ആദ്യ ഭാഗങ്ങൾ ലിങ്കിൽ ഉണ്ട് https://sharechat.com/post/XZbXzWv?d=n&ui=v64j8rk&e1=c💞ദേവനന്ദിനി.... Part 17💞 അവന്റെ കിളി പോയ ഭാവം മനസ്സിൽ കണ്ട ഗൗരിയുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിടർന്നു… ഒന്നു അന്തിച്ചു നിന്ന രുദ്രൻ ഒരു മന്ദഹാസത്തോടെ കുറച്ചു മുൻപ് ഗൗരി അവനു സമ്മാനിച്ച ചുംബനമോർത്തു കവിളിൽ ഒന്നു തടവിക്കൊണ്ട് കിടന്നു….. -------------------------------------------------------- പിറ്റേന്ന് രാവിലെ രുദ്രൻ ഗൗരി കൊടുത്ത ചായയും കുടിച്ചു കൊണ്ട് ബാൽക്കണിയിലേക്ക് പോയി… പ്രഭാതത്തിൽ മഞ്ഞണിഞ്ഞതിനാൽ മലനിരകൾ മുഴുവനായി ദൃശ്യമാവുന്നില്ല. ഈ ഫ്ലാറ്റിൽ താമസമായിട്ടിത്ര കാലമായെങ്കിലും വിരലിലെണ്ണാവുന്ന തവണയേ താൻ ചിലപ്പോൾ രാവിലെ ഇത് പോലെ ബാൽക്കണിയിലേക്ക് വന്നിട്ടുണ്ടാകൂ. പ്രകൃതിഭംഗിയും ഒന്നും ആസ്വദിക്കാൻ ഉള്ള മനസ്ഥിതി ഇല്ലാത്ത വിരസത നിറഞ്ഞ ജീവിതമല്ലേ…. "ഇന്നോളം എന്നിൽ ഈ ഗിരിശൃംഗങ്ങളുടെ നീഹാരമണിഞ്ഞ ഹരിതകോമളഭംഗി പ്രണയത്തിൻ പൊൻവസന്തം വിരിയിച്ചിട്ടില്ല. വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഈ പ്രകൃതിയെന്റെ ആത്മാവിൻ അന്തരാളങ്ങളിൽ പൊഴിച്ച ദേവദാരുപൂക്കൾക്ക് പ്രണയത്തിൻ നിറമായിരിക്കുന്നു…." ചായ കുടിച്ചു കൊണ്ട് ആ മലനിരകളെയും നോക്കി നിൽക്കുമ്പോൾ അവന്റെ ചിന്തകൾ ഇന്നലെ രാത്രിയിലേക്ക് പോയി… അതെല്ലാമോർത്തപ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടിലൊരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു... എത്രയോ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം അവളെ പറ്റി നാല് വരി കുറിച്ചതും അത് വായിച്ചവൾ കവിളിൽ ചുംബിച്ചതും ഒക്കെ അവന്റെ ചിന്തയിലെത്തി.. "ദേവേട്ടാ…കുളിക്കുന്നില്ലേ… പോകണ്ടേ നമുക്ക് "….കിച്ചന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ഗൗരിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു…. അവൻ കിച്ചന്റെ ഭാഗത്തേക്ക്‌ വന്നു. ഗൗരിയവനെ നോക്കിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. ബ്രേക്ഫസ്റ്റ് തയ്യാറാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് അവൾ…. "നമ്മൾ ധൃതി പിടിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലെടോ….9.30 തൊട്ടാണ് അവിടുത്തെ സന്ദർശനസമയം തുടങ്ങുന്നത് "….രുദ്രന്റെ മറുപടി വളരെ ആർദ്രമായിരുന്നു…. അവന്റെ സംസാരത്തിൽ വന്ന മാറ്റങ്ങൾ അവളുടെയുള്ളിൽ അവൾക്ക് സന്തോഷം പകർന്നു… ഒരു എട്ടേ മുക്കാലോടെയവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ഫ്ലാറ്റ് പൂട്ടിയിറങ്ങി. ഇറങ്ങുന്ന വഴി ഹരിയുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ അവർ കയറി…. രണ്ട് പേരെയും കണ്ട ആയിക്ക് വളരെ സന്തോഷമായി… "നന്ദു മോളെ… നല്ല കാഴ്ചകൾ ഒക്കെയുള്ള ഒരു സ്ഥലമാണ് കേട്ടോ. ഇത് പോലത്തെ ഒന്നു മോള് ചിലപ്പോൾ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല മുൻപ്. പോയി വാ "…..ആയി ഗൗരിയോട് വാത്സല്യത്തോടെ അവളെ തഴുകിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… "സാബ്….നിങ്ങൾക്കായി ഒരു ഓട്ടോ ഞാൻ ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഇവിടെ ഇപ്പോൾ വരും"… ഹരി രുദ്രനോട് പറഞ്ഞു… "ഓട്ടോ ഏർപ്പാടാക്കിയെന്നോ… അതൊക്കെ എപ്പോൾ "….രുദ്രൻ ഒരു അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു…. "ഇന്നലെ സാബ് പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തൊട്ട് ഈ കിളവി എനിക്ക് സ്വൈര്യം തന്നിട്ടില്ല. നന്ദുമോളെ തിരക്കുള്ള ഓട്ടോയിൽ ഒന്നും കൊണ്ട് പോകണ്ട എന്നും പറഞ്ഞു ഇന്നലെ എല്ലാം ചെയ്യിച്ചു….മിക്കവാറും നമ്മൾ രണ്ട് പേരെയും ഈ കിളവി ഔട്ടാക്കുമെന്നാ തോന്നുന്നത് "….. ഹരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…. "പോടാ കുരുത്തം കെട്ടവനെ"… അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് മറാത്തിയിൽ ആയിയുടെ വക കൊട്ടയ്ക്ക് ചീത്തവിളിയായിരുന്നു ഹരിക്കിട്ട്… രുദ്രനത് കേട്ടു ചിരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… "ദേവ് മോനെ… നന്ദുമോളെ നനായി നോക്കിക്കോണം "…..ആയി രുദ്രനോട് പറഞ്ഞു… "ആയി… ഞാനിവളെ എടുത്തോണ്ട് നടക്കാം. അത് മതിയോ "….രുദ്രൻ ആയിയെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. "അതൊക്കെ നിന്റെയിഷ്ടം… നീ എടുത്തോണ്ട് നടന്നാൽ എനിക്ക് സന്തോഷം"… ആയി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി നൽകി…. ആയിയുടെ മറുപടി കേട്ട ഗൗരി രുദ്രന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു… "എന്താ… തന്നെ ഞാൻ എടുത്തോണ്ട് നടക്കണോ "… രുദ്രൻ ഒരു കുസൃതിയോടെ ഗൗരിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ചോദിച്ചു… "ഇപ്പോൾ എന്തായാലും വേണ്ട… ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ ഞാൻ ദേവേട്ടനോട് പറയാം "… ഗൗരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മറുപടി നൽകി… ഓട്ടോ വരുന്നത് വരെ ഹരിയുടെ ഫ്ലാറ്റിൽ ചെലവിട്ട രുദ്രനും ഗൗരിയും വണ്ടി വന്നപ്പോൾ ഇറങ്ങി… 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 ഹരി വിളിച്ചു കൊടുത്ത ഓട്ടോയിൽ രുദ്രനും ഗൗരിയും ഏകദേശം അരമണിക്കൂർ കൊണ്ട് ധർമ്മഗിരിയിലെത്തി… ചെറിയൊരു കുന്നിന് മുകളിൽ മനോഹരമായി അണിയിച്ചൊരുക്കിയ ഒരു ബുദ്ധ പഗോഡ അടങ്ങിയ മെഡിറ്റേഷൻ സെന്റർ ആണ് ധർമ്മഗിരി. പത്തു ദിവസത്തെ വിപസന എന്ന ആർട്ട്‌ ഓഫ് ലിവിങ് കോഴ്സ് ആണ് അവിടുത്തെ പ്രത്യേകത. ധർമ്മഗിരിയുടെ പ്രധാനകവാടമായ മ്യാന്മാർ ഗേറ്റ് കടന്നു അവർ ഉള്ളിൽ കയറി... കയറിയപ്പോൾ തന്നെ ഒരു അശോകസ്തംഭം അവരെ എതിരേറ്റു. മ്യാന്മാർ ഗേറ്റിൽ നിന്നും നേരെ നോക്കുമ്പോൾ അകലെ പച്ചപ്പ് നിറഞ്ഞ മലനിരകളും നിറയെ മരങ്ങളും പച്ചപ്പും നിറഞ്ഞ ധർമ്മഗിരി കോമ്പൗണ്ട് കണ്ടപ്പോൾ ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു കുളിർമഴ പെയ്തു. അവൾ രുദ്രനെ ഒന്നു മന്ദഹസിച്ചു കൊണ്ട് നോക്കി….. "എന്താടോ… സ്ഥലം വല്ലാതെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടോ…" രുദ്രൻ അവളോട് ചോദിച്ചു… "ആ ഗേറ്റ് കടന്നു ഇതിനുള്ളിൽ കയറിയപ്പോൾ തന്നെ ഒരു ശാന്തത. മനസ്സിനൊരു സുഖം"…..ഗൗരി വളരെ സന്തോഷത്തോടെ മറുപടി നൽകി… "ഇതല്ല… ഇതിയാണ് കാണാണുള്ളത്…." രുദ്രൻ അവളെയും കൊണ്ട് ആർട്ട്‌ ഗാലറിയിലേക്ക് കയറി. അതിൽ ഗൗതമ ബുദ്ധന്റെ ചെറുപ്പം തൊട്ട് സമാധിയാവുന്നത് വരെയുള്ള ജീവിത കഥകൾ വ്യക്തമാക്കുന്ന വിവിധ ചിത്രങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഗൗരി അതെല്ലാം നന്നായി ആസ്വദിച്ചു… അവൾക്ക് തോന്നിയ സംശയങ്ങൾ രുദ്രനോടവൾ ചോദിച്ചു. അവൻ അവൾക്ക് മറുപടിയും കൊടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു…. ആർട്ട്‌ ഗാലറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി വിപസ്സന മെഡിറ്റേഷൻ സെന്ററിനെ കുറിച്ചുള്ള വീഡിയോ വിവരിക്കുന്ന ഡോക്യുമെന്ററി ഹാളിൽ കയറി. അതിനു ശേഷം ബുദ്ധഗാർഡനിലൂടെ അവർ നടന്നു… ബുദ്ധന്റെ ജീവിതത്തിലെ ചില സംഭവങ്ങൾ വിവരിക്കുന്ന ശില്പങ്ങൾ നിറഞ്ഞ നിറയെ പച്ചപ്പ് നിറഞ്ഞ ആ ഗാർഡൻ ഒക്കെ ഗൗരിയിൽ നിറച്ച സന്തോഷം ചെറുതല്ലായിരുന്നു… അവളുടെ മുഖത്ത് കണ്ട സന്തോഷം രുദ്രന്റെ മനസ്സും നിറച്ചു എന്നാൽ അവൻ അത് പുറത്തു കാണിച്ചില്ല… ഗൗരി രുദ്രന്റെ നേരെ ഇടയ്ക്കിടെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവന്റെ മുഖത്ത് പതിവായി കാണുന്ന ഗൗരവം ഇന്ന് കാണാത്തതിൽ അവളുടെ ഉള്ളിൽ സന്തോഷം പകർന്നു… അവൾ ഗാർഡനിലെ ഒരൊ നിർമ്മിതിയുടെയും അടുത്തെത്തുമ്പോൾ മൊബൈലിൽ ഫോട്ടോകളും മറ്റും എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. രുദ്രന്റെ കൂടെ സെൽഫി എടുക്കുമ്പോൾ അവൾ പലപ്പോഴും അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് എടുത്തു. രുദ്രന് അവളെ എതിർക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലായിരുന്നു…. അവളോട് താൻ കാണിക്കുന്ന വെറുപ്പിന്റെ മുഖംമൂടി തന്നിൽ നിന്നു നഷ്ടപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതും താൻ അവളിലേക്ക് അടുക്കുന്നതും രുദ്രനറിഞ്ഞു… "ദേവേട്ടാ… ആ പച്ച നിറഞ്ഞ മലനിരകൾ ഒക്കെ കാണുമ്പോൾ ഇവിടെ നിന്നു അങ്ങോട്ട് തന്നെ നോക്കി നിൽക്കാൻ തോന്നിപ്പോകും…" "ആ പച്ചപ്പ് ഈ മാസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ പതുക്കെ പോയിതുടങ്ങും. വേനൽ വരുമ്പോൾ അതൊക്കെ പോകും…" ഗാർഡനിലൂടെ പഗോഡയിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് പോയിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഗൗരി പലതും ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു രുദ്രനോട്….രുദ്രൻ അതിനൊക്കെ മറുപടി പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു… അങ്ങനെയാവർ പഗോഡയിലേക്കുള്ള പ്രധാനകവാടം കടന്നു. ഇനിയങ്ങോട്ട് ഒരു ഗൈഡ് വേണമെന്നാണ് അവിടുത്തെ നിയമം… രുദ്രനും ഗൗരിയും കൂടി അവിടെ സന്ദർശനത്തിനു വന്ന ഒരു ഗ്രൂപിനൊപ്പം കൂടി. അവരുടെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഗൈഡിന്റെ കൂടെ നടന്നു.. ഗൈഡ് ഒരൊ കാര്യങ്ങളും വിവരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. വിപാസന മെഡിറ്റേഷനെ കുറിച്ചും മറ്റും പറയുന്നത് ഗൗരി വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു… കുറച്ചപ്പുറത്തായി കനകവർണ്ണത്തിലുള്ള താഴികക്കുടവുമായി പഗോഡ കണ്ടു. അതിനകത്തു കയറുവാൻ പത്തു ദിവസത്തെ വിപാസന മെഡിറ്റേഷൻ കോഴ്സിൽ ചേർന്നവർക്ക് മാത്രമേ പറ്റൂ എന്ന് ഗൈഡ് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഗൗരിയ്ക്കല്പം നിരാശ തോന്നി. അതിനകത്തു കയറണം എന്ന് അവൾക്കതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു…. അവളുടെ ഈ ഭാവമാറ്റം രുദ്രൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… പിന്നെയവർ തിരിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അവിടെയെത്തിയിട്ട് രണ്ടു മണിക്കൂറോളം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. തിരിച്ചു പോകുന്ന വഴിക്ക് ബുദ്ധ ഗാർഡനിൽ എത്തിയപ്പോൾ വഴിയുടെ അരികിലെ പടിയിൽ അല്പനേരമവർ ഇരുന്നു…. "ദേവേട്ടാ….ഇവിടെ നിന്നും പോകാൻ തോന്നുന്നില്ല. അത്രയും ഒരു പോസിറ്റീവ് ഫീലിംഗ്. വേറെയൊരു ലോകത്തെത്തിയ പോലെ "….. ഗൗരി അത്യാഹ്ലാദത്തോടെ രുദ്രനോട് പറഞ്ഞു… രുദ്രൻ : പ്രകൃതിയെ ശരിയായ രീതിയിൽ ഉപയോഗിച്ച് കൊണ്ടാണ് ഇതിന്റെ നിർമ്മാണം. പിന്നെ ഇവിടുത്തെ പത്തു ദിവസത്തെ വിപസന മെഡിറ്റേഷൻ കോഴ്സ് ചെയ്‌താൽ നമ്മൾ വേറെ തലത്തിൽ എത്തുമെന്നാണ് പൊതുവെ പറഞ്ഞു കേൾക്കുന്നത്…. ഗൗരി : അതിവിടെ താമസിച്ചു ചെയ്യണ്ടേ.. രുദ്രൻ : ഹ്മ്… ഗൗരി : ശരിക്കും അതെന്താ സംഗതി. എനിക്ക് ആ ഗൈഡ് പറഞ്ഞത് മുഴുവനായി മനസ്സിലായില്ല… രുദ്രൻ : നമ്മുടെ ശരീരത്തിന്റെ പുറത്തുള്ള ലോകത്തെ നമ്മൾ കാണുന്നു എപ്പോഴും. നമ്മുടെ ശരീരത്തിന് അകത്തും ഒരു ലോകമുണ്ട്. അതറിയാൻ വേണ്ടിയുള്ള ഒരു തരത്തിലുള്ള ആർട്ട്‌ ഓഫ് ലിവിങ് ആണ് അത്. മെഡിറ്റേഷനിലൂടെയും ജീവിതരീതികളിലൂടെയും ഒക്കെ ഒരു മാറ്റം. ഈ കോഴ്സ് എത്രയോ ആയിരം വർഷങ്ങൾ കൈമാറി വന്നതാണെന്നാണ് പറയുന്നത്. ഗൗതമബുദ്ധനു ബോധോദയം വന്ന രീതിയൊക്കെ ഇതിനുണ്ടെന്ന പറഞ്ഞു കേൾക്കുന്നത്. ഈ കോഴ്സ് കഴിഞ്ഞാൽ നമ്മൾ വേറെയൊരു മനുഷ്യനായി മാറും എന്നാണ് വിശ്വാസം….. അതൊക്കെയാണ് ആ ഗൈഡ് പറഞ്ഞത്…" ഗൗരി ഇതെല്ലാം ഒരത്ഭുതത്തോട് കൂടി ഇതെല്ലാം കേട്ടു നിന്നു… "ദേവേട്ടൻ ഇവിടെ വരാറുണ്ടോ…." "ഹ്മ്…" "ഇടയ്ക്കിടെ വരുമോ" "ഇല്ല… വല്ലപ്പോഴും…." രുദ്രന്റെ കയ്യിലേക്ക് കൈ കോർത്തു പിടിച്ചു ഗൗരി അവന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. രുദ്രാനൊന്നമ്പരന്നെങ്കിലും അവനു എതിർക്കാൻ തോന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളിൽ നിന്നു ഇത്തരം സ്നേഹപ്രകടനങ്ങൾ അവന്റെ മനസ്സ് ആഗ്രഹിക്കുന്ന പോലെയായിരുന്നു…. "ദേവേട്ടാ….എനിക്കിവിടെ നിന്നു പോകാൻ തോന്നുന്നില്ല…." "എന്നാൽ താനിവിടെ ഇരുന്നോ… ഞാൻ പോകുവാ… പിന്നെ 5.30 വരെയേ വിസിറ്റേഴ്‌സിനു ഇവിടെ അനുവാദമുള്ളൂ. അത് കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഇവിടെ ഇരിക്കാൻ പറ്റില്ല"….രുദ്രൻ അവളെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…. "ഈൗ….ഭയങ്കര തമാശ…" "തനിക്കിവിടെ തന്നെ ഇരിക്കാൻ തോന്നുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അതിന്റെ യാഥാർഥ്യം പറഞ്ഞതാ…" 🙂 "എന്തായാലും ദേവേട്ടന്റെ കടന്നലു കുത്തിയ പോലുള്ള മുഖഭാവത്തിന് കുറച്ചു മാറ്റമുണ്ട്…".😆 "ആ ഭാവത്തിൽ എത്തിച്ചതും നീ തന്നെയല്ലേ"….😏 വെറുതെ വടി കൊടുത്തു അടി വാങ്ങി….ഗൗരി പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു… "എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോ"… രുദ്രൻ "ഇല്ല… പോകാറായോ എന്ന് ചോദിച്ചതാ…" ഗൗരി "നമുക്ക് പോകാം… ഇപ്പോൾ തന്നെ സമയം ഒരുപാട് ആയി… വിശക്കുന്നു "….രുദ്രൻ അതും പറഞ്ഞു അവളുടെ കൈ വിടുവിച്ചു…. എന്നാൽ എഴുന്നേറ്റ് നടക്കുമ്പോൾ ഗൗരി വീണ്ടും രുദ്രന്റെ കയ്യിൽ കോർത്തു പിടിച്ചു… മുൻപ് ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ പലപ്പോഴും കരുതിയിട്ടുണ്ട് ഇവൾ തന്നെ വിട്ടു പോകാതെ കൂടെയുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഇത് പോലെ കൈ കോർത്തു പിടിച്ചു നടക്കാമായിരുന്നു എന്ന്. ഇപ്പോൾ വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ഇവളുടെ കൈ കോർത്തു പിടിച്ചു ഇതിലെ നടക്കുന്നു….. ഇതോർത്തു നടക്കുമ്പോൾ രുദ്രന്റെ ചുണ്ടിൽ അവനറിയാതെ ഒരു മന്ദാഹാസം വിടർന്നു…. ഇടയ്ക്കവനെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഗൗരിയും കണ്ടു അവന്റെ ആ മന്ദാഹാസം…. അവളുടെ ചൊടികളിൽ ഒരു കള്ളച്ചിരി വിരിഞ്ഞു… അവർ അവിടെ നിന്നും അശോകസ്തംഭത്തിനു അടുത്തെത്തി. അവിടെ ഗൗരി രുദ്രന്റെ ഒറ്റക്കുള്ള ഫോട്ടോയും, അവളും അവനും കൂടി ഒരുമിച്ചുള്ള ഫോട്ടോകളും ഒക്കെ എടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. രണ്ട് പേരും കൂടിയുള്ള സെൽഫികൾ എടുക്കുമ്പോൾ ഗൗരി രുദ്രന്റെ കൈ തന്റെ തോളിലൂടെയിട്ടു. അവളവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു….. അവളുടെ ശരീരം തന്നോടൊട്ടിനിന്നപ്പോൾ അവന്റെ മനസും ഒന്നു ഹർഷപുളകിതമായി….. അവർ അല്പസമയം കൊണ്ട് തിരിച്ചു പോകാനൊരുങ്ങി.... തിരിച്ചു ഫ്ലാറ്റിലെത്തിയപ്പോൾ ആയി അവർക്കുള്ള ഉച്ച ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കി കൊണ്ടു വന്നിരുന്നു… വൈകാതെയവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റു. കൈ കഴുകിയ രുദ്രൻ ഹാളിൽ വന്നിരുന്നു മൊബൈലിൽ എന്തൊക്കെയോ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പാത്രങ്ങളെല്ലാം വൃത്തിയാക്കിയ ഗൗരി ഹാളിലോട്ട് വരുന്നത് അവനറിഞ്ഞു… അവന്റെ അടുത്തിരുന്ന അവൾ അവന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു… "ദേവേട്ടാ താങ്ക്സ്… എന്നെ ഇത് പോലെ ഉള്ള ഒരു സ്ഥലത്ത് കൊണ്ടു പോയതിനും എനിക്ക് പകർന്നു തന്ന സന്തോഷങ്ങൾകും "….. ഗൗരി നന്ദിയോടെ അവന്റെ മുഖത്തേക്കുറ്റ് നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…. "ഗൗരി… ഇനിയെങ്കിലും നിനക്ക് പറഞ്ഞു കൂടെ നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ എന്താ സംഭവിച്ചതെന്നു….നീയെന്നെ തിരക്കി വന്നതെന്തിനാണെന്നു… നിന്റെ വിവാഹജീവിതത്തെ പറ്റി ഒക്കെ…." ഗൗരി പെട്ടെന്ന് അവന്റെ തോളിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി. അവനിൽ നിന്നും വേർപ്പെട്ടു…. അവൾ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു…. ( തുടരും ) കണ്ണൂർകാരൻ ❤️❤️❤️❤️ #📔 കഥ #📙 നോവൽ #✍ തുടർക്കഥ #📚 ട്വിസ്റ്റ് കഥകൾ #💞 പ്രണയകഥകൾ