#📙 നോവൽ - മുറ ചെറുക്കൻ...... 🔻ഭാഗം_29 ✍️രചന - Aysha akbar തിരികെയുള്ള ആ യാത്രയിൽ ഒരു സുഖമുള്ള കുളിര് അവരെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചിരുന്നു..... അവനോട്‌ തന്റെ മനസ്സ് തുറന്നതിലും അവനിൽ നിന്ന് തനിക്കൊരു മറുപടി ലഭിച്ചതിലും അവളിലൊരു ആശ്വാസം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു....... എത്ര തടഞ്ഞു വെച്ചിട്ടും തന്നിൽ കടന്ന് കൂടിയ അവളോടുള്ള വികാരത്തെയോർത്ത് അവനിലും ഒരു കുളിര് നിറഞ്ഞു തന്നെ നിന്നിരുന്നു.... അപ്പോഴും മറ്റെന്തൊക്കെയോ ചിന്തകൾ അവന്റെ സന്തോഷത്തെ പൂർണ മാക്കിയിരുന്നില്ല.... വീട്ടിലേക്ക് പോകും വഴി തന്നെ കടയിൽ നിന്നുള്ള ഫോൺ വന്നിരുന്നവന്..... അത്‌ കൊണ്ട് തന്നെ ഗേറ്റിന് മുമ്പിൽ അവൻ ബൈക്ക് നിർത്തി.... അവൾ പതിയെ ഇറങ്ങി..... അവൻ ഫോണിലേക്ക് നോക്കുന്നതിനിടക്ക് വെറുതെ അവളിലേക്കൊന്ന് നോക്കി.... ആ യാത്ര തീർന്ന് പോയതിന്റെ എല്ലാ നിരാശയും അവളുടെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു നിന്നിരുന്നു.... അവന്റെ ചൊടിയിലൊരു ചെറു ചിരി വിരിഞ്ഞു..... താൻ പൊക്കോ.... എനിക്ക് കടയിലൊന്ന് പോകണം..... വീണ്ടും അവളവിടെ തന്നെ നിൽക്കുകയാണെന്ന് കണ്ടതും ഫോൺ ചെവിയോടെ ചേർത്ത് വെച്ചു അവനത് പറഞ്ഞതും അവൾ അവനെയോന്ന് നോക്കി.... വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ പറയണമെന്ന വണ്ണം ആ മിഴികളെറേ തിളങ്ങും പോലെ..... സുഖമുള്ളൊരു കാറ്റ് കൃഷ്ണ കിരീടത്തേ തഴുകി അവരിലേക്കും പടർന്നു... അവനും ഒരു നിമിഷം അവളെയൊന്ന് നോക്കി.... മ്മ്....... പുരികം അവൾക്ക് നേരെയൊന്നുയർത്തിയതും അവൾ ഒന്നുമില്ലെന്ന അർത്ഥത്തിൽ ചുമലോന്ന് കൂച്ചി തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കയ്യിലെ കുപ്പി വളകൾ വല്ലാത്തൊരീണം തീർത്തിരുന്നു....... അതൊരു വേള അവന്റെ ഹൃദയത്തെ നിശ്ചലമാക്കും പോലെ യവന് തോന്നി..... ഇത് വരെ ആ കണ്ണുകളിൽ കണ്ട ഗൗരവത്തിന് പകരമായി ഇന്ന് കണ്ട ഭാവത്തേ അവളുടെ മനസ്സ് വീണ്ടും വീണ്ടും ഓർത്തെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..... ഓർത്തെടുക്കും തോറും ഹൃദയത്തെ നിറക്കാൻ തക്ക കഴിവുള്ള എന്തോ ഒരു മാന്ത്രികത അവന്റെ മിഴികൾക്കുണ്ട്...... അതാണോ പ്രണയം.... നിറഞ്ഞു വന്ന അതേ ചിരിയോടെ അവൾ നടക്കുമ്പോഴാണ് പെട്ടെന്ന് മുറ്റത് നിൽക്കുന്ന ആ കാറവൾ കണ്ടത്..... മമ്മ..... ഒരു നിമിഷം അവളുടെ ഹൃദയം നിശ്ചലമായത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.... ശ്വാസമിടിപ്പിന്റെ വേഗത ഏറുന്നത് അവളറിഞ്ഞു.. അത്‌ വരെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്ന സുഖമുള്ള ആ കുളിരിനോന്നാകെ തീ പിടിച്ചത് പോലെയവൾക്ക് തോന്നി...... അത്ര മേൽ ഹൃദയം കത്തി ക്കരിയും പോലെ.... അവളുടെ കൈ കാലുകൾ വിറക്കാൻ തുടങ്ങി.... മുമ്പോട്ട് ചലിക്കില്ലെന്ന വണ്ണം കാലുകൾ നിശ്ചലമായത് പോലെ..... ഒരു പക്ഷെ പപ്പയാവുമോ വന്നിട്ടുള്ളത്..... തന്നെ കൂട്ടാനാകുമോ.. അവളുടെ ശ്വാസമിടിപ്പ് അതി വേഗത്തിലായി.... അവൾ പതിയെ നടക്കുമ്പോൾ കണ്ടിരുന്നു കാറിനരികിലായി നിൽക്കുന്ന ഡ്രൈവറെ.... ഡ്രൈവറുടെ കൂടെയാണ് വന്നിട്ടുള്ളതെങ്കിൽ അത്‌ തീർച്ചയായും മമ്മയാകുമെന്ന് അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു ... അവൾ പതിയെ ഉമ്മറത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോഴേ കണ്ടിരുന്നു കസേരയിലിരിക്കുന്ന ഗായത്രിയെ.... അവളുടെ മുഖമാകെ ഇരുണ്ടു...... അകത്തേക്ക് കയറാതെ ഓടി പ്പോയാലോ എന്ന് വരെ തോന്നി പ്പോയവൾക്ക്... ദേ..... ഇഷാനി വന്നല്ലോ..... തനൂജ അത്‌ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് എല്ലാവരും അവളിലേക്ക് നോക്കിയത്..... ഗായത്രി തല ചെരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെയൊന്ന് നോക്കിയതും ആ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകുന്നത് ഇഷാനിയറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു....... അതിന്റെ കാരണം തന്റെ വേഷമാണെന്നും അവൾക്ക് വ്യക്തമായിരുന്നു...... അവൾ അവരുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ തല താഴ്ത്തി നിന്നു...... ഗായത്രി ഇരുന്നിടത് നിന്നൊന്നെഴുന്നേറ്റു...... ദേഷ്യത്തോടെ മമ്മ തന്നെ നോക്കുന്നത് ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ തന്നെ അവൾക്കറിയാമായിരുന്നു..... ഇഷാനി....... വേഗം പാക്ക് ചെയ്തോ....... വൈകും മുന്നേ നമുക്കിറങ്ങണം...... ഗായത്രി അല്പം ഗൗരവത്തിൽ തന്നെയത് പറഞ്ഞതും ഒരു നിമിഷം ശ്വാസം വിലങ്ങിയത് പോലെ നിന്ന് പോയി ഇഷാനി..... വിടർന്ന കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി അവളവരെ നോക്കുമ്പോൾ ഞാനില്ലാ എന്നവൾ ഒരായിരം തവണ ആ മിഴികൾ കൊണ്ട് പറഞ്ഞിരുന്നു....... എന്നാൽ അവളെ അടി മുടി നോക്കി യ ഗായത്രിയുടെ കണ്ണുകൾ ഒന്ന് കൂടി ദേഷ്യം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു..... അവൾ പോകുക യെന്ന വാക്ക് നൽകിയ സങ്കടത്തിൽ തനൂജയും മുത്തശ്ശിയും ഗോപിയും അമ്മുവുമെല്ലാം മുഖം കുനിച്ചു...... ഇഷാനി ക്ക് ഒന്നുറക്കെ കരയാൻ തോന്നിയിരുന്നു.... ഇനിയും അവിടെ നിന്നാൽ പിടിച്ചു വെച്ച കണ്ണ് നീർ ഒഴുകി പ്പോകുമോയെന്ന് ഭയന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ വേഗം അവിടെ നിന്നും മുറിയിലേക്ക് നടന്നു...... എന്താ ഗായത്രി ഇത്...ഇത്ര ദിവസം കഴിഞ്ഞ് കണ്ട അവളോട് ഇങ്ങനെ ശബ്ധ മെടുക്കുന്നതെന്തിനാ....... മുത്തശ്ശി തന്റെ അനിഷ്ടം പ്രകടിപ്പിക്കുമ്പോൾ ഇനിയും ഒരു സംസാരത്തിന് താല്പര്യമില്ലെന്ന വണ്ണം ഗായത്രി വേഗം അകത്തേക്ക് കയറിയിരുന്നു....... മുറിയിലെത്തിയതും അവൾ വാതിൽ കൊട്ടിയടച്ചു....... ഉള്ളിൽ പിടിച്ചു വെച്ചിരുന്ന കണ്ണ് നീരിനെ അവൾ ഒഴുക്കി കളയുമ്പോൾ പുറത്തേക്ക് ശബ്ദം കേൾക്കാതിരിക്കാനെന്ന വണ്ണം അവൾ വാ പൊത്തി പിടിച്ചിരുന്നു..... ഇനിയും തിരികെയാ നരകത്തിലേക്ക്..... ഓർക്കാൻ കൂടി വയ്യെന്ന വണ്ണം അവളുടെ ചങ്കിലെന്തോ ഒന്ന് തറഞ്ഞു നിന്നു.... അത്‌ തന്റെ ശ്വാസ കോശത്തെ പോലും വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയത് പോലെ........ ഈ വീടും വീട്ടുകാരെയും അതിലുപരി അവനെയും വിട്ട് താനെങ്ങനെ പോകും.... താനിവിടുത്തെയല്ലേ....... അവൾ വിതുമ്പി...... വിടർന്ന കണ്ണുകൾ കലങ്ങി മറിഞ്ഞു... കവിളിണകൾ ചുവന്നു തുടുത്തു...... അപ്പോഴാണ് വാതിലിലുള്ള ഒരു മുട്ടവൾ കേൾക്കുന്നത്..... ഇഷാനി...... അതിനോട് കൂടി വന്ന കനത്തിലുള്ള ഗായത്രിയുടെ ശബ്ദം കൂടി കേട്ടതും അവൾ പെട്ടെന്ന് കണ്ണും മുഖവുമൊന്ന് തുടച്ചു വാതിൽ തുറന്നിരുന്നു...... ഗായത്രി അവളെ യൊന്നു നോക്കി..... അവൾ തല കുനിച്ചാണ് നിൽക്കുന്നത്..... അകത്തേക്ക് കയറി അവരാ വാതിലകത്തു നിന്ന് കുറ്റിയിട്ടതും ഇഷാനി എന്തിനെന്ന മട്ടിൽ അവരെയൊന്നു നോക്കി..... എന്ത് വേഷമാടി ഇത്...... നിന്റെ പപ്പയെങ്ങാൻ ഇത് കണ്ടാലുണ്ടല്ലോ.... അല്ലെങ്കിലേ നീയും എന്നെ പോലെ കൺട്രി യാണെന്നാ പറയാറുള്ളത്.... ഇനി ഇതിന്റെ യൊരു കുറവ് കൂടിയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു ..... ഗായത്രി പറയുന്നതോടൊപ്പം അവളുടെ കവിളിലൊന്ന് നുള്ളിയിരുന്നു..... അവൾ വേദനയോടെ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി.... പക്ഷേ ഇപ്പൊ അതൊന്നും ഒരു വേദനയെ യല്ല.... അതിനേക്കാൾ എത്രയോ ആഴത്തിലാണ് മനസ്സ് മുറിയുന്നത്..... നിന്റെ സാധനങ്ങളെന്താണെന്ന് വെച്ചാലെടുത്തോ കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങണം...... ഗായത്രി വീണ്ടുമത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് തിരിയുമ്പോൾ പെട്ടെന്നായിരുന്നു ഇഷാനി അവരുടെ കയ്യിൽ കയറി പ്പിടിച്ചത്.... ഗായത്രി പെട്ടെന്നൊന്നു പിറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു..... ഞാൻ..... ഞാൻ കുറച്ചൂടി കഴിഞ്ഞിട്ട് വന്നാൽ മതിയോ മമ്മാ..... പ്ലീസ്...... അവൾ കണ്ണുകൾ നിറച്ചു കൊണ്ടത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അക്ഷരങ്ങൾക്ക് വല്ലാത്ത വിറയലുണ്ടായിരുന്നു.... ഗൗരവം നിറഞ്ഞ ഗായത്രിയുടെ കണ്ണുകൾ ഒന്ന് കൂടി മുറുകി...... ദേ ഇഷാനി..... എന്നെ കൊണ്ടൊന്നും പറയിക്കരുത്.....ഇവിടെ നിന്നേ നിർത്താനുള്ള കൊതി കൊണ്ടല്ല പപ്പ പറഞ്ഞയച്ചതെന്നറിയാമല്ലോ....... നീ തന്ന നാണക്കേട് ആളുകളല്പം മറക്കാൻ വേണ്ടിയാ.... ഇവിടെ നിൽക്കണമെന്നൊക്കെ പറയുന്നത് പോലും പപ്പ കേട്ടാലുണ്ടല്ലോ..... ഗായത്രി അതും പറഞ്ഞു ഇഷാനിയെ ഒന്ന് നോക്കുമ്പോൾ അവൾ ദയനീയമായി അവരെ നോക്കി...... മമ്മക്ക് നാണമാവുന്നില്ലേ.... പപ്പക്ക് വേണ്ടി സ്വന്തം നാടും വീടും മോശമാണെന്ന് പറയാൻ....... ഉള്ളിൽ നിന്നും ഉയർന്നു വന്ന അതേ ഗദ് ഗദത്തിൽ ഇഷാനിയത് ചോദിക്കുമ്പോൾ ആ ശബ്ദം വളരേ ശാന്തമായിരുന്നു വെങ്കിലും അത്രയേറെ ശൗര്യം ആ വാക്കുകൾക്കുണ്ടായിരുന്നു...... ഗായത്രി യുടെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു...... ചീ.... അധിക പ്രസംഗീ...... ഇതൊക്കെ ഇവിടെ നിന്ന് കിട്ടിയതാവും അല്ലെ..... പപ്പ അപ്പോഴേ പറഞ്ഞതാ.....അല്ലെങ്കിലേ കൾചർ ലെസ്സാണ് വരുമ്പോഴേക്കും അതിനേക്കാൾ താഴെയായിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന്...... ഗായത്രി അതും പറഞ്ഞു ദേഷ്യത്തോടെ ഇഷാനിയുടെ കവിളിൽ പിടിച്ചു വലിക്കുമ്പോൾ വേദനിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവൾ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കെ ചിമ്മി അങ്ങനെ നിന്നു...... സച്ചു പറഞ്ഞത് ശെരിയാണെന്ന് അവൾക്കന്നേരമാണ് മനസ്സിലായത്...... ഇഷാനി രവി പിള്ളേക്കിപ്പോഴും പ്രതികരിക്കാനുള്ള ധൈrര്യമില്ല...... അതുണ്ടെന്നുള്ളത് തന്റെ തോന്നലാണ്..... ഇവിടെ വന്നതിൽ പിന്നേ ചെറിയൊരു മാറ്റം തനിക്കുണ്ടായെങ്കിൽ കൂടി അതൊന്നും പപ്പയെയും മമ്മയെയും എതിർക്കാനുള്ളതായിട്ടില്ല..... ഇത്രയും സന്തോഷം തന്നത് മുഴുവൻ ഇങ്ങനെയൊരു വേദനക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നോ എന്നോർത്തു അവളുടെ നെഞ്ച് പിടച്ചു..... വേഗം എന്താന്ന് വെച്ചാലെടുത്തോ.... എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഇവിടെ നിന്നിറങ്ങണം...... ഗായത്രി ഒരു താക്കീതെന്ന പോലെ അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ടവിടെ നിന്നും പുറത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ ഞാൻ വരില്ലെന്നുറക്കെ പറയാൻ അവൾക്ക് തോന്നി..... പക്ഷെ കഴിയുന്നില്ല...... ഭയമാണ്...... തന്നിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നൊരു ഭയം... അവരുടെ പിടി വാശിയാണ് തന്റെ ട്രോമ എന്നവൾ തിരിച്ചറിയുക യായിരുന്നു...... അവൾക്കുറക്കെ യുറക്കെ കരയാൻ തോന്നി..... എന്തോ ശബ്ദം പോലും പുറത്തേക്ക് വരുന്നില്ല..... കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തൂവി കൊണ്ടേയിരുന്നു.... ഒരിക്കലും വറ്റില്ലെന്ന പോലൊരു സാഗരം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ അപ്പോഴും തിരയടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...... ഒരു നിമിഷം കണ്ട സ്വപനങ്ങളെല്ലാം തന്നെ നോക്കി പല്ലിളിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി യിരുന്നു ഇഷാനിക്ക്....... മോള് വാ..... കഴിക്കാം...... ആ മുറിയിൽ തന്നെ യിരിക്കുന്ന അവളെ വന്നു വിളിച്ചത് തനൂജയായിരുന്നു.... അവൾ മുഖമുയർത്തി അവരെയൊന്നു നോക്കി.... അവരുടേ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ ദുഖമാണ്...... അല്പ നേരം ഒരു വേദനയോടെ അവളെ നോക്കി നിന്ന ശേഷം കരയുമോ യെന്ന് ഭയന്നത് പോലെ അവർ നടന്നു.... അവർക്ക് പിറകെ അവളും...... എല്ലാവരും കൂടിയിരുന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ ഗായത്രിക്ക് എന്തോ വല്ലാത്തൊരു ധൃതിയായിരുന്നു...... എന്നാൽ ബാക്കിയെല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത് ഒരു പോലെ വിഷാദം പരന്നിരുന്നു..... അവിടെ നിറഞ്ഞു നിന്നൊരാ നിശബ്ദതക്ക് വേദനയുടെ കലർപ്പുണ്ടായിരുന്നു.... ഇവളെ നിനക്ക് കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞ് കൊണ്ട് പോയാൽ പോരെ..... എല്ലാവരുടെയും മനസ്സറിഞ്ഞെന്ന വണ്ണം അത്‌ ചോതിച്ചത് മുത്തശ്ശി തന്നെയായിരുന്നു..... ഗോപിയും തനൂജയും അമ്മുവും പ്രതീക്ഷയോടെ അവരെ നോക്കി..... എന്നാൽ ഇഷാനി മാത്രം മുഖമുയർത്തിയില്ല..... കാരണം...... അതൊരിക്കലും സമ്മതിക്കില്ലെന്ന് ഇതിനോടകം അവൾക്കും വ്യക്തമായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു...... അവൾക്ക് എക്സാം തുടങ്ങാറായി അമ്മേ..... ഇനി നിർത്താൻ പറ്റില്ല.. വീണ്ടുമൊരു ചോദ്ധ്യത്തിനിടം കൊടുക്കാതെയെന്ന വണ്ണം ഗായത്രി അത്‌ തീർത്തു പറയുമ്പോൾ മുത്തശ്ശി നോവോടെ അവളെ യൊന്നു നോക്കി.... അവൾ വേദന ക്കിടയിലും ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.... ഇഷാനി വേഗം ഡ്രസ്സ്‌ മാറിക്കോ...... ഇറങ്ങാം..... കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു എഴുന്നേറ്റ ഉടനെ ഗായത്രി യത് പറഞ്ഞതും ഇഷാനി അവരെയോന്ന് നോക്കി.... മീനു വരാറായി.....അവള് വന്നിട്ട് പോരെ മമ്മാ.... ഇടർച്ചയേറിയ ശബ്ദത്തോടേ അവളത് ചോദിക്കുമ്പോൾ അവിടെ നിന്നവരുടെയെല്ലാം ചങ്കോന്ന് പിടച്ചു...... ഒട്ടും താല്പര്യമില്ലെങ്കിൽ കൂടി എല്ലാവരും നിൽക്കുന്നത് കൊണ്ട് ഗായത്രിക്ക് അത്‌ സമ്മതിക്കേണ്ടി വന്നിരുന്നു....... അവളാ മുറിയിൽ പോയി അൽപ നേരം കൂടി കിടന്നു...... കൃഷ്ണ കിരീടപ്പൂക്കളപ്പോഴും കാറ്റിലാടി ക്കളിക്കുന്നുണ്ട്..... അവയുടെ പുഞ്ചിരിക്ക് പകരം നൽകാനെന്തോ ഇന്ന് തന്റെ കയ്യിൽ പുഞ്ചിരിയില്ലാത്തത് പോലെ..... പതിവ് പോലെ ചെറു മന്ദ മാരുതൻ അവിടെയാകെ ഒഴുകി നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ കൂടി അതിനു എന്നത്തേയും കുളിരില്ലാത്തത് പോലെ... മതി...... ഇനി ഇറങ്ങാൻ നോക്ക്...... ഗായത്രി വന്നു വാതിലിൽ മുട്ടി വീണ്ടുമത് പറഞ്ഞതും അവൾ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു..... കൺ മുമ്പിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് മുഴുവൻ അവനാണ്..... മീനുവിനോടൊപ്പം മനസ്സ് കാത്തിരിക്കുന്നത് അവനെ കൂടിയാണ്..... നോ പറയുന്ന അന്ന് ആലോചിക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞ കാര്യം ഒരു പക്ഷെ ഇനിയവന് ആലോചിക്കേണ്ടി വരില്ലായിരിക്കാം..... ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത ഒരു ലൂസറായി പോയില്ലേ താൻ..... തന്റെ കാര്യങ്ങൾക്ക് പോലും ശബ്ധിക്കാൻ കഴിയാത്തവൾ..... താൻ ഇവിടെ നിന്ന് പോകുന്നതോട് കൂടി അവൻ തന്നെ മറന്നു തുടങ്ങുമായിരിക്കും.... പക്ഷെ.... തനിക്കതിനു കഴിയുമോ....... ചോദ്യങ്ങൾ അവളെ വീർപ്പൂ മുട്ടിക്കുമ്പോൾ അവൾ ഓരോന്നായി ബാഗിലേക്ക് എടുത്ത് വെക്കാൻ തുടങ്ങി....... ഉച്ഛ വെയിൽ മാഞ്ഞു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്..... അപ്പോഴാണ് വാതിൽ പടിയിൽ ആരോ വന്നു നിന്നത് പോലെ അവൾക്ക് തോന്നിയത്.... അവൾ പെട്ടെന്ന് മുഖമൊന്നു യർത്തി... വാതിൽ പടിയിൽ നിൽക്കുന്ന മീനുവിനെ കണ്ടൊരു നിമിഷം അവൾ നോക്കി നിന്നു...... മീനുവും അവളെ നോക്കി നിശ്ചലയായി അങ്ങനെ നിൽക്കുകയാണ്..... ആ കണ്ണുകളിൽ ഇളകി മറിയുന്ന ഭാവങ്ങൾ താൻ പോകുന്നതിന്റെ യാണെന്ന് വ്യക്തമാണ്........ ഇഷാനി പതിയെ ഇരുന്നിടത് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു....... (തുടരും) Aysha Akbar #📔 കഥ