२ ऑक्टोबर १६७० रोजी, सुरतेवर वार्ता येऊन थडकली की, १५ हजार फौजेसह छत्रपती शिवाजी महाराज सुरतेच्या अलीकडे फक्त २० मैलावर येऊन पोहोचलले आहे... सूरत हे बंदर मुघलांचं प्रमुख बंदर होतं. याच बंदरातून मुघलांचा व्यापार पर्शियन आखातापर्यंत चालायचा. इथे अनेक गडगंज व्यापारी होते तसंच मक्का-मदिनेसाठी जाणारी जहाजंही याच बंदरातून जायची, त्यामुळे सूरत वसूली तर मुघलांना जरब बसेल आणि विपुल संपत्ती पदरात पडेल, असा विचार शिवाजी महाराजांनी केला होता, असं ‘ShivajiRaje, His Life and Times’ या ग्रंथात इतिहासकार गजानन भास्कर मेहेंदळे यांनी नमूद केल आहे... १६६६ ज्यावेळी महाराज आग्र्याहून परत आले त्यानंतरचा जो काळ आहे तो महाराजांच्या आक्रमकतेच्या धोरणांचा आहे. आग्र्याहून परत आल्यानंतर औरंगजेबाला पत्र पाठवून काही काळ शांततेत जावा म्हणून औरंगजेबाशी तहाचे बोलणे सुरू केले. तिकडे औरंगजेबाला इराणच्या शहाच्या स्वारीची भीती होती त्यामुळे त्यालाही महाराजांशी काही काळ युद्धामध्ये गुंतून रहायचे नव्हते आणि तहाला होकार दिला. पण दोघांनाही माहीत होते की हा तह काय जास्त दिवस टिकणारा नव्हता आणि झालेही तसेच. १६७० उजाडले आणि फेब्रुवारीमध्ये तानाजी मालुसरे यांनी सिहगड घेतला आणि मग पुढे पुरंदरच्या तहात दिलेले सर्व किल्ले घेण्याचे काम सुरू झाले. स्वराज्याची घडी पुन्हा नव्याने बसवायची फार मोठी जबाबदारी आता महाराजांवर होती कारण अफझलखानानंतर पुढची सात एक वर्षे फार जिकिरीची गेली होती आणि मिर्झाराजे जयसिंगची स्वारी म्हणजे स्वराज्याचे कंबरड मोडण्याचा प्रकार झाला होता. पुन्हा घडी बसवयाची म्हणजे खजिना गरजेचा होता. पैसा बक्कळ लागणार होता हे महाराजांना माहीत होते. 'रक्कम हाय .. तर भक्कम हाय' हा कोणत्याही राज्याचा पहिला नियम असतो. आता रक्कम पाहिजे तर मग एकच ठिकाण होते ते म्हणजे 'सुरत' आणि अगोदरचा अनुभव होताच. त्यामुळे महाराजांच्या पुढे आता सुरत नाचू लागली होती... #🙏शिवदिनविशेष📜 #📜इतिहास शिवरायांचा #😇आमचे प्रेरणास्थान: छत्रपती🙏 #🚩शिवरायांचे भक्त #🚩मी शिवबा भक्त