#📙 നോവൽ - ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി 💜💜 🔻 പാർട്ട് _105 ✍️ രചന - ജിഫ്ന നിസാർ ❤️ അർജുന് അല്പം ഗുരുതരമാണെന്നും വൈകുന്നേരത്തേക്ക് അവനൊരു സർജറി കൂടി വേണം എന്നുള്ള അറിയിപ്പോടെയാണ് വൈഗ വിളിച്ചത്.. അതോടെ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്ന ആത്മവിശ്വാസവും ധൈര്യവും കൂടി തമ്പിയിൽ നിന്നും ചോർന്നു പോവുകയായിരുന്നു.. സാമ്പത്തികമടക്കം താനിപ്പോൾ വളരെ ദുർബലനാണെന്ന് അയാൾക്കാ നിമിഷം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.. ഇനി തനിക്ക് മുന്നോട്ട് ഒരിഞ്ചുപോലും നീങ്ങണമെങ്കിൽ ശ്രീദേവി കരുണ കൂടിയേതീരൂ എന്നുള്ള ആ ചിന്ത.. തമ്പിയുടെ തല പെരുത്തു.. ചിന്തിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ടായില്ല... ശ്രീദേവവ് പറഞ്ഞ സകല പ്രമാണങ്ങളും അവനാവശ്യപ്പെട്ടതുമെല്ലാം ഇനി നാളെ ഒരൊറ്റ ദിവസത്തേക്ക് റെഡിയാക്കിയെടുക്കാൻ ഇപ്പോൾ മുതൽ താൻ ഓടിത്തുടങ്ങിയാലേ അതിന്റെ പാതിയെങ്കിലും സംഘടിപ്പിക്കാൻ കഴിയൂ.. ആ ബോധം വന്നതും തമ്പി ഇരിക്കുന്നയിത്തുനിന്നും വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ടു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.. അറുപതു വയസ്സിനുശേഷവും തന്റെ ആരോഗ്യത്തെക്കുറിച്ച് ഊറ്റം കൊണ്ടിരുന്ന തമ്പി അന്ന് അവശതയോടെ വേച്ചാണ് അകത്തേക്ക് നടന്നത്.. അവിടെ ദേവികയുണ്ടെന്നുള്ള ഓർമ.. തമ്പിക്കൊരു വിറയലുണ്ട്. താഴത്തെ നിലയിൽ തന്നെയുള്ള തന്റെ കിടപ്പറയിലേക്കാണ് തമ്പി ആദ്യം ചെന്നത്. അവശതയോടെ... അലമാരയിൽ നിന്നും ഏതൊക്കെയോ ഫയലുകൾ വലിച്ചെടുത്തു കൊണ്ടയാൾ കിടക്കയിലെക്കിട്ടു കൊണ്ടിരുന്നു. മുഴുവനും ക്രമകേടുകൾ നിറഞ്ഞതാണ്. ഇതിനുള്ളിൽ തന്നെ വിഴുങ്ങി കളയാൻ മാത്രമുള്ള പോരായ്മകൾ കാണുമെന്നും അയാൾക്കറിയാം. തങ്കമണിയുടെയും വൈഗയുടെയും അർജുന്റെയും പേരിൽ വാങ്ങിച്ചു കൂട്ടിയ പലതിന്റെയും പ്രമാണങ്ങൽ.. പാസ് ബുക്കുകൾ.. അവർക്കെപ്പോ പോയാലും പൈസ എടുത്തോണ്ട് പോരാൻ പാകത്തിന് താൻ ദേവികയെ കൊണ്ട് പലപ്പോഴായി പലതും പറഞ്ഞിട്ട് ഒപ്പിട്ടു വെപ്പിച്ച ചെക്കുകൾ.. തങ്കമണിയുടെ ആഭരണപ്പെട്ടി.. പോർച്ചിൽ കിടക്കുന്ന ഉപയോഗം പോലുമില്ലാത്ത കാറുകളുടെ കീ.അങ്ങനെ ഓർമയിൽ വന്നതെല്ലാം തമ്പി വാരിയെടുത്തു കൊണ്ടൊരു ഷോപ്പറിൽ നിറച്ചു. പക്ഷേ ഇത് കൊണ്ടൊന്നും ഒന്നുമാവില്ല. യാതൊരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാതെ താനും കുടുംബവും പൊടിച്ച് കളഞ്ഞതെല്ലാം ഇതിനും മുകളിലാണ്. അതെല്ലാം അണ പൈസ പോലും കുറയാതെ അവന് കൊടുത്തു തീർക്കേണ്ടിയും വരും. അവനത് വാങ്ങിച്ചെടുക്കും.. അതുറപ്പാണ്. നാളെ അവനെ ചെന്ന് കാണുമ്പോൾ അതിനല്പം സാവകാശം ചോദിക്കുകയെ തനിക് മുന്നിലൊരു മാർഗമുള്ളൂ. കിട്ടാതിരിക്കാനാണ് സാധ്യത കൂടുതൽ.. പക്ഷേ അതല്ലാതെ മറ്റൊരു വഴിയുമില്ല.. അതും ഒരു വർഷത്തോളം കിട്ടിയാലും ഒന്നുമാകില്ല.. തമ്പിയൊരു നെടുവീർപ്പോടെ കിടക്കലേക്കിരുന്നു.. പെട്ടന്നാണ് വാതിൽക്കൽ തന്നെ നോക്കി വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തിൽ നിൽക്കുന്ന ദേവികയെ അയാൾ കണ്ടത്.. ഇരിക്കുന്നിടം പൊള്ളിയത് പോലെ തമ്പി ചാടി എഴുന്നേറ്റു. "എന്റെ കുടുംബം തകർത്തു കളഞ്ഞ അന്നത്തെയാ പ്രശ്നം.. അത് ഗോപേട്ടൻ പറഞ്ഞത് പോലെ നിങ്ങളാണോ.." കൈകൾ പിന്നിൽ കെട്ടി തനിക്കരികിലേക്ക് വന്നിട്ടവൾ ചോദിച്ച ആ ചോദ്യം.. ആ കണ്ണിലെ ഭാവം.. തമ്പി കുടിനീരിറക്കി പോയി.. "സത്യം മാത്രം പറയാൻ വാ തുറന്നാ മതി.." ദേവികയുടെ നോട്ടം രൂക്ഷമായി. അവൾക്ക് മനോനില തെറ്റിയോ എന്ന് പോലും തമ്പിക്ക് തോന്നി പോയി. എന്തായാലും നാളെ ശ്രീദേവിനെ കാണാൻ പോകുമ്പോൾ അവളെ കൂടി കൊണ്ട് പോകണം. അതിന് മുന്നേ അവളോട് എല്ലാം ഏറ്റു പറയുകയും വേണം.. തമ്പി ഒന്ന് ശ്വാസമെടുത്തു കൊണ്ട് എല്ലാം പറയാനൊരുങ്ങി.. 💜💜 ഏട്ടന്നും കൂടി അറിഞ്ഞിട്ടാണോ ഇന്നത്തെ ഈ.. " ബാക്കി പറയാൻ കഴിയാതെ ബാല ശ്രീക്ക് മുന്നിൽ നിന്നിട്ട് കിതച്ചു. "ഇല്ലെടാ.. ഏട്ടനൊന്നും അറിഞ്ഞില്ല.." ശ്രീ അവളെ ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ബാല കുതറി മാറി. "വെറുതെ പറയുവാ.. ഏട്ടൻ.. എന്നെ പറ്റിക്കുവ.. ഏട്ടനറിയാതെ ഡെവിച്ചായൻ അങ്ങനൊന്നും ചെയ്യില്ല.. എനിക്കറിയാം എനിക്കറിയാം.." അവൾ കുഞ്ഞു പിള്ളേരെ പോലെ ബാല കരഞ്ഞു വിളിച്ചു.. ശ്രീക്കത് കണ്ടിട്ട് വാത്സല്യമാണു തോന്നിയത്. കുറച്ചു കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് അവളിലാ ഭാവം കാണുന്നത്. "അവനറിയില്ല ബാല.. ശ്രീ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ്..നീ വെറുതെ അവനെ കൂടി ടെൻഷനാക്കല്ലേ..എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞോ. ഇതെല്ലാം ചെയ്തത് ഞാനാണ്.." അങ്ങോട്ട്‌ കയറി വന്നിട്ട് ഡെവി പറയുമ്പോൾ ബാല അവനെയൊന്ന് തുറിച്ചു നോക്കി. "ഇനി കരയല്ലേ.. ഏട്ടന്റെ മോള് കുറെ കരഞ്ഞില്ലേ.. ഇനിയിപ്പോ അതിനൊക്കെ ഒരു അവസാനം വേണ്ടേ.. "ശ്രീ വീണ്ടും അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് പിടിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് നോക്കി ഡെവി ചിരിയോടെ സോഫയിലേക്കിരുന്നു. അവന്റെ മുഖത്തുള്ള ആ സന്തോഷം.. ചിരി.. അതിലേക്കാണ് ശ്രീയുടെയും അച്ചുവിന്റെയും ശ്രദ്ധ മുഴുവനും.. "ഇതാണോ എന്നിട്ട് അവസാനം.. ഏഹ്.. ഇതിപ്പോ.. എന്നെ.. എന്നെ.." ഡെവിയെ നോക്കുമ്പോൾ ബാലക്കൊന്നും പറയാനും കഴിയുന്നില്ല. "അതെന്താ.. മോൾക്ക് ഡെവിയെ ഇഷ്ടമല്ലേ.." ശ്രീ ഡെവിയെ നോക്കിയൊന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചിട്ട് ബാലയോട് മൃദുവായി ചോദിച്ചു. അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ മുഖം കുനിച്ചു പിടിക്കുന്നത് ഡെവി അതേ ചിരിയോടെ തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു. അവനറിയാം..അവൾക്കത് പറയാൻ കഴിയില്ലെന്ന്. "നിനക്കെന്റെ ബാലമോളെ ഇഷ്ടമല്ലെടാ ഡെവി.." ശ്രീ ഡെവിയെ നോക്കി ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. "പിന്നല്ലേ.. എന്റെ ജീവനേക്കാൾ നിന്റെ ബാലമോളെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നു നൻപാ.." അൽപ്പം ആക്ഷനോക്കെയിട്ട് ഡെവി പറഞ്ഞു കേട്ടതും അച്ചു അടക്കി ചിരിച്ചു. "എല്ലാരും.. എല്ലാരും കൂടി എന്നെ ഒറ്റക്കാക്കി.. എന്നിട്ട് പറ്റിയിക്കുവാ.." ബാല ശ്രീയേ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയാൻ തുടങ്ങി. ശ്രീ ദയനീയമായി ഡെവിയെ നോക്കി. എവിടുന്ന്.. അവനൊരു കുലുക്കവുമില്ല. "ഒറ്റക്കാവാതിരിക്കാനല്ലേ.. നിനക്ക് ഞാനെന്റെ ജീവൻ കൂടി ഉരുക്കി ചേർത്തൊരു മാലയിട്ട് തന്നതെന്റെ പൊന്നേ..എന്നിട്ടും ഇങ്ങനൊക്കെ പറയാവോ.." ഡെവി സോഫയിലേക്ക് ചാഞ്ഞിരുന്നു കൊണ്ടത് ഈണത്തിൽ വിളിച്ചു പറയുമ്പോൾ ബാലയുടെ മുഖം ചുവന്നു പോയി. ശ്രീക്ക് പോലും ചിരി വന്നു അവനെ നോക്കുമ്പോൾ. ഇവനിത്ര കുറുമ്പോടെ പറയാനൊക്കെ കഴിയുമോ എന്നായിരുന്നു ശ്രീ യപ്പോൾ ഓർത്തതും.അവനെന്തു പറഞ്ഞിട്ടവളെ ആശ്വാശിപ്പിക്കും എന്നൊരു ആശങ്ക പോലുമില്ലായിരുന്നു ശ്രീക്ക്.. അവനെന്തും പറഞ്ഞിട്ടവളെ സ്വന്തമാക്കും എന്നുറപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. "എല്ലാരും നോക്കിക്കോ.. ഇങ്ങനൊന്നും എന്നെയാരും തോൽപ്പിക്കാൻ നോക്കണ്ട.. എനിക്കാരുടെ മാലയും കൂട്ടും ഒന്നും വേണ്ട...ഞാനിനി ഒറ്റയ്ക്ക് മതി.. അത് ഞാൻഉറപ്പിച്ചതാ.. അതിനും സമ്മതിച്ചു തരില്ലെന്ന് വെച്ചാ.. ഞാനെന്റെ ജീവൻ കളയും.. നോക്കിക്കോ എല്ലാരും.. അപ്പഴേ നിങ്ങള് പഠിക്കൂ.." ബാലയ്ക്ക് ശെരിക്കും സങ്കടം തന്നെയാണ്. താൻ കാരണം ഡെവിയുടെ ജീവിതം തകർന്ന് പോയെന്നുള്ള കുറ്റബോധം അവളെ തകർത്തു കളയുന്നുണ്ട്.. "ആ കൂടെ ഞാൻ വരും.. ഇനി മരണത്തിൽ പോലും നിന്നെ ഞാൻ തനിച്ചു വിടില്ല.. അറിയാലോ നിനക്കെന്നെ.. നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാനെന്തും ചെയ്യുമെന്ന്.. അത് കൊണ്ട് സ്വയം ഇല്ലാതാക്കി കളയാനിറങ്ങും മുന്നേ നീ ഓർക്കണം ഭാര്യെ.. നീ എന്നെ കൂടിയാണ് കൊലക്ക് കൊടുക്കുന്നതെന്ന്.. നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു.. സ്വന്തമാക്കി എന്നൊരു കുറ്റത്തിന് ആ ശിക്ഷ ഞാൻ അർഹിക്കുന്നു എങ്കിൽ.. നിനക്കെങ്ങനെ തന്നെ തോന്നുന്നു എങ്കിൽ ബാല ഉറപ്പായും ആത്മഹത്യ ചെയ്‌തോ.. എനിക്കൊരു കുഴപ്പവുമില്ല." അതേ ഇരുപ്പിൽ തന്നെ വിളിച്ചു പറയുന്നവൻ.. ശ്രീ അമ്പരപ്പോടെ ഡെവിയെ നോക്കി. എത്ര ലാഘവത്തോടെയാണ് അവനാ നിമിഷങ്ങളെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതെയിരുന്നു ശ്രീയുടെ ചിന്ത. അതെന്തായാലും ഏറ്റു.. പിന്നൊന്നും പറയാതെ ബാല ശ്രീയേ തള്ളി മാറ്റി കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് പോയി. അവൾക്ക് പിറകെ തന്നെ ബാലയും.. "എത്രയടി. കിട്ടിയെടാ.." ഡെവിയുടെ അരികിലേക്കിരുന്നു കൊണ്ടൊരു ചിരിയോടെ ശ്രീ ചോദിച്ചു.. "ഒറ്റ ഒരെണ്ണം... അതിൽ കൂടുതൽ അവൾക്കെന്നെ വേദനിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ലെടാ.. അവൾക്കെന്നെ അത്രേം ഇഷ്ടമാണ്.."ബാല പോയ വഴിയേ നോക്കി ഡെവി പറയുമ്പോൾ ശ്രീ തലയാട്ടി കാണിക്കുന്നുണ്ട്. "അങ്കിൾ..." "അച്ഛൻ മുറിയിലുണ്ടാവും.. എത്രയൊക്കെ നമ്മുക്ക് മുന്നിൽ പിടിച്ചു നിന്നാലും ആ മനസ്സിലെ സങ്കടം.. അതിന്റെ ആഴം.. അത് വളരെ വലുതായിരിക്കും ഡെവി.. അച്ഛൻ.. അച്ഛനത് ഒറ്റയ്ക്ക് സഹിക്കുകയല്ലേ.."ശ്രീയൊരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു. ഡെവി ഒന്ന് മൂളി.. "തമ്പി മ്യാമൻ ഇനി വല്ല തരികിട പരിപാടിയും കാണുക്കുമോടാ.." ഡെവി ആശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു. "സാധ്യതയുണ്ട്.. പക്ഷേ ഇനി രക്ഷപ്പെട്ടു പോകാൻ യാതൊരു പഴുതും മുന്നിലെന്ന് അയാൾക്ക് തന്നെ അറിയാലോ.. ജീവനുണ്ടെങ്കിൽ നാളെ വരുമെന്ന് തോന്നുന്നു.." ശ്രീ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. ദേവിക.. നീട്ടി പിടിച്ച കത്തിക്ക് മുന്നിൽ വിറയലോടെ നിൽപ്പായിരുന്നു തമ്പി ആ നിമിഷം അയാളുടെ വീട്ടിൽ. അവളുടെ കയ്യിലെ തിളങ്ങുന്ന കത്തിയുടെ അഗ്രത്തേക്കാൾ മൂർച്ചയുണ്ട് ആ നോട്ടത്തിലെന്ന് തമ്പിക്ക് തോന്നി.. ഒരുനിമിഷം അയാൾ തന്റെ മരണം മുന്നിൽ കണ്ടിട്ടെന്ന പോലെ.. വിറച്ചു.. വിയർത്തു... തുടരും.... തമ്പി ജയഗോപനെ ചതിച്ചത് ഒരു പാസ്റ്റ് രൂപത്തിൽ പറയണം എന്നായിരുന്നു ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്.. പക്ഷേ ഇപ്പൊ തന്നെ 105പാർട്ടായി. ഇനി പാസ്റ്റ് കൂടി പറയാൻ നിന്നാൽ ഇത് 150ലും നിക്കൂല. അത് കൊണ്ട് ജസ്റ്റ്‌ ഒന്ന് ചുരുക്കി. സംശയങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലല്ലോ ല്ലേ. റിവ്യൂ ഇട്ടിട്ട് പോണേ.. സ്നേഹത്തോടെ jif #📔 കഥ