#📙 നോവൽ - ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി💜💜 🔻 പാർട്ട് _114 ✍️ രചന - ജിഫ്ന നിസാർ 🥰 ഇങ്ങനെ തലകുനിച്ചിരിക്കാൻ മാത്രമുള്ള തെറ്റൊന്നും അങ്കിൾ എന്നോട് ചെയ്തിട്ടില്ല.. മുഖം കുനിച്ചിരിക്കുന്ന സുദേവിന്റെ കയ്യിൽ അമർത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് സന്ദീപ് പറയുമ്പോൾ അയാൾ അവനെ കുറ്റബോധത്തോടെയാണ് നോക്കിയത്.. ചെയ്യാവുന്നതിൽ ഏറ്റവും വലിയൊരു ചതി താൻ അവനോടും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.. ഡെവി സത്യങ്ങളെല്ലാം അറിഞ്ഞതുപോലെതന്നെ ഡെവിയെ അവൻ കണ്ടില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇങ്ങനെയൊരു ചതിയുടെ കഥ അവനും അറിയാൻ ഇടവരില്ലായിരിക്കും.. എന്നിട്ടും എത്രമാത്രം അലിവോടെയാണ് അവൻ തന്നോട്..ഇടപ്പെടുന്നത്.. സംസാരിക്കുന്നത്.. ആശ്വാസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്. അതിന്റെ ഒരു പാതി പോലും അവന്റടുത്തുനിന്നും താൻ അർഹിക്കുന്നില്ല എന്ന് സുധേവിനറിയാം.. അപമാനഭാരം കൊണ്ടയാൾക്ക് അവർക്ക് മുന്നിൽ മുഖമുയർത്താനെ കഴിയുന്നില്ല. ശ്രീ അവരെ രണ്ടുപേരെയും നോക്കി ശാന്തമായ മനസ്സോടെയാണ് ഇരിക്കുന്നതെങ്കിൽ ഡെവിയുടെ മുഖത്തപ്പോഴും കടുപ്പം തന്നെയാണ്. സുദേവിനോടുള്ള നീരസം അത്ര പെട്ടെന്നൊന്നും അവന്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞുപോകില്ലെന്ന് ശ്രീക്ക് മുന്നേ തോന്നിയതാണ്.. ഞാനിത് ആർക്കു വേണ്ടിയും സാക്രിഫൈസ് ചെയ്യുകയൊന്നുമല്ല അങ്കിളെ..എന്റെ ഇഷ്ടം നടത്താൻ നോക്കുകയാണ്..ശ്രമിക്കുകയാണ്.. അതിനു നിങ്ങളുടെ സഹായം ആവിശ്യപ്പെടുകയാണ്.. നിങ്ങളുടെ മകളെ എനിക്കിഷ്ടമാണ്.. ഞാൻ കല്യാണം കഴിച്ച് എന്റെ പാതിയാക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചത് അവളെയാണ്.. അവൾക്കൊരു ഇഷ്ടമുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞതും ഞാനെന്റെ ഇഷ്ടം മാറ്റിവെച്ച് പുറകോട്ട് വലിഞ്ഞു മാറി നിന്നതും അവളോടുള്ള എന്റെ ഇഷ്ടം തന്നെയാണ്.. അവൾ സന്തോഷമായിരിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ്.. ഡെവിയോടും ശ്രീയോടുമെല്ലാം പറഞ്ഞത് തന്നെ എനിക്ക് അങ്കിളിനോടും പറയാനുള്ളൂ.. ആദ്യം കണ്ടപ്പോൾ തോന്നിയ അതേ ഇഷ്ടം എനിക്ക് സാന്ദ്രയോട് ഇപ്പോഴുമുണ്ട്.. ആ മനസ്സോടെ തന്നെയാണ് ഞാൻ അവളെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ വിളിക്കുന്നതും. എന്റെ സന്തോഷമാണ് എന്റെ വീട്ടുകാരുടെ സന്തോഷവും സമാധാനവും.. അതുകൊണ്ട് എന്റെ കൂടെ അങ്കിളിന്റെ മകളുടെ ജീവിതം എന്തായിരിക്കും എന്നൊരു ആശങ്കയാണ് ഈ മുഖംകുനിച്ച് ഇരിക്കലിന്റെ പിന്നിലെങ്കിൽ അത് വേണ്ടെന്നേ ഞാൻ പറയൂ.. പറഞ്ഞു കാണിക്കുകയല്ല...എനിക്കൊരു അവസരം തന്നാൽ എന്റെ കൂടെ അവൾ എത്രമാത്രം സന്തോഷവതി ആയിരിക്കുമെന്ന് അനുഭവത്തിലൂടെ ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചു കാണിച്ചു തരാനും ഞാൻ ഒരുക്കമാണ്.." അല്പം പോലും ഇടർച്ചയില്ലാത്ത അവന്റെ ആ വാക്കുകൾ..അതിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന തന്റെ മകളോടുള്ള സ്നേഹം ഇതെല്ലാമറിഞ്ഞിട്ട് ഒന്ന് പൊട്ടി കരയാനാണ് സുധേവിന്നപ്പോൾ തോന്നിയത്. ഇത്രയും ആത്മാർത്ഥമായി അവളെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഇവനെയാണോ താൻ ചതിക്കാൻ നോക്കിയതെന്നുള്ള ചിന്തകളിൽ എത്ര അടക്കി പിടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അയാളുടെ കണ്ണുകൾ നിറയുക തന്നെ ചെയ്തു.. ക്ഷമിക്കണം എന്ന് പറയാൻ കൂടി എനിക്ക് യോഗ്യതയില്ല മോനെ.." ഇടർച്ചയോടെ അത്രയും പറഞ്ഞു കൊണ്ടയാൾ സന്ദീപിന് മുന്നിൽ കൈകൾ..കൂപ്പി. പ്ലീസ് ഇങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ.." അവൻ വെപ്രാളത്തോടെ ആ കൈകൾ പിടിച്ചു മാറ്റി.. സ്വന്തം മകളുടെ ഇഷ്ടം നേടിക്കൊടുക്കാൻ ഏതൊരച്ഛനും ചെയ്യുന്നത് തന്നെയേ ഈ കാര്യത്തിൽ നിങ്ങളും ചെയ്തിട്ടുള്ളൂ..അതിനെ അങ്ങനെ കാണാനാണ് എനിക്കിഷ്ടം സന്ദീപ് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.. കാര്യം അയാൾ ഡെവിയോടും തന്നോടും ചെയ്തു പോയ അനീതിക്കെതിരെ അങ്ങേയറ്റം നീരസമുണ്ട് അവന്റെ മനസ്സിൽ.. അയാളോട് പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ ഡെവി ക്കെന്ത് സഹായം വേണമെങ്കിലും ചെയ്തു കൊടുക്കാനും താൻ ഒരുക്കമായിരുന്നു.. അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യം കൊണ്ട് ആ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ തീവ്രത വളരെ കൂടുതലുമായിരുന്നു.. പിന്നീട് ശാന്തമായിട്ടൊന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ ആ ദേഷ്യം അൽപ്പം കുറഞ്ഞു.. മാത്രമല്ല.. പെങ്ങളോടുള്ള സ്നേഹം.. സ്വന്തം മകളുടെ ഇഷ്ടം.. ജീവിതം എന്നതിനെ കുറിച്ചുള്ള സ്വാർത്ഥത.. അതിന്റെ പുറത്ത് അയാൾക്ക് പറ്റിയൊരു പിഴവ്.. എങ്കിലും അതിനു കണ്ട മാർഗം തെറ്റ് തന്നെയായിരുന്നു.. അതിന്റെയൊരു ദേഷ്യം ഇവിടെത്തും വരെയും ഉണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷേ വന്നു കണ്ടപ്പോൾ.. കുറ്റബോധം പേറിയുള്ള ആ ഇരുപ്പും നിസ്സഹായഭാവവും.. തീർത്തും മാനുഷിക പരിഗണന.. സന്ദീപ് തന്റെ നീരസം ഉള്ളിലൊതുക്കി. എന്റെ ഇഷ്ടം നേടാനല്ല... എന്നോട് ഡെവിച്ചായന് ഇഷ്ടമില്ലെന്ന് അച്ഛനോടും അമ്മായിയോടും ഞാൻ ഒരുപാട് പ്രാവശ്യം പറഞ്ഞതാണ്..." അതുവരെയും ഒരു ശില പോലെ മിണ്ടാതെ സന്ദീപിനെ തന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി നിന്നവൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു കേട്ടതും ഡെവി മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി.. സന്ദീപിന്റെയും നോട്ടം അവളുടെ നേരെയാണ്.. സത്യമാണ്..ഡെവിചായന്റെ മനസ്സിൽ ഞാനില്ലെന്നും ബാലയെ അല്ലാതെ മറ്റാരെയും ഡെവിച്ചായന് സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്നും.. ആൾക്കെന്നെ... എന്നെ ഇഷടമേ അല്ലെന്നും അത് കൊണ്ട് ആ ജീവിതത്തിലേക്ക് കയറി ചെല്ലാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കില്ലെന്നും അച്ഛനോടും അമ്മായിയോടും ഒരുപാട് പ്രാവശ്യം ഞാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടതാണ്.. അവർ നിർബന്ധിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ടാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു പാപം എന്നെ..കൊണ്ട് " കരച്ചിൽ ഒതുക്കാൻ കഴിയാതെ അവൾ മുഖംപൊത്തി തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോൾ ഡെവിയാണ് ആദ്യം എഴുന്നേറ്റ് അവൾക്കരികിലേക്ക് ചെന്നത്. "ഡേവിച്ചായനെ നിന്നെ ഇഷ്ടമേ അല്ലായിരുന്നു എന്നായിരുന്നില്ല നീ മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് സാന്ദ്ര.. നിന്നെയെനിക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നു.. ശില്പയോടുള്ളത് പോലെ ഒരിഷ്ടം എനിക്ക് നിന്നോടുമുണ്ടായിരുന്നു..ആ ഇഷ്ടത്തിന് നീ ഉദ്ദേശിച്ച നിറമില്ലായിരുന്നു എന്നായിരുന്നു നീ മനസ്സിലാക്കേണ്ടിയിരുന്നത്.." അവൻ അലിവോടെ അവളെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റിയിട്ടു തനിക്കു മുന്നിലേക്ക് തിരിച്ചു നിർത്തി.. "അന്നും ഇന്നും നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ എനിക്ക് നീ സഹോദരിയാണന്ന്. ഒരു സഹോദരിയോടുള്ള മുഴുവൻ സ്നേഹവും വാത്സല്യവും നിന്നോട് എനിക്കുണ്ട്.. ഇതുതന്നെയാണ് ഞാൻ സന്ദീപിനോടും പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്.." മുഖം കുനിച്ചു നിൽക്കുന്നവളുടെ മുഖം അവൻ ബലമായി പിടിച്ചുയർത്താൻ ശ്രമിച്ചു.. വിതുമ്പി കരഞ്ഞു കൊണ്ടവൾ അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. "കരയല്ലേ..നീ കരയുന്നത് കാണുമ്പോൾ എനിക്കും സങ്കടമാവുന്നുണ്ട്..നിന്റെ കരച്ചിലിന് പരോക്ഷമായിട്ടാണെങ്കിലും ഞാനും കൂടി ഉത്തരവാദിയാണോ എന്നൊരു തോന്നൽ..പ്ലീസ്.." ഡെവി പറഞ്ഞതോടെ പിടിച്ചു കെട്ടിയത് പോലെ സാന്ദ്രയുടെ കരച്ചിൽ നിലച്ചു. എന്നോട്...എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം ഇവരെല്ലാം കൂടി പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു നിമിഷം ഞാനും ആലോചിച്ചു പോയി...എന്റെ ഇഷ്ടം എനിക്ക് തിരികെ കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും താലികെട്ടി കൂടെ താമസിക്കുമ്പോൾ എന്നെ എന്നെങ്കിലും ഇഷ്ടമാവുകയായിരിക്കും എന്നൊക്കെ മോഹിച്ച് കൊണ്ട് ചെയ്തു പോയതാണ്... എന്നോട് വെറുപ്പുണ്ടാകരുത്..എനിക്കത് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല.. " പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞതും ഡേവിയോട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ സാന്ദ്ര അവന്റെ കാൽകീഴിലേക്കിരുന്നു . തീ പൊള്ളലെറ്റത് പോലെ പിടഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ പിന്നിലേക്ക് മാറി.. ഒരു നിമിഷത്തെ പതർച്ചക്ക് ശേഷം ഞൊടിയിട കൊണ്ട് ദഡെവി അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.. എനിക്ക് നിന്നോട് ഒരു വെറുപ്പുമില്ല സാന്ദ്ര..ദേഷ്യമുണ്ട്.. അതും എന്നും ഉണ്ടാകമെന്നല്ല.. ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഞാൻ അത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ടും നിനക്കെന്നെ അൽപ്പം പോലും മനസ്സിലായില്ലല്ലോ എന്നൊരു തോന്നലിൽ നിന്നുണ്ടായതാണ്..ഇപ്പോൾ നീ എന്നോടുള്ള ഈ തുറന്നു പറച്ചിലും എന്റെ അമ്മ എന്നോട് നിന്നെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞതുമൊക്കെയായപ്പോൾ ഇപ്പോഴാ ദേഷ്യവുമില്ല.. " ഡെവിയവളുടെ നെറുകയിലൊന്ന് തലോടി.. അവന്റെ തുറന്നുപറച്ചിൽ അതുവരെയുണ്ടായിരുന്ന മൂടികെട്ടിയ മുഖമല്ലായിരുന്നു അപ്പോൾ മുതൽ സാന്ദ്രയ്ക്ക്.. മകളുടെ മനസ്സിന്റെ ഞെരുക്കമല്പം വിട്ടുമാറിയത് അവളുടെ മുഖത്തെ തെളിച്ചത്തിൽ നിന്നും സുദേവിനും മനസ്സിലായിരുന്നു.. അതോടെ അയാൾക്കുമല്പം ആശ്വാസം തോന്നി.. നന്ദിയോടെ അയാൾ സന്ദീപിനെയാണ് നോക്കിയത്.. നാളെ നടക്കാനിരിക്കുന്ന അതേ മുഹൂർത്തത്തിൽ സന്ദീപ് നിന്നെ അവന്റെ പാതിയായി സ്വീകരിക്കാനൊരുക്കമാണ് എന്ന് പറയാനാണ് അവൻ വന്നത്...എന്താണ് നിന്റെ തീരുമാനം.." ഡെവി സാന്ദ്രയെ ചേർത്തുപിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. "നിന്റെ ജീവിതമാണ്.. ജീവിച്ചു തീർക്കേണ്ടതും നീയാണ്..അതുകൊണ്ട് നീ പറയുന്നതേ ഞങ്ങൾ..അംഗീകരിക്കുകയുള്ളൂ..അതുകൊണ്ട് നിന്റെ മനസ്സിൽ എന്താണെന്ന് നീ പറയ്യ്.. അവനൊരു മറുപടി കൊടുക്കണം" എനിക്കിപ്പോ കല്യാണം വേണ്ടെന്നാണ്.." സാന്ദ്ര അവനെ നോക്കാതെയാണ് ഉത്തരം പറയുന്നത്.. "ഇപ്പൊ വേണ്ടെന്നോ അതൊ ഇനി കല്യാണമേ വേണ്ടെന്നോ.." ഡെവി ചോദിച്ചു.. അതിനവൾ ഉത്തരമൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. നിന്റെ തീരുമാനം അതാണെങ്കിൽ ഇവരാരൊക്കെ എതിർത്താലും ഞാൻ നിനക്കൊപ്പം നിൽക്കും പക്ഷേ നീ ഒന്നു മനസ്സിലാക്കണം.." ഡെവി അവളെ തനിക് നേരെ നിർത്തി.. സാന്ദ്ര അവനെ തന്നെ നോക്കി... "ഇപ്പോഴത്തെ ഈ മാനസികവസ്ഥയൊക്കെ മാറും..മാറണം.. അത് തന്നെയാണ് എനിക്കും വേണ്ടത്.. നീ സന്തോഷമായിരിക്കണം..കുറച്ചു മാസങ്ങളോ അല്ലെങ്കിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ വർഷങ്ങളോ കഴിയുമ്പോൾ നിന്റെയീ തീരുമാനവും മാറിയേക്കും. നിനക്ക് യോജിക്കുന്ന ഒരാളെ തന്നെ നിനക്കപ്പോൾ കിട്ടുകയും ചെയ്യും.. പക്ഷേ എനിക്ക് തോന്നുന്നു അവരാരും തന്നെ സന്ദീപിനോളം നിന്നെ സ്നേഹിക്കില്ലെന്ന്..മനസ്സിലാക്കില്ലെന്ന്.. ഇപ്പോൾ കല്യാണം വേണ്ടെന്നുള്ള തീരുമാനത്തോടെ നീ നഷ്ടപ്പെടുത്തി കളയുന്നത് നിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയൊരു ഭാഗ്യത്തെയാണെന്ന് എനിക്ക് നിന്നോട് ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ.. കാരണം നിനക്ക് പറ്റിയ ചെറിയൊരു തെറ്റ്...അത് അപ്പാടെ ക്ഷമിച്ചിട്ട് നിന്നോടുണ്ടായിരുന്ന ആ ഇഷ്ടം അതിന്റെ എല്ലാ പരിശുദ്ധിയോടും കൂടി ഒരിക്കൽ കൂടി നിന്നിലേക്ക് ചേർത്തുവയ്ക്കാൻ നിന്നെ തിരഞ്ഞു വന്നവനാണ് സന്ദീപ്.. നിനക്ക് വേണ്ടി അവനിനിയും കാത്തിരിക്കും.. പക്ഷേ അങ്ങനൊരു ക്രൂരത അവനോട് ചെയ്യണോ.. നീയൊന്നോർത്തു നോക്ക്.. അവനത് അർഹിക്കുന്നില്ല സാന്ദ്ര.. അവന് നീ ഒരു അവസരം കൊടുക്കുകയാണെങ്കിൽ നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നതിലും എത്രയോ മികച്ചതായിരിക്കും ഇനിയങ്ങോട്ടുള്ള നിന്റെ ജീവിതം.. എന്നോട് ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് നീ പറയപ്പെടുന്ന ആ ഇഷ്ടംപോലും ലജ്ജിക്കും വിധം നിന്നെ സന്ദീപ് സ്നേഹിക്കും.. അവന്റെ കൂടെയുള്ള ജീവിതത്തിൽ നീ അങ്ങേയറ്റം സംതൃപ്തിയായിരിക്കും...അവനെ നീ വേണ്ടവിധത്തിൽ മനസ്സിലാക്കുകയാണെങ്കിൽ... സ്നേഹിക്കുകയാണെങ്കിൽ..പരിഗണിക്കുക യാണെങ്കിൽ.. ഡെവി പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ എല്ലാവരും സാന്ദ്രയെയാണ് നോക്കുന്നത്.. ഡെവിയെ ഒന്ന് നോക്കിയതിനുശേഷം അവളുടെ കണ്ണുകളും സന്ദീപിനെ നേരെ നീണ്ടു. സ്നേഹം മാത്രം നിറഞ്ഞ നിൽക്കുന്ന ആ നോട്ടവും ചിരിയും.. ഡെവി പറഞ്ഞതുപോലെ, ഒരിക്കൽ അയാളെ ചതിക്കാൻ കൂട്ടുനിന്നിട്ടും ആ ഒരു തെറ്റ്.....വലിയൊരു തെറ്റ് അതൊരു ചെറിയ പിഴവായി മാത്രം കണ്ടു തന്നോടുള്ള അവന്റെ സ്നേഹം പ്രകടമാക്കുവാനും തെളിയിക്കുവാനും തന്നെ തിരഞ്ഞോടി വന്നവനാണ്.. ഒരിക്കൽ ചതിച്ച ഒരാൾക്കും പിന്നെ ഒരു അവസരവും കൊടുക്കരുതെന്നുള്ള.. നിയുക്ത നിയമത്തെ പോലും അവൻ ഭയന്നിട്ടില്ല..തനിക്കവൻ വീണ്ടുമൊരു ചാൻസ് കൂടി തരികയാണ്.. അവന്റെ സ്നേഹം സ്വീകരിക്കാൻ. ഡെവി പറഞ്ഞതുപോലെ.. ഓർമ്മിപ്പിച്ചത് പോലെ കാലങ്ങൾക്കനുസൃതമായി തന്റെ തീരുമാനങ്ങളും മാറ്റം വന്നേക്കും.. അന്ന് വേറൊരാളെ തനിക്ക് പാതിയായും കിട്ടിയേക്കും. എന്നാൽ ഡെവി പറഞ്ഞതുപോലെ തന്നെ ഇത്രമേൽ സ്നേഹിക്കുകയും മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാളെ കണ്ടു കിട്ടുക എന്നത് ഇനി ദുഷ്കരമായിരിക്കും അവൾക്ക് എന്ത് തീരുമാനമെടുക്കണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു.. നിസ്സഹായതയോടെ അവൾ ഡെവിയെ നോക്കി.. "കൂടുതലൊന്നും ആലോചിച്ചിട്ട് നീ നിന്റെ ടെൻഷൻ കൂട്ടല്ലേ.. നീ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവന് നിന്റെ ലൈഫിലേക്ക് ഒരിടം കൊടുക്കുന്നു... അങ്ങനെ കരുതിയാൽ മതി...എന്തിനും നിനക്കൊപ്പം ഞങ്ങളെല്ലാമുണ്ട്.." അവളുടെ തീരുമാനം ആ കണ്ണിൽ നിന്നും വായിച്ചറിഞ്ഞത് പോലെ ഡെവി പറയുമ്പോൾ സാന്ദ്ര മുഖം കുനിച്ചെങ്കിലും സന്ദീപിന്റെ മുഖം ഏഴ് തിരിയിട്ട വിളക്ക് പോലെ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. നിനക്കവനോട് സംസാരിക്കണമെന്നുണ്ടോ.. ഡെവി ചോദിക്കുമ്പോൾ സാന്ദ്ര വേണ്ടന്ന് തലയാട്ടി.. നിനക്കോ സന്ദീപ്.. " ഇല്ല.. എനിക്ക് പറയാനുള്ളതെല്ലാം ഞാൻ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു ഡെവി.. ഇനിയുള്ളത് കല്യാണത്തിന് ശേഷം ഞാനവളോട് പറഞ്ഞു കൊള്ളാം.. " സന്ദീപ് ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തുമ്പോൾ അവരെല്ലാം ആ ചിരി ഏറ്റെടുത്തു കഴിഞ്ഞു. പിന്നെയെല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു.. സന്ദീപ് സമാധാനത്തോടെ സന്തോഷത്തോടെ തിരിച്ചു പോയി.. ഇനി നടക്കാൻ സാധ്യതയില്ലാത്ത വിധം ആ കല്യാണ ഒരുക്കത്തിൽ പിൻവാങ്ങിയ സുദേവിനെ അവരെല്ലാം കൂടി പറഞ്ഞു ചാർജ് ചെയ്യിപ്പിച്ചെടുത്തു.. കുറെ പേരോടൊക്കെ അയാൾ കല്യാണം നടക്കില്ലെന്ന് അതു മുടങ്ങിയെന്നും ഒക്കെ വിളിച്ചറിയിച്ചിട്ടുണ്ട്.. പക്ഷേ അതൊന്നും കാര്യമാക്കേണ്ടതെന്നും നാളെ മുഹൂർത്തത്തിൽ വരുന്നവർ ആരൊക്കെയായാലും അവരെയെല്ലാം സാക്ഷിയാക്കി കൊണ്ട് നമുക്ക് കല്യാണം നടത്തണമെന്നും സന്ദീപും അവന്റെ വീട്ടുകാരും മാത്രമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂവെന്നുമെല്ലാം പറഞ്ഞിട്ട് ഡെവി തന്നെയാണ് അതിനെല്ലാം മുന്നിട്ടു നിന്നത്... അവനൊപ്പം കട്ടയ്ക്ക് ശ്രീയും.. മണിക്കൂറുകൾ കൊണ്ട് തന്നെ കല്യാണ വീടിന്റെ പ്രൗഡിയിലേക്ക് ആ വീട് മാറി തുടങ്ങുകയായിരുന്നു.. പന്തൽ പണിക്കാരും പാചക പണിക്കാരുമായിട്ട് ഒരുപാട് ആളുകൾ ആ മുറ്റത്തും വീട്ടിലുമെല്ലാം ഓടി നടക്കുന്നുണ്ട്..അയാൾക്കാരും ഒന്നിനു പുറകെ ഒന്നൊന്നായി വന്നു തുടങ്ങി. പെട്ടന്നെന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്നവരെല്ലാം ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. എന്റെ മോളുടെ ഭാഗ്യമെന്നാണ് സുദേവ് അവരോട് മറുപടി പറഞ്ഞത്... ആർക്കും കൂടുതലായി ഒന്നും മനസ്സിലായി.. എങ്കിലും കല്യാണം നടക്കുമെന്ന് അവർക്കുറപ്പായി.. അതിന്റെ പേരിൽ അവരിനി എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അതൊന്നും ആ വീട്ടിലെ ആരും മുഖവിലക്കെടുത്തതുമില്ല.. ഒന്നിനും ഒരു കുറവും വരുത്തരുതെന്ന് വാശി ഉള്ളതുപോലെ മത്സരിച്ച് ഓടിനടക്കുകയാണ്..ശ്രീയും ഡെവിയും. എത്രയൊക്കെ ശ്രമിച്ചിട്ടും സുദേവിന് അവർക്കൊപ്പമെത്താനാവുന്നില്ല.. കല്യാണം മുടങ്ങിയെന്ന് അടക്കം പറഞ്ഞവരും അതിന്റെ കുറ്റവും കുറവുമെല്ലാം തമ്മിൽ തമ്മിൽ പറഞ്ഞവരുമെല്ലാം... ആദ്യം ഒന്ന് മടിച്ചു നിന്നെങ്കിലും പതിയെ പതിയെ അവരും ആ വീട്ടിലേക്ക് എത്തിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു.. വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചിട്ട് കല്യാണത്തിന്റെ ഒരുക്കങ്ങളിലാണെന്നും വരാൻ വൈകുമെന്നും ശ്രീ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഡെവി വിളിച്ചിട്ട് ഇന്ദിരാമ്മയോട് അവിടെ അടുത്ത വീട്ടിലുള്ള ഒരു ടാക്സിയുണ്ട്..അവനോട് വരാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നും അതിൽ കയറി ഇങ്ങോട്ട് വരണമെന്നും പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർ അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഞെട്ടി പോയിട്ടുണ്ട്.. എങ്കിലും അവൻ കൂടുതൽ വിശദീകരണത്തിൽ നിന്നും നിൽക്കാൻ സമയമില്ലാതെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു.. അവിടെ എത്തിയതിനുശേഷം കാര്യങ്ങളെല്ലാം അറിഞ്ഞ ഇന്ദിരാമ്മ മകനെ ഒന്ന് വാരി പുണരുകയാണ് ചെയ്തത്.. അന്നത്തെ ദിവസം ഇരുട്ടി വെളുത്തപ്പോഴേക്കും.. എങ്ങനെയാണ് സാന്ദ്രയുടെ കല്യാണം നടത്തണമെന്ന് സുദേവ് ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നത് അതുപോലെതന്നെ... ആ മുറ്റത്തെ ഒരുക്കങ്ങൾ പൂർത്തിയായിരുന്നു.. വിവാഹവസ്ത്രങ്ങളും ആഭരണങ്ങളും എല്ലാം എടുത്തിരുന്നത് കൊണ്ട് അതിനുള്ള ഓട്ടമെല്ലാം ഒഴിവായി കിട്ടി.. സന്ദീപിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്ന് അവനും അവന്റെ വീട്ടുകാരും മാത്രമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ എന്ന് ആദ്യമേ അറിയിച്ചിരുന്നു.. സാന്ദ്രയ്ക്ക് വേറെയൊരു ഇഷ്ടമുണ്ടെന്നും അതോടുകൂടി ആ കല്യാണം മുടങ്ങി എന്നും അവർ ആദ്യം തന്നെ ബന്ധുക്കളെ അറിയിച്ചതുകൊണ്ട് ഇനി അതെല്ലാം തിരുത്തി പറയാനും അവരുടെ കുത്ത് വാക്കുകളും കൊള്ളിച്ചു പറയലുകളും ഒന്നും അവളെ കേൾപ്പിക്കില്ലെന്ന് വാശിയുള്ളതുപോലെ ഇനി ബന്ധുക്കളെന്നും കൂട്ടേണ്ടതില്ലെന്നുമെല്ലാം അവരുടെ മാത്രം തീരുമാനമായിരുന്നു.. പുലർച്ചെ എപ്പോഴോ ആണ് ശ്രീക്കും ഡെവിക്കുമൊന്നു നടു നിവർത്താൻ സമയം കിട്ടിയത്.. സന്ദീപ് വന്നിട്ട് സാന്ദ്രയെ സ്വീകരിക്കാൻ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞത് സമ്മതമാണെന്ന് പറഞ്ഞതോടുകൂടി ഡെവിക്ക് കൂടി ഊർജ്ജം വന്നിട്ടുണ്ടെന്ന് ശ്രീക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നു.. എത്രയൊക്കെ വാശിയും ദേഷ്യവുമാണെന്ന് കാണിച്ചാലും സാന്ദ്രയുടെ ജീവിതം അവനു മുന്നിൽ ഒരു വലിയ വേദന തന്നെയായിരുന്നു എന്ന് ശ്രീക്കും അറിയാമായിരുന്നു.. ഇന്നത്തെ ദിവസത്തോടെ അവന്റെ മനസ്സിലെ വലിയൊരു സങ്കടമാണ് ഇല്ലാതായി മാറുന്നത്.. അതിന്റെ ആശ്വാസം രണ്ടു പേരിലും കുറച്ചൊന്നുമല്ല.. രാവിലെ 10 മണിക്കാണ് മുഹൂർത്തം. അപ്പോഴേക്കും ഇനിയും കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ട്. കുറച്ചുനേരം ഒന്നുറങ്ങിയേക്കാം എന്ന് കരുതിയിട്ടാണ് ഡെവിയും ശ്രീയും ആ സിറ്റൗട്ടിൽ ത്തന്നെ കിടന്നത്. വെറും നിലത്ത് തമ്മിൽ ചേർന്നുകിടക്കുന്ന രണ്ടുപേരെയും നോക്കുമ്പോൾ സുദേവ് ആ ഇരുട്ടിൽ നിന്ന് കരയുകയായിരുന്നു.. അതവരും കണ്ടില്ല.. അത്രമാത്രം ഹൃദയ നോവയാണ് അവർ രണ്ടുപേരെയും അയാൾ അതുവരെയും നോക്കി കണ്ടിരുന്നത്.. തനിക്ക് രണ്ട് ആൺ മക്കൾ ഉണ്ടെന്നതുപോലെയാണ് അവരുടെ ആ ഒരു സാന്നിധ്യം അയാൾക്ക് ആശ്വാസമേകിയത്.. അപ്പൊഴിക്കെയും ഡെവിയോട് ചെയ്ത ചതിയോർത്തുകൊണ്ടും ബാലയോട് അവനുള്ള ഇഷ്ടം ഇന്ദിരാ പറഞ്ഞിട്ട് ശ്രീയോട് കാണിച്ച അവഗണനയുമെല്ലാം ഓർത്തോർത്തു കൊണ്ടയാൾ നീറുകയായിരുന്നു.. തുടരും.. അപ്പോയിനി കല്യാണം.. ഇതും രണ്ടു ഒപ്പ് കൊണ്ട് തീരുമായിരുന്നു.. ഇതിപ്പോ ഇനി എന്തെല്ലാം ചടങ്ങ്..ണ്ട്. എനിക്കാ ഇതിന്റെ മുഴുവനും ക്ഷീണം.. എല്ലായിടത്തും ഓടി നടന്നു സീൻ പിടിച്ചു നിങ്ങൾക്ക് പറഞ്ഞു തരണ്ടേ. ഇത് കൊണ്ടാ ഞാനീ കല്യാണങ്ങളെ വെട്ടി ചുരുക്കുന്നത് 😌 നിങ്ങൾക്കറിയാമോ അത്.. 🫣 റിവ്യൂ ഇട്ടിട്ട് പോണേ. സ്നേഹത്തോടെ ജിഫ് ❣️❣️ #📔 കഥ