📙 നോവൽ Images • 𝓥 𝓲 𝓷 𝓪 𝔂 𝓪 𝓷 (@421741943) on ShareChat

𝓥 𝓲 𝓷 𝓪 𝔂 𝓪 𝓷 - Author on ShareChat: Funny, Romantic, Videos, Shayari, Quotes

#📙 നോവൽ നിലാവ് 5 അവൻ തുളസിയെ നോക്കി. ഇത്തവണ അവന്റെ നോട്ടം നിസ്സംഗമായിരുന്നില്ല. ഒരു കുട്ടിയുടെ കൗതുകമായിരുന്നു.... ✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨ "നീ... പുതിയ ആളാണോ?" ഞാൻ ഇതുവരെ ഇവിടെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ...... അവൻ തുളസിയുടെ നേർക്ക് കൈ നീട്ടി.... "എന്റെ പേര് രുദ്രൻ." നീ മിണ്ടില്ലേ....??? തുളസിയുടെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞു. ആ ഭീകരമായ അട്ടഹാസത്തിന്റെ ഉടമ ഇത്രയും നിഷ്കളങ്കനായ കുട്ടിയെപ്പോലെ പെരുമാറുന്നു! അവൾ പതിഞ്ഞ ചിരിയോടെ അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. "അതെ, ഞാൻ തുളസി. നിങ്ങളുടെ ഭാര്യ." രുദ്രൻ അത്ഭുതത്തോടെ കൈ പിൻവലിച്ചു. "ഓ... ഭാര്യയോ? എനിക്ക് ഭാര്യയുണ്ടോ?" അവൻ സ്വയം ചോദിച്ചു, എന്നിട്ട് ചിരിച്ചു. "നല്ല തമാശ!"😂😂 ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ കടുപ്പത്തോടെ പറഞ്ഞു: "രുദ്ര! നീ മിണ്ടാതെ ഇരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കൂ." അവൻ അമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കിയതിനു ശേഷം.... അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.... നീ കഴിക്കുന്നില്ലേ... രഹസ്യമായി അവളോട്‌ ചോദിച്ചു... അവന്റെ പ്രവൃത്തി കണ്ടു അവൾക്കു ചിരി വന്നു.... പക്ഷെ ചുണ്ട് കൂട്ടി പിടിച്ചു അവൾ അതിനെ തടഞ്ഞു... എന്നിട്ട് അവന്റെ അതെ രീതിയിൽ തന്നെ മറുപടി കൊടുത്തു.... ഇല്ല ഞാൻ പിന്നെ കഴിച്ചോളാം ഇപ്പൊ ദേവേട്ടൻ കഴിച്ചോളൂ.... അവൻ തലയാട്ടി മിണ്ടാതിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ അവന്റെ പ്ലേറ്റിലായിരുന്നു.... ആഹാരം ഒക്കെ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു അവൻ അവൻ അമ്മയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് തോളിൽ കൈയ്യിട്ടു. "അമ്മേ, ഞാൻ പുറത്ത് പോകാൻ പോവുകയാ..... ഇല്ലിമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ എന്റെ ചങ്ങാതി കാത്തിരിക്കുന്നു." ഇല്ലിമരം! സൂര്യൻ മറയുമ്പോൾ പോകരുത് എന്ന് അമ്മ ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞതേയുള്ളൂ!തുളസി മനസ്സിൽ ഓർത്തു. അനഘ ഉടൻ ഇടപെട്ടു. "രുദ്രേട്ടാ, ഇന്ന് നല്ല മഴ പെയ്യുമത്രേ.....നാളെ പോകാം, കേട്ടോ?" രുദ്രൻ മുഖം വീർപ്പിച്ചു..... കുട്ടികളെപ്പോലെ അവൻ കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നു.... ഇപ്പോ ഏട്ടൻ അകത്തു പോയ്‌ ഏട്ടത്തിടെ കൂടെ കളിക്കു..... അവൻ പെട്ടന്ന് തലഉയർത്തി അനഘ യെ നോക്കി... ഏട്ടത്തി..??? ദേ ഇവിടെ നിൽക്കുന്നു.... അനഘ തുളസിയെ അവനു മുമ്പിൽ നിർത്തി... തന്റെ പേര് ഏട്ടത്തി എന്നാണോ??? അല്ല തുളസി.... ആഹാ നല്ല പേരാ... പക്ഷെ എനിക്ക് നീ തുമ്പി ആയ മതി... എന്റെ കൂടെ കൂട്ടുക്കുടുന്ന തുമ്പി.... വരില്ലേ എന്റെ കൂടെ??? അവൻ നിഷ്കളങ്കമായി അവളെ നോക്കി ചോദിച്ചു അവൾ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ തലയാട്ടി... തുളസി അവനെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു തന്റെ സൗന്ദര്യത്തിൽ അവന് യാതൊരു താൽപ്പര്യവുമില്ലാ..... അവൻ ഒരു കുട്ടിയെ പോലെയാണെന്ന് പെരുമാറുന്നതെങ്കിലും... ഇടക്കെ എപ്പോഴോ ഒരു മുതിർന്ന ആണിനെ പോലെ.... പക്ഷെ തന്നെ ഉപദ്രവിക്കാത്ത, നിസ്സഹായനായ ഒരുവന്റെ ഭാര്യയായി ജീവിക്കാൻ അവൾക്ക് അത്രയധികം സന്തോഷം തോന്നി... കൂടാതെ അവനോടുള്ള പേടി പൂർണമായും മാറി, പകരം ഒരു വാത്സല്യം മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു. ഈ നിഷ്കളങ്കത തകർക്കാൻ കലിതുള്ളുന്ന ആ ഭീകരരൂപത്തിന് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. അനഘ തുളസിയുടെ അടുത്തേക്ക് മെല്ലെ നീങ്ങി. "രുദ്രേട്ടൻ ഇപ്പോൾ ശാന്തനാണ്. പക്ഷേ, ശ്രദ്ധിക്കണം. രാത്രി... രാത്രിയാണ് രുദ്രേട്ടൻ നിയമങ്ങൾ ലംഘിക്കുക." "എന്താണീ നിയമം? സൂര്യരശ്മി എന്തിന് മുറിയിൽ പ്രവേശിക്കാൻ പാടില്ല?" തുളസി മെല്ലെ ചോദിച്ചു. അനഘ ചുറ്റും നോക്കി.... "മാധവി ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട്.... പിന്നീട് പറയാം... പക്ഷേ, നിന്റെ മുറിയിലെ മരപ്പെട്ടി ഓർമ്മയുണ്ടോ? അത് ശ്രദ്ധിക്കണം." മാധവി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയപ്പോൾ, അനഘ മെല്ലെ തുളസിയോട് പറഞ്ഞു: "ആ പെട്ടിയിൽ രുദ്രട്ടന്റെ പഴയ ഓർമ്മകളാണ്. അപകടത്തിന് മുൻപുള്ള കാര്യങ്ങൾ. അത് എപ്പോഴും അടച്ചിടാൻ അമ്മ ശ്രദ്ധിക്കും. പക്ഷേ, രുദ്രട്ടൻ എപ്പോഴും ആ പെട്ടിക്കായി ശ്രമിക്കും." "അപ്പോൾ അതിലെ കരച്ചിൽ?" തുളസി ചോദിച്ചു.. അനഘയുടെ മുഖം മാറി. "കരച്ചിലോ? ഏട്ടത്തി, ആ മുറിയിലെ അമ്മൂമ്മ പെട്ടിയിൽ... രുദ്രട്ടന്റെ അച്ഛൻ്റെ ചില സാധനങ്ങളുണ്ട്. അച്ഛൻ! അദ്ദേഹത്തിനും രുദ്രട്ടന്റെഅതേ അവസ്ഥയായിരുന്നു. ഈ തറവാട്ടിലെ പുരുഷന്മാർക്ക് ഒരു ശാപമുണ്ടെന്ന് പലരും പറയും." ശാപമോ? "അദ്ദേഹം എവിടെയാണ്?" തുളസി ചോദിച്ചു. "അദ്ദേഹം മരിച്ചുപോയി. മൂന്ന് വർഷം മുൻപ്. രുദ്രേട്ടന്റെ അപകടം നടന്ന് അധികം വൈകാതെ..." അനഘയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. "നീ വേഗം നിന്റെ മുറിയിൽ പോയി ആ പെട്ടി തുറക്കാതെ ശ്രദ്ധിക്കണം.... രുദ്രേട്ടൻ രാത്രിയിൽ അതിനായി വരും." തുളസി ഭയം മറന്ന് അനഘയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. "ദേവേട്ടനെ എനിക്ക് പേടിയില്ല. നിഷ്കളങ്കനായ ദേവേട്ടനെ..." അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു വാത്സല്യവും ദയയും ഉണ്ടായിരുന്നു. അനഘ ചിരിച്ചു. "സൂക്ഷിക്കുക, തുളസീ. നിഷ്കളങ്കനായ ദേവേട്ടൻ... എപ്പോഴാണ് കലിതുള്ളുന്ന രൂപമായി മാറുകയെന്ന് ആർക്കും പറയാൻ കഴിയില്ല." തുളസി മുറിയിലേക്ക് മടങ്ങി....അവൾ മുറിയിലെത്തി ആദ്യം ചെയ്തത് ആ മരപ്പെട്ടിക്കടുത്തേക്ക് പോവുക എന്നതായിരുന്നു.... മരപ്പെട്ടിയുടെ താഴ് ഭദ്രമായിരുന്നു. ഒരു പൂച്ചയുടെ കരച്ചിൽ! പെട്ടെന്ന് അവൾക്ക് ഒരു കാര്യം ഓർമ്മ വന്നു: രുദ്രട്ടന്റെ താക്കോൽക്കൂട്ടിൽ കിലുക്കികൊണ്ടിരുന്നു. ആ താക്കോൽക്കൂട്ടിൽ ഈ പെട്ടിയുടെ താക്കോൽ ഉണ്ടാകുമോ? അവൾ പെട്ടിയുടെ താഴെ വിടവിലേക്ക് കുനിഞ്ഞ് നോക്കി. വിടവിലൂടെ നേരിയ പ്രകാശം കണ്ടു. അവൾ വീണ്ടും കത്തി ഉപയോഗിച്ച് വിടവ് വലുതാക്കി. അകത്ത് കണ്ട കാഴ്ച തുളസിയെ സ്തംഭിപ്പിച്ചു. ഒരു പഴയ തുണിയുടെ കഷ്ണം! അതൊരു കറുത്ത തുണിയായിരുന്നു. തുളസി ഭയത്തോടെ കൈ പിൻവലിച്ചു. അപ്പോൾ, മുറിയിലേക്ക് ഒരു കാറ്റ് വീശിയടിച്ചു. കട്ടിയുള്ള കർട്ടൻ ചെറുതായി അനങ്ങി. ആരെങ്കിലും വാതിൽക്കൽ ഉണ്ടോ എന്ന് അവൾ ഭയത്തോടെ നോക്കി. ഇല്ല! ആരുമില്ല. പക്ഷേ, ആ കാറ്റ് വന്നത് ജനൽ വിടവിൽ നിന്നായിരുന്നു. അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഒരു നിമിഷം... ആ കർട്ടൻ പൂർണ്ണമായും അടഞ്ഞിരുന്നില്ല! കട്ടിയുള്ള കർട്ടന്റെ ചെറിയൊരു ഭാഗം, ഒരു കറുത്ത കണ്ണ് പോലെ തുറന്നിരുന്നു! പുറത്ത് നിന്ന്, ഒരു നേർത്ത, ചുവന്ന പ്രകാശം ആ കർട്ടന്റെ വിടവിലൂടെ മുറിയുടെ ഭിത്തിയിലേക്ക് പതിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു! തുളസിയുടെ ദേഹമാകെ വിറച്ചു. സൂര്യരശ്മി അകത്ത് കടക്കരുത്. പക്ഷേ, ഈ ചുവന്ന പ്രകാശമെന്താണ്? അതും ജനലിലൂടെ! ആ പ്രകാശത്തിന് പുറകിൽ, പുറത്ത് ആരാണ് നിൽക്കുന്നത്? അതോ, ഇതാണ് ദേവേട്ടൻ 'കലിതുള്ളുന്ന' അവസ്ഥയുടെ രഹസ്യത്തിലേക്കുള്ള താക്കോലോ? തുളസി ഭയം വിഴുങ്ങി. ആ ചുവന്ന പ്രകാശം! അത് ഒരു സാധാരണ വെളിച്ചമായിരുന്നില്ല. കർട്ടൻ വിടവിലൂടെ മുറിയുടെ തറയിൽ വീണ ആ ചുവന്ന ബിന്ദുവിൽ നിന്ന് ചൂടുള്ള ഒരു തരം ഊർജ്ജം പ്രവഹിക്കുന്നതായി അവൾക്ക് തോന്നി. ആരെങ്കിലും തന്നെ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന ഭയം അവളെ പിടികൂടി. ദേവേട്ടൻ രാത്രിയിൽ കലിതുള്ളി അലറിയ ശബ്ദം അവളുടെ മനസ്സിൽ വീണ്ടും മുഴങ്ങി... അവൾ പതിയെ ജനലിനടുത്ത് മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു. വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ കർട്ടന്റെ വിടവ് ഒന്നുകൂടി വലുതാക്കി, പുറത്തേക്ക് എത്തിനോക്കി. പുറത്ത്, മങ്ങിയ നിലാവിൽ ഇല്ലിമരം ഒരു ഭീമാകാരരൂപം പോലെ നിന്നു. ആ മരക്കൊമ്പുകൾക്കിടയിലൂടെ, അകലെ തറവാടിന്റെ മുകൾ നിലയിൽ നിന്ന് വന്ന ഒരു ചുവന്ന വിളക്കായിരുന്നു ആ പ്രകാശത്തിന് കാരണം! ആ മുകൾനിലയിലെ മുറി ഏതാണ്? ആർക്കുവേണ്ടിയാണ് അവിടെ ആ വിളക്ക് കത്തിക്കുന്നത്? അവൾ കർട്ടൻ പൂർണ്ണമായും അടച്ചു. ഇത് വെറും നിയമങ്ങളല്ല, നിഗൂഢമായ ആചാരങ്ങളാണ്. അവൾ കട്ടിലിലേക്ക് തിരികെ നടന്നു. കട്ടിലിന് മുകളിൽ ഒരു ചെറിയ പെൻസിൽ ബോക്സ്! അവൾ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോയി നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ ആരെയും കണ്ടിട്ടില്ല......ഇത് ആരാണ് ഇവിടെ കൊണ്ടുവെച്ചത്? തുളസി ആ പെൻസിൽ ബോക്സിലേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചു. അതിന്റെ അടുത്തു ഒരു പേപ്പർ അതിൽ ദേവട്ടൻ ഇന്നലെ തന്ന പേപ്പറിലെ അതെ ചിത്രം...... അവൾ പെൻസിൽ ബോക്സ് തുറന്നു. അതിനുള്ളിൽ ഒരു ചെറിയ നോട്ട് ബുക്കും ഏതാനും കളർ പെൻസിലുകളും!. നോട്ട്ബുക്കിന്റെ ആദ്യ പേജിൽ വൃത്തിയില്ലാത്ത കയ്യക്ഷരത്തിൽ എഴുതിയിരുന്നു: രുദ്രൻ." നോട്ട്ബുക്ക് മറിച്ചു നോക്കിയപ്പോൾ അവൾക്ക് ദേവേട്ടൻ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടീടെ മനസാണ് എന്നു മനസ്സിലായി... അതിലെല്ലാം കുട്ടികളെപ്പോലെ വരച്ച ചിത്രങ്ങളായിരുന്നു. പൂക്കൾ, പൂമ്പാറ്റകൾ, പിന്നെ പേജുകൾ മറിക്കും തോറും എന്തോ നിഗൂഢത ഓളിഞ്ഞിരിക്കുന്നപോലെ ഒരു വലിയ വീടിന്റെ ചിത്രം ആ വീടിന് മുന്നിൽ ഒരു ഇല്ലിമരവും, ആ ഇല്ലിമരത്തിൽ ചുവന്ന വിളക്ക് കത്തുന്നതും അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു! ദേവേട്ടൻ ഈ ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചത് രാത്രിയിലെ ഭ്രാന്തിന്റെ അവസ്ഥയിലല്ല. ഇത് അവന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ മനസ്സിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ്. വാതിൽക്കൽ വീണ്ടും ഒരു നേരിയ മുട്ട് കേട്ടു. തുളസി പേടിച്ച് നോട്ട്ബുക്ക് ഒളിപ്പിച്ചു. "ഞാനാണ്." അത് അനഘയായിരുന്നു. അവൾ അകത്തേക്ക് വന്നു. "ഏട്ടത്തി, നീ അകത്ത് ഭദ്രമായി ഇരിക്കണം. രുദ്രേട്ടൻ എങ്ങനെയെങ്കിലും നിന്റെ മുറിയിലെത്തി ആ മരപ്പെട്ടിക്കായി ശ്രമിക്കും. അത് തുറന്നാൽ..." അനഘയുടെ ശബ്ദം ഇടറി. . "അനഘേ, ദേവേട്ടന്റെ അച്ഛനും ഇതേ രോഗമായിരുന്നോ?" തുളസി ചോദിച്ചു. അനഘ തലകുനിച്ചു. "അതെ. എന്നാൽ അച്ഛൻ്റേത് ഒരു അപകടം കാരണമായിരുന്നില്ല. അതൊരു... ശാപമായിരുന്നു... ഈ തറവാട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ രഹസ്യം. രുദ്രേട്ടൻ, അച്ഛന്റെ അവസാന നാളുകളിൽ, ആ മരപ്പെട്ടി തുറന്നതിലൂടെയാണ് ഈ അവസ്ഥയിലേക്ക് മാറിയതെന്ന് അമ്മ വിശ്വസിക്കുന്നു." "മരപ്പെട്ടിയോ? അച്ഛൻ മരപ്പെട്ടി തുറന്നപ്പോൾ എന്ത് സംഭവിച്ചു?" അതിനെ കുറിച്ച് വ്യക്തമായി എനിക്കെ അറിയില്ല... അനഘ പറഞ്ഞു "ഏട്ടത്തി, നിനക്കൊരു കാര്യം അറിയാമോ? ആദിയേട്ടന്റെ കയ്യിലുള്ള താക്കോൽ കൂട്ടത്തിൽ ആ പെട്ടിയുടെ താക്കോലുണ്ടാകും. അത് നീ എങ്ങനെയെങ്കിലും കൈക്കലാക്കണം. അതല്ലെങ്കിൽ, അവൻ വീണ്ടും അത് തുറക്കും. ഞങ്ങൾക്ക് ഇനിയൊരു ദുരന്തം താങ്ങാൻ കഴിയില്ല." അനഘയുടെ കണ്ണുകളിൽ ഭയം നിറഞ്ഞു. ദേവേട്ടൻ എന്തിനാ എപ്പോഴും താക്കോൽ കൊണ്ടു നടക്കുന്നത്... അതിനുള്ള ഉത്തരവും എനിക്കറിയില്ല ഏട്ടത്തി.... പക്ഷെ ഏട്ടത്തി ഏട്ടന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്നു ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു 🙏🙏 ഉം..... തുളസി ഒന്ന് മൂളി ആ നിമിഷം തുളസിക്ക് ഇത് ഒരു ദൗത്യമായി തോന്നി. വൈശാഖിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടവൾ, ഇപ്പോൾ തൻ്റെ നിഷ്കളങ്കനായ ഭർത്താവിനെ ഒരു ശാപത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അവൾക്ക് ദേവട്ടനോട് തോന്നിയ വാത്സല്യം, ഇപ്പോൾ ഒരു ദൃഢനിശ്ചയമായി മാറുകയായിരുന്നു. "ഞാൻ... ഞാൻ ശ്രമിക്കാം. ഞാൻ ദേവേട്ടനെ ശ്രദ്ധിക്കാം. എനിക്ക് ദേവേട്ടനെ ഇഷ്ടമാണ്, അനഘേ. ഈ നിഷ്കളങ്കത... ഇത് നഷ്ടപ്പെടാൻ ഞാൻ അനുവദിക്കില്ല." അനഘയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി. "സത്യമാണോ എട്ടത്തി? തുളസി അവളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.... ഞങ്ങൾക്ക് ഈ തറവാട്ടിൽ ഒരാൾ കൂടെ വേണം, രുദ്രട്ടനെ സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാൾ. ഒരുപാട് നന്ദി ഉണ്ട്." തുളസിയെ ഒരു നിമിഷം നോക്കി അനഘ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങി. തുളസി പുറത്ത് പോയി ദേവേട്ടനെ തിരയാൻ തീരുമാനിച്ചു. താക്കോൽ! അവൾക്ക് അത് കണ്ടുപിടിച്ചേ മതിയാകൂ. തുടരും

📙 നോവൽ - mm]@ e೨cd @ఖగబనిం mlలవగ5 mm]@ e೨cd @ఖగబనిం mlలవగ5 - ShareChat