#📙 നോവൽ #നോവൽ #ലവ്സ്റ്റോറി രണ്ടാം താലി 1 പാരിജാതം പോലെ...." " ആര്...? " " നീ...." " ഞാനോ...? മൃദുല വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ ചോദിച്ചു... " മ്മ്മ്.... എതിരെ നിൽക്കുന്നവൻ അവളിൽ നിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ തന്നെ ഒന്നു മൂളി... ആ നോട്ടത്തിൽ അവളുടെ ഹൃദയം ഒന്നു പിടഞ്ഞുണർന്നു... " അതെന്താ... പാരിജാതo... അതിലും ഭംഗിയുള്ള പൂക്കളില്ലേ...? അവൾ അവന്റെ മിഴികളിൽ ഉറ്റു നോക്കി കൊണ്ട് തന്നെ ചോദിച്ചു... "ഉണ്ടോ....ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല....!! അവന്റെ മറുപടിയിൽ അവളുടെ കവിളിലേക്ക് രക്തം ഇരച്ചു കയറി... മൂക്കിൻ തുമ്പ് പോലും അങ്ങനെ ചുവന്നു നിൽക്കെ അവൻ എന്റെ മുഖത്തു നോക്കി പൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... " ടീച്ചറേ.... ബെല്ലടിച്ചു...." ബാക്ക് ബെഞ്ചിൽ നിന്നും ഒരു വിരുതൻ തല പൊക്കി പറയവേ ഞാൻ ചിന്തകളിൽ നിന്നും  ഞെട്ടി ഉണർന്നു... " ഇപ്പോൾ എവിടെ ആയിരിക്കും...എന്നോട് ഇപ്പോൾ വെറുപ്പായിരിക്കും.. എന്നെ ഓർക്കുന്നുണ്ടാവുമോ? ഉണ്ടാവില്ല...! അവൾ തന്നെ ഉത്തരവും കണ്ടെത്തി....എങ്ങനെ ഓർക്കാൻ ഞാൻ പൊറുക്കാൻ പറ്റുന്ന തെറ്റാണോ ചെയ്തത്... അല്ലെങ്കിലും നമ്മൾ നിർത്തിയിടത്ത് നിന്നും ഒരു അടി അനങ്ങാതെ നിൽക്കുന്നത് ഞാനല്ലേ.. " ടീച്ചർ സ്വപ്നം കാണുവായിരുന്നോ...? കുട്ടികൾ വിടാൻ ഭാവം ഇല്ലാ... പെട്ടെന്ന് ഗൗരവത്തിന്റെ മുഖം മൂടി എടുത്തണിഞ്ഞു... " ബെല്ലടിച്ചാൽ എന്താ അരുൺ... ഈ പീരിയഡും ഞാൻ തന്നെ ആണ്... ഇന്ന് ജ്യോതി മിസ്സ്‌ ലീവ് ആണ്... " " ഞാൻ അപ്പോഴേ പറഞ്ഞില്ലേ... ജ്യോതി ടീച്ചറെ ഇന്ന് ബസിൽ കണ്ടില്ല... സ്റ്റാഫ്‌ റൂമിലും കണ്ടിട്ടില്ല... മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികളുടെ നിരയിൽ നിന്ന് മുറുമുറുപ്പ് ഉയർന്നു... " സൈലെൻസ്.... ബെഞ്ചിൽ ഒന്ന് കൊട്ടി ഞാൻ എല്ലാവരെയും നോക്കി.... ഒരു നേരത്തെ കുഞ്ഞൊരു നിശബ്ദത അവിടമാകെ പരന്നു.... എന്തിനാ ഇത്ര ബഹളം വെക്കുന്നെ... അടുത്ത ചാപ്റ്റർ എടുക്കാം.." ചില മുഖങ്ങളിൽ നിരാശ പടരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു... മറ്റു ചിലർ ബാഗിലേക്ക് തിരിച്ചു വെച്ച  പുസ്തകം മടിയോടെ വലിച്ചെടുക്കുന്ന തിരക്കിലാണ്... " എല്ലാവരും ബുക്ക്‌ എടുത്തോ....? " എന്റെ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം പോലെ പുറത്തു മഴ ആർത്തലച്ചു പെയ്തു തുടങ്ങി ..... ക്ലാസ്സ് മുറിയിൽ ഇരുട്ട് വന്നു മൂടി..  ജനാലകൾ വഴി മഴ തുള്ളികൾ ക്ലാസ്സിലേക്ക് അടിച്ചു കയറി... ജനാലക്ക് അരികിൽ ഇരിക്കുന്ന കുട്ടികൾ പതിയെ ബെഞ്ചിൽ നിന്നും നീങ്ങി ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങി.... ചിലർ തണുത്തിട്ടെന്ന പോലെ കൈകൾ കൂട്ടി തിരുമ്മി... എനിക്കും കുളിരുന്നുണ്ടായിരുന്നു... എടുത്തിരിക്കുന്ന വെള്ള സാരീയുടെ തലപ്പു കൊണ്ട് ഞാൻ ദേഹo മൂടി... " ബുക്ക്‌ എടുത്തോ...? "ഞാൻ ഉറക്കെ ചോദിച്ചു എന്റെ സ്വരത്തിനും മീതെ മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു... " കേൾക്കാനില്ല ടീച്ചർ.... ഞാൻ പറഞ്ഞത് വ്യക്തമായി കേട്ടിട്ടും കുട്ടികൾ ഒരേ സ്വരത്തിലും താളത്തിലും അത് തന്നെ ഏറ്റു ചൊല്ലുന്നുണ്ടായിരുന്നു... മൃദുലക്ക് പെട്ടെന്ന് ചിരി വന്നു... എങ്കിലും അവൾ അത് വിധക്തമായി ഒളിപ്പിച്ചു... " മ്മ്....കേൾക്കാനില്ലെങ്കിൽ ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കുന്നില്ല... എന്തെങ്കിലും വർക്ക്‌ ചെയ്യാനുണ്ടെങ്കിൽ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ ചെയ്യൂ...." എല്ലാവരുടെയും മുഖം തെളിഞ്ഞു... കുട്ടികൾ ആവേശത്തോടെ ബുക്ക്‌ മടക്കി വെക്കുന്നത് കണ്ടു... " ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞത് എല്ലാവരും കേട്ടു അല്ലെ... മൃദുല ചിരിയോടെ ചോദിക്കുമ്പോൾ കുട്ടികളും കള്ളത്തരം പൊളിഞ്ഞ പോലെ വായ പൊത്തി ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു... പതിയെ ജനാലക്ക് അരികിൽ വന്നു നിന്നു...പുറത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ടു നിൽക്കുമ്പോൾ അവിടെ ഒരു കുഞ്ഞു മൃദു നിൽപ്പുണ്ടെന്ന് തോന്നി അവൾക്ക്... രണ്ടു ഭാഗവും മുടി പിന്നിയിട്ട് ചെറിയ കറുത്ത പൊട്ടിട്ട്... കയ്യിൽ നിറയെ കറുത്ത കുപ്പിവളകളും ഇട്ട് ഒരുവൾ....മൃദുലയുടെ കണ്ണുകൾ ഒന്ന് നിറഞ്ഞു.. അത് തുളുമ്പി പോവുമോ എന്ന ഭയത്തോടെ അവൾ പതിയെ സാരി തലപ്പിൽ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.... ആരെങ്കിലും കണ്ടോ എന്ന ആശങ്കയോടെ നോക്കുമ്പോൾ അവസാനത്തെ ബെഞ്ചിൽ അറ്റത്തു ഇരിക്കുന്ന വിരുതൻ എന്റെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ  നെറ്റിച്ചുളിച്ചു കൊണ്ട് നോക്കി ഇരിപ്പുണ്ട്.... അല്പം പരിഭ്രമം തോന്നിയെങ്കിലും ഒറ്റ പിരികം ഉയർത്തി എന്തേ എന്ന് അല്പം ഗൗരവത്തിൽ മൗനമായി ചോദിച്ചപ്പോഴേക്കും... അവൻ ചുമൽ ഒന്നു ചലിപ്പിച്ചു ഒന്നുമില്ല എന്നും പറഞ്ഞു ബുക്കിലേക്ക് നോട്ടം തിരിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു... മഴ ഒട്ടും കുറഞ്ഞിട്ടില്ല....കൂടെ ഇടിയും മിന്നലും... വരാന്തയിൽ കയറി നിൽക്കുന്ന കുഞ്ഞുങളിൽ ചിലർ ഉടുപ്പ് നനയും എന്ന ആശങ്കയിൽ ആണ്... ചിലർ ബാഗും മാറോട് അണച്ചു നിൽപ്പുണ്ട് പുസ്തകം നനയുമോ എന്ന പേടിയോടെ...മറ്റു ചിലർ കുട നനയുമോ എന്ന പേടിയോടെ മഴ മാറുന്നതുo കാത്ത് നിൽപ്പുണ്ട്... മൃദുല സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ ഇരുന്നു താൻ ഇരിക്കുന്നതിന് വലതു വശo ഉള്ള ജനാല പതിയെ തുറന്നു വെച്ചു... ഒരു ചെറു കാറ്റോട് കൂടെ മഴ തുള്ളികൾ ഉള്ളിലേക്ക് പാഞ്ഞു.... മണ്ണിന്റെ മണം....അവൾ ശ്വാസം ഒന്ന് നീട്ടിയെടുത്തു... മാർക്ക് തിട്ടപെടുത്തി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവളുടെ മേശയിലെ പേപ്പറിലേക്കും മഴ തുള്ളികൾ പരതി ഇറങ്ങവേ അവൾ ഒട്ടൊരു പരിഭവതോടെ ജനാല വലിച്ചടച്ചു... " എന്തേ... എന്നെ പിടിച്ചു പുറത്താക്കി വാതിലടചേ... ഞാൻ നിന്റെ മനസ് ഒന്ന് തണുപ്പിക്കാൻ എത്ര ദൂരo താണ്ടി വന്നത് ആണെന്നോ  എന്ന് മഴയും പരിഭവിച്ചു...മുൻപ് ഒരിക്കൽ ഒരുവൻ അവളോട് പരിഭവിച്ച പോലെ.... പതിയെ മൃദു സീറ്റിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റു... ക്ലാസ് വിട്ടതിനു ശേഷം പ്രിൻസിപ്പാൾ പറഞ്ഞു ഏല്പിച്ച മീറ്റിങ് കൂടാൻ തിരക്കിട്ട് നടക്കുവായിരുന്നു...പെട്ടെന്ന് ആണ് സാരിയിൽ തന്നെ ചവിട്ടി ഒന്നു തെന്നിയത്... വീഴാൻ ആഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഞൊടിയിട നേരം കൊണ്ട് വലത്തേ കൈ തണ്ടയിൽ ഒരു പിടുത്തം വീണിരുന്നു... ഞെട്ടി പിടഞ്ഞു നേരെ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ മുന്നിൽ ചിരിയുമായി സിദ്ധാർഥ് ഉണ്ട്.... എപ്പോഴും ഉണ്ടാവും സിദ്ധാർതിന്റെ മുഖത്തു ആ ചിരി...ചിരിക്കുമ്പോൾ ആ കുഞ്ഞി കണ്ണുകൾ ഒന്നൂടെ ചെറുതാവും.... " എന്താ... ടീച്ചറെ നോക്കി നടക്കണ്ടേ... ഒന്നാമതെ മഴ പെയ്തു വരാന്തയിൽ ആകെ വെള്ളമാണ്.... ടീച്ചർ ഇങ്ങനെ എപ്പോഴത്തെയും പോലെ സ്വപ്ന ലോകത്ത് നടന്നാൽ തെന്നി വീഴും കേട്ടോ.. " ഒരു വിളറിയ ചിരി കൊടുത്തു ഞാൻ നടന്നു തുടങ്ങി... പിറകിലായി സിദ്ധാർത്തും.... " രണ്ട് ദിവസം ലീവ് ആയിരുന്നല്ലൊ ടീച്ചറെ... എന്ത് പറ്റി... മുഖവുര ഇല്ലാത്ത ചോദ്യം.. " നല്ല പനി ആയിരുന്നു സിദ്ധാർഥ്...അതാ ലീവ് ആക്കിയത്... " " ഡോക്ടറെ കണ്ടില്ലേ... " " മ്മ്... കണ്ടു... കാലാവസ്ഥ മാറിയതിന്റെ ആയിരിക്കും മഴയും തണുപ്പും ഒക്കെ അല്ലെ... എന്തായാലും നന്നായി ശ്രദ്ധിക്കു... ഇപ്പോഴത്തെ പനി മാറി പോയാലും ശരീരം ആദ്യത്തെ പോലെ ആയി വരാൻ കുറച്ച് താമസം ആണ്..." സിദ്ധാർഥ് ഒന്ന് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നിൽ കയറി നടന്നു... ഞാനും സാരീ ഒന്ന് ഒതുക്കി പിടിച്ചു അവനു പിന്നാലെ നടന്നു.... ജില്ലാ തലത്തിൽ സമ്മാനങ്ങൾ നേടി സ്കൂളിന്റെ പേര് നില നിർത്തിയ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ അനുമോദന ചടങ്ങ് ആയിരുന്നു മീറ്റിങ്ങിന്റെ ഉദ്ദേശം... " ടീച്ചർ എന്താ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നെ... ഒരു അഭിപ്രായവും പറയുന്നില്ലല്ലൊ...? " പെട്ടെന്ന് ഉള്ള രാഘവൻ മാഷിന്റെ ശബ്ദത്തിലാണ് മൃദുല മുഖo ഉയർത്തി നോക്കിയത്. തുടരും സൂര്യകാന്തി അഭിപ്രായങ്ങൾക്ക് കാത്തിരിക്കുന്നു ❤️ ഒരു  ലവ് സ്റ്റോറി ആണ്.. എന്റെതായ രീതിയിൽ എഴുതാൻ നോക്കുന്നു...കൂടെ സമൂഹത്തിൽ നമ്മളുടെ പെൺകുട്ടികൾ ഫേസ് ചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന ഒരുപാട് കാര്യങ്ങളും... തുടരട്ടെ... സപ്പോർട്ട് ഉണ്ടാവില്ലേ ❤️