ഹൃദയ സഖി..... ഇരുപത്തി മൂന്നാം ഭാഗം കേട്ടതൊരു നിമിഷം വിശ്വസിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്നവളോർത്തു നിൽക്കെ അവന്റെ മുഖത്ത് പരന്ന ദുഖത്തിന് തന്റെ ഹൃദയത്തോളം ഭാരമുണ്ടെന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല........ അവൻ കസേരയിലേക്ക് ചാരി തല വെച്ചു കൊണ്ട് സീലിങ്ങിലേക്ക് മിഴികൾ നട്ടങ്ങനെ കിടന്നു...... അൽപ നേരം അവർക്കിടയിൽ പടർന്ന ആ നിശബ്ദത ക്ക് വല്ലാത്തൊരു വീർപ് മുട്ടലുണ്ടായിരുന്നു...... ഉള്ളിലുള്ള ചോദ്യങ്ങളെക്കാൾ അവന്റെ ദുഃഖം ഭദ്രയെ പ്രയാസപ്പെടുത്തി...... അത് വരെ അവനോടുണ്ടായിരുന്ന ദേഷ്യം പാടെ അലിഞ്ഞു പോയത് പോലെ........ അൽപ നേരം അങ്ങനെ കിടന്ന ശേഷം അലക്സ്‌ തലയുയർത്തുമ്പോൾ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കി യിരിക്കുന്നവളെയാണ് കാണുന്നത്..... അവനെന്തോ ഓർമകളിൽ നിന്നെന്ന വണ്ണമൊന്ന് തല കുടഞ്ഞു..... ഉള്ളിലുള്ള ഭാരങ്ങളെല്ലാം എന്നും തന്റെയുള്ളിൽ തന്നെ പുകഞ്ഞു തീരാറാണ് പതിവ്........ മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്നവരോട് താനത് പറഞ്ഞാൽ അവരെല്ലാം പാടെ മറന്ന് തുടങ്ങിയതിനെ വീണ്ടും ഓർത്തു നീറുമെന്ന ഭയമാണ് തനിക്ക്... ആ വീട്ടിലുള്ളവരല്ലാതെ മനസ്സ് തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ കഴിയുന്ന സുഹൃത്തുക്കളോ ഒന്നും തനിക്കില്ല താനും...... ഉള്ളവരോടൊന്നും പറയാനും തോന്നാറില്ല..... എന്നാലിന്നത് തന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും പൊട്ടിയതൊരു പക്ഷെ താൻ പോലുമറിയാതെ മനസ്സവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചത് കൊണ്ടാവും.... അപ്പോഴും ചോദ്യങ്ങൾ നിറച്ച ആ ഉണ്ട കണ്ണുകളെ അവൻ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു കൊണ്ടെഴുന്നേറ്റ് ഫ്ലാസ്കിൽ നിന്നും അല്പം ചൂട് വെള്ളം ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് പകർത്തി കുടിച്ചു......... അവൾ അവനെ തന്നെ നോക്കിയിരിപ്പാണ്... നിനക്ക് കഴിക്കാനൊന്നും വേണ്ടേ.. വേണമെങ്കിൽ വന്നു കഴിച്ചോ.. നിന്നേ പോലൊരുത്തിക്ക് പാലമറ്റത്ത് അലെക്സിന്റെ കൂടിയിരുന്നു കഴിക്കാൻ കിട്ടുന്ന ഒരേയൊരു അവസരമിതായിരിക്കും.... കളയേണ്ട.. വിഷയം മാറ്റാനെന്ന വണ്ണം ജൂലി കൊണ്ട് തന്ന ഭക്ഷണം വിളമ്പാൻ തുടങ്ങുന്നതിനിടക്ക് അവൻ ഒരു പുച്ഛം നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ അത് പറയുമ്പോൾ അവൾക്ക് നേരെ നോക്കിയിരുന്നില്ല.... അതിനു താൻ പാലമറ്റത്തെ യല്ലല്ലോ...... അവളുടെ ശബ്ദം പെട്ടെന്നുയർന്നതും അവനൊരു പകപ്പോടെ അവളിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു........ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഒട്ടും പതർച്ചയില്ല...... അവന്റെ കണ്ണുകൾ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു....... എന്താടി നീ പറഞ്ഞത്...... അവൾക്ക് നേരെ നടക്കും വഴി അവനത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ സ്വരത്തിൽ പോലും അഗ്നി ആളി കത്തിയിരുന്നു..... ഇയാള് തന്നെയല്ലേ ഇപ്പൊ എന്നോട് പറഞ്ഞത്..... അവൾ വീണ്ടും യാതൊരു കൂസലുമില്ലാതെ അത് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവൻ അവൾക്കരികിലെത്തി യിരുന്നു..... ഞാൻ പറയും..... പക്ഷെ... മറ്റൊരാളും പറയരുത്..... അവനതും പറഞ്ഞു ഒരു കൈ കൊണ്ട് അവളുടെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചതും അവളുടെ തല ഹെഡ് ബോഡിൽ തട്ടി നിന്നു...... അവൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി.... കണ്ണുകൾ തുറിച്ചു വരും പോലെ...... അവൾ സർവ്വ ശക്തിയുമെടുത് ഇരു കൈകൾ കൊണ്ടും അവന്റെ കൈ പെട്ടെന്ന് തട്ടി മാറ്റി....... അവന്റെ കൈ അവളുടെ കഴുത്തിൽ നിന്ന് വിട്ട് മാറിയതും അവൾ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് ശ്വാസം നേരെ യെടുത്തു...... അവന്നപ്പോഴും ദേഷ്യത്തോടെ അവളെ നോക്കിയിരിക്കുകയാണ്.... എന്തിനാ എല്ലാം കൂടി ഇങ്ങനെ മനസ്സിലിട്ട് പുകഞ്ഞു തീർക്കുന്നത്.... അത് കൊണ്ടാണ് ഈ രാക്ഷസ ന്മാരുടെ സ്വഭാവം....... ആരോടെങ്കിലും ഉള്ള് തുറന്നൊന്നു സംസാരിച്ചു കൂടെ........ അവൾ കഴുത്തിൽ തടവി കൊണ്ട് പതിയെ മിഴികളുയർത്തി അവനോടത് പറഞ്ഞതും അവനക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഞെട്ടി പോയിരുന്നു ... കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് ശ്വാസം മുട്ടിച്ച ഒരുത്തനോടുള്ള അവളുടെ സമീപനം ഇങ്ങനെയല്ല താൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്...... താൻ ദേഷ്യം കാണിച്ചവരിൽ ആദ്യമായാണ് ഒരാളിങ്ങനെ തന്നോട് പറയുന്നത്..... അവൻ തറഞ്ഞു നില്കുകയായിരുന്നു...... പറയാൻ ബാക്കി വെച്ച തെല്ലാം വിങ്ങലായി തന്റെ കണ്ണുകളിലുണ്ട്...... ഈയൊരു രാത്രി പുലരും വരെ കേൾക്കാൻ ഞാനുണ്ട്..... തനിക്ക് വേണ്ടി...... പറയാനോക്കുമെങ്കിൽ പറയാം..... ഇവിടെ നിന്നിറങ്ങിയാൽ ഞാനെല്ലാം മറന്നു കൊള്ളാം...... എന്നെക്കാൾ നന്നായി മറ്റൊരാൾക്കും തന്റെ ഹൃദയത്തെ കേൾക്കാനൊരു പക്ഷെ കഴിഞ്ഞെന്ന് വരില്ല..... കാരണം.... നമ്മൾ രണ്ട് പേരും ഒരെ കാരണത്താൽ ദുഖിതരാണ്..... ഭദ്ര തൊണ്ടയിലുള്ള പ്രയാസത്തെ കണ്ടില്ലെന്ന് വെച്ചത് പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ അവളൊന്ന് ചുമച്ചിരുന്നു.... അവൻ വേഗം പോയി ഫ്ലാസ്കിൽ നിന്നും വെള്ളമെടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.... അവളല്പം അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി കൊണ്ടത് വാങ്ങി..... അവൾ പെട്ടെന്നാ വെള്ളം കുടിക്കുമ്പോഴും അവൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്... അവളെന്നതിനോട് ഒരേ സമയവും അത്ഭുതവും അലി വുമാണ് അവന് തോന്നിയത് ..... വേദനിപ്പിച്ചിട്ടും തന്ന ഇത്ര മേൽ മനസ്സിലാക്കിയ ഒരാളീ ഭൂമിയിലാദ്യമാണ്....... അവളെ വേദനിപ്പിച്ച ആ നിമിഷമോർക്കേ അവനു സ്വയം പുച്ഛം തോന്നി....... അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചുവന്നു കിടക്കുന്ന തന്റെ കയ്യിന്റെ പാട് അവനെ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു....... വെള്ളം കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞവൾ മുഖമുയർത്തിയതും തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്ന വനെയാണ് കാണുന്നത്...... ഇത് വരെ കാണാത്ത അവന്റെയാ ഭാവത്തിൽ അവളും അലിഞ്ഞത് പോലെ... ഞാൻ.... ഓക്കെ ആണ്..... ഇയാള് പറഞ്ഞോ...... അവളൊരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ചുമൽ കുലുക്കിയത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് പുതപ്പൊന്ന് കൂടി വലിച്ചു ദേഹത്തു ചുറ്റി പ്പിടിച്ചു......... അവൻ പെട്ടെന്ന് നെറ്റിയിലൊന്നുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് നെടു വീർപ്പിട്ടു.... മനസ്സെറെ അസ്വസ്തമാണ്..... ഇത് വരെ കടന്ന് പോകാത്ത ഏതോ ഒരു വികാരത്തിന്റെ പിടിയിലാണ് മനസ്സ്...... പറ മാഷേ.... കേൾക്കട്ടെ തന്റെ കഥ....... ഈ തണുപ്പിലൊന്ന് ചൂട് പിടിക്കട്ടെ..... ഞാനാരോടും പറയില്ല... അവൾ വീണ്ടും ഒരു കുസൃതി യോടെ അത് പറഞ്ഞത് അവനു ധൈര്യം കൊടുക്കാനായിരുന്നു...... ഈ ചുരുങ്ങിയ നിമിഷങ്ങൾ കൊണ്ട് താനവനെ അത്ര മേൽ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്നവൾക്കുറപ്പായിരുന്നു...... അവൻ ഒരു ഗ്ലാസ്സ് ചായ കൂടിയെടുത്തു ആ കസേരയിൽ തന്നെ വന്നിരുന്നു...... അവളവന്റെ വാക്കുകൾക്കെന്ന പോൽ കാത് കൂർപ്പിച്ചിരിക്കുകയാണ്...... ആർക്കും അറിയാത്ത കാര്യമൊന്നുമില്ല..... പാല മറ്റത് ചെറിയാൻ മാപ്പളയുടെ സ്വത്തുക്കൾ ക്ക് ഒരാനന്തരാവകാശിയില്ല...... മകൻ ജോണിക്ക് ഒരു കുഞ്ഞിന് ജന്മം നൽകാൻ കഴിയില്ലെന്നുറപ്പായതും അവരോരു കുഞ്ഞിനെ ദത്തെടുക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു....... എന്നാൽ ചെറിയാൻ മുതലാളി അത് സമ്മതിക്കുന്നില്ല..... താൻ കഷ്ടപ്പെട്ട് അധ്വാനിച്ചുണ്ടാക്കിയതൊന്നും എവിടെ നിന്നോ വലിഞ്ഞു കേറി വന്നൊരു അനാഥ ചെക്കന് കൊടുക്കില്ലെന്ന വാശി........ ഇതറിഞ്ഞ ട്രീസമ്മക്ക് വയ്യാതായി...... ഭർത്താവ് ബന്ധം ഉപേക്ഷിച്ചു മറ്റൊരാളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ടും ജോണിച്ചായനെ വിട്ട് പോകാൻ അവരും കൂട്ടാക്കിയില്ല..... എന്നാൽ താലോലിക്കാൻ ഒരു കുഞ്ഞ് വേണം താനും.... ചെറിയ പ്രായത്തിലും അവരുടെ ദുഃഖം അവരെ ഒരു രോഗിയാക്കി......... എന്നിട്ടും ചെറിയാൻ മുതലാളി കുലുങ്ങിയില്ല.... അലക്സ്‌ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗ്ലാസ്സിലെ ചായ ചുണ്ടോടു ചേർത്തു...... ഭദ്ര മിഴികൾ കൂർപ്പിച്ചു അവനെ നോക്കിയങ്ങനെ ഇരിക്കുകയാണ്..... അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം ചെറിയാൻ മുതലാളി പള്ളിയുടെ എന്തോ കാര്യത്തിന് ഫാദറിനെ കാണാൻ ഓർഫനേജിലെത്തിയതാണ്...... അയാളുടെ കാറ് വറുന്ന വഴിയേ ആ കാറിനു മുമ്പിലേക്കൊരു പയ്യൻ കയറി നിന്നു....... വരുന്ന വഴി തന്റെ വസ്ത്രത്തിലേക്ക് ചെളി തെറിപ്പിച്ചതെന്തിനെന്ന് ഒരഞ്ചു വയസ്സുകാരാൻ തന്റെ മുമ്പിൽ നെഞ്ചും വിരിച്ചു നിന്ന് ചോദിച്ചത് അദ്ദേഹത്തിന് വല്ലാതെ യങ് പിടിച്ച്....... അവരന്നാ കുഞ്ഞി കൈകളിൽ പിടിച്ചു..... മരണം വരെ വിടില്ലെന്ന പോൽ...... അവന്റെ ചെളി തെറിച്ച വസ്ത്രത്തിനു പകരം അദ്ദേഹം വെച് നീട്ടിയത് പാലമറ്റമെന്ന സ്വർഗമായിയുന്നു....... അവൻ ഗൗരവത്തോടെ തന്നെ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും ഭദ്രയുടെ കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ വിടർന്നു....... എന്തോ ഒരു സന്തോഷം അവളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചത് പോലെ......... അവളുടെ അദരങ്ങളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു..... അന്നവന്റെ കൈ പിടിച്ച് പാലമറ്റത്തേക്ക് കയറി വരുമ്പോൾ എല്ലാവരും അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി.. ട്രീസമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ വാത്സല്യം കൊണ്ട് വിടർന്നു....... വല്യമ്മച്ചി സ്നേഹത്തോടെയാ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി...... ഇവനിന്ന് മുതൽ ഇവിടുത്തെ രാജ കുമാരനാണ്..... എന്റെ അനന്തരാവകാശി...... ഇവനെ ഞാൻ അലക്സെന്ന് വിളിക്കും..... അതായിരുന്നു പാലമറ്റത്ത് അലെക്സിന്റെ ജനനവും പേരിടലുമെല്ലാം.... അത് പറഞ് നിർത്തുമ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞിരുന്നു...... അവന്റെ സന്തോഷ ത്തിൽ പങ്കു ചേർന്നെന്ന വണ്ണം ഭദ്രയും ഏറെ മനോഹരമായോന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു...... അവനും അവളെ നോക്കിയൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.. ആ ചിരിയിൽ അവൾ പാടെ വീണത് പോലെ.... അവനെ ചിരിച്ചു കാണാത്തത് കൊണ്ടോ എന്തോ ആ ചിരിക്ക് അത്രയേറെ ഭംഗിയുണ്ടായിരുന്നു..... അവളവനെ ഒരു നിമിഷം നോക്കിയിരുന്നു പോയി...... (തുടരും) Aysha Akbar #📔 കഥ #📙 നോവൽ #കിസ്സകൾ #✍ തുടർക്കഥ