അച്ഛൻ പണിക്ക് പോയെന്ന് അറിഞ്ഞ് ഞാൻ അച്ഛൻ കിടക്കുന്ന മുറിയിൽ പോയത്... ചുമരിലെ പട്ടികയിൽ നിര നിരയിൽ തറച്ചു വച്ച ആണികളിൽ ആയിരുന്നു അച്ഛൻെറ നല്ല ഷർട്ടുകളെല്ലാം തൂക്കി വച്ചിരുന്നത്. ഒത്തിരി നല്ല ഷർട്ടുകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും അതൊന്നും അച്ഛൻ ഇടാറില്ലായിരുന്നു.. കാരണം അതിടാൻ മാത്രം അവസരങ്ങൾ എന്നും അച്ഛന് ഉണ്ടായിട്ടില്ല..ചിലപ്പോൾ അവസരങ്ങളിൽ നിന്നും സന്തോഷങ്ങളിൽ നിന്നും അച്ഛനെന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറിയതാവാം . എന്നിരുന്നാലും വല്ലപ്പോഴും എവിടെ എങ്കിലും നിർബന്ധമായ് പോവേണ്ടത് ഉണ്ടെങ്കിൽ അതിലൊന്നു ഇട്ടു പോയാലായി. എന്നാലും എന്തു വിശേഷങ്ങൾ വരുമ്പോഴും അച്ഛനൊരു പുതിയ ഷർട്ട് എടുക്കാറുണ്ട്.. അതിന്റെ ഗുണം എനിക്കൊ ചേട്ടനൊ ആയിരുന്നു അമ്മയാണ് അത് കണ്ടെത്തിയത്.. വിശേഷ ദിവസങ്ങളിൽ ഏട്ടനാ ഷർട്ടുകൾ എടുത്തിട്ടു നോക്കും അപ്പോൾ അമ്മ പറയും അച്ഛനിടില്ലെങ്കിലും നിങ്ങൾക്ക് പറ്റുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നൊക്കെ.. അച്ഛൻ ചുമട്ടുതൊഴിലാളി യൂണിയനിൽ അംഗമായിരുന്നു.എനിക്ക് ഓർമ്മ വച്ച നാൾ തൊട്ടു നീല ഷർട്ടിലെ ഞാനെപ്പോഴും അച്ഛനെ കണ്ടിട്ടൊള്ളു. രാവിലെ പണിക്കിട്ടു പോകുന്ന നീല ഷർട്ട് പൂപ്പൽ പിടിച്ച നരച്ചു നിറം മങ്ങിയതും ആയിരുന്നു.. പക്ഷേ വൈകുന്നേരം കയറി വരുമ്പോൾ അതിനു കടുത്ത നീല നിറമാകും അന്ന് കൊണ്ട വെയ്ലിൻെറ കഠിനമായ ചൂടിൽ ജീവിതമെന്ന പാഠം ഉൾക്കൊള്ളുമ്പോൾ പൊള്ളി പോയ മനസ്സിൽ വേദയുടെ ഒരു കുളിരായ്.. അച്ഛൻെറ ശരീരത്തിൽ പൊടിഞ്ഞ വിയർപ്പ് അപ്പോഴും അതിൽ ഉണക്കാതെ നിൽക്കുന്നുണ്ടാകണം.. ഞാൻ പട്ടികയിലെ ആണികളിൽ നോക്കി. ഒന്നിൽ തന്നെ രണ്ടു ഷർട്ടുകൾ തൂക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. എല്ലാം കൂടി കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു അതിലേക്ക് മുഖമണച്ചു ഒരു നിമിഷം അച്ഛനെന്ന മഹാമരം തീർത്ത ആ തണലോർത്തു.. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് കുറിച്ച് കാശ് വേണമായിരുന്നു അതിനായിരുന്നു ഞാൻ അച്ഛൻ്റെ ഷർട്ടുകൾ തേടി വന്നത്. കിണർ വക്കിൽ നിന്നും അമ്മ വെള്ളം കോരുന്ന ശബ്ദം ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കൈകൾ പതിയെ ഷർട്ടുകളുടെ പോക്കേറ്റുകൾ തപ്പി.. പലതിലും എന്തൊക്കെയോ കടലാസു കഷണങ്ങൾ കൈകളിൽ തട്ടുമ്പോൾ ഒരു ഭയമായിരുന്നു. ഒരു മോഷണമല്ലെ ഇതെന്ന ഭയം .. കൈയ്യിട്ട് എടുക്കുമ്പോൾ പലപ്പോഴും പലതിൻെറയും കണക്ക് കുട്ടിയ വെള്ള കടലാസ്സ് ആയിരിക്കും. അതികവും ബീഡി കവറിൻ്റെ ചീന്തീയെടുത്ത് എഴുതിയ പിടിക ബില്ല്... ചിലപ്പോൾ ഒക്കെ വീട്ടിലേക്ക് സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ വേണ്ടി അമ്മ എഴുതി കൊടുക്കുന്ന ലീസ്റ്റുകൾ . അമ്മ എഴുതി കൊടുക്കുന്ന ആ ലീസ്റ്റുകളിലെ സാധനങ്ങളിൽ പലതും പലപ്പോഴും അച്ഛൻ മറക്കാറുണ്ട് !! അല്ലെങ്കിൽ എന്തൊക്കെ എൻറെ മക്കൾക്ക് വേണമെന്ന് എനിക്ക് അറിയാം എന്നൊരു ഉറച്ച ധാരണ ഉണ്ടായിരിക്കണം. ആ മനസ്സിൽ . പക്ഷെ മക്കളെ മറ്റാരേക്കാളും അറിയുന്ന അച്ഛൻ... ചിലപ്പോൾ അമ്മയെഴുതിയ ലീസ്റ്റുകൾക്ക് ഇരട്ടിയായും അതിൽ എഴുതാത്തതും വീട്ടിലേക്ക് അത്യാവശ്യം വേട്ടപ്പെട്ടതുമായ എല്ലാം വാങ്ങി കൊണ്ട് വരാറുണ്ടായിരുന്നു... അച്ഛൻ്റെ പോക്കേറ്റ് തപ്പി തടയുമ്പോൾ അതൊക്കെ ആ നിമിഷം എൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ വന്നു പോയി കൊണ്ടിരുന്നു ഒടുവിൽ കാശ് തപ്പി നോക്കി നിരാശകൾക്ക് ഒടുവിൽ മറ്റൊരു ഷർട്ടിൽ തപ്പിയപ്പോൾ വിരലുകളിൽ തടഞ്ഞ ഒരുക്കൂട്ടം കടലാസുകൾ ഞാൻ വാരി എടുത്തു. എന്തോ ഒരു പേപ്പർ താഴേക്ക് വീണത് നോക്കുമ്പോൾ അതൊരു അമ്പതു രൂപയുടെ നോട്ടായിരുന്നു . വേറെയും നോട്ടുകൾ ആ പോക്കേറ്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.കൂടാതെ മഞ്ഞയും ഓറഞ്ചും നിറത്തിൽ അടവുക്കാരുടെ രണ്ടു മൂന്ന് കുഞ്ഞു കാർഡുകൾ അതിൽ മുടങ്ങാതെ അടച്ചു വരുന്ന കണക്കുകൾ രേഖപ്പെടുത്തിയ തമിഴൻെറ കൈയ്യൊപ്പുകൾ എപ്പോഴും അടവുള്ള ദിവസം അമ്മയെ ഓർമ്മിച്ചു കൊണ്ട് അധ്വാനം മുഴുവൻ വക്കാറുള്ളത് ഈ പോക്കേറ്റുകളിലായിരുന്നു.. അവിടെ വച്ച് പോവുന്നത് അച്ഛന് ഒരു വിശ്വാസമാണ്. ഒരിക്കലും അമ്മ അച്ഛൻെറ പോക്കേറ്റിൽ നിന്നും പറയാതെ പണമെടുക്കുന്നു കണ്ടിട്ടില്ല... ആ ഒരു വിശ്വാസം അച്ഛന് ആ പോക്കേറ്റുകളിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും പണം വെച്ച് പോവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്തിരുന്നാലും അമ്മ ഒരിക്കലും ഒന്നിനും അച്ഛനു മുന്നിൽ നിന്നും പണം ആവശ്യ പെട്ടിട്ടില്ല. പക്ഷേ അമ്മയുടെ സങ്കടങ്ങൾ പറയുമ്പോൾ അച്ഛൻ തന്നെ വേണ്ടത് ഒക്കെ അമ്മയ്ക്ക് ചെയ്തു കൊടുക്കാറുണ്ട്. ഞാൻ വേഗം ഷർട്ടെല്ലാം നേരെ ഒതുക്കി കാശെടുത്ത് മടങ്ങുമ്പോൾ എൻറെ മനസ്സിൽ നിറയെ നീല ഷർട്ടിൽ ചിരിച്ചു നിൽക്കുന്ന അച്ഛൻ ഒരു നിമിഷം തെളിഞ്ഞു... പണ്ട് ചെറിയ ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ആദ്യമായി സ്ക്കൂളിൽ മുന്നിൽ വന്നു ലോഡ് ഇറക്കുമ്പോൾ അന്ന് അച്ഛനെ കണ്ടതും സന്തോഷത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. ലോഡ് ഇറക്കി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അച്ഛാന്ന് നീട്ടി വിളിച്ചതും.. ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തോളത്തിട്ട തോർത്ത് ഒന്ന് കുടഞ്ഞു മുഖം തുടച്ചു അടുത്ത് വന്നതും..എൻറെ തലമുടികളിൽ തലോടി എന്താ എന്ന് അച്ഛൻ്റെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ നാണത്തോടെ കാൽ വിരലുകൾ കൊണ്ട് ക്ഷ വരക്കുമ്പോൾ . വാ...ന്ന് പറഞ്ഞു കൈകളിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയി അടുത്തുള്ള ചായകടയിൽ നിന്നും ചായയും പലഹാരവും വാങ്ങി തന്നതും ഒരു നിമിഷം മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോയി... ഒപ്പം ആ നീല ഷർട്ടിലെ നനവും കരുതലും അന്ന് കൈ തണ്ടിൽ മുറുകിയ അച്ഛൻെറ കരങ്ങളിലെ തയ്മ്പുകളും. ഒടുവിൽ വയറു നിറഞ്ഞ രുചിയറിഞ്ഞു ചിരിച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ. ഇനി ക്ലാസിൽ പൊയിക്കോന്ന് പറഞ്ഞു.തിരികെ പറഞ്ഞു വിടുമ്പോൾ ആ സ്നേഹത്തിൻെറ മധുരം .. ഓർമ്മപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് നെഞ്ചിലൊരു കൈപ്പു നീരായ് നിറഞ്ഞു തൊണ്ടയിൽ അടിഞ്ഞിറങ്ങിയത് ഞാനറിഞ്ഞു...... ആ നിമിഷം അച്ഛൻെറ പേക്കേറ്റിൽ നിന്നെടുത്ത പണം തിരികെ പോക്കേറ്റിലേക്ക് തന്നെ വച്ചു മുറിക്ക് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോൾ ഞാനുറച്ചു. വിശ്വസിച്ചിരുന്നു .. അച്ഛനുള്ളോടുത്തോളം കാലം ആ സ്നേഹം മുള്ളോടുത്തോളം ഇന്നെവരെയും..ചോദിച്ച നടക്കാത്ത ആഗ്രഹങ്ങളൊന്നും ഇല്ലെന്ന് ..◾ ശുഭം ❤️🙏 മനു പി എം #📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ #📙 നോവൽ #💞 പ്രണയകഥകൾ #📔 കഥ