*_శ్రీరాముడా గొప్పవాడా? కృష్ణుడా గొప్పవాడా? — ఒక ఆధ్యాత్మిక సన్నివేశం_*
*ఒకసారి అర్జునుడు తీర్థయాత్రలకు బయలుదేరాడు*.
*ప్రయాణంలో ఆంజనేయుని కలుసుకున్నాడు.*
*ఇద్దరూ పరస్పర కుశలప్రశ్నలు అడిగి,*
*కురుక్షేత్ర సంగ్రామం గురించి మాట్లాడసాగారు.*
*అర్జునుడు గర్వంగా అన్నాడు —*
*“శ్రీకృష్ణుడే అందరిలో గొప్పవాడు!*
*అతడు ఉన్నందునే మేము ఆ మహాసంగ్రామంలో విజయం సాధించాము.”*
*ఆ మాట ఆంజనేయునికి నచ్చలేదు*.
*అతను చిరునవ్వు చిందించి అన్నాడు —*
*“మా ప్రభువు శ్రీరాముడి ముందు కృష్ణుడు ఎంతటివాడు?”*
*అర్జునుడు సవాలు విసిరాడు —*
*“అంతటి శక్తివంతుడైన రాముడు సేతువును తానే ఎందుకు నిర్మించలేదు?*
*తన ధనుర్విద్యా కౌశలంతో సముద్రం మీద వంతెన కట్టవచ్చుకదా!*
*వానరుల సహాయం ఎందుకు తీసుకున్నాడు?”*
*ఆ మాట ఆంజనేయుడి చెవుల్లో మెరుపులా పడింది.*
*అతడు ఉత్సాహంగా అన్నాడు —*
*“అర్జునా! నువ్వు ధనుర్విద్యలో* *ప్రావీణ్యుడు కదా*,
*నీ బాణాలతో వంతెన నిర్మించు*.
*దానిపై నేను నడుస్తాను — అది కూలకపోతే నేనోడి అయినా సరే!*
*కూలిపోతే నీవు నీ ప్రాణం త్యజించాలి.”*
*ఇద్దరూ ప్రతిజ్ఞ చేసుకున్నారు*.
*అర్జునుడు కృష్ణపరమాత్మను స్మరించి*
*తన బాణాలతో సేతువును నిర్మించాడు*.
*హనుమ ఆ వంతెనపై నడిచాడు, గంతులు వేశాడు,*
*తన బలమంతా ఉపయోగించాడు*.
*వంతెన కదల్లేదు!*
*ఆంజనేయుడు ఓటమిని అంగీకరించి*
*పందెం ప్రకారం చితి పేర్చాడు*.
*చితిచుట్టూ ప్రదక్షిణలు చేసి,*
*“రామా!” అంటూ మంటల్లో దూకబోయాడు*.
*అర్జునుడు దిగ్భ్రాంతిచెందాడు —*
*తన కారణంగా ఆ మహాభక్తుడు* *ప్రాణాలు కోల్పోవడాన్ని* *భరించలేక,*
*కృష్ణుణ్ణి స్మరించాడు*.
*అప్పుడే అక్కడికి ఒక పండు ముసలివాడు వచ్చాడు*.
*చేతులు వణుకుతున్నాయి*, *కళ్ళు మసకబారాయి*.
*అతను అడిగాడు —*
*“ఏమయ్యా! ఏమి జరుగుతోంది ఇక్కడ?*
*ఎందుకీయన ప్రాణత్యాగం చేయబోతున్నాడు?”*
*ఇద్దరూ తమ కథ వివరించారు*.
*వృద్ధుడు శాంతంగా విని అన్నాడు —*
*“ఇదంతా జరిగినప్పుడు ఎవరైనా సాక్ష్యం ఉన్నారా?”*
*ఎవరూ లేరని చెప్పడంతో,*
*“అయితే ఈసారి నేనే చూస్తాను*.
*మళ్లీ వంతెన నిర్మించు అర్జునా!” అని అన్నాడు.*
*అర్జునుడు ఈసారి వంతెన కట్టాడు* —
*కానీ కృష్ణుని స్మరణ చేయలేదు*.
*ఆంజనేయుడు మాత్రం తన రాముణ్ణి తలచుకుని*
*ఆ వంతెనపై అడుగుపెట్టగానే* —
*ఫట్ ఫట్ ఫట్! వంతెన కూలిపోయింది!*
*అర్జునుడు తన ఓటమిని అంగీకరించి*
*మంటల్లో దూకబోయాడు*...
*అప్పుడే ఆ వృద్ధుడు చిరునవ్వు చిందించాడు.*
*అర్జునుడికి ఆయన కృష్ణుడిలా కనిపించాడు,*
*ఆంజనేయుడికి ఆయన రాముడిలా కనిపించాడు*.
*ఇద్దరూ భక్తి పారవశ్యంతో*
*“శ్రీరామా! శ్రీకృష్ణా!” అంటూ*
*ఆ వృద్ధుడిని కౌగిలించుకున్నారు*.
*కళ్లు తెరిచేసరికి*—
*ఆ వృద్ధుడు కనబడలేదు*.
*మిగిలింది ఒకరికొకరి కౌగిలే.*
*అహంకారాన్ని విడిచి భక్తిని ఆలింగనం చేసుకున్నారు.*
*_ఇద్దరూ గ్రహించారు_* —
*దైవం ఒక్కటే.*
*రూపాలు వేరు, మూలం ఒకటే.*
*మనసు వినమ్రతతో దైవస్మరణ చేస్తే*
*అదే విజయానికి మూలం*.
*మన జీవితంలో ఏది సాధించాలన్నా,*
*మన ఇష్టదైవాన్ని — మన* *జ్ఞానగురువులను స్మరించుకుంటూ* *ముందుకు సాగితేనే*
*అన్నీ సఫలం* *అవుతాయి.* #మన సంప్రదాయాలు సమాచారం