❤️🥀ദി പാലസ് ഓഫ് സൈലൻസ്🥀❤️ 8 മാധവിയുടെ ഡയറി ആമിയുടെ കയ്യിൽ നിന്ന് താഴെ വീണു. തറയിൽ തളം കെട്ടിനിന്ന വെളിച്ചത്തിൽ, ചോരയുടെ നിറമുള്ള ആ പേജുകൾ അവളെ നോക്കി പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി. ബലി. അതാണ് തന്റെ വിധി. സിദ്ധാർത്ഥിന്റെ യജമാനന് കാലത്തെ അതിജീവിക്കാൻ ആവശ്യമായ ബലിമൃഗം! ​ആമി വിറയലോടെ കട്ടിലിനടിയിലെ രഹസ്യ അറയിലേക്ക് നോക്കി. വൈദേഹിയമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ തുറന്നിരുന്നു. ആ വൃദ്ധയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഭയവും, 'പോവുക' എന്ന അപേക്ഷയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആമി വേഗം ഡയറി വാരിയെടുത്തു. തറയിലെ തടിപ്പലകയുടെ വിടവിലൂടെ താഴേക്ക് നോക്കി. ഇരുട്ട് മാത്രം. പക്ഷേ അത് ആ കെണിയിൽ നിന്ന് പുറത്തുകടക്കാനുള്ള ഏക വഴിയായിരുന്നു. ​അവൾ കാപ്പികപ്പും ട്രേയും എടുത്ത് വാതിലിൽ തട്ടി. "സിദ്ധാർത്ഥ്... കാപ്പികപ്പ് വെളിയിൽ വെച്ചിട്ടുണ്ട്," അവൾ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. സിദ്ധാർത്ഥ് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. അവന്റെ കാലൊച്ച കേട്ട് അവൾ വേഗം തറയിലെ പലക മാറ്റി, ഒട്ടും സംശയിക്കാത്ത രീതിയിൽ തിരികെ വെച്ചു. ​പഴകിയ മണ്ണും, ഈർപ്പവും നിറഞ്ഞ ഗന്ധമായിരുന്നു തുരങ്കത്തിൽ. വൈദേഹിയമ്മയെ നോക്കി ഒന്ന് കൈകൂപ്പി, ആമി തലകുനിച്ചു തുരങ്കത്തിലൂടെ ഇഴയാൻ തുടങ്ങി. ഇരുട്ട് അവളെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി. തുരങ്കത്തിന്റെ തണുത്ത ഭിത്തികളിൽ അവളുടെ ശരീരം ഉരസി. ഡയറി നെഞ്ചോട് ചേർത്തുപിടിച്ചു. അവൾ കുറേ ദൂരം ഇഴഞ്ഞു. സമയം എത്രയായി എന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായില്ല. ഒടുവിൽ ഒരു പ്രകാശരശ്മി കണ്ടപ്പോൾ അവൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് നിലവിളിച്ചുപോയി. അവൾ തുരങ്കത്തിന്റെ വായ്ഭാഗം തള്ളിമാറ്റി പുറത്തേക്ക് വന്നു. ​ചുറ്റും കുന്നിൻ ചരിവുകൾ. കൊടും തണുപ്പ്! അവൾ ഉണ്ടായിരുന്നത് എസ്റ്റേറ്റിന്റെ പുറകുവശത്തെ കുന്നിൻ മുകളിലായിരുന്നു. ആമി മുന്നോട്ട് ഓടി. അവൾക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കാൻ പോലും ഭയമുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ ഓടുകയായിരുന്നു. പാറക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ, കാട്ടുചെടികൾ വകഞ്ഞുമാറ്റി... എത്ര ദൂരം ഓടി എന്നറിയില്ല. അവളുടെ ശ്വാസം നിലച്ചുപോയിരുന്നു. ഒരു കിലോമീറ്ററിലധികം ഓടിയപ്പോൾ, ദൂരെ ഒരു മൺറോഡ് കണ്ടു. "ദൈവമേ... എനിക്ക് പോകാൻ കഴിയും..." ​അവൾ റോഡിലേക്ക് ഇറങ്ങാൻ ആഞ്ഞ നിമിഷം... അവളുടെ തൊട്ടു പിന്നിൽ, കുന്നിൻ മുകളിലെ പാറപ്പുറത്ത് ആരോ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആമി ശ്വാസം നിലച്ച അവസ്ഥയിൽ തിരിഞ്ഞുനോക്കി. സിദ്ധാർത്ഥ്! അവൻ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ പരിഹാസവും, വല്ലാത്തൊരു വേദനയും നിറഞ്ഞുനിന്നു. അവൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുകയായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ഒരു നിഴൽ പോലെ ഭൂമിയിൽ നിന്ന് പൊങ്ങിവന്ന് അവളുടെ മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുകയായിരുന്നു! "ഓട്ടം കഴിഞ്ഞോ ആമി?" ​ആമി ഭയം കൊണ്ട് നിലവിളിക്കാൻ പോലും കഴിഞ്ഞില്ല. അവൾ വേഗത്തിൽ പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് റോഡിലേക്ക് ഓടാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, അതിലും വേഗത്തിൽ അവന്റെ തണുത്ത കൈകൾ അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ പിടിമുറുക്കി. "വിടില്ല... നീ എന്റെയാണ്!" അവന്റെ പിടിക്ക് ഇരുമ്പിന്റെ ശക്തിയായിരുന്നു. അവളുടെ കൈത്തണ്ടയിൽ അവന്റെ തണുപ്പ് ആഴ്ന്നിറങ്ങി. "വിടൂ സിദ്ധാർത്ഥ്! ഞാൻ നിങ്ങളെ ഭയക്കുന്നു!" ആമി കരഞ്ഞു. ​സിദ്ധാർത്ഥ് അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു. "ഭയപ്പെടാൻ വേണ്ടിയല്ല ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചത്! നീ പോയാൽ ഞാൻ മരിച്ചുപോകും ആമി! നൂറുവർഷം ഞാൻ കാത്തിരുന്നത് നിനക്കുവേണ്ടിയാണ്." അവൻ അവളെ വായുവിൽ ഉയർത്തി, തന്റെ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്തു. അവളുടെ ശരീരം വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവന്റെ തണുത്ത ശരീരം അവളുടെ പേശികളെ മരവിപ്പിച്ചു. "മാധവി തന്ന ആ വിധി നിനക്ക് ഞാൻ തരില്ല. ഈ ഡയറി... ഇതെന്തിനാണ് നീ എടുത്തത്?" അവൻ അവളുടെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നിരുന്ന ഡയറി തട്ടിപ്പറിച്ചു. തുറന്ന് ആ പേജുകളിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു. അവന്റെ മുഖത്ത് വേദനയും, ദേഷ്യവും ഒരുമിച്ചു വന്നു. "എല്ലാം നീ വായിച്ചല്ലേ? നിനക്ക് എന്നെ അറിയാനാണ് ഇഷ്ടമെങ്കിൽ... എന്നോടായിരുന്നു ചോദിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്!" ​അവൻ ഡയറി ദൂരേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് അവളെയും കൊണ്ട് കാടിന്റെ ഇരുട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അവൻ വേഗത്തിൽ നടക്കുകയായിരുന്നില്ല. അവന്റെ കാലുകൾ ഭൂമിയിൽ തട്ടാതെ ഒഴുകി നീങ്ങുകയായിരുന്നു. അമാനുഷിക വേഗതയിൽ. ആമിക്ക് ബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നതുപോലെ തോന്നി. അവൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു അവന്റെ കഴുത്തിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു. ​അല്പസമയത്തിന് ശേഷം ആമി കട്ടിലിൽ കണ്ണ് തുറന്നു. അവൾ കിടക്കുന്നത് സിദ്ധാർത്ഥിന്റെ മാസ്റ്റർ ബെഡ്റൂമിലാണ്! വലിയ കറുത്ത കട്ടിലിൽ, കറുത്ത സിൽക്ക് വിരിപ്പിൽ. മുറിയിൽ സിദ്ധാർത്ഥ് മാത്രം. അവൻ വാതിൽ പൂട്ടി താക്കോൽ പോക്കറ്റിൽ വെച്ചു. അവൻ കയ്യിൽ ഒരു വെള്ളത്തുണി എടുത്ത് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. ​ "നിന്റെ കഴുത്തിൽ പാറക്കല്ല് തട്ടി മുറിവുണ്ടായി. അത് ഞാൻ വൃത്തിയാക്കാം," അവൻ പറഞ്ഞു. അവൻ അവളുടെ അരികിലിരുന്നു. വെള്ളത്തുണിയിൽ തണുത്ത വെള്ളം നനച്ച് അവളുടെ കഴുത്തിൽ വെച്ചു. അവന്റെ സ്പർശനം... വല്ലാത്തൊരു തണുപ്പ് പടർത്തി. ആമി ഭയത്തോടെ അവനെ നോക്കി. അവളുടെ കഴുത്ത്... അത് സിദ്ധാർത്ഥിന്റെ ചുണ്ടുകൾ ചുംബിക്കുകയും, അവന്റെ ദാഹം നിറഞ്ഞ പല്ലുകൾ അടുത്തുവരുകയും ചെയ്ത അതേ സ്ഥലം! ​ "എന്തിനാണ് എന്നെ ബലിയാടാൻ കൊണ്ടുവന്നതെന്ന് എനിക്കറിയാം!" ആമി വിറയലോടെ പറഞ്ഞു. സിദ്ധാർത്ഥ് അവളെ നോക്കി. "ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു ആമി. ഈ സ്നേഹത്തിൽ കളങ്കമില്ല. മാധവിയെപ്പോലെ നീയും മരിക്കാൻ ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല. അവൻ എന്നെക്കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കില്ല." അവൻ അവളുടെ മുറിവിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു. "അവനാണ് ഭീകരൻ. ഞാൻ... ഞാൻ നിന്റെ സംരക്ഷകനാണ്." ​അവൻ അവളുടെ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടണുകൾ സാവധാനം അഴിച്ചു. ആമി ഞെട്ടിപ്പോയി. "സിദ്ധാർത്ഥ്!" "വിറയ്ക്കേണ്ട... നിനക്ക് തണുക്കുന്നു. നിന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ നനഞ്ഞിരുന്നു. ഞാൻ നിന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ മാറ്റാൻ സഹായിക്കുകയാണ്," അവൻ പറഞ്ഞു. അവൻ അവളുടെ ഷർട്ട് മാറ്റി. അവളുടെ കഴുത്തിലും തോളിലും അവന്റെ വിരലുകൾ സഞ്ചരിച്ചു. അവളുടെ ശരീരം ചൂടുപിടിക്കുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ ഭാഗത്തും തങ്ങിനിന്നു. ആ നോട്ടത്തിൽ പ്രണയവും, ദാഹവും, ഒരുപോലെ കലർന്നിരുന്നു. ​അവളുടെ പേടി കുറഞ്ഞു. ഭയം മാഞ്ഞ് അവിടെ മറ്റേതോ വികാരം നിറഞ്ഞു. അവൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. സിദ്ധാർത്ഥ് അവളുടെ കഴുത്തിൽ മൃദുവായി ചുംബിച്ചു. അവന്റെ ചുണ്ടുകൾ താഴേക്ക് നീങ്ങി. അവളുടെ തോളിലും, നെഞ്ചിലും അവന്റെ തണുത്ത ചുണ്ടുകൾ അമർന്നു. "എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾ..." അവൻ മന്ത്രിച്ചു. "നിന്നെ ആർക്കും തൊടാൻ കഴിയില്ല." ​അവൻ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. "എന്നെ വിശ്വസിക്കണം ആമി. നീ എന്നെ വിശ്വസിക്കണം. എന്റെ ആത്മാവിനെ എനിക്ക് രക്ഷിക്കാൻ കഴിയൂ." അവൻ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്നു കിടന്നു. അവരുടെ നെഞ്ചുകൾ തമ്മിൽ തൊട്ടു. ​ "ഒരു നിബന്ധന മാത്രം..." അവൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. "ഇനി ഒരിക്കലും രക്ഷപ്പെടാൻ ശ്രമിക്കരുത്. നീ പോയാൽ... എനിക്ക് നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെടും. അപ്പോൾ..." അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിലെ ഞരമ്പിൽ, ഇന്നലത്തെ മുറിവിന് തൊട്ടടുത്ത്, പല്ലുകൾ അമർത്തി. "അപ്പോൾ... എനിക്ക് നിന്നെ... അവന് കൊടുക്കേണ്ടി വരും... അല്ലെങ്കിൽ നിന്റെ രക്തം കുടിച്ച് എന്റെ ദാഹം മാറ്റേണ്ടി വരും." ​അവന്റെ വാക്കുകൾ ഒരു മുന്നറിയിപ്പായിരുന്നു. അവൻ ഒരു നിമിഷം നിർത്തി. അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഇരുട്ടിലായി. "ഇന്ന് രാത്രി... നീ എന്റെ കൂടെയുണ്ടാകണം. എന്റെ കട്ടിലിൽ... എന്റെ നെഞ്ചിൽ... കാരണം... ഈ മുറി മാത്രമാണ് നിനക്കിപ്പോൾ സുരക്ഷിതം. നീ എന്റേതാണ്. ഞാൻ നിന്റെ കാവൽക്കാരനാണ്." ​ആമി വിറച്ചുപോയി. അവൻ തന്നെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയാണോ, അതോ പ്രണയിക്കുകയാണോ? അവൾ പ്രതികരിച്ചില്ല. അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തല വെച്ച് കിടന്നു. അവന്റെ ശരീരത്തിലെ തണുപ്പ്, അവളുടെ ഭയത്തെ തളർത്തുന്നതുപോലെ. തന്റെ തൊട്ടടുത്ത്, സിദ്ധാർത്ഥ്, ഒരു വേട്ടക്കാരൻ, നിത്യനായ ഒരു രാക്ഷസൻ, പക്ഷേ തന്റെ കാമുകൻ എന്ന ഭാവത്തിൽ... ​ആമിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. പാതിരാത്രിയായിക്കാണണം. സിദ്ധാർത്ഥ് അവളുടെ അടുത്തുകിടന്ന് എഴുന്നേറ്റു. അവൻ പുറത്തേക്ക് പോയില്ല. കട്ടിലിനരികിൽ നിന്നിരുന്ന വലിയ അലമാരയുടെ പുറകിൽ, അവൻ വായുവിൽ കൈ വീശി. അവിടെ ഭിത്തിയിൽ ഒരു വാതിൽ തുറന്നു. ഇരുട്ടിലേക്ക് നീണ്ടുപോയ രഹസ്യവാതിൽ! അകത്തുനിന്ന് ചോരയുടെയും, പഴയ മന്ത്രങ്ങളുടെയും ഗന്ധം പുറത്തേക്ക് വന്നു. സിദ്ധാർത്ഥ് അതിലൂടെ അകത്തേക്ക് കയറി. പോകുമ്പോൾ അവൻ മുറിയിലേക്ക് നോക്കി. ഉറങ്ങുകയായിരുന്ന ആമിയുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചുംബനം കൊടുത്തു. "നീ എന്റെ ബലിയാണ് ആമി... എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ ബലി..." ​(തുടരും...) Comments pls.....❤️❤️ #📔 കഥ #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📖 കുട്ടി കഥകൾ