#📙 നോവൽ ......! സുനന്ദയാണ് സംസാരിക്കുന്നത് ... "എത്ര കാലമായി രശ്മി നിങ്ങൾ ഈ കൂട്ടു കുടുംബത്തിൽ താമസിക്കുന്നു .... രണ്ട്‌ കൊച്ചുങ്ങള് വളർന്നു വരുന്നു ... നിനക്ക് ആണേൽ വല്ല ബോധവും ഉണ്ടോ വിഷ്ണു എന്തെങ്കിലും മിച്ചം വെയ്ക്കുന്നുണ്ടോ ... ആരാ കുടുംബത്തിലെ ചെലവ് നടത്തുന്നത് ... നിങ്ങൾക്ക് എന്ന് പറയാൻ സ്വന്തമായി എന്തെങ്കിലും വേണ്ടേ … ഒരു വീട് വേണ്ടേ ... ഈ വീട് എന്ത് തന്നെ ആയാലും നിങ്ങൾക്ക്‌ കിട്ടില്ല ... പിന്നെ ഒരു ഓപ്പോള് ... ആ ഭാണ്ഡം ആരുടെ ചുമലിൽ കെട്ടിവെക്കും നിങ്ങളും കൂടെ ചുമക്കണ്ടേ " സുന്ദയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ടു അരുണിമ ഇടിവെട്ടേറ്റ പോലെ നിന്നു ..... റൂമിൽ വിഷ്ണു ഇല്ലായിരുന്നു അമ്മയും മകളും മാത്രം "അമ്മെയെന്താ ഈ പറയുന്നത് ....വിഷ്ണുവേട്ടൻ കേൾക്കണ്ട നിങ്ങളെ ഇപ്പോ ഇറക്കിവിടും ഇവിടുന്ന് ഓപ്പോളെ അവർക്കെല്ലാം ജീവനാണ്‌ ... പിന്നെ ഇവിടുത്തെ വരവ് ചിലവ് അങ്ങനെ ഒരു വേർതിരിവ് ഇവിടെ ആരും കാണിച്ചു കണ്ടിട്ടില്ല അമ്മേ " രശ്മിക്ക് അത് അത്ര സുഖിച്ചില്ല .. . "മോളെ നിനക്ക് ഇപ്പോ അങ്ങനെ തോന്നും ... പിന്നെ മനസിലാവും ഞാൻ പറഞ്ഞതിൽ കാര്യമുണ്ടെന്നു " അവർ രശ്മിയുടെ ചുമലിൽ തഴുകി പിന്നെ അവിടെ നിൽക്കണമെന്ന് അരുണിമക്ക് തോന്നിയില്ല .... അവൾ റൂമിലേക്ക് നടന്നു ... താൻ ഇവർക്കെല്ലാം ഒരു ഭാരമാകുമോ... അതിനെ കുറിച്ച് ഇതുവരെ ചിന്തിച്ചില്ല വയസാവുകയല്ലേ എല്ലാവർക്കും ... ഒരു സഹായത്തിനു ആരെങ്കിലും വേണ്ടേ .. ആരും തുണ ആയിട്ടില്ലെങ്കിൽ എല്ലാവരും മറ്റുള്ളവർക്ക് ഭാരം തന്നെയാണ് അച്ഛൻ പറഞ്ഞതു ശരിയാണ് ... സഹോദരങ്ങൾക്കെല്ലാം അവരുടെ കാര്യങ്ങളുണ്ടാവും .... താൻ ഒരു അധികപറ്റാവും ദത്തേട്ടന്റെ കാര്യത്തിൽ വീട്ടിൽ ആർക്കും ഇപ്പോഴും ഇഷ്ടമല്ല ...ബിസിനസ്സ് ശരിയല്ലെത്രെ ... അതല്ല അവർക്കു കൂടുതൽ പ്രശ്നം സഹോദരിക്ക് ഒരു കിഡ്‌നി കൊടുത്തതും എല്ലാവരും അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് .... മനസ്സിൽ ഒരു പേടി തോന്നി തുടങ്ങി ... ഒറ്റപെട്ടു പോകുമോ ... ചിലരുടെ വാക്കുകളിൽ നിന്നായിരിക്കും ചിലപ്പോൾ തിരിച്ചറിവുണ്ടാകുന്നത് .... രശ്മിയുടെ അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് താൻ അതിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നത് ഭാണ്ഡം ....! എന്തൊരു വാക്കാണത് .... പോകാൻ നേരം സുനന്ദ അരുണിമയുടെ അടുത്ത് വന്നു വളരെ സ്നേഹത്തോടെ വർത്തമാനം പറഞ്ഞാണ് പോയത് ഈ മനുഷ്യരുടെ കാര്യം .... എത്ര വിചിത്രമാണ് .... മുഖം നോക്കിയോ പെരുമാറ്റം നോക്കിയോ ആരെയും വിലയിരുത്താൻ കഴിയില്ല ... അരുണിമ ഓരോ കാര്യങ്ങൾ ചിന്തിച്ചു അങ്ങനെ കിടന്നു .... കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിഷ്ണു റൂമിലേക്ക് കയറി വന്നു ... അവനെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു ..... "എന്താ വിഷ്ണു " അവൻ കട്ടിലിൽ അവൾക്കരികിലിരുന്നു ... "ഓപ്പോളെ " അവൻ വിളിച്ചു "ഉം "അരുണിമ അവനെ നോക്കി വിഷ്ണു അങ്ങനെ ആണ് ആരോടും അധികം സംസാരിക്കില്ല വളരെ കുറച്ചു മാത്രം ... അവന്റെ മനസു വായിച്ചെടുക്കാനും പാടാണ് ... "ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ലാവണ്യയെ കണ്ടിരുന്നു ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു പഠിച്ചതാ... ഓപ്പോളെ ..അവൾ എല്ലാ കാര്യവും എന്നോട് പറഞ്ഞു...അത് മാത്രമല്ല .... അവൻ നിർത്തി .... എന്തെ എന്ന ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി .... "ഞാനും അവളും തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിലായിരുന്നു ... ആർക്കും അറിയില്ല എനിക്കവളെ കൂടെ നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല .. എന്നും മനസിലൊരു വിങ്ങലായിരുന്നു ഓപ്പോളെ അവൾ ... ഓപ്പോളുടെ ധൈര്യം പോലും ഞാൻ കാണിച്ചില്ല ..." അവനു വാക്കുകൾ ഇടറി അരുണിമ അത്ഭുതത്തോടെ അനിയനെ നോക്കി ... ഇതുവരെ ആരും അറിയാത്ത കാര്യം ... അവളും അന്ന് ഒരു പൂച്ചക്കുഞ്ഞിനെ പോലെ പതുങ്ങി നടന്നിരുന്നവൾ .... "എന്താ വിഷ്ണു നീ പറഞ്ഞത് ... ആ കുട്ടി ...എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിയിണില്യ .." സത്യമാണ് ആരും അറിഞ്ഞില്ല ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം .. 'അമ്മ പോയ ദിവസം ഇവിടെ വന്നപ്പോഴാണ് അവള് ഏല്ലാ കാര്യങ്ങളും പറഞ്ഞത് ..അപ്പോഴാണ് ശരിക്കും വേദന തോന്നിയത് ... നമ്മള് രണ്ടു പേരും ചേട്ടനേം അനിയത്തിയേയും വഞ്ചിച്ചുവല്ലേ ? എനിക്ക് ഇനി ഒന്നിനും കഴിയില്ലല്ലോ ഓപ്പോളെ എന്നാൽ ഓപ്പോൾക്ക് ..... ദത്തേട്ടനുമായി ഒരു ജീവിതം സാധ്യമാവുമായിരുന്നല്ലോ ..." അരുണിമ ചിരിച്ചു .... "ഇവിടെ ആർക്കാണ് അത് സമ്മതം വിഷ്ണു ..എനിക്ക് നിങ്ങൾ എല്ലാവരും വേണം .... അങ്ങനെ അല്ല ഓപ്പോൾ ചിന്തിച്ചിരുന്നതെങ്കിൽ .... എനിക്ക് ഒരു പക്ഷെ എന്നോ ആവാമായിരുന്നു ആര് നിന്നിലെങ്കിലും ഞാൻ നിൽക്കാം ഓപ്പോളെ ... ദത്തേട്ടൻ എത്രമാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് ലാവണ്യ പറഞ്ഞപ്പോൾ മനസിലായി വേണ്ട വിഷ്ണു അങ്ങനെ വല്ല്യ മോഹങ്ങളൊന്നും ഇല്ല്യ # ... ആഗ്രഹങ്ങളും ... ഞാൻ ആർക്കും ഒരു ബാധ്യത ആവരുത് എന്നെ ഉള്ളു .." രാത്രി കഴിക്കാനിരുന്നപ്പോൾ അനുപമ ആണ് പറഞ്ഞത് ... ജനാർദ്ദനൻ മാമന്റെ മോൻ .. കിഷോർ ചേട്ടൻ ഇപ്പോ ലീവിന് നാട്ടിലുണ്ട് ... നാല്പത്തി നാല് വയസുണ്ട് അറിയാലോ ഇത് വരെ കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ല ...ഇപ്രാവശ്യം പോകുന്നതിനു മുൻപ് ഒരു കല്യാണം എങ്ങിനെയെങ്കിലും തരപ്പെടുത്തണമെന്ന മാമൻ പറയുന്നേ ..... നമ്മളെ ഒപ്പോളെ കക്ഷിക്ക് വല്ലാതങ്ങു ബോധിച്ചു കുറേകാലമായി എന്നോട് പറയാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഖത്തർ പെട്രോളിയത്തിൽ നല്ല ജോലിയാ .... ഓപ്പോളുടെ കാര്യം പലവട്ടം എന്നോട് ചോദിച്ചു .... അവൾ എല്ലാവരോടും കൂടിയാണ് പറഞ്ഞത് ... അവളുടെ അമ്മയുടെ ചേട്ടന്റെ മകനാണ് കിഷോർ .. വിവേകിന്റെയും അനുപമയുടെയും കല്യാണത്തിന് അരുണിമയെ കണ്ടപ്പോൾ തൊട്ട് കല്യാണം കഴിക്കാൻ ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നതായി അയാൾ പലവട്ടം അനുപമ വഴി പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു ... വേറെ ഒരു വിവാഹം നോക്കിയിട്ടുമില്ല ..... പക്ഷെ അരുണിമ അത് സമ്മതിച്ചിരുന്നില്ല ....അവൾ പലതും പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞു മാറി ഇന്ന് ഇവർ എല്ലാവരും കൂടി തന്റെ കാര്യം ചർച്ച ചെയ്തിരിക്കുന്നു എന്ന് അവൾക്കു ബോധ്യമായി .. ഓപ്പോളെ ഓപ്പോൾക്ക് ഒരു ജീവിതം വേണ്ടേ ... ഞങ്ങളൊക്കെ എത്ര നോക്കിയാലും ഒരു പരിധി ഉണ്ട് .... വിവേകാണ് പറഞ്ഞത് വിഷ്ണു മാത്രം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല അവൻ ഇടക്കിടെ അരുണിമയെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അരുണിമ തല താഴ്ത്തി കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു ഓപ്പോൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല .....പിന്നെ കഴിപ്പ് നിർത്തി അനുപമയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു അരുണിമ പറഞ്ഞത് കേട്ടു അവർ എല്ലാവരും കൂടെ അവളെ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി വിഷ്ണു അവിശ്വസനീയതയോടെയും .... സമ്മതം…..!! തുടരും 🌹🌹ആന്റണി 🌹🌹