസങ്ങൾക് ശേഷമുള്ള ഒരു അവധി ദിനം മാമ്പള്ളിയിലെ ആ വലിയ മുറി അടിച്ചു തുടക്കും നേരം അന്നത്തെ പോലെയാ കൈകൾ എന്നെ വലിഞ്ഞു മുറുക്കി, ഞാൻ കുതറിയോടിയില്ല, എതിർത്തു നിന്നുമില്ല, മനുവേട്ടന്റെ മാറോടു ഒന്നികൂടി ചേർന്ന് നിന്നു, ചുംബനങ്ങളാൽ മനുവേട്ടൻ എന്നെ വരിപ്പുണർന്നു, ആരുടെയോ കാൽപദ്മടി കേട്ടപ്പോൾ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം വേർപെട്ടു “കുറച്ചയല്ലോ ലക്ഷ്‌മി നിന്നെ കണ്ടിട്ട് ഞാൻ കരുതി നീ ഇങ്ങോട്ടേക്കു ഇനി വരില്ലായെന്നു ” ഒരു സിഗറേറ്റ് കത്തിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തെ ബാൽക്കണിയിലേക് നടന്നുകൊണ്ട് മനുവേട്ടൻ പറഞ്ഞു “സ്കൂൾ തുടങ്ങി മനുവേട്ടാ അതാ ഞാൻ ” “സ്കൂളോ അയിന് നീ പഠിക്കുന്നുണ്ടോ, നീയോക്കെ പഠിച്ചിട്ട് എന്നതിനാ, ഇവിടെ വലിയ വലിയ ഡിഗ്രികൾ ഉള്ളവർക്കു പോലും ജോലി കിട്ടുന്നില്ല പിന്നെയാ, പിന്നെ വെറുതെ പറയാം ഇത് വരെ പഠിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു, മനുവേട്ടൻ ചിരിച്ചു, നിനക്ക് ഇവിടെ പണിയുണ്ടാലോ കിട്ടുന്ന പൈസ പോരാ എന്നുണ്ടേൽ കുറച്ചു കൂടി കൂട്ടി തരാൻ അമ്മയോട് പറയാം, ആവശ്യത്തിന് പണിയും ജോലിയും ഇവിടെ തന്നെയില്ല പിന്നെ എന്നതിനാ പഠിക്കാൻ പോകുന്നേ വെറുതെ സമയം കളയാനായിട്ട് ” മനുവേട്ടനെ നേരിൽ കാണുമ്പോൾ പറയണം എന്ന് കരുതി വച്ച വിശേഷങ്ങൾ, ശങ്കരേട്ടന്റെ മകൻ ചോപ്പു തന്നോട് കാണിച്ച വികൃതി, അതിനു താൻ കൊടുത്ത മറുപടി, സ്കൂളിലെ സാഹിത്യ മത്സരത്തിൽ പങ്കെടുത്ത മത്സരത്തിൽ എല്ലാത്തിനും നേടിയ സമ്മാനങ്ങൾ, എഴുതി തീർത്ത കവിതയ്ക്ക് മനുവേട്ടന്റെ മുഖമായിരുന്നവെന്നത്, എഴുതിയ പരീക്ഷകൾക്കെല്ലാം ഒന്നാം സ്ഥാനം നേടിയതെല്ലാം, പറയാൻ കരുതി വച്ചതെല്ലാം തുണ്ടകുഴിയിൽ കുടുങ്ങി കിടന്നു വൈകിട്ടു കാവിൽ വിളക് വച്ചപ്പോൾ മനുവേട്ടൻ അവിടേക്കു വന്നു, ലക്ഷ്മി നേരത്തെ പറഞ്ഞതൊക്കെ മനസിൽ വക്കണ്ടാട്ടോ “മം” “നീയിങ്ങു വന്നേ” മനുവേട്ടൻ എന്നെ ചേർത്ത് നിർത്തി ശരീരത്തലൂടെ കണ്ണുകളോടിച്ചു, വളർന്നു തുടങ്ങിയ മാറിടത്തിൽ കണ്ണ് പതിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു “നീ വല്ലാത്തങ്ങു വളർന്നു പോയി ” മനുവേട്ടന്റെ നോട്ടം എന്നിൽ അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടാക്കിയെങ്കിലും ഞാനത് പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല,എന്നെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കി കഴുത്തിലേക്കു ചുമ്പിക്കാൻ തുടങ്ങും നേരം ആരുടെയോ സംസാരങ്ങൾ കേട്ട് മനുവേട്ടൻ മരങ്ങൾക്കിടയിലേക് ഒളിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു “ലക്ഷ്മി നീ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നുവോ ” കാർത്തിയമ്മ ചോദിച്ചു കാവിൽ നിന്നും തെഴുത് ഇറങ്ങി കാർത്തിയമ്മക്കൊപ്പം ഞാനും തിരികെ നടന്നു ആ കൊല്ലത്തെ ഓണ പരീക്ഷയിലെ എന്റെ മാർക്കുകൾ കണ്ട് മാഷുമാര് ഞെട്ടി, ഒരിക്കലും പോലും അത്രകണ്ടു കുറവ് മാർക്ക്‌ ഞാൻ മേടിച്ചിരുന്നില്ല, പരീക്ഷയിലെന്നല്ല ക്ലാസ്സുകളിലും എനിക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, അന്ന് ആദ്യമായി ഞാൻ കരഞ്ഞു, അധ്യാപകരുടെ എന്നിലെ പ്രതീക്ഷ തകർന്നതിലുള്ള വിഷമം ആയിരുന്നുവോ, മാർക്ക്‌ കുറഞ്ഞുപോയതിലുള്ള സങ്കടമായിരുന്നുവോ അതോ മനുവേട്ടൻ എന്നുള്ള എന്റെ ജീവശ്വാസം നിലച് പോയി എന്നുള്ള ചിന്തയായിരുന്നുവോ എന്നെനിക്കറിയില്ല നാളുകൾ കഴിഞ്ഞു,കർക്കിടകം കഴിഞ്ഞു മാനം തെളിഞ്ഞു,തുമ്പയും തുളസിയും,ചെമ്പരത്തിയും പൂത്തലഞ്ഞു,മുറ്റത്തു ഓണം നിറഞ്ഞു ,തണുത്തകാറ്റ് വീശി ക്രിസ്തുമസും വന്നു പോയി എന്റെ മനസു പിന്നെയും പിന്നെയും തളർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു ചെണ്ടമേളങ്ങൾക്കും , കത്തിച്ചു വച്ച പന്തങ്ങൾക്കും നടുവിൽ ദേവിയുടെ നടയിൽ വച്ചാണ് മുണ്ടുടുത്തു നെറ്റിയിൽ കുറിയിട്ട മനുവേട്ടനെ ഞാൻ കണ്ടത് പറഞ്ഞറിയിക്കനാകാത്ത സന്തോഷം എന്നിൽ നിറഞ്ഞു, പല തവണ ശ്രമിച്ചിട്ടും മനുവേട്ടന്റെ കണ്ണിൽ പെടാൻ കഴിയാതിരുന്നത് എന്നെ നിരാശപ്പെടുത്തി, നാളെ മാമ്പള്ളിയിൽ മനുവേട്ടനെ കണ്ടു മുട്ടാം എന്ന് ഞാൻ കരുതി, പിന്നീട് ചുറ്റും തിരഞ്ഞിട്ടും മനുവേട്ടനെ കാണാൻ കഴിയാതിരുന്നതിനാൽ നാടകവും, താലപൊലിയും കാണാൻ നിക്കാതെ ഞാൻ വീട്ടിലേക്കു നടന്നു നട വഴിയിലെ പന്തകാലുകളിലെ വെള്ളിവെളിച്ചത്തിൽ നിന്നും ആ കൈകൾ എന്നെ ഇരുട്ടിലേക്കു വലിച്ചിട്ടു, എന്നത്തേയും പോലെ ഒന്നും ചോദിക്കാതെ ഒന്നും പറയാതെ ചെറിയ ചെറിയ ഉമ്മകളാൽ എന്നെ മൂടി തുടങ്ങി, എന്റെ ശ്വാസോസം ഉയർന്നു തുടങ്ങി, ഞാൻ നിന്ന് വിയർത്തു, അടിവയറ്റിൽ മഞ്ഞു പെയ്തു നിന്നു, കത്തി വിയർത്ത ആ ചൂടിൽ മനുവേട്ടന്റെ മാറിൽ ഞാൻ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി “മനുവേട്ടാ എന്നെയും കൊണ്ട് പോകുമോ ബാംഗ്ലൂർക്കു” മനുവേട്ടന്റെ കൈകൾ എന്റെ അരക്കെട്ടിൽ അയഞ്ഞു തുടങ്ങിയത് ഞാൻഅറിഞ്ഞു “ബാംഗ്ലൂർക്കോ എന്നതിനു” എന്നിൽ നിന്നും പൂർണമായി അടർന്നുമാറി നിന്ന് മനുവേട്ടൻ ചോദിച്ചു “എനിക്ക് ഇനിയും പറ്റില്ല മനുവേട്ടാ നിങ്ങളില്ലാതെ,ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ എങ്ങിനെയാണ് ജീവിക്കുന്നത് എന്നറിയാമോ ,ഉരുകി ഉരുകി ഞാൻ ഇല്ലാതാകുവാണ് ” “നീയ്ത് എന്തൊക്കെയാണ് ഈ പറയുന്നത് ലക്ഷ്മി നിന്നക്ക് ഭ്രാന്താണോ , “അതെ നിങ്ങളുടെ പ്രണയം എന്നെ ഭ്രാന്തു പിടിപ്പിക്കുന്നു” “പ്രണയമോ ആർക്ക് ആരോട്? ”“ “മനുവേട്ടാ. ........... ഒന്നു പോടീ പെണ്ണെ പ്രേമിക്കാൻ പറ്റിയ മുതല്, സ്വന്തം സ്ഥാനം എന്തെന്ന് മനസിലാക്കി നിക്കെടി, ഞാൻ ആരാണെന്നാ നീ വിചാരിച്ചേ, എന്റെ വീട്ടിലെ വെറും വേലക്കാരിയാ നീ, എന്റെ വിഷുപ്പും എച്ചിലും കോരുന്നവൾ ആ നിന്നോടാണോ എനിക്ക് പ്രേമം, ഒരിത്തിരിയെങ്കിലും കാണാൻ മെന ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിൽ പിന്നയും പറയാം ഇത് കണ്ടച്ചാലും മതി, മുടിയും നിന്റെ മോന്തയവും തിരിച്ചറിയാൻ കൂടി കഴിയില്ല ” മനുവേട്ടൻ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാൻ ഉരുകി “അപ്പോ പിന്നെ ഈ കാണിച്ച കൂട്ടിയതൊക്കെ,” അതൊക്കെ എന്റെ വെറും നേരംപോക്ക് “അപ്പൊ കെട്ടിപിടിച്ചതും ഉമ്മ വച്ചതുമൊക്കെ വെറും നേരം പോക്ക് അല്ലെ ”? “അല്ലാതെ പിന്നെ അതൊക്കെ പ്രേമം ആയിരുന്നു വെന്നാണോ നീ കരുതിയെ? അങ്ങിനെയെങ്കിൽ എനിക്ക് ഒരു പത്തു നൂറു പ്രണയമൊക്കെ കാണും,അയാൾ ചിരിച്ചു അല്ല ഇതൊന്നും നിന്റെ തള്ള പറഞ്ഞു തന്നിട്ടിലല്ലേ, ഇതേ പോലുള്ള വലിയ വീടുകളിലെ ആണ്പിള്ളേർ കൈയും കണ്ണുമൊക്കെ കാണിക്കും വെറും നേരമ്പോക്കിന്‌ അതൊക്കെ കണ്ണടച്ചു വിശ്വസിച്ചു പ്രേമം ആണെന്നൊക്കെ കരുതിയാൽ ഞാൻ എന്നാ ചെയ്യാ? അതോ നിന്റെ തള്ള തന്നെ പറഞ്ഞോ എന്നെ അങ്ങ് മയക്കിയെടുക്കാൻ അതാകുമ്പോ മാമ്പള്ളിയിലെ റാണി ആയി വാഴല്ലോ ലെ? “നിങ്ങള് എന്നെ ചതിക്കുവായിരുന്നുലെ? ഇതിനൊന്നിനും ചതി എന്നൊന്നും പറയില്ലടി, നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ എനിക്ക് പ്രണയമാണെന്നു എപ്പോഴെങ്കിലും നീ അങ്ങിനെ കരുതിയെങ്കിൽ അത് എന്റെ കുറ്റമല്ല, നിന്റെ പ്രശ്നമാണ്, ഒന്ന് പോടീ “മനുവേട്ടാ അങ്ങിനെയൊന്നും പറയരുത്, എനിക്ക് നിങ്ങള് ഇല്ലത്തെ പറ്റില്ല സ്നേഹിച്ചു പോയി ഞാൻ ” മനുവേട്ടന്റെ മാറിലേക് ചായാൻ ഉദ്യമിച്ച എന്നെ തള്ളിയിട്ടു കൊണ്ട് അയാൾ ആക്രോസിച്ചു, “ ച്ചി ഒരുമ്പെട്ടവളെ മാറി നിക്കെടി, മാമ്പള്ളിയിലെ മനുവിന്റെ ദേഹത്തു സ്പർശിക്കാൻ നിനക്ക് എന്ത് യോഗ്യത ” “എനിക്ക് എന്ത് യോഗ്യത എന്ന് നിനക്ക് അറിയണോടാ? തെറിച്ചു വീണിടത്തു നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ഞാൻ മനുവിന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടി മുറുക്കി, പെട്ടന്ന് എന്നിൽ ഉണ്ടായ ഭാവ മാറ്റത്തിൽ ഒന്ന് പതറിയെങ്കിലും അയാൾ പൂർണ ശക്തിയോടെ എന്റെ മുഖത്തു അടിച്ചു. ആ അടിയിൽ ഞാൻ വേച്ചു പുറകോട്ട് വീണു “എന്താടാ പ്രശ്നം ”? “ഒന്നുമില്ലടാ, വീട്ടിൽ പണിക്കു വരുന്ന പെണ്ണാ, അവൾക്കിപ്പോ എന്നോട് പ്രേമം എന്റെ കൂടെ ബാംഗ്ലൂർക്കു വരണം പോലും ” “അല്ലേലും ഇവളുമാരുടെ സ്വഭാവമാ വലിയ വീട്ടിലെ ആൺപിള്ളേരെ പ്രേമിക്കൽ, മാറും പുറകും കാണിച്ചു മയക്കിയെടുക്കും എന്നിട്ട് വയറ്റിൽ ഒരു കൊച്ചിനം ഉണ്ടാക്കും എന്നിട്ടും വിചാരിച്ച പോലെ ഒന്നും നേടാൻ കഴിയാത്തപ്പോൾ നേടാൻ അയ്യോ ചതിച്ചേ വഞ്ചിച്ചേ എന്നൊരു കള്ളകരച്ചിലും, ” “ഇവളെ പോലുള്ളതുങ്ങളെ വീട്ടിൽ പോയിട്ട് ആ പരിസരത്ത് പോലും അടുപ്പിക്കരുത് ” അതും പറഞ്ഞു അയാളുടെ കൂട്ടുകാരിൽ ആരൊക്കെയോ എന്നെ നിലത്തിട്ട് ചവിട്ടി ആരുടെയൊക്കെയോ ചെരുപ്പിന്റെ പാടുകൾ എന്റെ ശരീരത്തിൽ പതിഞ്ഞു മലിനമായ വെറുമൊരു ഉപഭോഗ വസ്തു കണക്കെ പാടത്തേക്ക് ചവിട്ടി തള്ളിയിട്ടു അവർ നടന്നു പോയി ഞാൻ തളർന്നിരുന്നു, ഞാനും വെറുമൊരു പെണ്ണായിരിക്കുന്നു, ഒരിക്കലും പാടില്ല എന്ന് ആശിച്ചതോകെയും എനിക്കും സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു,എണ്ണിയാൽ ഒടുങ്ങാത്ത ചതിക്കപ്പെട്ട പെണുങ്ങളുടെ കൂടത്തിൽ ഞാനും പെട്ടിരിക്കുന്നു, ആരുടെയൊക്കയോ എന്തിന്റെയൊക്കെയോ ഇര കാലുകൾ നിലത്തുറക്കാതെ ഞാനോടി, എവിടെകേന്നു എനിക്ക് ലക്ഷ്യമുണ്ടായിരുന്നു, ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണീർ ഞാൻ തുടച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു, എന്റെ കാലുകൾ നിന്നു, ദേവിയുടെ ക്ഷേത്രത്തിൽ, അവിടുത്തെ കുളപടവിൽ, “എനിക്ക് മുന്നേ ചതിക്കപ്പെട്ട അനേകായിരം പെൺകുട്ടികളുടെ ശരീരം സ്വീകരിച്ച ജലകന്യകയോട് ഞാൻ അഭ്യർത്ഥിച്ചു ഈയുള്ളവളും മലിനപ്പെട്ട്ടിരിക്കുന്നു, സ്നേഹിച്ചു പോയി അറിയാതെ എന്നെയും സ്വീകരിക്കണം, ജീവിക്കാനുള്ള അർഹതയില്ല, ” എന്റെ കാലുകൾക്കൊപ്പം ഞാനും ആ ജലശയത്തിലേക്ക് വലിച്ചെടുക്കപ്പെട്ടു, ഉടുവസ്ത്രത്തിന്റെ അവസാന ഭാഗവും മുകൾപരപ്പിൽ നിന്നും കാണാതായി, കൈകൾ കുഴഞ്ഞു, കാലുകൾ ചലിക്കാതെ ഞാൻ ആഴങ്ങളിലേക്ക്‌ കുതിച്ചു, കണ്ണുകൾ അടഞ്ഞുതുടങ്ങി, ശ്വാസം നിലച്ചു,ആഴങ്ങളിലേക് കൂടുതൽ കൂടുതൽ ആഴങ്ങളിലേക് ഞാൻ പോയികൊണ്ടിരുന്നു. ........... തുടരും. ......... #📔 കഥ