मार्मिक प्रश्न! “योनी” ही केवळ समाधान देण्याचा अवयव नाही तर आनंदाच्या परमोच्च उत्कटतेची देवाणघेवाण करण्याचे एकाकडचे जैविक साधन आहे. मात्र “शिश्नालाच आनंद मिळतो, मला काहीच फायदा नाही” असे म्हणून वैवाहिक लैंगिकतेला देखिल आता आत्मकेंद्रित महिलांद्वारे पुरुषांवर उपकार केल्यासारखे दर्शवण्यात येते. दुर्दैवाची बाब म्हणजे अशा नात्यात अडकलेल्या - तारण झालेल्या विवाहीत पुरुषांची भयंकर अवस्था झाली आहे - लैंगिक सुखाची मागणीच नव्हे तर नुसती अपेक्षा जरी व्यक्त केली तरी “तुम्ही इंद्रियदमण शिकला नाहीत” हे आत्मिक ज्ञान ऐकवण्यात येते, अन त्या सुखाशिवाय राहणे म्हणजे “व्यभिचार व इतर मानसिक आजारांना आमंत्रण देणे होय! मंडळीच्या पाळकाकडे तक्रार केली तर त्यांचे एकच उत्तर, “मी प्रार्थना करतो तुमच्यासाठी” कारण पाळक देखिल पुरुष आहेत, त्यांना देखिल यातून सुटका - शेवटी घरोघरी मातीच्या चुली! बरं सासूला सांगितलं तर, “ लेकरं झालींत ना, आता काय गरज आहे?” “तो काय खाऊचा डब्बा आहे का? पाहीजे तेव्हा उघडला व खाल्ला?” असा प्रतिसाद! पुरुषांचे पुरुषत्व नष्ट करणे हेच ध्येय अनेक आत्मकेंद्रीत स्त्रिया सध्या बाळगत आहेत. मंडळीची उपासना व उपदेश, प्रवचने ही केवळ महीला व मुले यांच्यावरच भर देत आहे. पुरुषांच्या आत्मिक संगोपणासाठीच बोलतात मात्र त्यांच्या भावनिक गरजांसाठी व शारीरिक इच्छांसाठी तेथे तोडके उपाय राबवण्यात येत आहेत. तारण पावलेले ख्रिस्ती पुरुष विवाहीत नपुंसक तयार होत आहेत. म्हणून अनेक पुरुष व्यसनाधीन होतात तर काही वर्कोहोलीक होतात तर काहीच निराशेत जगतात. त्यमुळे व्यभिचार, मानसिक विकार, वाद टाळण्यासाठी मंडळीतील वयोवृद्ध स्त्रियांवरच जबाबदारी देण्यात आली आहे. तरुणींनी आपल्या नवऱ्यावर कशी “प्रीती” करावी हे त्यांनीच - वृद्ध महीलानीच - विवाहीत तरुणींना शिकवावे अशी आज्ञा पौलाने तिमथ्याला पवित्र शास्त्रात दिली ती यासाठीच! सध्या केवळ पवित्र शास्त्र वाचन वाढले आहे, ज्ञान वाढले आहे. सर्व ॲक्टीव्हीटी चर्च केंद्रीत झाली आहे आता ती कुटुंब केंद्रित व्हावी हे महत्त्वाचे आहे. कुटुंबाचा प्रमुख-सेवक पुरुष आहे. त्याने त्याची जबाबदारी व्यवस्थित पार पाडावी यासाठी त्याच्या आंतरीक गरजांची अवहेलना सबबींच्या नावाखाली देणे बंद व्हावे. तारुण्याचा पुरेपूर आनंद दोघांनी सोबत घ्यावा. मनमुराद द्यावा व घ्यावा. “लेकरं झालीत आता काय गरज?” असे म्हणून त्यांचे पुरुषत्व नियंत्रित करण्याची जबरदस्ती करण्यात येवू नये. जेव्हा तुम्हाला एखादा आजार, व्याधी व शारीरिक थकवा येतो तेव्हा पुरुष देखील स्वतः तुम्हाला शांत वाटेल, विसावा घेता येईल अशी तुमची सेवा प्रेमाने करतातच ना? मग तुम्ही आठवड्यातून एक दिवस - दोव दिवस - योजना करुन वैवाहिक लैंगिक जबाबदारी पुर्ण करावी. पुरुष जर लिंगपिसाट असता तर त्याने रु २०० ते रु १००० मध्ये “भाड्याची योनी” द्वारे आपली गरज भागवली असती. तुमच्यावर प्रेम करुन पुर्ण कुटुंबाची जबाबदारी डोक्यावर घेत पुरुषांनी आपले आयुष्य व जीवन अवघड केले नसते. मात्र योनी विकत घेणे व त्यातून क्षणिक समाधान मिळणे हा त्यांचा उद्देश नसतो. विवाह करुन, जोडीदाराचा आदर करणे व सहमतीने एकमेकांच्या गरजा पुर्ण करणे हा तारुण्यात आनंद घेता येईल अशी नैसर्गिक देणगी परमेश्वराने दिली आहे. “एकमेकांची वंचना करु नका” असे प्रेषित पौल त्याच्या पत्रातून लिहीतो. तसेच पाॅर्न व्हिडीओ पाहून पत्नीवर तशीच अपेक्षा लादणे, किंवा तसलेच करण्याची मनात इच्छा बाळगणे, ह्या गोष्टी पुरुषांनी टाळल्याने बरे होईल. त्या व्हिडीओत कलाकार असतात, ते नशेत सर्व करतात व अंमली पदार्थाच्या प्रभावात करतात. वेदनाशामक औषधी घेऊन ते शूट करतात. अनेकदा रि-शूट करतात. तेव्हा स्वतःचेच समाधान होईल असे करणे, घाई-घाईने, गडबडीने करणे हे टाळावे. सहमती, तयारी व वैयक्तिक वेळ काढणे हे दांपत्याच्या एकता व समाजाच्या आरोग्यासाठी अत्यंत महत्त्वाचे ठरते. आपल्या पतीला पाॅर्न व्हिडोओ पाहून हस्तमैथून करणे, परस्त्री सोबत भूक भागवणे, वैश्यागमन किंवा पुरुषत्व गुंडाळून नपुंसकासारखे दमन करत जीवन जगणारे विकारग्रस्त नामर्द बनू देवू नका. त्यात तुमचे व तुमच्या मुलांचे खुप नुकसान आहे. पुरुषांना तुमच्या योनीपेक्षा जास्त आवड तुमच्या वक्षस्थळांविषयी असते म्हणजेच तुमच्या प्रेमळ मिठीची असते. सर्वप्रथम सन्मान-आदर, आपुलकी, जिव्हाळा, प्रेम आणि मग शेवटी स्पर्श असा क्रम असला तरीही पुरुषांना काहीच हरकत नाही. प्रेम व स्पर्श कमी असला तरीही सन्मान पुर्ण असला की पुरुष जग जिंकून दाखवतो. तुमच्याशिवाय इतर कोणालाही तुमच्या नवऱ्याचा अपमान करण्याची धमक नाही. तो त्याचे थोबाड फोडून काढेल. मात्र तुमच्यावर तो हात उचलू इच्छित नाही. तेव्हा जास्त रुसून बसू नका, खूप शक्ती तुम्हाला मनवण्यातच गेली तर अनेक युद्धे जिंकणे अवघड होते. #💭माझे विचार #🙂Motivation