रात्री स्वयंपाकघरात येऊन सासूबाईंनी सुनेला विचारलं, “अग ऐक ना, मी राहुलला जिलेबीं आणायला सांगितलं होतं… आणली का त्यानं?” सुन म्हणाली, “नाही हो आईसाहेब… ते विसरले बहुतेक.” सासूबाईंचा चेहरा उतरला… कालपासून दिवसभर जिलेबीची तल्लफ लागली होती. मुलाला फोन केला होता… पण तो विसरूनच गेला. सुन मग खोलीत जाऊन नवऱ्याला म्हणाली, “तुमच्या आईनं तुम्हाला जिलेबीं आणायला सांगितलं होतं… मग का नाही आणली?” राहुल म्हणाला, “अगं, खरंच विसरलो यार… आईला सांग ना, उद्या टुरला जातोय, परत आलो की घेऊन येतो.” बायको म्हणाली, “तुम्हीच बोला ना… आईसाहेब रागात आहेत, जेवणसुद्धा नाही घेतलं.” राहुल आईच्या खोलीत गेला… पाहतो तर आई झोपलेली… त्याने हलकेच ‘सॉरी’ म्हटलं, जेवून घे म्हणून खूप विनंती केली… पण आईनं एक शब्दही बोलला नाही. सकाळी चार वाजता राहुल टूरसाठी उठला, तर स्वयंपाकघरातून जेवणाचा सुगंध यायला लागला… आत जाऊन पाहतो तर आई त्याच्यासाठी नाष्टा बनवत होती! त्याला पाहताच म्हणाली, “नाष्टा करून जा हो… आणि बाहेरचं काही खाऊ नकोस. टिफिन बनवलंय, घेऊन जा आठवणीने.” राहुल बाथरूममध्ये जाऊन रडला… आईनं पहिल्यांदाच त्याला काही मागितलं होतं… आणि तो विसरला. आई मात्र कधीच विसरत नाही… मुलगा बाहेर जायचा म्हटलं की अर्ध्या रात्री उठूनही त्याच्यासाठी जेवण करते. त्याने मनोमन ठरवलं— आईला पुन्हा कधीही राग येऊ देणार नाही. मोरल :- ती आई आहे… आई कधीच विसरत नाही ❤️ तिच्या मुलांच्या आनंदासाठी रात्र-दिवस एक करते. आईचा नेहमी मान ठेवा, काळजी घ्या. आईवर प्रेम असेल तर शेअर करा… लव्ह यू आई ❤️🙏 #आई