❣️❤️‍🔥മഴയോളം പ്രണയം❤️‍🔥❣️7 രോഹൻ്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് തിരിച്ചെത്തിയ ശേഷം അഞ്ജലിക്ക് സ്വസ്ഥമായി ഒരിടത്തും ഇരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. കായൽത്തീരത്തെ അവളുടെ സ്വന്തം ഓഫീസിലിരുന്ന്, അവൾ കമ്പ്യൂട്ടറിലെ ഡിസൈനിലേക്ക് നോക്കി. ഓരോ വരയിലും, ഓരോ അളവിലും രോഹൻ്റെ കണ്ണുകളിലെ തീവ്രത അവൾ കണ്ടു. 'നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് എൻ്റെ ലക്ഷ്യം, അഞ്ജലി.' അവൻ്റെ വാക്കുകൾ അവളുടെ കാതുകളിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും മുഴങ്ങി. ​ഈ കൂടിക്കാഴ്ച ഒരു ബിസിനസ് ചർച്ചയായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അവളുടെ സ്വകാര്യമായ ഇടത്തേക്കുള്ള രോഹൻ മേനോൻ്റെ ബോധപൂർവമായ കടന്നുകയറ്റമായിരുന്നു. അയാൾക്ക് അവളുടെ ഡിസൈനുകളെക്കുറിച്ചല്ല, അവളുടെ മനസ്സിനെക്കുറിച്ചാണ് അറിയേണ്ടത്. തൻ്റെ മുൻബന്ധത്തിലെ തകർച്ചയുടെ വേദനയെ അയാൾ ഒരു ആയുധമായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ​ അഞ്ജലി ഡെസ്കിൽ കൈമുട്ടുകൾ കുത്തി, തലയിൽ കൈവെച്ച് ഇരുന്നു. ടോക്കിയോയിലെ മുൻ കാമുകൻ്റെ വഞ്ചന... ആ മുറിവുണങ്ങിയെന്ന് അവൾ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, രോഹൻ്റെ ഒരു ചോദ്യത്തിൽ ആ മുറിവ് വീണ്ടും തുറന്നു. വഞ്ചനയെക്കുറിച്ചുള്ള അയാളുടെ അറിവ് അവളെ ഭയപ്പെടുത്തി. താൻ ആരെയാണ് ഈ പ്രൊജക്റ്റിന് വേണ്ടി തിരഞ്ഞെടുത്തത്? ​തൻ്റെ ഫോണിലെ കോൺടാക്റ്റ് ലിസ്റ്റിൽ അവൾ പ്രിയയുടെ പേര് തിരഞ്ഞു. വിളിക്കാൻ കൈ ഉയർത്തിയെങ്കിലും, അവൾ പിൻവാങ്ങി. ഇനി പ്രിയയെ വിളിച്ചിട്ട് എന്ത് പറയാനാണ്? തനിക്ക് സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല എന്നോ? ​അവൾ ഫോൺ താഴെ വെച്ച്, കമ്പ്യൂട്ടറിലെ ബ്ലൂപ്രിൻ്റുകൾ തുറന്നു. മാസ്റ്റർ ബെഡ്‌റൂമിൻ്റെ ലേഔട്ട്. തുറന്ന ബാത്ത്റൂം ഡിസൈൻ. 'നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ സ്വകാര്യ കാര്യങ്ങളിൽ പോലും തുറന്ന സമീപനം ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടോ?' രോഹൻ്റെ ചോദ്യം വീണ്ടും ഓർമ്മവന്നു. ആ ചോദ്യത്തിൽ ഒരുതരം വെല്ലുവിളിയുണ്ടായിരുന്നു. ​ "അഞ്ജലീ, ഇത് ഒരു പ്രൊഫഷണൽ തീരുമാനമാണ്," അവൾ സ്വയം പറഞ്ഞു. "ഇവിടെ വൈകാരികതക്ക് സ്ഥാനമില്ല." ​ അവൾ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ഒരു മാറ്റം വരുത്തി. മാസ്റ്റർ ബാത്ത്റൂമിനും ബെഡ്‌റൂമിനും ഇടയിൽ ഗ്ലാസിന് പകരം, മരത്തിൻ്റെ കൊത്തുപണികളോടു കൂടിയ ഒരു സ്ലൈഡിംഗ് വാൾ നൽകാൻ തീരുമാനിച്ചു. ആവശ്യമെങ്കിൽ തുറന്നിടാം, സ്വകാര്യത ആവശ്യമെങ്കിൽ അടച്ചിടാം. രോഹൻ്റെ വെല്ലുവിളിക്ക് മുന്നിൽ താൻ വഴങ്ങുന്നില്ലെന്ന് സ്വയം തെളിയിക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചു. ​ഈ മാറ്റം അവൾക്ക് താൽക്കാലികമായൊരു ആശ്വാസം നൽകി. തൻ്റെ അതിരുകൾ താൻ തന്നെയാണ് നിശ്ചയിക്കുന്നതെന്ന് അവൾ ഉറപ്പിച്ചു. ​ അടുത്ത ദിവസം, ഞായറാഴ്ച. രോഹനെ സൈറ്റിലോ വീട്ടിലോ കാണാൻ സാധ്യതയില്ലെന്ന് അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും, അഞ്ജലി സൈറ്റിൽ പോയി. കായൽക്കാറ്റേറ്റ് തനിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് വല്ലാത്തൊരു ആശ്വാസം തോന്നി. ​പെട്ടെന്ന്, അവളുടെ മൊബൈൽ ശബ്ദിച്ചു. അജ്ഞാത നമ്പർ. ​ "ഹലോ?" അവൾ എടുത്തു. ​ "ഞാനിപ്പോൾ എവിടെയാണെന്ന് നിങ്ങൾക്ക് അറിയാമോ, അഞ്ജലി?" മറുതലയ്ക്കൽ രോഹൻ്റെ ശബ്ദം. ​അവൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി. "മിസ്റ്റർ മേനോൻ, നിങ്ങൾ എവിടെയാണ്?" ​ "നിങ്ങൾ ഇന്നലെ ഡിസൈനിൽ മാറ്റം വരുത്തിയല്ലോ. മാസ്റ്റർ ബെഡ്‌റൂമിലെ ബാത്ത്റൂമിൽ നിന്ന് ഗ്ലാസ് മാറ്റി മരത്തിൻ്റെ വാൾ വെച്ചു. എൻ്റെ കണ്ണുകൾക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് നിങ്ങൾ ഒരു കാഴ്ച മറയ്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, അഞ്ജലി." ​അവൾക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. "നിങ്ങൾ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു? ഞാൻ ചെയ്തത് എൻ്റെ പ്രൊഫഷണൽ തീരുമാനമാണ്. അതിനെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ നിങ്ങൾക്ക് അവകാശമില്ല." ​ "എൻ്റെ വീടാണ് നിങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുന്നത്. അവിടെ എന്ത് മാറ്റം വന്നാലും ഞാൻ അറിയും. ഞാനിപ്പോൾ ഈ കായൽത്തീരത്തുള്ള ഒരു ബോട്ടിലാണ്. നിങ്ങളുടെ സൈറ്റിന് തൊട്ടടുത്ത്." ​ അവൾ ഞെട്ടലോടെ ചുറ്റും നോക്കി. സൈറ്റിന് തൊട്ടടുത്ത്, കായലിൽ ഒരു ചെറിയ സ്പീഡ് ബോട്ട് ഒഴുകി നടക്കുന്നു. അതിൽ രോഹൻ. അയാൾ വെള്ള ടീഷർട്ടും കറുത്ത സൺഗ്ലാസും ധരിച്ചിരുന്നു. അവൻ കൈ ഉയർത്തി അവൾക്ക് നേരെ ചിരിച്ചു. ആ ചിരിയിൽ ഒരുതരം വന്യമായ സൗന്ദര്യമുണ്ടായിരുന്നു. ​ "ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഓരോ ചലനവും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, അഞ്ജലി," രോഹൻ പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾ എൻ്റെ വെല്ലുവിളിക്ക് വഴങ്ങിയില്ല, പകരം മറ്റൊരു അതിർത്തി വരച്ചു. നല്ലത്. എന്നാൽ, നിങ്ങളുടെ ആ മരം കൊണ്ടുള്ള വാൾ... അത് തകർക്കാൻ എനിക്ക് എളുപ്പത്തിൽ സാധിക്കും." ​ "നിങ്ങൾ... നിങ്ങൾ എന്നെ പിന്തുടരുകയാണോ, മിസ്റ്റർ മേനോൻ?" അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഭയം കലർന്നു. ​ "പിന്തുടരുകയല്ല, അഞ്ജലി. നിങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക് ഞാൻ കടന്നു കയറാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ പ്രൊഫഷണൽ ജീവിതം എൻ്റെ പ്രൊജക്റ്റാണ്. എൻ്റെ മനസ്സിലെ എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളും നിങ്ങൾ അറിയണം. അതിന് ഞാൻ നിങ്ങളെ എൻ്റെ ലോകത്തേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നു." ​ അവൻ ബോട്ട് അവളുടെ സൈറ്റിന് അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. കായൽ തിരകൾ സൈറ്റിലേക്ക് അടിച്ചുകയറി. ​ "നിങ്ങൾ ഉടൻ തന്നെ എൻ്റെ ഫോണിലേക്ക് മെസ്സേജ് അയക്കണം. ഒരു സ്ഥലത്തിൻ്റെ പേര്. അവിടെ വെച്ച് നമുക്ക് അത്താഴം കഴിക്കാം. അത് എൻ്റെ ഡിമാൻഡാണ്. ഒരു പ്രൊഫഷണൽ മീറ്റിംഗ് അല്ല, ഒരു വ്യക്തിഗത കൂടിക്കാഴ്ച. അല്ലാത്തപക്ഷം, ഈ പ്രൊജക്റ്റ് ഞാൻ ഉപേക്ഷിക്കാൻ ആലോചിക്കും. നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നമായ 'നവഗ്രഹ'യുടെ അടിത്തറയിൽ വെള്ളം കയറാൻ ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല." ​ അത് ഒരു ഭീഷണിയായിരുന്നു. അവളുടെ സ്വപ്നമായ 'നവഗ്രഹ' എന്ന കമ്പനിയുടെ ആദ്യത്തെ വലിയ പ്രൊജക്റ്റ്. അത് നഷ്ടപ്പെടുന്നത് അവളുടെ കരിയറിന് വലിയ തിരിച്ചടിയാകും. ​അഞ്ജലിയുടെ മനസ്സിൽ ലതാ ടീച്ചറുടെ വാക്കുകൾ വീണ്ടും വന്നു: 'നിൻ്റെ വൈകാരിക കവചങ്ങൾ ധരിക്കുക.' ​ "ഞാൻ വരും," അവൾ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു. "പക്ഷെ, ഇത് എൻ്റെ വെല്ലുവിളിയാണ്. സ്ഥലം ഞാൻ തീരുമാനിക്കും. 8 മണിക്ക്, ഞങ്ങൾ അവിടെ ഉണ്ടാകും." ​ "ഞങ്ങൾ... എന്നോ?" രോഹൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ കൗതുകം. ​ "അതെ, എൻ്റെ സുഹൃത്തും ലീഗൽ കൺസൾട്ടന്റുമായ പ്രിയ എൻ്റെ കൂടെയുണ്ടാകും. ഇത് എൻ്റെ നിബന്ധനയാണ്." ​ രോഹൻ ചിരിച്ചു. ആ ചിരിയിൽ അംഗീകാരമുണ്ടായിരുന്നു. "നല്ല നീക്കം, അഞ്ജലി. എൻ്റെ ലോകത്തേക്ക് നിങ്ങൾ ആരെയെങ്കിലും കൊണ്ടുവരുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമാണ്. 8 മണിക്ക് ഞാൻ നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കും." ​ അയാൾ ബോട്ട് തിരിച്ച് ദൂരേക്ക് പോയി. അഞ്ജലിക്ക് ദേഷ്യവും, അതേസമയം വല്ലാത്തൊരു ആകാംഷയും തോന്നി. അവൾ ഉടൻ തന്നെ പ്രിയയെ വിളിച്ചു. ​ "പ്രിയാ, എനിക്കൊരു സഹായം വേണം. ഇന്ന് രാത്രി 8 മണിക്ക്, നമ്മൾ രോഹൻ മേനോനെ കാണാൻ പോകുകയാണ്." ​ പ്രിയ ചിരിച്ചു. "നല്ലൊരു തുടക്കം! എങ്കിൽ എൻ്റെ ജോലി തുടങ്ങാറായി. നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ ഒരു കവചമായിരിക്കും. ഈ കടുപ്പക്കാരൻ്റെ എല്ലാ കളിയിലും നമുക്ക് പോയിൻ്റ് നേടാം." ​ അഞ്ജലി പ്രിയയോട് സ്ഥലം പറഞ്ഞു. കൊച്ചിയിലെ ഏറ്റവും ശാന്തമായ ഒരു ആഢംബര റസ്റ്റോറൻ്റ്, 'ദി ലാസ്റ്റ് റിട്രീറ്റ്'. അവിടെ വെച്ച്, രോഹൻ്റെ എല്ലാ നീക്കങ്ങളെയും നേരിടാൻ അവൾ തയ്യാറെടുത്തു. ​ആ രാത്രി... കനലെരിയുന്ന കൂടിക്കാഴ്ചയുടെ തുടക്കമായിരുന്നു. ​ (തുടരും...) അഭിപ്രായം കമൻറ് ചെയ്യാമോ പ്ലീസ്......🙂❣️ #📔 കഥ #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📖 കുട്ടി കഥകൾ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ