മൗനനൊമ്പരം❤ Part 3 കണ്ണുതുറന്ന് ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കിയതും ചാടിയെഴുന്നേറ്റു മെൽവിൻ.. 7 മണി കഴിഞ്ഞു ജാനി ഇപ്പൊ എത്തുമല്ലോ എന്നോർത്തു കൊണ്ട് ബാത്റൂമിലേക്ക് കയറി.. തിരക്കിട്ട് കുളി കഴിഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും താഴെ ജാനിയെ കണ്ടു.. ഓടിപ്പിടിച്ച് താഴെ എത്തുമ്പോൾ ജാനി ബസ്സിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു .. "ഇതെന്താ ഓടി വരുന്നെ.. എന്തേലും അത്യാവശ്യമുണ്ടോ?"തിരിഞ്ഞു നിന്നവൾ ചോദിച്ചു. ഇല്ലെന്ന് കണ്ണു ചിമ്മിക്കാണിച്ചവൻ.. പിന്നെയെന്തെന്ന ഭാവത്തിൽ ജാനി അവനെ നോക്കുമ്പോൾ തന്നെ മാത്രം നോക്കി നിൽക്കുന്ന അവൻ്റെ കണ്ണുകളിലെ തിളക്കം കണ്ടു.. ❄❄ ജംഗ്ഷനിൽ നിർത്തിയിട്ട ബസ്സിലിരിക്കുമ്പോഴും ജാനിയുടെ മനസ്സിൽ മെൽവിനായിരുന്നു .. ആ കണ്ണുകൾ എന്തെല്ലാമോ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് പോലെ .. ഏയ് വെറുതെ തോന്നിയതാവും.. സ്വയം സമാധാനിച്ചവൾ.. രാത്രി ബസ്സ് നിർത്തി ഇറങ്ങുമ്പോൾ പതിവായി കാത്തു നിൽക്കാറുള്ള എയ്ഞ്ചലിനൊപ്പം മെൽവിനുമുണ്ടായിരുന്നു .. കോളേജിലെ വിശേഷങ്ങൾ നിർത്താതെ പറയുന്നുണ്ട് എയ്ഞ്ചൽ.. അവളോട് ഓരോന്ന് പറയുമ്പോഴും അരികിൽ നിൽക്കുന്നവൻ്റെ കണ്ണുകൾ തന്നിലാണെണ് ജാനി അറിഞ്ഞിരുന്നു .. അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ എയ്ഞ്ചലിനോട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങുമ്പോൾ ജാനിയുടെ മനസ്സാകെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു.. " ഇന്നെന്താ വിരുന്നുകാരുണ്ടോ.."കടയിൽ കയറി പതിവിലധികം വീട്ടു സാധനങ്ങളും കുറച്ച് ചിക്കനും വാങ്ങിയപ്പോൾ കോയാക്ക ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു. " ചേച്ചി വന്നിട്ടുണ്ട്.. " " ആഹാ..കുട്ടി ഡോക്ടർ വന്നോ.. ഇനിയെത്ര നാളു കൂടിയുണ്ട് നയനമോൾടെ പഠിത്തം .. " കോയാക്ക ചോദിച്ചു. " രണ്ടുവർഷം കൂടി.. "ജാനി അയാളെ നോക്കി പറഞ്ഞു. "നന്നായി വരട്ടെ.. പഠിത്തമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ചേച്ചിക്കൊരു ജോലിയായാൽ ജാനിമോൾക്ക് ഇങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെടേണ്ടല്ലോ " കോയാക്ക വാത്സല്യത്തോടെ പറഞ്ഞു. ശരിയാണെന്ന മട്ടിലൊന്നു ചിരിച്ചിട്ട് തിരികെ നടന്നവൾ.. പതിവുപോലെ പുറത്ത് കാത്ത് നിൽപ്പുണ്ട് അമ്മ.. കുറച്ച് സമയം വൈകിയതിനാലാവാം അൽപം പരിഭവത്തിലാണ് ആള്.. "എന്തിനാ ഈ തണുപ്പത്ത് ഇങ്ങനെ നിക്കണതെൻ്റെ അനിതാമ്മെ .. ഞാൻ കൊച്ചു കുട്ടിയൊന്നുമല്ലല്ലോ.. "അരികിലെത്തി സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞു ജാനി.. " മനസ്സിലിപ്പോഴും നീയെൻ്റെ കൊച്ചു കുട്ടി തന്ന്യാ.. മക്കള് സമയത്ത് വീട്ടിലെത്താഞ്ഞാൽ അമ്മമാരുടെ മനസ്സിനൊരു സമാധാനവും ഉണ്ടാവില്ല.. അതൊന്നും പറഞ്ഞാ നിനക്കിപ്പൊ മനസ്സിലാവില്ല.. മക്കളൊക്കെ ആവുമ്പോഴെ മനസ്സിലാവൂ.. " അനിതയുടെ ശബ്ദം ഇടറി.. " അതിന് മനപ്പൂർവ്വം വൈകിയതല്ല അമ്മേ.. കടേക്കേറിയപ്പൊ കുറച്ച് നേരം കോയാക്ക ഓരോന്ന് പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു.. അല്ലാതെ ഞാനെവിടെ പോവ്വാനാ .. "ജാനി പറഞ്ഞു. അപ്പോഴാണ് അവളുടെ കയ്യിലെ കവറുകൾ അനിത ശ്രദ്ധിച്ചത് .. " കാശില്ലാത്ത സമയത്ത് നിയതെന്തൊക്കെയാ വാങ്ങീട്ട് വന്നത്.." വെപ്രാളത്തോടെ ചോദിച്ചവർ.. "കുറച്ച് ചിക്കനുണ്ട്.. പിന്നെ ശർക്കരേം എണ്ണേം അത്യാവശ്യ സാധനങ്ങളെല്ലാമുണ്ട്.. ചേച്ചിക്കെന്തേലുമൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കമ്മേ.. അവള് വല്ലപ്പോഴും വരുന്നതല്ലേ.. മുഖം വീർപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് കാണാൻ വയ്യ... " കൈയിലുള്ളതെല്ലാം അമ്മയെ ഏല്പിച്ച് അകത്തേക്ക് നടന്നവൾ.. മെൽവിനെക്കുറിച്ചോർത്തപ്പോൾ ജാനിയുടെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു.. എന്തായിരിക്കും ആ മനസ്സിൽ... ജോലിക്കാരിയായ പെൺകുട്ടിയോട് തോന്നുന്ന സഹതാപമോ.. അതോ പ്രണയമോ.. അല്ലെങ്കിൽ തൻ്റെ ശരീരത്തോടുള്ള ഭ്രമമോ.. തന്നെക്കാണുമ്പോൾ ആ കണ്ണുകൾ വിടരുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്.. എത്രയാലോചിച്ചിട്ടും ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല അവൾക്ക്.. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിലൊക്കെയും അവനെ കാണാതിരിക്കാൻ.. സംസാരിക്കാതിരിക്കാൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചവൾ.. ❄❄ കണ്ടിട്ടും കാണാതെ പോവുന്ന ജാനിയെ കാണുമ്പോൾ തൻ്റെ മനസ്സ് നീറുന്നുണ്ടായിരുന്നു മെൽവിന്.. ഓരോ തവണയും ഒന്നും പറയാനനുവദിക്കാതെ അവൾ നടന്നു പോയി.. പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ അവഗണന വല്ലാത്തൊരു നോവാണ്.. അവളെ തനിച്ചൊന്നു കണ്ടെങ്കിൽ പറയാമായിരുന്നു ഒരുപാടിഷ്ടമാണെന്ന്.. എൻ്റെ ശബ്ദമാവുമോയെന്ന് ചോദിക്കാമായിരുന്നു.... ഇനിയുള്ള കാലമത്രയും എനിക്കുകൂടി വേണ്ടി സംസാരിക്കുമോയെന്ന് ചോദിക്കണം... പപ്പയോട് പറഞ്ഞ് മിന്നുകെട്ടി സ്വന്തമാക്കണം.. മനസ്സുനിറയെ ജാനിയെ മാത്രം ഓർത്തവൻ.... ❄❄ " മാത്യുച്ചായൻ്റെ വീടു വരെയൊന്നു പോവണം.. അമ്മച്ചി വരുന്നില്ലെന്നാ പറയുന്നെ.. പണിക്ക് വരുന്ന ഗീതയും ഇന്ന് ലീവാ..ജാനിക്കുട്ടിയിന്ന് അമ്മച്ചിയ്ക്ക് കൂട്ടായി ഇന്നിവിടെ നിക്കാമോ..?" എന്നു രാവിലെ പപ്പ വിളിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോൾ ഇല്ലെന്ന് പറയാനായില്ല ജാനിക്ക് .. ആൻ്റോയുടെ ചേട്ടനാണ് മാത്യു .. രാവിലെ തിരക്കിട്ട് ഓടേണ്ട അതൊരു വല്യ ആശ്വാസം തോന്നിയവൾക്ക്.. ഒൻപതു മണിയ്ക്ക് അവരിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും എത്തിയാ മതി.. വാതിൽക്കൽ ജാനിയെ കണ്ടതും ഓടി വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ദാവണിക്കിടയിലൂടെ കയ്യിട്ട് വയറിലൊന്നു തോണ്ടി എയ്ഞ്ചൽ.. "ടീ.. പെണ്ണെ ..ഇക്കിളിയാവുണൂ.." എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ കൈ തട്ടിമാറ്റിക്കൊണ്ട് ജാനി ദേഷ്യം നടിച്ച് പറഞ്ഞു.. "വല്ലപ്പോഴുമേ നിന്നെയിങ്ങനെ കാക്കിയില്ലാതെ ദാവണിയൊക്കെ ഉടുത്ത് കാണാൻ കിട്ടൂ.. ഇപ്പൊ കണ്ടാൽ ഒരു ചന്തമൊക്കെയുണ്ട്.. " എയ്ഞ്ചൽ പറഞ്ഞതും.. " ഒന്ന്പോടീ.."ജാനിയവളെ ഒന്ന് നുള്ളി ... " കാര്യായിട്ടും... " എയ്ഞ്ചൽ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. ഇത്തവണ ജാനി ചിരിച്ചു.. കൂടെ എയ്ഞ്ചലും... " പപ്പാ.. ഞാനിവിടെ നിന്നാലോ.. ഇവളെ കണ്ടപ്പോൾ വരാൻ തോന്നുന്നില്ലാ.. " പോവാൻ റെഡിയായി വരുന്ന ആൻ്റോയേ നോക്കി എയ്ഞ്ചൽ ചോദിച്ചു. "എല്ലാരും കൂടി വരാന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് മെവിക്കുട്ടനും അമ്മച്ചീം വരുന്നില്ല.. ഇനി നീ കൂടി ഇല്ലെങ്കിൽ അവരെന്താ വിചാരിക്കും.. മോശമല്ലേ മോളെ.. " അയാൾ പറഞ്ഞതും "അതും ശരിയാലേ.." എന്നും പറഞ്ഞ് മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയാണ് എയ്ഞ്ചൽ ഇറങ്ങിയത്.. " ചോറും കറികളുമൊക്കെ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിട്ടുണ്ട് ജാനി.. എല്ലാമെടുത്ത് കഴിക്കണം. പിന്നെ മോള് അമ്മച്ചിയെ ഒന്ന് ശ്രദ്ധിച്ചാ മതി.. മെവിച്ചൻ ഉച്ചയ്ക്ക് ഉണ്ണാനാവുമ്പോഴേക്കും വരും.. കൃത്യം ഒരുമണിക്ക് കഴിക്കുന്നതാ അവൻ്റെ ശീലം.. എന്നാ പിന്നെ ഞങ്ങളിറങ്ങട്ടെ.." ആനിയമ്മ ജാനിയുടെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. ചിരിയോടെ തലയാട്ടി കൊണ്ടവൾ വാതിലടച്ച് അകത്തേക്ക് നടന്നു.. "ഇതെന്നാ പറ്റി.. പതിവില്ലാതൊരു ചടഞ്ഞുകൂടി കിടപ്പ്.. " കട്ടിലിൽ ചെരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഏലിയാമ്മച്ചിയ്ക്കരികിൽ ഇരുന്ന് കൊണ്ട് ജാനി ചോദിച്ചു. " എന്നതാന്നറിയില്ല ജാനിക്കൊച്ചേ..കാലത്തെ എണീറ്റപ്പൊ മുതലൊരു ക്ഷീണം.." ഏലിയാമ്മ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. "എന്നിട്ട് ചായ വല്ലോം കുടിച്ചാരുന്നോ.. " " ചായേം അപ്പോമൊക്കെ കഴിച്ചു.. ഇത്രേം ദൂരം യാത്ര ചെയ്യാൻ വയ്യെന്ന് തോന്നി.. അത് കൊണ്ടാ അവരോട് പൊയ്ക്കോളാൻ പറഞ്ഞെ.." കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റവർ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.. "വയ്യെങ്കിൽ എണീറ്റ് നടക്കണ്ടാ.." അവർക്കു പിന്നാലെ നടന്നു കൊണ്ട് ജാനി പറഞ്ഞു. "ഇപ്പൊ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലെന്നെ.. പിന്നെ അടുക്കളയിലെ അലമാരയ്ക്കകത്ത് ടിന്നിന്നുള്ളിൽ നല്ല അവലോസുണ്ട ഇരിപ്പുണ്ടാവും.. നീയത് കുറച്ചെടുത്തോണ്ടുവാ.. എൻ്റെ ജാനിക്കൊച്ചേ.." ടിവിയ്ക്കു മുന്നിലിരുന്ന കൊണ്ട് ഏലിയാമ്മച്ചി പറഞ്ഞു. " അതിന് വല്യമ്മച്ചിക്ക് ഷുഗറുള്ളതല്ലേ.. " " ഇത് തന്നെയാ ഇവിടുള്ളോരും പറയുന്നെ.. ഷുഗറാന്നും വച്ച് ഇഷ്ടമുള്ളതൊക്കെ കഴിക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റുമോ.. ആനീം മധുരമുള്ളതെന്നും തരത്തില്ല.. "അൽപ്പം കെറുവോടെ പറയുന്ന വല്യമ്മച്ചിയെ നോക്കി ചിരിയോടെ നിന്നു ജാനി .. " ഉം.. എന്നാ ഇങ്ങനെ നോക്കണെ.." വല്യമ്മച്ചി ചോദിച്ചു.. "" അതേ .. ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാ സത്യം പറയോ.. " ജാനി അവർക്കരികിലെത്തി കുറുമ്പോടെ ചോദിച്ചു. "എന്നതാ.. " " സത്യത്തിൽ വല്യമ്മച്ചി എന്താ മാത്യു അങ്കിളിൻ്റെ വീട്ടിൽ പോവാതിരുന്നെ.. വയ്യായ്കയാണെന്ന് കള്ളം പറഞ്ഞതല്ലേ.. "ചെറുചിരിയോടെ ജാനി ചോദിച്ചതും ഏലിയാമ്മച്ചിയൊന്നു ചിരിച്ചു.. "അത് പിന്നെ.. നിന്നോടായത് കൊണ്ട് പറയുവാ.. ഇടക്ക് സ്വന്തം അമ്മച്ചിയെയൊന്ന് വന്ന് കാണാൻ മാത്യുവിനും പെണ്ണിനും സമയമില്ലാത്രേ.. അവിടിരിക്കട്ടെ.. എന്നെക്കാണണം എന്നുള്ളോര് ഇവിടെ വരട്ടെ.. വയ്യാത്ത ഞാനെന്നാത്തിനാ ഇത്രേം ദൂരം പോവണെ.. " അൽപം ഇടർച്ചയോടെ വല്യമ്മച്ചി പറഞ്ഞു. "തിരക്കായതുകൊണ്ടാവും വല്യമ്മച്ചി.. സാരല്ലാ.. അവര് വരുംന്നേ.. "ജാനിയവരെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. "മാത്യു ..അവനെൻ്റെ ആൻ്റപ്പനെപ്പോലെയല്ല.. പണത്തിനോടാ സ്നേഹം കൂടുതൽ.. ആൻ്റപ്പൻ അവൻ്റെ അപ്പനേപ്പോലെയാ മനുഷ്യത്വം കൂടുതലാ.. സ്നേഹവും .. "വല്യമ്മച്ചിയൊന്നു നിശ്വസിച്ചു.. "അതേ.. ഈ അവലോസുണ്ടയൊക്കെ തരാം.. അവസാനം എന്നെ പ്രതിയാക്കരുത് ട്ടോ.."വല്യമ്മച്ചി സങ്കടത്തിലാണെന്നു തോന്നിയതും ജാനി വേഗം വിഷയം മാറ്റാനായി പറഞ്ഞു.. "ഏയ്.. ഞാനങ്ങനെ ചെയ്യില്ല .. "വല്യമ്മച്ചി ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.. ഉണ്ടയും കടിച്ചു കൊണ്ട് വല്യമ്മച്ചി പഴയകാലത്തെ കഥകൾ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. പ്രേംനസീറിൻ്റെ സിനിമ ടി വി യിൽ വന്നതും വല്യമ്മച്ചി സംസാരമൊക്കെ നിർത്തി അതിൽ മുഴുകി.. " ഞാനും ഇച്ചായനും കൂടി ഒരുമിച്ച് ടാക്കീസിൽ പോയി കണ്ടതാ.. " പഴയ ഓർമ്മകളിൽ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ വല്യമ്മച്ചി പറഞ്ഞു. "എന്നാ അമ്മച്ചി ഇതും കണ്ടിരിക്ക്.. ഞാൻ കുറച്ച് നേരം പഠിക്കട്ടെ.. എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ റൂമിലുണ്ടാവും എന്തേലും ആവശ്യമുണ്ടേൽ വിളിച്ചാ മതീ ട്ടോ." എന്നും പറഞ്ഞ് ജാനി എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു.. എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ ടേബിളിൽ നിന്നും റിയൽ അനാലിസിസിൻ്റെ നോട്ടെടുത്ത് നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നവൾ.. കോളിംഗ് ബെൽ ശബദിച്ചപ്പോഴാണ് ക്ലോക്കിലേക്ക് നോക്കിയത്.. 12.50 ആയിട്ടുണ്ട്.. മെവിച്ചൻകൃത്യം ഒരു മണിക്ക് ചോറുണ്ണാൻ എത്തുമെന്ന് ആനിയമ്മ പറഞ്ഞത് അപ്പോഴാണ് ജാനി ഓർത്തത്... ❄❄ എല്ലാവരും വല്യപപ്പേടെ വീട്ടിൽ പോയത് കൊണ്ട് ഇന്ന് തനിയെ എടുത്ത് കഴിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ... എന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടാണ് മെൽവിൻ വീട്ടിലെത്തിയത്.. കയ്യിലെ കീയെടുത്ത് വാതിൽ തുറക്കാൻ നോക്കിയപ്പോഴാണ് പൂട്ടിയിട്ടില്ലായെന്ന് മനസ്സിലായത്.. തള്ളി നോക്കിയപ്പോൾ തുറന്നതുമില്ല.. ഇനി ആരും പോയിട്ടില്ലേ എന്ന ചിന്തയോടെയാണ് ബെൽ അടിച്ചത്.. വല്യമ്മച്ചിയാണ് വാതിൽ തുറന്നത്... "പോയില്ലേ.. " എന്ന രീതിയിൽ കൈയുയർത്തിയതും .. " അവരെല്ലാം പോയി.. എനിക്ക് എന്തോ ഒരു മേലായ്ക പോലെ ..അത് കൊണ്ട് ഞാനില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു... ജനിക്കൊച്ചിനെ തുണയ്ക്കാക്കീട്ട് അവര് പോയി.. " മറുപടിയായി വല്യമ്മച്ചി പറഞ്ഞു. ജാനിയെന്ന് കേട്ടതും മെൽവിൻ്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു .. കണ്ണുകൾ ചുറ്റും പരതിയപ്പോൾ മുകളിലെ എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വരുന്നവളെ കണ്ടതും ചുണ്ടിൽ അറിയാതൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങുമ്പോൾ തന്നെ നോക്കുന്നവനെ കണ്ടിരുന്നു ജാനി ..അരികിൽ നിൽക്കുന്ന വല്യമ്മച്ചിയെ കണ്ടതും അവനെ നോക്കിയൊന്ന് ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി.. "കൊച്ച് കഴിക്കാൻ വന്നതാ മോളെ.. എന്നെ കണ്ട് ഞെട്ടിയിരിക്കുവാ.. " എന്ന വല്യമ്മച്ചിയുടെ വാക്കുകൾക്ക് അവളൊന്നു ചിരിച്ചു.. "ഇപ്പൊ എടുക്കാ.."മെന്ന് പറഞ്ഞ് വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നവൾ.. അപ്പോഴും തൻ്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾക്കു പിന്നാലെയായിരുന്നു അവൻ്റെ കണ്ണുകൾ.. ആനിയമ്മ ഉണ്ടാക്കി വെച്ച ചോറും കറികളും പാത്രങ്ങളിലേക്ക് കോരിയിടുമ്പോഴും മെൽവിൻ്റെ നോട്ടത്തിൻ്റെ അർത്ഥം തിരയുകയായിരുന്നവൾ.. എല്ലാം കൊണ്ടു വെച്ചപ്പോഴേക്കും മെൽവിനും വല്യമ്മച്ചിയും കഴിക്കാനിരുന്നിരുന്നു.. അവൻ്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ തന്നെ ഓരോന്നും വിളമ്പി .. "മോളൂടെ ഇരിക്ക്.. "വല്യമ്മച്ചി കയ്യിൽ പിടിച്ചു.. "എനിക്ക് കഴിക്കാനാവുന്നതേ ഉള്ളൂ.. പിന്നെ കഴിച്ചോളാം.. "എന്നു പറഞ്ഞതും .. "അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ ഒക്കത്തില്ല.. ഇവിടിരുന്നെ.. " എന്നു പറഞ്ഞ് വല്യമ്മച്ചി അവർക്കരികിലേക്ക് ജാനിയെ പിടിച്ചിരുത്തി.. മെൽവിൻ്റെ കണ്ണുകൾ തന്നിലാണെന്ന് അറിയാമായിരുന്നത് കൊണ്ട് തലയുയർത്തി നോക്കിയതേയില്ല ജാനി .. എങ്ങനെയെങ്കിലുമൊന്ന് കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റാൽ മതിയെന്ന ചിന്തയിലായിരുന്നവൾ.. അവളുടെ മുഖഭാവവും വെപ്രാളവും കണ്ടപ്പോൾ ചിരി വന്നു മെൽവിന് .. കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് പാത്രങ്ങളെല്ലാം കഴുകി ഒതുക്കി വച്ചവൾ വല്യമ്മച്ചിയുടെ റൂമിലിരുന്നു.. വല്യമ്മച്ചി പതിവ് ഉച്ചമയക്കത്തിലേക്ക് വീണതും ജാനി ബുക്കെടുത്ത് അതിലേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരുന്നു.. ചറപറ ശബ്ദം കേട്ട് ജനൽ പാളികളിലൂടെ പുറത്തേക്ക് എത്തി നോക്കുമ്പോഴാണ് വലിയ മഴത്തുള്ളികൾ കണ്ടത്.. ആനിയമ്മ അലക്കി വിരിച്ചിട്ടതുണികൾ ഓർമ്മ വന്നതും ജാനി പുറത്തേക്കോടി.. തലയിൽ വീഴുന്ന വെള്ളത്തുള്ളികളെ വകവയ്ക്കാതെ തുണികളെല്ലാം വാരിയെടുത്ത് അകത്തേക്ക് ഓടിക്കയറിയപ്പോഴാണ് മുൻപിൽ മെൽവിനെ കണ്ടത്.. അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ തുണികൾ മടക്കി മേശമേൽ ഒതുക്കി വെച്ചു.. മടക്കിയതെല്ലാം വീണ്ടുമെടുത്ത് ആനിയമ്മേടെ റൂമിലേക്ക് വയ്ക്കാനായി നടന്നപ്പോഴാണ് മെൽവിൻ മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നത് .. "എന്താ.. " അവൾ തലയുയർത്തി നോക്കി.. "എനിക്കൊന്നു സംസാരിക്കാനുണ്ട്.. " എന്ന രീതിയിൽ അവൻ്റെ കൈകളും ചുണ്ടുകളും ചലിച്ചു. ''ദേ.. ഈ പൈസക്കാരുടെ സ്വഭാവവും കാട്ടിക്കൊണ്ട് എൻ്റെ പുറകെ വരണ്ട.. അതിന് മെവിച്ചൻ വേറെ ആളെ നോക്കിക്കോ.. " ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞവൾ നടന്നതും മെൽവിൻ്റെ കൈകൾ അവളുടെ ഇടതു കൈയ്യിൽ പിടുത്തമിട്ടിരുന്നു... "കൈ വിട്.. "കൈവലിച്ചുകൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞെങ്കിലും നേരത്തെ അവൾ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ അവനിൽ നോവുണർത്തി.. "കൈ വിടാൻ .. " വീണ്ടുമവൾ പറഞ്ഞെങ്കിലും താനൊരു മോശം സ്വഭാവക്കാരനാണെന്ന അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട ദേഷ്യത്തിൽ അവനവളെ ശക്തിയായി വലിച്ച് തന്നിലേക്കടുപ്പിച്ചു.. കൈയ്യിൽ മടക്കിപ്പിടിച്ചിരുന്ന തുണികൾ താഴേക്ക് വീണു.. ഒരുനിമിഷം ജാനിയാകെ ഭയന്നു പോയി.. പെട്ടന്ന് കിട്ടിയൊരു ധൈര്യത്തിൽ അവളുടെ വലതു കൈയ്യൊന്നു ഉയർന്നവൻ്റെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞതും ജാനിയെ പിടിച്ചിരുന്ന മെൽവിൻ്റെ കയ്യയഞ്ഞു... തരിച്ചുനിന്നു പോയവൻ.. മുന്നിൽ ദേഷ്യത്തോടെ നിൽക്കുന്നവളെ കണ്ടതും കയ്യുയർത്തി എന്തോ ആംഗ്യം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി .. " വേണ്ട.. ഇനിയൊന്നും കേൾക്കണ്ടെനിക്ക്.. പണത്തിനേ കുറവുള്ളൂ.. അഭിമാനത്തോടെ ജീവിക്കുന്നവളാ ഞാൻ.. ജീവിക്കാൻ വേണ്ടി, നാലു മനുഷ്യജന്മങ്ങൾ ഒരു രാത്രി കൊണ്ട് ഒരു കുപ്പി വിഷത്തിൽ അവസാനിക്കാതിരിക്കാൻ വലിയ വളയങ്ങൾ പിടിക്കുന്നവൾ.. മറ്റുള്ളവർ കരയാതിരിക്കാൻ ഓരോ നിമിഷവും ഉരുകിത്തീരുന്നവൾ..അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാവില്ല നിങ്ങൾക്ക്.. പണ്ട് ഒരുമിച്ച് നടക്കുമ്പോൾ നിഷ്കളങ്കമായ് ചിരിക്കുന്നൊരു പയ്യനുണ്ടായിരുന്നു.. എൻ്റെ എയ്ഞ്ചലിൻ്റെ ഏട്ടൻ.. അയാളിന്നൊരുപാട് മാറ്റപ്പേയിരിക്കുന്നു.. ഇനി എൻ്റെ മുൻപിൽ വരരുത്.. വന്നാൽ.." വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തോടെ നിന്നു കിതച്ചവൾ.. തരിച്ചുനിന്നു പോയി മെൽവിൻ.. തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു .. പറയാനുള്ളതെല്ലാം തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ കിടന്നു വീർപ്പുമുട്ടി .. ഒന്നു ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വന്നെങ്കിൽ.. ഒരിക്കൽ മാത്രം..... തനിക്കെല്ലാം പറയാമായിരുന്നു ..അത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്.. തുടരും.. രചന :: രജിഷ #📙 നോവൽ #📔 കഥ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📖 കുട്ടി കഥകൾ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ