#📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ # കഥ 59 ## മുന്നിലേക്ക് വന്നു നിന്ന ജെനിയെ കണ്ടു അത്ഭുതംത്തോടെ മുകുന്ദൻ മീനുവിനെ നോക്കി.... ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല അയാൾക്ക്... തന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോൾ ധരിച്ചിരുന്ന വസ്ത്രങ്ങളല്ല ഇപ്പോ അവൾ ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്.... ഇതെന്ത് മറിമായം എന്ന് ചിന്തിക്കവേ ജെനി പതിയെ ബെഡിൽ അയാൾക്കരികിൽ ഇരുന്നു... പേടിക്കേണ്ട മുകുന്ദേട്ടാ... ആ സമയം ഈ മാഡവും ബാക്കിയുള്ളവരും ആവഴി വന്നത് നമ്മുടെ ഭാഗ്യം... ഏതൊക്കെയോ വഴികളിലൂടെ എന്നെയും കൊണ്ട് അവർ ചുറ്റി ആ വാനിൽ... പിന്നെ മാസത്തിന്റെ പിടിയിലായി.. ആരാ അവർ.. എന്തിനാ നമ്മളെ... സംസാരിക്കുമ്പോ തല വല്ലാണ്ട് വേദനിക്കുന്നുണ്ട്.അത് മുകുന്ദന്റെ മുഖഭാവം വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്... വീട്ടിൽ അറിയിച്ചോ ജെനി... അതൊക്കെ എല്ലാം സമയത്ത് ചെയ്തിരുന്നു മീനു ആണ് ഉത്തരം പറഞ്ഞത്.. എനിക്ക് ജെനിയെ പരിചയം ഉണ്ട്.. ഞാൻ ഒരിക്കൽ അവിടെ പോയിരുന്നു.. നിങ്ങളുടെ മായേച്ചിയെ കാണാൻ... മിസ്റ്റർ മുകുന്ദൻ ഇനിയെങ്കിലും ഞങ്ങളോട് സഹകരിച്ചു കൂടെ... നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടുന്ന വിവരങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഷെയർ ചെയ്തൂടെ... മാഡം അത്... ഞങ്ങൾ പ്രൈവറ്റ് ആയി അന്നെഷിക്കുന്നതാണ്... ഏതെങ്കിലും വ്യക്തിക്കോ സങ്കടനകൾക്കോ വേണ്ടി.. ആർക്കു വേണ്ടിയെന്ന് എന്നെപ്പോലുള്ളവർക്ക് പോലും അറിയാൻ കഴിയില്ല... എന്നാലും ഞാൻ ശ്രമിക്കാം.. അത് മതി മുകുന്ദൻ. ഞാൻ നാളെയോ മറ്റേതെങ്കിലും ഒരു ദിവസമോ വന്നു കണ്ടോളാം... ഇപ്പോ തത്കാലം റെസ്റ്റ് എടുത്തോളൂ.. ഇതാ നിങ്ങളുടെ ഫോൺ... അവിടെ നിലത്തു കിടക്കുകയായിരുന്നു... മാഡം ആരായിരുന്നു അവർ... അത് തത്കാലം രഹസ്യമായിരിക്കട്ടെ.. ഞാൻ പിന്നെ പറയാം.. ജെനി യാത്ര പറഞ്ഞു മീനുവിനോടൊപ്പം പുറത്തേക്ക് പോയി... അയാൾ മീനു പോകുന്ന നോക്കി കിടന്നു.. വല്ലാത്തൊരു വശ്യത അവൾക്കുണ്ട്.. ഒരുതരം മാസ്മര സൗന്ദര്യം എന്നൊക്കെ പറയുന്ന പോലെ... പുറത്തെ കട്ടപ്പിടിച്ച ഇരുളിനെ കീറിമുറിച്ചു മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്ന ജീപ്പിൽ ഇരുന്ന ജെനി ചിന്തിച്ചത് മറ്റൊന്നായിരുന്നു... (തുടരും )