#📙 നോവൽ നിലാവ് 7 മരപ്പെട്ടിയുടെ രഹസ്യം കണ്ടെത്തിയതിന്റെ ആശ്വാസം തുളസിക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, മാധവിയുടെ നോട്ടം അവളുടെ മനസ്സിൽ ഭയം നിറച്ചു. വെറുമൊരു സഹായിയായിരുന്നില്ല അവർ; ഈ തറവാട്ടിലെ രഹസ്യങ്ങളുടെ കാവൽക്കാരിയായിരുന്നു മാധവി. താൻ നിയമങ്ങൾ തെറ്റിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്ന് ഭാർഗ്ഗവിയമ്മയ്ക്ക് മുന്നിൽ എത്തിക്കാൻ മാധവിക്ക് അധിക സമയം വേണ്ട. ​അവൾ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ, കോണിപ്പടിയുടെ മൂലയിൽ മാധവി അവളെ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. മാധവിയുടെ മുഖത്ത് കടുപ്പവും, പഴയ സഹായിയുടെ വിനയവും പൂർണ്ണമായി മാഞ്ഞിരുന്നു. ​"മോളെ തുളസീ, നീ ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. ഇത്രയും വേഗത്തിൽ നീ രഹസ്യങ്ങൾ തേടാൻ തുടങ്ങുമെന്ന് ഞങ്ങൾ വിചാരിച്ചില്ല." മാധവിയുടെ ശബ്ദം പരുപരുത്തതായിരുന്നു, ഓരോ വാക്കും ഒരു മുന്നറിയിപ്പായി തുളസിയുടെ കാതുകളിൽ പതിച്ചു. ​തുളസി ഭയം പുറത്തുകാണിക്കാതെ നിന്നു. "ഞാൻ ഒരു രഹസ്യവും തേടുന്നില്ല മാധവി അമ്മേ. ഞാൻ ആകെ ചെയ്തത് എന്റെ ഭർത്താവിനെ, എന്റെ ദേവേട്ടനെ സ്നേഹിക്കുക മാത്രമാണ്." ​"സ്നേഹമോ?" മാധവി പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചു. "നീയൊരു ദാസിയാണ്, തുളസീ. ഇവിടെയുള്ള ദിവസങ്ങൾ, നീ അനുസരണയുള്ള അടിമയായി ജീവിക്കണം. അതിനു ശേഷം രുദ്രൻ തമ്പുരാന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ, അവിടെ എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും അവന്റെ ഭാര്യയായി, അവന്റെ കലിയെ തടുക്കാനുള്ള ഒരു കവചമായി മാറണം. അതാണ് നിന്റെ ദൗത്യം. അല്ലാതെ, ഈ തറവാട്ടിലെ നിയമങ്ങൾ ചോദ്യം ചെയ്യാനുള്ള അധികാരം നിനക്കില്ല. ഈ മുറിയിൽ നടന്നതൊന്നും ആരും അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന് കരുതണ്ട. ഭാർഗ്ഗവിയമ്മയെക്കാൾ കൂടുതൽ ഈ വീട്ടിലെ ഓരോ മൂലയും എനിക്കറിയാം. നിന്നെ ഇവിടെ എത്തിച്ചത് രുദ്രൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ ആഗ്രഹപ്രകാരമാണ്. പക്ഷേ, ആ ആഗ്രഹം നീ തെറ്റായി ഉപയോഗിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ..." ​മാധവി പകുതിയിൽ നിർത്തി. തുളസിയുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നേരിട്ട് നോക്കി. ​"ആ മരപ്പെട്ടി തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചാൽ, രുദ്രൻ തമ്പുരാൻ്റെ അവസ്ഥ നീ അറിയാതെ പോകും. മാത്രമല്ല, ആ പേടകത്തിൽ ഒളിച്ചുവെച്ച രഹസ്യം പുറത്തുവന്നാൽ, ഈ വീട്ടിൽ രുദ്രൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ അവസ്ഥ വീണ്ടും ആവർത്തിക്കും. നിന്റെ ഭർത്താവ് പൂർണ്ണമായും കലിയായി മാറും. രുദ്രനെ നിനക്ക് വേണമെങ്കിൽ, നീ അടങ്ങി ഒതുങ്ങി ഇരിക്കുക." മാധവിയുടെ വാക്കുകൾ ഒരു തീപ്പൊരി പോലെ തുളസിയുടെ നെഞ്ചിൽ പതിച്ചു. ​"നിങ്ങൾക്ക് എന്തിനാണ് രുദ്രേട്ടൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ രഹസ്യം അറിയേണ്ടത്? നിങ്ങളും ഈ തറവാട്ടിലെന്തോ ഒളിക്കുന്നുണ്ടോ?" തുളസി ചോദിച്ചു... ​മാധവിയുടെ മുഖം വലിഞ്ഞുമുറുകി. "നിനക്ക് ഈ വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങളിൽ ഒരു പങ്കുമില്ല. ഒരു അടിമയെപ്പോലെ നീ നിന്റെ കടമ നിർവ്വഹിക്കുക. മറിച്ചെന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ... ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ അറിയുന്നതിന് മുൻപ് ഈ വീടിന്റെ പടിയിറങ്ങാൻ നീ നിർബന്ധിതയാകും. അപ്പോൾ, വൈശാഖിന്റെ കൈയ്യിലേക്ക് നീ തിരികെ പോകേണ്ടിവരും. നീ ഒരു ഭ്രാന്തനെ സ്നേഹിച്ച് അവന്റെ കലിയെ അടക്കി അവന്റെ ദാസിസായി കഴിയുന്നോ ??? അതോ ഒരു കാമഭ്രാന്തന്റെ കാമചേഷ്‌ടികൾക്ക് ഇരയാകുന്നോ?" തീരുമാനം നിന്റേത് മാത്രം... മാധവിക്ക് വൈശാഖിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരം അറിയാമെന്നത് തുളസിയെ ഞെട്ടിച്ചു. ​"ഇനി ഒരു ദിവസം പോലും ഞാൻ നിന്റെ മുറിയിൽ നിരീക്ഷകനായി ഉണ്ടാകും. സൂക്ഷിക്കുക." മാധവി മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. ​മാധവി നടന്നകന്നപ്പോൾ, തുളസി തളർന്ന് തൂണിൽ ചാരി നിന്നു. ഈ തറവാട് ഒരു തുറന്ന കെണിയാണ്. താൻ എവിടെപ്പോയാലും വൈശാഖിന്റെ ഭീഷണിയും ഈ ശാപത്തിന്റെ ഭീഷണിയും തന്നെ പിന്തുടരുന്നു. പക്ഷേ, ദേവേട്ടനെ രക്ഷിക്കണം.... എനിക്കിപ്പോൾ ആ ഒരു ലക്ഷ്യം മാത്രെമേ ഇപ്പോൾ ഉള്ളു.... ​അവൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ച് ​അവിടെനിന്നും നേരെ തുളസി മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി...... ✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨ പിന്നെയും ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി..... ഇന്ന് എട്ടാം ദിവസം ഇനി രണ്ടു ദിവസം മാത്രെ എന്റെ മുമ്പിൽ ഉള്ളു... ദേവേട്ടനോട് സംസാരിച്ചു നോക്കാം എന്തെങ്കിലും ഒരു സൂചന കിട്ടാതിരിക്കില്ല ഇത്രയും ദിവസം ഏട്ടനോട് സംസാരിക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നില്ല... അമ്മ എപ്പോഴും കൂടെ ഉണ്ടാകും... ഇന്ന് പക്ഷെ അമ്മ പുറത്തു പോയിരിക്കുകയാണ്... ഇത് തന്നെ സമയം.... അവളെ രുദ്രൻ തിരക്കിയിറങ്ങിയി... ഈ സമയം രുദ്രൻ മുറ്റത്തെ ഇല്ലിമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലിരുന്ന് മണ്ണിൽ എന്തോ കോറിയിടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ​അവന്റെ കയ്യിലെ താക്കോൽക്കൂട്ടം ഇപ്പോൾ അവനൊരു കളിപ്പാട്ടമാണ്. അവൻ ഓരോ താക്കോലും എടുത്ത് മണ്ണിൽ വെച്ച് അതിൻ്റെ രൂപം വരയ്ക്കുന്നു. ​"ദേവേട്ടാ," തുളസി മൃദുവായി വിളിച്ചു. ​രുദ്രൻ തലയുയർത്തി, നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി അവന്റെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞു. "ആഹാ! തുമ്പിയോ? നീ ഇവിടെയൊക്കെ വരുമോ?" അവൾ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.... ​"എന്താ ദേവേട്ടൻ വരയ്ക്കുന്നത്?" അവൾ അവനോടു ചോദിച്ചു ​"ഇതോ? ഇതാണ് എൻ്റെ സമ്പത്ത്! ഓരോ താക്കോലും ഓരോ മുറികൾ തുറക്കും. പക്ഷേ, എനിക്ക് തുറക്കാൻ പേടിയാണ്. അമ്മ വഴക്ക് പറയും. അമ്മ പറയുന്ന മുറികളേ തുറക്കാവൂ." അവൻ സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു. ​"ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട താക്കോൽ ഏതാണ് ദേവേട്ടാ ?" എന്തെങ്കിലും സൂചന കിട്ടിയാലോ എന്നോർത്തു അവൾ ചോദിച്ചു... തുളസി അവന്റെ അടുത്തിരുന്നു. ​രുദ്രൻ ചിന്തിച്ചു. എന്നിട്ട് താക്കോൽക്കൂട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു പ്രത്യേക താക്കോൽ എടുത്ത് തുളസിക്ക് നേരെ നീട്ടി. അത് മരപ്പെട്ടിയുടെ താക്കോൽ പോലെ ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് തിളക്കമുള്ള, കൊത്തുപണികളുള്ള മറ്റൊരു താക്കോലായിരുന്നു... ​"ഇതാണ് എൻ്റെ ചങ്ങാതിയുടെ താക്കോൽ! ഇത് കിഴക്ക് ഭാഗത്തെ ഒരു രഹസ്യ വാതിൽ തുറക്കാം. അത് തുറന്നാൽ എനിക്ക് ആ ചുവന്ന വിളക്കിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോകാം. രാത്രിയിൽ അമ്മ ഉറങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ അങ്ങോട്ട് പോകും. അവിടെ എൻ്റെ ചങ്ങാതി എന്നെ കാത്തിരിക്കും. പക്ഷേ, അമ്മ പോവാൻ സമ്മതിക്കില്ല." ഇന്നാ ഇത് നീ വെച്ചോ.... രുദ്രന്റെ കണ്ണുകൾ പ്രതീക്ഷയോടെ തിളങ്ങി. ​തുളസി അത്ഭുതത്തോടെ ആ താക്കോൽ വാങ്ങി. "ഇത് എനിക്ക് തന്നാൽ... ദേവേട്ടന് സങ്കടമാകില്ലേ?" ​"ഇല്ല! നീ എൻ്റെ ഭാര്യയല്ലേ? ഭാര്യയും ഭർത്താവും ചങ്ങാതിമാരല്ലേ? ഇത് നീ വെച്ചോ! നിനക്കറിയാമോ, ഈ വീടിന്റെ എല്ലാ രഹസ്യവും ഈ താക്കോലിലാണ്." അവൻ നിഷ്കളങ്കമായി ചിരിച്ചു. ​തുളസിക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി. ഈ താക്കോൽ ദേവേട്ടൻ മനപ്പൂർവ്വം അവൾക്ക് കൈമാറിയതാണ്. രുദ്രന്റെ ഉപബോധ മനസ്സ് അവളോട് സഹായം ചോദിക്കുകയാണ്! ​അവൾ ആ താക്കോൽ സൂക്ഷിച്ച് വെച്ചു. ആ സമയം ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ വരുന്നത് അവർ കണ്ടു. ​"രുദ്രാ! നീ എന്തിനാണ് തുളസിയോടൊപ്പം സംസാരിക്കുന്നത്? തുളസീ, നീ നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോകണം. നിനക്ക് തന്നിട്ടുള്ള നിയമങ്ങൾ നീ മറക്കേണ്ട." ഭാർഗ്ഗവിയമ്മയുടെ ശബ്ദം തീർത്തും കർക്കശമായിരുന്നു. ​ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ രുദ്രേട്ടനെ കൈയ്കളിൽ പിടിച്ചു. ആ പിടിയിൽ സ്നേഹത്തേക്കാൾ ഉപരി ഒരു ഭയം തുളസി കണ്ടു. ​"അമ്മേ, ഞാൻ കളിച്ചോട്ടെ! തുമ്പിക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടമാണ്! അവൾ എൻ്റെ ചങ്ങാതിയാണ്!" ദേവേട്ടൻ കരച്ചിലിന്റെ വക്കോളമെത്തിയിരിന്നു. ​ഇപ്പോളില്ല രുദ്ര.... അവൾ നിന്റെ മുറിയിലേക്ക് വരട്ടെ അതിനു ശേഷം എത്ര വേണമെങ്കിലും കളിച്ചോളൂ... ഭാർഗ്ഗവിയമ്മ രുദ്രേട്ടനെ വലിച്ചു കൊണ്ടുപോയി. ​തുളസി കുറച്ചു നേരം നിർവികരതയോടെ അതു നോക്കി നിന്നതിനു ശേഷം അവൾക്കു തന്ന മുറിയിലേക്ക് മടങ്ങി.... രുദ്രേൻന്റെ കണ്ണുകളിലെ നിഷ്കളങ്കതയും, അവൻ്റെ നിസ്സഹായതയും അവളെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു. ​ചിത്രത്തിലെ സൂചനകൾ ​തുളസി മുറിയിലെത്തി രുദ്രൻ കൊടുത്ത താക്കോലിലേക്ക് നോക്കി. കിഴക്ക് ഭാഗത്തെ രഹസ്യ വാതിൽ! 'അമ്മൂമ്മ മുറി' കിഴക്ക് ഭാഗത്താണ്.... അപ്പോൾ എനിക്കിപ്പോൾ തന്ന ഈ മുറിയുടെ ഏതെങ്കിലും ഭാഗത്തായിർക്കണം ദേവേട്ടൻ പറഞ്ഞ മുറി... ​അവൾ രുദ്രൻ്റെ ചിത്രങ്ങളുള്ള നോട്ട്ബുക്ക് എടുത്തു. ഓരോ താക്കോലും വരച്ചതിന് താഴെ രുദ്രൻ ചില പേരുകൾ എഴുതിയിരിക്കുന്നു: ​ഭയമില്ലാത്ത മുറി (അവന്റെ സ്വന്തം മുറി, പടിഞ്ഞാറ്). ​അമ്മയുടെ മുറി (ഭാർഗ്ഗവിയമ്മയുടെ കിടപ്പുമുറി). ​ചങ്ങാതിയുടെ താക്കോൽ (ഇപ്പോൾ തുളസിയുടെ കൈയ്യിലുള്ളത്). ​'ചങ്ങാതിയുടെ താക്കോൽ' എന്നെഴുതിയതിന് താഴെ, രുദ്രൻ ഒരു ചിത്രം വരച്ചിരുന്നു: ​ഒരു ചെറിയ വാതിൽ. വാതിലിന് പുറത്ത് ഒരു പടി താഴെയായി ഇരുണ്ട നിലവറയിലേക്ക് ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുന്ന വഴി. ആ വഴിയിലേക്ക് വെളിച്ചം നൽകുന്നത് ചുവന്ന വിളക്കാണ്! ​ഈ ചുവന്ന വിളക്ക് തറവാടിന്റെ മുകൾ നിലയിൽ നിന്ന് വന്നതല്ല, മറിച്ച് നിലവറയിലെ രഹസ്യ വാതിലിൽ നിന്നുള്ളതാണ്! കിഴക്ക് ഭാഗത്തെ രഹസ്യ വാതിൽ നിലവറയിലേക്കുള്ളതാണ്. ​തുളസിക്ക് ഒരു നിമിഷം പേടിയായി. എന്തിനാണ് നിലവറയിലേക്ക് ഒരു രഹസ്യ വഴി? ​അപ്പോൾ അവൾ നോട്ട്ബുക്കിൽ മറ്റൊരു ചിത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഇല്ലിമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലെ ചിത്രം. ​ഇല്ലിമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഒരു കുഴിവെട്ടി മൂടിയ അടയാളം. കുഴിയുടെ മുകളിൽ രുദ്രൻ ഒരു പൂച്ചയുടെ ചിത്രം വരച്ചിരിക്കുന്നു! ​പൂച്ചയുടെ കരച്ചിൽ! മരപ്പെട്ടിയിൽ കേട്ട ആ ശബ്ദം! രുദ്രന്റെ അച്ഛൻ്റെ ഡയറിക്കുറിപ്പിൽ പറഞ്ഞിരുന്ന, മരപ്പെട്ടിക്കുള്ളിൽ ഒളിച്ചുവെച്ച 'ശക്തി' ഒരു പൂച്ചയാണോ? ​രുദ്രേട്ടൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ ശാപത്തിന് പൂച്ചയുമായി എന്ത് ബന്ധം? രുദ്രൻ്റെ അച്ഛൻ്റെ മരണത്തിൽ ഈ പൂച്ചയ്ക്ക് പങ്കുണ്ടോ? ​പെട്ടെന്ന്, മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ വീണ്ടും മുട്ട് കേട്ടു. ഇത്തവണ മാധവിയല്ല, അനഘയായിരുന്നു. ​"തുളസീ, വേഗം വാതിൽ തുറക്കൂ. അമ്മ ഇപ്പോൾ കമ്പനിയിൽ പോയി. ( അവർക്ക് സ്വന്തമായി ബിസിനസ് ഒക്കെ ഉണ്ട് അത് നോക്കി നടത്തിയിരുന്നതാണ് രുദ്രനാണ്, അവനു വയ്യാത്തതിനാൽ ഇപ്പോൾ അത് നോക്കുന്നത് ഭാർഗവീയമ്മയാണ് ഇടയ്ക്ക് അവർ ഓഫീസിൽ പോകാറുണ്ട്) ഇതാണ് സമയം." അനഘയുടെ ശബ്ദം തിരക്കുകൂട്ടുന്നതായിരുന്നു. ​തുളസി വേഗം നോട്ട്ബുക്ക് ഒളിപ്പിച്ചു. "എന്താ അനഘേ?" ​"നമ്മൾ കിഴക്കേ ഭാഗത്തെ രഹസ്യം കണ്ടെത്താൻ പോകുന്നു. രുദ്രേട്ടൻ നിനക്ക് തന്ന താക്കോൽ, എവിടെ??? അവൾ അത്ഭുതം കലർന്ന മിഴികളായോടെ അനഘ യെ നോക്കി.... നീ രുദ്രേട്ടനോട് സംസാരിച്ചതെല്ലാം ഞാൻ കേട്ടു...എനിക്കപ്പോൾ തോന്നി നിന്നെ സഹിയിക്കാണമെന്ന് ​"ആ താക്കോൽ... അത് കിഴക്ക് ഭാഗത്തെ ഒരു നിലവറയിലേക്കുള്ള വാതിൽ തുറക്കുമെന്ന് ദേവേട്ടൻ എന്നോടു പറഞ്ഞു." തുളസി അനഘയോട് പറഞ്ഞു ​ അവൻ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. ആ നിലവറയിൽ ഞങ്ങളുടെ കുടുംബ രഹസ്യങ്ങളുണ്ട്. അത് എപ്പോഴും പൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുകയാണ്.. അമ്മയ്ക്ക് പേടിയാണ്. രാത്രിയിൽ ആരും അങ്ങോട്ട് പോകരുത്. പക്ഷേ... ആ രഹസ്യം ഈ ശാപത്തിൽ നിന്ന് രുദ്രേട്ടനെ രക്ഷിക്കാൻ സഹായിച്ചേക്കാം.... അനഘ തുടർന്നു എനിക്കറിയാം നീ പെട്ടി തുറന്നു അച്ഛൻ ഡയറി വായിച്ചിട്ടുണ്ടാകും എന്ന്.... അനഘ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു... തുളസി തല കുനിച്ചു നിന്നു.... തുളസി അവിടെ നടന്നതെല്ലാം അനഘയോട് പറഞ്ഞു രുദ്രൻ്റെ അച്ഛൻ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അവസാന നിമിഷങ്ങളിൽ ദേവേട്ടനെ ക്കൊണ്ട് തന്നെ ആ താക്കോൽ സൂക്ഷിക്കാൻ ഏൽപ്പിച്ചു." അനഘയുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിഞ്ഞു വന്നു.... നെഞ്ചിൽ തീവ്രത കൂട്ടി.... ഈ അറയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു എന്തക്കയോ രഹസ്യം ഉണ്ട്ന്ന് അറിയാമായിരുന്നു.. പക്ഷെ അതെ ഇത്രേം തീവ്രമാണ് എന്നറിഞ്ഞില്ല.... തുടരും...... വയനാക്കാരോട് എന്തങ്കിലും സംശയം ഉണ്ടങ്കിൽ കമന്റ്‌ ചെയ്യുക... സംശയം വെച്ചു വായിച്ചാൽ ഒന്നും മനസിലാകില്ല 🙏🙏🙏