Part 11 എസ്‌കെയും പത്രോസും സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുകയാണ്. "ചേട്ടനെന്നോട് നേരത്തെ പറഞ്ഞല്ലോ.. സുകുമാരനെയും തങ്കമ്മയെയും കാണാതായപ്പോൾ നിങ്ങളാകെ അന്വേഷിച്ചു നടന്നുവെന്ന്.." "അതെ.. ഈ പരിസരം മൊത്തം ഞങ്ങൾ അരിച്ചുപെറുക്കി" "അക്കൂട്ടത്തിൽ, സുകുമാരന്റെ പലചരക്ക് കടയിൽ ജോലിക്ക് നിൽക്കുന്ന ഒരു പയ്യനെ കാണാനായി പോയെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ.." "ഉവ്വ്.. പറഞ്ഞിരുന്നു, സൈദോമ്മദിന്റെ മോനെ" "അപ്പൊ ആ പയ്യൻ പറഞ്ഞത്, നാളെ രാവിലെ നേരം വൈകാതെ കടയിൽ എത്തണമെന്ന് സുകുമാരൻ പറഞ്ഞു എന്നല്ലേ?" "അതെ" "കടയുടെ താക്കോലുള്ളത് സുകുമാരന്റെ കൈയ്യിലും, അല്ലേ?" "അതെ" "അപ്പൊ, പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എന്തായാലും കട തുറക്കാൻ താൻ പോകും എന്ന് സുകുമാരൻ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചിരുന്നു എന്നർത്ഥം.. അല്ലേ.. അങ്ങനെ വേണ്ടേ കരുതാൻ?" അപ്പോൾ പത്രോസ് ഒന്നും പറയാതെ എസ്‌കെയെ നോക്കി. അദ്ദേഹം തുടർന്നു. "അതൊക്കെ പോട്ടെ.. ഈ സംഭവത്തിൽ പിശാചിന്റെ റോളെന്താ?" ചെറിയൊരു ചിരിയോടുകൂടിയാണ് എസ്‌കെ അത് ചോദിച്ചത്. "സാറിന്റെ ചിരിയുടെ അർത്ഥം എനിക്ക് മനസ്സിലായി. പക്ഷേ, അക്കാര്യത്തിൽ അനുഭവം വരുമ്പോഴേ ആളുകൾ പഠിക്കുകയുള്ളൂ" "എന്നാൽ, ചേട്ടനൊരു കാര്യമറിയോ.. ഇതിലൊരു പിശാചിന്റെ സാന്നിധ്യം ഞാനും കാണുന്നുണ്ട്" "ഉണ്ടോ സാറേ?" "അതങ്ങനെ ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ പറ്റില്ല. ഒരു സംശയം മാത്രം" "അങ്ങനെയെങ്കിൽ തങ്കമ്മേച്ചി എവിടെപ്പോയി? ആ മനയിലുള്ള പിശാച് പെണ്ണുങ്ങളെ ഒന്നും ചെയ്യാറില്ല. ആണുങ്ങളെ മാത്രമേ കൊല്ലുകയുള്ളൂ" "ആ മനയിൽ നിലവറ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ?" "ഉണ്ടാകും... പഴയ വീടല്ലേ സാർ.. ഈശോയേ.. അപ്പൊ തങ്കമ്മേച്ചി അവിടത്തെ നിലവറയിൽ ഉണ്ടെന്നാണോ സാർ പറയുന്നത്?" "അങ്ങനെ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ല" "നിലവറ ഉണ്ടോന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ..." "അതിപ്പൊ പഴയ മനയല്ലേ.. വല്ല നിധിയോ മറ്റോ അതിനകത്തുണ്ടെങ്കിലോ.." "ആ.. അതുശരി... അപ്പൊ ആ നിധിയെടുക്കാനാവും സുകുമാരേട്ടനും തങ്കമ്മേച്ചിയും പോയത് ല്ലേ?" "ചേട്ടൻ ആൾ കൊള്ളാല്ലോ... എത്ര പെട്ടെന്നാ സ്ക്രീൻ പ്ലേ റെഡിയാക്കിയത്" "അല്ല സാറേ.. അവർക്ക് പൈസയുടെ ആവശ്യമുളളതല്ലേ.. നീലിമയുടെ പഠിപ്പിനും മറ്റുമായിട്ട്..." അപ്പോൾ നീലിമ അവിടേക്ക് വന്നു. അവളുടെ കൈയ്യിൽ ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളമുണ്ടായിരുന്നു. "സാറേ.. ഞാൻ വെള്ളം കലക്കീട്ടോ.. ഒരു ചെറുനാരങ്ങ ഉണ്ടായിരുന്നു ഇവിടെ" "നീലിമേ.. ആ വെള്ളമവിടെ വയ്ക്ക്. എന്നിട്ടെന്റെ കൂടെ വാ.. നമുക്കൊരു സ്ഥലംവരെ പോകണം" പത്രോസിന്റെയോ അന്നാമ്മയുടെയോ വാക്കുകളൊന്നും കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ എസ്‌കെ നീലിമയുടെ കൈയ്യുംപിടിച്ചു പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടന്നു. "നീലിമയുടെ വീട് ഏത് ഭാഗത്താണ്?" നടക്കുമ്പോൾ എസ്‌കെ ചോദിച്ചു. "ദാ.. ആ ഇറക്കിലാണ്" "നമുക്കെന്നാൽ അങ്ങോട്ട് പോയാലോ" "അല്ല അങ്കിളേ.. ഞാൻ വെള്ളമായിട്ട് വരുമ്പോൾ ഏതോ നിധിയുടെ കാര്യം അപ്പാപ്പൻ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നല്ലോ.. എന്താണത്?" "മോളുടെ മുത്തച്ഛൻ മരിച്ചുകിടന്ന ആ മനയില്ലേ.. അവിടെ നിലവറയുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചതാ. അപ്പൊ പത്രോസേട്ടൻ കരുതിക്കാണും അവിടെ നിധിയുണ്ടാകുമെന്ന്" "അവിടെ നിലവറ ഉണ്ടോന്ന് അങ്കിൾ ചോദിക്കാൻ കാരണമെന്താ?" "മോളുടെ മുത്തശ്ശിയെ മൊത്തം തിരഞ്ഞിട്ടും മനയുടെ പരിസരത്ത് നിന്നോ മറ്റോ കണ്ടെത്തിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞപ്പൊ ഞാൻ ചോദിച്ചതാ..." "അയ്യോ.. അപ്പൊ മുത്തശ്ശി അവിടത്തെ നിലവറയിലുണ്ടാവുമോ?" "ഈ സ്റ്റെപ്പ് ഇറങ്ങണം ല്ലേ?" അവളുടെ ചോദ്യത്തിന് ഒരു മറുചോദ്യമാണ് എസ്‌കെ ഉന്നയിച്ചത്. വീട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങാനുള്ള പടികളുടെ അടുത്തുനിന്നാണ് എസ്‌കെ അത് ചോദിച്ചത്. "ആ.. സ്റ്റെപ് ഇറങ്ങണം" നീലിമ വേഗത്തിൽ പടികളിറങ്ങി താഴേക്ക് പോയി. എസ്‌കെ വളരെ സാവധാനമാണ് പടികൾ ചവിട്ടി ഇറങ്ങിയത്. "ടീനേജറായ നീലിമ എത്ര വേഗത്തിലാ പടികളിറങ്ങിയത് ല്ലേ. ഞാൻ കണ്ടാ.. അതിനേക്കാളും കൂടുതൽ സമയമെടുത്തു. അപ്പൊ നമ്മളെക്കാളും പ്രായമുള്ള മുത്തച്ഛനും മുത്തശ്ശിയും വളരെ ചെറിയ സമയത്തിനുള്ളിൽ ഈ പടികൾ കയറിപ്പോവാൻ ഒരു സാധ്യതയുമില്ല, അല്ലേ?" "ഒരിക്കലുമില്ല അങ്കിൾ. എനിക്കത് ആദ്യമേ തോന്നിയിരുന്നു, ഇതിലൂടെയാവില്ല അവർ പോയിട്ടുള്ളതെന്ന്. എങ്കിലും മറ്റൊരു വഴിയില്ലാത്തതിനാൽ ഒരുപക്ഷേ, ഇതിലൂടെത്തന്നെയാവുമെന്നും ഞാൻ കരുതി" എസ്‌കെ ആ വീടിന്റെ ചുറ്റും നടന്നു നോക്കി. ഓരോ ഭാഗവും സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷണം നടത്തുകയും പലതിനെപ്പറ്റിയും നീലിമയോട് ചോദിക്കുകയും ചെയ്തു. മുറ്റത്തെ ചെടികളിലും ക്രമത്തിൽ വച്ചിരിക്കുന്ന ചെടിച്ചട്ടികളിലും നിറം കൊടുത്ത കല്ലുകളിലുമെല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകൾ കയറിയിറങ്ങി. "ധാരാളം ബീഡിക്കുറ്റികൾ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ. മുത്തച്ഛനാണോ വലിക്കാറ്?" "ആ.. മുത്തശ്ശൻ നന്നായി ബീഡി വലിയ്ക്കും" "സിഗരറ്റ് വലിക്കാറില്ലേ?" "ഇല്ല. മുത്തശ്ശൻ ബീഡി മാത്രമേ വലിക്കൂ" "സിഗരറ്റ് തീരെ വലിക്കാറില്ല?" "ഇല്ല" പിന്നെ, എസ്‌കെ വീടിന്റെ തെക്ക് ഭാഗത്തുള്ള ജനലിനരികെ എത്തി. അവിടെയാകെ നോക്കിയതിന് ശേഷം ചോദിച്ചു. "ഈ ജനലിലൂടെയായിരിക്കും നീലിമ അവരെ അവസാനമായി കണ്ടത് ല്ലേ?" "അതെ. ആ മരത്തിന്റെ ചോട്ടിൽ നിൽക്കേരുന്നു അവരപ്പോൾ" എസ്‌കെ ആ മരത്തിനടുത്തെത്തി. എന്നിട്ട്, കുറച്ചു നേരം തെക്കോട്ട് നോക്കി നിന്നു. ദൂരെ കാണുന്ന മനയിലേക്കായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ നോട്ടം. പിന്നെ, ആ മരത്തിന്റെ മുകളിലേക്ക് നോക്കി. അപ്പോൾ, കാറ്റിൽ പാറിവന്ന ഒരു അപ്പൂപ്പൻതാടി അദ്ദേഹം കൈകൊണ്ട് ചാടിപ്പിടിച്ചു. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു. "ഈ അപ്പൂപ്പൻതാടിയ്ക്ക് എന്തുകൊണ്ടാണ് താടിയുള്ളതെന്ന് നീലിമക്കറിയോ?" എസ്കെയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള ചോദ്യം അവളെ അമ്പരപ്പിച്ചു. പിന്നെ, പറഞ്ഞു. "അപ്പൂപ്പൻതാടിയ്ക്ക് എന്തായാലും താടിയുണ്ടാവുമല്ലോ. അതല്ലേ അതിന് അപ്പൂപ്പൻതാടി എന്ന് പേരുള്ളത്. പക്ഷേ, അതിന്റെ കാരണം എനിക്കറിയില്ല" അപ്പോൾ എസ്‌കെ, അതിനെ കാറ്റിൽ പാറിച്ചുകളഞ്ഞു. ശേഷം, പറഞ്ഞു. "ഒട്ടുമിക്ക ചെടികളിലും വിത്തുകൾ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. അവയെല്ലാം അതുണ്ടാകുന്ന ചെടിയുടെ ചോട്ടിൽതന്നെ വീണു മുളക്കുകയാണെന്ന് കരുതുക. അങ്ങനെവന്നാൽ അത്രയ്ക്കധികം വിത്തുകൾ മുളച്ചുണ്ടാകുന്ന ചെടികൾക്ക് വളരാൻ സ്ഥലമുണ്ടാവുമോ? ഇനി ഉള്ളസ്ഥലത്തുതന്നെ തിങ്ങി നിറഞ്ഞു മുളച്ചാലും അതിന് വളരാനുള്ള പോഷകങ്ങളും മറ്റും ലഭിച്ചെന്ന് വരില്ല. ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കാനാണ് ചില ചെടികൾ, സവിശേഷമായ വിത്തുവിതരണ രീതികൾ സ്വീകരിക്കുന്നത്. നമ്മളിപ്പൊ കണ്ട അപ്പൂപ്പൻതാടിയും ഞാൻ പറഞ്ഞ ഈ രീതിയുടെ ഭാഗമാണ്. കായ് പൊട്ടി പുറത്തുവരുന്ന വിത്തുകൾ അതിനോട് ചേർന്നുള്ള സോഫ്റ്റായ നാരുകൾകൊണ്ടുള്ള താടിയിൽ തൂങ്ങി കാറ്റത്ത് പറന്നുപോകുന്നു. എന്നിട്ടത് ദൂരെ എവിടെയെങ്കിലും പോയി, അവിടെക്കിടന്ന് മുളച്ചു വളരും" എസ്കെയുടെ വിവരണം കേട്ടപ്പോൾ നീലിമയ്ക്ക് അത്ഭുതമായി. "അങ്കിൾ സത്യമാണോ പറയുന്നത്? അപ്പൂപ്പൻതാടി പാറിപ്പോവുന്നതിന്റെ പിന്നിൽ ഇങ്ങനെയൊരു കാര്യമുണ്ടായിരുന്നോ?" "പിന്നല്ലാതെ... നീലിമ കാശിത്തുമ്പ കണ്ടിട്ടില്ലേ.. അതിന്റെ വിത്തുകൾ ദൂരേക്ക് തെറിച്ചു വീഴുന്നതിന്റെ കാരണം ഇതുതന്നെയാ" "വോ... സൂപ്പർ" "നമ്മൾ നടന്നുപോവുമ്പൊ ചില വിത്തുകൾ നമ്മുടെ ഡ്രെസ്സിൽ പറ്റിക്കിടക്കുന്നത് കാണാം. സ്നേഹപ്പുല്ലില്ലേ.. അതിന്റെ വിത്തുകൾ ജന്തുക്കളുടെ ദേഹത്തും നമ്മുടെ മുണ്ടിലും സാരിയിലും പാവാടയിലുമെല്ലാം പറ്റിപ്പിടിച്ച് സവാരി നടത്തും. അതിന്റെയെല്ലാം ഉദ്ദേശവും ഇതൊക്കെ തന്നെയാ" "ഞാൻ അങ്കിളിനെ കാണാൻ വരുമ്പൊ, ഫിറോസ് ചില കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറഞ്ഞിരുന്നു. എനിക്കിപ്പൊ ഇതെല്ലാം കേട്ടപ്പൊ അവൻ പറഞ്ഞതാണ് ഓർമ്മ വന്നത്" "എന്താണ് അവൻ പറഞ്ഞത്?" "അങ്കിളൊരു ലേണിങ്സ്‌ ബോവർ ആണെന്ന്" "ലേണിങ്സ്‌ ബോവർ.... അറിവിന്റെ വള്ളിക്കുടിൽ... ആ ഉപമ എനിക്കിഷ്ടായി" "എല്ലാ കാര്യങ്ങളും പഠിപ്പിച്ചു തരുന്ന ഒരു വിദ്യാലയം തന്നെയാണ് അങ്കിൾ" "മതി മതി.. നീ നടന്നേ.." അവളുടെ തലയിൽ മൃദുവായി തട്ടിയതിന് ശേഷം എസ്‌കെ അവളുടെ കൈയ്യും പിടിച്ചു നടന്നു. "നീ ഭയക്കില്ലെങ്കിൽ നിന്നോട് ഞാനൊരു കാര്യം പറയട്ടെ" "എന്തേ?" അൽപ്പം ഭയത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു. അപ്പോൾ എസ്‌കെ അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. "നമ്മളിനി പോകുന്നത് ആ പറമ്പിലേക്കാണ്" മണക്കോട്ടുകാരുടെ പറമ്പിലേക്ക് ചൂണ്ടിയിട്ടാണ് എസ്‌കെ അത് പറഞ്ഞത്. അപ്പോൾ അവൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തേക്കും തന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ച കൈയ്യിലേക്കും നോക്കി. അവളുടെ വലതുകൈ യാന്ത്രികമായി എസ്കെയുടെ അരയ്ക്ക് ചുറ്റും വലയം പ്രാപിച്ചു. അന്നേരം ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. "പേടിക്കണ്ടാട്ടോ.." "ഊം.." "നീലിമേ.." "എന്തോ.." "നിന്നെ ഞാനെന്തിനാ 'നീ'യെന്ന് വിളിക്കുന്നതെന്ന് നിനക്കറിയോ?" "അങ്കിളെന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചപ്പൊ അതിന്റെ അർത്ഥം എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഞാനൊരു സത്യം പറയട്ടെ അങ്കിളേ.." "പറയൂ..." "ഈ രണ്ട് മിനിറ്റിൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ച സുരക്ഷിതത്വ ബോധവും നിർഭയത്വവും ഞാനെന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും അനുഭവിച്ചിട്ടില്ല. എന്റെ അച്ഛന്റെ മുഖം കണ്ട ഓർമ്മയില്ലെങ്കിലും ആ അച്ഛന്റെ കൂടെ നിൽക്കുന്നപോലെയാ എനിക്ക് തോന്നിയത്" അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു. "കണ്ണ് തുടക്കൂ മോളേ.. ഈ കരച്ചിൽ കാണാൻ കഴിയാത്തതുകൊണ്ടല്ലേ ഞാൻ നിന്റെകൂടെ ഇവിടേക്ക് വന്നത്. അപ്പൊ പിന്നെയും കരയുകയാണോ?" "അങ്കിളിന് എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ?" "എന്തിന്?" "കേസന്വേഷണമെല്ലാം നിർത്തിവച്ചിരുന്ന അങ്കിളിനെ ഇങ്ങനെയൊരു കേസിൽ പെടുത്തിയതിന്" "ദേഷ്യമോ.. കണക്കായിട്ടുണ്ട്... കേസന്വേഷണമെല്ലാം നിർത്തിവച്ചു എന്നത് ശരി തന്നെയാണ്. പക്ഷേ, കുറ്റാന്വേഷണമെന്ന വികാരം എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും ഇല്ലാതായിട്ടില്ല. അതങ്ങനെ ഇല്ലാതാവുകയുമില്ല. എന്റെ മരണംവരെ അതെന്നെ വിട്ടുപോവുമെന്ന് തോന്നുന്നുമില്ല. റെസ്റ്റ് എടുത്ത നാളുകളിൽ കേസുകളിലൊന്നും ഇടപെടാതിരുന്നപ്പോഴാണ് ഞാനാ കാര്യം ശരിയ്ക്കും മനസ്സിലാക്കിയത്. കേസുകളില്ലെങ്കിൽ എന്റെ തലച്ചോർ പ്രവർത്തിക്കാത്ത പോലെയാണ് അനുഭവപ്പെടാറുള്ളത്. ചിന്തകൾ സഞ്ചരിക്കാതെയായി. രക്തയോട്ടം തടസ്സപ്പെടുന്നത് പോലെയും ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഭ്രാന്ത് പിടിക്കുമെന്ന അവസ്ഥ പോലെയും എനിക്കുണ്ടായി. പണ്ടുമുതലേ കുറ്റാന്വേഷണങ്ങളിൽ അഭിരമിച്ചു നടന്ന എനിക്ക് അതില്ലാതെ പറ്റില്ലെന്നായി. ഞാനതിൽ ഏർപ്പെടുമ്പോഴാണ് ആക്റ്റീവാകുന്നത്. അല്ലെങ്കിൽ മനസ്സാകെ മുരടിച്ചപോലെയാണ്. അതിനാൽ, നാട്ടിലോരോ ക്രൈമുകൾ നടക്കുമ്പോൾ ആരുമറിയാതെ ഞാൻ അവിടെയെല്ലാം പോയിപ്പോന്നു. അതെന്റെ മനസ്സിന് സന്തോഷം നൽകുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെയെത്തി, എന്റേതായ രീതിയിൽ ഞാൻ നിരീക്ഷിക്കുകയും ചിന്തിക്കുകയുമൊക്കെ ചെയ്തു. അതോടെ എന്റെ രക്തയോട്ടം സുഗമമാവുകയും ഉന്മേഷം കൈവരികയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ, ക്രൈം നടന്ന സ്ഥലത്തെത്തിയ ഞാൻ അവിടെനിന്നും മനസ്സിലാക്കിയ തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആ പ്രശ്‌നം പരിഹരിക്കാനുള്ള വഴി കണ്ടെത്തും. പക്ഷേ, അതാരോടും പറയില്ല കേട്ടോ. അതിപ്പൊ ഏതെങ്കിലും മോഷണമോ കൊലപാതകമോ ആയാൽപോലും ആരുമറിയാതെ ഞാനതൊക്കെ അന്വേഷിച്ച് തെളിവുകൾ ശേഖരിക്കുകയും ചെയ്യും. മുമ്പത്തെപ്പോലെ എവിഡൻസ് കളക്റ്റ് ചെയ്യാൻ പറ്റുകയൊന്നുമില്ല. അന്നൊക്കെ, സഹായത്തിന് പോലീസോ മറ്റു ആളുകളോ എല്ലാം ഉണ്ടാകാറുള്ളതല്ലേ. എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അതിനെല്ലാം ലിമിറ്റേഷൻസ് ഉണ്ട്. എങ്കിലും, ഞാൻ കുറ്റവാളിയെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ടാവും. കുറച്ച് ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ, പോലീസ് ആ കേസിലെ പ്രതിയെ കണ്ടെത്തിയതും അറസ്റ്റ് ചെയ്തതുമെല്ലാം പത്രത്തിൽ വായിക്കും. ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ അതേ പ്രതിയെത്തന്നെയാവും പോലീസും കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ടാവുക. ആ വാർത്ത വായിക്കുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ പറ്റാത്ത ആനന്ദമാണ് ഉണ്ടാവുക. എന്നാൽ, ചില കേസുകളിൽ പോലീസിന് പ്രതിയെ പിടിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയുണ്ടാകും. അപ്പോൾ എനിക്ക് നല്ല പ്രയാസമാകും. ഞാൻ കണ്ടെത്തിയ തെളിവുകൾ പോലീസിന് കൈമാറിയാൽ ആ പ്രതിയെ പിടിക്കാം. പക്ഷേ, എനിക്കത് നേരിട്ട് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ലല്ലോ. ഗുരുതരമായ കേസാണെങ്കിൽ, പ്രതി ഒരിക്കലും രക്ഷപ്പെടാൻ പാടില്ലാത്ത അവസ്ഥയാണെങ്കിൽ പ്രതിയെ കുറിച്ചുള്ള വിവരം ആരുമറിയാതെ ഞാൻ പോലീസിന് കൈമാറും. ഞാനാണ് അതെല്ലാം അവർക്ക് എത്തിക്കുന്നതെന്ന് പോലീസിന് അറിയില്ല. അതിനായി തെരുവിലെ ഭിക്ഷക്കാരെവരെ ഞാൻ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനാൽ ഈ കേസിൽ എന്നെപ്പെടുത്തി എന്നാലോചിച്ച് നീ വിഷമിക്കേണ്ടതില്ല. ഞാനെന്റെ സ്വന്തം ഇഷ്ടത്തോടുകൂടിയാണ് ഈ കേസ് ഏറ്റെടുത്തിട്ടുള്ളത്. മകളെപ്പോലെ എന്നെ കാണണമെന്ന് നീ കൂടെക്കൂടെ പറയുമ്പോൾതന്നെ എനിക്കറിയാമായിരുന്നു നിന്നെയാരോ അക്കാര്യം പഠിപ്പിച്ചു വിട്ടിട്ടുണ്ടെന്ന്. എന്നാൽ നിന്നെ സഹായിക്കാമെന്ന് ഞാൻ പറയാൻ കാരണം മറ്റൊന്നാണ്. ഈ കേസ് ഞാൻ ഏറ്റെടുക്കുമെന്നും നിന്റെ പ്രശ്നത്തിന് പരിഹാരം കണ്ടെത്തുമെന്നും പറഞ്ഞത്, നീ കേവലം എന്റെ മകളുടെ പ്രായമായതുകൊണ്ടോ അവളെപ്പോലെ തോന്നിക്കുന്നതുകൊണ്ടോ അവളുടെ അതേ കോഴ്സ് പഠിക്കുന്നതുകൊണ്ടോ അല്ല. മറിച്ച്, അതിന് പിന്നിൽ മറ്റൊരു വലിയ കാരണമുണ്ട്" "അതെന്താ അങ്കിളേ?" എസ്കെയുടെ വിവരണം കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന നീലിമ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു. (തുടരും) സമീർ കലന്തൻ #🧟 പ്രേതകഥകൾ! #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📔 കഥ #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ