ആദ്യ ഭാഗങ്ങൾ ലിങ്കിൽ ഉണ്ട് https://sharechat.com/post/XXXPbGB?d=n&ui=v64j8rk&e1=cഋതുനന്ദനം... Part 95 ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞ അമ്പരപ്പോടെ അതിലേറെ അകാരണമായൊരു ഭീതിയോടെ അഭിരാമി ദേവദത്തനെയും ശ്രീലക്ഷ്മിയേയും മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു... അല്പനിമിഷം മുമ്പ് നടന്ന രംഗങ്ങളുടെ ആഘാതത്തിൽ നിന്നും അഭിരാമിയപ്പോഴും മുക്തയായിരുന്നില്ല. അവൾ മിത്രയുടെ നേരെ കണ്ണയച്ചപ്പോൾ തന്റെയതേ അവസ്ഥയിലാണ് മിത്രയെന്നും അഭിരാമി മനസ്സിലാക്കി.... തന്റെ പ്ളേറ്റിൽ വിളമ്പിയത് കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അഭിരാമി അമ്മയുടെ ഭാഗത്തേക്ക്‌ കണ്ണയച്ചു. തന്നെയും നോക്കിക്കൊണ്ട് കഴിയ്ക്കുന്ന അച്ഛനെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ അനുസരണയുള്ള കുട്ടിയെ പോലെ അമ്മ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് അഭിരാമിയെ അമ്പരപ്പിന്റെ ഹിമഗിരിശൃംഖങ്ങളിലെത്തിച്ചു... പലപ്പോഴും തന്നോടും മിത്രയോടും പിണങ്ങി കഴിക്കാൻ വരാതെ ഇരിക്കാറുള്ള അമ്മയെ തങ്ങളെത്ര നിർബന്ധിച്ചാലും അമ്മയുടെ തീരുമാനത്തിൽ കടുകിട മാറ്റമുണ്ടാകാറില്ല. പക്ഷേ അച്ഛന്റെ ഒരു നോട്ടത്തിന് മുന്നിൽ അത് വരെ ധാർഷ്ട്യത്തോടെ വിസമ്മതം പ്രകടിപ്പിച്ച അമ്മ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരുന്ന് കഴിക്കുന്നു.... അഭിരാമി നോക്കി നിൽക്കെ അല്പം ധൃതിയിലെന്നവണ്ണം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ശ്രീലക്ഷ്മി പൊടുന്നനെ ഒന്ന് ചുമച്ചു. അമ്മയ്ക്ക് തലയിൽ കെട്ടിയതാണെന്ന് അഭിരാമി ഊഹിച്ചു. അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ ദേവദത്തനൊരു ഗ്ലാസ്സ് വെള്ളമെടുത്ത് ശ്രീലക്ഷ്മിയ്ക്ക് നേരെ നീട്ടുന്നതും അവളത് വാങ്ങിക്കുടിക്കുമ്പോൾ ദേവദത്തൻ മൃദുവായി തലയിൽ തട്ടിക്കൊടുക്കുന്നതുമൊക്കെ മക്കളിരുവരും കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു കൊണ്ട് നോക്കി ഇരുന്നു... വൈകാതെ പ്ളേറ്റിലെ ഭക്ഷണം പകുതിയിലേറെ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ശ്രീലക്ഷ്മി വെറുതെ പ്ളേറ്റിലേക്കും നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നു. അവൾക്ക് മതിയായെന്ന് ദേവദത്തൻ മനസ്സിലൂഹിച്ചു... "ലച്ചൂ... തനിയ്ക്ക് കഴിച്ചു മതിയായെങ്കിൽ അതവിടെ വച്ചു താനെഴുന്നേറ്റ് പോയ്ക്കോളൂ.. പ്ളേറ്റ് ഞങ്ങൾ എടുത്ത് വച്ചോളാം".... അത് വരെ രൗദ്രഭാവം പൂണ്ടിരുന്ന ദേവദത്തൻ സൗമ്യത കൈ വരിച്ച് ശാന്തനായി ശ്രീലക്ഷ്മിയോട് മൊഴിഞ്ഞു... ശ്രീലക്ഷ്മി ദേവദത്തന്റെ മുഖത്തേക്ക് കത്തിച്ചൊരു നോട്ടം നോക്കിക്കൊണ്ടെഴുന്നേറ്റു... "ലച്ചൂ... ഇനി കഴിക്കാനിരിക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ വന്നിരുന്ന് കഴിച്ചോണം. ഞാൻ വിളിയ്ക്കാൻ നിൽക്കില്ല"... ശ്രീലക്ഷ്മി പോകാനായി എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ ദേവദത്തൻ ദൃഢമായ സ്വരത്തിൽ അവളോട് മൊഴിഞ്ഞു.. ശ്രീലക്ഷ്മി മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ കൈ കഴുകുവാനായി പോയി... ശ്രീലക്ഷ്മി പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ദേവദത്തൻ അവൾ കഴിച്ചിട്ട് ബാക്കി വന്ന ഭക്ഷണം പ്ളേറ്റോടെ തന്റെയടുത്തേക്ക് നീക്കിയതിനു ശേഷമതിൽ നിന്നുമെടുത്തു കഴിയ്ക്കുവാനാരംഭിച്ചു.... അഭിരാമിയും മിത്രയും ഒരത്ഭുതത്തോടെ അച്ഛന്റെ പ്രവൃത്തി നോക്കി ഇരുന്നു.... അമ്മയുടെ പ്ളേറ്റിൽ നിന്ന് കഴിക്കുമ്പോൾ അച്ഛന്റെ മുഖത്തൊരു ആനന്ദവും ചൊടിയിലൊരു മന്ദഹാസവും നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതായി അഭിരാമിയ്ക്കും മിത്രയ്ക്കും അനുഭവപ്പെട്ടു... "അച്ഛാ"... ചുറ്റുമുള്ളതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദേവദത്തനെ അഭിരാമി പതിയെ വിളിച്ചു... ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ദേവദത്തൻ തല തിരിച്ചു അവളെ നോക്കിയെന്താണെന്ന് സംജ്ഞ കാണിച്ചു... "അച്ഛാ... അച്ഛനെന്തിനാ ആ ബാക്കി വന്നത് കഴിക്കുന്നത് "...? അച്ഛന്റെ പ്ളേറ്റിൽ തന്നെ ആവശ്യത്തിന് ഉണ്ടല്ലോ... അഭിരാമി ദേവദത്തനോട് തിരക്കി... "വെറുതെ വേസ്റ്റ് ആക്കേണ്ടല്ലോ എന്ന് കരുതി മോളെ".. ദേവദത്തൻ അഭിരാമിയ്ക്ക് മറുപടി നൽകി.. അച്ഛനത് പറയുമ്പോൾ മുഖത്തൊരു കള്ളച്ചിരി നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് പോലെയുളവായി അഭിരാമിയ്ക്ക്... "അച്ഛാ... ഞങ്ങളൊന്ന് കിടുങ്ങിപ്പോയി കേട്ടോ.. അച്ഛൻ തന്നെയായിരുന്നോ കുറച്ച് മുമ്പ് ഞങ്ങളുടെ അടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന് സംശയിച്ചു പോയി"...മിത്ര ദേവദത്തനോടായി ചോദിക്കുമ്പോൾ കുറച്ച് മുമ്പ് കണ്ട രംഗങ്ങൾ പകർന്ന ഷോക്കിൽ നിന്നും അവളിപ്പോഴും മുക്തയാകാത്തത് പോലെയായിരുന്നു... "ഹ ഹ... എന്തേ എന്റെ മക്കൾ പേടിച്ചു പോയോ"...? ദേവദത്തൻ ഉച്ചത്തിൽ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മക്കളിരുവരോടുമായി ചോദിച്ചു... "പിന്നില്ലാതെ...ഈ ഫ്ലാറ്റാകെ കുലുങ്ങിയ പോലെയായിരുന്നു. അച്ഛന്റെയാ ഭാവം കണ്ടു ഞങ്ങൾ പേടിച്ചു പോയി. അച്ഛൻ തന്നെയാണോ അതെന്ന് സംശയിച്ചു പോയി"... അഭിരാമി തനിക്കുണ്ടായ ഭീതിയെ മറച്ചു വയ്ക്കാതെ തന്നെ ദേവദത്തനോട് മൊഴിഞ്ഞു... മറുപടിയായി ദേവദത്തൻ മക്കളിരുവരെയും നോക്കിയൊന്ന് കണ്ണിറുക്കിച്ചിരിച്ചു... "അച്ഛാ... അച്ഛൻ പണ്ട് മീഡിയക്കാരോട് ഇങ്ങനെയായിരുന്നോ"...? അഭിരാമി തന്റെ സംശയം ദേവദത്തനോട് ഉണർത്തിച്ചു... "ഹ ഹ... ഇത്രയ്ക്കുണ്ടോന്ന് അറിയില്ല. ഏകദേശം ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആയിരുന്നു"...ദേവദത്തൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അഭിരാമിയ്ക്ക് മറുപടി നൽകി.... "അച്ഛാ.... അച്ഛനിന്ന് പൂജാബിംബത്തെ വിളിച്ചിരുത്തിയപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കുള്ള ക്വോട്ട തരാൻ മറന്നു"... മിത്രയൽപ്പം പരിഭവത്തോടെ ദേവദത്തനോട് മൊഴിഞ്ഞു... "അതിപ്പോൾ തരാലോ".... ദേവദത്തനൊരു വാത്സല്യത്തോടെ മൊഴിഞ്ഞിട്ട് തന്റെ പ്ളേറ്റിൽ നിന്നും ഭക്ഷണമൽപ്പമെടുത്ത് മിത്രയുടെ വായിലേക്ക് വച്ചു കൊടുത്തു. തുടർന്ന് അഭിരാമിയ്ക്കും വച്ചു കൊടുത്തു... ഊണ് മേശ പതിവ് പോലെ അച്ഛന്റെയും മക്കളുടെയും കളി ചിരികളാൽ നിറഞ്ഞു.... ================================== ഊണ് കഴിഞ്ഞ് ഹാളിലെ സെറ്റിയിലിരുന്ന് മൊബൈൽ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ദേവദത്തന്റെ അടുക്കലേക്ക് കിച്ചനിലെ എല്ലാ പണിയും തീർത്തു അഭിരാമിയും മിത്രയും വന്ന് ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു.... "അച്ഛാ... കൊട് കൈ"... മിത്ര ചുണ്ടിലൂറി വന്നൊരു ചെറുചിരിയോടെ ദേവദത്തന് നേരെ തന്റെ കൈ നീട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... ദേവദത്തൻ കൈ കൊടുത്തിട്ട് എന്താണെന്ന് മിത്രയോട് തിരക്കി... "അച്ഛാ...താൻ പിടിച്ച മുയലിനു മൂന്ന് കൊമ്പ് എന്ന് ചിന്തിക്കുന്ന കർക്കശക്കാരിയായ ഒരു സിംഹിയുടെ പത്തി താഴ്ത്തിയില്ലേ ഇന്ന്. അതും ഒരു നോട്ടത്തിൽ. സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു അച്ഛനെ. ഞങ്ങളോടൊക്കെ വാശി പിടിച്ചു മുമ്പിത് പോലെ കൂടെയിരുന്നു കഴിക്കുവാൻ വിസമ്മതിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ താണ് കേണപേക്ഷിച്ചാൽ പോലും അമ്മയുടെ മനസ്സലിയില്ലായിരുന്നു. എന്നാൽ അച്ഛന്റെ മുന്നിൽ അമ്മ ഫ്ലാറ്റായത് ഇപ്പോഴും വിശ്വസിക്കുവാൻ പോലും വയ്യ"... മിത്ര കുറച്ച് മുമ്പ് നടന്ന രംഗങ്ങളുടെ ഓർമ്മകളിൽ രഥയാത്ര നടത്തിക്കൊണ്ട് മൊഴിഞ്ഞു... "അതെ അതെ.... ഇത് പോലൊരു നോട്ടം കൊണ്ട് അമ്മയെ വരച്ച വരയിൽ നിർത്തുവാൻ കഴിയുന്ന അച്ഛനാണോ ഇത്രയും കാലം അമ്മയിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിന്നത് "...? മിത്രയുടെ വാക്കുകളെ ശരി വച്ച അഭിരാമി ദേവദത്തനോട് തന്റെ സംശയം തിരക്കി... "ഹ ഹ... ഞാൻ ഭാര്യയെ അടക്കി ഭരിക്കുന്ന കാർക്കശ്യക്കാരനായ ഭർത്താവല്ല. എന്നെ സംബന്ധിച്ച് എന്റെ ഭാര്യയും എന്നെപ്പോലെയൊരു വ്യക്തിയാണ്. അവൾക്ക് അവളുടേതായ സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. അതിന് കൂച്ചു വിലങ്ങിട്ട് അടിച്ചമർത്തി ഭരിക്കുവാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല. ഒരിക്കലും നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ചിന്തകൾക്കും എതിര് നിന്നിട്ടില്ല. നിൽക്കുകയുമില്ല. പിന്നെ ഇത്രയും കാലം വേറിട്ടു നിന്നത് കാരണം വിധിയും പിന്നെ സാഹചര്യവും കാരണമാണ്"....ചിരി വിടാതെ ദേവദത്തൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി.... തുടർന്ന് അഭിരാമിയേയും മിത്രയെയും നോക്കിയപ്പോൾ ഇരുവരും കണ്ണുകൾ മിഴിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നതായി കണ്ട ദേവദത്തന് ഉള്ളിൽ ചിരിയടക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല... "ഹലോ....എന്ത് പറ്റി രണ്ടാൾക്കും... ഫ്യൂസ് പോയോ"....? ദേവദത്തൻ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുവരുടെയും മുഖങ്ങൾക്ക് മുന്നിലൂടെ കൈപ്പത്തി ചലിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. "അച്ഛാ....എന്നാൽ പിന്നെ ഇപ്പോൾ അച്ഛനമ്മയോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടതോ"...? ഞെട്ടലിൽ നിന്നും മുക്തയായ അഭിരാമി ദേവ ദത്തനോട് തിരക്കി... "നിങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ അടുത്ത് ചിലപ്പോൾ ശ്രീരാമൻ വർക്ഔട് ആവില്ല അപ്പോൾ പിന്നെ നരസിംഹം ആവുകയെ വഴിയുള്ളൂ"...ദേവദത്തൻ ഉറക്കെച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അഭിരാമിയ്ക്ക് മറുപടി നൽകി... "അത് ശരി... ഈ നരസിംഹഭാവം അച്ഛനിതിനു മുമ്പ് അമ്മയോട് എടുത്തിട്ടുണ്ടോ"..? മിത്രയൊരു കുസൃതിയോടെ ദേവദത്തനോട് തിരക്കി... "ഇല്ല... ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ് അമ്മയോട് ഞാൻ ദേഷ്യപ്പെടുന്നത്"...ദേവദത്തൻ മറുപടി നൽകി... "എന്തായാലും എടുക്കാതിരുന്നത് നന്നായി. ഞങ്ങൾ ശരിക്കും പേടിച്ചു പോയി. ഇനിയീ ഭാവമൊന്നും എടുത്തേക്കല്ലേ"...അഭിരാമി അല്പം ഭയപ്പാടോടെ ദേവദത്തനോട് മൊഴിഞ്ഞു... "ഹ ഹ.. അതൊക്കെ പിന്നീടാലോചിക്കാം...എന്തിനോടെങ്കിലും അല്പം ഭയമുള്ളത് നല്ലതാ"...ദേവദത്തൻ ഉറക്കെച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മക്കളിരുവരോടുമായി മൊഴിഞ്ഞു.... തുടർന്ന് ഹാളിൽ സംസാരിച്ചു കൊണ്ട് ദേവദത്തൻ തന്റെ മക്കളോടൊപ്പമിരുന്നു.... കുറച്ച് സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അഭിരാമിയും മിത്രയും കിടക്കാൻ പോകുവാനായി എഴുന്നേറ്റു. ദേവദത്തനെ ഇരുവരും ക്ഷണിച്ചു.... "മക്കളെ... നിങ്ങൾ പൊക്കോ... ഞാനിപ്പോൾ വരാം. ഞാനെന്റെ നരസിംഹിയുടെ അവസ്ഥ എന്താണെന്നൊന്ന് പോയി നോക്കട്ടെ"...ദേവദത്തനൊന്ന് കണ്ണിറുക്കിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മക്കളോടായി മൊഴിഞ്ഞു... "അച്ഛാ... കൂടുതൽ ഡെക്കറേഷനൊന്നും വേണ്ട. അമ്മയെ ട്യൂൺ ചെയ്യാൻ പോകുവാന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി"... മിത്ര ദേവദത്തനെ നോക്കി കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. "അങ്ങനെയെങ്കിൽ അങ്ങനെ"... ചിരി വിടാതെ ദേവദത്തൻ മിത്രയ്ക്ക് മറുപടി നൽകി... "അച്ഛനൊരു ബെസ്റ്റ് ഓഫ് ലക്ക് ഒക്കെ തരണമെന്നുണ്ട് പക്ഷേ റിസൾട്ട്‌ നെഗറ്റീവ് കിട്ടാൻ പോണ പ്രവൃത്തിയ്ക്ക് എന്തിനാ വെറുതെ വിഷ് പാഴാക്കുന്നത്. അത് കൊണ്ട് തരുന്നില്ല. അച്ഛൻ പോയിട്ട് വാങ്ങിച്ചു കൂട്ടാനുള്ളതൊക്കെ വാങ്ങിച്ചു കൂട്ടിയേരെ"...അഭിരാമിയും ദേവദത്തനെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. "അച്ഛാ... നാളത്തെ കാര്യം മറക്കേണ്ട. നാളെ അച്ഛനെയും കൊണ്ട് ഒന്ന് രണ്ട് സ്ഥലങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾക്ക് പോകാനുള്ളതാ. പൂജാബിംബത്തെയും നോക്കി അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നേക്കരുത്. നേരത്തെ ഉറങ്ങണം"... മിത്ര ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ദേവദത്തനോട് മൊഴിഞ്ഞു... ദേവദത്തൻ മറുപടിയായൊരു പുഞ്ചിരി ഇരുവർക്കും നൽകിയിട്ട് ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.... ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറിയ ദേവദത്തൻ സീറോ വോൾട് ബൾബിന്റെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾ ശയനീയത്തിൽ വശം ചേർന്ന് മയങ്ങുന്നത് കണ്ടു... ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ രത്നാധരങ്ങളിൽ ഒരു മൃദുമന്ദഹാസം വിടർന്നിരിക്കുന്നതായി ദേവദത്തന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടു. തനിയ്ക്കിഷ്ടമുള്ളതെന്തോ ആലോചിച്ചുറങ്ങുമ്പോൾ അവരുടെ ചൊടിയിലൊരു മന്ദഹാസം വിരിയുമെന്ന് പണ്ടുള്ളവർ പറയുന്നത് ദേവദത്തനോർത്തു.... ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അലസമനോഹരമായുറങ്ങുന്ന തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളുടെ മേൽ ദേവദത്തനാവോളം തന്റെ നയന ങ്ങളാൽ ആത്മഭൂബാണമെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് നിന്നു... അല്പനേരമാ വശ്യമോഹന സൗന്ദര്യമാസ്വദിച്ച ദേവദത്തൻ പതിയെ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ അടുത്തെത്തി ശയനീയത്തിൽ അവൾക്കടുത്തായി ഇരുന്നു.... ലച്ചൂ.. നിന്റെ വാശിയ്ക്ക് ഇത്ര കാലമായിട്ടും ഒരു കുറവുമില്ലല്ലോ. അത് കൊണ്ടല്ലേ ആദ്യമായ് എനിക്കിന്ന് നിന്നോട് ദേഷ്യപ്പെടേണ്ടി വന്നത്. നിന്റെ നരസിംഹമല്ലേ.. അങ്ങ് ക്ഷമിച്ചേരെ....മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയ വാത്സല്യത്തോടെ ദേവദത്തൻ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ തലയിലും നെറ്റിയിലും തഴുകിക്കൊണ്ട് മനസ്സിൽ മന്ത്രിച്ചു.... പ്രണയപുരസരമൽപ്പ സമയം ശ്രീലക്ഷ്മിയേ തഴുകിയതിനു ശേഷം ദേവദത്തൻ തന്റെ ശിരസ്സ് താഴ്ത്തി അവളുടെ നെറ്റിയുടെ വശത്തായി ചുംബിച്ചു..... തുടർന്ന് ദേവദത്തൻ അല്പനിമിഷങ്ങൾ കൂടെയവിടെ ചെലവിട്ടതിന് ശേഷം ദേവദത്തൻ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് നടന്നു. അപ്പോഴും ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ ചൊടികളിൽ മൃദുമന്ദഹാസം നിറഞ്ഞു നിന്നു.... ================================== പിറ്റേന്ന് അഭിരാമിയും മിത്രയും കൂടിയാണ് ബ്രേക്ക് ഫാസ്റ്റും ശ്രീലക്ഷ്മിയ്ക്കുള്ള ഭക്ഷണവും തയ്യാറാക്കിയത്. അച്ഛനെയും കൊണ്ട് തങ്ങൾക്ക് പലയിടത്തും പോകാനുണ്ടെന്നും പറഞ്ഞ അവരോട് ദേവദത്തൻ എവിടേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന് ചോദിച്ചെങ്കിലും അതൊക്കെ സർപ്രൈസ് ആണെന്നും പറഞ്ഞു അച്ഛന് ഉത്തരം നൽകുവാൻ വിസമ്മതിച്ചു.... ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിയ്ക്കുവാൻ ശ്രീലക്ഷ്‌മിയോട് ആവശ്യപ്പെടാതെ തന്നെയവൾ ഊണ് മേശയിൽ സന്നിഹിതയായിരുന്നു. ആരുമാവശ്യപ്പെടാതെ തന്നെ അമ്മ വന്ന് ഇരുന്നതിൽ അഭിരാമിയും മിത്രയും അത്ഭുതം കൊണ്ടു. ദേവദത്തൻ ഉള്ളിലൂറിയ ഒരു ചിരിയോടെ ശ്രീലക്ഷ്മിയെ തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നു.... "അച്ഛാ... ആ ഇരിക്കുന്നത് അച്ഛന്റെ പ്രോപ്പർട്ടി തന്നെയാണെന്ന് സമ്മതിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും ഇങ്ങനെ നോക്കി ഇരിക്കാതെ. ഒരു മയത്തിലൊക്കെ നോക്ക്"...ശ്രീലക്ഷ്മിയിൽ നിന്നും മിഴികളെടുക്കാതെ നോക്കി ഇരിക്കുന്ന ദേവദത്തനോട്‌ അഭിരാമി ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു... മറുപടിയായി ദേവദത്തനൊന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു കൊണ്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുവാൻ തുടങ്ങി... എന്നാൽ ശ്രീലക്ഷ്മി ആരെയും ശ്രദ്ധിക്കാതെ മുന്നിൽ വിളമ്പിയത് കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു... ഭക്ഷണം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റ് പോകാനായി ദേവദത്തനും മക്കളും അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി. ജീൻസും ടോപ്പുമണിഞ്ഞ അഭിരാമിയ്ക്കും മിത്രയ്ക്കുമൊപ്പം ബ്ലൂ ജീൻസും കാഷ്വൽ ഷേർട്ട് ഇൻസർട് ചെയ്തു ദേവദത്തനും പോകാനായി ഒരുങ്ങി.... ദേവദത്തനെ കണ്ട അഭിരാമിയും മിത്രയും ഒന്നമ്പരന്നു. അച്ഛനൊരാറേഴ് വയസ്സ് കുറഞ്ഞത് പോലെയുളവായി ഇരുവർക്കും.... "അച്ഛാ... അച്ഛനെ കണ്ടാൽ ഞങ്ങളുടെ ചേട്ടനാണെന്നെ പറയൂ"... മിത്ര ദേവദത്തനെ നോക്കിയൊന്ന് പുകഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് മൊഴിഞ്ഞു.... "നിങ്ങളായിട്ട് ഇനി അച്ഛാ എന്നും പപ്പാ എന്നും വിളിച്ചു മറ്റുള്ളവരുടെ ചിന്തയ്ക്ക് കത്തി വയ്ക്കേണ്ട. ഹൈദരാബാദിലെ തരുണീമണികൾ എന്നെ നോക്കുന്നത് നിങ്ങളായിട്ട് ഇല്ലാതാക്കരുത്"...ദേവദത്തനൊരു കള്ളച്ചിരി പാസാക്കിക്കൊണ്ട് അഭിരാമിയോടും മിത്രയോടും മൊഴിഞ്ഞു... "അയ്യെടാ... അച്ഛന്റെയൊരു കൊതി. ഒരാളെ ഇവിടുന്ന് ട്യൂൺ ചെയ്യുന്നത് പോരാതെയാ ഇനി പുറത്തുള്ളവരെ കൂടെ"...അഭിരാമി ദേവദത്തനെ കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചു... "അതൊക്കെ പിന്നെ ആലോചിക്കാം..ഞാനെന്റെ പൂജാബിംബത്തിനോട് പോകുന്ന കാര്യമൊന്ന് പറഞ്ഞേച്ചു വരാം"...ദേവദത്തൻ കണ്ണിറുക്കിക്കൊണ്ടതും പറഞ്ഞു ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ മുറിയ്ക്ക് നേരെ നീങ്ങി.... അമ്മയുടെ പ്രതികരണമെന്താവുമെന്ന് അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയിൽ അഭിരാമിയും മിത്രയയും ദേവദത്തനെ പിന്തുടർന്നു.... ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് നോക്കിയ ദേവദത്തൻ കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്ന ശ്രീലക്ഷ്മിയെ ഒന്ന് നോക്കി.... "ലച്ചൂ".... ദേവദത്തൻ ശ്രീലക്ഷ്മിയെ വിളിച്ചു... ശ്രീലക്ഷ്മി നിർവികാരമായൊരു ഭാവത്തോടെ ദേവദത്തന് നേരെ തന്റെ മിഴികളയച്ചു... "ലച്ചൂ.. ഞങ്ങളൊന്ന് പുറത്തേക്ക് പോകുവാ..തനിയ്ക്കുള്ള ഭക്ഷണമൊക്കെ വച്ചിട്ടുണ്ട്. സമയത്ത് അതെടുത്തു കഴിച്ചേക്കണം കേട്ടോ. താനൊന്നും കഴിയ്ക്കാതെ തനിയ്ക്ക് വല്ലതും സംഭവിച്ചാൽ എനിക്ക് വയ്യ പിന്നെ വിഭാര്യനായി നടക്കാൻ. അത് കൊണ്ട് ലച്ചൂട്ടി സമയത്ത് മാമുണ്ടോണം കേട്ടോ"...ദേവദത്തനൊരു കള്ളച്ചിരിയണിഞ്ഞു കൊണ്ട് ശ്രീലക്ഷ്മിയോട് പറഞ്ഞു... ശ്രീലക്ഷ്മി ദേവദത്തനെ രൂക്ഷമായൊന്ന് നോക്കി. എന്തോ പറയാൻ വന്നത് വിഴുങ്ങിയത് പോലൊരു ഭാവമവളുടെ വദനത്തിൽ നിറഞ്ഞു.... ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോൾ ദേവദത്തൻ അവളെ നോക്കിയൊരു ചിരിയോടെ തന്റെ കണ്ണിറുക്കി... അത് ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ കോപമൊന്ന് കൂടിയിരട്ടിപ്പിച്ചു. ദേവദത്തനെ പതിവ് പോലെയവളൊന്ന് കത്തിച്ചു നോക്കി... കുറച്ചകലെ നിന്നു കൊണ്ട് അമ്മയുടെ മുറിയിലേക്കെത്തി നോക്കിയ അഭിരാമിയ്ക്കും മിത്രയ്ക്കും അമ്മയുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോൾ ചിരി പൊട്ടി.... തുടർന്ന് ദേവദത്തൻ മക്കളെയും കൂട്ടി പോകാനായിറങ്ങി.... "അച്ഛാ... അച്ഛനമ്മയെ നന്നായി എരിവ് കയറ്റുന്നുണ്ടല്ലേ"...? അഭിരാമി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ദേവദത്തനോട് തിരക്കി... "പിന്നല്ലാതെ...ഇത്രയും ദൂരത്തേക്ക് ഒരു സൂചനയും നൽകാതെ എന്നേയുമുപേക്ഷിച്ചു പോന്നതിനു ഇത്രയെങ്കിലും ഞാൻ ചെയ്യേണ്ടേ"... ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ദേവദത്തൻ അഭിരാമിയ്ക്ക് മറുപടി നൽകി... "എന്തായാലും അമ്മയുടെ പത്തി താഴ്ന്നു കിടക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരാനന്ദം അലകടലായി ഇരമ്പുന്നു"... മിത്ര ദേവദത്തനോട് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു... "മീനൂട്ടി കുറച്ച് സാഹിത്യം ചേർത്തല്ലോ അതിനിടയിൽ"...? ദേവദത്തൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മിത്രയോട് ചോദിച്ചു ... "അത് പിന്നെ വിത്തു ഗുണം പത്ത് ഗുണം ഇല്ലാതിരിക്കുമോ"... മിത്രയുറക്കെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ദേവദത്തന്റെ കൈയിൽ തൂങ്ങി... മിത്രയുടെ മറുപടിയിൽ മൂവരുമൊന്ന് ചിരിച്ചു... പട്ടാഞ്ചെരുവിൽ നിന്നും ക്യാബ് പിടിച്ചു മൂവരും മിയാപൂർ ഇറങ്ങി. അവിടെ നിന്നും മെട്രോ ട്രെയിനിൽ അഭിരാമി സെക്കന്ദരാബാദ് ടിക്കറ്റെടുത്തു. അവിടേക്ക് എന്തിനാവും പോകുന്നതെന്ന് അറിയാൻ ദേവദത്തന് മക്കളോട് ചോദിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പിന്നെ അയാളത് വേണ്ടെന്ന് വച്ചു.... മെട്രോ ട്രെയിനിൽ കുറച്ച് നേരത്തെ യാത്രയ്ക്ക് ശേഷം മൂവരും സെക്കന്ദരാബാദ് മെട്രോ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിച്ചേർന്നു.... അവിടെ നിന്നും വീണ്ടുമൊരു ക്യാബ് വിളിച്ചു മൂവരും കയറി. ഇനിയെങ്ങോട്ടാവും മക്കൾ തന്നെയും കൊണ്ട് പോകുന്നതെന്ന് അറിയാൻ ദേവദത്തൻ ആകാംക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്നു... മൂവരും കയറിയ ക്യാബ് ബേഗംപേട്ട് എയർപോർട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിയുടെ എതിരെയുള്ള വഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.... അല്പം മുന്നോട്ട് പോയ ക്യാബ് ഒരു വലിയ ബിൽഡിംഗഗിന്റെ ഗേറ്റിന്റെ മുമ്പിൽ നിർത്തി.... അഭിരാമിയും മിത്രയും ദേവദത്തനോട് ഇറങ്ങുവാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഒരാശങ്കയോടെ ഇറങ്ങിയ ദേവദത്തൻ അഭിരാമിയുടെയും മിത്രയുടെയും മുഖത്തേക്ക് നോട്ടമയച്ചു.... അവാച്യവും അനിർവചനീയവുമായൊരു ആനന്ദത്തിന്റെ സുരനിമ്നഗവീചികളുടെ വേലിയേറ്റങ്ങൾ ദേവദത്തൻ തന്റെ മക്കളുടെ മിഴികളിൽ ദർശിച്ചു.... തുടരും NB : വർക്ക്‌ ലോഡ് കാരണം എഴുതാൻ കഴിയാത്തതിനാൽ ഈ പാർട്ടും വൈകി. എന്റെ ആദ്യത്തെ കഥയിലെ നായകന്റെ അവസ്ഥയാണ് വർക്കിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇപ്പോൾ.. 😪😪😪 വായനക്കാർ സഹകരിക്കുമല്ലോ... കണ്ണൂർകാരൻ ❤️❤️❤️❤️ #📔 കഥ #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📚 ട്വിസ്റ്റ് കഥകൾ