#📔 കഥ ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി പാർട്ട്‌ 2 രുദ്രനെ പേടിച്ചു ഓടി വരികയായിരുന്നു ശ്രീ. തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഓടുന്നവഴിയിൽ കല്ല് തട്ടി അവൾ വീണു. അവളുടെ കൈ ഒന്നും കൂടി ഇടിച്ചു . ശ്രീ വേദന കൊണ്ടു നിലവിളിച്ചു പോയി. അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു അവൾ വീണ്ടും മുന്നോട്ടു ഓടി.. വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കണ്ടപ്പോഴാണ് അവൾക്കു ശ്വാസം നേരെ വീണത്. അവൾ വീട്ടിലേക്കു വരുന്ന കോലം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അഭിക്കു ചിരി വന്നു. "അമ്മേ... കുറച്ചു ബൂസ്റ്റ്‌ കലക്കി എടുത്തോ.. യുദ്ധത്തിൽ തോറ്റു വ്യാജഡോക്ടർ വരുന്നുണ്ട്." അഭി അകത്തേക്ക് നോക്കി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. "വ്യാജൻ നിന്റെ ഭാവി അളിയൻ അവനെ ചെന്നു വിളി.. എന്റെ കൈ കണ്ടോ നീ " അവൾ അഭിക്കു നേരെ തന്റെ കൈ നീട്ടി കാണിച്ചു. "അയ്യോ നീര് വച്ചല്ലോ... എവിടെ വീണു മോളെ..." അഭി കസേരയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു നോക്കി.. അപ്പോഴേക്കും ശ്രീക്കു സങ്കടം വന്നു. അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടു അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. "അയ്യേ ഏട്ടന്റെ പുലികുട്ടി ഇങ്ങനെ കരയാതെ നാണക്കേട്.. എവിടെ വീണു നീയ്. നിന്നെ പട്ടി വല്ലതും ഓടിച്ചോ.. ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ പട്ടിയെ കണ്ടാൽ ഓടരുതെന്ന്." "അതേടാ ചേട്ടാ ഒരു പേപ്പട്ടിയ എന്നെ ഓടിച്ചത്.. രുദ്രൻ പട്ടി.. അവൻ രാവിലെ എന്റെ കൈപിടിച്ച് തിരിച്ചു.. അറിയോ നീ എന്റെ ആങ്ങളയല്ലേ അവനെ വിളിച്ചു ചോദിക്ക്.. എന്നിട്ട് ചെന്നു അവനെ തല്ലിച്ചതച്ചിട്ടു എന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ടു ഇട്.. എനിക്ക് അത് കണ്ട് പൊട്ടി ചിരിക്കണം." "അതിനു പകരം എന്റെ മോൾ ഒന്നും ചെയ്തില്ലേ..." "ഞാൻ അവനെ എന്ത് ചെയ്യാൻ. ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തില്ല." "അത് ഞാൻ വിശ്വസിക്കില്ല.. ഇത് ശ്രീദേവി ആണെങ്കിൽ ഇതിനു പകരം നീ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ടാവും.. സത്യം പറഞ്ഞോ അല്ലാതെ അവസാനം എന്നെ രക്ഷിക്കേ എന്നും പറഞ്ഞു നിലവിളിക്കരുത്." "ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്തില്ല... പിന്നെ അവന്റെ ബൈക്കിന്റെ കാറ്റ് ഊരിവിട്ടു... പിന്നെ കാറിന്റെയും ..." "കാറിന്റെ എത്ര ടയർ..." "രണ്ടെണ്ണം... അത്രേ ചെയ്തുള്ളു.. അവിടുന്ന് ഓടുന്ന വഴി ഞാൻ വീണു. ഈ കൈ തന്നെ വീണ്ടും ഇടിച്ചു. നല്ല വേദന..." "അവൻ കണ്ടില്ലേ നിന്നെ.." "ഞാൻ മതിൽ ചാടി... ആരും കണ്ടില്ല.." "അവനു ഇന്ന് ഒരു സർജറി ഉണ്ട് . അവൻ ഒരു ഡോക്ടർ അല്ലേ.. നാളെ നീയും ഒരു ഡോക്ടർ ആകും. അവനു ഒരു എമർജൻസി കേസ് ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും വന്നാൽ എങ്ങനെ പോകും എന്ന് ചിന്തിച്ചോ നീ. ഇനി കുരുത്തക്കേട് കാണിക്കുമ്പോൾ വണ്ടിയിൽ തൊട്ടുള്ള കളി വേണ്ട..വേണേൽ അവരുടെ ജനൽപാളി വല്ലതും പൊട്ടിച്ചു കളഞ്ഞാൽ മതി.. നീ അകത്തു പൊയ്ക്കോ. ഞാൻ അമ്മായിടെ അവിടെ ചെല്ലട്ടെ അവനെ ഇന്ന് ഞാൻ കൊണ്ടാക്കാം. അവൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നാൽ പിന്നെ നിന്നെ ജീവനോടെ കാണാൻ കിട്ടില്ല.. പിന്നെ എന്റെ കല്യാണം മാറ്റി വയ്ക്കാൻ നോക്കും. അത് പറ്റില്ല.." "എന്നോടുള്ള സ്നേഹമല്ല.. അവന്റെ കല്യാണം മുടങ്ങരുത്. പോടാ ഒന്നിനും എന്നോട് സ്നേഹമില്ല." ശ്രീ അഭിയോട് പിണങ്ങി അകത്തേക്ക് പോയി. അവൻ ബൈക്ക് എടുത്തു കൊണ്ടു നേരെ അമ്മായിടെ വീട്ടിലേക്കു പോയി. അവിടെ ചെന്നതേ കേൾക്കാം രുദ്രന്റെ ഒച്ചപ്പാട്.. "അവളെ മേലാൽ ഈ വീടിന്റെ പരിസരത്ത് കയറ്റി പോകരുത്. അവളെ കണി കണ്ടാൽ തന്നെ എന്റെ അന്നത്തെ ദിവസം പോക്കാണ്. അതിന്റെ കൂടെ എന്റെ വണ്ടികളും അവൾ നാശമാക്കി അഹങ്കാരി." "നിന്നോട് ആര് പറഞ്ഞു എന്റെ കൊച്ചിനെ കണി കാണാൻ താഴേക്കു വരാൻ. അവളുടെ ദേഹം വേദനിച്ചിട്ടാവും നിന്റെ വണ്ടിയിൽ ആ ദേഷ്യം തീർത്തത്.. അവള് കുട്ടിയല്ലേ നിനക്ക് ഒന്ന് ഒതുങ്ങിയാൽ എന്താ.." "കുട്ടിയല്ല... കുട്ടിപിശാശ്..." "എന്റെ രുദ്ര... ഞാൻ കൊണ്ടാക്കി തരാം നിന്നെ ". "അഭി... അവൾ എന്റെ കൈകൊണ്ടു തീരും കേട്ടോ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലാന്നു വേണ്ട..." "അവളും ഇത് തന്നെയാ പറയുന്നത്." അഭി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. 'സമയം വൈകുന്നു വേഗം വാ. നിന്നെ ആകിയിട്ടു വേണം എനിക്ക് റെഡി ആവാൻ." "പെങ്ങളെ നേരെചൊവ്വേ വളർത്തിയില്ലെങ്കിൽ ആങ്ങളയ്ക്ക് ഇങ്ങനെയൊക്കയെ ജോലിക്ക് പോകാൻ പറ്റു.." "ഇനി അതും പറഞ്ഞു നിൽക്കാതെ വാടാ ഇങ്ങോട്ട്.." അഭി പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി. ഒപ്പം രുദ്രനും. "എടാ മോൾടെ കോഴ്സ് കഴിയുമ്പോൾ ഇവിടെ വേക്കൻസി ഉണ്ടേൽ പറയണേ.." "എന്തിനാ ഈ ആശുപത്രിയെടുത്തു തിരിച്ചു വയ്ക്കാനോ..." "അവള് കൊച്ചല്ലേ.. വളരുമ്പം ഈ കുരുത്തകേടൊക്കെ മാറിക്കോളും.." "നിന്റെ കുഞ്ഞി പെങ്ങൾക്ക് എത്ര വയസ്സായി.. 5 ആണോ അവളുടെ പ്രായം.." രുദ്രൻ അഭിയെ നോക്കി ദഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിനുള്ളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി.. ചുമ്മാതാണോ അവൾ ഇവനെ എടുത്തു പഞ്ഞിക്കിടുന്നത്. രണ്ടും ഒട്ടും മോശമില്ല.. അഭി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടു വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു. "എവിടെ വഴക്കാളി... വീട്ടിൽ ഉണ്ടോ അതോ യുദ്ധത്തിന് പോയോ.." "അവൾക്കു ക്ഷീണം എന്ന് പറഞ്ഞു കിടക്കുവാ.." "ക്ഷീണം കാണും.. നല്ലതുപോലെ കാണും. "അതും പറഞ്ഞു അഭി വീട്ടിലുള്ളവരോട് ഇന്നത്തെ സംഭവം പറഞ്ഞു. യശോദ തലയ്ക്കു കൈകൊടുത്തു പോയി.. "കെട്ടിക്കാൻ പ്രായമായ പെണ്ണാണ് മതില് ചാടിയത്. എനിക്ക് അതോർത്തിട്ടാ... നിങ്ങള് കേൾക്കുന്നുണ്ടോ മനുഷ്യ ഇതൊക്കെ.." "അവള് കുട്ടിയല്ലേ.. ഇപ്പോൾ ഇതൊക്കെ കാണിച്ചില്ലായെങ്കിൽ അവൾ പിന്നെ എപ്പോൾ കാണിക്കും. അവള് മതിലൊക്കെ ചാടിക്കോട്ടെ.. കൊച്ചിന്റെ കൈയിൽ നീരുണ്ടോടാ..." "ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചോ കുറവില്ലെങ്കിൽ ഒന്ന് കാണിച്ചേക്കു. ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ ഇപ്പോൾ തന്നെ വൈകി." മാധവിയമ്മയും യാശോധയും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കിയിരുന്നു പോയി. "എന്നെ നോക്കണ്ട.. എല്ലാരും കൂടിയ ഈ പെണ്ണിനെ ഇങ്ങനെ വഷളാക്കിയേ..." യാശോധ അത്രെയും പറഞ്ഞു കൊണ്ടു.അകത്തേക്ക് പോയി. "അവൾ ആ പറഞ്ഞതിന്റെ അർത്ഥം എന്താ ഞാനാണോ കൊച്ചിനെ ചീത്തയാക്കുന്നത് എന്നാണോ.." "എന്റെ അമ്മേ.. നിങ്ങൾ അമ്മായിയമ്മയും മരുമകൾ പ്രശ്നത്തിലേക്കു എന്നെ വിളിക്കണ്ട എനിക്കും കേൾക്കണ്ട അച്ഛനും കേൾക്കണ്ട.. അച്ഛൻ വരുന്നുണ്ടോ ഞാൻ പാടത്തു പോകുവാ.." "ഞാനും വരുന്നെടാ..." അച്ഛനും മകനും കൂടി പാടത്തേക്ക് പോയി. മാധവിയമ്മ പതിയെ ശ്രീകുട്ടിയുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നു. ആള് നല്ല ഉറക്കം ആണ്. അവർ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ തൊട്ടു നോക്കി. നല്ലത് പോലെ പനിക്കുന്നുണ്ട്. കൈയിൽ നീരുമുണ്ട്. "യശോദേ..... എടി.. കുഞ്ഞിന് നല്ല പനിയുണ്ട്.. നീ വേഗം മുരളിയെ വിളിച്ചേ.." "ആണോ അമ്മേ ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ വിളിക്കാം " പറഞ്ഞിട്ടു അപ്പോൾ തന്നെ മുരളിയെ അവർ വിളിച്ചു കാര്യം പറഞ്ഞു. മുരളി അച്ഛനുമായി തിരികെ വന്നു. യാശോധ ശ്രീയെ പതിയെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു താഴെ വന്നു. "ഞാനും വരാം ഒറ്റയ്ക്ക് എങ്ങനെ പോകും." യാശോധയും കൂടി ഒരുങ്ങി വന്നു. ആശുപത്രി എത്തിയപ്പോൾ യാശോധ അവളെ തട്ടിവിളിച്ചു. ഇറങ്ങു സ്ഥലം എത്തി.. ശ്രീ പുറത്തേക്കു നോക്കി. "ഇവിടെ എന്നെ കൊല്ലാൻ കൊണ്ടു വന്നതാണോ നിങ്ങളൊക്കെ ". "ഇറങ്ങേടി... എന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ഒന്നും വേണ്ടെങ്കിൽ.. "യാശോധ അവളുടെ നേരെ ചൂടായി. മുരളി റിസെപ്ഷനിൽ പോയി അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് എടുത്തു വന്നു. "ഏതു ഡോക്ടർക്കു ആണ് അച്ഛൻ അപ്പോയ്ന്റ്മെന്റ് എടുത്തത്.' മുരളി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. "ആ വ്യാജനേ കാണിക്കാനാണോ.. അവൻ എനിക്ക് വിഷം തന്നു കൊല്ലും. നിങ്ങൾക്കു എന്നെ പിന്നെ കാണാൻ പറ്റില്ല നോക്കിക്കോ. ഇപ്പോൾ എന്നെ ഇവിടെ കൊണ്ടുവന്നതിൽ നിങ്ങൾ ഖേദിക്കും നോക്കിക്കോ.." മുരളിക്കു അവളുടെ സംസാരം കേട്ടപ്പോൾ ചിരി വന്നുപോയി. അതിനു യാശോധ അയാളെ നോക്കി പേടിപ്പിച്ചു. "ഞാൻ ആണ് വന്നതെന്ന് അവനു മനസിലായിക്കാണും അച്ഛാ... അതാ നമ്മളെ വിളിക്കാത്തത്.. ദുഷ്ടൻ ആണ്." "മിണ്ടാതെയിരിക്കു ശ്രീ... "യശോധ ചൂടായി. ശ്രീയുടെ പേര് വിളിച്ചപ്പോൾ അവളെയും കൊണ്ടു അവർ അകത്തേക്ക് കയറി. അമ്മാവനെ കണ്ടപ്പോൾ രുദ്രൻ കസേരയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു. "എന്ത് പറ്റി അമ്മാവാ..." "ശ്രീകുട്ടിക്ക് ഒരു പനി പോലെ.. ഒരു കൈയിൽ നീരും ഉണ്ട്. അതൊന്നു കാണിക്കാൻ വന്നതാ മോനെ." "ഇതിനെയാണ് പറയുന്നത് കടിച്ച പാമ്പിനെ കൊണ്ടു തന്നെ വിഷമിറക്കിക്കുകയെന്നു.." ശ്രീ അവിടെയിരുന്നു പിറുപിറുത്തു. അത് വളരെ വ്യക്തമായി തന്നെ രുദ്രൻ കേൾക്കുകയും ചെയ്തു.. കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന സിസ്റ്റർ ശ്രീകുട്ടിയോട് എന്തുപറ്റി എന്ന് ചോദിച്ചതിന്.. ഒരു പേപട്ടി കടിക്കാൻ ഓടിച്ചതാണെന്നുള്ള മറുപടിയിൽ രുദ്രന് വിറഞ്ഞു കയറി. അവൻ ആണല്ലോ പേപട്ടി.. രുദ്രന്റെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ യാശോധ മുരളിയെ നോക്കി. "വേറെ ആശുപത്രിയിൽ പോയാൽ മതിയായിരുന്നു.. "അവർ അദ്ദേഹത്തോട് പതിയെ പറഞ്ഞു.. 'ഇവിടെ വരുന്ന രോഗിക്ക് എന്ത് പറ്റി എന്ന് ചോദിക്കാൻ ആണ് ഞാൻ ഇവിടെ ഈ കുഴലും തൂക്കിയിട്ടു ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നത്." രുദ്രൻ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ സിസ്റ്റർ വല്ലാതായി.. സിസ്റ്ററുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ശ്രീക്കു വിഷമം ആയി.. ""ഒരു ഡോക്ടറെ പോലെ തന്നെ നഴ്സിനും ഉത്തരവാദിത്വം ഉണ്ട്.. ഡോക്ടർ മാർ മാത്രം മതിയെങ്കിൽ നഴ്സുമ്മാർ എന്തിനാ.. എല്ലാം തനിക്കു ഒറ്റയ്ക്ക് ചെയ്താൽ പോരെ. ഒരു വലിയ ഡോക്ടർ വന്നിരിക്കുന്നു." "ശ്രീക്കുട്ടി....... മിണ്ടാതെയിരിക്കു" മുരളി അവളെ ശാസിച്ചു. അവൻ കൈയിൽ ഇടാനുള്ള മരുന്നും ഇഞ്ചക്ക്ഷനും എഴുതി കൊടുത്തു. കുറച്ചു ദിവസത്തേക്ക് കൈ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിക്കാൻ പറഞ്ഞു. ആ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോളാണ് യശോധയ്ക്ക് ശ്വാസം നേരെ വീണത്. തിരികെ വീട്ടിലോട്ടു വരുന്ന വഴിയിൽ മുഴുവൻ രുദ്രനെ ചീത്തപറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാണ് ശ്രീ. "ഒന്ന് നിർത്തു എന്റെ കൊച്ചേ.. എനിക്ക് കേട്ടു കേട്ടു തലവേദന എടുക്കുന്നു.." "അമ്മയ്ക്ക് അങ്ങനെ പറയാം. എനിക്ക് മാർക്ക് കുറഞ്ഞാൽ എന്നെ പറയല്ലും അവൻ കാരണം ആകും എനിക്ക് മാർക്ക് കുറയുന്നത്. അവനെ വഴക്ക് പറയണം." "ഇത് വല്ല്യ കുഴപ്പം ഒന്നുമില്ല. രണ്ടു ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ അങ്ങ് മാറിക്കൊള്ളും..നീ എന്തിനാ അവനോടു വഴക്ക് ഉണ്ടാക്കുന്നത്." "അമ്മായിയോട് ചോദിക്ക് ഞാൻ വല്ലതും ചെയ്തോന്നു. ഞാൻ അവിടെ അടങ്ങിഒതുങ്ങി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അറിയോ അവൻ... ആ മഹാ ദ്രോഹി വന്നെന്റെ കൈപിടിച്ച് തിരിച്ചതാണ്." "അച്ഛാ... എന്റെ പേരിൽ ഒരു ശത്രു സംഹാര പൂജ കഴിപ്പിക്കണം.." "കഴിപ്പിക്കാം.... ഇപ്പോൾ നീയൊന്നു മിണ്ടാതെയിരിക്കു..." വൈകിട്ട് ഗൗരിയും സുഭദ്രയും കൂടി ശ്രീയെ കാണാൻ വന്നു.. സുഭദ്രയ്ക്ക് സങ്കടമാണ്. അവർക്കു അവളെ ജീവനാണ്. "എന്റെ കുട്ടിക്ക് പനി കുറഞ്ഞോ.. കൈനോക്കട്ടെ മോളെ.." "കുറഞ്ഞു അമ്മായി.. മറ്റന്നാൾ എനിക്ക് പോകണ്ടേ.. നാളെ ആകുമ്പോൾ ഇതോക്കെയങ്ങു മാറും. അമ്മായി വിഷമിക്കണ്ട ". അഭി ശ്രീയുടെ മുറിയിൽ വന്നിട്ട് അവൾക്കു ഒരു ചോക്കൊബാർ കൊടുത്തു.. "പനി കൂടിയാൽ എന്റെ പേര് പറയരുത്.'" "ഇല്ല സഹോദര പറയില്ല.. പക്ഷെ ഞാൻ പോകുമ്പോൾ നിന്റെ ATM CARD എനിക്ക് തരണം.അടുത്ത പ്രാവശ്യം വരുമ്പോൾ ഞാൻ തിരിച്ചു തരും." 'ഇങ്ങനെ ഒരു സഹോദരി ഉള്ളത് ഏതൊരു സഹോദരന്റെയും ഒരു ഭാഗ്യമാണ്." അഭി കൈകൾ കൂപ്പി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു. തുടരും...... രചന -സിന്ദാരോ