#📝 ഞാൻ എഴുതിയ വരികൾ # തുടർകഥ ഭാഗം 66. ## തെല്ലൊരു അൽഭുതത്തോടെ ഉമയെ നോക്കിയിരുന്നു മുകുന്ദൻ... പിടിച്ചു നിൽക്കാനുള്ള അവസാന ശ്രമവും നടത്തിയതിനു ശേഷമാണ് തലേ ദിവസം അവർ എല്ലാം വെളിപ്പെടുത്താൻ തയ്യാറായത്.... മുൻ കരുതലെന്ന നിലയിൽ മുകുന്ദൻ അവളറിയാതെ അവളുടെ സംഭാഷണങ്ങൾ റെകെർഡ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.... തെല്ലൊരു ഇടവേളക്ക് ശേഷം അവൾ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി..... പതിമൂന്നാം വയസ്സിലാണ് രജസ്വലയാത്... അതും കാവിനുള്ളിൽ വച്ച്.... അന്നൊക്കെ സർപ്പാക്കാവിൽ നിത്യ പൂജയും മറ്റുമുണ്ടായിരുന്നു.... ആദ്യം എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മനസ്സിലായില്ല. ഇന്നത്തെ കാലമല്ലല്ലോ.. ഇന്നിപ്പോ ചെറിയ കുട്ടികൾക്ക് പോലും എല്ലാം അറിയാം... അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് വീട്ടിലേക്കോടി... വീട്ടുകാർ അറിയാതെ മഞ്ചാടി പെറുക്കാനിറങ്ങിയതാണ്.... ഉച്ച സമയത്ത് കാവിനുള്ളിൽ ആരും പ്രവേശിക്കാറില്ലായിരുന്നു... ഓട്ടത്തിനിടയിൽ ഭയം കാരണം ആയിരിക്കണം ഇടയിൽ നിലത്തു വീണു. ശരീരത്തിൽ എവിടൊക്കെയോ മുറിവ് പറ്റി... പിന്നൊന്നും ഓർമ്മയില്ല... മുകുന്ദന് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. പൊതുവെ തന്റെടക്കാരിയാണ് ഇപ്പൊ.. ഇപ്പൊ ഒരു കുട്ടിയുടെ മുഖഭാവത്തോടെ എല്ലാം വിശദീകരുക്കുന്ന ഇവരെ കാണുമ്പോ ഇവർ തന്നെയാണോ ഇതൊക്കെ ചെയ്ത് കൂട്ടിയതെന്ന് സംശയം തോന്നുന്നു... പുറത്ത് ഇരുൾ വീഴാൻ തുടങ്ങി... തൊടിയിലെ ഇലഞ്ഞി മരകൊമ്പിലിരുന്നൊരു പുള്ളു ചിലച്ചു... ഇത് eസന്ധ്യസമയത്തു പതിവില്ലാത്തതാണ്... പുറത്തേക്ക് നോക്കി ഉമ മൊഴിഞ്ഞു... അതെന്താ ഉമേച്ചി...? വരാനിരിക്കുന്ന മരണം വിളിച്ചു പറയുന്നതാണെന്ന് മുത്തശ്ശി കുഞ്ഞ് നാളിൽ പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുണ്ട്... ഒരു അധ്യാപിക ഇങ്ങനൊക്കെ.... മുഴുമിക്കാതെ മുകുന്ദൻ വാക്കുകൾ വിഴുങ്ങി... പൊട്ടിച്ചിട്ടിച്ചു അവർ.... എന്നിട്ട് മുകുന്ദന്റ് മുഖത്തേക്ക് നോക്കി... നീ... നീ... ഒരു അന്ന്വഷണത്തിന് വന്നതല്ലേ... എന്നിട്ടും നീ നിന്നെഇത് എൽപ്പിച്ചവരെ വഞ്ചിച്ചവനല്ലേ... ഞാനോ... ഞാൻ എന്ത് വഞ്ചിച്ചു.. ആരെ... ആകെ ആശയ കുഴ്പ്പത്തിലായി മുകുന്ദൻ... അപ്പൊ ഇതോ.... മൊബൈൽ സ്‌ക്രീനിൽ തെളിഞ്ഞ ചിത്രങ്ങൾ മുകുന്ദനിൽ ഞെട്ടകുളവാക്കി ഇതെങ്ങനെ..... ഇതെങ്ങനെ ഉമേച്ചിയുടെ കൈയിൽ... വീണ്ടും അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു ഉച്ചത്തിൽ ഉച്ചത്തിൽ.... പുറത്ത് ഇരുട്ട് ഘനം വച്ച് തുടങ്ങി... (തുടരും)